~~เออกูผิด...ตอนที่ 30~~“ เฮ้ยไก่มึงอยู่ไหนวะ กูออกมาแล้วนะตกลงจะให้ไปเจอกันที่ไหนว่ามาเลย ”
“ ที่เดิมพี่ ”
“ งั้นมึงรีบมาเลยนะกูกำลังเซ็งๆ ”
“ ทำไม ทะเลาะกับเมียก่อนออกจากบ้านอีกอ่ะดิท่า ”
“ รู้ดีอีกแล้ว รู้ดีอย่างนี้คืนนี้ก็จัดของดีมาให้กูด้วยนะโว๊ย ”
“ ฮันนะๆ ทำเป็นใจร้อน ”
“ เฮ้ยพี่ข้างหน้าผมมีด่านตรวจวะ แค่นี้ก่อนนะพี่ ”
“ เออๆ ให้ไวเลยนะมึง ”
ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดด
“ ว่าไงครับโม ”
“ อยู่ไหนครับ ”
“ พี่กำลังจะออกไปบ้านนายนะ พอดีงานที่พี่ทำต้องแก้ไขนิดหน่อยนะ ”
“ ไปตอนนี้อ่ะนะ ”
“ ครับโมมีอะไรเหรอเปล่า ”
“ พี่บึกร้องไห้ทำไมครับ ”
“ เหอะๆ เดี๋ยวนี้สมัครสมานสามัคคีกันขนาดที่ว่าต้องโทรฟ้องโทรรายงานกันแล้วเหรอ ”
“ เปล่าครับ แต่เมื่อกี้ผมโทรไปที่ห้องพี่แต่พี่ปลาบึกรับสายบอกพี่ไม่อยู่ น้ำเสียงพี่เค้าไม่ดีแค่ฟังก็รู้แล้วว่าร้องไห้แน่ๆ เพราะพี่ใช่ไหมครับ ”
“ ครับเพราะพี่ อะไรๆ ก็พี่นี่แหละ โม...ถ้าไม่มีธุระอะไรเร่งด่วนพี่ขอตัวว่างสายก่อนนะพี่ขับรถอยู่นะ ”
“ แล้วทำไมพี่ต้องมาประชดผมด้วยล่ะ ผมก็แค่ถาม ”
“ เปล่าประชดซักหน่อย ”
“ แล้วจะมาขึ้นเสียงใส่ผมทำไมเนี๊ย ”
“ เอ๊ะโม พี่บอกว่าเปล่าๆๆๆ โมจะมาเอาอะไรกับพี่อีกเนี๊ย แค่นี้นะ ” ผมกดวางสาย
ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดด
“ อะไรอีกละโมมมมมม พูดให้รู้เรื่องหน่อยนะ ”
“ พี่แหละที่พูดไม่รู้เรื่อง ”
“ โม ”
“ พี่โจ๊ก ”
“ อย่าเอานิสัยไอ้ปลาบึกมาใช้นะพี่ไม่ชอบ ”
“ ใช่สิ ถามหน่อยเถอะแล้วพี่เคยชอบอะไรบ้างละ นอกจากเคยชอบพี่ปลาบึกเคยชอบผม ทำไม…เดี๋ยวนี้ผมสองคนกำลังจะกลายเป็นอดีตที่พี่เคยชอบแล้วเหรอไง อย่าบอกนะว่าตอนนี้กำลังเล็งเด็กใหม่อยู่ พี่โจ๊กผมบอกพี่ไว้เลยนะว่าถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมไม่เอาพี่ไว้แน่ๆ อีกอย่างผมก็ไม่ใช่พี่ปลาบึกที่รักพี่ยอมพี่ขนาดให้พี่ไปมีอะไรกับใครอื่นได้ แล้วก็โปรดจำใส่กระโหลกหนาๆ ของพี่ไว้ด้วยว่าอย่ามาวางสายใส่ผม เพราะผมไม่ชอบ ”
“ โม โม ” โอ๊ยยยยยยยปรี๊ดครับปรี๊ดแม่งด่าผมเสร็จกดวางสายผมเฉยเลย
โมโหๆๆๆๆๆ ผมกดมือถือออกไปหาโมทันที ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด มันไม่รับสายผม ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด โอ๊ยยยยยไอ้เด็กบ้า ผมกดมือถือออกไปหาไอ้ปลาบึก ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด
“ ฮาโหล ” น้ำเสียงมันไม่ดีจริงๆ ด้วย แค่ฟังก็รู้แล้วว่ายังไม่เลิกร้องไห้
“ เมื่อไหร่มึงจะหยุดร้องไห้ซะทีวะไอ้ปลาบึก ”
“ ขอโทษ ”
“ มึงมาขอโทษกูทำไม แล้วนี่มึงบอกอะไรไอ้โมมัน ”
“ เปล่านี่ ”
“ นี่ขนาดเปล่านะแม่งโทรมางี่เง่ากับกูได้เป็นนานสองนาน มึงรู้ไหมว่าตอนนี้ก็อารมณ์เป็นอย่างไง ”
“ โมโทรไปหาโจ๊กเหรอ ”
“ ก็เอออ่ะดิ ”
“ งั้นเดี๋ยวปลาบึกโทรไปคุยกับโมเอง ขอโทษแทนน้องด้วยนะ ”
“ ไม่ต้องเดี๋ยวกูจัดการเอง ส่วนมึงเดี๋ยวกูกลับไปเราคงต้องมีเรื่องคุยกันยาว ”
“ โจ๊ก โจ๊กโกรธปลาบึกเหอะ ฮือออ โจ๊กปลาบึกขอโทษ ”
“ แค่นี้นะ ” ผมกดวางสายมันไป
วันนี้ผมทำตัวได้เลวจริงๆ สงสัยเป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงแน่ๆ เลยเอาไงดีวะตู แล้วผมก็คิดเห็นแต่หน้าไอ้ปลาบึกกับหน้าไอ้น้องโมตอนร้องไห้ครับ ใจแป้วๆ คิดถึงตอนมันจะทิ้งผมไปเอาไงดีเอาวะดีกว่าครอบครัวต้องแตกแยกเพราะมือตัวเอง แล้วข้างหน้านั่นอะไรวะ...สายตาผมเห็นมีรถหรูคันใหญ่จอดเปิดไฟกระพริบอยู่ข้างๆ ทางครับ เอ...หรือว่ารถเค้าจะเสีย ด้วยความเป็นพลเมืองดีมาแต่อ้อนแต่ออกครับผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดจ่อตูดรถพี่เค้าทันที
“ รถเสียเหรอพี่ ” ผมเคาะกระจกถามพี่เค้า
ผมมองเข้าไปในรถที่ตอนนี้มีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่ ถ้าตาไม่ฝาดผมว่าผู้หญิงคนนั้นนั่งร้องไห้อยู่นะ
“ ครับพี่คือรถมันสตาร์ดไม่ติดนะครับ สงสัยน้ำมันจะหมด ” เรื่องแค่นี้ก็ต้องสงสัยเหรอมึง ผมชะโงกหน้าเข้าไปดูเกน้ำมันรถพี่เค้า...แดงเถือกเลยครับ
“ ไม่ต้องสงสัยแล้วพี่อย่างนี้อ่ะเค้าเรียกหลักฐานคาตา ภาพมันฟ้อง ” น้องผู้หญิงหันมายิ้มให้ผมน้อยๆ
“ ครับพี่ นี่ก็กำลังหาวิธีไปซื้อน้ำมันมาเติมอยู่ ”
“ แล้วพี่ให้ใครไปซื้อมาให้ละครับ ” ผมเรียกเค้าพี่ พี่เค้าก็เรียกผมพี่แล้วคนอ่านจะงงกับพี่ไหมครับ
“ ยังไม่มีเลยครับพี่ ก็ไอ้เนี้ยมันพูดไม่รู้เรื่องน่าลำคาญ ” พี่แกหันไปด่าแฟนตัวเองให้ผมฟังซะงั้น
“ อ้าว ทำไมละครับ ” ผมก็บ้าจี้ไปเสือกเรื่องเค้า
“ ผมจะให้เค้านั่งเฝ้ารถก็ไม่เอา จะให้ไปด้วยก็ไม่เอา มันไม่เอาอะไรเลยซักอย่างพี่ว่ามันงี่เง่าไหมพี่ ”
“ แล้วทำไมเธอไม่ตามเด็กที่บ้านมาซื้อให้ล่ะ โทรไปสิ เธอไม่กลัวรถหายเหรอไง ” ผู้หญิงข้างๆ แจงเหตุผล
“ กลัวทำไมกุญแจรถก็มีเค้าทำมาให้ล๊อครถได้นะ ไม่ใช่ทำมาไว้ให้แค่สตาร์ดรถได้อย่างเดียวปัญญาอ่อนว่าไม่พี่ ”
“ แหะๆ ”
“ แต่สมัยนี้โจรมันเยอะเธอไม่ห่วงรถบ้างเหรอไง ”
“ ก็ถึงให้เธอเฝ้าไง ”
“ แล้วเธอไม่ห่วงฉันเหรอไง ”
“ ก็ถึงจะให้ไปด้วยไง เรื่องมากวะ ”
“ เออพี่ครับ ผมว่าใจเย็นๆ นะครับน้องเค้าก็หวังดี ”
“ ผมว่ามันงี่เง่ามากกว่าพี่ผมพูดอะไรไปก็ไม่รู้เรื่องเลยซักอย่าง พูดนิดพูดหน่อยก็ร้องไห้มายาเอาน้ำตามาทำให้ผมยิ่งเหนื่อยใจ น่าเบื่อ ”
“ แล้วใครละที่ทำให้ฉันร้องไห้ เธอไม่ใช่เหรอ ผู้ชายมันก็อย่างนี้แหละปากบอกว่าทำทุกอย่างได้เพื่อเราแล้วตอนนี้เป็นไง พอเธอได้ฉันแล้วก็จะหาเรื่องทิ้งฉันใช่ไหม ฮืออออ ”
“ อย่ามาพูดงี่เง่าได้ไหมเรื่องนี้กับเรื่องนั้นมันคนละเรื่องกันเลยนะ ถ้าขืนพูดมากกว่านี้อีกจะไล่ลงรถให้เดินกลับเองเลย ”
“ พี่ แรงไปเปล่าครับ น้องเค้าก็แค่หวังดี เอางี้เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำมันให้พี่เองพี่จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา ”
“ แล้วผมจะรู้ได้ไงว่าพี่จะไม่เชิดเงินผมหนีอ่ะ ”
“ งั้นเดี๋ยวผมจะจอดรถไว้นี่แล้วนั่งมอไซร์ไปแต่พี่ต้องออกค่ามอไซร์ให้ผมนะ ”
“ โอ้ยเปลือง ” เริ่มๆ รู้แล้วว่าใครกันแน่ที่เรื่องมาก
“ งั้นก็ตามใจนะเพราะผมก้มีธุระไม่ว่างจะมานั่งรอใครตัดสินใจอะไรชักช้า เอาเป็นว่าถ้าผมเจอตำรวจข้างหน้าแล้วผมจะเรียกให้เค้ามาดูรถพี่ก็แล้วกันนะ ” แล้วพลเมืองดีอย่างผมก็ต้องถอยฉากออกมาเพราะเบื่อความงี่เง่าของไอ้ผู้ชายเฮงซวย
อะไรวะคนอุส่าห์จะช่วยก็ดันมาเรื่องมากอยู่ได้ งั้นก็ปล่อยมันนั่งทะเลาะกันฆ่าเวลาต่อไปเถอะนะ เฮ้อ...มีแฟนดีๆ น่ารักๆ ก็ไม่รู้จักรักษาไว้มึงนึกว่ามึงเป็นพระเอกหนังที่หล่อระดับโลกเหรอไงวะที่คนจะต้องมารุมง้อรุมรักนะหาไอ้สาดดดดดด.........จึก จึก จึก เหมือนด่าตัวเองเลยวะ นั่นสินะไอ้ปลาบึกกับน้องโมก็รักกูออกขนาดนี้กูก็ยังทำกับเค้าได้ทำไม ทำไม ทำไมกูเลวกับเค้าได้ขนาดนี้นะ แล้วนี่กูกำลังจะไปไหน...นั่นสิไปไหน
ผมนั่งหาคำตอบให้ตัวเองมาตลอดทางที่ขับรถไปหาไอ้ไก่ ผมกำลังจะไปไหน...แน่นอนไปเที่ยว ผมไปเที่ยวแล้วไปกับใครละ...แน่นอนไปกับไอ้ไก่ไง ไก่เป็นแฟนมึงเหรอไอ้โจ๊ก...เปล่า มึงรักเค้ามากขนาดที่ยอมโกหกคนสองคนที่มึงรักเพื่อออกมาเที่ยวได้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ...อืม ไอ้เลว...อืมกูรู้ว่ากูเลว งั้นถ้าอนาตคข้างหน้านี้มึงโดนคนที่มึงรักทิ้งก็สมน้ำหน้าแล้ว....โดนทิ้งเหรอ ผมจะโดนทิ้งเหรอ...จริงสินะถ้าเอาใจเค้ามาใส่ใจเราเราเอกก็ไม่ชอบให้ไอ้ปลาบึกกับไอ้น้องโมออกไปเที่ยวอย่างนี้เหมือนกันนี่นะ...
“ ฮาโหลไก่ ”
“ ถึงยังพี่ ”
“ กูมีธุระด่วนวะไก่ คืนนี้พี่ขอบายนะโว๊ย ฝากเบิร์ดเดย์ไอ้เป้ด้วยนะ ”
“ อ้าวไหงงั้นพี่ ”
“ แค่นี้ก่อนนะพี่รีบวะ แล้วเดี๋ยวค่อยคุยกันนะ ”
555+ ผมนี่โง่จริงๆ มีของดีแล้วไมรู้จักรักษา ต้องขอบคุณไอ้ผู้ชายงี่เง่าๆ คนนั้นถ้าไม่เจอมันป่านนี้ผมก็คง... เฮ้อออออ ผมขับรถกลับมาถึงหอภายใน 40 นาทีเห็นจะได้ เอาไงดีน๊าาาาาาาา
ก๊อกๆ “ ปลาบึก ”
“ ..............” ไมเงียบจังวะ
“ ปลาบึก ” ผมเปิดประตูเข้าห้องไปได้ก็เดินหาไอ้ปลาบึกซะรอบห้อง...ไม่มี เหรอว่าเฮียตี๋ใหญ่จะเข้าประทับร่างมันอีกแล้ว จำเราจะต้องโทรไปหา...(ลิเกไปไหม)
“ ครับโจ๊ก ” เสียงอ่อนเสียงหวานมาเชียวว่าที่เมียกู
“ มึงอยู่ไหนเนี้ย ”
“ เซเว่น ”
“ ไม่เห็นรถกูวิ่งเข้าซอยมาเหรอเมื่อกี้นะ ”
“ ไม่ครับ ”
“ ซื้อไรอยู่ ”
“ ข้าวกล่อง ”
“ มึงซื้อให้ใคร ”
“ ซื้อให้โจ๊กไงเผื่อโจ๊กกลับมาแล้วหิว เดี๋ยวก็บ่นนอนไม่หลับอีก ”
“ รอกูอยู่นั่นนะเดี๋ยวกูไปหา มึงห้ามไปไหนนะ ”
“ไม่ไปแก้งานแล้วเหรอ ”
“ ไม่กูอยากเห็นมึงแก้ผ้ามากกว่า ”
“ บ้า โจ๊ก ”
“ อะไร ”
“ หายโกรธกูแล้วเหรอ ”
“ …..ยัง ” เพราะงั้นมึงจงง้อกูซะไอ้ปลาบึก วะฮ้าฮ้า..
“ โจ๊ก ”
“ อะไรอีก กูจะสตาร์ดรถแล้ว ”
“ มึง ชอบสีอะไร ”
“ สี!! สีเหียว 555+ ”
“ เชี้ย เอาดีๆ ดิกูอายเค้า ”
“ อาย!! อายอะไรของมึงแค่ถามเรื่องสีก็ต้องอายเหรอ มึงบ้าปะเนี้ย ”
“ งั้นมึงชอบเออ..สตอเบอร์รี่ปะ”
“ ไม่อ่ะ กูชอบมะม่วงเปรี้ยวๆ มากกว่าแต่ถ้ามึงชอบอยากกินก็ซื้อมานะแต่อย่าซื้อมาเยอะนะโว๊ยของมันแพง ”
“ อืมๆ แล้วเออชอบ...ขนาดไหนอ่ะ ”
“ มะม่วงเปรี้ยวอ่ะเหรอ ก็..ไม่รู้ดิกินได้เรื่อยๆ อ่ะ นี่มึงจะถามไปทำไมวะ ”
“ งั้นเดี๋ยวกูกะขนาดให้เอง ว่าแต่เออ...มึงชอบแบบเรียบๆ เหรอว่าแบบเออ ”
“ ก็ถ้ามีคนหั่นมาให้เรียบร้อยก็ดีอ่ะ กินง่ายดี เอ้ยมีน้ำปลาหวานมาด้วยก็ดีนะจะได้ไม่ต้องมานั่งทำเอง ”
“ อืมๆ งั้นแค่นี้แหละรีบๆ มานะเดี๋ยวจะออกไปยืนรอตรงหน้าร้านนะ ”
“ อืมๆ ”
5 นาทีถึงเปล่าไม่รู้
“ ซื้อข้าวอะไรมาให้กูอ่ะ ”
“ แกงเขียวหวานไก่ ”
“ แล้วนั่นถุงอะไร ”
“ น้ำยาล้างจานกับน้ำยาปรับผ้านุ่ม ”
“ เฮ้ยกูไม่เอายี่ห้ออื่นนะกูจะเอาเอ๊กเซ็นยี่ห้อเดียวนะมึง ” ก็กลิ่นมันหอมนี่ครับโดยเฉพาะสีชมพูผมช๊อบบบชอบ
“ อืมรู้แล้ว ”
“ แล้วนี่ของใครอ่ะ ”
“ ก็มันซื้อหนึ่งแถมหนึ่งเลยซื้อมานะ ” ผมจ้องหน้าไอ้ปลาบึกที่แดงๆ เพราะผ่านการร้องไห้มา
“ บึก ”
“ หืม ” มันแกะขนมมาป้อนใส่ปากผม
“ เรื่องเมื่อกี้กูขอโทษนะ ”
“ ช่างเถอะ อ่ะอีกคำนะ อ้ามมม อร่อยไหม ” มันยิ้มน้อยๆ ให้ผมพร้อมกับก้มหน้าลงเตรียมคำที่จะป้อนต่อไป
“ อืม มึงไม่กินด้วยอ่ะ ”
“ มึงกินให้อิ่มก่อนเถอะ เดี๋ยวเหลือแล้วกูจะกินต่อเอง ” จี๊ดดดดถึงกับกลืนขนมไม่ลงคอ
“ แล้วถ้ากูไม่รู้แล้วกูกินขนมหมดล่ะ ”
“ หมดก็หมดสิ เห็นมึงกินอิ่มนอนหลับไม่อารมณ์เสียใจกูกับโมแค่นี้กูก็ดีใจแล้ว ”
“ ................ ”
“ กูพูดอะไรที่ทำให้มึงไม่พอใจอีกเหรอ ขอโทษนะ ” มันขยับเข้ามากอดแขนผมไว้
“ เปล่า ” ผมดึงไอ้ปลาบึกเข้ามากอดแล้วจูบที่ซอกคอมันเบาๆ
ไอ้ปลาบึกจ้องหน้าผมตามันแดง...แก้มมันก็แดงร่องรอยของการล้างหน้าก่อนออกจากบ้านไม่ได้ช่วยให้มันสดชื่นขึ้นเลยผมไม่น่าทำร้ายร่างกายเหรอจิตใจมันเลย ผมกอดมันไว้แน่นมันเองก็กอดตอบผม...ถุงของขนาดเล็กหล่นลงตรงเท้ามัน
“ อะไร ”
“ ไม่ต้องๆ เดี๋ยวเก็บเอง ”
“ ไหนเอามาดูดิ ” ผมกระชากถุงเล็กๆ นั้นออกจากมือไอ้ปลาบึก
“ …. คือ คือว่า...” มันเกาหัวแก้เก้อ
“ จริงนะ ” ผมยิ้มให้มันโดยไม่รู้ตัว
“ อืม ขอคืนด้วย ” ไอ้ปลาบึกดึงถุงเล็กๆ ใบนั้นกลับไป
ผมขับรถกลับบ้านด้วยใบหน้าที่ร่าเริงสุดชีวิตก่อนจะหันกลับไปขำกับของในมือของไอ้ปลาบึก...กูรักมึงนะปลาบึก ^0^
คิดถึง UNO ยูโน๊โอเคแซงงงงงงกิ้ว
เหรอผู้ชายชอบคนเลว....
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1508289 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก