LV : 7
ไม่อยากเล่าต่อเลยครับ แต่ก็จำใจเล่า ความอับอายไม่กี่เรื่องในชีวิตของผมทุก ๆ เรื่องมีมันเป็นต้นเหตุครับ!
พอพวกเรากินไก่เสร็จมันก็ชวนผมไปเดินเล่นในงาน แต่ในใจผมนี่กะหาทางชิ่งเต็มที่ ไม่อยากอยู่กับมันอะ อาย!
ไอ้สตาร์มันก็แปลก มองหน้าผมแล้วยิ้มอยู่ได้ คงจะขำมากแหละ หลอกให้ผมเชื่อสนิทใจ คิดถึงที่ตัวเองเคยม่อมันไว้แล้วก็โคตรอาย ผมว่าแล้ว ขอรูปไม่ให้ขอเบอร์ไม่ได้ ตัวอย่างมีให้เห็นเยอะแยะ ไม่น่าเลยกู!
“เป็นอะไร หน้าบึ้งจัง”
เจอแบบนี้เข้าไปคงยิ้มออกหรอก!
“ลืมไป เทพขี้อายเนอะ พูดไม่เก่งเลยจีบสาวไม่ติด คุยได้แต่ในเกม”
โห ๆ มีทับถม มันเอาที่ผมเคยเล่ากลับมาบลัฟผมทั้งนั้นเลยนี่หว่า!
“เขินพี่เหรอ?”
ใครเขินมึ้ง!
“หลอกกูหนุกมากป่ะ!”
เสียความรู้สึกนะครับ อย่างน้อยต่อให้จีบไม่ติดก็ยังเป็นเพื่อนคุยกันได้เพราะผมชอบน้องดาวจริง ๆ แต่ “น้องดาว” คนนั้นกลับไม่มีตัวตน หลอกกันแบบนี้ผมไปไม่เป็นเลยอะ
“โกรธจริง ๆ ด้วย ขอโทษน้า เทพอย่าโกรธพี่เลยน้า
นะ นะ”
ไอ้ปัญญาอ่อน!
“เออช่างเหอะ แค่คนรู้จักในเกม ไม่คิดไรมากอยู่ละ”
“แต่เทพไม่คุยกับพี่เหมือนเดิมอะ”
แล้วมันจะให้ผมหลีมันรึไง ประสาท!
“ก็กูนึกว่ามึงเป็นผู้หญิง!”
“คิดเองเออเอง พี่ไม่เคยบอกซักคำว่าเป็นหญิง”
อ้าว ๆ ไอ้เวรนี่!
“คะขาพี่ก็ไม่เคยใช้ มีแค่ตัวละคร เทพคิดไปเองทั้งนั้น”
อย่ามาด่ากูนะเว้ย!
“แล้วผู้ชายที่ไหนชื่อดาววะ!”
มันตั้งชื่อว่า “น้องดาว” งี้ใครก็เข้าใจผิดวะ!
“แล้วชื่อพี่แปลว่าดาวมั้ยล่ะ?”
เออ! กูมันโง่เอง!
จุกครับ พูดอะไรไม่ออก ไอ้สตาร์มันเห็นผมอึ้งก็หลุดหัวเราะออกมาโคตรกวนตีน!
อย่ามาหัวเราะกูนะเว้ย! ไอ้เวรนี่ชอบทำหน้ากรุ้มกริ่มมองผมแล้วหัวเราะ!
“ก็น่าจะบอกกันแต่แรก ปล่อยให้เข้าใจผิดอยู่ได้”
“ขืนบอกเทพก็ไม่คุยกับพี่สิ เทพคุยสนุกดี พี่ชอบ”
เออ หัวเราะเข้าไป!
“ขำมากป่ะ หัวเราะให้พอเลยอะ”
โคตรโมโห! ผมหงุดหงิดเลยเดินหนีมันมา งานเงินไม่สนแม่มละ!
“เทพรอด้วย!”
แต่ไอ้สตาร์มันเสือกวิ่งตามผม!
“เทพ!”
ตัวใครตัวมันลาขาด! ผมไม่ใจอ่อนให้ผู้ชายหรอก ผมเดินจากมาอย่างมาดแมนไม่ยอมหันหลังกลับไป แต่ไอ้สตาร์มันทำผมเสียฟอร์มอีกแล้ว
“เทพรอพี่ด้วย
อ๊ะ! ขอโทษครับ เทพ!
อ๊ะ โทษพี่ผมไม่ได้ตั้งใจ เทพ! โทษ!”
ถ้ามึงจะชนคนอื่นเป็นลูกโบว์ลิ่งขนาดนี้ก็เลิกวิ่งตามกูเถ้อ!
อดไม่ได้ที่จะหยุดเท้าตัวเองแล้วหันกลับไปเหล่มันนิดนึง
พอมันเดินตามทันมันก็ดึงแขนผมไปจับซะแน่นเลย เชี่ย! ขนลุกเว้ย!
“โอเค ๆ พี่ขอโทษ พี่เห็นเทพตลกดีก็เลยไม่อยากบอก แต่พี่ไม่ตั้งใจจะหลอกเทพจริง ๆ นะ เราคุยกันเหมือนเดิมได้มั้ย? พี่อุตส่าห์ลงมาเพราะอยากมาหาเทพ”
“เออ ตลกซะให้พอ”
“เทพอย่างอนสิ”
ใครงอนมันวะ!
“พี่จริงใจนะ ไม่งั้นพี่โกหกต่อก็ได้”
ผมไม่อยากมองหน้ามันเล้ย... แต่มันพูดซะขนาดนี้ผมก็เลยมองตามันนิดหน่อย เขาว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ
เชี่ย! แว่นเลนส์โคตรหนา!
ผมจ้องตามันก็แล้วยังเดาไม่ออกเลยว่ามันหลอกอะไรผมอีกรึเปล่า มันปั่นหัวผมไปเพื่ออะไร?
“หายโกรธพี่นะ”
เดินตามกูแค่นี้ทำหอบ แต่หน้ามันซีด ๆ ว่ะ ดู ๆ ไปไอ้นี่ก็เนิร์ดชิบ แต่งตัวก็เชย สมัยนี้ใครเขาใส่เสื้อตราเป็ดคู่กันวะ หัวมึงโดนหวีมั่งป่ะ? แถมยังใส่แว่นเลนส์โคตรหนา ตัวก็ผอม เอาแต่เล่นเกมไม่ออกกำลังชัวร์ เผลอ ๆ จะเป็นฮิกกี้อีก ดูยังไงผมก็ดูดีกว่ามัน บางทีมันอาจจะไม่อยากบอกความจริงผมเพราะมันไม่มีเพื่อนก็ได้ ไม่มีคนคบล่ะสิมึง
“เทพ?”
“โอเค กูหายโกรธ มีเรื่องอะไรที่หลอกกูอีกมั่ง?”
“นอกจากเรื่องที่พี่เป็นผู้ชายแล้วนอกนั้นเรื่องจริง”
เรื่องจริง?
“ขอพี่พักแป๊บ วิ่งตามเทพโคตรเหนื่อยเลย เทพเดินโคตรเร็ว”
มันทรุดตัวลงนั่งกับพื้นซะงั้น เฮ้ย! อายเค้า! จะนั่งก็ปล่อยแขนกูก่อนสิโว้ย!
“อ่อนว่ะ”
“พี่เรียนเสร็จเมื่อวานก็ขึ้นรถมาเลย คนข้าง ๆ กรนโคตรดังยังไม่ได้หลับซักตื่น จะเป็นลมอยู่แล้วเทพ”
อ้าว!
“ไหวป่ะ?”
ผมมันคนดีครับ อดห่วงมันไม่ได้
“ถ้าเทพไม่เดินหนีพี่อีกพี่ก็พอไหว”
เวร! ยังมีหน้ามายิ้มกวนตีนผมอีก ... แต่เอาวะ นั่งเป็นเพื่อนมันก่อนก็ได้
“ตกลงตัวเมจเป็นตัวขายของ?”
“อืม ตัวหลักพี่เล่นดาบอยู่กิลด์นั้นแหละ”
“แล้วทำไมไม่เอาเมจเข้ากิลด์ด้วยอะ”
“รำคาญเด็ก ชอบมาขอเงิน ตัวเมจมีไม่กี่คนในกิลด์ที่รู้ว่าเป็นของพี่ เก็บเงินกับของในนั้น เวลาคนอื่นโดนแบนของจะได้ไม่หาย”
“บอทยกกิลด์อะดิ!”
ไอ้พวกเวร! แต่ไอ้สตาร์มันกลับยิ้ม
“ก็นิดนึง แต่ตัวเมจบริสุทธิ์นะ ค้าขายตามปกติ ปลอดภัยแน่นอน”
แม่มยักย้ายถ่ายเทกันเก่งนะพวกมึง ล่อกันเป็นแก๊ง!
“ขายเอ็มจริงเหรอ?”
“สนเหรอ? เอาเท่าไหร่อะ? พี่ให้”
ทำป๋า โถ ๆ ผมมีศักดิ์ศรีนะคร้าบ ไม่สนหรอก!
“ถามไปงั้นอะ เลิกเล่นเกมนั้นแล้ว”
“เลิกจริงดิ? หรือเพราะโกรธพี่ เรื่องดาบเหรอ?”
“ไม่มีเหตุผลอะ เบื่อแล้ว”
“แต่พี่อยากเล่นเกมกับเทพนะ”
มันพูดจริงพูดเล่นวะเนี่ย? จริงจังเชียว แล้วทำไมผมต้องดีใจด้วยวะ!
“เหงาอะ เมียก็ทิ้งไปแล้ว เด็กในกิลด์ก็น่ารำคาญ อยู่กับเทพสบายใจกว่า”
ตกลงมันอกหักจริงเหรอวะ?
“เรื่องจริง?”
“จริง อยู่กันมาตั้งห้าหกปี สุดท้ายมันทิ้งพี่ไปมีคนอื่น”
“เออ ๆ ผู้หญิงมีเยอะจะตาย เดี๋ยวก็หาใหม่ได้น่ะ”
เวรกรรมอะไรต้องมาปลอบใจมันวะ!
“เทพสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ทิ้งพี่”
ผมไปสัญญากับมันตั้งแต่เมื่อไหร่คร้าบ! เหวอเลยอะ แต่สงสารมันวุ้ย! หน้ามันเศร้าชะมัดเลย
“เออ ๆ เพื่อนกันไม่ทิ้งกันหรอก”
“งั้นเรียกพี่ตาก่อน ตั้งแต่เจอกันเทพยังไม่ได้เรียกชื่อพี่เลย เรียกแล้วถึงจะเชื่อว่าหายโกรธพี่แล้วจริง ๆ ”
ทำไมมันปรับอารมณ์ไวจังวะ!
“ไมกูต้องทำด้วย?”
“ก็นี่ไง ฟังแล้วเหินห่างอะ เทพเรียกพี่ตาก่อนสิ แทนตัวเองว่าเทพด้วย น่ารักดี พูดกูมึงกับผู้ใหญ่ไม่น่ารักเลยอะ”
“ปัญญาอ่อนละ!”
“ฮ่า ๆ ”
ผมด่ามันนะ แต่ไม่รู้ทำไมตัวเองถึงแอบอมยิ้ม เวลามันพูดแบบนี้แล้วผมนึกถึง “น้องดาว” ขึ้นมาจริง ๆ นะ
“นี่แอบไปหลอกใครอีกป่ะเนี่ย?”
“เฮ้ยเปล่านะ! คนอื่นเข้าใจผิดเองทั้งนั้น”
ดัดจริตเชียวนะ!
“ชอบเป็นตุ๊ดหรา?”
“ถ้าพี่เป็นตุ๊ดแล้วจะมีเมียได้ไง”
โหมีข่ม!
“อ่านะ เอ้อ อวดกันเข้าไป ขอให้อกหักหญิงไม่แลตลอดชาติ”
“ฮ่า ๆ ”
ผมหายโกรธมันเป็นปลิดทิ้ง ไม่รู้สิครับ ไอ้พี่ตามันก็คุยสนุกดีนะ แล้วพวกเราก็เดินเข้างานกันอีกรอบ ดีนะปั้มมือไว้แล้วไม่ต้องเสียค่าบัตรอีก
พวกเราไปดูเขาประกวดคอสเพลย์ ถ่ายรูปพริตตี้ ดูแข่งเกมรอบตัดสิน เดินเล่นในงานจนเย็นผมถึงนึกขึ้นได้เลยหันไปถามมัน
“พี่ตา ๆ ”
เสียงในงานดังชะมัด ผมเลยสะกิดให้มันขยับมาใกล้ ๆ
“พี่กลับคืนนี้เลยป่ะ?”
“ไม่อะ เดี๋ยวหาโรงแรมนอนเอา พรุ่งนี้จะมาเอาของอีกรอบ”
พอดีของที่พี่ตาอยากได้เขาจะจัดประมูลกันพรุ่งนี้ ไอ้พี่ตาก็ทุ่มทุนโคตรมันบอกเป็นตายร้ายดียังไงก็จะเอาของชิ้นนั้นให้ได้ นับถืออะ มันบ้าเกมกว่าผมอีก แต่ขึ้นชื่อว่าประมูล ค่ายนี้โหดจะตายราคาเป็นหมื่นดีไม่ดีถึงแสน มันจะเอาจริงเหรอวะ...
“งั้นคืนนี้พี่ไปนอนห้องผมมั้ย?”
“ได้เหรอ?”
“เออ ผมใจกว้าง”
“ต้องงี้สิน้องรัก เย็นนี้อยากกินอะไรบอก เดี๋ยวพี่เลี้ยง”
โหป๋าชิบ!
พูดก็พูดเถอะ อย่าหาว่าผมเชื่อคนง่ายเลย แต่พี่ตาคุยถูกคอกับผมจริง ๆ เราสนิทกันอย่างรวดเร็วทั้ง ๆ ที่พึ่งเจอกัน แปลกดีครับ
พอซี้แล้วผมเลยไม่ถือ พี่ตาไม่ใช่โจรมันคงไม่ฆ่าหมกผมหรอก ท่าทางรวยโคตรอย่างมันจะมาเอาอะไรจากผม ผมว่าจะลองเชื่อมั่นในมิตรภาพของคนรู้จักในเน็ตอีกซักครั้ง ถึงน้องดาวจะกลายเป็นพี่สตาร์ไปแล้วก็เหอะ
กว่าพวกเราจะกลับมาถึงหอก็ดึก ดีที่หอนี้ไม่ค่อยเคร่ง ห้องข้าง ๆ เป็นนักศึกษาชายหญิงอยู่ด้วยกันด้วยซ้ำ ผมพาพี่ตาเข้ามาในห้องแล้วก็บอกให้เขาอาบน้ำก่อนได้เลยเพราะหัวเหม็นกันทั้งคู่ พี่ตาเลี้ยงเนื้อย่างผม อร่อยโคตร!
พี่ตามันโคตรบ้าเลย ตอนที่มันเดินผ่านร้านอุปกรณ์คอสเพลย์มันซื้อที่คาดผมหูแมวด้วย มีการลองใส่แล้วหันมาถามผมว่าน่ารักรึเปล่าอีก โคตรเกรียน! มันซื้อของเล่นกับตุ๊กตาเยอะโคตร ท่าจะชอบจัด
เสียดายชะมัด ถ้าพี่ตาเป็นผู้หญิงจริง ๆ คงสนุกกว่านี้ ผมนึกภาพตามได้เลย ยัยดาวตัวแสบของผมต้องป่วนสุด ๆ ชัวร์!
“เทพพี่เสร็จแล้ว”
พี่ตาอาบน้ำเสร็จแล้วทีนี้ก็ตาผมล่ะ
“ดูอะไรอะเทพ?”
“บอร์ดไง หารูปสาว ๆ ”
พี่ตามายืนข้าง ๆ ผม มันใส่เสื้อยืดกับกางเกงเลเรียบร้อยเชียว
“หาน้องแว่นคนนั้นล่ะสิ?”
“ทำไมอะ สาวแว่นน่ารักออก”
พี่ตายิ้ม โด่! ผมรู้น่ะ มันชอบหูแมวอะเด้ แต่สำหรับผม ๆ ชอบสาวแว่นนี่หว่า สาวแว่นสุดยอด!
แล้วผมก็อาบน้ำ แต่พอออกจากห้องน้ำผมก็ต้องตะลึง พี่ตามันขนโน้ตบุ๊กมาด้วยเหรอว้า!
แม่เจ้า! ผมมอง MSI โคตรเทพกับเมาส์งูเขียวแล้วน้ำลายหกเลยครับ โน้ตบุ๊กพี่ตาเครื่องนี้แพงกว่าพีซีผมทั้งเซ็ตอีก!
“อ้าวเสร็จละเหรอ พี่เอาพัดลมออกนะ ขอใช้แป๊บ”
ร้อนครับ อากาศไม่ได้ร้อนเพราะไม่มีพัดลมหรอกแต่ผมอิจฉาตาร้อน! ทำไมพี่ตามันรวยจังวะ!
“โคตรเทพเลยพี่”
ผมขยับเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อดูเป็นบุญตา
“นี่เหรอ?”
“รุ่นนี้เกินแสนเลยนี่หว่า โคตรลงทุนอะ เล่นเกมลื่นหัวแตกเลยดิ”
“เวอร์ไป พี่เอาไว้ทำงานด้วย”
“ขอลองมั่งดิพี่ตา”
อย่าว่าผมเลยนะ แต่ผมอยากอ๊ะ ยอมลงทุนอ้อนมันเลย ชาตินี้ไม่รู้จะได้สัมผัสของดีแบบนี้อีกเมื่อไหร่ พี่ตาเหล่มองผมยิ้ม ๆ แบบเหนือกว่าแล้วก็หันไปเข้าเกมให้ผม แต่เกมเก่านะไม่ใช่ DT
“ไม่ไปใส่เสื้ออะ?”
“ไม่อะพี่ ร้อน อยู่ห้องผมใส่แต่บ๊อกเซอร์งี้แหละ นี่พี่ลงเกมไว้กี่เกมวะเนี่ย!”
หน้าเดสทอปมันโคตรรก!
“ก็มีครบทุกเกมที่เล่นแหละ”
ผมดูไอคอนหน้าจอแล้วอึ้งอะ ไม่ต่ำกว่าห้าเกมแน่ ๆ อย่าบอกนะว่ามันเล่นหมด
“อยากลองเหรอ? เดี๋ยวมีไรเจ๋ง ๆ ให้ลอง เทพไปเข้าตัวเทพรอสิ”
“ทำไมอะ?”
“เออน่ะ”
แล้วผมก็ทำตามที่พี่ตาบอก พี่ตาบอกให้ผมไปรอในเมืองตรงจุดชมวิวที่เดิม พอเสร็จแล้วพี่ตาก็เรียกผมไปนั่งหน้าโน้ตบุ๊ก พี่ตาบอกจะให้ผมลองเล่นตัวของพี่ตา...
มีอะไรให้ผมอึ้งอีกมั้ยเพ่! รีบ ๆ ถล่มหัวใจผมต่อเลยมา!
ผมมองตัวละครในเกมแล้วจุกจนพูดไม่ออก!
“จริงดิพี่?”
“อืมตัวหลักพี่ ส่วนใหญ่คนในกิลด์จะรู้ว่าพี่เล่นตัวนี้ แต่หลัง ๆ พี่หนีไปออนเมจพี่เลยให้เพื่อนเอาไปล่าของ นอกจากพี่กับหัวกิลด์ก็มีอีกสองคนที่มีพาสเข้า”
ผมมองหน้าพี่ตาที่อมยิ้มนิด ๆ แล้วเกิดความรู้สึกอยากตั๊นหน้ามันเป็นบ้า! ก็ไอ้ตัวละครนักดาบที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่มันคือ “วาโยกิเลน” อันดับหนึ่งของเซิร์ฟเชียวนะ! ไม่ต้องพูดถึงเลเวลกับของอะ เต็มแมกซ์ทั้งตัว!
“พี่ทำได้ยังไงอะ อย่างโหดเลย”
“บอทมนุษย์ไง เพื่อนพี่เปิดร้านเกม มีเด็กให้ใช้เยอะ”
“ไม่กลัวของหายเหรอพี่?”
“ไม่หรอก เด็กที่ร้านไว้ใจได้ อยากลองป่ะ?”
“ลองไงอะ”
“PVP ไง”
“สู้กับตัวผมเนี่ยนะ! ไม่ไหวหรอก”
“เทพก็ใช้ตัวพี่ไง”
“ไม่ไหวอะ ทีเดียวตายดิ ดูเวลพี่กับเวลผมซะก่อน ของอีก”
“งั้นพี่เข้าตัวเมจอะ เมจพี่ตันละ ไหวอยู่”
“มั่นใจขนาดนั้นเลย เมจกับนักดาบเนี่ยนะพี่?”
เอาเมจตัวบาง ๆ มาสะกิดนักดาบโคตรถึกของฟูลแบบนี้จะไหวเหรอคร้าบ!
“กล้าป่ะล่ะ? อิ ๆ ”
“จัดมา ระวังทีเดียวจอดอะ ฮ่า ๆ ”
แล้วพี่ตาก็ให้ผมลอง สัมผัสของภาพและเสียงจากเกมมิ่งโน้ตบุ๊กโคตรสะใจ นักดาบอันดับหนึ่งของเซิร์ฟก็โคตรเทพ ทั้งอาวุธชุดป้องกันกับสกิลทุกอย่างฟูลครับ ผมเรียงปุ่มสกิลใหม่อย่างย่ามใจ หึ ๆ
แต่ทำไมพี่ตาเล่นเมจพลิ้วจังวะ! ผมเข้าไม่ถึงตัวมันซักที ต้องเป็นเพราะไม่ชินกับอุปกรณ์แน่ ๆ เวร!
“เปิดดี ๆ สิเทพ อย่าให้โดนล็อกขา”
“พี่ก็อย่าวิ่งดิ อัพวิ่งเท่าไหร่วะ!”
“ไม่วิ่งก็ตายสิเทพ ใช้มึนสิ”
“ผมพยายามแล้ว แต่มันไม่ทันอะ เจอสวนทุกที พี่เลิกวิ่งซักทีดิวะ!”
“เปิดดี ๆ แล้วคอมโบรัว ๆ สิ เทพเสียจังหวะเองอะ”
“ผมไม่ถนัดนี่หว่า ไม่ชินเมาส์!”
“สเต็ปกากมาก ไม่ค่อยได้ PVP ใช่ป่ะ?”
ผมแพ้ไปเกือบสิบรอบ ถึงตัวเมจจะทำแดมเมจเข้าผมได้น้อยแต่สเต็ปพี่ตาเทพมากครับ ผมเข้าไม่ถึงตัวเลย โดนลูกไฟรัว ๆ แถมยังเจอยึดขาก่อนจะลงเมเทโอแดงเถือกไปทั้งจอ จอดสนิทอะ
“ไหวป่ะเนี่ย?”
“พอเห้อ ผมยอม!”
“ฮ่า ๆ ”
แล้วพี่ตาก็เดินมาข้าง ๆ ผม
“เดี๋ยวดูพี่”
พี่ตาส่งซิบคุยกับเพื่อนชวนมาลองแล้วก็นั่งเรียงสกิลใหม่ ละพี่เขาก็โชว์สเต็ปนักดาบอันดับหนึ่งให้ดูเป็นบุญตา โคตรเทพอะ นิ้วพี่แกไวโคตร! ตามันแทบไม่ต้องมองแป้นเลย ใช้ความรู้สึกกับความจำล้วน ๆ พี่ตาแทบไม่ต้องดูดีเลย์สกิลกะจังหวะโคตรเป๊ะ!
หลังจากโชว์เสร็จพี่ตาก็เปิดคลังจะหาของให้ผม แต่ผมไม่ค่อยได้เล่นแล้วเลยปฏิเสธ คือมันหมดอารมณ์อะ เหมือนรู้ตัวว่าพยายามให้ตายยังไงก็ไม่มีวันเทพได้เท่าเขา พี่ตาเลยให้เงินผมมาแทนบอกเผื่อเอาไว้ซื้อดาบใหม่ โคตรจี๊ดอะ อิจฉาคนรวยวุ้ย!
“นอนเหอะพี่ เซ็งว่ะ อิจฉา”
“อะไร? แค่นี้ก็เซ็งละเหรอ เทพขี้งอนจัง”
“ดึกแล้ว พรุ่งนี้ไปงานอีกไม่ใช่เหรอ”
“ง่า รู้แล้ว ละพรุ่งนี้ไปกะพี่ป่ะ?”
“ดูก่อน ผมขี้เกียจ”
“ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ เหงา”
ก็ผมหมั่นไส้มันนี่หว่า บังอาจรวยเกินหน้าเกินตาทั้งในเกมนอกเกม
“นะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงหนม”
“โห! ผมไม่ได้เห็นแก่กินนะพี่!”
“ฮ่า ๆ ”
พี่ตาสลับปลั๊กเสียบพัดลมคืนให้ผมแล้วก็มานอนข้าง ๆ กัน ดีนะห้องผมมีเตียงห้าฟุตเลยนอนเบียดกันได้
“นอนได้ป่ะพี่?”
“ถ้าเทพไม่ละเมอถีบพี่ก็ได้อยู่”
“เฮ่ยผมไม่นอนละเมอ!”
“เหรอ แต่พี่นอนดิ้นอะ”
พี่ตาหันมายักคิ้วให้ผมอีก เวร!
“อย่าถีบผมตกเตียงละกัน”
“ไม่รู้สิ ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็อย่าว่าพี่เลยนะ”
เสียวชะมัด ตอนนั้นผมกลัวโดนถีบตกเตียงไม่คิดเลยว่าไอ้พี่ตามันจะทำผมแสบกว่าที่คิด ผมไม่ควรเชื่อคนในเน็ตง่าย ๆ เลยจริง ๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รีบลงเพราะอาทิตย์นี้สงครามนางงานอวสาน!
เป็นยังไงกันบ้างกับ "พี่สตาร์" ของเรา ฮ่า ๆ
เห็นแฟน ๆ แต่ละคนเดากันใหญ่ เดาถูกบ้างผิดบ้าง อิ ๆ แต่ทีแน่ๆ พี่ตาไม่ใช่หัวกิลด์ 
เคยเจอแบบ "เราไม่ได้เล่น น้องเราเล่นมั้ย?" บางทีก็อยากจะตบมันบ้างว่าทำไมไม่สั่งสอนน้องให้ดี น้องที่ว่าอาจจะมีสามหัวสุมกันตอนมันกำลังเกรียนก็ได้
แล้วก็เรื่องการเรียงสกิล การกดสกิล เสต็ป PVP อีก อา... คิดแล้วเศร้า ใช่สิเรามันกาก!
ขออภัยที่นิยายเรื่องนี้ไม่ค่อยฟรุ้งฟริ้ง มีแต่ฉากมุ้งมิ้งแบบเกมเมอร์เกรียน ๆ เอาน่ะ... ก็นี่มันนิยายเกม ฮ่า ๆ แต่ครึ่งหลังนี่บอกเลย เงิบทุกตอน! 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
