~~เออกูผิด 2...ตอนที่ 28~~ (กลับบ้านเรารักรออยู่ 11) “ คะ คะ คือว่า ”
“ มึงจะคืออีกนานไหม กูว่าไม่คือแระมึงอ่ะ ” ไอ้บึกเริ่มรุกฆาต
“ อะไรกันๆ เสียงดังเข้าไปถึงในบ้าน ”
“ แม่ / แม่ ” รอดแล้วกู ผมกับไอ้จากวิ่งตรงเข้าหาร่มโพธิ์ร่มไทรอย่างไม่คิดชีวิต
“ เอ้าๆ เดี๋ยวก็หกล้มหกลุกกันพอดี อะไรกันพวกมึงนี่ ”
“ คือว่า ”
“ กูเองไอ้โจ๊ก คือว่าไอ้พวกนี้มันจะซ้อมพวกผมครับ ” ไอ้จ๊ากชี้มือไปหาไอ้โมกับไอ้บึกที่ยืนแยกเขี้ยวรองับหัวพวกผมอยู่
“ อ๋อนี่มึงฟ้องแม่ จะให้แม่ช่วยว่างั้น ” ไอ้บึกเดินพับแขนเสื้อเข้ามาหาพวกผม
“ เดี๋ยวๆ นี่มันอะไรกันอยู่ดีๆ ถึงได้ลุกขึ้นมากัดกันเอง ทำไมไม่มีอะไรทำกันแล้วเหรอไงห๊ะ ”
“ ก็แม่ดูไอ้พี่จ๊ากสิครับ มันสมคบคิดกันปิดบังโมกับพี่ปลาบึก ”
“ อ้าวเฮ้ย แม่โจ๊กยัง ”
“ มึงเงียบไปเลยไอ้โจ๊ก เอ้าว่ามาลูกโมว่าไอ้สองตัวเนี้ยมันไปทำอะไรให้ ”
“ เฮ้ยย / เฮ้ยย ” ผมกับไอ้จ๊ากเริ่มรู้ชะตากรรมล่วงหน้าแบบไม่ต้องไปนอนฝันให้เกิดนิมิตแต่อย่างใด
“ มึงเฮ้ยกับใครไอ้ลูกหมา ” พ่อผมหิ้วมิกกี้เม้าพวงใหญ่ที่ผ่านการปิ้งย่างแล้วตามแม่ออกมา
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดด ” ไม่ต้องบอกครับว่าเสียงใคร
“ อุ๊บ คริก คริก ”
“ ไอ้จ๊ากมึงหัวเราะอะไร ” แม่ผมไม่พูดเปล่ามีการลงมือลงไม้แถมให้ด้วยเพื่อเพิ่มความหลาบจำ (เดาว่างั้นนะ)
“ โอ๊ยเจ็บนะแม่ ”
“ ว่าไงเกิดไรขึ้นไอ้ลูกหมา ” พ่อผมเดินหิ้วหนูไปใส่กาละมังแล้วเอาผ้าขาวปิดทับไว้ก่อนจะเดินกลับมาจัดการพวกผมสองคน
“ บรื๊อยยย ” ไอ้โมตัวสั่นแถมขนลุกชันอีกต่างหาก
“ กลัวอะไรมันตายแล้ว ไอ้คนตรงหน้านี่สิน่ากลัวกว่าตั้งเยอะ ” ไอ้บึกหันมาเล่นงานผมต่อ
“ ไอ้จ๊ากสิแม่มันพูดกำกวมไอ้โมกับไอ้บึกเลยเข้าใจผิดคิดว่าโจ๊กมีกิ๊ก ”
“ 555+ เรื่องแค่นี้เองเหรอ โอ๊ยเด็กๆ ลูกอย่าไปถือสา ”
“ แม่ครับพี่โจ๊กมีคนอื่นซ่อนอยู่ที่นี่ใช่ไหมครับ ”
“ อดีตนะลูก ”
“ แม่ แม่พูดอย่างนั้นได้ไง ”
“ อีพี่โจ๊ก ” ไอ้โมสาวเท้าย่างสามขุมเข้าหาผม
“ เดี๋ยวๆ โมแม่ล้อเล่น ”
“ แม่อ่ะโมจริงจังนะครับ ”
“ เห็นไหมแม่ เล่นอะไรก็ไม่รู้ ”
“ ไม่มีอะไรหรอกลูก อย่าไปคิดมาก ”
“ แต่พี่ศักดิ์ ”
“ นี่ไอ้ศักดิ์มันมาเหรอ ไหนมันไปไหนแล้ว ”
“ กลับไปแล้วแม่ ”
“ มึงอย่าได้ไปยุ่งเกี่ยวกับมันเชียวนะไอ้โจ๊ก ไอ้จ๊ากก็เหมือนกันอย่าได้ริอาจไปหาเรื่องทะเลาะต่อยตีกับไอ้ศักดิ์มันเชี่ยวนะ ไม่งั้นกูจะปล่อยให้มึงนอนอยู่ในคุกซะให้เข็ดเลยเชี่ยว ”
“ ไอ้ศักดิ์มันมาทำไมไอ้จ๊าก ” พ่อถามไอ้จ๊ากเหมือนนักเลงหาเรื่องอย่างไงพิกล
“ มานำเสนอมั้ง รู้ไงว่าไอ้โจ๊กมา ”
“ มันมากับใคร ”
“ มาคนเดียว อย่างมันใครจะไปคบถ้าไม่ใช่ ” ไอ้จ๊ากหันหน้ามาสบตาผม
“ ไอ้โจ๊กมึงไม่ต้องไปยุ่งกับมันนะ มึงรู้ไหมว่ามันเดี๋ยวนี้ก้าวหน้าขนาดติดยาเชียวนะ ”
“ พ่อมันไม่ว่าเหรอพ่อ ”
“ พ่อมันจะไปว่าอะไร อย่างดีก็เที่ยววิ่งหาเงินซกๆ ให้ลูกไว้ซื้อยาบ้ามากิน ”
“ พ่อแล้วไอ้ ” ผมอยากถามเรื่องเพื่อนอีกคน
“ ไปๆ รีบไปเดี๋ยวจะไม่มีที่ว่างให้ลงของ ” แม่เดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ เหมือนไม่อยากให้ไอ้บึกกับไอ้โมต้องมารับรู้เรื่องราวอะไรมากไปกว่านี้
ผม พ่อ ไอ้จ๊าก ไอ้โมและไอ้บึกเดินทางมางานวัดพร้อมลูกสมุนตัวจ้อยของไอ้จ๊ากอีกสองคน หลานผมดูติดไอ้โมมากเลยครับ ส่วนพ่อก็ดูจะคุยเรื่องวิถีชีวิตชาวบ้านกับไอ้บึกได้อย่างออกรสออกชาติ
“ ป๊าดดด งานคือมาใหญ่แท้สู พูนนะ (ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไรครับ) สูเบิ่งๆ ป๊าดมีซิงซ้าสวรรค์นำ ”
“ อะไรมันจะตื่นเต้นขนาดนั้นวะไอ้ปลาบึก ”
“ นี่มันต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัวอย่างไอ้โมนี่ จริงไหมครับที่ร๊าก ^^ ”
“ โน้นๆ พี่ปลาบึกมีลิเกด้วย อ๊าคคค โมอยากเห็นลิเกใกล้ๆ ”
“ เออคือ ^^” ”
“ โน้นๆ ป๊าดสายไหมแหม๋สู ไปโมไปซื้อสายไหมกัน ”
“ โตจะตายห่าแล้วยังอยากกินขนมเป็นเด็กๆ ไปได้ ไอ้นี่นิ โมครับ ”
“ กรี๊ดดดด พี่ปลาบึกมีประกวดร้องเพลงด้วย พี่ปลาบึกสมัครเลยๆ ”
“ เฮ้ย ” ผมหันไปตวาดไอ้สองตัวไอ้ผลครับ มันสองคนหยุดกึกเลยจากนั้นก็หันมามองผมได้ซักคนละ 2 วิ แล้วมันก็
“ กรี๊ดดดดด พี่ปลาบึกดูโน่นดิมีหนังโล่งๆ ด้วย ”
“ หนังโล่งๆ -*- เค้าเรียกหนังกลางแปลงครับน้อง ”
“ อ้าวเหรอ ก้มันไม่มีหลังคามันก็ต้องเป็นหนังโล่งๆ ดิ ”
“ 555+ / 555+ ” แล้วมันก็เดินจูงมือกันไปทิ้งเอาไว้แค่ผมกับไอ้จ๊ากที่ต้องทำหน้าที่เดินตามก้นพวกมันต้อยๆ
“ โจ๊ก ” ผมใจหายแวบกับน้ำเสียงที่คุ้นเคยมาก่อน
“ เดย์ ”
“ ตายแน่มึงไอ้โจ๊ก อย่าไปนะโว๊ยไม่งั้นชีวิตมึงขึ้นเมรุกูไม่ไปเผาผีมึงด้วยแน่ๆ ”
“ โจ๊กทางนี้ ” เสียงหวานๆ ยังคงร้องและกวักมือเรียกให้ผมเดินเข้าไปหาอย่างไม่ลดละ
“ ทำไงดีวะ ” ผมจ้องตะเภาแก้วตะเภาทองสองตัวตรงหน้า ตอนนี้อารมณ์มันยังดีๆ และผมก็ยังไม่อยากให้มันมาแปลงร่างกลางงานวัดเช่นนี้
“ มึงทำเฉยๆ ไว้ เดินไปอย่าหันไปมอง ”
“ กูแค่อยากคุยกับมันแค่คำสองคำคงไม่เป็นไรมั้งมึง นะไอ้จ๊ากช่วยกูหน่อยกูไปแปปเดียวเอง ”
“ มึงอย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้กูไอ้โจ๊ก มึงก็รู้ว่าไอ้หมาบ้าสองตัวนั้นมันดุขนาดไหน นี่ขนาดกูแค่โดนขู่นะขืนกูโดนยำจริงๆ มีหวังกาเจี๊ยวกูคงโดนแม่งคาบไปแดกซะก็ไม่รู้ ”
“ น่าไอ้จ๊ากกูขอ 5 นาที ”
“ แล้วมึงจะให้กูบอกไอ้สองคนนั้นอย่างไง ”
“ บอกกูไปฉี่ก็ได้ ”
“ มึงนึกว่าเมียมึงโง่เหรอไงวะไอ้โจ๊ก ”
“ มึงก็นะ ช่วยกูหน่อยดิวะ ”
“ 2 นาที ”
“ เชี้ย 2 นาทีกูยังไม่ทันเดินไปถึงมันเลย ”
“ กูไม่รู้แต่กูให้สองนาที มึงไม่ตกลงกูก็ไม่เอา กูไม่อยากไปเสี่ยงตายพร้อมมึง ”
“ เออๆ 2 นาทีก็ 2 นาที แม่งเฮียช่วยกูหน่อยก็ไม่ได้ ”
“ งั้นมึงรีบไปแล้วเดี๋ยวตาไปเจอกูที่หนังกลางแปลง อย่าช้านะมึงไม่งั้นกูไม่รับประกันความปลอดภัยในชีวิตและทรัพนย์สินมึงด้วย ”
“ เออ ”
ผมวิ่งตรงมายังกลุ่มวงเหล้าวงใหญ่ พอหันกลับไปดูก็เห็นไอ้จ๊ากเดินบังซ้ายขวาไม่ให้ไอ้สองคนหันมาเห็นผมที่วิ่งมาหาเพื่อนทางนี้
“ หวัดดีเว้ย ”
“ เฮ้ยไอ้โจ๊ก ไอ้เหี้ยยยยแม่งไปไงมาไงวะ ” หนึ่งในวงเหล้าหันมาส่งเสียงทักผม
“ เออสบายดี พอดีมาเที่ยวมาเยี่ยมแม่นะ ” ผมหันไปตอบและก็ไม่วายหันไปยิ้มให้ไอ้คนที่กวักมือเรียกผมเมื่อกี้นี่
“ มาๆ ซักกรึบเลยมึงไอ้สาดหายไปเลยนะ ” อีกหนึ่งในสมาชิกวงเหล้ายกแก้วเหล้าขาวส่งให้ผม
“ เฮ้ยเอาเลยกูไม่ไหวแล้วแดกแม่งทั้งวันแล้ว ”
“ สาดนี่ อะไรวะเดี๋ยวนี้หยิ่งเหรอ ”
“ เฮ้ยเปล่าโว๊ยเหมือนเดิมแหละ ”
“ เหมือนเดิมงั้นแดกเลย ”
“ เออๆ ” ผมเอื้อมมือไปรับแก้วเหล้าขาวมาจ่อปากแล้วกระดกเฮือกเดียว
“ แม่งก็แค่นี้ ทำเป็นลีลาไปได้ ”
“ อา...ขอบใจ ” ใครเคยกินเหล้าขาวคงรู้ดีครับว่าเวลาที่มันเดินทางลงสู่ท้องนั้นเป็นเช่นไร มันร้อนวูบวาบอย่างบอกไม่ถูกครับ
“ อะมะขามเปียกซักหน่อย ” ไอ้มือเหล้าหันไปคว้ามะขามเปียกก้อนน้อยจิ้มเกลือแล้วส่งมาให้ผม
“ แล้วนี่มึงจะมาอยู่กี่วันวะ ”
“ ก็คงสองสามวัน ”
“ เออว่างก็แวะมาแดกเหล้ากับพวกกูก็แล้วกันนะโว๊ยมึง ”
“ แล้วนี่แดกในวัดพระท่านไม่ว่าเหรอวะ ”
“ โอ๊ยใครจะกล้ามาว่าพวกกูวะ มึงก็รู้ว่าพวกกูเป็นใคร 555+ ” เออกูลืมไป ไอ้พวกนักเลงบ้านนอก
“ เออๆ งั้นกูไปก่อนนะโว๊ยไอ้จ๊ากแม่งเร่งแระ ”
“ เออ โชคดีโว้ย ”
ผมร่ำลาแล้วเดินออกมาจากวงเหล้าทันทีแต่ก็ไม่ยืมหันไปส่งซิกให้ใครบางคนเดินตามออกมา
“ ไอ้ศักดิ์ไปไหนซะล่ะ ”
“ คำแรกแทนที่จะถามเรื่องของเรากับไปถามหาคนอื่นซะนี่ น่าน้อยใจจัง ”
“ ขอโทษ เป็นไงบ้างสบายดีไหม ”
“ ก็เรื่อยๆ ”
“ ดูเดย์ผอมลงไปนะ กินข้าวบ้างเหรอเปล่าเนี้ย ”
“ 555+ ตรอมใจมั้ง ”
“ เหอะๆ ” ผมหัวเราะแก้เก้อไปงั้นๆ
“ โจ๊กดูดีขึ้นนะ เปลี่ยนไปมากเลย ”
“ ก็เป็นธรรมดาคนเราโตขึ้น อีกอย่างเพราะหน้าที่การงานด้วยละมั้งเลยตั้งดูดีเอาไว้ก่อนนะ555+ ”
“ ได้ข่าวว่ามีแฟนแล้วเหรอ ”
“ ก็ ”
“ ว้า น่าเสียดายจัง อยากจะย้อนเวลากลับไปสมัยก่อนนะ ”
“ ทำงั้นได้จริงโจ๊กก็คงเลือกที่จะเดินทางนี้เหมือนเดิม ”
“ หมายความว่าไง ”
“ โจ๊กว่าเราเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่านะ นานๆ ทีได้เจอกัน พ่อแม่เดย์เป็นไงบ้างสบายดีไหมโจ๊กมายังไม่ได้ไปเยี่ยมเลย ”
“ งั้นก็ไปสิ พ่อกับแม่คงดีใจที่ได้เจอ ”
“ อืม ”
“ โจ๊ก ”
“ หืม ”
“ เดย์ เดย์คิดแล้วก็ตัดสินใจผิดเองใช่ไหมชีวิตเดย์ถึงเป็นอย่างนี้ เป็นเพราะเดย์ทำกับโจ๊กไว้ใช่ไหม ”
“ คิดอะไรอย่างนั้นเล่า เรื่องมันแล้วไปแล้วอย่าเก็บมาจำเลย ”
“ อืม ”
“ ศักดิ์ดีกับเดย์ไหม ”
“ อย่าไปพูดถึงมันเลย ”
“ เดย์ ”
“ โจ๊ก เดย์ดีใจนะที่โจ๊กยังอยากที่จะคุยกับเดย์อยู่ ”
“ พูดอะไรอย่างนั้น ไงเราก็เป็นเพื่อนกัน ”
ตรู๊ดดดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดดดด
“ แปปนะ ” ผมก้มดูเบอร์ที่โชว์ ไอ้โมครับ
“ แฟนโทรมาเหรอ รับสิ ”
“ งั้นแปปนะ ”
“ ทำไมพึ่งรับ นี่พี่อยู่ไหนเนี้ย คลาดสายตาหน่อยเป็นไม่ได้เลยนะ ”
“ เออคือ ”
“ มาเจอกันที่ร้านพ่อเดี๋ยวนี้เลยนะพี่โจ๊กไม่งั้นละน่าดู ”
“ พี่ขอเข้าห้องน้ำแปปนึงนะครับ แล้วจะรีบไป ”
ผมกดวางสายก่อนจะหันมาพูดร่ำลาคนยืนข้างๆ
“ เดย์โจ๊กต้องไปแล้ว ”
“ อืม เอางี้สิพรุ่งนี้โจ๊กแวะไปที่บ้านนะเดี๋ยวเดย์เป็นเจ้าภาพเลี้ยงข้วเที่ยงเอง ”
“ อย่าเลย ”
“ แค่นี้ก็ไม่ได้เหรอ จะได้ไปเยี่ยมพ่อกับแม่เดย์ด้วยไง ”
“ เอาไว้วันหลังดีกว่านะ เอาเป็นว่าฝากสวัสดีพ่อกับแม่แทนโจ๊กด้วยแล้วกันนะ ”
“ แฟนดุเหรอ คงจะสวยและก้ดีน่าดูโจ๊กถึงได้เกรงใจเค้าซะขนาดนี้ ”
“ โจ๊กไม่อยากมีปัญหากับไอ้ศักดิ์นะ ”
“ ถ้าแค่นั้นก็ไม่เห็นจะต้องปฎิเสธเดย์ขนาดนี้นี่ เดย์กับศักดิ์เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย ”
“ แต่ผมกับพี่โจ๊กเราเป็นอะไรกันข้อนี้พี่น่าจะรับรู้ไว้นะ ” เสียงคุ้นหูดังนี้ข้างๆ ตัวผม
“ โม ”
“ โมพึ่งจะรู้ว่าวัดต่างจังหวัดนี่ดีขนาดที่จะฉี่จะขี้ตรงไหนก็ได้ ไหนละครับห้องน้ำที่พี่ว่า ”
“ คือพอดีพี่เจอเพื่อนนะ ”
“ เพื่อนหรือว่าอย่างอื่นกันแน่ ”
“ โมอย่าเสียมารยาท ”
“ ถ้าไม่เสียมารยาทโทคงต้องเสียสามีไปซะก่อนแน่ๆ ”
“ นี่แฟนที่โจ๊กพูดถึงเมื่อกี้เหรอ ” ไอ้เดย์หันมาถามผม
“ ใช่ครับ แล้วเราก็รักกันมากซะด้วย พี่ละครับเป็นใคร ” ไอ้โมชิงตอบ
“ โมพอได้แล้ว เดย์โจีกขอตัวก่อนนะ ” ผมลากแขนไอ้โมออกมาแต่มันฝืนตัวไว้
“ ถามจริงๆ เถอะครับพี่เป็นแฟนเก่าพี่โจ๊กเหรอ ”
“ โม มันไม่ใช่อย่างนั้น ”
“ ผมถามพี่เหรอพี่โจ๊ก ”
“ เรื่องนี้พี่จะอธิบายเอง ”
“ โอ้ว ปกป้องกันด้วย ”
“ พี่ไม่ได้ปกป้อง ”
“ โจ๊กเดย์ตอบเองดีกว่า น้องชื่อโมเหรอครับพี่ชื่อเดย์ยินดีที่ได้รู้จัก ”
“ ผมไม่สนใจหรอกนะว่าพี่จะชื่อลูกหมา ลูกหมีอะไร แต่ผมสนใจแค่ว่าพี่เป็นแฟนเก่าพี่โจ๊กเหรอ ”
“ เปล่าเราเป็นเพื่อนกันเท่านั้น ”
“ เพื่อนร่วมเคียงหรือว่าเพื่อนร่วมเตียงกันละครับ ”
“ โม ” ผมออกแรงบีบแขนมันหนักขึ้น
“ พี่กับโจ๊กเราเป็นเพื่อนกันจริงๆ น้องอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย ”
“ ผมเหรอครับที่ทำ ผมว่าไม่ใช่นะเพราะคนที่ทำให้เป็นเรื่องใหญ่นะมันเป็นคนอื่นมากกว่า ” ไอ้โมย้ำคำว่าคนอื่นได้ลึกซึ้งถึงแก่นแท้จริงๆ ครับ
“ คนอื่นเหรอ ” ไอ้เดย์เชิดหน้าสูดหายใจเข้าปอดช้าๆ เหมือนกับพยายามระงับความโกรธอยู่
“ ครับคนอื่น ”
“ งั้นคนอื่นในที่นี่พี่ว่าน่าจะหมายถึงคนที่มาทีหลังดูน่าจะเหมาะซะกว่านะ ว่าไหมครับ ”
“ ………… ” ไอ้โมกัดปากแน่น ผมเห็นไอ้เดย์ส่งสายตามาท้าทายไอ้โมอย่างเห็นได้ชัด มวยคู่เอกกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
รอดตายไปหนึ่งวัน
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1508353 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก