หัวข้อ: 『 ปรสิต ☤ บทส่งท้าย 』 | horror thriller (17-03-15) | จบแล้วค่ะ

[Sha-em]

อ๊ากกกก อ่านจนจะตี2 ขอบอกว่าหลอนมาก นอนอ่านแทบจะคลุมโปง
ชอบวิธีการนำเสนอ อ่านดูมีอะไรที่น่าสนใจเยอะ วิธีการเปรียบเทียบ ชอบอ่ะ จะตามติดผลงานเรื่องอื่นนะคะ

[Youi_chin]

สุดๆจิงๆกับเรื่องนี้ ตอนเเรกๆไม่เลือกเข้ามาอ่านเพราะคิดว่าเป็นเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดอะไรทำนองนี้
พอได้อ่านก็รู้ความหมายของคำว่าปรสิต ผู้เเต่งๆได้หลอน สยองสุดๆ เข้ามาอ่านรวดเดียว ตั้งเเต่เที่ยงคืนจนถึงตีสอง
ตอนนี้ก้อนอนถ่างตา ไม่หลับเเล้วค่ะ     
ชอบเรื่องนี้ค่ะ 

[MOMAMi_96]

อะไรคือคำว่าฟินคะ

ปล.นิยายเรื่องสนุกมากจริงๆค่ะ ถึงแม้ตอนจบจะค้างไปนิด แต่ก็ต้องขอบคุณคุณนักเขียนที่เขียนนิยายดีๆภาษาสวยๆคุณภาพอัดแน่นอย่างนี้มาให้อ่านนะคะ ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ /ยิ้มอ่อน

[naamsomm]

เรื่องนี้ทำเค้านอนดึกมาหลายคืนแล้ว
สนุกมากๆๆๆๆๆจนไม่อยากหยุดอ่าน
เรื่องพลิกตลอด คิดจนปวดหัวว่าทึกคนเกี่ยวกับผีแพรพลอยยังไง
คือนิยายมันหลอนมากๆๆ
คือไม่ได้น่ากลัวถึงขนาดไม่กลเาเข้าห้องน้ำตอนดึก
แต่มันหลอนอ่ะ
คือผีแพรพลอยนางน่ารำคาญมากอ่ะ
นางยังไม่ยอมไปเกิด
แต่การสิงพี่หมอก็ฉลาดดี



คู่หลักค่อยๆหวานๆ น่ารักๆกันไป
 ปล.รอภาคแค๊ปซูลจ้า

[♥Täsinä→l3€LL♥]

สุดยอดเลยค่ะ นิยายสนุกมาก อ่านแล้วอิน รู้สึกหลอนๆเวลากลางคืนเลย ตอนนอนนี่ไม่กล้ามองไปที่มืดๆเลย กลัวว่าจะเห็น.....555
ยังไงก็ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ
เป็นกำลังใจให้กับเรื่องต่อๆไป สู้ๆน๊า
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

[zaszaq]

สนุกมากๆๆค่ะ  ลุ้นระทึกเลย       

[lnudeel]

อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  แพรพลอยเธอจองเวรจริงๆๆๆๆ 

[jungjiyoo]

นี่อ่านตั้งแตาเริ่ม กลัว หลอน จิตตก และสุดท้าย..อยากตบนังแพรต่ะ เอาผช.เป็นสรณะ จบไม่สวยเลย ถ้าเป็นน้องเก้าคงยืนด่านางทุกครงที่ทะลึ่งโผล่มา ผญ.อะไรไม่สงวนเนื้อตัวแล้วยังโทษนู่นนี่ ไม่ทำอะไรให้ดีขึ้นเลย ยังแอบคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับพี่หมอทั้งสองคนนิดๆนะ เพราะไม่ได้ทำอะไรผิดเลยยังโดนผีชะนีรงควาญ (เป็นฟิควายแบบชะนีร้ายจริงๆ555) อ่านละขึ้นเลย เรียลจริงๆ เขียนดีมากๆจริงๆค่ะ

[valenna yy]

หลอนมากกกก
โดยส่วนตัวนะสงสารเก้าอ่า คือแบบ.. นางแพรพลอยมันเกินไป พาพี่เสือไปรดน้ำมน หาหมอผี หรืออะไรก้แล้วแต่ได้มั้ย เกลียดนาง

[yakkaru]

ชอบเรื่องนี้ การเล่าเรื่อง การนำเสนอ จังหวะจะโคนดี อ่านเพลินมากๆ
ปกติกลัวเรื่องผี เพราะเป็นคนจินตนาการฟุ้งซ่าน ประเภทถ้าได้ยินเรื่องผีมาแค่นิดหน่อย ก็เอามาหลอนตัวเองได้เป็นเรื่องเป็นราว แต่ไม่ค่อยเห็นแนวนี้กับนิยายวายเลยคลิ้กเข้ามาอ่าน ซึ่งช่วงต้นๆของเรื่องบอกเลยว่าหลอนพอตัว แต่พอโทนเริ่มเป็นแนวไขปริศนาหาความลับ ถึงจะรู้สึกว่าความหลอนมันน้อยลง แต่ปริศนาในเรื่องก็ดึงให้เราติดตามอยากอ่านต่อมากๆ กลายเป็นหลังๆอ่านไปลุ้นไปด่าผีอีพลอยไป 5555

จุดที่เราคิดว่าคนเขียนเจ๋งคือการที่ค่อยเลาะปมที่คลายออกเรื่อยๆ กับการสร้างจุดที่ดึงให้คนอ่านไขว้เขว่ (คนที่กันต์ไปสบตาด้วย) ตอนกลางๆเรื่อง เราคิดว่าเรื่องนี้จะมีผีมากกว่าหนึ่งซะอีก.. แต่ก็คิดผิด ฮา

พูดถึงตัวละครหน่อย ถ้าถามว่าสงสารใครสุด ก็ตอบว่าผีอีพลอยนะ เรียกว่าเห็นใจก็ได้ คือเข้าใจเลยว่าคนไม่มีเพื่อนคบ โดนปฏิบัติอย่างแปลกแยก ถูกทำให้โดดเดี่ยวทั้งๆที่.. ก็ไม่ได้ทำไรผิดหรือเปล่า (ถ้าจะให้พูดก็คงผิดที่มีตัวตนอยู่นั่นแหละ) มันรู้สึกยังไง .. คือใครมาดีด้วยก็คงดีใจมากอ่ะ แล้วคงอยากยึดคนๆนั้นไว้เพื่อให้รู้สึกว่าฉันไม่ได้โดดเดี่ยวในสังคมนี้นะ..พอเขาจะหลุดไปเลยพยายามทำทุกอย่างเพื่อรั้งเอาไว้ ความรู้สึกแบบนั้นยังคงติดในใจนางไปแม้นางจะตายไปแล้ว เป็นความยึดติดอย่างรุนแรง เลยกลับมาหารามิล โดย ..อันนี้ยังไม่แน่ใจว่า พลอยสิงพี่หมอเสือแบบบังคับยึดร่างไปเลย หรือพี่หมอเสือแกรู้เห็นตกลงแบ่งร่างให้ใช้..

พออ่านมาถึงตอนท้าย กลายเป็นว่าเรื่องใหญ่ที่เกิดขึ้นนี่ กันต์เป็นแค่เฟื่องเล็กๆเองนะ (แต่โดนหลอกหนักมาก) เป็นเครื่องมือที่พลอยใช้เพื่อหาร่างเท่านั้น เฟื่องที่ใหญ่กว่าอย่างรามิล กับพี่เสือ เหมือนเพิ่งเริ่มขยับด้วยซ้ำ  "มันยังไม่จบ" คงหมายถึงเรื่องของรามิล-พลอย-ศรัณย์ แต่ก็ไม่ได้ค้างคาหรือขัดใจอะไรกับ "ตอนจบ" แบบนี้ของ "ปรสิต" หรอกค่ะ เราชอบและคิดว่ามันจบได้พอดีแบบเปิดให้คนอ่านไปคิดต่อกันเองเล่นๆ ก็สนุกดี..

แต่ว่าถ้ามีภาคต่อก็ดีใจเหมือนกันนะคะ 555

[KilluaZoaldyeck]

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
เขียนได้ดีมากๆ ภาษาสวย เราอ่านทุกตัวอักษรเลย

โดยส่วนตัวเเล้วเราสงสารเสือมาก 
คิดว่าถ้าแพรพลอยนางไม่ตายนางก็ยังคงตามราวีเสืออยู่(ตายแล้วก็ตาม)
เสือพลาดตั้งแต่ไปยุ่งกับนาง แล้วก็เเคร์สังคมรอบข้างมากเกิน

[monetacaffeine]

(เม้นนี้อาจยาวนะคะ ต้องขอโทษด้วยถ้าทำให้รกค่ะ *โค้ง)


อ่า .. เริ่มพิมพ์แทบไม่ถูกเลย อ่านจบแล้วก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายจริงๆค่ะ
ยังคงชื่มชมในงานเขียนของคุณเข่งสะพานปลา ไม่ต่างจากที่เคยเม้นไปในเรื่องวรรคนะคะ พอได้มาอ่านเรื่องนี้ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่
ตั้งแต่ตอนอ่านเรื่องวรรคเราก็นึกว่าคุณเข่งสะพานปลาเรียนเกี่ยวกับปลาซะอีกค่ะ เพราะรู้เรื่องละเอียดดีมาก
แต่พอมาอ่านเรื่องนี้ก็กลับคิดว่าเรียนหมออีกเหมือนกัน 555555555 คือรู้เรื่องภายในดีมากเลยค่ะ รายละเอียดเล็กๆน้อยๆก็เก็บได้หมด
เราชอบนักเขียนที่ใส่ใจงานเขียนของตัวเองและหาข้อมูลมาเป็นอย่างดีมากเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงคุณค่าเลย

พูดถึงตัวเนื้อเรื่องกันบ้าง ..
/ขอนอกเรื่องก่อนแล้วกันนะคะว่าเราอ่านเรื่องนี้เมื่อคืนค่ะ เริ่มตอนห้าทุ่มกว่า อ่านแล้วหยุดไม่ได้ทั้งที่มีเรียนแต่เช้า
สุดท้ายก็ยาวไปจนถึงตีสามกว่าค่ะ แถมหลังจากนั้นยังนอนไม่หลับอีก ผวาตามชนกันต์ไปเลย .. คือสงสารนะคะ สงสารจริงๆ
เข้าใจถึงความเครียด ความกดดัน และ"ความกลัว" เลย เพราะเราเองเคยโดนผีอำทีนึงค่ะ
(ถึงจะรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นปรากฏการณ์ทางวิทยาศาสตร์ที่เกิดเพราะหลับไม่สนิทก็เถอะ แต่พอเจอจริงๆแล้วมันน่ากลัวมากนะคะ)
กับการแบบ ขยับไปไหนไม่ได้ แขนขายกไม่ขึ้น //ที่จริงมันคือฝันนั่นแหละค่ะ แต่ก็เข้าใจเลยว่าอยากคลุมโปงหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด
แต่อีกใจก็อยากเปิดตามาดูว่ามันมีอะไรทับเราอยู่จริงไหม

ยิ่งตอนที่ชนกันต์กลัวจนลนลานจะกระโดดลงไปจากระเบียงอพาร์ทเมนต์นี่เราแบบ .. คือแทบจะร้องไห้เลยค่ะ
สงสารมากๆ คิดว่ายังโชคดีที่หมออธิศเห็นเธอเหมือนกันนะคะ ไม่งั้นคงโดนมองหาว่าบ้าแล้วก็คงรู้สึกโดดเดี่ยวมากแน่ๆ
หมออธิศเป็นตัวละครที่เราชอบมากที่สุดในเรื่องนี้เลยค่ะ ชอบตั้งแต่ฉากแรกสุดเลย คงเพราะได้แสดงความเป็นจิตแพทย์ล่ะมั้งคะ
เป็นเด๊นท์สายนึงที่เราสนใจเหมือนกัน เพราะรู้สึกว่าการได้เยียวยาจิตใจของผู้ป่วยมันไม่ได้แค่เยียวยาผู้ป่วยเพียงคนเดียว
แต่ได้ช่วยเหลือครอบครัว เพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงาน หรือใครที่อาจได้รับผลกระทบจากผู้ป่วยน่ะค่ะ ยิ่งคาแรคเตอร์แบบนี้ยิ่งชอบเลย
สุขุมและมีสติสุดๆ เป็นที่พึ่งให้กับคนไข้ได้จริงๆ

สำหรับนิยายเรื่องนี้ เราอ่านแล้วเราไม่คิดว่ามีใครผิดซักคนเลยนะคะในเรื่องที่เกิดขึ้น คือทุกการกระทำมันมีเหตุผล ทั้งหมดทั้งมวล
การที่ชนกันต์จะโดนเยอะ โดนหนักที่สุด สำหรับเราก็รู้สึกไม่แปลกใจ (เพียงแต่อาจจะมากไปนิดตอนชนกันต์เกือบจะฆ่าตัวตาย)
เพราะเขาที่ความหวังสุดท้าย แต่เขากลับชนแล้วหนี ความผิดหวังนั้นมันคงประเมินไม่ได้
หรือในมุมของแพรพลอย คือเธอไม่ได้ผิดอะไรเลย เธอเกิดมาแปลกแยก โดนเพื่อนกันออกไป พอมีใครเข้ามาจะรีบคว้าไว้ก็ไม่แปลก
ความผิดที่เธอโกหกเรื่องที่ท้อง เราว่ามันก็ชดเชยไปกับความใจร้ายของรามิลที่เธอโดนกระทำใส่เหมือนกัน
แต่ก็ไม่มีใครที่ไม่ควรค่าในการมีชีวิตอยู่หรอกนะคะ ตราบใดที่ไม่ได้ทำผิดร้ายแรงถึงขั้นฆ่าคนตาย ในกรณีนี้เธอคือเหยื่อมากกว่า

ที่เราบอกว่าเข้าใจตัวละครทุกตัว แต่ที่เราเข้าใจที่สุดก็คือหมอเสือนี่แหละค่ะ .. เราชอบหมอมากเหมือนกัน แล้วก็คิดว่าเข้าใจด้วย
คือมันไม่ใช่ว่าโกรธ หรือโมโห หรือเกลียด แบบไม่อยากเห็นหน้าไม่อยากเข้าใจ .. ไม่ใช่ค่ะ
แต่มันเป็นความรู้สึกที่แบบ เคว้งๆมากกว่า เหมาะกับคำว่า "เสียความรู้สึก" นั่นแหละ คือมันเสียไปจริงๆ ไม่รู้ต้องทำยังไงให้มันคืนมา
คงมีแต่เวลาเท่านั้นที่จะช่วยไว้ได้ แต่สุดท้ายคนที่เราสงสารที่สุดก็หมอเสืออยู่ดี เพราะหมอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะคะ
ไม่มีส่วนผิด ไม่มีส่วนรู้เห็น ไม่มีส่วนอะไรซักนิดเลย เราว่าหมอก็อยู่วงนอกไม่ต่างจากหมออธิศเลยนะคะ แต่กลับต้องเป็นคนโดนกัดกิน ต้องเป็น host ซะอย่างนั้น
จุดนี้เราว่าแอบไม่ยุติธรรมกับหมอเลยค่ะ T T

ชอบประโยคนึงมากในเรื่องนี้คือฉากตอนอยู่ที่ศาลค่ะ ที่รามิลคิดว่าอัยการถึงแม้เป็นคนนอกก็ไม่ตัดสินเขา ไม่เหมือนคนอื่น
ทั้งที่เป็นคนรู้จักแท้ๆ กลับพากันพิพากษาเขาเสียอย่างนั้น มันทำให้เราเข้าใจความอ้างว้างนั่นเลยค่ะ เทียบกับแล้วชนกันต์ยังโชคดีกว่ามากจริงๆ

สุดท้ายนี้ก็จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปพร้อมทั้งขอฝากตัวเป็นแฟนคลับคุณเข่งสะพานปลานับตั้งแต่ตอนนี้นะคะ ><
เป็นกำลังใจให้มากๆเลยค่ะ เรื่องนี้เขียนดีมากจริงๆ อยากรอติดตามผลงานคุณภาพแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเลยจริงๆค่ะ
สู้ๆนะคะ ♡

ปล. จบแบบนี้เพอร์เฟ็กต์ที่สุดแล้วจริงๆค่ะ
ปล2. เรื่องนี้ถ้าเอาไปทำเป็นหนังคงสนุกน่าดูเลย เพราะแค่อ่านใจก็เต้นตามด้วยความกลัวแล้วค่ะ ; - ;

[Peung002]

อ่านจบแล้ววววววว
ดีนะที่อ่านตอนกลางวัน หลอนมากค่ะ

ขอบอกเลย พี่คนเขียนเก่งมากอะ เขียนได้โคตะระมีปม มีเงื่อน ช่างน่าติดตาม
เรียกว่าอ่านแล้วหยุดไม่ได้เลยอะ
ต้องบอกว่าโชคดีที่มาตามอ่านตอนเรื่องจบแล้ว
ไม่งั้นต้องลงแดงตายตอนถึงจุดพีคแล้วพี่ตัดจบตอนแน่ๆอะ

สนุกมากๆ ขอบคุณมากๆสำหรับเรื่องสนุกนะคะ 

[GBlk]

มันส์มาาากกกก

[kekaprain]

โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  เป็นนิยายสยองขวัญเรื่องแรกที่อ่านเลยค่ะ
และมันสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ครบมิติแบบที่ เวลาเราซื้อนิยายเรื่องนึงมา  พออ่านจบแล้วแบบ  รู้สึก  โหยยคุ้มกับตังค์ที่จ่ายไปงี้  ฮ่าๆ  คุ้มมากค่ะที่อ่าน
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ไม่ได้หวังฉากมุ้งมิ้งน่ารักของพระนายเลยค่ะ  หวังแต่ว่า  เมื่อไหร่ความจริงจะเปิดเผย
ผีต้องการอะไร  ใครเป็นคนฆ่า  ฮ่าๆ  คือ  อ่านแล้วสมจริงทุกอย่าง  ฉากผีมา  ความรู้สึกกลัว  การบรรยายความรู้สึก
ตัวหนังสือการบรรยายมันอัดแน่น  แต่เราไม่รู้สึกว่ามันเยอะจนอยากอ่านข้ามเลยค่ะ
ชอบที่ความเป็นไปของเรื่องสมจริงค่ะ  ชอบที่มีความรู้สึกนึกคิด อามรมณ์ของคนจริงๆเข้ามา
ความคิด  มุมมองของสังคมต่อตัวละคร  เรารู้สึกว่าอ่านแล้วได้อะไรมากกว่าความสนุกค่ะ 

รอติดตามผลงานชิ้นต่อๆไปนะคะ  สู้ๆค่ะ

[chaoyui]

นิยายเรื่องนี่ควรจั่วหัวเรื่องไว้ว่า 'ไม่ควรอ่านกลางคืน' หลอนเป็นบ้าาาาาา อ่านไปสองตอนตอนเที่ยงคืน ไม่ไหวแล้ว อ่านคนเดียว เงียบๆ วังเวง ค่อยกลับมาอ่านกลางวันใหม่ดีกว่าา

พลอยทำไมเธอไม่ปล่อยวางซะบ้าง ใครๆเขาก็กลัวเธอกันหมดแล้ว เอาคืนคนร้ายไปแล้วก็พอๆบ้างเถอะ สงสารกันต์ หมอเสือ

ขอบคุณคนเขียนนะคะ ไม่เคยอ่านนิยายวายแนวนี้มาก่อนเลย เปิดโลกใหม่มากๆ เรื่องรักๆใคร่ๆของตัวเอกไม่มีผลใดๆมาหักล้างความหลอนได้เลย แต่งเก่งเกินไปแล้วค่ะ

เราทุกคนไม่มีใครหลุดพ้นจากเรื่องนี้หรอก หลอนนนนนน ~

[am_am]

พึ่งเคยอ่านนิยายแนวนี้เป็นครั้งแรก(แบบวาย) ปกติไม่ชอบอ่านเรื่องผีเลยกลัวค่ะ
ที่เข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องเลยค่ะ พอดีพึ่งดูอนิเมะมา เรื่องปรสิตเดรัจฉาน
นึกว่าเรื่องนี้จะเป็นฟิคของการ์ตูน ที่ไหนได้เล่นซะหลอน อาบน้ำยังระแวงเลยอ่ะ
อ่านเสร็จแล้วรู้สึกเคืองผีมากๆ เข้าใจว่ากลัว อารมณ์ก่อนตายคงทรมานมาก
แต่นางพาลอ่ะ รู้สึกเสียใจแทนเก้าเลย ถ้าวันนั้นไม่ไปชวนนางคุย
ปล่อยนางอยู่คนเดียงของนางไป คงไม่เกิดเรื่องราวแบบนี้
แล้วที่ไปโกรธหนูกันต์ ตามหลอกซะเกือบตาย คืออยากหาเพื่อนผีมาอยู่ด้วย
ถ้าวันนั้นน้องกันต์ลงไปช่วยนางคงได้เป็นเพื่อนผีกันตั้งแต่วันนั้นละ
เคืองผีมากกกกก ถ้าพาลขนาดนี้ไม่ตามหลอกทุกคนเลยล่ะ
เพื่อนในห้องที่ไม่คุยด้วยอ่ะ เก้าก็ผิดที่ทิ้งนางไว้ ผิดมาก
แต่ก็เข้าใจในระดับหนึ่ง ว่านางทำตัวประหนึ่งปรสิตตั้งแต่ยังไม่ตาย
พาพี่หมอไปรดน้ำมนต์เถอะ สงสารพี่หมอและหนูกันต์มากกกกก

[sunnyside1909]

สวัสดีค่ะ พิมพ์ครั้งที่สองแล้วเพราะเมื่อกี้เออเร่อ
ชอบมากๆเลยค่ะ เราอ่านรวดเดียวจบเลย สุดยอดจริงๆ ตัวละครทุกคนดีมากมีมิติ สัมผัสได้ บรรยายดีมากๆเลยค่ะทำให้อินมากๆ
ทำให้เรารู้สึกว่าที่เราเขียนมันยังไม่ดีพอเลยค่ะทำให้เราอยากปรับปรุงนิยายตัวเองให้ดีขึ้นอีก
แต่งนิยายดีๆออกมาอีกนะคะชอบมาก
เห็นอีกเรื่องเป็นแนว angst เราว่าคุณต้องแต่งดีมากแน่เลย

[Ningg.Destiny]

สุดยอด!!!! 2 วันอ่านจบแล้วค่ะ
นี่ใช้เวลาช่างกลางคืนอ่านเรื่องนี้ หลอนชะมัด
เอาไปทำหนังเหอะ รุ่งแน่ๆ
ตัวละครสมจริง น่ากลัวมาก
ชนกันต์คือต้องรับรู้แต่เรื่องหลอนๆไปตลอดหรอ
บทส่งท้ายที่เป็นความหวังเดียว คิดว่าเรื่องจะจบ
แต่กลับไม่จบง่ายๆซะงั้น

[TONG]

จบได้ทรมานหัวจิตหัวใจมาก คือพลอยนี้แบบว่า ยอมใจจริงๆ
อ่านแล้วขนหัวลุกหัวตั้ง ตื่นเต้น ลุ้นไปกับทุกขั้นตอนจริงๆนะ
อ่านแล้วรู้สึว่าหมอเสือ หมออธิป กัน และเก้า เป็นคนจริงๆ คนที่มีทั้งดีและเลว ไม่ใช่ตัวละครที่สมบูรณ์แบบ
อ่านตอนเที่ยงคือน ในห้องมืดๆ แอร์เย็นๆ อ่านไปก็เลี้ยวหลังไป แอบหลอนไปเอง
บรรยากาศ พล๊อต การสืบสวนสอบสวน ทุกอย่างน่ากลัวสมจริง

แต่ที่ขัดใจก็คงเป็นเรื่องของหมออธิป-ชนกันต์ที่มาลงเอยกันได้แบบงงนะผมว่า
คือมันไปรักกันตอนไหน? มันอาจจะรู้สึกดีๆต่อกัน แต่มันดูไม่น่าเชื่อว่าจะพัฒนาไปถึงขั้นรัก ยังไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้
อย่างไรก็ดีประทับใจ ตื่นเต้น อ่านสนุกจนแทบลืมหายใจครับ

ไปตามอ่านงานชิ้นๆอื่นครบหมดแล้ว ประทับใจทุกเรื่อง รออ่านและสนับสนุนเรื่องอื่นๆนะครับ

[ณ ที่เดิม™]

อ่านจบไปแล้ว ยังรู้สึกหลอนได้อีก มันเป็นอะไรที่โอย 
เหมือนอ่านิยายสยองขวัญที่ซับซ้อน หักมุมซ่อนเงื่อน

ชอบการเล่าเรื่องราวที่มันซ้อนปม แล้วค่อยๆคลายปมออกเมื่อผ่านไปทีละตอน
มันเป็นอารมณ์ร่วมที่น่าตื่นเต้น แต่ก็รู้สึกสยองไปในคราวเดียวกัน

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่นำมาแบ่งปันให้อ่านนะครับ 

[Titania]

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ

ลุ้นระทึกกันทุกฉากทุกตอน บรรยายดีอ่านได้ลื่นไหล อินมากค่ะ

ประทับใจตอนจบมาก เป็นการจบที่ไม่จบ แต่ก็ไม่ค้าง

ขอบคุณคุณเข่งสะพานปลามากค่ะที่เขียนผลงานดีดีออกมาให้ได้อ่าน

[poterdow]

สนุกมากค่ะ หลอนไม่กล้าอยุ่คนเดียวเลย

[jing_sng]

ไม่ได้อ่านแนวนี้มานานแล้ว เดี๋ยวต้องไปดูเรื่องอื่นๆ ของคนแต่งด้วย
เริ่มแรกให้ความรู้สึกเหมือนอ่านเดอะริงเลย พอเข้ากลางๆ เรื่อง เริ่มเฉลยสาเหตุต่างๆ จนถึงตอนใกล้จบรู้เลยว่ายั้ยผีปลงไม่ตกนี่ต้องการอะไร คนแบบนี้ยึดติดตั้งแต่เริ่มแรก ทำตัวแปลกแยกแต่โยนความผิดให้คนอื่นหมด ทั้งๆ ที่ตัวเองก็เรียนระดับดี สงสัยอีคิวต่ำจัด รักผู้ชายจนตามืดมัวจะเอาให้ได้ ตายแล้วก็ตามแต่คนนั่นคนนี้ เคยเห็นภาพแม่กับพ่อที่ตามหาหล่อนไหม โดยเฉพาะแม่ หล่อนตามติดรามิลขนาดนั้นทำไมจะไม่เห็นว่าแม่สภาพย่ำแย่แค่ไหน ไม่ ชีไม่รู้ชีจะเอาผู้ชาย มีปัญญาเรียนหมอได้ แต่ไม่มีเมตาต่อคนอื่น

ชนกันต์ เป็นแค่ปลายเหตุที่บอกว่าเป็นแสงสุดท้ายก่อนตาย ถ้าหล่อนไม่สิ้นคิดตามไปออกค่าย ไม่ประท้วงด้วยการไม่ขึ้นรถ ไม่ขึ้นรถผู้ชายแปลกหน้า 3 คน จะตายไหมยะ แล้วไง หมอเสืออุตส่าห์สงสารไปร่วมงานศพ สิงเค้าซะงั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทางหลุดพ้นหรอกใจยึดติดผูกกรรมไปเรื่อยๆ วันหนึ่งร่างเสือเสื่อมสภาพหล่อนจะโดนกรรมหนัก

เก้า ผิดตั้งแต่ใจดีกะพลอยและยิ่งผิดหนักที่หลงคำยุ แต่ไม่ผิดเท่าพลอยรักเก้า และเก้าจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต

หมอเสือ ซวยที่สุดไม่เกี่ยวอะไรกะเค้าเล้ย ต้องมีกาฝากเกาะกิน ปกติกาฝากจะทำให้ต้นที่เกาะตายนะ

หมอธนิส บอกตรงๆ อ่านเรื่องนี้แล้วอยากเป็นจิตแพทย์กันทีเดียว เสียดายเกินวัยมามากโข

ปล.1 ผู้เขียนเป็นแฟนนิยายของภาคินัยไหม คนนี้จบหักมุมอึ้งกันหลายเรื่อง
ปล.2 เรื่องนี้ทำให้รู้ว่า ยังมีคนอ่านไม่รอบครอบกว่าอิชั้น

[TiwAmp_90]

รู้สึกผิดปกติตั้งแต่อธิศไปเคาะประตูห้องโรงแรม แล้วหมอเสือก็ตอบกลับแบบแปลกๆ
นี่เราเดาถูกด้วยอ่ะ 5555
คือ แพรพลอยเขารักของเขาขนาดนั้น ไอ้เรื่องจะปล่อยเก้าไปนี่เป็นไปไม่ได้จริงๆ

[kissings]

เพิ่งเข้ามาอ่าน  อ่านไปตอนแรกก็น่าติดตามมากๆแล้วค่ะ  เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะคะ  ><

[КίmY]

 

[baka_bunny]

เพิ่งมีโอกาสอ่านจนจบ เล่าเรื่องดีมากกกกกเลยค่ะ ไม่มีตรงไหนในเรารู้สึกสะดุดหรือแคลงใจเลยไม่ต่างกับเวลาต่อจิ๊กซอว์ที่เราค่อยประติดประต่อเรื่องจนเห็นภาพในที่สุด เป็นกำลังใจให้นะคะเดี๋ยวจะไปตามอ่านเรื่องอื่นๆต่อ ^_^

[เข่งสะพานปลา]

แต่ที่ขัดใจก็คงเป็นเรื่องของหมออธิป-ชนกันต์ที่มาลงเอยกันได้แบบงงนะผมว่า
คือมันไปรักกันตอนไหน? มันอาจจะรู้สึกดีๆต่อกัน แต่มันดูไม่น่าเชื่อว่าจะพัฒนาไปถึงขั้นรัก ยังไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้
อย่างไรก็ดีประทับใจ ตื่นเต้น อ่านสนุกจนแทบลืมหายใจครับ

ขออนุญาตตอบคุณ TONG นะคะ

หมออธิศและชนกันต์ยังไม่รักกันค่ะ เป็นเพียงอาการมีใจที่เริ่มจากความเห็นใจกันก็เท่านั้น
ในช่วงท้ายของเรื่อง สองคนนี้ตัดสินใจเริ่มความสัมพันธ์กันในลักษณะคบหาดูใจค่ะ
เรื่องที่จะรักกันนั้นเป็นไปไม่ได้เลย เพราะไทม์ไลน์ของเรื่องเพียงแค่ 1-2 เดือนเท่านั้นเอง
ถ้าพูดเป็นภาษาวัยรุ่น ก็คงต้องใช้คำว่า เพิ่งเริ่มสปาร์คกันนั่นแหละค่ะ
(ชั่งใจอยู่นานว่าควรมาตอบดีไหม แต่ก็ไม่มีทอล์คให้อธิบายเรื่องนี้แล้ว ขออนุญาตนะคะ )

ปล.1 ผู้เขียนเป็นแฟนนิยายของภาคินัยไหม คนนี้จบหักมุมอึ้งกันหลายเรื่อง
ปล.2 เรื่องนี้ทำให้รู้ว่า ยังมีคนอ่านไม่รอบครอบกว่าอิชั้น

ขออนุญาตตอบคุณ jing_sng ค่ะ

ส่วนตัวไม่ได้ติดตามคุณภาคินัยหรือนิยายสยองขวัญเรื่องไหน ๆ เลยค่ะ
อาศัยเสพจากหนัง แล้วก็เรื่องเล่าในหมู่คนรู้จัก
เพราะเข่งเป็นคนเรื่องมากและไม่ค่อยกลัวค่ะ จึงหานิยายถูกใจยากเหลือเกิน T_T

[kungyung]

ชอบอ่ะ หลอนได้ใจ