อืมมม ไม่รู้เหมือนกันสินะค่ะ แต่สำหรับเรานะ ความรักมันมีหลายแบบ ทั้งรักแบบที่พ่อแม่มีให้ลูก หรือรักในรูปแบบของคนรัก
ส่วนตัวเราไม่เคยมีแฟนนะคะ เวลาเห็นคนมีแฟนเราก็แบบอิจฉาอยู่นะ .อารมณ์ประมาณ..กูอยากมีโมเม้นท์แบบนั้น !! 555
แต่ถามว่าถ้าเราไม่มีแฟนจะอยู่ได้ไหม ก็อยู่ได้นะคะ เพราะความรักจากคนรอบข้างมันซึมซับเข้ามาจนเราไม่คิดว่าเราจะต้องหาความรักจากคนนอกอีก เพียงแต่ถ้าได้รับความรักจากคนนอกในฐานะคนรัก มันก็ถือเป็นสิ่งที่เพิ่มเข้ามาในชีวิต มันอาจจะทำให้เรามีความสุขมากขึ้น ไม่ค่อยรู้สึกเหงา
ปล. ที่พิมพ์มาไม่รู้ว่าเกี่ยวเปล่า แต่อยากตอบ 55555
----------------------------------------------------------------
อันด้านบนคือทัศนคติของเรานะคะ
แต่สำหรับเรื่องของคุณนะ เราเข้าใจนะเวลาที่เจอคนที่ชอบแต่ไม่กล้าเริ่ม //เราก็โดนไปบ่อยมาก หนักสุดก็เพื่อนคาบไปกิน 55
ถ้าคุณไม่เริ่มก่อน เขาก็ไม่รู้ว่าคุณชอบ จะให้เขามานั่งเดาใจคุณ คงเป็นไปไม่ได้แน่ๆ แต่ถามว่าถ้าชอบแล้วรุกเร็วๆเลยดีไหม มันก็ไม่ใช่ อันนี้น่าจะต้องเริ่มจากการที่คุณลองเปิดใจ การบอกชอบใครสักคนมันก็เหมือนการเสี่ยงอย่างนึง ถ้าคุณบอก อย่างน้อยคุณก็มีโอกาส แต่ถ้าไม่เริ่มไม่บอกมัวแต่อาย โอกาสไม่มีเลยนะคะ
เราก็ไม่รู้จะบอกยังไง แต่แค่อยากบอกว่าการให้โอกาสบ้างมันเป็นสิ่งที่ดีนะคะ แน่นอนว่าถึงคนที่คุณรักจะเคยทำผิด แต่ถ้ามันเป็นความผิดครั้งแรก ต่อให้รุนแรงแค่ไหนคุณก็ควรถามเหตุผลเขาก่อน ถ้าคุณรับไม่ได้จริงๆกับเหตุผลเขา จะเลิกกันมันก็ไม่ผิด แต่ถ้าคุณยังไม่ให้แม้แต่โอกาสที่จะพูดเวลาที่เขาทำผิด คุณก็จะต้องเลิกและเริ่มใหม่ มันก็วนไปมาเรื่อยๆ ความรักคือการให้โอกาสนะคะ แต่ถ้าเขาไม่เห็นค่าโอกาสที่เราให้ เราเองก็ควรจะพอเหมือนกัน
--------------------------------------------------------------
สู้ๆนะคะ