~~เออกูผิด 2...ตอนที่ 28~~ (กลับบ้านเรารักรออยู่ 
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ”
“ ใครๆ ใครเป็นอะไรวะ ” ทันทีที่ได้ยินเสียงร้องกรี๊ดๆ มาจากในครัวพวกเราพ่อแม่ลูกและสมาชิกคนอื่นๆ ก็มารวมตัวกันโดยมิได้นัดหมายครับ
“ ใครเป็นอะไรพ่อ ” ไอ้จ๊ากวิ่งตาลีตาเหลือกมาด้วยผ้าคาม้าพันเอวผืนเดียว
“ ก็จะใครซะอีกล่ะ 555+ โน่นพวกมึงดูกันเอาเองก็แล้วกัน ”
“ ไอ้โม / ไอ้โม / ไอ้โม ” ผม ปลาบึก ไอ้จ๊ากแทบจะหลุดขำไปกับกายกรรมเปียงยางที่ไอ้โมกำลังนำเสนอให้พวกเราได้ฮาแบบท้องคัดท้องแข็งไม่ได้
“ เอามันออกไป อ๊ายยยยย เอาออกไป ”
ไอ้โมที่ตอนนี้ตัวมันได้กระโดดขึ้นไปอยู่บนเตาแก๊สในมือถืออาวุธเป็นไม้กวาดด้ามขนาดพอมือ ส่วนอีกข้างมันถือตะหลิวอยู่ครับ
“ กูนึกว่าอะไร แม่งกรี๊ดซะบ้านแทบแตก อ้าวมึงก้ยืนดูเมียมึงอยู่ได้เนอะไปดิไปเอาตัวมันลงมา ”
“ 555+ ไม่อ่ะปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ ” ผมนึกอยากแกล้งไอ้คนขี้โวยวาย
“ เอามันออกไปนะโมกลัว ” ไอ้โมหันมาร้องไห้สะอื้นทั้งน้ำตา
“ มึงนี่ก็นะไปแกล้งน้อง มาๆ ลงมา ” ไอ้บึกเอื้อมมือไปรับไอ้โม
“ ไม่เอาโมกลัว ”
“ กลัวทำไมมันตายหมดแล้ว แล้วเข้ามาในครัวโมไม่เห็นมันเหรอไง ”
“ ไม่เห็นครับมีคนเอาผ้าปิดมันไว้อ่ะ ”
“ เอ้าแล้วใครเปิดผ้ามันออกล่ะ ”
“ โมเองครับ ” ไอ้โมยกมือสารภาพผิดแต่น้ำตายังคงไหลไม่ขาดสาย
“ แล้วไปเปิดมันทำไม ”
“ ก็โมไม่รู้นี่ว่าจะมีมิกกี้เม้านอนอยู่ ”
“ 555+ ” ขอก๊ากอีกซักรอบเถอะครับ
“ ไอ้โจ๊ก ”
“ โอ๊ยย ไอ้จากกูเจ็บนะมึง ” แค่สิ้นเสียงเรียกชื่อไอ้จ๊ากก็ตบกบาลผมมาที แหมมันช่างเรียกสติได้ดีจริงๆ
“ ไอ้สัดนี่ไอ้โมมันกลัวหนูมึงนี่ก็นะ พึ่งอะไรได้มั่งเนี้ยมึง ”
“ เออกูมันพึ่งไม่ได้ ต้องเป็นคนอย่างมึงงั้นสิถึงพึ่งได้ ” ผมเดินเข้าไปอุ้มไอ้โมออกไปวางที่นอกบ้าน
“ ฮืออออ ”
“ ไม่ร้องๆ เลิกร้องได้แล้วก็แค่หนูนา กินได้อร่อยด้วย ”
“ ก็โมกลัวนี่ ”
“ พี่อยู่นี่แล้วจะกลัวทำไม ”
“ มันก็น่ากลัวอยู่หรอก เพราะถึงมึงอยู่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ” ไอ้จ๊ากทิ้งระเบิดลูกโตก่อนจะเดินสบัดกระเจี๊ยวกลับไปบ้านมัน
“ ร้องซะเสียรูปภาพเลยน้องกู ” ไอ้บึกเดินมาตบไหล่น้องก่อนจะกลับเข้าครัวไป ส่วนพ่อผมก็เดินเอาหนูที่เหลือออกไปจัดการถอนขนข้างนอกบ้าน
“ เฮ้ยมึงเค้าเรียกเสียภาพพจน์โว๊ย ”
“ เออนั่นแหละอันเดียวกัน ”
“ ตรงไหนเนี้ยยย ” แม่งเถียงข้างๆ คูๆ จริงๆ ครับมัน
“ อยากจะร้องตะโกนบอกฟ้าว่าฉันรักเธอหมดใจแต่คงรู้ว่าทำไม่ได้ (มันหันมาจ้องหน้าผม) เฮ้ยแล้วไงต่อวะ กูลืมเนื้อวะ 555+ ”
“ เชี้ยเพลงสมัยไหนวะเนี้ย ”
“ มึงอ่ะ ลงไปช่วยพ่อถอนขนหนูเลยไปเดี๋ยวกูตามลงไป ”
“ โหมีสั่ง ”
“ ให้ไวเลย ”
“ โม ” เสียงแม่ตะโกนเรียก
“ ครับแม่ ”
“ กินข้าวเสร็จแล้วไปนั่งเรือเล่นกับแม่ไหมลูก แม่จะไปเก็บดอกโสนที่คลองหลังบ้าน ”
“ ไปครับแม่ ”
และแล้วพวกเราก็แยกย้ายกันไปทำกิจกรรมประจำวันกันอย่างตั้งหน้าตั้งตา ผมทำหน้าที่ช่วยพ่อชำแหละหนูตัวเบ้งที่นอนตายรอการชันสูตรพลิกศพ ไอ้ปลาบึกยืนปิ้งหนูอยู่ข้างกองไฟ ส่วนแม่พาไอ้โมออกไปพายเรือเก็บดอกโสนมาผัดน้ำมันงากินกับน้ำพริก ส่วนที่เหลือแม่เล่งเอาไว้แล้วครับว่าเย็นนี้จะทำขนมดอกโสนให้ไอ้โมกิน ส่วนพ่อเห็นไอ้บึกชอบกินตับหนูเย้นนี้ผมว่าไอ้บึกคงได้กินคั่วตับหนูฝีมือพ่อผมแน่ๆ ส่วนผมกับไอ้จ๊ากก็ได้แต่นั่งมองหน้ากันไปมาแววหมาหัวเน่ากำลังจะมาเยือน
“ อ้าวอีส้มไปไหนมาวะ ” อีส้มครับมันขี่มอไวร์คู่ใจกลับมาบ้านผมอีกครั้ง จริงๆ แล้วมันก็มาประจำแหละครับเดี๋ยวหาข้าวหาน้ำหาขนมมาสังเวยไอ้จ๊ากกับเด็กๆ อย่างไม่ขาดสายแต่ไอ้จ๊ากก็ไม่เอามันซักที
“ เอาแกงเลียงมาให้ กินข้าวกันยังป๋าแม่ ”
“ แหมทำเป็นถามเลี่ยงๆ นะอีนี่กูรู้นะว่ามึงจะถามว่าจ๊ากที่รักกินข้าวยังค่ะผัวขาาาาา 555+ ”
“ แล้วมึงจะเอาขาไหนก่อนดีล่ะไอ้เชี้ยยยย ” ไอ้จ๊ากยกติงให้ผมก่อนจะเดินไปรับหม้อแกงเลียงจากมืออีส้ม
“ ได้มาหลายเหรอป๋า ”
“ เป็นร้อยอ่ะมึง มาเลยมานั่งเล่นแล้วก็ช่วยหลกขนหนูให้กูที เดี๋ยวไม่ทันขายตอนเย็น ”
“ แล้วโมไปไหนอ่ะไอ้โจ๊ก ”
“ ไป ”
“ ไปเก็บดอกโสนกับแม่ ” ไ้อ้จ๊ากหันมาแย่งผมตอบ
“ โมเป็นเมียมึงเหรอไอ้จ๊ากทำเป็นรู้ดี ”
“ ตอนนี้ไม่ ต่อไปอ่ะไม่แน่ใครจะรู้เผื่อไอ้โจ๊กมันคิดจะโล๊ะให้ซักคนสองคน ” ไอ้จ๊ากหันไปยักคิ้วให้อีส้ม
“ เออมันคงให้มึงหรอก ” อีส้มหันไปค้อนให้ไอ้จ๊ากก่อนจะเดินหน้าบูดมาหาผม
“ เป็นอะไรวะอีส้ม ”
“ ระวังเมียมึงจะโดนแมวขโมยแถวนี้มันฉกตัวไปนะโว๊ย ”
“ ไปเอานิยายอะไรกับมัน มันก็แค่ล้อเล่นแกล้งมึงไปงั้นๆ แหละทำเป็นงอนไปได้ ยังไม่ชินอีกเหรอไงวะ ”
“ จะให้ชินได้ไงในเมื่อเป้าหมายใหม่มันดูจะมีแนวโน้มในการไปมากกว่า ”
“ ว่าไปอีส้ม เดี่ยวกูถีบนั่นมันเมียกูนะมึงขืนมามันมาเกาะแกะดิ พี่ก็พี่เถอะกูฆ่าหมกบ้านมันแน่ๆ ”
“ เหอะๆ มึงคงทันมันหร๊อกกกไอ้โจ๊ก มึนกับมันก็สำเภาเดียวกันละว้าไอ้พวกรักคนง่ายหน่ายคนไว ”
“ เอ๊าอีนี่มาประชดกูซะงั้นเดี๋ยวมีถีบ ”
“ ไมมึงมาคนเดียววะอีส้ม ” ไอ้จ๊ากเดินเอาอุปกรณ์ในการชำแหละหนูนามาให้
“ แล้วจะให้กูขนพ่อแม่พี่น้องญาติโกโหติกามาด้วยเหรอไง ทุกทีกูก็มานี่คนเดียวตลอด ”
“ อ๊าวอีนี่วอนติงแล้วไหมล่ะมึง นี่กูถามดีๆ นะ ”
“ โอ๊ย ต่อให้กูตอบดีๆ มันก็ยังคงไม่พ้นมือพ้นติงมึงไปได้หรอกไอ้จ๊าก ” แล้วอีส้มก็สะบัดตูดยกเอาอุปกรณ์ไปนั่งทำงานข้างๆ ป๋าผม
“ อีส้มมันเป็นอะไรวะไอ้โจ๊ก ”
“ สงสัยมันจะไม่สมหวังละมั้ง ” เสียงไอ้จ๊ากแว่วมาแต่ไกล
“ แล้วเย็นนี้มึงจะออกไปเที่ยวงานปะวะไอ้โจ๊ก ”
“ ไปดิมึงกูว่าจะไปช่วยพ่อขายหนูปิ้ง ”
“ เฮ้ยไอ้โจ๊กกูว่าเอาเหล้าขาวกับเหล้าสีไปขายด้วยดีปะวะ ”
“ ในวัดเค้าห้ามขายไม่ใช่เหรอวะ ”
“ มึงก็ฉลาดอีกแระ เค้าห้ามขายในวัดแต่ไม่ได้ห้ามขายข้างวัดนี่หว่า ”
“ ไม่รู้ดิ แล้วแต่มึง แต่กูไม่มีเวลาช่วยนั่งขายขนาดนั้นนะโว๊ย ไอ้โมนะง่วงขึ้นมางอแงชิหายไงก็ต้องพากลับมานอนบ้าน ”
“ ไอ้บึกมึงอ่ะว่าไง ” ไอ้จ๊ากหาแนวร่วม
“ นี่ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย กูหวง ” ผมหันไปสกัดดาวรุ่ง
“ แม่ง อะไรวะมึง ”
“ โน่นไงอีส้มแม่งว่างตลอดขอให้บอกเถอะ ”
“ อะไรวะมึงนั่นมันคนนอก ”
“ โหกูเห็นแม่งเข้าๆ ออก ๆ จนชาวบ้านเค้าคิดว่ามันเป็นแม่ใหม่ของลูกมึงแล้วนี่มึงยังจะเห็นมันเป็นคนนอกอีกเหรอวะไอ้จ๊าก ”
“ สาดปากดี ”
“ 555+ เฮ้ยกูถามคำเดียว ”
“ ถามเชี้ยไร ”
“ มึงเอามันยังวะ ”
“ ไอ้ควาย ”
“ เอ้าไอ้เชี้ยกูอยากรู้นี่หน่า ”
“ แม่งถามไรไม่คิดมึงแหกตาดูมันดินะ กูเห็นมันมาตั้งแต่แก้ผ้าโชว์ไข่จนเรียนจบมาด้วยกัน มึงจะบ้าเหรอไอ้โจ๊ก พ่อดูมันดิ ”
“ เออเถียงกันเข้า เดี๋ยวหนูกูก็เน่ากูจะให้แม่งแดกหนูแทนข้าวเย็นเลยนะมึง ”
“ โหพ่อได้เลย ” ของอร่อยของผมครับหนูนาย่างเนี้ยไม่อยากบอกว่ามันแซบแค่ไหน แต่ถ้าใครไม่ชอบย่างจะเอาไปทอดร้อนๆ กินกับข้าวสวยนี่นะโอ้วววววสองจานก็ยังไม่อิ่มครับ แต่ผมชอบอะไรที่เด็ดกว่านั้น นั่นก็คือการสับๆ แล้วเอาไปผัดเผ็ดับพริกไทยสดนะ ข้าวสวยร้อนๆ พร้อมพริกน้ำปลามานะนาว โอ้วววววววว (ท้องร้องเลยตู)
“ เออมึงจะเอาไปกรุงเทพฯ ด้วยไหม เดี๋ยวกูย่างให้ส่วนหนึ่งอีกส่วนหนึ่งเดี๋ยวให้แม่มึงคั่วเค็มให้ ”
“ เยี่ยมเลยพ่อ ”
“ คนกรุงเชี้ยไรแม่งแดกหนู ” ไอ้จ๊ากมีกระแนะกระแหนครับ
“ เอ้าไอ้สาดกำพึดกูคนบ้านนอกโว๊ยมีไรปะ ”
“ เออแต่เสือกวาสนาดีได้เมียกรุงเทพฯ ว่างั้น ”
เพล๊งงงงงง ผมกับไอ้จ๊ากรวมทั้งพ่อหันไปตามต้นเสียง ไอ้บึกลุกขึ้นมายืนส่ายหัวบอกความนัยว่าไม่ใช่กูนะ ผมกวาดสายตาไกลห่างจากตัวไอ้บึกไปสามก้าวครึ่งเห็นจะได้ ไอ้ส้มหรืออีส้มเองครับที่เป็นต้นเหตุแห่งเสียงเพล๊งเมื่อกี้
“ มึงเป็นเชี้ยไรอีส้มมือติงอ่อนระโหยโรยแรงแต่วัน ”
“ ไอ้จ๊ากมึงก็พูดกับมันดีๆ ดิวะ ว่าไงอีส้มมึงเป็นเชี้ยไรสาดดดด นี่มันต้องอย่างนี้นี่ ”
“ พูดดีมากมึง พูดเสร็จช่วยขยับไปให้ไกลติงกูด้วยนะประเดี๋ยวมันจะเผลอไปตวัดเข้าปลายคางมึงเข้า ”
“ เออ กูผิดอีก ”
“ ว่าไงเป็นไรอีส้มเช้ง ” ไอ้จ๊ากเดินไปดูอีส้มที่ก้มๆ เงยๆ เก็บของที่ตก
“ เรื่องของกู ”
“ พ่อๆ มันทะเลาะกันบ่อยเหรอคู่นี้อ่ะ ” ไอ้บึกเดินหิ้วหนูนาที่ย่างจนเกรียมได้ที่มาหนึ่งไม้เข้าไปหาพ่อแล้วนั่งลงจกกินอย่างไม่อายสายตาชาวบ้าน (ชาวบ้านอุสาห์เห็นมันเป็นเทพบุตร พอได้เห็นภาพมันนั่งจกหนูนาย่างเค้าคงเสียใจที่หลงคิดผิดอยู่นาน)
“ อย่าไปสนใจมันเลย ข้าวใหม่ปลามันก็อย่างนี้แหละ ”
“ 555+ โอ๊ยย ” บาปกรรมมันช่างติดจรวดครับแค่ผมหัวเราะไอ้จ๊ากก็ถึงกับล่วงเก้าอี้ (เก้าอี้ไม้พ่อทำเองครับเตี้ยขนาดไว้นั่งซักผ้าอ่ะครับ)
“ 555+ จริงดิพ่อ (แล้วอยู่ดีๆ มันก็หันมาจ้องหน้าผมครับ) เฮ้ยไอ้โจ๊กบ้านมึงไม่มีเก้าอี้ให้นั่งเหรอวะ ”
“ เชี้ยนี่กูยิ่งเจ็บๆ อยู่ ” ไม่มีการอายครับแต่มีการเจ็บตูดเล็กน้อย
“ กูก็นึกว่าไม่มีเก้าอี้ให้นั่งเพราะเห็นชอบเข้ามานั่งในใจกูอยู่เรื่อย ”
“ ฮี้วววววววววววว แหวะ ” ได้ยินกันทั้งบ้านครับงานนี้
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1508304 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก