[เรื่องสั้น]Just a moment...เดี๋ยวที่ 8[20-5-58]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น]Just a moment...เดี๋ยวที่ 8[20-5-58]  (อ่าน 7385 ครั้ง)

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-05-2015 17:59:01 โดย rubymoona »

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
Re: [เรื่องสั้น]Just a moment...
«ตอบ #1 เมื่อ20-01-2015 16:43:41 »

เดี๋ยวที่ 1...




ยามเช้าที่กำลังจะสายของวันอังคาร
ชื่อก็บอกแล้วว่าวันอังคาร ไม่ใช่วันเสาร์หรือวันอาทิตย์เนอะ
เขาก็ต้องแบกสังขารเดี้ยงๆกับหน้าบ้านๆของตัวเองไปทำงานน่ะสิ เพียงแต่วันนี้มีของเต็มมือ 1ถุงถ้วน แต่เป็น1ถุงขนาดบิ๊กแบบที่ต้องกอดเดินเอาจะดีกับมือมากกว่า ข้างในก็ของปกติพวกเสื้อผ้าครีมอาบน้ำครีมทาผิวน้ำหอมทำนองนั้น พอดีจะย้ายบ้านเลยต้องหิ้วมาทำงานด้วย เพราะเดี๋ยวตอนเย็นจะได้ไปที่บ้านเลยไม่ต้องย้อนกลับไปกลับมาให้เสียเวลาชีวิตอีก

เขาก็เลยเลือกที่จะนั่งพี่วินฯไปทำงานเลยจากที่ปกติจะไปรถไฟฟ้าใต้ดิน คุณเข้าใจใช่ไหมมนุษย์ทำงาน ยามเช้าชั่วโมง(โคตร)เร่งด่วน รถไฟจะหนาแน่นแบบที่เกือบจะได้และเสียให้กับคนหน้าและคนหลัง ถ้าเขาเอาถุงขนาดเท่าคนครึ่งเข้าไป สายตาที่ส่งมาคงทิ่มแทงจนพรุนอ่ะ ดังนั้นเพื่อมนุษยชาติเขาถึงยอมควักเงิน80บาทนั่งพี่วินฯไป

พี่วินฯใจดีเอา1ถุงของเขาไปวางไว้ตรงคอมอไซด์ที่หว่างขาพี่แกเพื่อให้นั่งสะดวกๆ เขานี่ดีใจเลยเพราะการนั่งมอไซด์แล้วอุ้มของไปด้วยเนี่ยหมายถึงคุณจะไม่มีมือไปจับที่จับด้านหลัง แล้วเวลารถวิ่งนี่มันโคตรเสียวกลิ้งลงจากรถเลย เขาถึงกับเคยฝันว่าตัวเองตกจากมอไซน์กลิ้งไปสามรอบครึ่งบนถนนเลยทีเดียว เจ็บมากอะ!

พอนั่งปุ๊บ สมองก็พลันคิดถึงอาหารปั๊บ เช้านี้จะกินอะไรดี?แถวโรงพยาบาลก็ไม่ค่อยจะมีอะไรขายสักเท่าไหรด้วยสิ ถ้าจะกินคงต้องเดินไกลสักหน่อยเพื่อไปซื้อแถวๆสถานีรถไฟฟ้าที่มักจะมีแม่ค้าพ่อค้ามาตั้งแผงขายของกินกัน แต่วันนี้ก็ออกสายนิดหน่อยด้วย ไปถึงก็น่าจะพอดีเวลาแบบที่ว่าสแกนนิ้วก่อนเข้างานไม่เกิน5นาทีแน่ เอายังไงดีนะ หรือจะไม่...

คิดยังไม่ทันจบประโยค จู่ๆเขาก็ลงไปนอนกลิ้งโค่โร่ที่พื้นถนน(อันร้อนระอุ)

พอหันไปก็เจอครีมกันแดดตรากล้วยที่ซื้อ1แถม1มาได้ตอนวัตสันจัดโปรสิ้นปี ของใน1ถุงของเขานอนสงบอยู่ข้างเขาได้ยังไง ถ้าไม่ใช่ถุงแตก

เขาลุกขึ้นจากการที่พี่วินฯมาช่วยฉุดผมขึ้น ถึงได้เห็นมอไซน์ที่นอนเอียงอยู่ที่พื้นกับ1ถุงของเขาที่ยังไม่แตกแค่กระจายออกมาเท่านั้น เฮ้อ โล่งอก
มองเลยไปอีกนิดคือพอร์สสีดำคันใหญ่ป้ายทะเบียน'คน 2539' เขารีบเมมเข้าสมองทันที กันว่าถ้าอีกผ่านชิ้งหนีไปจะได้เอาไปแจ้งความหรือประจานในเน็ตได้ถูกคัน
ดูเหมือนมอไซน์จะชนท้ายของพอร์ชจนล้ม เพราะว่าพอร์ชตัดหน้าเปลี่ยนเลนต์กะทันหัน โอเค แค่ชนคนก็ผิดแล้ว กรณีนี้นี่พวกเขาเป็นทางตรงด้วยยังไงก็ถูกแน่ๆอยู่แล้ว ดีละ จะเรียกค่าเสียหายหนักๆให้ทั้งตัวเองทั้งพี่วินฯเลยดีไหม

ยังไม่ทันจะได้เดินไปเคาะกระจก ประตูก็เปิดออกมาก่อน เป็นเด็กหนุ่มในชุดนักศึกษา ใบหน้าที่ถูกปิดด้วยแว่นดำเชิดพร้อมกับปากที่สบถออกมาเบาๆนั้นทำให้เขา(และน่าจะรวมถึงพี่วินฯ)ฉุนและหมั่นไส้มาก

เด็กนั้นไม่ได้พูดอะไรแต่ล้วงกระเป๋าเงินออกมาแล้วส่งเงินให้พี่วินฯจำนวนหนึ่ง ซึ่งพี่แกก็รับมาแบบงงๆ แล้วก็หันมาส่งเงินอีกจำนวนหนึ่งให้เขาที่ไม่ได้ยื่นมือไปรับแต่กลับมองอย่างขุ่นเคืองใจ
"นี่จะเอาเงินฟาดหัวกันใช่ไหม"เขาเอ่ยออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ แต่อีกฝ่ายแทนที่จะสำนึกได้ว่ามีอะไรที่ควรทำก่อนจะเอาเงินฟาดหัวคนอื่น กลับทำหน้าเบื่อใส่ แล้วเพิ่มเงินอีกจำนวนหนึ่งลงไปแล้วส่งมาให้อีก เล่นเอาเขาที่กำลังจะด่าฉุนกึกยกมือขึ้นหมายจะปัดเงินในมือให้หล่น แต่กลับถูกจับมือไว้ได้ พร้อมกับถูกยัดเงินแล้วยัดบังคับให้กำมันไว้อีก เด็กนี่แรงเยอะจนเขาไม่อาจสะปัดมือหนีได้

"ปล่อยนะเว๊ยไอ้เด็กบ้า!"เขาพยายามยื้อมือตัวเองพร้อมๆกับพยายามปาเงินในมือทิ้ง พี่วินฯที่เห็นท่าไม่ดีพยายามเข้ามาไกล่เกลี่ยให้แยกกัน อีกทั้งตรงที่เกิดอุบัติเหตุนี่คือเล่นกลางที่อยู่กลางถนน รถที่ชะงักเพราะอุบัติเหตุปีบแตรกันลั่น
"อย่าเรื่องมาก รับเงินแล้วก็แยกย้ายกันซะที ฉันรีบ"เด็กหนุ่มเอ่ยพร้อมกับสะปัดมือของเขาทิ้งแล้วเดินกลับไปขึ้นรถของตน และขับออกไปเลย ทิ้งให้เขาและพี่วินฯต้องรีบเก็บของที่กระจัดกระจายแล้วขับออกไปจอดที่ริมถนน พี่วินฯถามไถ่ว่าบาดเจ็บไหมและอาสาพาไปโรงพยาบาลเมื่อเห็นว่ากางเกงของเขาหัวเข่าขาดเผยถึงแผลถลอก แต่เขาปฏิเสธไปเพราะเขาเองก็จะไปโรงพยาบาลอยู่แล้ว และมันก็ไม่ใช่ความผิดของพี่วินฯแต่เป็นได้เด็กไร้สัมมาคารวะนั้นต่างหาก! คนที่ควรจะรับผิดชอบคือเจ้าเด็กนั้น คนที่ควรจะเอ่ยขอโทษขอโพยก็คือเจ้าเด็กนั้นสิ!

'นาย อัคระ ลีลาวนิชยกุล
เวลาที่เข้างาน 9.21น.'

สุดท้ายเขาก็เข้างานสายไป21นาที ทั้งยังได้แผลกับเสียกางเกงไป1ตัว เพราะเจ้าเด็กบ้านั้นแท้ๆ!
เขาเดินอย่างฉุนเฉียวไปที่เคาทเตอร์หลังจากเก็บของไว้ในล๊อคเกอร์และหยิบเสื้อกาวส์มาจากห้องเปลื่ยนเสื้อแล้ว
"พี่อัคไปทำอะไรกับเข่ามาอะ?!"เสียงทักกับมือที่รั้งแขนเขาไว้ทำให้ต้องหันไปหาต้นเสียง เป็นน้องเทคนิคการแพทย์ในโรงพยาบาล เจ้าเปานี่เอง
"มอไซด์ล้มอะสิเปา แสบมากอะ นี่ว่าจะขึ้นไปให้นิดทำแผลให้อยู่ละ"อัคตอบกลับพร้อมกับดันหัวของเปาที่ก้มซะต่ำเพื่อจะดูแผลที่เข่าของเขา ไม่ได้ระแวงแค่ระวัง ก็เจ้าเด็กนี่ร้ายจะตาย ดูซิ ก้มไม่พอยังเอามือมาโอบเอวอีกนะ มือไวจริงๆ
"เอาเลย เดี๋ยวผมขึ้นไปด้วย ว่าจะไปซื้อชาเขียวปั่นที่ร้านกาแฟพอดี"เปาว่าพร้อมกับเดินเข้าลิฟท์มาพร้อมกับอัค แถมยังไม่ยอมปล่อยมืออีกต่างหาก เอาจริงๆนะ อัคไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีผู้ชายที่หน้าสวยขนาดเปามาลวนลามได้ทุกครั้งที่เจอขนาดนี้ ถึงแม้จะรู้ก็เถอะว่าเจ้าเด็กนี่ก็แค่แกล้งหยอกเขาเล่นตามประสาเพล์ยบอยก็เถอะ แต่ให้ตายเถอะ มันควรจะกลับกันไหม มันต้องเป็นเขาลวนลามคนสวยๆแบบเปาสิ!

พอทำแผลไม่ทันเสร็จ อัคก็ถูกตามตัวให้ลงไปที่เคาทเตอร์เสียแล้ว เพราะคนไข้ลงไปรอรับยาแล้ว ใช่แล้ว อัคเป็นเภสัชกรประจำโรงพยาบาลแห่งนี้
เอาละ ถึงเวลาทำงานแล้ว ปล่อยเรื่องของไอ้เด็กไร้สัมมาคารวะไป ยังไงก็คงไม่มีทางได้เจอกันอีกแล้ว สาธุ!

เป็นความคิดส่วนตัวนะ แต่อัคคิดว่าพระเจ้าไม่มีจริง
ยิ่งมาถึงตอนนี้ด้วยแล้ว เขาก็ยิ่งคิดว่า ไม่มีทางที่พระเจ้าจะมีจริงอีกแล้ว!

หลังจากผ่านมือเที่ยงไปด้วยข้าวกล่องที่อัคฝากน้องผู้ช่วยห้องยาไปซื้อมา ผ่านย่ามบ่ายที่แสนง่วงงุนกับการจ่ายยาให้คนไข้พร้อมกับต้องคอยรับคำถามที่ไม่ได้เกี่ยวกับอัคเลยสักนิด เช่นว่า น้องคะทำไมหมอถึงต้องจ่ายยาอันนี้ให้พี่กินคะพี่ไม่อยากกินยานะไตพี่ไม่ดีเดี๋ยวผิวพี่เสีย หรือ หมอครับขอใบรับรองแพทย์ด้วยครับ หรือ ทำไมยาที่โรงพยาบาลนี้แพงจังอะ
โอเค อัคเป็นมืออาชีพ เขารับมือได้ทุกเคส เคสbyเคสเลยทีเดียว

"คุณโสภา เชิญรับยาครับ" อัคเรียกอีกหนึ่งคนไข้ที่เขาหวังว่าจะเป็นคนสุดท้าย เพราะตอนนี้ก็ปาไปเกือบ3ทุ่มแล้ว ซึ่งเขาเลิกงาน3ทุ่มนะ รู้ไหมว่าเขาหิวแค่ไหน ตอนนี้ใจเขาแทบจะลอยไปหาร้านข้าวมันไก่แถวปากซอยบ้านแล้ว ได้แต่หวังว่าเขาจะกลับไปทันไม่หมดไปเสียก่อน ไม่อย่างนั้นคงต้องไปฝากท้องที่ร้านข้าวต้มแทน

"ครับ"เสียงตอบรับกลับกลายเป็นผู้ชาย แต่ก็ไม่แปลกอะไร เขาให้อีกฝ่ายทวนชื่อสกุลแล้วตรงกับแฟ้มประวัติจึงจ่ายยา โดยหยิบยาและอธิบายถึงตัวยาและวิธีการกินรวมถึงผลข้างเคียงเล็กๆน้อยๆให้โดยที่ไม่ได้สนใจมองคนไข้ จวบจนหมดตัวยาและเขาเก็บยาทั้งหมดใส่เขาถุงกระดาษที่มีตราโรงพยาบาลและส่งให้แล้ว คนไข้กลับไม่ยอมที่จะรับยาไปเสียทีจนอัคต้องเงยหน้ามองด้วยความสงสัย

ที่แท้เจ้าของเสียงคือ เจ้าเด็กไร้สัมมาคารวะ!

อัคตกใจจนผงะถอยไปข้างหลังจนติดเคาทเตอร์ที่เชื่อมห้องเก็บยากับส่วนของเคาทเตอร์จ่ายยา ไม่ได้ตกใจอะไรมากหรอก แค่ตกใจน่ะ เหมือนเห็นผีที่ไม่ควรจะเห็นน่ะ

"ที่แท้ก็เป็นเภสัชหรอกเรอะ มิน่าถึงหยิ่งนัก"เสียงที่แค่ฟังก็กวนโมโหเอ่ยประโยคที่ยิ่งกวนโมโหเข้าไปใหญ่ออกมาจนอัคมุมปากกระตุก
"ใครกันแน่ที่หยิ่ง เอาเงินฟาดหัวชาวบ้าน"อัคโต้กลับไป แต่ยังคงน้ำเสียงสุภาพไว้ เพราะที่นี่เป็นโรงพยาบาลหรอกนะ
"ถ้าจำนวนมันพอไม่ว่าใครก็ฟาดหัวได้ทั้งนั้น"เจ้าเด็กนั้นเอ่ยพร้อมกับยักไหล่อย่างไม่สนใจ เขาเดือดจัดแต่ยังนับหนึ่งถึงสิบในใจ มือก็เลื่อนลิ้นชักแล้วหยิบซองที่บรรจุเงินที่เจ้าเด็กบ้านี่บังคับยัดใส่มือเขาเมื่อตอนเช้าไว้ ตอนแรกกะจะเอาไปทำบุญ เผื่อส่วนบุญส่วนกุศลจะทำให้มีความดีขึ้นมาบ้าง แต่ตอนนี้เจ้าตัวมาอยู่ข้างหน้าแบบนี้แล้ว ก็คืนเจ้าของมันไปดีกว่า

"นี่ครับ"อัคเอ่ยเสียงนิ่งแล้วส่งทั้งยาและซองเงินให้ไปพร้อมกัน โดยเลือกว่าไปที่เคาทเตอร์แทนที่จะส่งให้กับมือ
"นี่อะไร"เจ้าเด็กนั้นถามพร้อมกับหยิบซองขึ้นมาเปิดดู อัคที่เหลือบมองว่าตอนนี้3ทุ่มแล้วจัดการเก็บกระเป๋าของตนแล้วทำท่าจะกลับโดยไม่สนใจคนไข้ที่ยังอยู่หน้าเคาทเตอร์ แต่ก็อีกละ ชีวิตมันไม่ง่าย เมื่อแขนของเขาถูกรั้งไว้อีกครั้งกับมือเดิม
"เอามาคืนทำไม ให้แล้วให้เลยไม่รับคืน"เจ้าเด็กนั้นว่าพร้อมกับขมวดคิ้ว สายตาก็เหล่ต่ำ คิดว่าคงสังเกตุเห็นผ้าพันแผลที่เข่าของอัค
"ผมไม่ต้องการ"อัคเอ่ยเสียงนิ่งพร้อมกับบิดมือออกจากการจับกุมแต่ก็ไม่เป็นผล ทำไมเจ้าเด็กนี่แรงเยอะขนาดนี้เนี่ย
"งั้นนายต้องการอะไร ไม่เอาเงิน หรืออยากได้ฉัน"ประโยคสกปรกก็ต้องมาจากคนสกปรก แม่ของอัคเคยสอนไว้ ซึ่งมันก็จริงซะด้วย อัคนึกขำ
"หัวเราะอย่างนี้แสดงว่าฉันพูดถูกสินะคุณเภสัช โอ๊ย!"เจ้าเด็กนั้นร้องลั่นรีบสะปัดมือออก เพราะผมทิ่มปากกาลงไปอย่างแรงบนหลังมือนั้น
"ถ้าคิดเองไม่ออกว่าผมต้องการอะไรก็ไปถาม'แม่'คุณนะครับ"อัคเอ่ยอย่างจงใจเน้นเสียงหนัก นี่ถือว่าเขายังมีจรรยาบรรณมากแล้วนะที่ไม่ด่าอีกฝ่ายน่ะ

อัคเดินออกมาแบบที่ว่า แมนเพื่อนรักเขาให้คำนิยามว่า 'สะบัดป๊อบแบบสวย รวยและฉลาดมาก'
หึ!

TBC.


สวัสดีค่ะ เรื่องใหม่(อีกแล้ว) แถมประหยัดสมอง รียูสตัวระครด้วย ฮา แต่คิดว่าคงไม่ค่อยมีใครได้อ่านนั้นเท่าไหร ดังนั้นถือว่าใหม่!
เรื่องนี้เกิดจากเมื่อเช้านั่งมอไซด์ค่ะ แค่นี้เลย ห้าห้าห้า
ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ทีนี่ด้วย
รักคนอ่าน :pig4:

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
Re: [เรื่องสั้น]Just a moment...[20-1-58]
«ตอบ #2 เมื่อ20-01-2015 17:15:45 »

เมะเด็กกว่าสินะ  เหนื่อยหน่อยน๊าาา :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
Re: [เรื่องสั้น]Just a moment...[20-1-58]
«ตอบ #3 เมื่อ20-01-2015 18:33:56 »

เนื้อเรื่องโดนใจจัง
คงไม่สั้นมากใช่ไหมครับ เสียดาย อุตส่าปูเรื่องมาอย่างแจ่ม

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: [เรื่องสั้น]Just a moment...[20-1-58]
«ตอบ #4 เมื่อ20-01-2015 19:35:12 »

รออ่านอีก

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
Re: [เรื่องสั้น]Just a moment...[20-1-58]
«ตอบ #5 เมื่อ20-01-2015 19:41:31 »

คาร์ของคุณเภสัชโดนมากกกกกกกก

ออฟไลน์ oilzaza001

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
Re: [เรื่องสั้น]Just a moment...[20-1-58]
«ตอบ #6 เมื่อ20-01-2015 23:52:23 »

กินเด็ก = อมตะ  :hao6:

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
Re: [เรื่องสั้น]Just a moment...[20-1-58]
«ตอบ #7 เมื่อ22-01-2015 17:03:01 »

เดี๋ยวที่ 2



เมื่อวานถือเป็นวันที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์หัสดิน พิพิธยนิรันกุล

หัสดิน หรือดิน หักเลี้ยวเข้าที่จอดรถของร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นร้านที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงรวมถึงเป็นร้านประจำที่ดินและแฟนสาว หรือมิมิมมักจะนัดเจอกันอยู่เสมอ
ดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตนเอง มือก็ลูบกล่องกำมะหยี่ที่แอบซ่อนไว้ในกระเป๋าเสื้อคลุมของตน
มันคือแหวนหมั้น อย่างน้อยดินก็คิดแบบนั้น ดินเตรียมที่จะเซอร์ไพรส์มิมิมโดยการขอเธอหมั้นไว้ก่อน แล้วพอเรียนจบมหาวิทยาลัยค่อยแต่ง ซึ่งเรื่องนี้กว่าที่ดินจะคุยกับแม่จนยอมรับได้นี่ใช้เวลาเป็นเดือนเลยทีเดียว ก็นะ ดันยังไม่เคยแม้แต่พาเธอไปหาแม่เลยสักครั้ง แต่กลับจะข้ามขั้นขอให้แม่ไปหมั้นสาวให้เสียแล้ว ทำเอาแม่งอนหนักจนบินหนีไปหาการเวก พี่สาวฝาแฝดของดินที่ไปเรียนที่มช.เลย เอาจริงๆแล้วเดือนนึงนี่คือใช้ง้อแม่มากกว่าล่ะนะ
ดินอดยิ้มไม่ได้เมื่อจินตนาการถึงสีหน้าประหลาดใจปนดีใจของมิมิม

"ดินเราเลิกกันเถอะ"

จบกันชีวิต...

มิมิมบอกเลิกกับดิน! วันนี้เนี่ยนะ! ทำไมต้องวันที่ดินจะขอหมั้น! ทำไมต้องวันนี้!!

ดินชอบมิมิมมาก ดินเป็นspoiled rich kidทั่วไปที่เล่น กิน เที่ยว ดื่ม มั่วบ้าง แต่ดินก็จริงใจกับมิมิม ให้เกียรติและดูแลอย่างดี เพราะดินเป็นฝ่ายที่ตกหลุมรักตั้งแต่เจอกันครั้งแรก และคอยตามจีบจนสุดท้ายมิมิมยอมเป็นแฟนและคบกันมาได้เกือบ3ปีแล้ว แถมเพราะมิมิมจะแอดเข้าเภสัช ดินจึงตั้งใจเรียนเพื่อแอดเข้าแพทย์ตามที่มิมิมต้องการ เพื่อให้อยู่ในสายงานเดียวกันให้มิมิมดีใจ ทั้งที่จริงๆแล้วดินน่าจะไปแอดบริหารมากกว่าเพื่อจบมาดูแลกิจการต่อจากแม่ ทั้งที่ดินชอบมิมิมมากถึงขนาดประกาศว่าชาตินี้ดินจะมีมิมิมเป็นแม่ของลูกเพียงคนเดียว
ทั้งๆแบบนั้น มิมิมก็ขอเลิกกับดิน!
แล้วรู้ไหม เหตุผลคืออะไร

"มิมิมรักอลิเซีย"

มิมิมรักเพื่อนสนิทของตัวเอง มิมิมเป็นเลส!!!

"อย่าไปมองตรงนั้นสิวะ ไม่ว่าจะเพศไหนความรักก็เท่าเทียมกันทั้งนั้นแหละ มิมิมเขาก็แค่ไม่รักมึงเท่านั้นเอง"สิงห์เพื่อนของดินเอ่ยปลอบขณะที่ก็คอยปรามดินไม่ให้ยกดื่มๆตลอด แต่มึงมั่นใจเหรอวะว่านั้นคือปลอบ?

แล้วอะไรกันอีก? ดินก็แค่อยากจะเมาเป็นหมาเพื่อแก้เศร้าที่แฟนทิ้ง ทำไมต้องมีคนมาหาเรื่องด้วยวะ? ผู้หญิงของมึงมายุ่งกับกูเอง ทั้งที่กูก็นั่งดื่มอยู่กับไอ้สิงห์มันสองคนตรงมุมร้านแท้ๆ
แล้วทำไมมึงต้องหมาหมู่วะ อย่าคิดว่ากูกลัวนะสัส ดีเลยคันไม้คันมือ ได้ระบายออกบ้างก็ดี
ดินหัวเราะแล้วซัดกับอีกฝ่ายอย่างทั้งเมาทั้งมัน จวบจนได้ยินเสียงตะโกนแว่วมาว่า 'ตำรวจ' เท่านั้นละ สติมาเลย รีบไปหิ้วคอไอ้สิงห์ที่คงทั้งมันทั้งเมาแต่คงน้อยกว่าดินอยู่หน่อย แล้วแผ่นอาวออกหลังร้านไปโดยไว มีเรื่องน่ะพร้อม แต่ขึ้นโรงพักน่ะไม่พร้อม

แต่มันยังไม่จบ เพราะจากที่วิ่งออกจากร้านไม่เท่าไหร ไอ้สิงห์ ไอ้เพื่อนโง่ก็เกิดสะดุดขาตัวเองล้มหัวฟาดสลบไปซะแบบนั้น ร้อนถึงคนเมากว่าแบบดินที่ต้องทั้งหิ้วทั้งลากไอ้เพื่อนโง่ไปโบกแท๊กซี่ไปโรงพยาบาล พอถึงก็ต้องโทรแจ้งกับบ้านไอ้สิงห์ว่าตอนนี้พามันมาแอดมิทที่โรงพยาบาลไหน โทรบอกทางร้านเหล้าให้ส่งรถกลับไปที่บ้านให้ด้วย ซึ่งดีที่ดินเป็นลูกค้าVIPที่รู้จักมักคุ้นกับเจ้าของร้านดีเลยพอขอร้องได้ กว่าจะจัดการอะไรเรียบร้อยเกือบตี4 กว่าจะไสหัวตัวเองกลับบ้านไปเพื่อนอนก็เกือบตี5
แล้ว8โมงมือถือก็ดังปลุกพร้อมกับข้อความแจ้งเตือนว่า
'แล๊ปกริ่งเทส9โมงที่ตึกอะนาโตมี่'
ฉิบหาย!

ดินที่ลากสังขารตัวเองบึ่งรถไฟอย่างไว แบบที่แซงได้แซง แทรกได้แทรก เบียดได้เบียด ชนิดที่คิดได้เลยว่า แม่ดินต้องจามไม่หยุดแน่ๆ แถมยังต้องคอยรับโทรศัพท์ของไอ้จริงที่โทรตามยิกๆเพราะเห็นดินยังไม่มาถึงทั้งที่มันใกล้จะเริ่มสอบแล้ว

เอาจนได้
โดนมอไซด์เสยท้ายจนได้ ดินสบถพร้อมกับขยี้หัวอย่างหงุดหงิด ยิ่งรีบๆอยู่ด้วย พอลงจากรถก็เห็นวินฯกำลังช่วยดึงผู้ชายคนหนึ่งขึ้นจากพื้นคงเป็นผู้โดยสารนั้นแหละ แล้วก็ของที่กระจายเต็มพื้นจากถุงขนาดใหญ่นั้น
โอเค ดินรู้ว่าตัวเองผิดเต็มๆ เขาเลยรีบหยิบเงินแล้วส่งให้วินฯไปในจำนวนที่ว่าน่าจะพอกับค่าซ่อมรถ แล้วหยิบอีกจำนวนหนึ่งส่งให้ผู้โดยสาร แต่แทนที่จะรับเงินไปแล้วแยกย้ายกลับจ้องเขาแทบจะกินเลือดกินเนื้อ
"นี่จะเอาเงินฟาดหัวกันใช่ไหม"
ถามจริง?นี่สมัยนี่ยังมีคนพูดประโยคโบราณแบบในละครกันอยู่อีกเหรอ?
ดินถอนหายใจอย่างเบื่อๆแล้วเพิ่มจำนวนเงินลงไป บังคับยัดใส่มืออีกฝ่ายที่ดันพยายามจะปาเงินทิ้งอีกต่างหาก จะอะไรนักหนาวะ
"ปล่อยนะเว๊ยไอ้เด็กบ้า!"
ผู้ชายเรื่องมากคนนี้พยายามยื้อมือตัวเอง แต่ให้ตายเถอะ ไม่มีแรงเอาซะเลยนะ มันไม่รู้สึกอะไรเลยวะ
"อย่าเรื่องมาก รับเงินแล้วก็แยกย้ายกันซะที ฉันรีบ"
ดินเหลือบมองนาฬิกาข้อมือแล้วพบว่า มันโคตรใกล้เวลาสอบแล้ว ไม่มีเวลามาเล่นแล้วจึงรีบเดินไปขึ้นรถตนแล้วขับออกไปอย่างเร็วจนแทบจะผ่าไฟแดงด้วยซ้ำ
พอถึงมหาวิทยาลัย ดินเลยลานจอดรถไป ขับไปจอดข้างตึกอะนาโตมี่แล้วรีบวิ่งไปเลย โชคดีที่ชื่อเขาอยู่ลำดับท้ายๆทำให้กว่าจะเช็คถึงชื่อเลยยืดเวลาไปได้อีกนิด ดินพรูลมหายใจอย่างโล่งอกพร้อมกับหันไปยักคิ้วให้ไปจริงที่ส่งสายตาด่ามาจากต้นๆแถว

กว่าจะสอบเสร็จก็ปาไปเที่ยง ดินเดินไปที่รถกะจะเอาไปจอดที่ลานจอดตรงตำแหน่งประจำของตน แต่ค้นพบว่า ถูกล๊อคล้อ!
แม่งเอ๊ยยยยยยย

ทั้งหงุดหงิดทั้งง่วง บ่ายนั้นดินเลยโดด โชคดีที่เป็นวิชาเลือกที่โดนบังคับลง ไม่ใช่วิชาคณะหรือแล๊ปที่โดดไม่ได้เลย ดังนั้นดินเลยถ่อตัวเองกลับบ้านมาแล้วเจอกันแม่ที่กำลังจะออกไปโรงพยาบาลพอดี
เลยโดนเรียกให้ไปเป็นเพื่อน...

คนก็เยอะ รอโคตรนาน เพราะแม่เขาดันอยากให้เฉพาะลุงหมอคนนี้ตรวจ ซึ่งก็ไม่เถียงหรอกนะว่าลุงหมอเก่ง แต่แม่ดูนิดนึงว่าคิวคนรอตรวจลุงหมอมันยาวแค่ไหนครับแม่
ดินหลับแล้วหลับอีก กว่าที่แม่จะได้ตรวจ เจาะเลือด จ่ายเงิน ปาไปเกือบ3ทุ่มแล้ว ดินเลยให้แม่ไปรอที่รถเลยแล้วดินจะไปเอายาให้ เพราะมันเป็นคนละชั้นกัน
ตามคาดกว่าที่ชื่อของแม่เขาจะถูกเรียกเพื่อรับยาก็พักนึงเลยทีเดียว

"คุณโสภา เชิญรับยาครับ"
ดินก้าวไปที่เคาทเตอร์แล้วก็ต้องนิ่งอึ้งไป เพราะเภสัชคนนี้คือคนเดียวกับผู้ชายเรื่องมากเมื่อเช้า
อีกฝ่ายที่แจงตัวยาจนหมดเห็นดินไม่ยอมรับยาไปเลยเงยหน้าขึ้นแล้วทำหน้าตกใจแถมผละถอยหลังไปอีกต่างหาก ท่าทางเหมือนหนูที่วิ่งถอยหลังไปเพราะความกลัวทำให้ดินแอบขำในใจจนอดจะแกล้งแหย่ไปไม่ได้
"ที่แท้ก็เป็นเภสัชหรอกเรอะ มิน่าถึงหยิ่งนัก"
ดินเหลือบมองป้ายชื่อ 'อัคระ ลีลาวนิชยกุล'
"ใครกันแน่ที่หยิ่ง เอาเงินฟาดหัวชาวบ้าน"
อีกฝ่ายตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่มุมปากกระตุกอยู่ชัดๆ
"ถ้าจำนวนมันพอไม่ว่าใครก็ฟาดหัวได้ทั้งนั้น"
ดินตอบพร้อมยักไหล่ ก็มันเป็นความจริง
"นี่ครับ"
"นี่อะไร"
นายเภสัชดันถุงยากับซองมาให้ ดินเปิดดูอย่างสงสัย
"เอามาคืนทำไม ให้แล้วให้เลยไม่รับคืน"
เป็นเงินจำนวนหนึ่งที่ถึงไม่ได้นับแต่ดินก็คิดว่าคือเงินที่เขาให้หมอนี่เมื่อเช้าแบบที่ครบถ้วน เขารู้สึกหงุดหงิดยิ่งเห็นว่าที่เข่าของนายเภสัชมีผ้าพันแผลก็ยิ่งหงุดหงิด ทำไมไม่เอาไปเป็นค่ารักษาละวะ
"ผมไม่ต้องการ"
"งั้นนายต้องการอะไร ไม่เอาเงิน หรืออยากได้ฉัน"
ด้วยความที่หงุดหงิด ดินก็เผลอตัวปากหมายียวนใส่อีกฝ่ายไป มือก็กำรอบข้อมือแน่นอย่างไม่คิดปล่อย
"หัวเราะอย่างนี้แสดงว่าฉันพูดถูกสินะคุณเภสัช โอ๊ย!"
เหี้ย โดนปากกาทิ่มลงบนหลังมือเต็มๆจนเผลอตัวร้องออกมาเลย
"ถ้าคิดเองไม่ออกว่าผมต้องการอะไรก็ไปถาม'แม่'คุณนะครับ"
นายเภสัชนั้นทิ้งท้ายก็จะเดินหายเข้าไปในทางของพนักงาน ทิ้งให้ดินที่ลูบมือของตัวเองหงุดหงิดหนัก

"มันไม่จบแค่นี้แน่อัคระ ลีลาวนิชยกุล"

TBC.

สวัสดีค่ะ แฮะๆ มาต่อในมุมของเจ้าเด็กบ้าบ้าง ก็เป็นเจ้าเด็กบ้าอะเนอะ งี่เง่าจนเขียนเองด่าเองเล็กๆ
ตอบเมนต์
Melonlove - ฮา ท่าจะเหนื่อยไม่หน่อยละค่ะเจอเจ้าเด็กบ้าแบบนี้เนี่ย
insomniac - ขอบคุณค่ะที่ชม คิดว่าคงไม่สั้น แต่ก็ไม่ยาวมั๊ง จริงๆคือยังคิดไปไม่ถึงตอนจบเลยค่ะ แฮะๆ
B52 - มาต่อแล้วนะค่ะ ><
fuku - แล้วเจ้าเด็กบ้าละคะ อ่านแล้วโดนไหมๆ
oilzaza001 - กินเด็ก=อมตะ แต่ถูกเด็กกิน=นิพพานนะคะ แอร๊ยยยยยยย

รักคนอ่าน :กอด1:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ไอ่เด็กปากมอม นิสัยเสีย

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
ปากกาทิ้มมือยังน้อยไปน่าตบให้ปากแตกเด็กนิสัยเสีย สมควรโดนแฟนทิ้ง สะจัยยย :laugh: :laugh:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
แอบขำอยู่นะพาร์ทของดินอ่ะ อยู่ว่าที่แม่ของลูกก็หันไปชอบเพศเดียวกันซะงั้น
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
เราตามมาตามคำเรียกร้องง
มาต่ออีกเร็วๆนะคะ
อยากเห็นตอนเด็กนิสัยไม่ดีโดนปราบบบ

ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อค่า

ออฟไลน์ oilzaza001

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
สมหน้า อิดิน  :beat: :z6:  o18

จิ้มๆคนเขียน อิอิ  :z13:

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
เดี๋ยวที่3


เฮ้อ เหนื่อย
อัคทิ้งตัวลงนอนกับเตียงดังตุบพร้อมกับพรูลมหายใจออกมายาวเหยียด

หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลเดินไปขึ้นรถไฟใต้ดินด้วยเป้ ถุงยักษ์ และเข่าเปื่อยๆของตนเอง โชคดีอย่างที่เวลา3ทุ่ม แม้โบกกี้จะไม่โล่ง แต่ผู้โดยสารก็ไม่แน่นจนเกินไป ทำให้อัดสามารถไปยืนผิงกระจกและวางของที่พื้นได้ จริงๆยังพอมีที่นั่งว่างเหลือ แต่อัคเห็นว่าตนโดยสารแค่เพียง3สถานีก็ลงแล้วเลยเลือกที่จะยืนดีกว่า

หลังจากถึงสถานีของตนอัคก็ต่อรถเข้าบ้านอีกต่อด้วยรถตุ๊กตุ๊ก ถ้าเป็นปกติเขาคงนั่งรถมอไซด์แต่แอบขยาดจากเหตุการณ์เมื่อเช้าเล็กๆ คืนนี้เขาเลยเลือกรถตุ๊กตุ๊กที่ราคาแพงกว่าเท่านึงแทน
พอถึงบ้านอัคต้องหักห้ามใจในการไม่ทำตัวโสโครกโดยการนอนเลย โดยไม่อาบน้ำแปรงฟันใดๆทั้งสิ้น ต้องหักห้ามใจจริงๆ...

หลังจากอาบน้ำเสร็จ อัคก็หานมกินง่ายๆรองท้องพร้อมกับนั่งจัดการแผลที่เข่าของตน(ซึ่งก่อนอาบน้ำต้องแกะผ้าพันแผลผ้าก๊อซที่ปิดแผลออก มันเจ็บจี๊ดจนน้ำตาจิไหล) อัคไม่อยากเจอประสพการณ์นั้นอีก เลยเลือกที่จะใส่ยาแล้วเปิดแผลเปลือยๆไว้แบบนั้น ซึ่งมันทำให้แผลแห้งเร็วกว่าด้วย และแน่นอนอัคไม่ลืมกินยาพาราดักไว้ก่อน เพราะพรุ่งนี้มันต้องปวดแน่ๆ
พอนึกถึงพรุ่งนี้ ก็พาลจะอยากโดดงานเสียเหลือเกิน แต่ด้วยหน้าที่แล้วก็ทำไม่ได้ ไม่ใช่เพราะอัคเป็นคนขยันอะไร แต่ถ้าขาดงาน มันก็จะไปกระทบถึงคนอื่นๆที่ทำงานด้วยกันน่ะสิ เฮ้อ
อัคพ่นลมหายใจยาวๆอีกครั้งก่อนที่จะค่อยๆปิดเปลือกตาและนอนหลับไป
โดยไม่ได้คิดถึงเจ้าเด็กบ้านั้นแม้แต่น้อย

ตามคาด เช้าถัดมาอัคตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุกที่แผดเสียงดังสนั่น(หลังจากที่กดsnoozeไปสองรอบ) เข่าของอัครู้สึกปวดเล็กน้อย ต้องขอบคุณพาราที่ช่วยชีวิต
อัคออกไปทำงานด้วยความคิดที่ว่า 'เมื่อไหรจะเย็นซะที'
โชคดีที่วันนี้อัคเข้าเวรเช้าอย่างเดียว เมื่อหลังจาก4โมงเย็น อัคจึงมายืนลังเลอยู่ที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน
ความรู้สึกอยากกลับบ้านมาคู่กับความรู้สึกไม่อยากกลับบ้าน
สุดท้ายอัคก็ตัดสินใจเลือกความรู้สึกหลัง

ประมาณเกือบ5โมงเขาก็มาถึงคิโนะคุนิยะ เดินดูหนังสือเรื่อยเปื่อยแต่ก็มีความสุข พอผ่านไปเกือบชั่วโมง อัคก็ได้หนังสือดีๆมาหนึ่งเล่ม เป็นหนังสือวรรณกรรมแนวแฟนตาซีที่อัคเคยได้รับคำแนะนำมาว่าเป็นหนังสือดีที่น่าอ่าน แต่ไม่มีเวลาได้ไปหาอ่าน ตอนนี้ได้มาไว้ในมือ อัคเลยยิ้มอย่างเป็นสุข

ข้างๆคิโนะมีโซนร้านกาแฟเล็กๆ อัคตัดสินใจจะไปนั่งพักขาซักพัก โดยเลือกโต๊ะในสุดที่ติดกระกระจกใสบานยาวที่มองลงไปเห็นวิวด้านนอกห้าง สั่งเครื่องดื่มและคลับแซนวิสสำหรับมื้อเย็น ระหว่างรอก็เดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ด้านข้างของร้าน

อัคมั่นใจว่าก่อนเขาออกไป ร้านไม่มีลูกค้าคนอื่น เขาเป็นลูกค้ารายเดียว ไม่มีแน่ๆ ไม่มีเจ้าเด็กบ้านี่แน่ๆ

ใบหน้าที่ยกยิ้มยียวนกับสายตาที่มองมาทำให้คิดได้ว่าอีกฝ่ายจงใจ แต่จะจงใจมาทำอะไรอัคไม่รู้ และไม่สนด้วย
ร้านเป็นร้านเล็กๆที่มีชุดโต๊ะวางสองฝั่งและมีทางเดินเล็กๆตรงกลาง ซึ่งโต๊ะที่อัคเลือกนั่งอยู่ข้างในสุดที่ต้องเดินผ่านโต๊ะที่เจ้าเด็กนั้นนั่งอยู่ อัครู้สึกเสียใจเล็กที่เขาไม่ตัดสินใจกลับบ้านหลังจากได้หนังสือ

"ว่างายคุณเภสัชจอมหยิ่ง"เสียงที่เอ่ยทักตั้งแต่อัคเดินเข้ามาในตัวร้าน ที่เขาว่า พอไม่ชอบแล้วทำอะไรก็ผิดดูจะจริง เพราะอัครู้สึกหงุดหงิดทันทีที่ได้ยินจนอยากจะถอดรองเท้าปาหน้าแน่นๆ
แต่แม่อัคสอนมาดี ดังนั้นอัคจะเดินผ่านไปโดยคิดว่าเจ้าเด็กบ้าเป็นเพียงอากาศธาตุ
เจ้าเด็กนั้นที่เห็นผมไม่โต้ตอบขมวดคิ้วสีหน้าบ่งบอกถึงความขัดใจ
หึ พวกลูกคุณหนูเอาแต่ใจ

แต่ใครจะคิดว่าไม่ใช่แค่ลูกคุณหนูเอาแต่ใจ แต่เป็นไอ้เด็กเลวเอาแต่ใจ

เจ้าเด็กบ้ายกขาขึ้นขัดขาอัค

อัคที่เกือบจะล้มลงไปคว้าจับเก้าอี้พยุงตัวไว้ได้ทัน แต่เข่ากลับกระแทก เข่าข้างที่เป็นแผลนั้นแหละ
แม้กลั้นเสียงร้องไว้ได้ แต่ก็กลั้นเสียงสูดหายใจดังซี๊สไว้ไม่อยู่

"เฮ๊ย!!"เสียงที่ร้องไม่ใช่อัคแต่เป็นคนที่ยื่นขามาขัด เจ้าเด็กบ้าลุกพรวดขึ้นมาทางเขา ถือวิสาสะจับแขนเขาประคองไว้ ถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนว่าเป็นไรมากไหม คือถ้าจะมาแสดงท่าทางตกใจขนาดนี้แล้วจะขัดขาทำซากอะไร...

"ปล่อย"อัคปัดมือทิ้งแล้วเดินกระเผลกกลับไปที่โต๊ะตัวเอง พรูลมหายใจยาวเมื่อทิ้งตัวลงนั้น
โชคไม่ดีที่วันนี้อัคดันเลือกกางเกงสแลคสีน้ำตาลอ่อนมา จึงซับสีเลือดไว้ได้ค่อนข้างเจนตา

"เฮ๊ย เลือดออกด้วยอะนาย ไปโรงพยาบาลเหอะ!"เสียงชวนหงุดหงิดยังตามมาหลอกหลอน แถมไร้มารยาทด้วยการทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามด้วย อัคจ้องอย่างไม่พอใจแต่เจ้าเด็กบ้านี้ก็ไม่สนใจเลย
"ไม่ ไปให้พ้นๆเลยไป"อัคตอบเสียงขุ่น ตอนนี้ไม่ได้อยู่ระหว่างทำงาน เขาไม่ต่อยอีกฝ่ายเข้าให้ก็ถือว่าสุภาพมากแล้ว
"ไม่ ไม่ไป"คำตอบแบบเด็กเอาแต่ใจก็ไม่ได้ทำให้แปลกใจเท่าไหร แต่ทำให้รู้สึกหงุดหงิดหนักกว่าเดิม
"อย่าขมวดคิ้วดิวะ คือกู เอ๊ย ผมน่ะแค่อยากจะรับผิดชอบ คือเมื่อกี้ก็แค่แกล้งเล่นๆเพราะนายไม่สนใจ ใครจะคิดวะว่าจะล้มจริง"เจ้าเด็กบ้าตอบเลวระดับประถมใส่ แถมยังทำท่าจิ้มนิ้วชี้เข้าหากันใส่
คือแว๊บนึง อัคนี่เห็นไอ้คอปบ้า เด็กประถมที่อยู่ข้างๆบ้านเมื่อก่อนซ้อนทับกับเจ้าเด็กบ้านี่เลย
โชคดี ที่อัคไม่ได้เป็นคนรักเด็ก
"ไปให้พ้นหูพ้นตาซะ"อัคย้ำอีกครั้งก่อนจะยกมือขึ้นปัดๆไล่
"เฮ๊ย จะไม่ยกโทษให้จริงๆเหรอ"เจ้าเด็กบ้าร้อง แต่พอดีกับที่คลับแซนวิชกับโกโก้ปั่นของอัคมาเสิร์ฟ เขาจึงหันไปสนใจกับการกิน และหนังสือที่ซื้อมาแทน
เจ้าเด็กนั่นนั่งหลุกหลิกอยู่ซักพัก เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีทางจะให้ความสนใจกับตนเองแล้ว ก็คงยอมแพ้แล้วก็ลุกจากโต๊ะไป
อัคแอบลอบยิ้มในชัยชนะเล็กๆนี้แล้วหันไปสนใจกับหนังสือจริงๆซะที

สามทุ่มแล้ว
อัคที่อ่านมาได้ค่อนเล่มลุกขึ้นบิดขี้เกียจเล็กๆ ก่อนจะเรียกบริกรชำระเงิน
"จ่ายเรียบร้อยแล้วนะคะ"บริกรตอบมาพร้อมรอยยิ้ม ไม่ต้องคิดให้มากความ
เจ้าเด็กบ้านั้นเอาเงินฝาดหัวคนอื่นอีกแล้ว!

TBC.

สวัสดีค่ะ แฮ่ๆๆๆ ตอน3แล้วอ่ะ ว่าจะให้มี10ตอนเป็นอย่างมากนะ แต่นี้ตอน3แล้วยังไม่มีอะไรเลยยยยยย

ตอบเมนต์
B52 - คนเขียนก็ว่างั้น ทำไมปากมันเสียจังวะะะะะ
Melonlove - ฮาตรง'สมควรโดนแฟนทิ้ง'เนี่ยะ กร๊ากกกกกก
sirin_chadada - เดี๋ยวต้องมีหยิบมาเขียนอีกแน่ๆค่ะแม่ของลูกเจ้าเด็กบ้านี่ คนเขียนแอบชอบนาง555
Rafael - *กรีดร้องเป็นภาษาเนวาด้า* คิดถึง~~~~ มาบอร์ดแล้วแอบมองหาชื่อคุณRafealก่อนเลยละคะ>< ถ้าถามตรงนี้จะเสียมารยาทไหม คือเราหาเรื่องมีนาไม่เจออะ อยากอ่านต่ออ่ะคะะะะะ :mew2:
oilzaza001 - ตายละ จากตอนนี้ เจ้าเด็กบ้าเราจะโดน  :beat: :z6: o18 เพิ่มอีกไหม555

รักคนอ่าน :give2:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
เข้าใจอารมณ์อััคเลย และรูู้สึกสะใจมากเลยที่่อัคเมินแบบนี้

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
คือ อัคค่ะ เข่าคุณเลือดออก คุณยังนั่งทานขนมอยู่  ชิลไปใหมคะ หรือเป็นมาโซ หว่า  เด็กเลวเลเวลประถม ยังตามมาหลอกหลอนอัคอิชั้นอีกหรือคะ ไปไกลๆๆชิ่วๆๆ :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
เดี๋ยวที่ 4


เกือบ9โมงของวันทำงาน อัคเดินเข้าไปสแกนนิ้วเข้าทำงานเหมือนทุกวัน วันนี้ได้แวะซื้อปาท่องโก๋กับโอวันติลเย็นทัน เริ่มต้นการทำงานด้วยความสุขสดชื่น แต่ทันทีที่เขาเดินไปถึงเคาทเตอร์เภสัชกรรมของตน ไอ้ความสุขที่คิดมันก็กลายเป็นความทุกข์แทน ไม่สิ ความรำคาญมากกว่า

"มาสาย"เจ้าเด็กบ้าที่อัครู้สึกว่าช่างวนเวียนกับตนประหนึ่งผีเปรตไร้ญาติที่มาขอส่วนบุญเอ่ยทัก เจ้าตัวนั่งตรงเก้าอี้นั่งรอของคนไข้หน้าเคาทเตอร์ กอดอก กางขา หน้าบูด
นี่มันระดับเด็กประถมชัด...

อัคเมินแล้วหันไปหาน้องผู้ช่วยเผื่อถามถึงว่ามีเคสค้างหรือไม่ เมื่อได้ความว่าไม่มี ก็แสดงได้ว่า เจ้าเด็กบ้าตรงหน้าไม่ใช่คนไข้ ดังนั้นไม่มีความจำเป็นต้องเกรงใจสินะ
"ไปให้พ้นๆซะ"อัคไล่เสียงเย็น แล้วเมินไม่สนใจอีก

"ไม่! นี่ฉันรอนายตั้งแต่แปดโมงครึ่งนะ!"เสียงประท้องดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่ลุกขึ้นมายืนค้ำอยู่ที่เคาทเตอร์ ซึ่งน้องผู้ช่วยก็พยักหน้ายืนยันคำพูด
"แล้วไง?"อัคเปิดคอมพิวเตอร์เข้าโปรแกรมของโรงพยาบาลเช็คคนไข้ที่OPD อีกมือก็หยิบปาท่องโก๋จากถุงกิน

"แล้วไงน่ะเหรอ?!ฉันคนนี้มารอนายตั้งแต่แปโมงครึ่ง แต่นายกลับถามว่าแล้วไงน่ะเหรอ?!"เจ้าเด็กบ้าเค้นเสียงโกรธ
"ใช่ แล้วไง?มาทำไม?จะเอาอะไร?มีธุระอะไร?หรืออยากได้เงินค่าอาหารคืน?"อัคถามกลับ เจ้าเด็กบ้าสะอึกไป อึกๆอักๆน่ารำคาญ

"ไม่ใช่ซะหน่อย คือแค่มาดูว่าเป็นไงบ้าง เข่านายอะ ไปโรงพยาบาลยัง เออใช่!ค่ารักษาไง ค่ารักษาเท่าไหร บอกมาเร็วๆจะได้จ่ายให้"
"น่าหมั่นไส้ว่ะ คือคิดว่าเงินตัวเองใหญ่นักหรือไง? ฉันไม่อยากได้เงินของนายหรอกนะเจ้าหนู"อัคขมวดคิ้วมุ่น
"นั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา เรื่องมากว่ะ"เจ้าเด็กบ้าบ่นอุบ แต่ดังพอที่จะได้ยิน อัคคว้าปาท่องโก๋แล้วอุดปากเน่าๆนั้น คือนี่ลดระดับแล้ว ตอนแรกมือเกือบกะตุกสาดโอวัลตินใส่แล้ว

"แดกๆแล้วไสหัวกลับไปซะไอ้เด็กเวร"ปกติเป็นคนที่ค่อนข้างสุภาพ ไม่ค่อยจะได้พูดคำหยาบ แต่ก็ใช่ว่าจะพูดไม่เป็น
"อุ อื้อ ให้ดีๆก็ได้นี่หว่า ไมต้องหยาบด้วยวะ"เจ้าเด็กว่าเคี้ยวตุ้ยๆบ่น อัคกรอกตาอย่างเหลืออด
มีวิธีอะไรกำจัดเด็กกวนตีนบ้างวะ

"เล่นกับนายพอแล้ว ฉันไปเรียนละ นี่ก็โดนคาบแรกไปแล้วด้วยไม่อยากโดดคาบสอง คราวหลังหัดมาให้มันเร็วๆหน่อยนะ"เจ้าเด็กบ้าดูนาฬิกาแล้วยืดตัวบิดขี้เกียจ ขโมยปาท่องโก๋อีกตัวที่เหลือแล้วเดินฮัมเพลงกลับไป
"นี่สรุปฉันเล่นกับมันเหรอวะ?"

ตกลงแล้วอัคก็ไม่รู้ว่าเจ้าเด็กบ้านั้นมาทำอะไรกันแน่ แต่ใครจะสน?


กูจะไปทำไมวะ?!
ดินทิ้งหัวตัวเองอย่างสับสน คือปกติเป็นคนเกลียดการตื่นเช้า แต่นี่ตื่นแต่เช้าขับรถไปรอตั้งแต่โรงพยาบาลไม่เปิด
แถมไปถึงเจ้าตัวก็ยังมาไม่ถึง!
ทำไมถึงมาสายวะ!
ไร้ความรับผิดชอบ!
เภสัชบ้าอะไร!
มาถึงแทนที่จำสำนึกที่ทำให้คนเขาต้องรอ กลับไม่ใส่ใจกันซะนี่
เภสัชอะไรวะไร้จรรยาบรรณ!
แล้วดู ตัวเองมาถึงนั่งเล่นคอมกินปาท่องโก๋โอวัลตินอย่างมีความสุขเชียวนะเว๊ยเฮ๊ย!
นี่กูยังไม่ได้กินอะไรเลยนะเว๊ยเฮ๊ย!
แย่งแม่ง!นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นคนเจ็บ(เข่า)นะ จะแย่งโอวัลตินด้วยเลย ดูดน่ากินดีนัก
ยังมีหน้ามาถามอีกว่ามาทำไม
ถ้ากูรู้ก็ไม่ต้องมาแล้วสิวะไอ้เภสัชใจร้าย!



ว่าแต่
ครั้งหน้ามาเมื่อไหรดีวะ?


TBC.
สวัสดีค่ะ แง่มๆ ไม่รู้ทำไมยิ่งแต่งมันยิ่งง่องแง่ง...

ตอบเมนต์
B52 - อัค : เด็กมันบ้าครับ จะไปสนใจมันทำไม
Melonlove - ดิน : ว่าใครเด็กเลวเลเวลประถมฮ่ะ?! อย่างน้อยๆก็ต้องมัธยมสิฟ่ะ!! เอ๊ยไม่ใช่! ฉันเป็นเด็กดีนะโว๊ย!

รักคนอ่าน :mew1:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
 :z3: สั้นอะ อารมณ์หมั่นใส้เด็กประถม อยากอ่านอีก  o13 ให้อัค

ออฟไลน์ arigatozung

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
เพิ่งเข้ามาอ่าน โอ้ยรักเด็กคร่า เด็กบ้าน่ารัก  :o8:

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
หมันไส้เด็ก 5555
ทำเป็นซึนนะ จริงๆก็ชอบอะดิ แหมๆๆๆๆ

ปล.เรื่องมีนา....สงสัยอาจจะโดนลบไปแล้วมั้งคะ 555555 เราเองพอยุ่งๆกันทั้งสองคน(ปีสามนิติและปีสามแพทย์)ก็เลยไม่ได้ตามเหมือนกัน แหะๆ

ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อค่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ohho99

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-1
ตามมาอ่านจากเรื่องยาวค่ะ เรื่องนี้ให้อารมณ์มุ้งมิ้งจิงๆ
อิเด็กแสบท่าจะติดใจอัคซะแล้ว สงสัยเรียนจบคงตามมาทำงานที่เดียวกันแน่ๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ


+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
นาน จัง เลย...

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :hao3: สองคนเฉือนกันไปเฉือนกันมา น่าติดตาม รอตอนต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
ผ่านไปสามเดือน
อัคผ่านสามเดือนด้วยการตามรังควานของเจ้าเด็กบ้า เจ้าเด็กบ้าไหน? ขอเถอะนะ ชีวิตอย่าให้ต้องเจอคนที่สองเลยนะ!
เจ้าเด็กบ้าที่มารังควานผมทุกเช้าวันอังคารและวันศุกร์ มาแบบไม่มีธุระ คนไข้รึก็ไม่ใช่ มานั่งเปลืองแอร์อยู่หน้าเคาทเตอร์อยู่ได้ แล้วดูสิ ไปสนิทกับพวกน้องผู้ช่วยจัดยาของอัคซะด้วยนะ คุยกันเฮฮาเชียว แถมไม่จบแค่นั้น ยังมารังควานแย่งอาหารเช้าง่ายๆที่อัคมันแวะซื้อก่อนเข้าทำงาน จนเขากินไม่พอ สุดท้ายหลังๆทุกวันอังคารกับศุกร์ อัคต้องซื้อเยอะกว่าเดิมเผื่อเพื่อแผ่สัตว์โลกอีก เฮ้อ

โชคดีอย่างที่เจ้าเด็กบ้านี่ติดเรียนแบบที่ไม่สามารถโดดได้ แหงละ ทุกวิชาที่เรียนเป็นตัวต่อของเทอมถัดไป แถมส่วนใหญ่ก็เป็นแล๊ปที่ห้ามขาดทั้งนั้น เจ้าเด็กบ้าบ่นว่าที่มาได้เพราะเป็นวิชาเลือกที่เรียนร่วมกับคณะอื่นถึงโดดมาได้ แต่อัคก็ถามนะ
"ถ้ามันยุ่งนักจะมาทำไม?"
"เรื่องของฉัน!"
เจ้าเด็กบ้าทำหน้าบูดแล้วตอบกลับกระแทกเสียงไม่พอใจ ให้ตายเถอะ ระดับเด็กประถม...

"สรุปมึงเต๊อะเด็กมา3เดือนแล้ว?"เสียงตามสายเอ่ยล้อมาแบบที่นึกหน้าคนพูดออก อัคที่ถือโทรศัพท์ในมือแทบอยากปาทิ้งถ้าไม่ติดว่ามันเป็นโทรศัพท์ของเขาเองละก็
"ปากมึงนี่นะ ถามจริงเถอะ ไปอยู่เมกาไม่เจอตีนใครบ้างเหรอไง?"อัคกรอกเสียงลงไปด้วยความรำคาญ ปลายสายหัวเราะอารมณ์ดีกลับมายิ่งทำให้หงุดหงิด
"โถๆ ใครๆก็รักกูกันทั้งนั้นละ กูน่ารักจะตาย~~~"อัคไม่ได้ตอบอะไรแค่กรอกตาเป็นรูปเลขแปด
"ไม่มีไรกูจะวางละนะ เปลืองเงิน"
"stop!อย่าริจะวาง ไม่งั้นคุณกูจะโทรไปกวนมึงตอนตี3!อีกอย่างนี้เงินกู กูโทร!"กรอกตาเป็นรูปเลขแปดอีกครั้ง
"มึงจะเอาอะไรอีก กูก็เล่าให้มึงฟังไปหมดแล้วไง"
"มึงอะ คุยกับกูซักสองสามชั่วโมงดิวะ นี่อะไร คุยกับแค่40นาทีจะวางแล้ว กูเสียใจนะว้อย เพื่อนไม่รักอะ"ปลายสายทำเสียงงุ้งงิ้งกลับมา เหมือนจะน่ารัก เหมือนนะ
"ไอ้ลูกปลา 40นาทีไม่ใช่4นาที นี่ไม่น้อยแล้วสำหรับมาตรฐานกู กูพูดจนคอแห้ง ฟังมึงจนหูร้อนแล้วนะ ถ้ามึงเหงามากมึงก็รีบเรียนให้จบแล้วกลับมาได้แล้ว แล้วตอนนั้นกูจะไปค้างบ้านมึงนอนฟังมึงเพ้อเจ้อสามวันสามคืนเลย"อัคตอบยาวแบบที่กะว่าจบแล้วจะวางสายเลย และวางสายเลยจริงๆโดยไม่รอให้ไอ้ลูกปลาได้โต้แย้งอะไรให้เสียงไปอีก10นาทีเปล่าๆปลี้ๆ
อัคยกนาฬิกาขึ้นดู หมดเวลาพักเที่ยงจนได้ ยังไม่ทันจะได้หาอะไรกินเลย เฮ้อ ไอ้เพื่อนบ้า

ช่วงบ่ายผ่านไปด้วยความยุ่ง คนไข้เยอะมากเพราะว่าวันนี้หมอใหญ่เจ้าของรพ.ลงตรวจ คนไข้ที่ติดแกมีมาก เวลาลงตรวจทีคนจะรอคิวกันยาวเหยียดชนิดที่นั่งพักเต็มจนต้องหาเก้าอี้เสริมให้คนไข้
โชคดีที่วันนี้อัคเวรถึงแค่5โมงเย็น ดังนั้นพอเข็มเคลื่อนเข้าใกล้เลข5 อัคก็เผลอที่จะนับถอยหลังไม่ได้

"ซื้อยาหน่อยดิคุณเภสัช"เสียงกวนๆที่เริ่มจะคุ้นหูดังขึ้น
เป็นดิน เจ้าเด็กบ้านี่เอง อัคขมวดคิ้วอย่างสงสัย เพราะเมื่อเช้าเจ้าเด็กนี่ก็พึ่งจะมาเองนี่กลับอีกมาตอนเย็นทำไม ลืมของ?
"มาทำไมตอนนี้?"อัคเอ่ยถามพร้อมกับมองหาของที่คิดว่าดินลืมไว้แต่ก็ไม่เห็นมีสักชิ้น
"เอ้า ก็พึ่งพูดอยู่อ่ะ หัดแคะขี้หูซะมั๊งนะ"ดินตอบแถมยังกวนด้วยการทำนิ้วแหย่หูตัวเองวนๆ
"นายไม่ใช่คนไข้ซะหน่อย จะมาซื้อยาเลยได้ไง ไปทำประวัติแล้วขึ้นไปตรวจก่อน"อัคกอดอก ตอนนี้เขาภูมิต้านทานความกวนตีนสูงส่งแล้ว
"ไม่ได้ใช้เอง ของแม่อ่ะ แม่โทรมาบอกให้แวะซื้อให้หน่อยแม่ทำหล่น ชื่อโสภา พิพิธยนิรันกุล ดูประวัติให้หน่อย"ไอ้ยินอย่างนั้น อัคเลยเข้าสู่โหมดทำงาน จัดการหาประวัติยืมแฟ้มดูว่าใช้ยาตัวไหน แล้วก็จัดการสั่งให้ผู้ช่วย จัดยามาให้ บอกให้ดินไปชำระเงินที่แคชเชียร์ก่อนแล้วก็มารับยา อัคอธิบายเกี่ยวกับตัวยาไปนิดหน่อย แต่เพราะเป็นยาทาเลยไม่มีข้อบ่งใช้มากมายนัก

"เสร็จแล้วก็กลับดิ"อัคเอ่ย เพราะดินยังคงยืนเกะกะอยู่ที่หน้าเคาทเตอร์ตน ตอนนี้5โมงนิดๆแล้ว อัคเองก็จะกลับเหมือนกัน หิวข้าวมากๆ
"โหย ไรวะคนเรา ไล่กันอะ!"ดินงอแงอีกแล้ว เจ้าเด็กบ้านี่มันระดับประถมจริงๆนะ
"จะอยู่ก็ตามใจ ฉันไปละ"ไม่ทันจะได้เดินไป ดินก็รีบหยุดไว้ก่อน
"นายอะ!!...ไปกินข้าวกันป่าว"ดินเรียกเสียงดัง แต่กลับจบด้วยเสียงค่อยเสียจนอัคต้องเงี่ยหูฟัง
"ไปดิ"อัคตอบง่าย ก่อนจะเดินออกไปสแกนนิ้วเลิกงาน ทิ้งให้ดินเหวออยู่หน้าเคาทเตอร์ คงไม่คิดว่าเขาจะตกลง
ไม่ได้เพราะว่าสนิทสนมอะไรหรอกนะ แต่เพราะเขาหิวมากตอนนี้เท่านั้นละ

โคตรเหวออะ!!!คือไม่คิดว่านายเภสัชจะตกลงไง!
ไม่ได้อะไรหรอกนะ แค่หิวเนื้อ อยากกินเนื้อย่าง แต่เนื้อย่างมันกินคนเดียวไม่อร่อยไง จะโทรหาเพื่อนก็ได้หรอก แต่มันแค่ขี้เกียจ เห็นนายเภสัชดูไม่มีคนคบเลยสงสารเลยชวนเท่านั้นละ
พาไปร้านโปรด รู้สึกว่าวันนี้เนื้ออร่อยว่ะ สงสัยพึ่งนำเข้าสดๆ ดูดิ นายเภสัชจ้วงเอาจ้วงเอา ชะช้า อย่าคิดว่าจะได้ ชิ้นนั้นกูจอง!
อิ่มอ๊วกมาก เลยอยากไปนั่งย่อยซะหน่อย เห็นว่านายเภสัชก็ดูอืดมาก ก็เลยชวนไปด้วยงั้นๆ ดันตกลงอีกแล้ว!!!
พาไปร้านประจำ นายเภสัชดูก็รู้ว่าไม่คุ้นกับร้านพวกนี้ มองซ้ายขวาอย่างสนใจเชียว หึ เด็กว่ะ
สั่งเบาๆมากิน แต่ก็เหมือนจะแรงไปสำหรับนายเภสัชอยู่ดี หลังจากชิมไปอึกก็ทำหน้าอี๋แล้ววางแก้วเลย สงสารหรอกนะ เลยสั่งพวกค๊อกเทลให้น่ะ หวานๆน่าจะกินง่ายหน่อย
ชอบจริงๆด้วย กระดกเอาๆ เห็นว่าชอบหรอกนะเลยสั่งให้เรื่อยๆ เหอะ
ก็เพลิน เห็นนายเภสัชกินเอาๆ ก็เลยกินตามบ้าง ก็ไม่ได้นับอะไร แต่ไปๆมาๆมันก็เต็มโต๊ะไปหมดเลยว่ะ
วันนี้วันศุกร์คนเยอะเป็นปกติ แต่เพราะเส้นกับเจ้าของร้านไว้ ก็เลยได้โต๊ะที่วิวแจ่มสุด เด่นสุด ทีนี้สาวๆก็ทิ้งสายตาให้เยอะไง เยอะเข้าๆ ยิ่งกึ่มๆด้วย ก็เลยเลือกๆมาซักคน ดีดนิ้วให้บริกรไปเสิร์ฟเหล้าให้แก้วแล้วรอดูปฏิกิริยา โป๊ะเช๊ะ ยิ้วยั่วกลับมาอย่างนี้สนุกแน่คืนนี้ ดูนั่น จงใจสลับขานั่งไขว่ห้างโชว์หวิวซะด้วย ไหนจะริมฝีปากสีพีชที่เลียมุมปากนั้นอีก ท่าจะเชี่ยวมิใช่น้อย
ก็นั้นละ เลยหันกลับมากะจะบอกลาแยกย้ายนายเภสัช
แต่นี่อะไร?!
คือเมื่อไหรวะที่ไอ้หน้าเหี้ยนี่มายืนหลังนายเภสัช แล้วนั้นมึงจะเอนไปพิงเขาทำไม จะปรือตาทำไม จะเผยอปากทำไม ถ้าเมาแล้วจะขนาดนี้ กูจะไม่พามาอีกแล้ว
แล้วนั้นคิดว่าดิ้นแค่นั้นจะทำอะไรได้นอกจากยั่วให้ไอ้หน้าเหี้ยนั้นมีอารมณ์กว่าเดิม แล้วกูละ จะมีอารมณ์ทำไม???
คือรู้สึกตัวอีกที ก็พลักเหี้ยนั้นกระเด็นไปแล้ว เช็คบิลไปแล้ว ทิ้งสาวไปแล้ว หิ้วไอ้ขี้เมาที่ตัวอ่อนปวกเปียกนั้นขึ้นรถมาแล้ว
รู้ตัวอีกที ก็ทำไปซะแล้ว...

TBC.
สวัสดีค่ะ ขอโทษค่ะ นานไปหน่อยยยยยยยย สัญญา ตอนหน้าไม่เกินวันจันทร์แน่นอนนนนนนนนนน
ปล.วันนี้อัพสองเรื่องอะ รู้สึกขยัน 555555
ตอบเมนต์
B52 - ขอโทษค่า นานไปหน่อย ยังรอเขาอยู่ไหมมมมมมมม
arigatozung - ฮา แม่ยกเจ้าเด็กบ้ามาอีกคนแล้วววววววว
Rafael - หมั่นไส้เด็กด้วย แต่งเองก็หมั่นไส้เอง ไอ้เด็กบ้าเอยยยยยยยยยยยย ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ มร๊วฟๆ
ohho99 - อุ๊ย ตามมาอ่านด้วยอะ ขอบคุณค่าาาาาาาา ดีใจจัง~~~~
B52 - เขาขอโทษ... ไปอ่านhttp://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32538.0  ฆ่าเวลาก่อนนะ(โฆษณาแฝง ฮิ)
boonpa - เฉือนกันยังไงไม่รู้ละตอนนี้เลยเป็นแบบนี้ซะแล้วค่ะ5555555

รักคนอ่าน :z2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-03-2015 10:03:42 โดย rubymoona »

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
อะไรคือทำไปแล้วอะ อธิบายด่วนเลยคุณเด็กประถม!!!!!

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
...
แม่งเอ๋ย
...
ลืมปิดม่าน

คนขี้เซาที่เกลียดแสงแดดยามเช้าแบบเขาคนนี้ ลืมปิดม่านในเช้า(หรือสาย?)วันเสาร์ที่เป็นวันหยุดอันแสนมีค่าได้ยังไงกันวะ?
อัคขมวดคิ้วมุ่นอย่างนึกตำหนิตนเอง ตัดสินใจว่าจะลุกไปปิดม่านดีไหม แต่สุดท้ายความขี้เกียจก็ชนะไป อัคเลือกที่จะดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นเพื่อปิดหน้า หลบแสงแดดที่ระคายขี้ตามาก

แต่เดี๋ยวนะ?

ผ้าห่มอัคน่ะ หนานุ่มฟูจนทับแล้วยวบ แต่ผืนที่กำลังคลุมหน้าอยู่ตอนนี้กลับบางแบบที่อัคห่มแล้วรู้สึกหนาว
แล้วที่สำคัญคือกลิ่นที่ติดผ้าห่ม นี่มันไม่ใช่กลิ่นของอัค

...

มือควานไปด้านหน้าเพื่อหาหลักฐานที่จะมาพิสูจน์สมมติฐานเพียงหนึ่งเดียวที่อัคคิดออก
ไม่มี
เฮ้อ ค่อยยังชั่ว

"!!!"อัคสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดจากด้านหลังพร้อมกับลมหายใจที่รดหลังต้นคอ ถ้าฟังให้ดีจะได้ยินเสียงกรนนิดๆ แต่นั้นมันไม่ใช่ประเด็นตอนนี้
เขารู้สึกได้ถึงความสั่นของตัวเอง มือที่ยื่นไปด้านหน้าคว้ากำผ้าปูที่นอนแน่นจนสั่น
ใคร? หรือว่า...

"งืม..."เสียงครางเบาๆแบบคนละเมอข้างหูที่ทำให้อัคสะดุ้งสุดตัวทั้งยังหลับตาปี๋ แต่พอฉุกคิดได้ว่าเสียงข้างหูนั้นน่าจะเป็นของใคร อัคก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก
อัคเอี้ยวตัวเพื่อหันกลับไปมองใบหน้าให้ชัดๆ จนในที่สุดก็พลิกตัวไปประจันหน้ากับอีกฝ่ายได้ในที่สุด แต่คิดดูสิว่าทำถึงขนาดนี้ เจ้าตัวดียังนอนกรนคร่อกๆโดยไม่มีท่าทีจะรู้สึกตัวขึ้นมาเลย
น่าหมั้นไส้

"เฮ๊ย!!!อะไรวะ?!"เสียงที่ดังแหวขึ้นมาอย่างตกใจ เพราะอัคใช้มือขวา พิฆาตลงไปที่แก้มซ้ายของอีกฝ่ายอย่างไม่ยั้งแรงจนเสียงก้องไปทั้งห้อง เจ้าตัวดี หรือเจ้าเด็กบ้าดินผุดลุกขึ้นมาอย่างตกใจแถมถอยกรูดยาวจนกลิ้งตกเตียงไปจริงๆ โคตรปัญญาอ่อน
"ฉันควรเป็นคนถามนะ"อัคตอบเสียงหน่ายๆ ตามไปชะโงกดูเจ้าเด็กบ้าที่นั่งกองอยู่ที่พื้นลูบหลังหัวตัวเองปอยๆ

"เล่นอะไรวะ นี่ยังเช้าอยู่เลยนะว๊อย ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้แก่ขนาดนี้แล้ว..."ดินบ่นไปด้วยขยี้ตาไปด้วยก่อนจะหยุดกึกแล้วเงยหน้าขึ้นมาจ้องอัคตาแทบหลุด
"นายเภสัช???"เสียงที่หลุดออกมาดูเหวอมาก แต่ก็ไม่มากไปกว่าสีหน้าของดินที่แสดงออกตอนนี้ ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นแดงซ่านไปทั้งหน้า
"อะไร?คิดลามกเหรอไง?"อัคส่ายหัวขำๆ เอื้อมลงไปหยิบเสื้อเชิ๊ตของตัวเองที่พื้นข้างๆกับเจ้าเด็กบ้า แต่มันยับย่นจนถ้าใส่จริงคงเดาได้ว่าเจ้าของไปผ่านประสพการณ์แบบไหนมา เฮ้อ
"ยืมเสื้อหน่อยสิ นี่ห้องนายใช่ไหม ขออาบน้ำด้วยเลยแล้วกันนะ"อัคลุกพรวดไม่สนใจจะปกปิดร่างกายต่างกับดินที่ร้องเหวอพร้อมกับรีบยกไม้ยกมือปิดหน้าไล่ให้เขาจะไปไหนก็รีบไป
มันอะไรกันวะ ดูจากความเจ็บหน่วงๆที่สะโพกแล้ว อัคเป็นฝ่ายที่ต้องอายไม่ใช่เหรอไงวะ
เจ้าเด็กนี้มันนอกจากจะเลวระดับประถมแล้วยังเพี้ยนประดับประถมอีกด้วยนะ

"...แย่ชะมัด"อัคบ่นไปอาบน้ำไป ความติดขัดของช่วงล่างเป็นอุปสรรคบางเล็กน้อย แต่ที่เขาบ่นออกมาก็เพราะว่าเขาต้องมานั่งทำความสะอาดด้านในเอง เจ้าเด็กบ้านั้นดันไม่ใช้ถุงยาง
นี่คงต้องจับมานั่งอบรมแล้ว มีอย่างที่ไหนตัวเองก็เรียนหมอแท้ๆ แค่ความรู้พื้นฐานในการป้องกันโรคทางเพศยังไม่มี นี่ยังไม่พูดถึงปัญหาใหญ่อย่างอาจจะพลาดจนเกิดเด็กขึ้นมาอีกด้วยนะ เฮ้อ ไม่ได้เรื่องเลยเจ้าหนูเอ๋ย

อัคขมวดคิ้วเมื่อพบว่าจนเขาอาบน้ำเสร็จ เสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวที่ร้องขอไว้ก่อนเข้ามาก็ยังไม่มีวางไว้ให้เห็น ไม่ได้เรื่อง!

"เฮ๊ย!นาย!โท่งๆออกมาเลยได้ไงวะ?!"ดินร้องทันทีที่เห็นอัคเดินออกมาทั้งที่ยังตัวเปียกปอนทั้งยังไร้เสื้อผ้า ผิวกายขาวแบบคนที่ไม่ค่อยได้ออกแดดนักเพราะวันๆมัวแต่ขึ้นเวรที่โรงพยาบาลของอัคเคลือบด้วยหยดน้ำที่สะท้อนกับแสงแดดที่สาดเข้ามาอย่างเต็มที่จากกระจกบานใหญ่ที่ยาวตั้งแต่พื้นจรดพนังเผยวิวของสวนสวยที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ยังไม่ปิดม่านอีกเรอะ...

"ไหนละผ้าเช็ดตัวกับเสื้อ?"อัคกอดอกถามกลับ หยุดยืนใกล้กับเตียงสีขาวที่เขาพึ่งจะใช้นอนเมื่อคืน ดินรีบส่งผ้าเช็ดตัวพร้อมกับเสื้อเปลี่ยนให้โดยที่ไม่ยอมมองมาทางอัค ช่างสิ ใครง้อให้มองละ

อัคจัดการตัวเองจนเรียบร้อยแล้วจึงนั่งลงที่เตียง เช็ดเส้นผมของตนที่เปียกลู่ไปกับผิวจนรู้สึกเย็น มองเจ้าเด็กบ้าที่หน้าแดงสลับหน้าซีดที่ยืนอยู่ไม่ไกล แถมยังกัดริมฝีปากล่างอย่างคนที่มีเรื่องอยากจะพูดแต่ก็ไม่กล้า ด้วยความรำคาญอัคจึงเรียกให้มานั่งข้างๆ ดินยอมมานั่งแต่ก็ก้มหน้าก้มตาและไม่ยอมพูดอะไรอีกเช่นเคย เด็กนี่มันยุ่งยากชะมัด

"...เจ็บมากป่าว?"ประโยคแรกหลังจากที่เงียบอยู่นานจนอัคเช็ดผมเกือบจะเสร็จและคิดว่ากำลังจะกลับพอดี
"นิดหน่อย ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกน่า"อัคตอบแบบไม่ใส่ใจนัก แต่ตกใจนิดๆที่ดินยื่นมือมาจับมือของอัคยึดไว้ไม่ยอมให้ลุกกลับบ้านไป
"แต่มันมีเลือดด้วย บนผ้าปูอ่ะ"ดินอึกอักหน้าแดงแล้วชี้ไปที่ผ้าปูสีขาวที่แต้มสีน้ำตาลของเลือดที่เริ่มแห้งไว้
"นายมันห่วยละมั๊ง ถึงได้เลือดออกแบบนี้"อัคส่ายหน้าระอา แต่ก็เริ่มเขินนิดๆที่เจ้าเด็กบ้านี้ดันมาชี้หลักฐานให้ดูต่อหน้า ดินที่ได้ยินประโยคกึ่งดูถูกศักดิ์ศรีผู้ชายนิดๆนั้นขมวดคิ้วและกัดริมฝีปากอย่างขัดใจ ดูท่าคงอยากจะเถียง แต่ดูท่าจะคงเป็นความจริงที่ว่าดินไม่มีประสพการณ์แบบนี้กับผู้ชาย ส่วนผู้หญิง อัคมั่นใจว่าเจ้าเด็กนี้คงไม่เบา เขาพอจำได้ว่าเมื่อคืนเด็กนี้ตกเป็นเป้าของสาวๆมากแค่ไหน

อัคจำเรื่องของเมื่อคืนไม่ค่อยได้ เพราะเหมือนเขาจะเมาค๊อกเทลรสหวานๆพวกนั้นจนเบลอไปหมด เหมือนจะมีใครมาพูดด้วยมาจับตัว แต่พอรู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนเป็นภาพมัวๆของsexฉากหนึ่ง พออีกทีก็คือเช้าแล้ว
"เอาเป็นว่า ลืมมันซะ ฉันก็จะลืม คิดซะว่าฝันไปแล้วกันถ้านายไม่สบายใจ"อัคเอ่ยพลางคิดว่าตนใจดีมากเลยนะ เพราะอย่างดินคงทั้งรู้สึกอับอายทั้งขยะแขยงแน่ที่นอนกับผู้ชาย
"ฝันเนี่ยนะ?นายบ้าป่ะเนี่ย?นี่ฉัน...ข่มขืนนายตอนเมานะโว๊ย!!!"ดินที่จู่ๆก็โกรธ แถมยังกระชากแขนของอัคที่จับไว้อย่างแรงอีก
"ฉันเมา นายก็เมา เป็นผู้ชายมันไม่เสียหายอะไร ไหนๆมันก็ทำไปแล้ว ฉันไม่มานั่งสนใจหรอก"อัคเอ่ยพร้อมถอนหายใจกับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของเด็ก นี่สินะความแตกต่างของวัย

"ไม่สนไม่ได้!นายมัน!ไอ้คนไม่มีความรับผิดชอบ!ไอ้ได้แล้วทิ้ง!!!"ดินตะโกนด่าประโยคที่อัคไม่คิดว่าจะได้ยินที่สุด
"นี่นายปัญญาอ่อนใช่ไหม ใครได้ใครมันก็เห็นอยู่ชัดๆ หรืออยากจะดูฮะว่าตรงนั้นของฉันมันบวมแค่ไหน?"อัครู้สึกตัวเองเริ่มจะปัญญาอ่อนตามเจ้าเด็กนี่แล้วที่เอ่ยประโยคนี้ออกมา

"เออ จะดู!"ดินตอบรับแถมยังดึงเสียจนอัคถลาไปพาดตัวอยู่บนตักดิน
"ห่ะ!!จะบ้าเรอะ?!!"อัคดิ้น แต่เหมือนจะไม่ทันเมื่ออีกฝ่ายดึงกางเกงของอัคลงพร้อมชั้นใน สะโพกที่ยกสูงจากท่าทางช่วยให้ดินถอดได้เร็วยิ่งขึ้น แถมยังจับหมับเข้าที่แก้มก้นของอัค บีบแถมยังแยกออกจนอัคสัมผัสได้ถึงอากาศเย็น แต่ที่เขาสะดุ้งเฮือกคือเจ้าเด็กบ้านี่แตะนิ้วลงบนช่องทางที่บวมนั้น
"ปล่อยนะไอ้บ้า!ทำบ้าอะไรวะ เอามือออกนะโว๊ย!!"อัคดิ้น แต่มือที่ถูกรวบไว้ด้วยกันตั้งแต่เมื่อไหรไม่รู้นั้น ถูกจับไว้แน่นหนามากจริงๆแถมอัคยังรู้สึกถึงอะไรบางสิ่งที่มาดุนหน้าท้องของอัคตอนนี้
"นี่นาย มีอารมณ์?"ถามไปเองอัคก็ยังไม่อยากจะเชื่อเอง แต่ความร้อนความแข็งที่รู้สึกได้นี่มันก็หาอะไรมาแก้ต่างให้ไม่ได้เลย
"เออมี ถ้านายไม่สน จะครั้งนึงสองครั้งหรือสิบครั้งก็คงไม่สนใช่ไหมละ!"


โอ๊ย หงุดหงิดจนจะบ้า พูดมาได้ไงวะว่าไม่สน พูดมาได้ยังไงว่าไม่เสียหาย นี่หมายความว่าถึงเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เขา เป็นไอ้หน้าเหี้ยหรือใครซักคนในร้านเมื่อคืน นายเภสัชก็จะยอมให้ข่มขืนแล้วก็จะไม่สนเหมือนกันงั้นสิ?!
อย่าคิดว่าดินคนนี้จะยอม ถ้าจะใจกว้างซะขนาดนั้น ดินคนนี้ละที่จะรับทำเสียเอง รู้ไว้เถอะ!!!

TBC.
สวัสดีค่ะ ตามสัญญา วันจันทร์~~~
แต่งตอนนี้จบแล้วคำนี้ลอยมาเลย "ตายห่า..." คือตั้งใจจะpg-13อ่ะ จริงจริ๊งงงงงงงง ทำไงละเนี่ย ต่อไปจะทำอย่างไรดี~~~

ตอบเมนต์
B52 - มาอธิบายแล้ว แถมยังทำต่ออีกด้วย กร๊ากกกกกก เราแต่งเองยังตกใจเลยค่ะะะะะะะ

รักคนอ่าน :mew1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-03-2015 15:26:26 โดย rubymoona »

ออฟไลน์ ohho99

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-1
ห๊า...ไม่ได้เข้ามาอ่านแป๊บเดียว นายเภสัชเสร็จน้องหมอไปแล้วเหรอคะ
ว่าแต่ตัดฉากสำคัญออกไปป่าวคะ สงสัยให้คนอ่านไปจิ้นเอาเอง 555
แล้วนายเอกทำไมทำเหมือนไม่แคร์เรื่องนี้เท่าไรเลยอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ชอบๆๆ


+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

ออฟไลน์ rule

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 430
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
ไม่รู้สึกเสียใจสักหน่อยเลยเหรอ ไม่ใช่หุ่นยนต์นะพี่อัค

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
น่าจะเป็นอัคน่ะท่ีควรโวยวาย แหมทำอย่างกับเสียตัวเอง

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
แหม เด็กน้อยเสียจริงเลยนะคุณดิน 55555
ต้องให้รุ่นใหญ่สั่งสอนซะหน่อยละ

ขอบคุณคนเขียนค่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด