~~เออกูผิด...ตอนที่ 24~~ ช่วงที่ผมรู้สึกเหมือนมีคนวิ่งตามมาใจผมก็แอบดีใจเพราะคิดไปถึงไอ้น้องโมครับ แต่ช่วงที่ผมหันตัวกลับไปมองคนที่วิ่งตามมาสิ่งที่ผมเห็นคือผู้ชายคนหนึ่งสวมหมวกไหมพรมในมือถือมีดยาวประมาณมีดปอกผลไม้เห็นจะได้ มันตรงเข้ามาหาผมแล้วใช้มือนึงจับแขนผมไว้ผมเองยังไม่ทันได้ถามอะไรก็โดนมันเสียบมีดเข้ามาที่สีข้างทันที
" เงียบนะขืนแหกปากมึงตาย ส่งของมีค่ามาให้หมดเร็วๆ "
" โอ๊ยย "
มันผลักผมลงกับพื้นแล้วเอาเท้าเหยียบหน้าอกผมไว้ ผมมองมีดในมือที่ถูกมันดึงกลับไปเลือดผมยังหยดติ๋งๆ อยู่เลย ไอ้สารเลวมันมองซ้ายมองขวาก่อนจะกระชากกระเป๋าเป้ของผมไป
" กระเป๋าตังค์มึงอยู่ไหนส่งมา "
เอี๊ยดดดดดดดดดด เอี๊ยดดดดดดดดดดดด มีเสียงรถคันหนึ่งกำลังวิ่งลงมาด้วยความเร็วจากด้านบนแน่นอนอีกไม่นานมันจะต้องวิ่งมาผ่านจุดตรงที่ผมนอนเจ็บอยู่
" แม่งเอ๊ยชักช้า " มันออกแรงกดเท้าที่หน้าอกผมอีกครั้ง ผมรู้สึกจี๊ดดดดไปถึงแผลที่โดนแทงเมื่อกี้
" ช่วยด้วย " ผมตะโกนสุดเสียอย่างน้อยก็น่าจะมีใครบางคนออกมายืนสูบบุหรี่ที่ลานจอดรถบ้างล่ะ
" แหกปากเหรอมึง " อะไรบางอย่างหนักๆ มันฝาดเข้ามาที่หัวผมก่อนที่ผมจะสติดับวูบไป
ผมรู้สึกตัวอีกครั้งเหมือนมีคนมาเขย่าที่ตัวผมแต่ผมก็ไม่สามารถลืมตาขึ้นมาดูได้ ตอนนี้หัวผมร้าวระบบไปหมดจนกระทั่ง…
“ พี่โจ๊กครับ พี่ ฮือออ พี่อย่าเป็นอะไรไปนะครับ พี่ พี่ลืมตามามองผมก่อนสิครับ พี่โจ๊ก ” เสียงใครคุ้นๆ
“ โมรถพยาบาลมาแล้ว เดี๋ยวมึงไปกับรถนะเดี๋ยวกูจะเป็นคนเอารถพี่โจ๊กไปรับพี่ปลาบึกเองเดี๋ยวเจอกันที่โรงพยาบาลโว๊ย ”
ผมได้ยินทุกอย่างครับแต่ปวดหัวมากจนกระดิกตัวได้ยากซะเหลือเกิน
“ พี่โจ๊ก พี่ไม่เป็นอะไรแล้วรถพยาบาลมาแล้วทำใจดีๆ นะครับพี่ ”
“ โม ”
“ พี่โจ๊กโมอยู่นี่ครับ โมอยู่นี่ ”
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของใครบางคน ผมพยายามลืมตาขึ้นช้าๆ หัวที่ปวดตุบๆ อยู่ก่อนหน้านี้มันยิ่งปวดมากขึ้นกว่าเดิม
“ โม ” ผมยื่นมือออกไป
“ โมอยู่นี่ครับ ” ไอ้น้องโมจับมือผมไว้แน่น
“ โมพี่ขอโทษ ”
“ พี่โจ๊กครับโมไม่เคยโกรธพี่เลย ”
“ พี่รักโมนะ ”
“ ผมก็รักพี่ครับพี่โจ๊ก รักมากด้วยฮือออ พี่โจ๊กพี่ต้องไม่เป็นอะไรนะครับ ”
“ เค้าคนนั้นดีกับโมใช่ไหม ” ตอนนั้นสติเริ่มมาแล้วครับ ใช่ปลาบึกเคยบอกว่าถ้าอยากได้เค้าคืนมาเราก็ต้องทำอะไรเพื่อเค้าบ้าง ใช่....แผนมารยาเริ่มต้นขึ้นอย่างเงียบๆ
“ ไม่ครับ ผมไม่มีใครทั้งนั้นผมขอโทษครับพี่ผมโกหกพี่จริงๆ แล้วเค้าเป็นกับผมเราเป็นแค่เพื่อนกันครับ ”
“ โมทำอย่างนี้ทำไม โมไม่รักพี่เลยใช่ไหม ” นี่เป็นไง ( อย่ามาทำเป็นอ่านแล้วอ้วกนะ UNO อ้าวๆ jay_jay ก็อีกคน ชิ...เห็นนะ )
“ ผมขอโทษครับพี่ ผมแค่อยากลองใจพี่เท่านั้น ถ้าผมรู้ว่ามันทำให้พี่คิดมากขนาดนี้ผมคงไม่ทำ ผมคิดมาตลอดว่าพี่ต่างหากที่ไม่รักผม ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าพี่รักผมพี่โจ๊กผมขอโทษครับ ” เยสๆ (ทำท่าด้วย)
เช้าวันต่อมา...
“ บึก โม ”
“ โจ๊กมึงฟื้นแล้วเหรอเป็นไงยังเจ็บแผลไหม ”
“ ไม่ บึกแล้วโมล่ะ ”
“ พ่อแม่เค้ามาเอาตัวไปแล้ว ”
“ เกิดอะไรขึ้น ”
“ โมไม่ยอมกลับบ้านยังไงๆ ก็จะอยู่เฝ้ามึงให้ได้ พ่อแม่เค้าโทรมาตามอยู่หลายรอบจนสุดท้ายโมมันเลยบอกความจริงไปว่ามึงถูกคนร้ายแทงเค้าเลยมาดูหน้ามึง พอรู้ว่าแฟนลูกเป็นผู้ชายเค้ารับไม่ได้เลยจับตัวกลับไปแล้ว ”
“ อืม ป่านนี้โมจะเป็นอย่างไงบ้างนะ ”
“ มึงห่วงตัวมึงเถอะ โมมันเป็นลูกอย่างๆ เค้าก็ไม่ฆ่าลูกตัวเองหรอกน่า ”
“ ปลาบึก ”
“ หืม ”
“ โมโกหกเรื่อง ”
“ กูรู้แล้วโมมันเล่าให้กูฟังหมดแล้ว โมรักมึงมากนะเค้าก็แค่น้อยใจเลยทำอะไรแบบเด็กๆ แต่เกิดเรื่องขึ้นอย่างนี้ก็ดีแล้วอย่างน้อยมันก็ทำให้เค้ารู้ใจตัวเองว่ารักมึงแค่ไหน มึงพักผ่อนเถอะจะได้หายเร็วๆ ”
“ มึงล่ะบึกรักกูไหม ”
“ ไม่รัก ”
“ จริงดิ ไมตอบอย่างนี้วะกูแซ๊ดดดดดดนะโว๊ย ”
“ ค๊าบๆๆๆ ไม่รักไม่ได้แล้ว ไงพอใจเหรอยังมึง ” มันบีบจมูกผมแล้วเขย่าเบาๆ
" บึกแล้วตำรวจเค้าจับคนร้ายได้ไหมวะ "
" ยังวะ แต่โชคดีที่ลานจอดรถเค้ามีกล้องวงจรป่านนี้ตำรวจคงออกหมายจับแล้วมั้ง ส่วนของมึงอ่ะอยู่ครบมันเอาอะไรไปไม่ได้ซักอย่าง "
" อ้าวทำไมวะ "
" เห็นโมบอกว่ามีคนออกมาเห็นเลยวิ่งไล่จับกันใหญ่เลย มันคงเห็นว่าจวนตัวเลยทิ้งของไว้นะ "
" เหอะๆ คนสมัยนี้หากินง่ายจัง "
" โจ๊กมึงต้องระวังตัวให้มากกว่านี้นะโว๊ย มึงอย่าคิดนะว่าเกิดเป็นผู้ชายอย่างเราๆ แล้วมันจะไม่กล้าปล้นนะ ความจนทำให้คนจนตรอกรู้ไหม "
" อืมมึงก็ด้วยนะปลาบึก "
" ห่วงตัวเองเถอะ "
" ชิ "
วันรุ่งขึ้น....
" เอาไงมึงเดี๋ยวบ่ายๆ ให้กูกลับมาอยู่เป็นเพื่อนไหม "
" ไม่ต้องหรอกมึงไปทำงานเถอะ ขาดกูไปคนงานก็แย่แล้วขืนขาดมึงอีกคนก็พอดีหัวหน้าคงไล่ทั้งกูทั้งมึงออก "
" งั้นถ้ามึงจะลุกไปเข้าห้องน้ำห้องท่าก็เรียกพยาบาลแล้วกันนะ "
" เปลี่ยนเป็นไปเรียกบุรุษพยาบาลแทนได้ปะ "
" เหอะๆ จะตายแล้วยังจะมาปากดีอีกนะมึง "
" โธ่ปลาบึกจ๋าโจ๊กก็แค่พูดเล่นเองทำเป็นจริงจังไปได้ "
" เหรอออออ "
" ค๊าบบบบบบ "
" อ้อโจ๊กมึงไหวแล้วใช่ไหม "
" ทำไมวะจะให้กูเอามึงได้แล้วเหรอ "
" สาดฝันไปเถอะ โน้นตำรวจเค้าจะเข้ามาสอบปากคำมึงถ้ามึงไหวกูจะได้แจ้งให้เค้าเข้ามา "
“ อืมไหว ”
“ ก็แค่นั้น จริงๆ หมอน่าจะผ่าหมาออกจากปากมึงด้วยเลยนะ หรือไม่ก็เปลี่ยนสมองที่ลามกของมึงไปเลยได้ยิ่งดี คนอะไรเจ็บจะตายห่าอยู่แล้วยังมีหน้ามาคิดเรื่องใต้สะดืออยู่ได้ ”
“ แหะๆ ก็นะนิสสสสสนึง แหะๆ ”
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก สามวันแล้วที่ผมไม่มีโอกาสได้เจอไอ้น้องโมเลยไม่รู้ป่านนี้จะเป็นอย่างไงบ้าง หมออนุญาติให้ผมกลับมาพักฟื้นต่อที่บ้านได้แล้วแต่ก็ยังคงไปทำงานไม่ได้เพราะยังเจ็บแผลอยู่ลืมบอกเพื่อนๆ ไปแผลผมไม่ลึกเท่าไหร่ครับโชคจังดีที่มีมันไม่ยาวมากไม่งั้นคงแทงทีทะลุถึงหัวววววววววจายยยยยยยยยยย เหอะๆๆๆๆ
ก๊อกๆๆๆๆ ก๊อกๆๆๆๆ
“ ค๊าบๆ มาแล้วค๊าบบบบ โม ”
“ พี่โจ๊ก ”
ไอ้น้องโมครับหลังจากที่หายไปหลายวันมันก็ยอมออกมาหาผมซะทีแต่ดูจากสภาพตอนนี้มัน...
“ โม โมมาได้ไงครับแล้วรองเท้าไปไหน ”
“ โมแอบหนีออกทางหลังบ้านครับ พ่อขังโมไว้ ฮือออ พี่โจ๊กครับโมคิดถึงพี่ ”
“ พี่ก็คิดถึงโมครับ อย่าร้องนะคนดีเงียบนะ ” ผมดึงโมมากอด
“ โมขอโทษที่ไม่ได้ไปเยี่ยมพี่เลย ”
“ ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ แค่โมหนีออกมาหาพี่แค่นี้พี่ก็รู้แล้วว่าโมรู้สึกอย่างไง ”
“ พี่โจ๊ก พี่ช่วยโมด้วยนะโมไม่อยากกลับไปที่นั่นอีก พี่โมของอยู่ด้วยนะ นะพี่โจ๊กนะ ”
“ ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกโม แค่นี้พ่อแม่โมก้มองพี่ไม่ดีแล้วขืนโมยังจะหนีมาอยู่กับพี่อีกพี่ก้คงไม่เหลือศักดิ์ศรีไปสู้หน้าใครเค้าแล้ว ”
“ ฮือออ ”
“ อย่าร้องไห้ไปเลย ในเมื่อพ่อกับแม่โมรู้เรื่องนี้แล้วเราก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังแล้วนี่ ต่อไปนี้ถึงเวลาที่พี่ต้องทำอะไรเพื่อโมบ้างแล้ว ”
“ ฮือออ ”
“ ไม่ร้องนะคนดี เงียบซะนะ ” ผมจูบที่หน้าผากแทนคำมั่นสัญญาแล้วก็ขอเวลามันนัวเนีย...อิอิอิ
ลูกใครใครก็หวงยิ่งเป็นลูกผู้ชายที่พ่อแม่หวังไว้สูงแล้วต้องมาเป็นอย่างนี้ผมรู้มันแย่แค่ไหน ผมผ่านช่วงเวลานั้นมาอย่างยากลำบากแต่ผมก็เชื่อว่าเรื่องใหญ่ๆ แย่ๆ ครั้งนี้มันจะผ่านไปได้ด้วยดี ( เพื่อนๆ คงจะสงสัยว่าพี่บ้านรู้เหรอยงว่าผมเป็นเกย์ ขอตอบว่ารู้แล้ครับแล้วผมจะกลับมาเล่าให้ฟังในตอนหน้านะครับขอติดไว้อีกหนึ่งเรื่องครับ )
คืนนั้นไอ้น้องโมก็นอนที่ห้องผมครับ เรานอนคุยกันสามคนช่วยกันปรึกษาหารือเรื่องที่ผมจะเข้าไปขอขมาพ่อกับแม่ของโมมัน
“ จะดีเหรอพี่ผมว่ามันเสี่ยงนะ พ่อผมนะโมโหร้ายจะตายไป ”
“ ให้กำลังใจพี่มากเลยนะโมปากอย่างนี้มาจูบทีเร็ว ” ผมดึงโมมาจูบที่แก้ม
“ อะแฮ้ม ” รีบหันมาจูบไอ้บึกด้วยเดี๋ยวมันงอน
“ เอาวะเพื่อนคนที่พี่รักทั้งสองคน “
“ ตลกแระกูไปเกี่ยวอะไรด้วยวะมึง “
“ เอาน่ามึงไม่ช่วยกูแล้วใครจะช่วยกูวะบึก “
“ ที่เรื่องหาตีนให้กูนีมึงถนัดนักนะสาดนิ “
อย่าให้มากความผมเมื่อยแขนคีย์และตัดไปตอนสำคัญเลยแล้วกัน 3P ข้ามไปก่อน กร๊ากๆๆๆๆ
อะไรนะมีคนประท้วง...ประท้วงก็ไปหน้าทำเนียบรัฐบาลซิคุณ อิอิอิ
10 โมงเช้าวันเสาร์ ณ บ้านโม
“ มึงไปไหนมาไอ้โม “
“ สวัสดีครับพ่อ “
“ ใครพ่อมึง “ เย็นไว้โจ๊กเย็นไว้ ท่องไว้ๆ พุธ โธ
“ พ่อ ” ไอ้น้องโมเดินอ้อมไปจับแขนพ่อมันไว้
“ ทำไม นี่มึงอย่าบอกนะว่าที่หายไปทั้งคืนนี้เพราะไปอยู่กับไอ้นี่มา ”
“ ครับ โมไปหาผมแล้วผมก้เห็นว่า ”
“ กูไม่ได้ถามมึงอย่าเสือก ” โมพี่ว่าแค่จับแขนอาจจะน้อยไป คิดว่าล่ามโซ่เลยดีกว่ารุ่นนี้
“ พ่อฟังพี่โจ๊กพูดบ้างได้ไหม ”
“ ทำไมกูต้องฟังมัน ไอ้โมกูเลี้ยงมึงมาถึงขนาดนี้เรียนมาก็สูงแล้วดูมึงทำตัวซิ ”
“ ผมทำอะไรผิด ”
“ แล้วไอ้ผู้ชายที่มันมายืนหัวโด่อยู่ในบ้านกูนี่ละมึงคิดว่ามันถูกเหรอ มึง (พ่อไอ้น้องโมหันมาทางผมแทน) มึงออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้ไม่งั้นกูนี่แหละจะทำให้มึงไม่มีชีวิตรอดออกไปจากบ้านกู ”
“ พ่อ ”
“ มึงกลับขึ้นห้องมึงไป เดี๋ยวเรื่องของมึงกูจะสะสางอีกครั้ง ”
“ ไม่ ”
“ ไอ ้โม ”
ศึกครั้งนี้ท่าจะใหญ่หลวงนักครับ ผมตั้งตัวไม่ติดเลยแผนการที่วางไว้ทั้งคืนมันล้มอย่างไม่เป็นท่า ใจผมเต้นแรงอีกครั้งเมื่อเห็นพ่อลูกเค้าทะเลาะกัน พ่อไอ้น้องโมตบหน้าลูกชายตัวเองต่อหน้าต่อตาผม...ผมวิ่งเข้าไปห้ามเอาตัวไปขวางฝ่ามือที่สามของพ่อมันเอาไว้
“ พ่อครับผมขอร้องอย่าทำอะโมเลยนะครับ ผมผิดเองครับถ้าจะทำก็ทำผมแทนเถอะครับ ”
“ นี่มึงท้ากูใช่ไหม มึงคิดว่ากูจะไม่กล้างั้นสิ ได้ในเมื่อมึงมันเป็นตัวทำลายอนาคตลูกกูงั้นมึงก็อย่าอยู่เลย ”
“ พ่อ อย่าพ่อ ”
แม่ไอ้น้องโมครับเค้าทะเลาะกันบ้านจะแตกแม่ไปอยู่ที่ไหนมา...
“ พ่ออย่า โมพาเค้าออกไปก่อน ”
“ ไม่ครับแม่ ผมมาวันนี้เพราะต้องการมาขอขมาในสิ่งที่ผมทำ ผมพร้อมรับผิดชอบทุกอย่าง ”
“ รับผิดชอบเหรอ มึงกลับไปรับผิดชอบอีกหนึ่งชีวิตที่อยู่กับมึงให้ดีซะก่อนไหม ลูกกูกูเป็นพ่อกูรับผิดชอบเองได้ ”
“ แต่ผมรักโม ”
“ รักเหรอไอ้คนผิดเพศอย่างมึงยังกล้ามาบอกว่ารักลูกกูเหรอ ไอ้เลว ” ผมโดนฝ่าเท้าไปหนึ่งทีหน้าหงายเลยครับ
“ พ่ออย่าทำพี่โจ๊กนะ ผมเองก็รักเค้ายังไงๆ ผมก็จะคบกับพี่เค้า ”
“ มึงไปรู้จักมันตั้งแต่เมื่อไหร่ บ้านช่องพ่อแม่มันมึงเคยไปรู้จักมาเหรอไงไอ้โม ”
“ ตอนนี้ยัง แต่อีกหน่อยผมก็ต้องพาโมไปพบพ่อแม่ผมอยู่ดี ” อันนี้ไม่ได้โกหกนะครับ
“ หึ พ่อแม่มึงเค้าคงดีใจที่ลูกชายตัวเองเป็นแบบนี้สินะ แต่กูไม่ใช่ครอบครัวกูไม่ต้องการให้ลูกกูไปร่วมวงศาคณาญาติกับมึง ออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้แม่มึงไปเอาปืนมา ”
“ เอาเลย ถ้าพ่อจะยิมพี่โจ๊กพ่อก็ยิงผมด้วยอีกคนก็แล้วกัน ในเมื่อผมก็เป็นอย่างที่พ่อต้องการไม่ได้อยู่แล้ว ”
“ พ่อ โมแม่ว่าค่อยๆ พูดเถอะนะ เรานะ (แม่หันมาทางผม) เรานะชื่อโจ๊กใช่ไหม ”
“ ครับแม่ ”
“ ใครเป็นแม่มึง เมียกูไม่เคยมีลูกอย่างมึง ” ใครก็ได้มาตัวพ่อไอ้น้องโมออกไปที
“ พอแล้วพ่อ โม...โจ๊กคนนี้ใช่คนเดียวกันกับคนที่โดนแทงเมื่อวันนั้นไหม ”
“ ใช่ครับแม่ แม่ครับพ่อครับโมรักพี่เค้า ”
“ มึงละเมอเหรอไงไอ้โม ”
“ พ่อครับ แม่ครับผมขออนุญาติคบกับโมนะครับ ผมขอเวลาแล้วผมจะพิสูจน์ให้เห็นว่าผมรักลูกชายพ่อกับแม่จริงๆ ครับ ”
“ มึงนี่มึงพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม มึงออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้นะไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน ”
“ ไม่ครับ จนกว่าพ่อกับแม่จะยกโทษให้กับพวกเราแล้วก็ยอมให้ผมคบกับน้องเค้า ”
“ แม่มึงโทรไปแจ้งความที กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าน้ำหน้าอย่างมึงจะด้านซักแค่ไหน ”
“ พ่อ พอซะทีไม่อย่าชาวบ้านเค้าเหรอไง เหรอว่าอยากจะประจานลูกตัวเองว่าเป็นอย่างไง ”
“ หึ ” แล้วพ่อก็เดินจากไป
แล้วก็กับกลายเป็นว่าพ่อกับแม่น้องโมต้องมาทะเลาะกันเพราะผมแต่ก็อย่างที่ว่านะครับ ฟ้าหลังฝนย่อมแจ่มมมม เพราะถึงพ่อไอ้น้องโมจะดุแค่ไหนแต่อย่างไงๆ คนที่ใหญ่ในบ้านนี้ก็คือหญิงเหล็กอย่างแม่ของไอ้โมครับ
“ โจ๊ก แม่ว่าเรากลับไปก่อน เอาไว้พ่อใจเย็นลงกว่านี้เราค่อยมาคุยเหตุผลกัน ”
“ แม่ครับโมขอไปกับพี่เค้า ”
“ ไม่ได้ เรานะขึ้นไปข้างบนห้อง ”
“ แม่ ”
“ โมอย่าเถียงแม่ เอาไว้พี่จะโทรหานะ ”
“ จริงนะ ผมจะรอ ”
“ ครับพี่สัญญา ”
อีกตอนผมเขียนเสร็จแล้วครับ ไว้จะมาลงให้อีกครั้งนะครับ...
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1508426 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก