เออกูผิด 2...พายุ 2 02.30 น. ผมเผลอหลับไปจนได้... ผมตื่นมาอีกครั้งกลางดึกเมื่อรู้สึกตัวเองว่าอยากเข้าห้องน้ำ ผมลุกขึ้นมานั่งปรับสายตาให้คุ้นกับสภาพภายในห้องก่อนจะสอดส่ายสายตาหาร่างของคนที่นอนอยู่ข้างๆ
“ ปลาบึก ” ผมได้แต่นั่งอุทานออกมาเมื่อไม่เห็นร่างของคนที่ผมเฝ้าตามหามันมาทั้งวันนอนอยู่ใกล้ๆ
สภาพห้องที่ไม่มีมันอยู่มันช่างเหงาอะไรอย่างนี้ ผมคิดได้แค่ว่ามันอาจจะลุกขึ้นไปฉี่ หลังจากที่ผมนั่งปรับสภาพสายตาได้พอสมควรแล้วผมก็ลุกเดินตรงไปเข้าห้องน้ำ ไฟข้างล่างถูกเปิด...
“ ไอ้บึก ”
………….
“ ไอ้ปลาบึก ”
………….
ข้างล่างเงียบมากครับ ผมเดินตรงไปห้องน้ำ...ไม่มี ผมตัดสินใจเข้าห้องน้ำทำธุระก่อนทันทีส่วนเรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยว่ากัน คืนนี้อากาศหนาวมากและลมก็แรงมากด้วยครับ ผมเข้าห้องน้ำไปใจก็คิดทบทวนเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นไปมา
เอ่อคะคะคือว่าจริงๆ ก็อยากจะลงให้ยาวกว่านี้นะครับ แต่ว่าผมพึ่งพิมพ์ได้เท่านี้จริงๆ
งะงั้นผมขอตัวไปพิมพ์ต่อก่อนนะครับ
ว่าแล้วก็วิ่งหลบบาทาฝูงชน