✉ CorrespondencE สื่อรักทางจดหมาย!✉►แจ้งข่าวรวมเล่ม►10/05/59 P.1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ✉ CorrespondencE สื่อรักทางจดหมาย!✉►แจ้งข่าวรวมเล่ม►10/05/59 P.1  (อ่าน 189143 ครั้ง)

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
สมใจนายเทมไปหน่อยละ
ร้ายกาจจจจจ!! รอตอนต่อไปเนอะ

ออฟไลน์ ่patsaporn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-6
พี่นัทน่ารักน่าปล้ำแบบสุดๆ ไปเลย เทมจะไม่ทนนนนน แต่เทมให้เกียรติพี่มาก น่ารัก
มีแฟนเด็กต้องแข็งแรงค่ะพี่นัท สู้ๆ

ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
อะไรมันจะหวานแหววขนาดเน้~~~~!!!
ทั้งพี่นัท แระ เทม นี่ทำคนอ่านจะเป็นเบาหวานอ่ะ ชอบมากกกกกก

ปล. คนอ่านค่ะ แต่งได้อารมณ์มากๆเรย ฉากนั้นอ่ะ แม้ยังไม่ถึงที่สุด เราก้อไม่รู้สึกหงุดหงิดนะ -////- LIKE!

ออฟไลน์ patchamai28

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 331
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
เทมสมใจแกแล้วสิน่ะ  :impress2:
อ๊ากกก พี่นัทน่ารัก

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
อย่าๆ ทำหน้าเป็นจานเชิงแบบนั้นนะ เจ้าหมาเทม

พี่นัท น่ารักอ่ะ

ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3013
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
แหมน้องเทมแล้วตอนแรกมาทำอิดออด  :z1:

ออฟไลน์ nicedog

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +366/-0
✉ จดหมายฉบับที่ 21✉ลางร้าย(1)





ตอนนี้ผมกำลังรู้สึกว่ามีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นและเป็นเหตุการณ์ร้ายๆซะด้วยสิ...ถ้าให้ผมคาดเดาก็คงมีไม่กี่อย่างที่คิดได้หรอก




เรื่องมันเริ่มจากเมื่อวานนี้ที่ผมแยกกันมาทำงานกับเทม




ความจริงเทมก็อยากมาพร้อมกับผมแต่เขาต้องจำใจนั่งมอตอร์ไซค์ตัวเองมาทำงานโดยพูดขึ้นด้วยท่าทางเศร้าๆว่า...




‘ถ้าจอดทิ้งไว้นานๆเดี๋ยวเครื่องจะมีปัญหาน่ะครับ’




ตอนที่มาทำงานเทมก็ขับมอเตอร์ไซค์อยู่ข้างๆรถผม..บางที่ก็ขับไปอยู่ข้างหลังจนทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้กับการแสดงออกของเทมที่อยากอยู่ข้างๆผมมากขนาดนี้




แล้วพอผมถามว่าทำไมไม่ไปขับอยู่ข้างหน้ารถผมล่ะ?




คำตอบของเทมคืออะไรรู้ไหม?




‘ถ้าอยู่ข้างหน้าผมก็มองไม่เห็นพี่นัทสิครับ’




คำตอบง่ายๆที่ทำให้หน้าผมแดงอย่างน่าอาย




หยอดได้หยอดดีจริงๆ...ความจริงเทมไม่เห็นจำเป็นต้องมาหยอดอะไรผมเลยก็ตอนนี้ผมเป็นแฟนเขาแล้วนี่นา...การหยอดน่ะมันไว้ใช้ตอนที่จีบกันไม่ใช่?




อ๊ะ...หมายความว่าตลอดเวลาที่เทมหยอดผมแปลว่าผมโดนจีบอยู่งั้นเหรอ?




ทำไมถึงพึ่งมารู้ตัวล่ะเนี่ย!!




หลังจากที่ขึ้นมาทำงานตามปกติเหมือนทุกวันๆ...แต่วันนี้พอเลิกงานผมต้องเดินกลับไปที่รถคนเดียวเพราะที่จอดมอเตอร์ไซค์อยู่คนละทางกันแต่เทมบอกให้ผมรอก่อนเดี๋ยวจะขี่รถมาหา




“...อะไรเนี่ย?”ผมอุทานขึ้นมาเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง




รถของผมตอนนี้ถูกปล่อยลมที่ล้อออกจนแฟบทั้งสี่ล้อ...ผมเดินดูรอบๆรถว่ามีอะไรอีกไหมแล้วก็ต้องสะดุดกับกระดาษที่ถูกพับวางไว้ที่ท้ายรถ




“....?”ผมหยิบกระดาษขึ้นมาก่อนจะเปิดดูข้อความภายใน




‘ถ้าไม่อยากตายก็กลับบริษัทเก่าไปซะ!...ถ้ายังปากมากไปบอกกับประธานแกจะได้โดนดี’




ประโยคที่แฝงความอาฆาตข่มขู่ชัดเจนจนผมอดไม่ได้ที่จะหันไปมองรอบๆทั้งที่รู้ว่าคนทำคงจะไม่อยู่ใกล้ๆแล้วแน่ๆ




“...ท่านประธาน”ผมพึมพำเบาๆก่อนที่จะใช้ความคิด




ผมว่าเรื่องนี้มันต้องเกี่ยวข้องกับการยักยอกเงินแน่ๆ




ให้ตายสิ...เรื่องมันชักใหญ่ขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ




พรึ่บ!




“...นี่มันอะไรกันครับพี่นัท!!”เทมแย่งกระดาษที่ผมถืออยู่ไปแล้วก้มลงอ่าน...เมื่ออ่านจบเขาก็มองมาที่ผมเขม็งพร้อมกับคำถามที่ต้องการคำตอบ




“พี่ก็ไม่รู้”ผมบอกออกไป




ผมคิดว่าผมไม่ควรที่จะบอกเทม...ถ้าเทมรู้เขาต้องเป็นห่วงผมมากแน่ๆและอีกอย่างผมไม่อยากให้เขามาพอยติดร่างแหเพราะงานของผมไปด้วยอีกคน...แค่ผมเป็นอันตรายคนเดียวก็พอแล้ว...




ผมไม่ต้องการเอาเทมมาเกี่ยวข้องด้วย




“ผมจะไปจัดการมัน!!”เทมพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะก่อนจะเดินออกไป




หมับ!




“หยุดเลยเทม...เทมจะไปจัดการใครล่ะ?”ผมรั้งเทมเอาไว้...ดูท่าเทมในตอนนี้จะอารมณ์เสียสุดๆแล้วสิ




“ไม่รู้...แต่ผมไม่ยอดปล่อยไปเฉยๆแน่..ไม่ว่าจะเป็นใครผมจะไม่ยอมให้มาแตะต้องพี่!!”เทมหันมามองผมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แน่วแน่




“ขอบคุณนะเทม...พี่ว่าตอนนี้เรากลับกันเถอะ...ดีจังนะที่เทมตัดสินใจเอามอเตอร์ไซค์มาด้วยน่ะ”ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อลดความโมโหของอีกฝ่ายลง




“อ่า...นั่นสิ...โชคดีจริง”เทมตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายลงมมาหน่อย




หลังจากนั้นผมก็โทรไปที่ศูนย์ให้คนมาลากรถผมไปซ่อมแล้วซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เทมกลับคอนโด...แต่ระหว่างทางผมก็เกิดสงสัยขึ้นมา




ทางนี้มันไม่ใช่ทางกลับคอนโดนี่นา?




“เทม...จะไปไหนเหรอ?”ผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆหูเทมแล้วพูดเสียงดัง...เพราะแรงลมที่ปะทะหน้าผมทำให้ผมรู้เลยว่าผมต้องพูดเสียงดังหน่อยไม่งั้นเทมไม่ได้ยินแน่ๆ




“ผมจะพาพี่ไปนั่งรถเที่ยว...เปลี่นบรรยากาศครับ”เทมตะโกนกลับมา




ผมรู้ว่าเทมเป็นห่วงผมในเรื่องที่เกิดขึ้น




หมับ!




“ขอบคุณนะ”ผมกอดเข้าที่เอวของเทมก่อนจะกระซิบเบาๆผ่านสายลมและหวังว่าเทมจะได้ยินคำที่ผมบอกนะ




เราใช้เวลาเกือบชั่วโมงในการขับรถเล่นก่อนจะกลับมาที่คอนโด...ผมที่กำลังจะเข้าห้องตัวเองก็ต้องชะงักเมื่อโดนเทมดึงแขนไว้




“...มีอะไรเหรอเทม?”ผมหันไปถามอย่างงงๆ




“พี่มานอนกับผมได้ไหม?...ผมรู้สึกใจไม่ดีเลยถ้าพี่อยู่ห่างผมแบบนี้”เทมบอกผมด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล




“แค่ห้องข้างๆเนี่ยนะ”ผมพูดติดตลก




“ครับ...ถ้าผมไม่ได้สัมผัสพี่ไว้ผมก็ไม่หายกังวลหรอก”




สุดท้ายผมก็ต้องยอมเทม...เทมเข้ามาช่วยผมถือเสื้อผ้าที่จะใส่พรุ่งนี้ไปไว้ที่ห้องเทม...ส่วนพวกชุดนอนหรืออุปกรณ์อื่นๆในห้องเทมผมมีอยู่แล้วล่ะ




นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมาค้างที่ห้องเทมนี่นา




เรื่องของเมื่อวานก็มีเท่านี้...แต่พอมาวันนี้น่ะสิ





หลังจากที่ผมซ้อนมอเตอร์ไซค์เทมมาทำงานเพราะรถผมยังซ่อมไม่เสร็จ...แถมวันนี้ลิฟท์ที่บริษัทดันเสียผมกับเทมเลยต้องจำใจขึ้นบันไดแทน




ตุบ!




“อ๊ะ!...เดี๋ยวเทม”ผมเรียกเทมเมื่อผมทำกระเป๋าเงินตกไปตรงกลางของราวบันได




ดีนะที่อยู่ชั้น1...




“ครับ”




ผมเดินลงมาพร้อมกับก้มเก็บกระเป๋าเงินของตัวเองที่ตกลงบพื้น...พร้อมกับสัมผัสบางอย่างที่รู้สึกเหมือนมีเงาอะไรสักอย่างอยู่บนศีรษะ




“...”พอผมเงยหน้าขึ้นไปก็พบกับกระถางต้นไม้ที่กำลังตกลงมาใส่ผม




ร่างกายผมแข็งจนไม่มีแรงที่จะขยับเขยื่อนเลยสักนิดเดียว




“พี่นัท!!!”




หมับ!




ตุบ!




เพร้งง!!




“โอ๊ย!...พี่นัทเจ็บตรงไหนไหมครับ?”เทมถามผมด้วยความตกใจก่อนจะจับไหล่ผมแล้วมองดูว่าผมเป็นอะไรรึเปล่า




เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก...ขาผมที่ไม่ยอมขยับได้แต่ภาวนาในใจก็ได้ยินเสียงเทมตะโกนเรียกชื่อพร้อมกับดึงผมให้ออกห่างจากกระถางต้นไม้ที่ตกลงมา




“เทม...พี่ไม่เป็นไร...คนที่เป็นน่ะ...เทมต่างหาก”ผมบอกเทมแล้วยกมือขึ้นสัมผัสบริเวณขมับข้างขวาของเทมที่มีเลือดสีแดงสดไหลลงมาเล็กน้อย




เทมเป็นห่วงผมมากว่าตัวเขาเอง




ผมรู้สึกดีแต่อีกแง่ผมก็รู้สึกเป็นห่วงมากๆเหมือนกัน




“เลือดเหรอครับ...”เทมพึมพำก่อนจะใช้มือสัมผัสตรงที่ผมกำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดลือดออกให้เทมอยู่




“เจ็บมากไหม?...ไปห้องพยาบาล...ไม่สิ...ไปโรงพยายาลดีกว่า”ผมพูดขึ้นก่อนจะเข้าไปช่วยพยุงเทม




“ไม่ครับพี่...ผมไม่เป็นไรไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลยสักนิด”เทมเอ่ยขึ้นก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นโดยมีผมพยุงอยู่





ตอนนี้เริ่มมีพนักงานหลายคนมามุงแล้วด้วย...มีทั้งคนที่เข้ามาถามเหตุการณ์ทั้งเข้ามาช่วยพยุงเทม...ตอนแรกเทมไม่ยอมที่จะไปทำแผลที่โรงพยาบาลผมเลยบอกว่าถ้าไม่ไปโรงพยาบาลอย่างน้องก็ต้องไปทำแผลที่ห้องพยาบาล





เทมถูกพยุงไปจนถึงห้องพยาบาลก่อนจะโดยคุณหมอสุดสวยเป็นคำทำแผลให้...ผมคอยยืนดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ..ดูท่าเทมจะไม่ค่อยชอบห้องพยาบาลสักเท่าไหร่นะ...




ทำไมน่ะเหรอ?





ก็เล่นทำหน้าเหมือนโดนบังคับมาเลยยังไงล่ะ...ปากแบะๆตาขว้างๆเหมือนเด็กๆไม่มีผิดเลย
หลังจากที่ทำแผลเสร็จผมก็ไปส่งเทมที่แผนกก่อนจะเข้าไปทำงานในห้องของตัวเอง...และผมก็ต้องชะงักเมื่อเจอกับกระดาษที่ถูกพับไว้วางอยู่บนโต๊ะของผม




“...??”ผมหยิบกระดาษนั่นขึ้นมาอย่างหวาดระแวง




ผมว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกันแน่ๆ




ผมนั่งลงที่เก้าอี้ก่อนจะเปิดกระดาษแผ่นนั้นดู




‘ถ้ายังกล้าทำบัญชีต่อสิ่งที่จะโดนต่อไปไม่ใช่แค่กระถางต้นไม้แน่...ผู้ชายที่อยู่ข้างๆแกระวังจะตายไม่รู้ตัวนะ’




“...”ผมอ่านจบผมถึงกับกำกระดาษในมือแน่นโดยที่ไม่กลัวว่ามันจะยับเลยสักนิด




สิ่งที่อยู่ในหัวผมตอนนี้คือ...




‘เทมจะเป็นอันตราย’




และคนที่ทำให้เทมเป็นอันตรายก็คือผมเอง




ถ้าเทมยังอยู่ข้างๆผมแบบนี้




จะไม่ปลอดภัย




ยังดีที่คนที่อยู่เบื้องหลังไม่รู้ว่าผมคบอยู่กับเทม




ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วสิ




ก๊อก ก๊อก ก๊อก




“...”เสียงเคาะประตูทำให้ผมรีบยัดกระดาษนั่นลงลิ้นชักก่อนจะปรับสีหน้าของตัวเองให้เป็นปกติตามเดิม...เพราะถ้าคนที่เข้ามาเป็นเทมเขาจะได้ไม่เป็นห่วงผมมากไปกว่านี้




“เชิญครับ”




ครื่นนน~




เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างของบุคคลที่ไม่คาดฝันว่าจะลงมาหาผมถึงที่นี่ได้...เขามาที่นี่ทำไมกัน?




“ท่านประธาน”ผมเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาท่าน




“ผมรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว...คุณปลอดภัยใช่ไหม?”ท่านประธายเอ่ยถามผม




“ครับ...มีคนมาช่วยผมไว้”




ถ้าไม่ได้เทมช่วยป่านนี้ผมคงได้ไปนอนโรงพยายาบาลแล้ว




“ตอนนี้ผมเริ่มได้หลักฐานสำคัญมาแล้ว...ช่วงนี้ผมอยากให้คุณระวังให้มากๆหน่อย...อีกไม่นานทุกอย่างก็จะเรียบร้อยแล้ว”ท่านประธานบอกกับผมก่อนจะเดินออกจากห้องผมไปโดยไม่ฟังคำพูดใดๆของผมเลย




“...อีกไม่นานเหรอ?”ผมพึมพำประโยคที่ท่านประธานบอกไว้




ยังไงตอนนี้สิ่งที่ผมควรทำคือจัดการทำบัญชีให้เสร็จ




ส่วนเรื่องของเทม...ผมคิดเอาไว้แล้วล่ะ




แม้ว่ามันจะเป็นการทำร้ายจิตใจของตัวเองไปสักหน่อยก็ตาม




ก๊อก ก๊อก ก๊อก




ปัง!




“พี่นัทกลับบ้านกันเถอะครับ”เทมเอ่ยด้วยน้ำเสียงร่าเริงก่อนจะเดินเข้ามาหาผมที่หน้าโต๊ะทำงาน




“...เทม...”ผมเอ่ยเรียกเทมด้วยใบหน้านิ่งๆ




“ครับ?”




ผมตัดสินใจแล้วว่าจะทำแบบนี้...ถึงแม้มันจะเจ็บปวดแต่ถ้ามันทำให้เทมปลอดภัยได้...ผมยอมที่จะทำมันอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด




“ต่อไปนี้ไม่ต้องมารับส่งพี่แล้วนะ...แล้วเวลาที่อยู่ในบริษัทถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องมาหาไม่ต้องมาทักทายด้วย”ผมเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆออกไปในแนวเฉยชา




“พะ...พี่นัท...” ทั้งน้ำเสียงและแววตาของเทมสั่นระริกจนผมอดไม่ได้ที่จะใจอ่อน




แต่ผมต้องกลั้นใจไว้




ที่ผมทำเพื่อเทม




เพื่อเทมเท่านั้น!!




ผมจะเป็นอันตรายยังไงก็ช่าง...ขอแค่เทมปลอดภัย...




ก็เพียงพอแล้ว




“ขอตัวครับคุณธีราทร”ผมถือกระเป๋าก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องให้เร็วที่สุด




“พี่นัททท!!!”ผมได้ยินเสียงตะโกนและเสียงฝีเท้าที่วิ่งตามมา




ผมจะไม่หันกลับไปเพราะถ้าผมหันไปมองท่าทางเศร้าๆของเทมแบบนั้นผมทนไม่ได้แน่ๆ...



ผมเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นก่อนจะขึ้นรถแท็กซี่ที่จอดรออยู่หน้าบริษัทโดยที่ไม่สนใจเสียงตะโกนที่ดังตามาติดๆ




ในใจผมตอนนี้มันร้อนผ่าวและดวงตาเหมือนน้ำตาจะไหลเลย




ผมเข้าห้องพร้อมกับล๊อกประตูก่อนจะทิ้งตัวลงโดยที่พิงกับประตูห้องตัวเองอยู่




“ฮึก!...เทม....ฮืออ~...”ผมปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว




แค่ผมเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและเสียใจนั่นหัวใจผมมันก็เหมือนจะแตกสลายซะให้ได้...แต่ผมไม่สามารถถอยหลังได้แล้ว




ผมไม่รู้ว่าในบริษัทมีพวกของคนที่จ้องเล่นงานผมอยู่กี่คนดังนั้นเป็นการดีที่ผมจะทำเป็นตัดขาดกับเทมให้คนทั้งบริษัทเห็น...แม้ว่าการกระทำของผมมันจะทำร้ายทั้งผมและเทมก็ตาม




ตึก! ตึก! ตึก!               




ปัง! ปัง!




เสียงพี่เท้าดังขึ้นติดๆกันฟังดูก็รู้ว่าคือการวิ่ง....เสียงนั้นมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมก่อนจะได้ยินที่ทุบประตูดังตามาติด




ไม่ต้องไปเปิดผมก็รู้ว่าใครคือคนที่อยู่ข้างหน้าประตูนี่




“พี่นัท!!!”เสียงตะโกนเรียกผมดังลั่น




“ฮึก!....”ผมเอามือปิดปากตัวเองไว้ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มลงไปเรื่อยๆ




แค่ได้ยินเสียงเทมผมก็รู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบแน่น




สิ่งที่ผมทำกับเทม...ผมรู้ว่ามันไม่สมควรแต่จะให้ผมทำยังไง




ผมไม่รู้ว่าในห้องทำงานผมมีที่ดักฟังไหม?




หรือบางทีแม้แต่ที่คอนโดนี้ก็อาจจะถูกจับตามองอยู่ก็ได้




ผมไม่อยากเอาเทมเข้ามาเสี่ยงเพราะผม




“พี่นัท...ผมรู้ว่าพี่อยู่หน้าประตู...พี่ร้องไห้ใช่ไหม?”เทมตะโกนถามผมพร้อมกับทุบประตูเสียงดังอีกสองสามที




“....”ผมเม้มริมฝีปากแน่นพยายามไม่ให้เสียงของตัวเองหลุดรอดออกมา




ผมไม่ใช่คนขี้แยแต่พอเป็นเรื่องของอีกฝ่ายผมกลับร้องไห้ออกมาได้ง่ายๆ




เทมเป็นคนแรก....และเป็นคนเดียวที่ทำให้ผมเป็นได้ขนาดนี้





“พี่นัท...อย่าร้องไห้เลยนะ...ผมขอโทษ...พี่จะให้ผมขอโทษอีกกี่ครั้งก็ได้จะให้ผมทำอะไรก็ได้...แต่อย่าทำแบบนี้กับผมเลย...หัวใจผมมันรู้สึกเจ็บมากที่พี่ทำท่าทางเย็นชาแบบนั้นใส่...ผมเจ็บจริงๆนะ...เจ็บมากๆเลยด้วย...ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรให้พี่รู้สึกแย่ขนาดนี้แต่ผมพร้อมที่จะขอโทษ...ผมจะปรับปรุงตัว...”เสียงที่เทมเอ่ยออกมามันเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อยและสำนึกผิด....น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการขอร้องให้ผมยกโทษให้





“...ฮึก!...เทมไม่ผิด....ไม่ผิดสักนิด...”ผมหันควับไปทางประตูก่อนจะเอ่ยขึ้นโดยที่พยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่นจากการร้องไห้




แม้จะเป็นเพียงการพึมพำเบาๆ




แต่ผมรู้ว่าเทมต้องได้ยิน




“ผิดสิ...ถ้าผมไม่ผิดพี่จะหนีหน้าผมแบบนี้ทำไม?”เทมบอกด้วยน้ำเสียงที่เบาลง




ผมรู้สึกได้ถึงแรงที่พิงกับประตูห้องผม...เสียงที่เมื่อกี๊อยู่ด้านบนค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาจนอยู่ในระนาบเดียวกับผม...




เทมนั่งอยู่หน้าประตูห้องผม




“...ถ้าเทม...ฮึก!...อยู่ข้างๆพี่...เทมจะ...ฮึก!...เป็นอันตราย...”ผมกลั้นใจบอกความจริงออกไปโดยที่พยายามเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นสาย




“พี่นัท...ผมพร้อมที่จะเป็นอันตรายถ้ามันทำให้ผมได้อยู่ข้างๆพี่...ได้โปรดเถอะ...ให้ผมอยู่ข้างพี่นะ...แค่ไม่ได้เห็นหน้าพี่แค่แป๊บเดียวผมก็คิดถึงจะตายแล้ว...อย่าทำกับผมแบบนี้เลย...ผมขอร้อง”สิ้นเสียงเทมผมก็ลุกขึ้นก่อนจะปลดล๊อกประตูอย่างรวดเร็ว...ตอนนี้ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว...ตอนแรกผมคิดว่าถ้าผมยอมที่จะเจ็บแล้วทำให้เทมปลอดภัยผมก็จะทำ...




แต่ถ้าการที่ผมทำแล้วทำให้เทมเจ็บปวดมากขนาดนี้ผมก็ไม่เอา




ผมไม่อยากทำให้เทมต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้แล้ว




แกร็ก!




หมับ!




“เทม!!”ผมเปิดประตูแล้วโผลเข้ากอดเทมแน่น




“พี่นัท...พี่นัท...พี่นัทของผม”เทมตอบรับอ้อมกอดผมโดยทันที...ร่างของผมกับเทมกอดกันแน่อยู่ตรงหน้าประตูห้อง




“ฮึก!...เทม...ฮืออ~....พี่...พี่...ฮึก!...พี่ขอโทษ”ผมซุกตัวกับอกเทมแล้วร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใครทั้งสิ้น




“ไม่เป็นไรครับ...แค่สุดท้ายพี่กลับมาหาผมก็พอ...ขอบคุณครับ...ผมรักพี่นัทนะ”เทมบอกผมพร้อมกับกระชับอ้อมกอดแน่ขึ้นๆ




ความอบอุ่นที่ได้รับมันทำให้ความอัดอั้นทุกอย่างถูกปล่อยออกมา




ผมไม่เคยชนะเทมเลยจริงๆ




ไม่เคยเลยสักครั้ง




ผมจะผ่านเหตุการณ์นี้ไปพร้อมกับเทม




ผมจะเป็นฝ่ายปกป้องเทมเอง




และจะไม่ใช้วิธีแบบนี้แล้วด้วย




“พี่ก็รักเทม”


........................................................................................


สวัสดีคะ



ตอนนี้อาจดราม่าเล็กน้อยคนเขียนแต่งดราม่าได้แค่นี้แหละคะ



ต่อจากนี้จะถึงฉากสำคัญเพราะเนื้อเรื่องใกล้จบเต็มทีก็อยากให้มีฉากตื่นเต้นๆบ้างเผื่อคนอ่านเบื่อที่หมาเทมเอาแต่อ้อนทั้งวัน(555+)



ตอนต่อไปจะเป็นยังไง จะมีอะไรเกิดขึ้นอีกไหมหรือว่าพี่นัทจะปกป้องเทมได้รึเปล่า?



รอติดตามในตอนต่อไปนะคะ



ไม่นานเกินรอแน่นอน



ขอขอบคุณทุกๆกำลังที่มีให้นะคะ



อยากจะตอบทุกๆคอมเม้นท์เลยแต่ไม่รู้จะตอบอะไรดี



ทุกๆคำชมที่ได้รับมาเราดีใจมากๆเลยคะถือว่าเป็นขุมพลังในการแต่งตอนต่อไปเลยล่ะ



ไว้พบกันใหม่อาทิตย์หน้านะคะ



nicedog

♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
โอ๊ยยยย เจ็บแทนทั้งคู่เลย
ขอให้เรื่องร้ายๆเข้ามาแล้วถูกแก้ไข
รอตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ขอให้พี่นัทกับเทมปลอดภัยด้วยนะค้าา..

แล้วคนที่ประสงค์ร้ายก็จงแพ้ภัยตัวเองด้วยเทอญ ส๊าาาา..ธุ :call:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
ทำไมเป็นงานที่เสี่ยงตายขนาดนี้.  :katai1: 
ตอนนี้แค่ขอให้ท่านประธานจ้างบอดี้การ์ดให้พี่นัทกับเทมได้ไหมอะ. อีกไม่นานคืออะไรคนระแวงอยู่ทุกวันนะ
แล้วอีกอย่างตอนไปกลับออฟฟิสก็ดูไม่ปลอดภัยอีกแล้วแม้กระทั่งที่คอนโดก็เถอะ

ความรักของทั้งคู่นี่ออกแนวเทิดทูนทนุถนอมกันและกันเนอะ อุ่นไปถึงหัวใจเลยค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
หมาเทมเจ็บตัวซะแล้ว

ทำไมประธานถึงไม่ส่งคนมาติดตามกันนะ ในเมื่อรู้ทั้งรู้ว่ามีคนปองร้าย

ใจจืดใจดำชะมัดเลย นี่ถ้าพี่นัทเป็นอะไรขึ้นมาอีคุณประธานจะรับผิดชอบด้วยการเอาเงินฟาดหัวแค่นั้นหรือเปล่า?

บัดซรบ!!!

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
มันช่างเจ็บปวดจริง


ใครมันเป็นคนที่ทำร้าย พี่นัทกับเทม  มันจะต้องหมอบแน่

 :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

ออฟไลน์ nunnuns

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1972
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
แงง สงสารพี่นัทง่า แล้วก็น้องหมาน้อยของเราด้วย เราไม่เคยเบื่อเลยนะที่เทมอ้อน ติดจะชอบมากกกด้วยซ้ำ555555 ตอนต่อไปอย่ามีดราม่าน้าา สาธุๆ

ออฟไลน์ patchamai28

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 331
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ใครเป็นคิดทำร้ายพี่นัทกับเทมน่ะ :z6:
น่าสงสารทั้ง2เลยสู้ไปด้วยกันนะ
รอตอนต่อไปจ้า

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
เจอแบบนี้เครียดเลยนะ

ออฟไลน์ double9JH

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1808
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-7
อยากรู้ ใครคือผู้ประสงค์ร้ายยย  :katai4: :katai4:

ถ้าเทมไม่ช่วยไว้ นัทคงโดนแน่ๆเลย  :hao4:


ออฟไลน์ cher7343

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1673
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-4
ตื่นเต้นอ่ะ จะเกิดไรขึ้นหนอ
สู้ๆนะคะ :กอด1:

ออฟไลน์ cher7343

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1673
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-4
จะเกิดอะไรขึ้ยนนนน :ling3:

ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3013
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
คนตรวจบัญชีคนเก่าก็โดนจนเข้าโรงพยาบาลไปแล้ว
ทำไมท่านประธานไม่หาทางปกป้องคนของตัวเองบ้าง

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
ใครทำกันเนี่ย!!!
ทั้งขู่ ทั้งทำร้าย เกือบทำให้คนเข้าแยกกันอีก!!!
พวกนี้มัยวอนหาเรื่องซะแร้ว  :m31:

พี่นัทคร้าาา ดีแล้วที่ไม่แยกกัน สองคนมันดีกว่าคนเดียวน๊า
แถมเทมก้ออึด(?) จะตาย ใช่ไหมเทม..*0*

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ PharS

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1

ออฟไลน์ ่patsaporn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-6
คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตายนะพี่นัท เป็นห่วงพี่นัทจัง
สองคนนี้รักกันมาก แยกกันไม่ได้แล้วอ่ะ คนน้องก็อ้อนคนพี่ก็โอ๋ โอ๊ย น่ารัก

ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ต้องอย่างสิบอกกล่าวกันบ้างให้รู้

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
 :ling1:

วนอ่านรอบที่ 5

จะลงแดง รอตอนต่อไปปปปปปป

ออฟไลน์ nicedog

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +366/-0


✉ จดหมายฉบับที่ 22✉ลางร้าย(2)




“...ฮึก!..”เสียงพี่นัทสะอื้นยังคงดังขึ้นเป็นระยะ แต่ตอนนี้ก็ถือว่าสงบลงไปเยอะแล้วล่ะ




ก่อนหน้านี้พี่นัทร้องไห้หนักมาก...ฟูมฟายอย่างหน้าสงสาร




ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพี่นัทถึงทำกับผมแบบนี้?




แค่ผมเห็นสายตายเฉยชาของพี่นัทที่มองมาที่ผมเหมือนเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน...หัวใจผมมันเหมือนถูกมีดกรีด...มันเจ็บปวดจนผมเกือบทนไม่ได้




อีกทั้งน้ำเสียงนิ่งๆที่เอ่ยประโยคที่ทำเอาผมถึงกับพูดไม่ออก




บอกตรงๆเลยขาผมแข็งจนขยับเขยื้อนไม่ได้ไปหลายวินาทีเลย...ผมไม่เคยคิดว่าท่าทางและน้ำเสียงนิ่งเย็นชาจะทำให้ผมรู้สึกแย่ได้ขนาดนี้




ถ้าเป็นคนอื่นผมคงรู้สึกเฉยๆ




แต่พอเป็นเสียงของพี่นัท...บอกตรงๆผมไม่อยากได้ยิน




“พี่นัท...เข้าห้องกันนะครับ”ผมกระชิบพร้อมกระชับอ้อมกอดก่อนจะจูบลงที่ผมสีดำสนิทซอยสั้นของพี่นัทเบาๆ




“..อืม”พี่นัทพึมพำเบาแต่ยังซุกตัวอยู่ที่อกผมมือทั้งสองข้างของพี่นัทก็กำเสื้อผมไว้แน่นเหมือนกับว่าพี่เขากลัวผมจะหายไปไหนงั้นแหละ




แทนที่ผมจะรำคาญผมกลับรู้สึกดีมากๆแถมยังอยากให้พี่นัทอยู่แบบนี้ตลอดไปเลย...ปกติผมชอบเป็นฝ่ายอ้อนพี่นัทเพราะการที่ได้เห็นหน้าแดงๆของพี่เขาทำให้ผมมีความสุขสุดๆแต่พอพี่เขามาเป็นฝ่ายอ้อนผมแบบนี้...บอกเลย...




ฟินสุดๆครับ!!




“ห้องผมนะครับ”ผมบอกพี่นัทเบาๆก่อนจะจูบลงที่แถวๆขมับของพี่นัทอีกครั้งนึง




“...”พี่นัทไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้าโดยที่ยังซุกอยู่กับอกผมอยู่




มีความสุขจริงๆเฟ้ยยย!!!!




ผมอยากจะตะโกนให้โลกรู้จังเลย!




ความกังวลและความเครียดก่อนหน้านี้มันหายไปหมดแล้วครับ....เรียกได้ว่าถูกแทนที่ด้วยความสุขเลยล่ะครับ





ผมค่อยๆพยุงพี่นัทเข้าไปในห้องผมโดยให้พี่นัทนั่งลงที่โซฟาที่ห้องนั่งเล่น...ผมเองก็เดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อหานมอุ่นๆมาให้พี่นัท...การดื่มของอุ่นๆจะช่วยให้ผมคลายได้เยอะเลย...ผมคิดว่างั้นนะ





“...พี่นัท?”ผมเดินถือแก้วนมอุ่นมาจนถึงโซฟาแล้วก็ต้องเรียกคนตรงหน้าอย่างสงสัย...




ตอนนี้พี่นัทนั่งอยู่บนโซฟาโดยที่ชันเข่าขึ้นทั้งสองข้างและซุกหน้าลงกับเข่าของตัวเอง...




เหมือนอะไรสักอย่างที่กำลังขดเป็นก้อนกลมๆ...น่ารักจริงๆ




ไม่ว่าพี่นัทจะทำท่าทางยังไงก็น่ารักไปหมดสำหรับผม




จะเรียกว่ารักบังตาผมก็ไม่ว่าหรอก...ถ้าการที่เป็นแบบนั้นแล้วทำให้ผมเป็นคนเดียวที่ได้เห็นท่าทางพวกนี้...ผมก็ยอม




ผมไม่มีทางยอมให้คนอื่นเห็นท่าทางน่ารักๆแบบนี้ของพี่นัทแน่นอน!!




“พี่นัทครับ”ผมนั่งลงข้างๆพี่นัทแล้วเรียกเบาๆอีกครั้ง




“...อย่าพึ่งมองพี่....ขอให้พี่อยู่คนเดียวสักพักได้ไหม?”พี่นัทบอกเสียงอู้อี้แต่ผมก็พอจะจับใจความได้อยู่




“ทำไมล่ะครับ?...เราเข้าใจกันแล้วนี่...หรือว่าพี่ยังมีเรื่องที่โกรธผมอยู่เหรอครับ?”ผมถามพี่นัทด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล




บางทีการที่ผมอยากอยู่ข้างๆพี่นัทตลอดเวลาอาจทำให้พี่นัทรู้สึกรำคาญรึเปล่านะ?




หรือว่าเพราะผมชวนให้มานอนที่ห้องตัวเอง?




ตั้งแต่ครั้งแรกที่พี่นัทตกลงมานอนห้องผมหลังจากวันนั้นผมก็อ้อนให้พี่นัทมานอนห้องด้วยตลอด...แม้ว่าพี่นัทจะบอกว่าแค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ....แต่พอวันต่อมาผมอ้อนพี่นัทอีก...พี่เขาก็ยอมผมทุกที




การที่ผมทำแบบนั้นมันอาจจะทำให้พี่นัทรู้สึกรำคาญ...พี่เขาอาจจะต้องการความเป็นส่วนตัวบ้างก็ได้




ทั้งๆที่ผมก็รู้อยู่เต็มอกแต่ผมก็แกล้งที่จะมองผ่านมันไปแล้วตักตวงเอาความสุขเข้าตัวเองให้ได้มากที่สุดโดยไม่นึกถึงจิตใจของพี่นัทเลย




จะให้ผมทำยังไงล่ะ?...เวลาที่เหลืออยู่มันมีไม่มากนัก...เดี๋ยวพี่นัทก็จะกลับไปแล้ว




การที่ผมจะเห็นแก่ตัวรั้งพี่นัทให้อยู่ข้างผมให้นานที่สุดนี่ผมผิดรึเปล่านะ?




“....พี่ไม่ได้โกรธเทม...แค่พี่...”พี่นัทส่ายหัวโดยที่ยังซุกหน้าอยู่กับเข่าตัวเองอยู่




“แค่อะไรครับ?”ผมถามต่อทันที




“...พี่แค่...อายน่ะ”พี่นัทพึมพำเสียงเบา....แต่ผมขยับเข้าไปใกล้ๆพี่นัททำให้ได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายอย่างชัดเลยล่ะ




“อาย?...เรื่องอะไรครับ?”ผมถามด้วยความอยากรู้




“ก็...พี่พึ่งร้องไห้เสร็จ...หน้าตาพี่ต้องดูไม่ได้...แน่ๆ...เพราะงั้นพี่...ขออยู่คนเดียว...สักพักนะ”




หมับ!




สิ้นคำพูดพี่นัทผมก็คว้าแขนพี่นัทออกมาแล้วดึงจนพี่นัทเซล้มมาปะทะเข้ากับหน้าอกของผมดังตุบ....ผมกอดพี่นัทแน่ก่อนจะจูบเบาๆที่ผมสีดำสนิทของพี่นัทหลายๆรอบ




“ทำไมถึงชอบทำตัวน่ารักแบบนี้ล่ะครับ?”ผมถามด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังก่อนจะใช้มือสอง




ข้างของตัวเองเลื่อนหน้าพี่นัทขึ้นมาให้สายตาของเราสองคนสบกัน




ตาของพี่นัททั้งบวมและแดงจากการที่ร้องไห้หนักมาก...ริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันแน่น...แววตาที่สบผมด้วยแววตาที่สั่นระริกโดยที่ยังมีน้ำตาคลออยู่




อ่า...ผมต้องตั้งสติก่อนที่ผมจะควบคุมตัวเองไม่อยู่




ขนาดหลังร้องไห้พี่นัทยังน่ารักได้ขนาดนี้




ผมล่ะไม่อยากอดใจเลยจริงๆ




“...เทม....อย่ามอง”พี่นัทรีบผลักผมออกแล้วเอามือปิดหน้าตัวเองอีกครั้ง




ผมมองใบหูแดงๆของพี่นัทด้วยความรู้สึกอยากเข้าไปฟัดสุดๆ...ทำไมถึงทำตัวน่ารักแบบนี้




พี่นัท...พี่อยากให้ผมบ้าตายเพราะพี่ใช่ไหม?!!!




ทำยังไงผมถึงจะควบคุมสติตัวเองได้เนี่ย?!!!




ไปบวชเลยดีไหม?!!!!!




“พี่นัท...พี่มันน่ารักสุดๆไปเลย...ไม่ว่าจะตอนไหน....แม้แต่ตอนนี้พี่ก็ยังน่ารัก...แถมน่าฟัดสุดๆด้วย”ผมพึมพำประโยคสุดท้ายเบาๆแต่ดูเหมือนพี่นัทจะได้ยินนะ




“...บ้า!”พี่นัทลดมือลงแล้วพูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำพร้อมกับจ้องหน้าผมเขม็ง




หมับ!




ตุบ!




“...วันนี้ยังไม่ได้จูบพี่เลยนี่นา”ผมผลักพี่นัทลงไปที่โซฟาอีกฝั่งหนึ่งก่อนจะขึ้นคร่อมพี่นัทไว้ไม่ให้หนีไปไหน




ผมล่ะชอบจริงๆ...เวลาที่พี่นัทอยู่ใต้ร่างผมแบบนี้




พี่เขาช่างเย้ายวน น่าหลงใหลและน่าสัมผัสไปซะทุกที่...ผมละอยากจะสัมผัสพี่เขาจนทนไม่ไหวแต่ผมต้องอดทน...ผมไม่เคยทำกับผู้ชายมาก่อนถึงผมจะรู้ว่าต้องทำยังไงแต่เท่าที่รู้มาฝ่ายรับมักจะเจ็บเสมอโดยเฉพาะครั้งแรกผมไม่อยากให้พี่ต้องเจ็บ




เพราะงั้นผมต้องไปศึกษาให้ดีซะก่อน




“...ไว้ก่อนไม่ได้เหรอ?”พี่นัทเม้มปากเหมือนกำลังคิดหนักก่อนจะพึมพำเบาๆโดยไม่ยอมสบตาผมที่กำลังมองใบหน้าแดงๆที่แสนเย้ายวนนั่นอยู่




“ผมอยากจูบพี่ตอนนี้นี่นา...นะครับ...นะพี่นัท”ผมเริ่มออดอ้อนพี่นัท...ผมรู้ว่าพี่นัทแพ้ลูกอ้อนผมถ้าผมอ้อนพี่นัทต้องยอมแน่ๆ




รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเอาแต่ใจเลยแฮะ




“...ก็ได้”พี่นัทบอกเบาๆก่อนจะหันหน้ามาสายตาของเราสบกันนิ่ง




“ขอบคุณครับ”ผมบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะก้มลงไปจูบที่หน้าผากขาวของพี่นัทแล้วไล่มาเรื่อยๆตั้งแต่ขมับ แก้ม คาง แก้มอีกข้างนึง...และจูบเบาๆที่จมูกของพี่เขา




“อื้อ~...อุ๊บ!...อึก~...”พี่นัทครางเล็กน้อยเมื่อผมจมูที่จมูกก่อนจะเลื่อนลงมาที่ริมฝีปากบางสีชมพูของคนตรงหน้า





“อืม~....อึก!....อื้ออ~...”เครียงครางในลำคอของพี่นัทดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง...มันยิ่งทำให้อารมณ์ผมมันยิ่งเตลิดไปไกล...ลิ้นร้อนๆของผมค่อยๆเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นเล็กของพี่นัทที่กำลังสั่นระริกอยู่ภายในอย่างอ่อนโยน...ผมสัมผัสไปทุกส่วนภายในปากของพี่เขาเก็บเอาความหวานและความรู้สึกสุขที่ล้นปรี่ออกมาอย่างไม่มีวันหมด





“อึก!....อื้ออออ~....”พี่นัทครางรับสัมผัสที่ผมมอบให้ด้วยใบหน้าที่แดงจัด...แถมยังหลับตาอีกต่างหาก...ลิ้นเล็กๆของพี่นัทพยายามจูบตอบผมอย่างไม่เป็นภาษายิ่งทำให้อารมณ์ผมพุ่งทะยานสูงขึ้นไปอีก





นี่พี่นัทกำลังยั่วผมอยู่ชัดๆ




คนที่จูบไม่เป็นแต่พยายามที่จะจูบตอบ




มันเป็นอะไรที่ให้ความสึกดีสุดๆโดยเฉพาะที่คนคนนั้นคือพี่นัท!!!




“อื้มมม~...อึก!....อื้อออ~...”เสียงครางยาวของพี่นัทเริ่มเป็นสัณญาณว่าพี่เขาเริ่มไม่ไหวแล้ว
ผมเพิ่มแรงสัมผัสให้รุนแรงขึ้นอีกนิดนึง....ตอนนี้ผมยังไม่อยากพอ...อยากจูบมากกว่านี้...อยากสัมผัสมากกว่านี้อีก...




ทุกครั้งที่ได้จูบกับพี่นัทมันเหมือนตัวเองลอยอยู่บนเมฆ...ร่างกายเบาหวิวและปิดรับสัมผัสทั้งหมดเหลือเพียงแค่เสียงครางเพราะๆและลิ้นของเราทั้งคู่ที่เกี่ยวพันกันด้วยความสุขสมอย่างไม่มีอะไรมาแทนได้





“อึก!...อื้ออออ~...แฮ่ก!...”




ผมจูบหนักๆอีกครั้งก่อนจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาด้วยความเสียดายความหวานที่ผมสัมผัสได้จนไม่อยากจะละออกมาซะจริงๆ




“แฮ่ก...แฮ่ก”เสียงหอบและใบหน้าที่ขึ้นสีจัด...ดวงตาที่ปรือขึ้นแล้วมองมาของพี่นัททำให้ผมเริ่มรู้สึกปวดที่แก่นกายของตัวเอง...




ทั้งตัวของพี่นัท...




ช่างยั่วยวนผมได้ดีจริงๆ




“...พี่นี่ยั่วเก่งชะมัดเลยนะครับ”ผมพึมพำด้วยรอยยิ้มก่อนจะเสียริมฝีปากของตัวเองด้วยความกระหายที่ต้องการคนใต้ร่างอย่างไม่มีที่สิ้นสุด




ไม่ว่ากี่ครั้งก็ไม่เคยพอ




พอได้แล้วก็ยิ่งอยากได้อีก




เหมือนยาเสพติดที่พอได้ลิ้มลองแล้วก็เลิกยากซะเหลือเกิน




“...พี่เปล่ายั่วนะ!”พี่นัทพูดขึ้นแทบจะทันทีแถมยังทำตาขวางอีกแนะ




ผมไม่กลัวหรอกนะทำหน้าตาแบบนั้นน่ะ




“ครับๆ...เดี๋ยวผมไปอุ่นนมให้อีกรอบละกัน...มันเย็นหมดแล้วล่ะ”ผมลุกออกมาจากตัวพี่นัทก่อนจะเดินถือแก้วเข้าไปในห้องครัวก่อนจะอุ่นนมให้พี่นัทอีกครั้ง




หลังจากนั้นผมกับพี่นัทก็นั่งดูโทรทัศน์กันสักพักก่อนที่พี่นัทจะเอางานออกมาทำโดยมีผมช่วยเรียงเอกสาร...ผ่านไปสักสามชั่วโมงนาฬิกาตอนนี้บอกเวลา4ทุ่มกว่าๆแล้ว...ผมเลยบอกให้พี่นัทไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวผมจะเป็นคนเก็บเอกสารที่วางอยู่นี่ให้เอง




ประมาณ5ทุ่มหน่อยๆผมกับพี่นัทก็ขึ้นมาอยู่ด้วยกันบนเตียงแล้ว...ผมมองพี่นัทที่ล้มตัวลงนอนก่อนจะปิดไฟแล้วนอนลงบนเตียงบ้าง...ผมขยับตัวเข้าไปใกล้กับพี่นัทก่อนจะกอดพี่นัทจากทางด้านหลังเบาๆ...พี่นัทไม่ขัดขืนผมมีแต่ขยับตัวเล็กน้อยให้แขนผมสอดเข้าไปใต้ศีรษะของพี่เขาได้สะดวกขึ้น




“...เทม?”




“ครับ?”ผมขานตอนเสียงเรียกของพี่นัท




“...จะไม่ถามพี่เหรอว่ามีเรื่องอะไร?”พี่นัทถามผมเบาๆ




“ผมอยากให้พี่บอกผมเองมากกว่า”ผมบอกออกไปตามตรง




ถ้าคำถามผมมันจะทำให้พี่ร้องไห้แบบเมื่อตอนเย็นผมก็ไม่ต้องการที่จะรู้




ขอแค่พี่นัทยังยิ้มให้และอยู่ข้างๆผมแบบนี้ก็พอ





“...พี่จะบอกทุกอย่างที่พี่รู้...”พี่นัทพูดขึ้นก่อนจะอธิบายเรื่องราวต่างที่เกิดขึ้นว่าเพราะพี่นัทรู้เรื่องการยักยอกเงินทำให้พี่ต้องตกอยู่ในอันตรายรวมทั้งข้อความข่มขู่ผมที่ทำให้พี่นัทตัดสินใจที่จะทำเฉยชาต่อผม...ตลอดการเล่าของพี่นัทเขาตัวสั่นนิดๆพร้อมกับกุมมือผมที่กอดพี่เขาอยู่แน่น..ผมเองก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิมเหมือนกัน




“ผมอยากบอกพี่ว่าผมอยู่ตรงนี้...”ผมกระซิบเบาๆเมื่อพี่นัทเล่าจบ




“...อยู่กับพี่...และผมจะปกป้องพี่เอง”ผมบอกต่อพร้อมกับจูบเบาๆที่ขมับพี่เขาก่อนที่พวกเราจะหลับตาลงและปล่อยให้สติให้ลอยไปในอ้อมกอดของกันและกัน




....................................................




...............................




...........




...




.




วันต่อมาผมก็ได้มาทำงานกับพี่นัทตามปกติ...รถของพี่นัทยังคงซ่อมไม่เสร็จก็เลยต้องซ้อนมอเตอร์ไซค์ผมมาทำงานพร้อมกัน




ผมละสุขจริงๆเลย




ผมชอบเวลาที่มือของพี่นัทโอบเอวผมไว้หลวมๆ...บางทีก็จะเกาะที่ชายเสื้อผม





เวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆพี่นัทแบบนี้ผมละอยากให้บริษัทอยู่ไกลว่านี้จังเลย...พี่นัทจะได้กอดผมไว้แบบนี้นานๆ..และบางครั้งผมก็ชอบเร่งคันเร่งเร็วให้พี่นัทกอดผมแน่นจนโดนพี่นัทบ่นบ่อยๆแต่ผมยอม...ถ้าแลกกับการที่พี่นัทกอดแบบนี้ แค่โดนบ่นสบายมากๆ




การทำงานในวันนี้ผ่านไปได้อย่างไม่มีอะไรน่าห่วง...ผมเองก็คอยระวังตัวเสมอแต่ผมเป็นห่วงพี่นัทมากกว่าก็เลยขอพี่ไม้ว่าขอไปทำงานที่ห้องพี่นัทแทนได้ไหม?




ผมเลยถูกคนทั้งแผนกล้อก่อนจะหอบงานมาทำในห้องของพี่หน้าด้วยหน้าๆแดง
พวกพี่ๆนี่ชอบล้อผมกันซะจริงๆเลย




พี่นัทและผมทำงานกับเงียบๆไม่มีเสียงพูดคุยอะไรมากนัก...อาจเพราะงานที่ใกล้ถึงกำหนดส่งแล้วก็ได้เลยทำให้พวกเราต้องมีสมาธิกันมากขึ้นกว่าเดิม




เมื่อได้เวลาเลิกงานผมกับพี่นัทก็เก็บเอกสารและปิดคอมให้เรียบร้อยก่อนจะออกจากบริษัทมา...ผมขี่รถเฉี่ยๆเพื่อจะได้อยู่กับพี่นัทนานๆ...ตอนขามาผมทำแบบนี้ไม่ได้เพราะเดี๋ยวจะสายกันทั้งคู่แต่ถ้าเป็นขากลับที่ไม่ได้เร่งรีบอะไรก็เข้าทางผมเลย




“...เทม...เดี๋ยวจอดตรงเซแว่นข้างหน้าหน่อยนะ...พี่จะไปซื้อของหน่อย”พี่นัทขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆก่อนจะบอกผมเสียงดัง




“ครับผม”




ผมชะลอรถก่อนจะจอดตรงหน้าเซเว่น...พี่นัทลงจากรถแล้วยื่นหมวกกันน๊อคให้ผมถือไว้




“ให้ผมไปด้วยไหมครับ?”ผมถามพี่นัท





“ไม่ต้องหรอก...แค่ไปซื้อไข่เองเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”พี่นัทบอกก่อนจะเดินเข้าไปในเซเว่น
ผมมองพี่นัทที่เดินไปเลือกไข่ที่วางอยู่บนชั้นวางสินค้าและหยิบมาคิดเงินที่แคชเชียร์ก่อนจะเดินออกมาหาผมที่รอด้านหน้าร้าน




“....!!”พอมองไปรอบผมก็ต้องชะงักเมื่อเหลือไปเห็นรถเก๋งคันนึงที่จอดอยู่ไม่ไกลที่มีชายคนนึงเล็งวัตถุสีดำหรือปืนนั่นแหละมาทางพี่นัท




“พี่นัท!!!”ผมเรียกพี่นัทดังลั่นก่อนจะรีบวิ่งไปทางพี่นัทด้วยความเร็วสูงสุดที่ผมสามารถจะวิ่งได้





หมับ!




ปัง!!!




“ซี๊ดดด~...”ผมครางด้วยความเจ็บแถวๆท้อง




แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมสนมีเพียงพี่นัทเท่านั้น




ผมหวังว่าพี่นัทจะไม่เป็นไร




ผมจะปกป้องพี่เอง




ในหัวผมมีแต่เรื่องพี่นัทเต็มไปหมดก่อนที่สติผมจะค่อยๆหายไป




“เทม!!!”


...........................................................................


สวัสดีคะ


อ่อ..ตอนนี้อาจจะทำให้คนอ่านทุกคนค้างไปนิดหน่อยนะคะ(หรืออาจไม่นิด)


นี่เราไม่ได้ตั้งใจจะดราม่านะคะแค่อยากให้มีฉากตื่นเต้นนิดหน่อยเท่านั้นเอง :hao5:


ครั้งนี้มาอัพเร็วเพราะครูเลิกก่อนเวลาทำให้มีเวลานั่งแต่งและดันแต่งได้อย่างไหลลื่นซะอีกเลยมาลงต่อเลยคะ


คิดว่าคงไม่มีพวกดราม่าแล้วล่ะคะ(มั้ง)โดยส่วนตัวไม่ชอบอ่านแนวดราม่าอยู่แล้วแต่ก็อยากลองแต่ดูและนี่คือสุดความสามารถแล้วไม่รู้ว่าจะเรียกว่าดราม่าได้ไหม555+


ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะคะไม่คิดว่าจะแต่งมาได้ไกลถึง22ตอนแบบนี้


บอกตามตรงว่าปลื้มมากและหวังว่าจะสามารถแต่งต่อจนจบได้(อ้าว) :-[


ขอขอบคุณทุกๆกำลังและทุกๆคอมเม้นท์นะคะ



ไว้เจอกันในตอนหน้านะคะ :mew1:


nicedog

♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ

ออฟไลน์ PharS

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
 :z3: :z3: :z3:

โอยยย ใจจะขาด บัญชีที่โดนยักยอกไปมันมีค่าถึงขนาดที่ต้องฆ่าคนเลยเหรอ?

 :mew2: พี่นัททำงานจะเสร็จหรือยังคะ? รีบๆทำแล้วส่งให้อีตาท่านประธานเลยค่ะ โยนๆให้ไปจัดการเองเลย




ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :z3:  เจ้าเทม!!!
ห้ามเป็นอะไรนะเทม   :กอด1: เอาใจช่วยคนเขียนค่ะ  รอตอนต่อไปนะ

ออฟไลน์ patchamai28

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 331
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ค้างงงง :z3:
รีบมาต่อน้า สู้ๆๆฃ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
 กำลังหวานอยู่เชียว

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด