ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองครับ เหมือนพึ่งลงเรื่องไปเมื่อไม่นานแต่ทำไมมันเป็นเดือนได้ขนาดนี้
หมายเหตุ คืนกำไรให้แระลงให้ยาวกว่าเดิมแระน๊า
~~เออกูผิด 2 ตอนพิเศษ ของฟรีไม่มีในโลก“ ตกลงสนใจชิ้นไหนครับน้อง ^^ ”
“ ว่าไงล่ะมึงพี่เค้ารอคำตอบอยู่ ” ผมกระแทกศอกใส่มัน
“ เออคือว่า....ผม......ผมเออ....ปิกกาจู้ร้านพี่มีสีอื่นอีกปะครับ พอดีผมชอบสีฟ้านะครับมีไหมครับ ”
“ -*- / -*- ” << หน้าผมกับหน้าเจ้าของร้านครับ
“ ยังจะเลือกสีอีกเหรอครับน้อง พี่ว่าตอนใช้งานมันน่าจะดูที่ขนาดมากกว่ามั้งครับ ^^ ”
“ แหะๆ มันก็ใช่ครับ แต่ความรู้สึกที่ได้ใช้ในสีที่เราชอบมันก็จะทำให้เรารู้สึกดียิ่งขึ้นไม่ใช่เหรอครับ ” เป็นคำตอบที่สวยหรูมากครับ
“ โหน้องครับสินค้าร้านพี่มีสีเท่าที่น้องเห็นนี่แหละครับ ถ้าต้องการขนาดว่าเจ็ดสีเจ็ดวันขนาดนั้นเห็นทีต้องสั่งจากเวปนะครับ พี่ว่ามันจะรอนานไปไหมครับ ” ประโยคหลังฟังดูเหมือนเร่งให้มันตัดสินใจซื้อสีแบบเอาเท่าที่ร้านพี่เค้ามีมั้งครับ
“ งั้นเอาไว้ก่อนดีกว่าครับ ^^ ”
“ เอางี้น้องสนใจอันไหนเดี๋ยวพี่ลดให้ราคาพิเศษเลยดีกว่า ”
“ ยังก่อนดีกว่าครับ ไอ้ผมมันคนใจเดียวแหะๆ ”
“ 20 เปอร์เซ็น นี่สุดๆแล้วนะครับ ”
“ 50 เปอร์เซ็นก็ยังไม่รับครับพี่ ขอบคุณมากนะครับ ”
“ เดี๋ยวสิครับน้อง อย่างอื่นก็มีนะครับ โซ่ แซ่ กุญแจมือ ของเรามาตราฐานเลยนะครับน้องครับน้องงงงง ”
10 นาทีต่อมา...
“ 5555+ ”
“ ขำๆ เดี๋ยวเถอะมึงจะซื้อไรไม่ปรึกษากูซักคำ ”
“ 555+ เอ้ากูก็นึกว่ามึงชอบ ”
“ พ่อมึงตาย ”
“ เอ้าไอ้เหี้ยแค่นี้ก็ต้องแช่งพ่อกูด้วย ”
“ กูไม่ได้แช่งพ่อมึงแต่กูด่ามึงนั่นแหละ ”
“ ไรว่ะ ”
“ เดี๋ยวกลับไปก่อน ”
“ อะไร ทำไมๆ ” รางสังหรณ์เริ่มมา
“ กูจะฟ้องไอ้โม ” นั้นไง
“ กูว่าแระ ไม่ได้ไม่ดีก็ฟ้องไอ้โม ”
“ ไม่ชอบจริงอ่ะ ” ผมยังแกล้งกระแซะถามมันอีก
“ เอ๊ะมึงนี่อย่างไงนะ ปิกกาจู้มึงตายด้านเหรอถึงต้องซื้อของปลอมมาใช้ ”
“ ได้อารมณ์จะตายมีหลายไซร์ให้เลือก ”
“ ครับพ่อคนสั้นเดียว ”
“ ห๊ะ ”
“ เอ๊ยๆ ไซร์เดียว 5555+ ”
“ สาดดดด หลอกด่ากูเหรอ ” ว่าแล้วก็วิ่งไล่เตะมันอย่างสนุกสนานครับ
ตกบ่าย...
“ ตกลงไอ้โมแม่งถูกซาเล้งพ่อมันจับไปเป็นตัวประกันแล้วมั้ง ป่านนี้แล้วแม่งยังไม่โผล่ ”
“ โน่นไงมึงเดินกระเจี๋ยวห้อยมาโน่นแล้ว แก่แล้วนะมึงเนี้ยขี้บ่นจัง ” ผมตบกะโหลกมันไปที....ก่อนที่มันจะตบคืนผมมาสองทีติด
“ ไงได้ไรมาบ้างอ่ะพี่ปลาบึก มีของโมอ่ะเปล่า ^^ ” ทำหน้าแป้นแล่นได้อีก
“ มาสายนะเรา ”
“ สายที่ไหนกันพี่ปลาบึก อย่างนี่เค้าเรียกมาบ่าย 555+ ”
“ 555+ ” ผมเผลอขำด้วย
“ แล้วนี่กินไรกันเหรอยังครับข้ามไปกิน อตก. ไหม ”
“ ไม่ดีกว่าหาแถวนี้กินก็ได้มั้งพี่ว่าข้ามไปข้ามาเหนื่อยแย่ ” เมื่อผู้นำอย่างผมออกความเห็น
“ พี่ปลาบึกอ่ะครับอยากกินอะไร ^^ ”
“ ออส่วนกระทะร้อน ”
“ โห/โห ”
“ โหไรถามว่าอยากกินไรไงก็คนมันอยากกินอ่ะผิดเหรอไง ”
“ ร้อนจะตายเสือกอยากแดกของร้อนอีกนะมึง ”
“ นั่นดิ...แต่ว่าโมก็อยากกินนะ...งั้นเราไปกัน^^ ”
“ อ้าวเฮ้ยยย ไรว้า ” กูเป็นผู้ตามซักวันก็ได้ว่ะสาด...
ร้านอาหาร....
“ ของโมล่ะครับ ”
“ ของโมเป็นเสื้อ ”
“ ว้าเสื้อโมเต็มตู้แล้วนะ ”
“ ต่อให้เสื้อกาเกงในให้มันก็เต็มตู้อยู่ดีล่ะน่า ”
“ แหง๋ล่ะเสื้อผ้าก็ต้องอยู่ในตู้สิใครเค้าจะเอาไปแขวนไว้ในครับกันเล่า ”
“ บ่นรายยย ”
“ เปล่าซักหน่อย ”
“ อ่ะของมึง ” มันยื่นถุงผ้าสีขาวม่นมาให้ผมก่อนจะยิ้มน้อยๆให้อีกที
“ ของกูเหรอ เฮ้ยยแยกร่างไปซื้อมาตอนไหนว่ะ ” ผมรับมาแกะดูก่อนที่มันจะเปลี่ยนใจเอาคืน
“ ผ้าขนหนู ”
“ ช่ายย สีเขียวเข้มสวยไหม ชอบเปล่าไหนลองดิ๊ ”
“ สาดให้ลองเชี้ยไรกับผ้าขนหนู มันไม่ใช่เสื้อไม่ใช่กางเกงนะโว๊ยจะได้ลองกันได้ ”
“ แค่เอาลองพาดบ่า (มันจับผ้าขนหนูมาพาดที่ไหล่ผมทันที) ไหนดูสิเข้ากับหน้าบานๆของมึงไหม ”
“ โหมึงเดี๋ยวกูถีบว่าใครหน้าบาน ”
“ 555+ ผมว่าติดพี่ปลาบึกมาแน่ๆ เคี้ยวข้าวเหนียวมากไป555+ ”
“ อ้าวมึงไอ้โมไอ้น้องทรยศ ” ไอ้บึกเสยกระบาลมันไปที
“ โหพูดแค่นี้ก็ต้องลงไม้ลงมือด้วย ซาดิส ”
“ เออใช่พูดคำนี้มานึกขึ้นได้นี่...ไอ้โจ๊กมันพาพี่ไปดูปิกกาจู้ ”
“ ปิกกาจู้??? ไหนพี่โจ๊กบอกว่าชอบโคนันมากกว่าไงล่ะครับ ”
“ -*- ”
“ 5555+ ” ผมขำไปกับความซื่อของไอ้เจ้าโม ก็แหม๋ใครมันจะไปช่างสรรหาคำมาเรียกได้เก่งเท่าไอ้บึกล่ะครับ
“ ไรอ่ะ ??? โมพูดอะไรผิดอ่ะครับ ”
“ ซื่อได้อีกนะน้องกู ”
“ อะไรของพี่ปลาบึกอ่ะโมตามไม่ทันแระนะ ปิกกาจู้ก็ปิกกาจู้สิตัวเหลืองๆอ่ะเคยดูเหรอเปล่าเนี้ยเหรอได้ยินเค้าพูดกันเลยเอามาพูดตาม ”
“ ถูกกกก โมที่ร๊ากพี่พูดถูก ไงมึงตกลงรู้จักไหมว่าปิกกาจู้ตัวมันเป็นอย่างไง จำใครเค้ามาพูดอะเปล่ามึง เนี้ยนนะเนี้ยยยย ” ผมจิ้มหน้าผากมันหงายเงิบไปที
“ ครับขอโทษครับน้องชายอันเป็นสุดที่รัก ปิกกาจู้ของคุณน้องอ่ะถูกและครับแต่ในความหมายของพี่นะตัวมันมีหางเหมือนกันแต่ไม่ได้สีเหลืองครับ ^^ ”
“ เวรกรรมนี่ปิกกาจู้ออกภาคพิเศษมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี้ยโมไม่เห็นรู้เรื่องเลย ” ไอ้โมหันมองซ้ายขวาเหมือนหาตัวช่วย
“ คึ๊กๆ ” แหมวันนี้ผมอารมณ์ดีซะจริงๆ
“ โหซื่อจริงๆ น้องกู เอางี้รู้จักปิกกาจู๋ไหม ตรงๆเลยนะเนี้ย ”
“ ฟันธง ” ไอ้โมลุกขึ้นมาทำท่าทางประกอบ
“ เออมึงฟันมาเลยกูใบ้ขนาดนี้แล้วไม่รู้ก็กลับไปเกิดใหม่ได้เลย ”
“ เรื่องไร งี้พี่ปลาบึกก็ครองพี่โจ๊กคนเดียวอ่ะดิ ”
“ โอ๊ยยยย อยากได้จนตัวสั่น ”
“ ไม่เอาว่างั้น ”
“ อยากได้ตายแหละ ”
“ งั้นขอนะ ”
“ ให้ไปเลย ”
“ ตลอดไปเลยนะ ”
“ 2 ”
“ 2 อะไร ”
“ ให้ 2 นาที เฮ้ยยมึงจะยึดของกลางไว้กับตัวเองเหรอไง ”
“ 555+ ผมว่าแล้ว อย่างพี่ปลาบึกอะนะจะยอมปล่อยพี่โจ๊ก ปากก็บอกว่าให้ๆแต่ใจจริงอะรักเค้าใช่ไหมล่ะ ”
“ บ้า เค้าอายนะใครเค้าเอาเรื่องจริงมาพูดเล่นกันเล่า ” มันทำท่าเอียงคอแบบอายๆ ก่อนจะปาแตงกวาที่เหลืออยู่ในจานตัวเองมาใส่ไอ้โม
“ ยี้สกปรกจริงเลยพี่ปลาบึกนี่ ”
“ เฮ้ยย แล้วตกลงไม่เคืองเลยเหรอไงเรื่องนั่นอะ ยังไม่จบนะโว๊ย ”
“ อ่อ เรื่องกะจู๋ปลอมอะเหรอ ”
“ เฮ้ยยยย ” ผมโดดเอามือปิดปากไอ้โมแทบไม่ทัน
“ อายอะออยๆ ” (แปลว่า>> ไรอะ ปล่อยๆ)
“ มึงจะแหกปากทำไมไอ้โมกลัวเค้าไม่รู้เหรอไงว่าเราเคยใช้กัน ”
“ 555+ สาดมึงอ่ะหนักกว่าไอ้โมอีก ปล่อยน้องมันเลย ” ผมโดนแตงกวาอีกชิ้นลอยมาโป๊ะลงตรงอกพอดี
“ เฮ้ยย เชี้ยเล่นไรของมึงเนี้ยเห็นไหมว่ามันเปื้อน ”
“ 555+ เปื้อนใคร ”
“ เปื้อนกูไง ”
“ เอ้าเปื้อนมึงไม่ได้เปื้อนกูกลัวไร 555+ ”
“ พี่โจ๊กพาพี่ปลาบึกไปดูของ ”
“ น้องครับ พี่เกรงว่าสถานที่ใจกลางเมืองกรุงเช่นนี้ ณ ร้านอาหารแบบนี้ด้วยแล้วพี่ว่าเรากลับเข้าเรื่องปิกาจู้เหมือนเดิมกันดีกว่าไหมครับ ^^ ” ผมหันมองผู้คนที่รายล้อมรอบตัวแล้วไม่ต่ำกว่า 30 คน แล้วถ้าเกิด 1 ใน 30 นี้เกิดมีพวกไม่ชอบเพศที่ 3 ขึ้นมาแล้วเกิดมาได้ยินที่พวกผมคุยกันเข้าประเดี๋ยวงานจะเข้าได้ครับต้องกันไว้ก่อน เพราะสมัยไหนๆ เมืองไทยก็ยังคงไม่เปิดรับเรื่องนี้กันเท่าใดนักหรอกครับจริงไหม
“ ก็ได้ครับปิกกาจู้ก็ปิกกาจู้ ”
“ ดีมากครับน้อง ”
“ พี่โจ๊กคิดอย่างไงถึงพาพี่ปลาบึกไปดูอ่ะครับ นี่ขนาดรู้ร้านกันเลยนะ ” ไอ้โมลดระดับเสียงในการคุยเรื่องนี้จนเกือบจะเป็นการกระซิบกันอยู่แระ
“ จริงๆ ไม่มีอะไรหรอกครับพี่แค่จะแกล้งมันเล่นเฉยๆ ”
“ ใช่เหรอมึง ” ไอ้บึกยื่นห้ามากระพริบตาปริบๆใส่ผม
“ พี่หมกมุ่นเกินไปเหรอเปล่าครับเนี้ย ”
“ โมหมายถึงพี่เหรอ ”
“ ครับ ”
“ แหม๋คนรักกันมันก็ต้องมีเรื่องอย่างนี้เข้ามาให้ชีวิตกระชุ่มกระชวย ”
“ โอ๋โหศัพท์มึง กระชุ่มกระชวย....นี่มึงเกิดพอศอไหนแน่วะเนี้ยไอ้โจ๊ก ”
“ ทำไมมันวัยรุ่นจนมึงรับไม่ได้เลยใช่ไหม ”
“ พอเลยๆ จะมาตั้งแง่อะไรกันตอนนี้ สรุปมาเลยดีกว่าว่าตกลงแล้วซื้อมาไหมไอ้ปิกกาจู้อ่ะ (มันส่งสายตามองผมทีไอ้บึกที)ว่าไงใครจะตอบ ”
“ ไม่ได้ซื้อครับ ” สุดท้ายก็เป็นผมที่ต้องตอบคำถาม
“ อ้าวเข้าไปขนาดนั้นแล้วทำไมไม่ซื้อ ”
“ อ้าววว/ อ้าวววว ”
“ 555+ อะโมล้อเล่น ”
“ ฮั่นแน่อย่าบอกนะว่าติดใจปิกกาจู้อ่ะ จริงสิอีกหน่อยโจ๊กน้อยก็คงเสื่อมสภาพจนต้องปลดระวาง พี่ว่าจริงๆ เราก็ควรจะมีอะไหล่สำรองไว้ใช้กันคนละซักสองสามอันนะว่าไหม ”
“ ถูกต้องแล้วครับ ”
“ 555+ / 555+ ”
เลยกระเดือกอะไรไม่ลงเลยครับนอกจาก...ก้มลงมองโจ๊กน้อยที่นอนสงบแน่นิ่งเกินกว่าที่ใครจะสะกิดให้ตื่นได้ง่ายๆ
แล้วเราก็เดินชมนกชมไม้ต่อกันจนเย็นถึงได้หันไปโบกมืออำลาจาก JJ มาได้ แล้วเย็นนั้นเองบุคคลที่เราไม่คิดว่าจะได้พบว่าเค้าควรจะอยู่ในบ้านของเราก็ได้ปรากฎตัวขึ้นพร้อมเพรียงกันอย่างมิได้นัดหมาย
“ อ้าวเฮ้ยไอ้บึกมึงไม่ได้ล๊อกบ้านก่อนออกไป JJ เหรอไง ” แทบเสียสติเมื่อเห็นบ้านตัวเองเปิดประตูแบบโล่งโจ้งไว้เลยครับ
“ เอ้ยยกูล๊อกแล้วนะ จริงๆ นะ ”
“ ล๊อกแล้วไมมันเป็นแบบนี้มึงมาแหกตาดูเลย ” ผมเดินลิ่วๆ เข้าไปดูรอยที่คาดว่าคนร้ายจะต้องหาของมางัดแงะ
“ อ้าวเฮ้ยพวกมึงยืนปูกระเบื้องหน้าบ้านกันอยู่เหรอไง ไมไม่เข้าบ้านวะเหรอว่ากูต้องจุดธูปแจ้งเจ้าที่เค้าก่อน ”
“ ไอ้จ๊ากกกก ” ผมวิ่งหน้าตั้งหมายจะเข้าไปกอดมันแต่...
“ น้องโมครับ ^^ มามะมาให้พี่จ๊ากกอดให้หายคิดถึงก่อนเร็ว ” มันวิ่งสวนมาหมายจะกอดตะเภาทองของผมแต่....
“ พี่ปลาหมึก ” ไอ้โมวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของไอ้ปลาหมึกซะงั้น
“ เย้ๆ พี่ปลาหมึกมาถึงเมื่อไหร่ครับเนี้ย ”
หมายเหตุ ผมเล่าตกหล่นตอนไอ้โมเจอไอ้ปลาหมึกไปยังครับพี่น้องครับ...หนุ่มขึ้นอีกปีความจำเลยเยอะขึ้น ^^ แย่จังไม่รู้ว่ามันไปซ่อนตัวอยู่ตรงรอยหยักด้านไหนของสมอง เหอะๆ
“ ไงเล่าตัวหนักขึ้นนะเนี้ย ”
“ โหพูดจาหยาบคายเอาใหม่เลยนะมาว่าโมอ้วนได้ไง ”
“ อะไรใครว่าไม่มี๊ ” เหอะๆ มันแถ ไถ เถือกได้เหมือนใครน๊า
“ อย่าเลยทีพี่เองเอวหนาขึ้นโมยังไม่บ่นว่าอ้วน อ้วน อ้วนซักคำเลยนะ ”
“ ก็ได้ๆ พี่ยอมแพ้ พอใจยัง ” ไอ้ปลาหมึกโยกหัวไอ้โมเล่นไปมา
“ โอ๊ยยย เคืองโว๊ยยย ”
“ ไรของมึงไอ้จ๊ากมาคงมาเคืองเค้าพี่น้องกัน ” ไอ้บึกเดินมาแก้ตัวให้พี่ชายของมัน
“ มึงไม่รู้อะไร พี่น้องนี่แหะตัวดีกินกันง่ายดี ”
“ งี้มึงก็โดนไอ้โจ๊กกินแล้วสิ ” ไอ้บึกเสยไปหนึ่งมัด
“ เออรออยู่ ”
“ อะจ๊าก / อะจ๊าก / อะจ๊าก ” (ผม+โม+บึก)
“ 555+ พอแระๆ ไปดูดีกว่าว่าแม่ฝากอีหยังมาให้มึง ” ว่าแล้วไอ้ปลาหมึกก็ลากไอ้โมลงไปกินในถ้ำ อะจ๊ากกกกก
ก็อย่างที่รู้ๆ ครับของฝากจากเมือง(บ้าน)นอกทั้งนั้น อาทิเช่น มัจฉาจำศิล (ปลาร้า) หน่อไม้ พริก ขิง ข่า ตะไคร้ มะกรูด มะนาว ฟักแฟงแตงโมไชโยโห่ฮิ้วววว
“ มื้อนี้กูจะแส ดง เอง ”
“ แสดง / แสดง / แสดง ”
“ โอ้วพระเจ้าจอร์ดมีมึงคนเดียวกูก็เครียดจะตายห่าแระ ใครก็ได้เอาไอ้หมึกออกไปที ”
“ 555+ ใครไม่ชอบแต่โมชอบ 555+ เอาอีกๆ โมอ่ะเบื่อมุกเลี่ยนๆพี่ปลาบึกจะแย่อยู่แระ บอกรักพี่โจ๊กได้เลี่ยนทุกวันเลย ไหนจะมีเหรียญบาทให้กูซักอันไหม ”
“ มันจะเอาไปทำไมอ่ะ ” ไอ้สามทหารเสือ ที ทัช ทาร์ม ถือวิสาสะเข้าบ้านคนอื่นอีกแระครับแต่ไม่กล้าโกรธมันเพราะงวดนี้มันถือกับข้าวมาด้วยหลายอย่างและแต่ละอย่างนะเห็นแล้วน้ำลายสอเลย...คำฟ้องเลยเป็นอันตกไป
“ จะเอาไปทำอะไรซะอีกล่ะครับ ก็เอาไปโทรบอกแม่ว่าเจอเนื้องอกแล้วนะสิ ”
“ น่านน้องกูมีมุกกะเค้าด้วยเดี๋ยวบั๊ดจูบโชว์ผู้คนเลยนี่ ว่าแต่ไอ้คุณที ทัช ทาร์ม มิแซบแว่ใครอันเชิญพวกมึงมากันครับเนี้ย ”
“ ก็เห็นปลาหมึกกับจ๊ากมาเลยอยากกกกกก ” ไอ้ทีลากเสียงยาววววก่อนจะยักคิ้วให้ไอ้จ๊าก
“ เฮ้ยๆ พอเลยๆ ไม่ต้องอยากยาวกูขนลุก ” ไอ้จ๊ากโดดมาหลบอยู่หลังผม
“ แหม๋พี่ทีไม่ได้คนน้องเอาคนพี่ก็ยังดีว่างั้นเถอะ ”
“ น้องโมก็พูดเกินไปครับ ^^ ”
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1512504 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก