หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13

[nicepooh]

  ขำ ๆๆ ตอนนี้ไม่สบายอ่านไปขำไป ทรมานแต่มีความสุขดี คิดถึงนะน้องโม ปลาบึก แระก็เฮียโจ๊ก

[toilet_pink]

หายไปอีกเลี้ยววว

[TON1974]

เฮ่อออ....อ่านทันจนได้แทบตายเลยครับ...เดินแทบไม่ได้เลยครับลื่นไปหมด(ก็พื้นมีแต่มุกเกลื่อนไปหมด)...

น่ารักดีครับครอบครัวนี้ โจ๊ก-ปลาบึก-น้องโมฮาโครตเลยครับ...สุดโต่งจริงๆครับ...ฮาทุกเม็ดทุกตอนเลย

ครับ...ชอบตอนที่ทะเลาะกัน...แมนได้ใจกันมากเหมือนเพื่อนเวลาอยู่ด้วยกันก็ต่อยกันแล้วก็ดีกัน...นี่แหละครับ

ครับอารมณ์...ถึงยังไงก็ผู้ชายครับ...เป็นธรรมดาของมนุษย์โลก...แต่อยู่กันด้วยความรัก


โจ๊ก...นายรู้มั้ยว่านายเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดเลยนะที่มีคนที่รักนายมากขนาดนี้ถึง 2 คนถึงจะมีปัญหากันบ้างแต่

ก็เป็นธรรมดาของครอบครัว...เป็นกำลังใจให้แล้วกัน...แมนเถื่อนฮาได้ใจโครต


ปลาบึก...น่ารักครับเป็นผู้ใหญ่มาก...แต่ขี้ใจน้อยจัง(หาเหตุผลไม่เจอมีแต่อารมณ์)...แต่เป็นคนใจกว้างมาก...

ไม่คิดว่าจะมีคนแบบนี้อยู้บนโลกเหมือนกัน...ที่สำคัญรั่วมากๆ...รู้สึกว่าจะขัดกับบุคคลิกนะครับ...แต่ถึงยังไงก็

รักครับ


น้องโม...นารักมากสมวัยแต่ดุโครตเลยครับ...ใจถึงไม่เกลงใคร...จ้าวอารมณ์เวลาโกรธนี่ไม่ฟังใครทั้งนั้น...

ปลาบึกที่ว่ารักยังโดนมาแล้ว


จ๊าก...ผู้ชายบ้านๆถึกๆ...แต่ก็ฮาดีครับ...ปากก็บอกไม่สนใจส้ม...แต่ก็แอบมีใจให้เพราะความดีใช่ม้าๆๆๆๆๆ....

ปลามึก...ออกแนวเถื่อนๆ...ชอบว่าน้องแต่ก็รักน้องใช่มั้ยครับ...ยังฮาได้อีกครับ

ปลาซิว...เป็นเด็กน่ารักดูแล้วจะรักพี่เขยมากกว่าพี่ตัวอีกนะครับ...คงเห็นโจ๊กเป็นฮีโรแน่ๆ

ที...ทุกวันนี้ยังแอบรักโจ๊กอยู่หรือปล่าวครับ...มีความรู้สึกดีๆได้นะครับแต่อย่าทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก

ทัช...ทาร์ม...2พี่น้องนี่น่ารักพอกันครับ

โฟร์-มด...แรงพอกันครับน่ารักแล้วก็ฮามาก

ไก่...น่าเสียดายที่เลิกกับเป้...แต่ก็เป็นกำลังใจให้อาร์ตครับ

จ๊อด...ทั้งแซบทั้งฮาเลยคับคนนี้


ต้น...จะคอยเเป็นกำลังใจให้โจ๊ก-ปลาบึก-น้องโมนะครับ...ขอให้ครองรักกันให้นานๆ..แล้วกลับมาทักทายกัน

เรื่อยๆนะครับ...อย่าที้งกันนะครับ...รวมถึงทุกๆคนด้วยนะครับ...กด(+1)ให้เป็นกำลังใจ

[ToeY_@_KP]

ดีใจครับที่เฮียกลับมาต่อแระ..
หลังจากที่รอมานานกว่าสองเดือน
อ่านตอนต่อไปนะครับ

[aim]

เฮีย หายไปอีกแล้ว คิดถึงปลาบึกนะ จะรอ รีบ ๆ มานะ

[thaithai00]

~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 25 ~~

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ”

      เสียงกรีดร้องดังได้ใจมากและมันก็ทำให้หัวใจผมตกไปอยู่ตาตุ่มทันทีที่ก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพอันเปลือยเปล่า

“ เฮ้ย ใครเป็นอะไรวะ ” เสียงไอ้ปลาบึกตะโกนถามผม (มั้ง) ที่กำลังยืนล่อนจ้อนรอจะแต่งตัวอยู่บนบ้าน

“ พะ พะ พี่โจ๊กจะ จะ จะทำอะไรคะ ” สาวมดตะกุกตะกักถามผมปากคอสั่นในขนาดที่ก็พยายามหันหน้าหนีภาพนู๊ดมุมสูงเบื้องหน้า (ก็หล่อนลงไปคลานหาอะไรที่ใต้ตู้อยู่มิทราบค๊ะ)

“ ก็แต่งตัวสิครับน้องถามได้ ” ผมใช้สองมือกอบกุมและบดบังน้องชายตัวเองให้รอดพ้นจากสายตาของสาวเทียมเยี่ยงน้องมด

“ พี่โจ๊กเนี้ยจะออกจากห้องน้ำก็ให้ซุ่มให้เสียงกันบ้างสิคะ ”

“ อ้าวนี่พี่ผิดเหรอครับเนี้ย ”

“ ก็แหม๋ ” หล่อนหันมาส่งสายตากรุ่มกริ่มมองชำเรืองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

“ ว่าแต่เราเถอะ  มาทำอะไรในห้องพี่ครับ ” ผมเดินถอยหลังมือกุมไข่หลบฉากไปดึงเอาผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมตัวให้รอดพ้นจากสายตาอ่านกิน

“ หนูขึ้นมาเอาหนังตามคำสั่งเจ๊นะค่ะ ^0^ ” หล่อนยังมีหน้าหันมาส่งยิ้ม

“ เกิดอะไรขึ้น ” แล้วไอ้ตัวต้นเรื่องก็เดินขึ้นมา

“ เจ๊คะ  หนูเปล่าทำอะไรสามีเจ๊เลยนะคะ ” ดู๊...มันชิ่งฟ้อง

“ งั้นก็เป็นมึง ” มันหันมาส่งสายตาเขียวปั๊ดใส่ผมทันที

“ เหรอออออ ” มือผมกระชับผ้าห่มให้แน่นหนายิ่งขึ้นเผื่อมันจะสามารถใช้ลดความเจ็บปวดจากน้ำมือไอ้ตะเภาแก้วลงได้บ้าง

“ ไม่มีอะไรหรอกค่ะเจ๊  แค่เหตุบังเอิญที่พี่เค้าอาบน้ำเสร็จพอดีนะ ”

“ เห็นมะ  ไม่มีอะไร ” ผมทำหน้ากวนตีนใส่มัน

“ ……… ” มันเงียบแต่ใช้สายตามองจิกระหว่างผมกับสาวมดแทน

“ แต่ถ้ามึงขึ้นมาช้าอีกนิดก็ไม่แน่นะ ” ผมยังไม่หยุดกวนตีนมัน

“ ไอ้โจ๊ก ”

“ 555+ กูล้อเล่น ” หาได้กลัวมันไม่....แต่ขาดันพาตัวเองสกรูหนีมันไปอีกทาง

“ เจ๊คะตกลง...แผ่นนี้เหรอเปล่าคะเจ๊ ” สาวมดชูแผ่นหนังในมือให้เจ๊มันดูพร้อมทำหน้าแบ้วได้อีก

“ อืม ”

“ งั้นก็หมดหน้าที่ของหนูแล้ว  งั้นหนูขอตัวเลยนะคะเจ๊ ”

“ ย่ะ  เชิญหนูไสทั้งตัวแล้วก็หัวของหนูลงไปได้แล้วค่ะ  เดี๋ยวทางนี้เจ๊จะจัดให้ซักดอกสองดอกก่อนลงไป ”

“ งั้นหนูลงไปรอข้างล่างนะคะ  อ้อ... ”

“ อะไรอีกคะ ” เจ๊มีเคือง

“ จะทำอะไรก็ให้ไวหน่อยนะคะเจ๊ เดี๋ยวเหยื่อข้างล่างเค้าจะเคือง  คิกๆๆๆ ” มันยังมีหน้ามาวางระเบิดลูกโตไว้อีกอ่ะ

“ ย่ะ ” มีกระแทกเสียงใส่แบบงอนๆ

“ ไปนะ ” สาวมดทำท่าจะปิดประตูแต่ก็ยังคงยื่นหน้าเข้ามาทำแบ้วไม่เลิก

“ อยากเดินลงหรือกลิ้งลงไปคะลูก ^0^ ”

“ อ๊ายยย  แรงอ่ะ  ไปก็ได้ค่ะ ” ว่าแล้วก็สะบัดบ๊อดใส่เจ๊มันหนึ่งทีก่อนจะเดินจากไป

“ อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะมึง ” มันหันมาสานสัมพันธ์กับผมต่อทันที

“ อะไรอีกล่ะมึง  คิดมากกก ”

“ เออ  อย่าให้กูรู้เด้อ ”

“ เอะอะก็ใช้แต่กำลัง ” ปากโต้ตอบแต่มือร้อนรนรีบใส่เสื้อผ้าให้เสร็จเร็วที่สุด

“ แต่ถึงไงกูก็รักมึงนะ ”

ถึงกับหยุดกึกกันเลยทีเดียว “ ค๊าบบบบบ ^0^ ”

“ ไหนทาแป้งหรือยัง ”

“ ยัง  ทาให้หน่อยดิ >0< ” ชูแขนขึ้นเหนือหัวทันที


      เลิกรา...ร่ำลาเมื่อเวลา 23.00 น.

“ เอ้าขอนแก่นนนนนน ” ต้นเสียงมาจากไอ้ทัช

“ จบวงนี้แล้วกูจะไปถ้ำกระบอก ”

“ ไปไมว่ะไอ้ที ” ผมเอ่ยถามแม้รู้ว่ามันจะเล่นมุขตอบกลับมาก็ตาม

“ ฮั่นแน่เป็นห่วง ” งานเข้า.....มึงช่างกล้ากวนตีนกลางดงจระเข้

“ มึงเล่นเชี้ยอะไรเนี้ย  เห็นไหมตะเภาแก้วตะเภาทองกูจะแปลงร่างอยู่แระเนี้ย ” ผมชิงกล้ำกลืนฝืนทนหน้าด้านเล่นมุขต่อไป

“ รู้สึกเจ็บสีข้างบ้างไหมพี่โจ๊ก ” ตะเภาทองขยับกายเข้าประชิดเกาะติดสถานการณ์

“ มากไปแระไอ้ที  พอได้โอกาสหน่อยล่ะตอดของพวกกูจังเลยนะ  นี่ถ้าเป็นเหยื่อกูว่าเหลือแต่คันเบ็ดแล้วนะเนี้ย555+ ” ตะเภาแก้วแอบจิก

“ ครับๆ ขอโทษครับผมผิดไปแล้วครับ ” มันยกมือไหว้รอบวงแล้วหันมาทำหน้าทะเล้นใส่ผม

“ แหมพี่ทีอ่ะ  มดอยู่ตรงนี้ทั้งคนทำเป็นไม่สนใจ ”

“ ก็นี่มันมดธรรมดานี่ครับ  ถ้าอยากให้พี่สนใจก็แปลงร่างเป็นมด X ดิ ”

“ อะจ๊ากกก ” สาวมดรับมุข

“ 55555555555555+ ” เหอะๆ กูรอดแล้ว

      .........................

“ ไปนะมึง ”

“ เออ  ว่างก็แวะมาหาบ้างไม่ใช่เงียบหายตามตัวไม่ได้เลย ” ไอ้โมโผเข้าสวมกอดเพื่อนรักก่อนจะเดินไปส่งขึ้นรถ

“ ได้ๆ ไปนะครับทุกคน ” ไอ้ไก่และสามีโบกมือลาก่อนจะขับรถออกไป

“ เออแล้วเจอกัน ” ผมและเพื่อนๆที่เหลือโบกมือตอบก่อนจะยืนส่งจนรถมันวิ่งหายลับตาไป

“ พี่ทีจะกลับเลยเหรอเปล่าครับ ^^ ” ไอ้โมหันมาถามพี่ใหญ่บ้าน ททท

“ ไม่ครับ  พี่ไม่มีญาติอยู่จังหวัดนั้น ^0^ ”

“ -*- พี่ที ” มือกอดอกเท้าเริ่มกระดุกกระดิก

“ 555555555555+ ”

“ พวกมึงจะทำแต้มกันไปแลกไข่เหรอไงครับ  ไปๆเข้าบ้านมายืนออรอคิวทำเป็นเด็กขายตูดไปได้ ”

“ มึงเคยเหรอไอ้ปลาบึกถึงได้รู้ดีจริงๆ ”

“ อ้าวไอ้โจ๊ก  ปากเหรอนั้นมึง  ไม่เอาๆ เข้าบ้านๆเดี๋ยวกูหากระดูกให้แทะ  มาๆ โมะๆ ” ดูมันเห็นผัวเป็นหมาไปซะแระ

“ ตกลงเอาไงครับคุณพี่จะค้างที่นี่อีกซักคืนไหม  นี่ก็ดึกแระพรุ่งนี้ค่อยกลับ ”

“ โมอนุญาติปะล่ะ ”

“ คุณที ” ไอ้โมเริ่มชักสีหน้าหลังจากเจอมุกจังหวัดเลยเข้าไป

“ ครับๆ ค้างครับค้าง  ไม่เอานะไม่ดุ  ไอ้ปลาบึก....(มันพูดพร้อมกับเดินออกห่างไปอีกทาง) มึงหากระดูกเผื่ออีกตัวด้วยนะ 555+ ” ว่าแล้วก็วิ่งเข้าบ้านทันที

“ ไอ้พี่ที ”

“ 5555555555+ ” ตัวต้นเหตุมันวิ่งหน้าตั้งขำเข้าบ้านไปแระ

“ อีมดกูว่าบ้านนี้เจ้าทีแรงแล้วนะ  เจ้าของบ้านแรงกว่าเจ้าทีอีกอ่ะมึง ”

“ แต่จ๊อดว่าสัมพเวสีแถวนี้ก็แรงไม่แพ้กันเลยนะครับ  ดูสิๆบางตัวใส่สายเดียว ”

“ ห๊ะ ” สาวโฟร์ก้มดูเสื้อตัวเอง

“ บางตัวใส่ส้นตึกด้วย ”

“ อ๊ะ ” สาวมดก้มดูรองเท้าตัวเองบ้าง

“ อีพี่จ๊อด / อีพี่จ๊อด ”

“ จ๋าจ๊ะ 555555555555+ ”

[thaithai00]

เฮ่อออ....อ่านทันจนได้แทบตายเลยครับ...เดินแทบไม่ได้เลยครับลื่นไปหมด(ก็พื้นมีแต่มุกเกลื่อนไปหมด)...

น่ารักดีครับครอบครัวนี้ โจ๊ก-ปลาบึก-น้องโมฮาโครตเลยครับ...สุดโต่งจริงๆครับ...ฮาทุกเม็ดทุกตอนเลย

ครับ...ชอบตอนที่ทะเลาะกัน...แมนได้ใจกันมากเหมือนเพื่อนเวลาอยู่ด้วยกันก็ต่อยกันแล้วก็ดีกัน...นี่แหละครับ

ครับอารมณ์...ถึงยังไงก็ผู้ชายครับ...เป็นธรรมดาของมนุษย์โลก...แต่อยู่กันด้วยความรัก


โจ๊ก...นายรู้มั้ยว่านายเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดเลยนะที่มีคนที่รักนายมากขนาดนี้ถึง 2 คนถึงจะมีปัญหากันบ้างแต่

ก็เป็นธรรมดาของครอบครัว...เป็นกำลังใจให้แล้วกัน...แมนเถื่อนฮาได้ใจโครต


ปลาบึก...น่ารักครับเป็นผู้ใหญ่มาก...แต่ขี้ใจน้อยจัง(หาเหตุผลไม่เจอมีแต่อารมณ์)...แต่เป็นคนใจกว้างมาก...

ไม่คิดว่าจะมีคนแบบนี้อยู้บนโลกเหมือนกัน...ที่สำคัญรั่วมากๆ...รู้สึกว่าจะขัดกับบุคคลิกนะครับ...แต่ถึงยังไงก็

รักครับ


น้องโม...นารักมากสมวัยแต่ดุโครตเลยครับ...ใจถึงไม่เกลงใคร...จ้าวอารมณ์เวลาโกรธนี่ไม่ฟังใครทั้งนั้น...

ปลาบึกที่ว่ารักยังโดนมาแล้ว


จ๊าก...ผู้ชายบ้านๆถึกๆ...แต่ก็ฮาดีครับ...ปากก็บอกไม่สนใจส้ม...แต่ก็แอบมีใจให้เพราะความดีใช่ม้าๆๆๆๆๆ....

ปลามึก...ออกแนวเถื่อนๆ...ชอบว่าน้องแต่ก็รักน้องใช่มั้ยครับ...ยังฮาได้อีกครับ

ปลาซิว...เป็นเด็กน่ารักดูแล้วจะรักพี่เขยมากกว่าพี่ตัวอีกนะครับ...คงเห็นโจ๊กเป็นฮีโรแน่ๆ

ที...ทุกวันนี้ยังแอบรักโจ๊กอยู่หรือปล่าวครับ...มีความรู้สึกดีๆได้นะครับแต่อย่าทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก

ทัช...ทาร์ม...2พี่น้องนี่น่ารักพอกันครับ

โฟร์-มด...แรงพอกันครับน่ารักแล้วก็ฮามาก

ไก่...น่าเสียดายที่เลิกกับเป้...แต่ก็เป็นกำลังใจให้อาร์ตครับ

จ๊อด...ทั้งแซบทั้งฮาเลยคับคนนี้


ต้น...จะคอยเเป็นกำลังใจให้โจ๊ก-ปลาบึก-น้องโมนะครับ...ขอให้ครองรักกันให้นานๆ..แล้วกลับมาทักทายกัน

เรื่อยๆนะครับ...อย่าที้งกันนะครับ...รวมถึงทุกๆคนด้วยนะครับ...กด(+1)ให้เป็นกำลังใจ

โอ้วววว  เก็บรายละเอียดได้มากมาย  ขอบคุณที่ติดตามและสละเวลาเข้ามาอ่านนะครับ +1 คืนเป็นกำลังใจให้เช่นกันครับ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

จิ้มพี่โจ๊ก

หายไปนานเลยน้า

แต่ยังไงก็กลับมาแล้ว

ยังสนุกเหมือนเดิมเลย แต่อยากได้ยาวๆกว่านี้อ่า
กำลังอ่านมันส์ๆ  ยังไม่น่ารีบหมดตอนเลย

พี่ปลาบึกกับพี่โมยังเป็นเมียที่น่ารักเหมือนเดิม

แต่อยากรู้แล้วอ่าว่าพี่ที...จะได้เป็นอะไรกันแน่


+1  พี่โจ๊ก แอนด์ แฟมมีลี่ 

[MaeMoo]

เอาแล้วตาโจ๊ก ได้อวดกายต่อหน้าหนูมด
สงสารหนูมด ตาเป็นกุ้งยิงพอดี

คิดถึงปลาบึกจ้า น้องโมด้วยนะ

[naiin]

จ๊อดตบท้ายขบวนแรงและแสบได้ใจ สัมพเวสีเดือดร้อนปวนน้ำร้อนราด 55555

[cheiwyain]

  เย้ๆๆๆ พี่โจ๊กกลับมาแล้ววววว ไม่ต้องไปนั่งขุดเว็บหาไรทำรอนานๆ แล้วว
ครอบครัวพี่ๆ เนี่ย น่ารักมากๆๆๆๆๆ แถมเพื่อนร่วมก๊วนก็ฮากันได้อีก

ว่าแต่..ตอนนี้พี่ทีรุกเข้าไปถึงไหนแย้วววว อยากรู้ๆๆๆ ว่าพี่โจ๊กเริ่มใจอ่อนป่าวอ่ะ

ปล. ขอให้มีความสุข สนุกเฮฮาแบบนี้ไปตลอดนะค้าาา
ปล.1 พี่โจ๊กอย่าหายไปไหนนานๆ อีกน้าาาา  

[กระต่ายชมจันทร์]

พี่โจ๊กกลับมาแล้ววววววววว

ไปฉลองกินของไหว้เจ้ามาเลยมีพลังอัพตอนใหม่รึเปล่าคะเนี่ย (อิจฉาน้อง มาบอกว่าไปแทะเป็ดมาอร่อยมาก ชิ)

[panang]

  สั้น

[va_yu]

สั้นมาก..


ปล.มาเก็บตกอ่านหลังจากห่างหายไปนาน

[sukie_moo]

สั้นมา 2 ตอนละนะเนี่ยพี่โจ๊ก  น้องเครียด
คิดถึงปลาบึก

[thaithai00]

~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 26 ~~ ย้ายงาน (ฉบับกระชับฉับไว)

“ แม่งเอ๊ย  ขี้ไม่ออกเยี่ยวไม่ออกก็กู  อะไรๆ ก็กู  คอยดูนะ...ไม่มีกูอยู่ซักคนพวกมึงจะรู้สึก ”

   และนั่นคือต้นเหตุที่ทำให้ผมอยากเปลี่ยนงานใหม่  จริงๆงานที่ผมทำอยู่ก็ใช่จะขี้ริ้วขี้เหล่อะไร  ถึงแม้ว่าผมจะจบมาไม่ตรงกับสายงานที่ตัวเองกำลังทำอยู่ก็ตามแต่ผมก็สนุกไปกับงานที่ทำและก็ทำได้ดีไม่แพ้คนที่จบสายงานด้านนี้มาโดยตรง

“ เอาน่าใจเย็นๆดิวะมึง ” ไอ้ปลาบึกเดินถือแก้วน้ำหวานที่ลงมือชงด้วยตัวเองมาวางไว้ข้างตัวผม

“ กูไม่ทนแล้ว  พอกันทีแม่งมีแต่ปัญหา ”

“ ปัญหามีไว้แก้ไม่ได้มีไว้กลุ้มนะมึง ” มันยังไม่เลิกปลอบใจผม

“ แต่กว่ากูจะแก้ได้กูก็กลุ้มจนสิวหัวช้างมาเยือนแล้วเนี้ยเห็นไหม ”

“ ดีสิเป็นสิว  อย่างน้อยก็แสดงว่ามึงยังไม่แก่ไง5555+ ”

“ ตลกๆ เดี๋ยวกูตบชัก  ไปไกลๆตีนกูเลยไป  มึงมาทางไหนมึงไปทางนั้นเลยกูยังไม่มีอารมณ์ร่วมไปกับมุขน้ำเน่าของมึง ”

“ มึงจะเหวี่ยงทำคว.ไรเนี้ย  เหวี่ยงไปแล้วโบนัดมันจะพุ่งกระฉูดเป็นน้ำกามมึงเหรอก็เปล่า ”

“ -*- ”

“ เอางี้  เย็นนี้ไปกิน MK กันปะกูเลี้ยงเอง ^.^”

“ ไม่อยาก ”

“ ร้องเกะๆ ^0^ ”

“ ไม่อยาก ”

“ งั้นกินหมากาทุ ”

“ ไม่อยาก ”

“ กินติมๆ ^^ ”

“ ไม่อยาก ”

“ มึงนี่....โน่นก็ไม่ดี  นี่ก็ไม่เอา...อะไรว้า ” โห...มาซะเป็นเพลงเก่าเชียวนะมึง

“ มึงเอานี่ไปทำให้กูทีดิ ” ผมยื่นเอกสารกองโตพอประมาณที่อยู่ตรงหน้าส่งให้เมียรัก

“ ทำให้แล้วมึงจะอารมณ์ดีขึ้นว่างั้น ”

“ ขึ้นอยู่กับผลงานที่ออกมาโว้ย  อ่ะรับไป...เสร็จแล้วคอมมูมาบอกกูด้วย  เดี๋ยวกูเดินไปดูผลงานที่เครื่องมึงเอง ”

   30 นาทีผ่านไป......ไอ้ตัวดีก็คอมมูมาหาผม

“ เสร็จแล้วเดินมาเบิ่งเด้อสู ”

“ เออๆ เดี๋ยวกูเดินไป ”

“ ทำไมต้องเดี๋ยว  ติดไรอยู่ ”

“ เออๆ ”

“ เออๆ ของมึงคือไร ”
 
“ มึงจะส่อหาไรเนี้ย ” ส่อคือ...การถามซอกแซกไม่จบไม่สิ้น

“ ก็อยากรู้ว่าทำไมต้องเดี๋ยว  เนี้ยถ้ามึงลุกแล้วเดินมาก็ถึงโต๊ะกูตั้งนานแล้วเนี้ย ”

“ ก็กูปริ้น Resume อยู่ ”

“ -*- ”

“ .......... ”

“ มึงจะไปไหน ”

“ ลักษณะกูจะเคยบอกมึงไปแล้วนะว่ากูจะหางานใหม่นะ ”

“ เอาจริงเหรอมึง ”

“ อืม ” แล้วก็เป็นมันซะเองที่เป็นฝ่ายเดินมาหาผม

“ มึงจะออกจริงๆเหรอ ” มันเดินหน้าตึงมานั้งข้างๆผม

“ อืม  กูเบื่อ ”

“ แค่เรื่องงานเนี้ยนะ ”

“ เรื่องคนก็ด้วย ”

“ โจ๊ก  การทำงานไม่ว่าจะที่ไหนมันก็อย่างนี้ทั้งนั้น  ต่อให้มึงย้ายไปอีก10อีก100ที่มึงก็ต้องเจอปัญหาเดิมๆอยู่ดี  ก็ใช่...ปัญหามันอาจจะเบาบางหรือหนักกว่าเดิมอันนี้กูไม่รู้แต่มึงก็ยังต้องเจออีกอยู่ดี ”

“ แล้วไง ”

“ อยู่นี่มึงยังมีกู  มีเพื่อน  มีพี่  มีน้องที่พร้อมจะช่วยมึง ”

“ ก็กูเบื่อ ”

“ ก็แค่มึงรู้สึกว่าเบื่อมึงก็จะตัดสินใจจบปัญหาตรงคำว่าลาออกใช่ปะ ”

“ ใช่ ” ผมตอบแบบไม่คิดแม้ในสมองจะมีคำอธิบายอยู่อีกมากมายแต่ว่าอารมณ์ผมตอนนี้มันไม่พร้อมที่จะพูด

“ ควายมาเกิดจริงๆเลยมึงเนี้ย ” มันสถบใส่ผมอย่างใส่อารมณ์ก่อนจะสบัดตูดเดินหายออกไป

“ เออกูผิด  กูทำอะไรก็ผิดหมดแหละในสายตามึงอ่ะ  มึงมันดีทุกอย่าง  มึงมันเป็นผู้ใหญ่ มึงมันคนมีเหตุมีผล ” ผมเองก็บ่นเสียงดังไล่หลังตามมันไปติดๆ

   แล้วผมก็ตัดสินใจยื่นใบลาออกตามที่ใจผมต้องการ  ถามว่าตะเภาแก้วว่าไงบ้าง...มันจะว่าอะไรได้ล่ะครับในเมื่อชีวิตใครก็ชีวิตมัน  ผมเองก็ได้เลือกทางเลือกใหม่ให้กับชีวิตของตัวเองแล้ว

“ เอาน่าพี่ปลาบึก  พี่โจ๊กเค้าเหนื่อยก็ปล่อยเค้าให้ได้พักบ้างเถอะนะ ” ไอ้โมช่วยผมพูดเรื่องการย้ายงานแม้ลึกๆมันเองก็ไม่ได้เห็นด้วยกับเรื่องนี้ซักเท่าไหร่

“ แล้วมันจะไปทำอะไร  แทนที่จะหางานใหม่ให้ได้ก่อนค่อยลาออก ”

“ เอาน่าพี่  พี่ไม่ต้องเครียดไปเดี๋ยวทางนี้โมจะช่วยดูให้เอง  พี่ไปทำงานให้สบายใจเถอะ  ช่วงที่พี่โจ๊กยังไม่ได้ทำงานอะไรที่ไหนก็ยังมีโมคอยดูแลอยู่ทั้งคน ”

“ เรื่องนั้นพี่ไม่ได้ห่วงหรอกโม  เค้าโตแล้วนี่ชีวิตเค้าเค้าเลือกเองแต่ไอ้ที่พี่ห่วงนะก็เรื่องจะไปสร้างความเดือดร้อนให้ที่ทำงานใหม่เหรอเปล่าก็เท่านั้น  เพราะแค่ที่ทำงานเก่าคนที่โตแล้วอย่างเค้ายังแก้ปัญหาได้ไม่รอดเล๊ยยย ” น้ำเสียงออกแนวประชดประชันกันสุดชีวิต

“ จบไหมเนี้ยมึง  จะบ่นกูครบสามเดือนไหม ” นี่ขนาดผมนั่งหัวโด่อยู่ตรงหน้านะเนี้ย

“ ทำไมต้องสามเดือน ”

“ เหมือนทดลองงานไงมึง  ด่าผ่านปุ๊ปกูจ้างมึงด่าแบบประจำเลยทีนี้ ”

“ คว.เถอะ ”

“ เดี๋ยวกูแถมสวัสดิการตรวจคออักเสบให้มึงด้วยเลยแล้วกัน  เอาปะๆ ”

“ ไอ้โจ๊ก ” มันเริ่มขึ้นเสียง

“ จ๋า จ๊ะ ^0^ ”

“ พอแล้วๆ คู่นี้ทะเลาะกันอยู่ได้  พี่โจ๊กก็เหมือนกันพี่ปลาบึกเค้าเป็นห่วงยังจะทำเป็นเล่นไปได้ ”

“ ก็รู้ว่าห่วง ”

“ รู้แล้วยังทำตัวได้น่าถีบขนาดนี้เนี้ยนะ ” น้ำเสียงยังแตะอยู่ที่ระดับปรี๊ดแตก

“ เฮ้อออ  โมก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว  ไปหาอะไรอร่อยๆกินดีกว่า ”

“ ไปเดินตลาดนัดกันดีกว่า ^0^ ” อารมณ์ผมดีขึ้นมาแบบปุ๊ปปั้ปทันตาเห็น

“ นั่นสิ  ปะพี่ปลาบึกไปเดินตลาดนัดกันดีกว่านะ  แล้วก็เลิกทำหน้าย่นซักทีเดี๋ยวหนังหน้าเหี่ยวไม่รู้ด้วย5555+ ”

“ โมไปกับไอ้โจ๊กเถอะ  พี่อยากนอน ”

“ อ้าว  ทำไมล่ะครับ ”

“ ปวดหัว ”

“ ไหนมาดูสิ ” ผมเดินเข้าไปเอามืออังหน้าผากมันทันที

“ กูปวดหัวไม่ได้เป็นไข้ ” มันปัดมือผมออก

“ รังเกียจมือกูนักเหรอไง  ที่กูจับเพราะกูเป็นห่วงมึงนะ ”

“ เหรอออ  แล้วทีกูเป็นห่วงมึงล่ะ  ทำไมมึงถึงไม่รู้สึกให้มันเร็วได้เท่านี้ ”

“ นี่มันคนละเรื่องกันนะมึงจะเก็บเอามาปนกันทำไม ”

“ นี่พวกพี่จะทะเลาะกันไปถึงไหนครับ  โมเริ่มจะอารมณ์เสียบ้างแล้วนะ ”

“ ก็ดูมันทำกับพี่ดิ ” ผมเริ่มเหวี่ยง

“ ไม่ว่าจะใครทำอะไรกับใคร  ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะสำคัญเท่าจะทะเลาะกันเพื่ออะไรถ้าบทสรุปคือเรายังรักกัน ”

“ รักก็ส่วนรักนะโม  แต่นี่มันเป็นเรื่องของความเข้าใจ  พี่ไม่อยากจะติดค้างความรู้สึกว่าเพราะอะไรทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ ” ไอ้บึกกระแทกเสียงใส่

“ งั้นมึงต้องการอะไรไอ้บึก  ต้องการให้กูทำงานอยู่กับมึงไปจนวันตายเหรอไง  หรือว่าที่ไหนมีมึงก็ต้องมีกู  ไอ้บึก...กูไม่ใช่เงาของมึงนะและมึงก็ไม่ใช่เงาของกูด้วย ”

“ ใช่มึงพูดถูก  เราไม่ใช่เงาของกันและกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่ ” น้ำตามันเริ่มปริ่มมาแต่ไกล

“ ไอ้บึก  ถ้ามึงเอาความรักของกูไปเปรียบเทียบว่าเป็นดั่งเงาของกันและกันมึงก็ทำร้ายจิตใจกูมากเลยรู้ไหม ”

“ ………….. ” มันจ้องหน้าผมแบบเสียไม่ได้

“ สำหรับกู  ความรักของกูต้องไม่ได้เป็นแค่เงาของใคร  มันหยิบจับได้จริงจากสิ่งที่กูทำให้มึงอยู่ตลอดเวลา  ถึงแม้มึงจะไม่ได้อยู่ข้างๆกู...แต่มึงก็อยู่ในหัวใจกู  อยู่ในตัวกูนี่ไม่ใช่เป็นแค่เงาที่ตอนเช้าอยู่อีกทางตอนเย็นอยู่อีกทางแบบไม่มีทิศทางที่แน่นนอนเอะอะก็ตามแต่แดดจะกรุณา  สำหรับพวกมึงมันอยู่ในหัวใจกูนี่ไม่ต้องทนร้อนแดดเวลาแดดแรง  ไม่ต้องทนหนาวเวลาฝนตกลมแรง  พวกมึงมีที่อยู่ที่ดีนะเว้ยไม่ใช่กระจอกๆ  กูไม่ยอมให้พวกมึงไปเป็นเงาให้ใครเค้ามาเดินเหยียบย่ำได้ง่ายๆหรอกนะโว้ย  ต่อให้แดดออกแรงแค่ไหนเงากูทอดไปให้ใครเหยียบย่ำมากเท่าไรพวกมึงก็จะไม่เจ็บ  เพราะมึงไม่ได้อยู่ตรงนั้นพวกมึงอยู่กันตรงนี้ (ผมชี้ที่อกด้านซ้ายตำแหน่งหัวใจ) จบไหม ”

“ โห 0_o คมอ่ะ ขนลุกซู่ ดูๆพี่ปลาบึกดูแขนโมเร็ว5555+ ”

“ ตลกเหรอมึงไอ้โม ” ผมถามน้ำเสียงเครียด

“ 555+ซึ้งว่ะพี่  กอดทีเร็ว ” ไอ้โมเดินเข้ามาสวมกอดผมแน่น

“ มึงล่ะไอ้ปลาบึก ”

“ ................ ” มันไม่ตอบแต่เดินเข้าครัวไปดื้อๆ

“ ไปไหนพี่ปลาบึก ”

“ จะไปเอาเตาไมโครเวปไปทิ้งแระ ”

“ ทำไมอ่ะ ”

“ มันอบอุ่นได้ไม่เท่าผัวกู ”

“ โหหหหหหหหหหหห  มุข ”

“ เชี้ยไรมึง ” ตกลงมันอารมณ์ไหนว่ะเนี้ย

[bun]

โห พี่โจ๊กซึ้งได้ใจเลยอะ
ว่าแต่พี่บึกไม่ต้องเอาไมโครเวฟไปทิ้งก็ได้
เสียได้อะ 5555
 

[DraCo_SLa13]

   อร๊ายยยยยยยยยยยยย  เฮีย  อย่างซึ้งอ่ะ

กินใจมากๆเฮีย แต่ชอบ อันนี้ของพี่บึกมากกว่า ก็นะพี่บึกอ่ะ ที่หนึ่งในใจหนูอ่ะ

“ จะไปเอาเตาไมโครเวปไปทิ้งแระ ”

“ ทำไมอ่ะ ”

“ มันอบอุ่นได้ไม่เท่าผัวกู ”

อิอิอิ นี่วิธีง้อแบบเนียนๆใช่ป่ะพี่บึก

ปล.  ดีใจมากเห็น เฮีย อัพๆๆๆ

[aphanite]

อ่านทันแล้วววว

พี่โจ๊ก,,,,

สุดยอดคะ

ปล.ชอบพี่โมอย่างไม่มีสาเหตุง่ะ

[MaeMoo]

ตอนนี้กระชากอารมณ์สุดๆ

เท่ห์มากนายโจ๊ก ทำเอาปลาบึกไปไม่เป็นเลย

ดีใจแทนปลาบึกกับโม ที่อยู่ในใจนายโจ๊กเสมอ

 

[IZE]

โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห


ไม่น่าเชื่อว่าเฮีโจ๊กจะพุดอะไรดีดี เป้นกับเค้าด้วย


อิอิ

[thaithai00]

~~ เออกูผิด 3...ตอนที่ 27 ~~ ได้งาน (ฉบับรวดเร็วทันใจ)

   แล้วผมก็ได้งานใหม่ในอีก 2 เดือนต่อมาครับ  ถือว่าเป็นโชคดีของผมที่มีเพื่อนฝูงคอยช่วยเหลือและอุปถัมค้ำชูอยู่พอสมควร  

   สำหรับงานที่ใหม่ก็ได้ไม่มีอะไรมากมายให้ต้องรับผิดชอบเหมือนที่เก่าแต่อย่างใดครับ  จำได้ว่าตอนถูกเรียกไปสัมภาษณ์พี่เค้าถามว่าเพราะอะไรถึงออกจากที่เก่า  ผมก็เอาแล้วไงแต่ก็ตอบเลี่ยงๆมาได้อย่างทุลักทุเลพอสมควร  ใจจริงอยากจะบอกแทบตายว่าทำงานไม่คุ้มเหนื่อยเลย  ก็เหมือนที่โบราณเค้าว่าแหละครับทำงานทั้งวันได้พันห้าเพื่อนผมบางคนเดินไปเดินมาได้ห้าพัน  จะว่าขึ้นอยู่กับวาสนาก็ไม่น่าใช่จะไปโทษโชคชะตาก็ไม่ถูก  ผมว่าของอย่างนี้มันขึ้นอยู่กับปากของตัวเองมากที่สุดครับเพราะถึงทำงานไม่เอาไหนแต่ถ้าปากดีซะอย่างทุกสิ่งก็อยู่แค่เอื้อม

   สรุปเลยดีกว่า....แล้วผมก็ถูกเรียกตัวเข้ามาทำงานที่บริษัทนี้จนได้...เยสๆ ทุกอย่างผ่านไปอย่างแฮปปี้แบบมากถึงมากที่สุด  จะมาสะดุดก็อีตรงหนึ่งในพนักงานของที่นี่เคยเป็นคนที่ผมเคยเข้าไปจีบนะสิครับ

   วันแรกของการทำงาน....ชั้น G

“ น้องต้อย ” พี่เค้าเรียกผมแบบนี้ครับ (ก็แค่ช่วงแรกๆนะครับ...แต่มันมีที่มานะ)

“ ผมเหรอครับ ” ผมหันซ้ายหันขวาก่อนจะเอ่ยปากถามพี่เค้าออกไปเพราะทั้งห้องตอนนี้ก็ไม่มีใครอยู่...นอกจากผมที่นั่งหัวโด่อยู่คนเดียว

“ ครับ  น้องนั่นแหละ  ตามพี่มาเอาของมาเลยนะ ”

“ ครับ ” ผมหิ้วแฟ้มงานเล็กๆที่ข้างในบรรจุเอกสารทุกสิ่งอย่างอยู่ในนั้นกะว่าเผื่อมีการเรียกขอโน่นนี่นั่นเพิ่มเติมอีกจะได้ให้ไปซะทีเดียว  จากนั้นก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งตามพี่แกเข้าลิฟไป

“ เดี๋ยวพี่จะพาเราไปสวัสดีผู้ใหญ่ก่อนนะ ” พี่เลี้ยง(มั้ง)เอื้อมมือไปกดชั้นเป้าหมายก่อนจะหันมาสั่งความต่อ

“ ครับ ”

“ จากนั้นเราจะไปเบิกอุปกรณ์กัน ”

“ ครับ ”

“ แล้วเรื่องเสื้อฟอร์มเดี๋ยวพี่จะนัดวันให้เราเข้าไปวัดตัว ”

“ ครับ ”

“ ไม่ใช่แค่เตรียมแต่ตัวนะ  เตรียตังค์ไว้จ่ายด้วยล่ะ ”

“ ครับ ”

“ แล้วน้องชื่ออะไร ”

“ ครับ เอ๊ย  ขอโทษครับ  ผมชื่อโจ๊กครับพี่ ” ผมยิ้มเจื่อนๆให้พี่เค้าไป

“ พี่ชื่อแม๊ก ”

“ ครับพี่แม๊ก ”

“ จะมาเป็นพี่เลี้ยงเราชั่วคราวนะน้องต้อย ^^ ”

“ โจ๊กครับ  ผมชื่อโจ๊ก ”

“ อ่ะใกล้ถึงชั้นแล้ว  น้องต้อยดึงเสื้อเข้ากางเกงให้พี่อีกนิดได้ไหมครับ ”

“ คะ ครับพี่แม๊ก ” คำก็ต้อยสองคำก็ต้อยกูบอกว่ากูชื่อโจ๊กโว๊ยยยย  หูแหกเหรอไงวะ (บ่นในใจ)

“ เราไม่ต้องพูดอะไรมากนะแค่ยกมือไหว้แล้วก็ยิ้ม  ยิ้มเป็นไหม ” นั่นคำถามหรือคำพูดแดกดันผมครับพี่

“ แฮะๆ เป็นสิครับพี่ ”

“ นี่แหละคืองานหลักของเรา  จำเอาไว้ยิ้มให้เป็นแล้วก็ยิ้มแบบจริงใจไม่ใช่เสแสร้งด้วยนะเข้าใจ๊ ”

“ ครับ ” ผมยิ้มไปดึงเสื้อเข้ากางเกงไป  นี่ถ้าลิฟเปิดมาเค้าจะว่าผมบ้าหรือโรคจิตเหรอเปล่าเนี้ย

“ พร้อม ” พี่แม๊กหันมาถามผมเมื่อประตูลิฟทำท่าจะเปิด

“ ครับ  พร้อมแล้วครับ ”

“ งั้นตามพี่มา ”

“ ครับ ” ผมสูดอากาสเข้าปอดเฮือกใหญ่เตรียมพร้อมรับสถานการณ์ที่รออยู่ข้างหน้า

“ เชิญค่ะ ท่านรออยู่ ” พี่แม๊กเดินนำหน้าผมมาหยุดอยู่หน้าห้องทำงานผู้จัดการใหญ่

“ อย่าพูดมากนะ  แค่ยิ้ม  ยิ้มอย่างเดียวถ้าเป็นไปได้  เข้าใจ๊ ” ยัง  ยังสั่งความไม่จบ

“ ค๊าบบบบบ  พี่แม๊ก ^^ ”

“ เชิญค่ะ ” เลขาสาวเดินไปเคาะห้องเบาๆรอเสียงตอบรับจากข้างในก่อนจะเปิดประตูความกว้างเท่าจิ๋มมดในขนาดที่คนเดินเข้าตัวเท่าช้าง

ตุ๊บบบบ.......เสียงผมเดินชนประตูเข้าอย่างจัง “ ขอโทษครับ แฮะๆ ” อับอายได้ถึงขีดสุดก็วันนี้แหละมึงไอ้โจ๊ก

“ ระวังหน่อยสิ  ตะแคงเข้าไม่เป็นเหรอไง ” พี่แม๊กชักสีหน้าทันทีแถมมีดุผมคลอเบาๆประกอบการชักสีหน้าไปด้วยในตัว

“ ขอโทษครับพี่ผมนึกว่าจะผ่าน ”

“ เชิญครับพี่แม๊ก ” เสียงเล็กๆแต่ฟังดูดีมีชาติตระกูลเอามากๆ

“ พาน้องต้อยมารายงานตัวครับคุณเล็ก ” พี่แม๊กหันมายิ้มให้ผมเหมือนเตือนว่ามึงทำไมไม่เสือกยิ้มมมม

“ สวัสดีครับ ^^ ” ผมยกมือไหว้ก่อนจะตามด้วยยิ้มหวานเรียกว่ามดแถวนั้นคงอิ่มยิ้มหวานๆของผมไปอีกหลายรุ่น

“ สวัสดีครับ ^^ ” คุณเล็กยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตรก่อนจะยกมือรับไหว้ตอบผมแล้วไม่ลืมที่จะผายมือเชิญให้ทุกคนนั่ง

“ น้องต้อยจะมาอยู่แผนกผมครับ ”

“ พี่แม๊กดูแลเองเลยเหรอครับ ”

“ คะ คือ ” คำพูดเหมือนดังอยู่แค่ในลำคอผม  ใจอยากตะโดดถีบไอ้พี่แม๊กให้ร่วงคาตีน  คนอะไรบอกไม่จำบอกว่าชื่อโจ๊กๆ ยังจะต้อยๆอยู่ได้ (ยิ้มอย่างเดียว  ห้ามพูดๆ)

“ เปล่าครับพี่แค่ดูแลให้ชั่วคราว  พี่เลี้ยงตัวจริงไปออกงานที่ต่างจังหวัดกลับอาทิตย์หน้าครับ ”

“ อ๋อ ” ยิ้มใสๆปรากฏบนใบหน้าคุณเล็กอีกครับ  ผมพึ่งสังเกตว่าคุณเล็กนี่ก็ยิ้มสวยไม่ใช่เล่นเลยครับ

“ ไงก็เรียกใช้ได้นะครับคุณเล็ก ” พินอบพิเทาแทบคลานเข่าเข้าหากันเลยทีเดียว

“ 555+ ไม่รู้จะใช้ให้ทำอะไรดีนะสิครับพี่แม๊ก  แต่ไงก็ขอให้สนุกกับการทำงานที่นี่นะครับ (คุณเล็กหันมาสบตาผมที่นั่งตัวตรงหลังงี้เกร็งเชียว) เราทำงานกันแบบคนในครอบครัวเดียวกัน  ขาดเหลืออะไรก็บอกกับพี่แม๊กเค้าได้นะครับ ^^ ”

“ ครับ ^^ ” ฉีกยิ้มไปเรื่อยๆ

“ พี่แม๊กเป็นคนดุแต่ใจดีมากครับ ^^ ”

“ ครับ ^^ ” ฉีกยิ้มเข้าไปอีก

“ แล้วนี่จะเริ่มงานวันไหนครับ ”

“ วัน ”

“ วันนี้ครับ ” ไอ้พี่แม๊กชิ่งตอบซะงั้น

“ โอเคครับ  ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ ^^ ” คุณเล็กยื่นมือมาให้ผมจับ

“ ขอบคุณครับ ^^ ” ฉีกยิ้มเข้าไปอีกก่อนจะเอื้อมมือไปจับเบาๆแล้วเขย่าสองสามที

“ งั้นรบกวนแค่นี้ครับ  เดี๋ยวพี่จะพาลงไปเบิกอุปกรณ์ต่อเลยครับ ”

“ ครับ  เชิญครับ ” คุณเล็กขยับเก้าอี้ก่อนจะลุกขึ้นยืนส่งพวกเรา

“ โฮ่วววว ” ผมเผลอถอนหายใจ

“ ไง  นี่แค่ภารกิจแรกเองนะต้อย 5555+ ”

“ ต้อยอีกแระ  ผมบอกว่าผมชื่อโจ๊กครับพี่แม๊ก ”

“ ต้อย ”

“ โจ๊กครับ  โจ๊ก ”

“ ต้อย ต้อย ต้อย 5555+ ”

“ หึหึ ” เออ...ต้อยก็ต้อย  พ่อมึงตาย  (คิดในใจเหมือนเช่นเคยๆ)

“ เดี๋ยวเราจะไปชั้น 10 กันไปทำไมนะ ” น่านนน ทำอย่างกับกูอายุ 7 ขวบ

“ ไปเบิกอุปกรณ์ครับพี่ ”

“ ดีมาก  แต่ขาดอะไรไปน๊า ”

“ ^0^ ”

“ ดีมากครับ ^^ ”

“ ^0^ ” ไอ้เชี้ยเหงือกกูโดนแอร์โกรกจนมันจะเขียวอยู่แระเนี้ยมึง...สาดดดดดด

[aim]

555 เฮียโจ๊กโดนเปลี่ยนชื่อซะแล้ว อย่านี้ตะเภาแก้ว ตะเภาทอง จะเข้าใจผิดหรือเปล่า เวลามีคนโทรหาต้อย

รักพี่บึก ชอบน้องโม แต่คิดถึงเฮียโจ๊ก

[toilet_pink]

กร๊ากกก  ตามมาฮา

ต่ออีกพี่โจ๊ก  กำลังค้างๆๆ

[na_near]

โฮ เฮียซึ้งอ่ะ
แม่ม แมนอ่ะเฮีย

".......พวกมึงมีที่อยู่ที่ดีนะเว้ยไม่ใช่กระจอกๆ  กูไม่ยอมให้พวกมึงไปเป็นเงาให้ใครเค้ามาเดินเหยียบย่ำได้ง่ายๆหรอกนะโว้ย  ต่อให้แดดออกแรงแค่ไหนเงากูทอดไปให้ใครเหยียบย่ำมากเท่าไรพวกมึงก็จะไม่เจ็บ  เพราะมึงไม่ได้อยู่ตรงนั้นพวกมึงอยู่กันตรงนี้ (ผมชี้ที่อกด้านซ้ายตำแหน่งหัวใจ) จบไหม ”

ใจมากใจเฮียงี้ +1 ไปเลย

[~MeiMeiZ@~]

มันอบอุ่นได้ไม่เท่าผัวกรู  อร๊าย~~~

แล้วตกลงงานที่พี่ปลาบึกนั่งทำให้อ่ะ
พี่โจ๊กได้เดินไปดูป่ะคะ
ทำตั้งครึ่งชั่วโมง
ไม่ได้ไปดูนี่มีงอลเลยนะเนี่ย
555  

ปล.รักพี่ปลาบึกจังเล้ยยยยยยยยย

[น้ำแข็งใส]

  พี่แม๊กคนนี้ จะเลี้ยงต้อยหรือเปล่าเอย  

โปรดระวังตะเภาแก้วตะเภาทอง  

ขอบคุณคุณโจ๊กที่วันนี้แสนจะขยันอัพ  

[panang]

แหม สั้นแต่ขยันสอยนะเนี่ย  เอาไป 1 จุ๊บ

[JChloe]

ชอบมุข"ไมโครเวฟ" 

[P★RiTŸ]

แหมมมมมมมมมมมม
กำลังซึ้งได้ที่เชียว
พอไมโครเวฟเท่านั้นแหละ
แทบสำลักกันเลยที่เดียว