หัวข้อ: หมดใจ ♡ หมดโปรฯ (พิเศษ 2/2) (1/10/62 p.25)

[B52]

กระทืบเลยเจ้ สนับสนุน

[valenna yy]

ไม่มาต่อในพรุ่งนี้ เผาบ้าน
ไอ่เค มัึงทำเจ้ติกุเสียใจ หักคอแม่ง

[paladin.kn]

โอ้ยยยย มันหน่วงงงง

อิเคคคคค ทำพี่จิตติเสียใจจะกระทืบให้

โว๊ะะะะ

[iceman555]

อีน้ำ. อีแร่ดดด. ไปตายซะ ไปพร้อมกะอีเคเลย. ไปๆๆๆๆ. สงสารเจ๊อะ

[twinmonkey0311]

  ลุ้นอ่ะ อยากกินมาม่า

[ทิวลิปสีส้ม]

โอ๊ย โกรธเคือง อ่านตอนนี้ละขึ้นมาก
ขึ้นเลยๆๆๆ ขึ้นขี่ (อิบร้า!) จริงๆ คือโกรธอ่ะ โกรธมาก
ไอ้เค ไอ้เสลด ไอ้ขากกกกกกกกกกก
คือถ้าไมมีไรก็บอกไปตรงๆ ดิวะ ไม่ใจเลย
หรือจริงๆ แล้วมี เดี๋ยวพ่อจวกไส้ไหล 
ตอนหน้าขอเจ้ติเล่าค่ะ ยังไม่อยากอ่านของนายเค
  #ทีมเจ้ติ

Ps. เอาไอ้นพเก็บไปทิ้งไปไกลๆ ดีออก!
รอตอนหน้าค่า 

[lovenadd]

ทีมจิตติ ให้จิตติเล่า เพราะมันได้อารมณ์มากกว่า ไม่ว่าอารมณ์แบบไหนก็ได้มากกว่าครับ

[BeeRY]

โกรธเคอ่ะ อยากเข้าไปตบ เตะ  หลายๆที
คงไม่ต้องกอดคอร้องไห้แงๆ เป็นเพื่อนกับปุกหรอกนะพี่ติ
เคมีอะไรจะแก้ตัวไหม

[Doranaii]

หึ คงยังไม่รู้สินะ ว่าเจ้ติ โหดขนาดไหน หึหึ เจ้ติ จัดไปเลย เอาให้ตายกันไปข้างนึง ฮ่าๆๆๆๆ 

[lnudeel]

หมันไส้อีเค ฮึ่ม! อีน้ำเน่าด้วย ทิ้งเขาไปแล้วยังจะกลับมาอีก หน้าไม่อายยยน หน้าจตุรัสมากกกก เคก็คนหนือควายคะ? โดนทิ้งแล้วไม่รู้จักจำ เดี๋ยวทีนี้ได้โดนพี่ติทิ้งจริงๆแน่!!! 

[cher7343]

เจ๊ติ ปล่อยไปเหอะ ผช.แบบนี้ปากบอกว่ารัก แล้วไง ไว้ใจไม่ได้
เชิดสวยๆ อย่างเจ๊หัวกระไดไม่แห้งหรอก 

[Kamidere]

อย่ามามีโมเมนท์ ทิ้งเขาไม่ได้ สงสารบลาๆนะ มารยาสาไถชัดๆ เฉดหัวมันทิ้งแม่งเลยพี่ติ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

เค ถ้ายังคลุมเครือ พี่ติ ตัดหางปล่อยวัดเลย

[nevergoodbye]

พี่จิตติฮามาก 

[❣☾月亮☽❣]

   ฮาแต่ละเม้นท์. หุหุ

[zhai]

พล็อตเรื่องดูเครียดน่ะ
แต่ทำไมคนอ่าน อ่านไป อมยิ้มไปตลอดเลย
วลีเด็ดๆ ของคนเขียน ได้ใจมั่กๆๆๆ
คำบรรยาย (ความในใจของตัวละคร)
แค่อมยิ้มไม่พอแล้ว  ขำกลิ้งเลยแหละ
 

[ketekitty]

ทำไมยังตัดไม่ขาด ทำไมยังโลเล ทำไมทำกับพี่ติแบบนี้ ทำไม!! (อินจัด เช่นเดิม) อยากให้เจ๊ติรู้จังว่าเคไปหานังน้ำ จะเป็นอย่างไงหนอ?

[zeroj]

พี่ติเล่าต่อค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา     

อิตาเค  นายรักพี่ติจริงรึเปล่าเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย       

ถ้าทำให้พี่ติเสียใจ   รับรองโดนรุมกระทืบแน่ๆ       

[naruxiah]

ยิ่งอ่าน ยิ่งชอบพี่จิตติ ไม่รู้ว่าเพราะ การเป็นคนรู้จักคิด แม้จะรู้สึกอะไรยังไงแต่พี่แกก็คิดก่อน 

คิดว่าอะไรส่งผลดีมากกว่ากัน พี่แกมีวิธีการรับมือที่ดีนะ ชอบอ่ะ คือเป็นแฟน อย่าไปย้อมมมม

แฟนเก่าแล้วไง นี่แฟนปัจจุบัน   ถ้าจะเลิกกันกะเคต้องไม่ใช่เพราะใครมาแทรกแซง 
 
ถ้าจะเลิกต้องหมดรักกันค่อยเลิก

สู้เค๊าคะพี่จิตติ เอาความคิดแยบยลที่มี มาใช้ให้เต็มที่ไปเลยคะคุณ 

[Freja]

มารอคุณ Phut ค่ะ

[titansyui]

 

[aornarak]

ถ้าเคนอกใจ ก็ทิ้งมันไปเลยพี่ติ
พี่จัดว่าเด็ด ถ้าเด็กไม่รักดี ก็ไม่ต้องเอาไว้
หาใหม่ง่ายกว่า. ขอบอกไม่ชอบคนที่ไม่เด็ดขาดอ่ะ
หงุดหงิด มาต่อไวๆนะคะ รอร๊อรอ

[lovenadd]

คุณติ ตลก เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว  จะรอการตัดสินใจในสเต๊ปต่อไปของคุณติครับ

[autopilot]

  :katai1:หนอยยยยย  อิเค้อิเคด่วยยยยยย

[nicksrisat]

พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ครับเนื้อเรื่องอ่านแล้ว  น่าติดตาม เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะ
รอติดตามต่อไปครับ

[Phut]

สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ข้าพเจ้าปั่นสุดฤทธิ์เนื่องจากไม่อยากให้ท่านต้องคั่งค้างรอนาน ใคร่จะอวดว่าเรื่องนี้ข้าพเจ้าเขียนได้เร็วทุบสถิติเดิมอย่างเหลือเชื่อ และใคร่ขอความเมตตาอย่าเพิ่งตามมาเผาบ้านข้าพเจ้าเลย กั่กๆๆ

ขำมากจ้ะ ยิ้มแก้มแตกทุกคอมเมนท์เลย

อยากบอกว่าพี่ติก็แค่ผู้ชาย(ตัวเท่าหมี)คนหนึ่ง บางครั้งพี่ท่านก็ไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่คิด

โปรดติดตามกันต่อไป นะจ๊ะ จุ้บๆ

หมดใจ 20

   พุดศุภโชคริมรั้วออกดอกสะพรั่งผลจากการดูแลรดน้ำใส่ปุ๋ยเป็นอย่างดี ดอกสีขาวสะอาดหมดจดบัดนี้อาบไล้ด้วยสีโอลด์โรสจากอาทิตย์ฟยามเย็น ช่างอ่อนละมุนจนผมอดคิดถึงแม่ไม่ได้ เมื่อครั้งท่านมีชีวิตพุดต้นนี้แม่ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ผมยังเห็นแม่รดน้ำอยู่ตรงนี้ราวกับภาพฝันที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ทั้งที่ความจริงทั้งพ่อและแม่เสียได้จวนสองปีแล้วก็ตาม

ผมศรัธราในความรักและความซื่อสัตย์ที่พวกท่านมีให้แก่กัน สมัยเมื่อยังเป็นละอ่อนน้อยผมเคยเพ้อฝันถึงขั้นอยากมีความรักแบบพวกท่านบ้างสักครั้งและคิดว่าคงหาได้ไม่ยาก ซึ่งในความเป็นจริงอันแสนโหดร้ายเมื่อผมได้เผชิญโลกของผู้ใหญ่จึงได้รู้แจ้งแก่ใจแล้วว่ามันหาได้ยากแสนเข็ญไม่ต่างจากการงมเข็มในมหาสมุทรแปซิฟิก คุณพระช่วย !

กู๋คเชนทร์ยังโผล่มานานๆ ครั้งด้วยจุดประสงค์เดิมคือการกล่อมให้ผมกลับไปเยี่ยมตา กระปุกยังคงอยู่ที่นี่ระหว่างหาหอใหม่ แต่เราไม่ค่อยได้ล้วงลับตับแตกกันมากมายเพราะต่างเข้ากะไม่ตรงกัน นายคิมหันต์ยังปกติเหมือนที่เคยเป็น แต่ช่องว่างที่ผมเคยคิดถมให้เต็มมันกลับขยายวงกว้างขึ้น ลึกขึ้น จนกระทั่งสิ่งที่เคยตั้งใจไว้ปลิวหายมลายสิ้น

มือถือเขาตกน้ำจริง ผมไปรับกับเขามาจากร้านซ่อมเมื่อหลายวันก่อนโดยไม่ได้ถามสาเหตุที่ทำให้มันตกน้ำ เขาเสียค่าซ่อมไปหลายร้อยบาท ถึงจะแพงไปหน่อยแต่ก็ถือว่าคุ้มค่ากับข้อมูลในเครื่องที่ได้กลับคืนมา แล้วผมก็ตรวจตรามาแล้วเรียบร้อยตอนเจ้าของมันอาบน้ำในวันเดียวกัน

ห๊า ! ละเมิดสิทธิ ? ก้าวก่ายของใช้ส่วนตัว ? บ้า...ผมขอยืมเขาแล้ว ไม่เห็นนายคิมหันต์จะว่าอะไรนอกจากเสียงน้ำกระทบพื้นตอบกลับมา กั่กๆๆ สงสัยมันจะไม่ได้ยิน ช่างหัวมันเถอะ ทีมันยังเล่นมือถือผมได้เลย เจ๊านะจ๊ะ

พี่ไม่อยากพูด...ภาพถ่ายเป็นร้อยเป็นพันภาพในมือถือราคาแพงแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นแสนยาวนานของคนสองคน เปล่า...มันไม่ได้วาบหวิวหวือหวา แต่สิ่งที่เตะลูกตาผ่าหมากไอ้ติคือพวกเขาช่างเหมากันเสียยิ่งกระไร

แทบทุกอิริยาบทที่เขาเคยอยู่ด้วยกัน ยิ้ม หัวเราะ บึ้ง โกรธ กระทั่งร้องไห้... หนุ่มน้อยหน้าตาหล่อลากกระชากไส้ติ่ง น่ารักน่าฟัดน่าทนุถนอมเสียยิ่งกว่าสิ่งใด กับหนุ่มร่างใหญ่ที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนคนปัจจุบันของผม แต่นั่นมันก็แค่อดีตไม่สำคัญเท่ากับข่าวล่ามาแรงเป็นบันทึกการโทร...เขายังติดต่อกับคนชื่อ 'Num' หลายครั้ง ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากมนุษย์เอ็น...มนุษย์แฟนเก่า

และที่มากกว่านั้น เฟสบุ๊คของหนุ่มนามว่าChonlatee Pimsuvanโพสรูปภาพใบหน้านายคิมหันต์นอนหลับตาพริ้มในแสงสลัว แคปชั่นว่า

'ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างเสมอ'

ภาพเดียวแทนคำพูดได้ร้อยพันถ้อยคำ นาทีนั้นสกิลมโนพี่เป็นเลิศและสามารถเข้าใจได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องอธิบายให้มากความ

เจ็บกระดองใจ !

"นั่งทำไรอะเจ้"

"กำลังคิดอยู่" ผมพูดพลางมองเจ้าหนอนแก้วอย่างหมายมาด แดกใบพุดกูจนพุงกางยังจะมองกูตาแบ๊ว เดี๋ยวพ่อก็พ่นด้วยฟ็อกกี้อัดไลปอนเอฟซะนี่ !

"ปล่อยมันไปเถอะเจ้" นางมองตามสายตาผมก่อนจะเอ่ยวจีที่แม่พระเขาพูดกัน " ทำไปก็ตายเปล่า"

"ต้องรอต้นพุดพี่ตายก่อนสิท่า...แม่คุณ"

"เจ้ก็จับใส่โหลสิ มันน่ารักนะ"

พลังทำลายล้างสูงอย่างนี้น่ารักตายห่าเลย สบลายแบ๊วๆ ของมันแล้วก็คิดหนัก จับใส่โหลไว้ดูทุกวันๆ เกิดหลงรักมันขึ้นมา วันใดวันหนึ่งมันกลายเป็นผีเสื้อบินจากไปพี่ไม่หงอยแดกหรือวะ

แต่ทุกอย่างมันเป็นสัจธรรม... ไม่มีอะไรจีรังอยู่แล้ว มีเกิดมีดับ พบกันเดี๋ยวก็ต้องจาก แต่ต้นพุดพี่จะไม่ปล่อยตายเด็ดขาด ผมจึงยกฟ็อกกี้วางนิ้วประจำที่กะอัดให้กระอัก

แต่...พี่ไม่อยากผิดศีลข้อหนึ่ง ปาณาติบาทมันบาปว่ะครับ

จิตเซ็ง ! ถ้าไม่ฆาตกรรมก็ต้องจับไปปล่อยซึ่งไม่ต่างจากการฆ่าทางอ้อม สุดท้ายผมจึงต้องจับมันใส่โหลซึ่งเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด ตามด้วยใบพุดศุภโชคอีกเป็นกำ เคาะโหลเขย่าโลกใบน้อยของมันอีกสามสี่ที เห็นตัวยุบยับกลิ้นหลุนๆ ไปมาแล้วสะใจ ! มึงนี่น่าบี้จริงๆ ! !

คุณพระ ! เข้าข่ายมโนกรรมป่ะวะ ?

ช่างเถอะ หวังว่ามึงจะไม่ตายห่าก่อนได้เป็นผีเสื้อ...

"ถ้ามีเวลามานั่งเล่นหนอนก็ช่วยรับโทรศัพท์ผมด้วยได้ไหม"
ผมละสายตาจากโหลแก้วไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่หลังรั้วระดับเอว ใบหน้าบูดบึ้งทำให้ความหล่อเหลาลดลงสามสิบเปอร์เซ็น

"มีอะไร"

ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินเข้าบ้านหาที่เหมาะๆ เพื่อวางโหลสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ คิมหันต์เดินตามเข้ามาติดๆ ขณะปุกได้แต่ยืนเงอะงะเมื่อสัมผัสได้ถึงบรรยากาศชวนอึดอัด

"ผมมีเรื่องจะคุยด้วย"

ปุกมองหน้าผมเหมือนขอความเห็น ผมจึงพยักหน้าเป็นเชิงบอกน้องว่าไม่มีอะไรต้องห่วง

"งั้นเดี๋ยวหนูมานะพี่ เอ่อ....หนูจะออกไปซื้อกับข้าวพี่ติกับเคเอาอะไรไหม"

"ไม่ครับ...ขอบคุณ" ไร้มารยาทที่สุด พูดกับปุกแต่มองหน้ากู ครูสอนมารยาททำไมมึงไม่จำ ! ยังอีก  ! มองแบบนี้แดกกูเลยไหม๊ ? !

"ทำไมไม่รับโทรศัพท์" เขาพูดเสียงเรียบหลังจากเล่นจ้องตากันอยู่นาน กูก็นึกว่าเรื่องอะไร มึงนี่โง่กว่าที่คิดนะสุดหล่อ

"กูไม่ว่าง" เอาความจริงป่ะ ? มือถืออยู่ไหนผมยังไม่รู้เลย เลิกใส่ใจมาหลายวันแล้วว่ะครับ

"โกรธผมเหรอ" คิมหันต์พูดเสียงอ่อนก้าวเข้ามาโอบผมไว้ช้าๆ โอเคมึงควบคุมอารมณ์ได้ยอดเยี่ยมกว่าที่กูคิด แต่มันเปลี่ยนไวไปไหม ? กูตามไม่ทัน

"กูร้อน"

ผมรูดมือหนาออกเหมือนรูดยอดอ่อนชะอม อย่ามานัวเนียเสียให้ยาก วันนี้แดงเดือด...
??  อ้อ ! โทษที...แหลไปหน่อย ลืมตัวนึกว่ามีมดลูก กั่กๆๆ

"เป็นอะไร หลบหน้าผม โทรมาก็ไม่รับหมายความว่าไง" เคเสยผมอย่างหงุดหงิดเมื่อขณะมือหนาอีกข้างบีบแขนผมแน่น แต่โทษทีกูไม่ใช่ผู้หญิงถึงจะได้สู้แรงมึงไม่ไหว แล้วผมก็ทำการรูดยอดอ่อนชะอมอีกครั้ง แล้วมันก็จับผมอีกครั้ง ฮึ้ย ! ...ช่างแม่ง !

"กูไม่ได้หลบ ไม่รับเพราะไม่มีธุระ " บอกปัดอย่างรำคาญ นี่ผมถนอมน้ำใจเขาสุดๆ แล้ว แต่ยอดชายกลับมองสบตานิ่งแผ่รังสีอาฆาตและกดดันจนออกซิเจนต่ำแทบหายใจไม่ออก พี่ขอร้องน้องอย่าเยอะเดี๋ยวมึงเจอพญาคชสารฟาดงวงฟาดงาใส่แล้วจะรู้สึก !

"จะทิ้งผมใช่ไหม"

"..."

บ้า... ใครสั่งใครสอนให้มึงเอาเรื่องจริงมาพูดเล่น ! อย่าทำสีหน้าเจ็บปวดขอร้อง มึงทำตัวเอง...

"อย่าคิดว่าจะสลัดผมทิ้งง่ายๆ เหมือนที่ทำกับคนเก่าของพี่ ! "

อร๊าย อีเด็กเลวเดี๋ยวกูตบปากแตก พูดแบบนี้กูเสียหายนะครับ !

"มึงอย่างอแงเค... ทำอะไรไว้ก็รู้ดีอยู่แก่ใจ"

เขาชะงักไปเล็กน้อยแล้วเม้มปากแน่นจ้องตาผมไม่ลดละ

"พี่ก็พูดกับผมสิ อย่าเงียบหายแบบนี้ เรายังคุยกันได้"

"พูดง่ายดีนี่ เห็นกูโง่นักรึไง"

"ผมไม่เคยคิดแบบนั้น" เขาหลุบตาราวกับเด็กสำนึกผิด แต่เขาไม่ใช่เด็กแล้วและโอกาสก็ไม่มีให้กันบ่อยขนาดนั้น

"ผมแค่อยากปรับความเข้าใจ ผมกับน้ำเราไม่ได้มีอะไรกัน รูปนั่น...ผมก็แค่หลับ"

เชื่อดีไหม ? ตายห่า  เขากูงอกตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวบ้างไหมว่าความดื้อดึงของมึงมันน่ารำคาญ

"กูไม่อยากฟัง แต่ถ้ามึงอยากฟัง..." ผมดึงมืออกจากการกอบกุมด้วยอารมณ์ขุ่นแล้วขยับเข้าไปชิดจนสามารถเห็นภาพเงาสะท้อนของกันและกัน จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีนิลเพื่อเอ่ยคำหนักที่ไม่เคยคิดจะพูดให้ใครได้ยิน "มึงมันใจเสาะ ร้องไห้โยเยเป็นเด็กไม่หย่านม"

ผมทิ่มอกมันซ้ำๆ ขณะที่เจ้าตัวมองมาด้วยแววตาเคลือบแคลง

"กูเกลียดคนโลเล เกลียดพวกกินลับหลัง มึงมันลูกหมาซมซานกลับไปกินของเก่า"

คราวนี้ตาสีนิลวาวโรจน์อยากขย่ำผมเต็มแก่แต่ผมจะไม่หยุด ช่วยไม่ได้มึงทู่ซี้เอง

"โกหก ตอแหล คนขี้ขลาดอย่างมึงมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ! "

ผัวะ !

หมัดหนักซัดเข้าข้างแก้มผมเน้นๆ กลิ่นคาวรสปร่าคลุ้งเต็มปาก มึงไม่ต้องทำหน้าตกใจ กูอยากหัวเราะเป็นบ้า ! ทำร้ายร่างกายความผิดอาญาเลยนะมึง !

ผัวะ !

คิมหันต์ยกมือกุมจมูกเลือดกำเดาไหลโกรก แตกครับแตก ! แต่แอนตาซินไม่จ่ายว่ะ เห็นอย่างนั้นผมจึงยั้งหมัดแล้วเตะโด่งพ่อมึงออกจากบ้านไป

ปัง ปัง ปัง ! !

"เปิดประตู ! !" มันตะโกนอู้อี้ผ่านประตูกระจกมือก็ทุบไม่หยุด ยี้ ! ดีเอ็นเอชั่วๆ มึงเลอะกระจกกูหมดแล้ว

"เปิดสิโว้ย ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง ! ! " คิมหันต์มันเขย่าประตูอย่างบ้าคลั่ง ผมเองก็หายใจด้วยความเดือดดาลไม่แพ้กันแต่ความรุนแรงไม่ใช่ทางออกของปัญหา

กรี๊ดดด เหี้ยแล้วครับมันยกประตูกู ! !

"วางเดี๋ยวนี้เลย ! "

"เปิดสิ ! "

เปิดให้มึงเข้ามาแดกหัวกูเหรอ บ้าไปแล้ว ! ผมกดประตูไว้ไม่ให้มันยกได้ง่ายๆ เราเล่นสงครามประสาทกันอยู่นานจนในที่สุด

กูก็ชนะ ฮู้เร่ !

"พี่ติ..."ไอ้บ้าที่ก่อนหน้านี้ทุบประตูอย่างบ้าคลั่งเรียกผมเสียงเครือ หน้าตาดูไม่ได้ทั้งเลือดทั้งน้ำตาเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด ให้มันได้อย่างนี้สิวะ !

ปัง !

ผมกระชากประตูเลื่อนออกกว้างอย่างเหลืออดก่อนตะหวาดลั่น

"มึงจะร้องทำเชี่ยไร ! ! "

"จะทิ้งผมจริงเหรอ"

ผมมองพ่อขี้แยด้วยความหน่ายใจ มันร้องไห้น้ำมูกไหลออกมาปนกับเลือด เสียงสูดน้ำมูกดังฟืดฟาดก่อนจะต้องหน้าเหยเมื่อเผลอยกหลังมือป้าย ทุเรศลูกตาว่ะ
ผมยังโมโหไม่หาย แต่จะใจร้ายกับเด็กตาดำๆ ก็กระไรอยู่ ผ่อนลมหายใจอยู่หลายครั้งจนในที่สุดก็เค้นคำพูดออกมาอย่างยากเย็น

"เข้ามาล้างหน้าก่อนมา"

เขาเดินตามมาอย่างว่าง่าย ล้างหน้าเสร็จก็มานั่งบนโซฟา แต่เหมือนเลือดจะยังไม่หยุด แล้วก็ต้องเดือดร้อนผมอีกนั่นแหละที่ต้องหาผ้าหาน้ำแข็งมาประคบให้พ่อสลัดเปื้อนสารพิษซึ่งนั่งนิ่งมองผมตลอดเวลา ทีอย่างนี้ล่ะทำง่อยแดกนั่งเป็นชายน้อยให้ผมประคบให้ ตอนต่อยกูไม่เห็นมึงคิด เลวมาก !

แล้วก็ไม่ต้องทำตากระต่าย กูไม่สงสาร ไม่ต้องจับชายเสื้อกูด้วย ! สลัด ! !

"เจ็บไหม" เขามองมุมปากผมแล้วถามอ้อมแอ้ม อุเหม่...ถามมาได้ !

"มึงลองอีกทีไหมล่ะ"

"ขอโทษ" เขาพูดเต็มเสียงและไม่ได้หลบสายตาอย่างที่เคย ราวกับต้องการสื่อออกมาจากใจจนผมไม่รู้จะพูดอะไร

"ผมไม่รู้ว่าพี่เข้าใจไปถึงไหน แต่ผมไม่ได้มีอะไรกับเขาจริงๆ แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจโกหก"

"..."

"เขาต้องการความช่วยเหลือ เขาถูกแฟนซ้อมจะให้ผมอยู่เฉยได้ยังไง" คิมหันต์เม้มปากเมื่อผมจ้องตาเขา จนในที่สุดพ่อยอดยาหยีก็พรูลมหายใจออกมา "โอเค... ผมยอมรับว่าผมหวั่นไหวแต่ก็แค่ช่วงแรกๆ เพราะผมคิดถึงพี่ตลอดเวลา"

น้ำเน่าเห็นเงาจันทร์เลยว่ะครับ อดเหยียดยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ

"พี่ติ... เรื่องนี้ผมไม่ได้โกหก ผมอาจจะปิดบังความจริง แต่ก็เพราะไม่อยากให้พี่รู้สึกไม่ดี"

"ก็เลยปิดบัง ...กูรู้สึกดีมากว่ะเค มันต่างจากการโกหกตรงไหน"

"แล้วถ้าผมบอกตามตรงพี่จะรู้สึกดีกว่านี้ไหม ใครๆ ก็ไม่อยากให้แฟนกลับไปยุ่งกับแฟนเก่าทั้งนั้น ไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม"

"..."

"ต้องทำยังไงถึงจะเชื่อใจผม..."

ผมมองออกไปด้านนอก ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าจนผืนนภาแปรเปลี่ยนเป็นสีคราม เราต่างคนต่างเงียบ แต่มันเป็นการเงียบคนละความหมาย เขารอคำตอบมันทั้งอึดอัดกดดันจนอยากแก้ผ้าโดดลงก้นทะเล มือหนาค่อยๆ ขยับมากุมมือผมไว้ มันทั้งอุ่นและชื้นที่มือแต่เหมือนมีสายลมเอื่อยๆ พัดหวิวอยู่ในใจอันแห้งผาก คำถามของเขาผมเองก็หาคำตอบให้ไม่ได้เหมือนกัน...

[BlueCherries]

ฮือออ พี่ติแมนมาก ต่อยแม่มเลย

ไม่รู้คู่นี้จะเอาไงต่อ 

[mukmaoY]

สงสารก็แต่หนอนค่ะ
เจ๊อย่าทรมานสัตว์เลยค่ะ
 

[nevergoodbye]

มาต่ออีกน้า 

[tararatart]

เจ๊ติอย่าไปยอมมัน....บังอาจมต่อยเจ๊ได้ไง   อิเค!!!!   เปลี่ยนพระเอกโลดข้อหาหมั่นเขี้ยว