Ch 55 บทบาทชีวิต || JAY ‘ Mode
ผมยืนมองอุ่นเดินออกไปกับแบงค์
แล้วทำได้แต่ถอนหายใจ
เห้อออ ,, นี้ละนะความรัก
ผมกลับไปมองดูแฟรงค์ที่นอนเล่นกับทีชเชอร์
นั้นก็แฮปปี้ไม่ดูเหตุการณ์ด้านนอกเลย
555+ น่ารักจริงๆ
แฟรงค์ :: ป๊ะป๊ารักทีชเชอร์นะ โตมาอย่าทิ้งป๊าน๊า
555 ทีชเชอร์ 8 เดือนเองนะ กลัวโดนทิ้งละหรือไง
ละดูนั้นสิ เจ้าตัวเล็กหัวเราะชอบใจใหญ่
ป๊าแฟรงค์ไม่หลงให้มันรู้ไปสินะ
สักพักผมได้ยินเสียงปิดประตูห้อง เลยหันไปดู
ยิมเดินออกมาจากห้องทีชเชอร์ กำลังทำท่าจะออกจากห้องไป
ผม :: ยิม มานั่งคุยกับพี่ก่อน
ยิมเดินตามมานั่งที่โซฟากับผม
ดูหน้าตาอิดโรยย คงไม่ได้นอนพอๆกับอุ่นสินะ
ผม :: เล่าให้พี่ฟังได้ไหมว่าทำไม
ยิมหันมามองหน้าผม ก่อนจะก้มหน้าลงร้องไห้กับฝ่ามือตัวเอง
ยิมร้องไห้สักพักจนหายสะอื้นก็เงยหน้ามามองผมอีกครั้ง
ก่อนจะพูดกับผมด้วยเสียงที่สั่นเครือว่า
ยิม :: ผู้หญิงคนนั้นเป็นน้องไอ่นพ
ผม :: นพ ปี3 เพื่อนยิมอะนะ
ยิมพยักหน้า
ยิม :: ครับ ผมเจอน้องแนนที่บ้านไอ่นพ วันที่พวกผมไปประชุมเรื่องรับน้องกัน
ผม :: แล้วไงต่อ
ยิม :: น้องเค้าก็มานั่งเล่นนั่งคุยด้วย วันแรกก็ไม่มีอะไร
ผมก็กลับมาหาอุ่นที่คอนโดปกติ แล้วพออีกวันไปมหาลัย
นพมันก็มาบอกว่า น้องสาวมันชอบผม
แฟรงค์เดินออกมานั่งฟังด้วย เพราะทีชเชอร์นอนหลับไปแล้ว
แฟรงค์ :: แล้วมึงพี่ยิม มึงก็ยอมคบกับอีนั้นอะนะ
ผม :: แฟรงค์ ,, ฟังก่อน
ยิม :: ผมก็บอกมันแล้วว่า กูมีแฟนแล้ว
แต่มันก็บอกว่าไม่เป็นไร น้องกูรู้ว่ามึงมีแฟนแล้ว แต่มันชอบมึง
ผม :: ไม่คิดจะห้ามกันเลยใช่ไหมเพื่อนเนี้ย เห้อออ
ยิม :: ผมก็บอกว่าแล้วจะให้กูทำไง
นพมันก็บอกว่ามึงก็คุยๆกับน้องกูหน่อย แค่คุยเองอุ่นไม่ว่าหรอก
ผมก็เลยคิดว่า อืมม ก็แค่คุย แค่น้องเพื่อน อุ่นคงไม่ว่า
แฟรงค์ :: มึงก็เลยคุยงั้นสิ
ยิม :: อืมม ก็คุยไลน์กันมา เจอกันที่บ้านนพ บางทีก็มารอที่ใต้ตึก
แฟรงค์ :: แล้วทำไมพวกกูไม่เห็น
เริ่มไปละอารมณ์แฟนผม กู มึง มาเต็มเลย - -
ยิม :: คนอื่นเข้าใจว่าแนนมานั่งรอพี่ชายมัน
แฟรงค์ :: มึงไม่ละอายใจหรอวะ อุ่นก็ไปนั่งรอมึงทุกวัน
อีนั้นก็มารอเหมือนกัน มึงทำได้ไงไอ่เชรี้ยยิม
ผม :: ถ้าไม่ฟังก็เข้าไปนอนกับทีชเชอร์นะแฟรงค์ อืมม เล่าต่อยิม
ยิม :: ผมรู้ว่าผมผิดนะพี่ แต่ … ในเวลานั้นผมห้ามตัวเองไม่ได้
ผม :: อยู่กับอุ่นไม่มีความสุขหรอ
ยิม :: มีครับ
ผม :: แล้วทำไมถึงหวั่นไหวกับคนที่เข้ามาหาละ
ยิม :: พี่เจไม่เคยเบื่อหรอครับ ชีวิตประจำวันเดิมๆ
ผม :: ยังไง ลองพูดมาสิ
ยิม :: ก็กลับจากมหาลัยมาก็ดูทีวี อ่านการ์ตูน เล่นเกมส์
คุยกันอยู่ 2 คนในห้อง ไปเที่ยวไหนก็ไปแค่ 2 คน ไปกับเพื่อนก็ไปด้วยกัน
นอนหลับพร้อมกัน อยู่ด้วยกันตลอด บางทีมันก็น่าเบื่อ มันดูเดิมๆไป
ผม :: แล้ว?
ยิม :: พอแนนเข้ามาแล้วมันก็รู้สึกดี น้องเค้าอ้อนเก่ง
ชวนคุยเก่ง ไปไหนด้วยก็ช่างเอาใจ มารอเจอหน้าผมแม้จะเห็นว่าอุ่นก็อยู่ก็มา
ไม่งอแงใส่เวลาผมไม่ไปหา หรือไปเจอไม่ได้ ไม่ก้าวก่ายไม่ระรานใคร มันก็เลย .....
ผม :: เผลอใจไปแล้ว ว่างั้นเถอะนะ
ยิม :: แต่ผมรักอุ่นนะพี่เจ
ผม :: นอนด้วยกันแล้วหรอ
ยิม :: เออ คือ ยะ ยัง ครับ
ตอบผมแต่หลบสายตา ..... เห้ออ ทำไมกูจะดูไม่ออกวะยิม
ผม :: เอาแน่ๆ ทำอะไรไปก็ยอมรับตรงๆ ผู้ชายอะนะ อย่าทำผิดไปกว่านี้เลย
ยิม :: เคยครับ
แฟรงค์ :: มึงทำกับเพื่อนกูได้ไงวะพี่ยิม อุ่นมันรักพี่แค่ไหนพี่ก็รู้ ไอ่เชรี้ยยเอ้ยยย
ยิม :: พี่ก็รักอุ่น
แฟรงค์ :: หยุดพูดเลยว่ามึงรักอุ่น รักบ้านมึงทำกันแบบนี้หรอวะ
ยิม :: มันเรื่องปกติของผู้ชายไหมวะ มีไหมใครจะไม่เบื่ออะไรเดิมๆบ้าง
กูอยู่กับอุ่นแทบทุกวันทุกเวลานอนด้วยกันทุกคืน
นี้ก็แค่มีคนมาทำให้สดชื่นบ้างแค่นั้น มันผิดร้ายแรงมากหรอวะ
ยิมคงเริ่มโมโหแฟรงค์ที่ด่าๆมัน เลยขึ้นมึงกูตามๆกันไป
แล้วจะดังทำไม ลูกกูนอนอยู่ !!
แฟรงค์ :: กูก็ผู้ชายนะ แต่กูไม่เคยเบื่ออะไรเดิมๆที่มึงพูดมาเลย
กูไม่เบื่อที่จะกินข้าวกับคนเดิมๆซ้ำๆ กูไม่เคยเบื่อที่นอนเล่นดูทีวีหรืออยู่กับคนที่กูรัก
เพราะอะไรมึงรู้ไหม ,, เพราะนี้คือคนที่กูรัก คือคนที่กูเลือกแล้วและเค้าก็เลือกกูเหมือนกัน
ในเมื่อมึงเลือกเค้าให้เข้ามาในชีวิตมึงแล้ว
ละมึงมาหาข้ออ้างเพื่อจะมีคนอื่นแล้วตอบหน้าส้นตีนแบบนี้อะนะ
ไม่เรียกว่าผู้ชายหรอก
ผม :: แฟรงค์พอๆ ไปอยู่กับลูกในห้องได้แล้ว เดี๋ยวตื่นมาไม่เจอใครจะงอแง
แฟรงค์มองยิมแบบไม่พอใจ ก่อนจะลุกเข้าห้องไปนอนกับลูก
ผม :: ฟังนะยิม .. มันก็จริงที่ยิมบอกว่า มีแนนเข้ามาแล้วรู้สึกดี
เป็นพี่ถ้ามีเข้ามาพี่ก็รู้สึกสดชื่นดี ผู้หญิงน่ารักๆเอาใจเก่งใครๆก็ชอบ
และที่ยิมบอกว่าเบื่ออะไรเดิมๆที่มีกับอุ่นมาตลอด
ตรงนั้นพี่ก็ยอมรับว่ามันก็ต้องมี เพราะคนที่อยู่ด้วยกันทุกวัน
มันก็ดำเนินชีวิตแบบเดิมๆตลอดซ้ำๆไป
แต่ ....... สำหรับพี่นะ ถึงมันจะมีอารมณ์เบื่อบ้างนอยด์บ้าง
แต่พี่เลือกที่จะหากิจกรรมอื่นๆมาทำ
ชวนกันปลูกต้นไม้บ้าง ขับรถไปหาแม่ๆบ้านนั้นบ้านนี้บ้าง
ทำกับข้าวกินกันบ้าง มันมีกิจกรรมให้ทำเยอะแยะ
อย่าพูดเลยว่าเบื่อๆอะไรเดิมๆที่ทำซ้ำๆ
ถามตัวเองดีๆ ที่พูดว่าเบื่อ
เพราะกำลังหาเหตุผลให้ตัวเองผิดน้อยลงหรือป่าว
ยิม :: พี่เจ .. คือ อืมมมม
ผม :: แล้วมั่นใจหรอว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องการอะไรมากกว่าสิ่งที่เป็นอยู่
ยิม :: อืมม แนนบอกว่าได้เท่านี้ก็ดีแล้ว
ผม :: ถ้าบอกได้เท่านี้ก็ดีแล้ว ทำไมไม่ดีแค่ได้แอบรักแอบมอง
และหยุดมันตั้งแต่ไม่เกินเลยกันไปขนาดนี้ละ
ยิมรอดูไปละกันนะว่าสิ่งที่ยิมแลกไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
มันจะส่งผลอะไรกับชีวิตยิมบ้าง
ยิม :: พี่เจ ช่วยยิมหน่อยนะ ยิมไม่อยากเลิกกับอุ่น
ถ้าไม่มีอุ่นละยิมจะทำไงอะพี่ พี่ช่วยยิมหน่อย
แต่ผมไม่ทันจะอ้าปากตอบ
แฟรงค์ก็อุ้มทีชเชอร์เดินออกมาหาผม
ผมเอื้อมมือไปรับลูกสาวตัวน้อยที่เพิ่งตื่น
แต่ตาเทอสดใสมาก TT’ จะนอนอีกกี่โมงลูกสาววพ่อ
แฟรงค์ :: ก็ใช้ชีวิตไปกับอีนั้นไง มีอุ่นไปทำไมมันน่าเบื่อ
ถ้ามึงพูดจบแล้วออกไปจากห้องกูได้แล้ว
แล้วไม่ต้องมาขอให้ใครช่วยมึงหรอกนะ
กูไม่ช่วย แฟนกูก็ไม่ช่วย เพื่อนกูทุกคนก็ไม่ช่วย
ไปบอกให้ไอ่เชรี้ยพี่นพ พี่ชัย เพื่อนดีๆของมึงช่วยละกัน
ผม :: พอๆแฟรงค์พอ
ผมหันไปมองยิมที่ตอนนี้เริ่มจะร้องไห้อีกรอบ
กำมือถือที่มีสายเรียกเข้ามาตลอดตั้งแต่เริ่มนั่งคุยกับผม
แต่ยิมไม่รับสายเลย ปล่อยให้มันสั่นแบบนั้น
ผม :: ยิมกลับไปนอนพักนะ แล้วค่อยว่ากัน รอให้ทุกคนใจเย็นกว่านี้ก่อน
ยิม :: ครับ
ผม :: ขับรถไหวไหมนะ
ยิม :: ไหวครับ ขอบคุณครับพี่เจ ... เอออ แฟรงค์ พี่ขอโทษนะ
พูดจบก็เดินออกจากห้องไป
เห้ออออ ,, นี้แหละนะความรัก
ความเบื่อ ความใคร่ ความสนุกสนาน ,, ฯลฯ
มันมีกันทุกคนแหละครับ แต่อยู่ที่ว่าคุณจะจัดการกับความรู้สึกนั้นยังไง
แฟรงค์ :: พี่เจๆ ทีชเชอร์ตัวอุ่นๆไหมพี่ลองจับสิ
ผมเอามือไปอังหน้าผากทีชเชอร์
ผม :: อืมม อุ่นๆงะ ละลูกหายใจเป็นไงบ้างอะ หอบเหนื่อยป่าว
แฟรงค์ :: ไม่มีหรอก นี้ยังกระโดดยังเล่นอยู่เลย
ผม :: อืมม งั้นรอดูอาการไปก่อนเนอะ ,,
ไหนครับทีชเชอร์ อยู่กับป๊าก่อนนะ เดี๋ยวพ่อทำงานแป๊บนะครับ เดี๋ยวมาเล่นด้วยนะ
เจ้าตัวน้อยยื่นมือมาจะให้ผมอุ้ม แล้วยิ้มแฉ่งโชว์เหงือกสวยๆให้ผมดู
ผม :: อยู่กับป๊าแป๊บเดียวนะ
ผมเอามือบีบแก้มทีชเชอร์เบาๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปทำงานต่อ
แต่เปิดประตูห้องไว้ครับ จะได้มองออกมาเห็นทีชเชอร์กับแฟรงค์ว่ากำลังทำอะไรกันอยู่
ผมนั่งทำงานไป ก็ฟังเสียงป๊ากับลูกสาวเค้าหยอกกัน
หัวเราะคิกคักๆ เลยหยุดงานที่ทำ แล้วมองภาพตรงหน้า
... เบื่อ งั้นหรอ??
ชีวิตประจำวัน ,,, สามารถทำให้คนเบื่อ
แล้วหาทางออกโดยการหักหลังคนที่รัก ,, ได้ขนาดนั้นเชียวว
แฟรงค์จะเหงา จะเบื่อบ้างไหม???
อื้มม จะว่าไปตั้งแต่มีทีชเชอร์ แฟรงค์ไม่ค่อยจะมาหื่นลามกกับผมมากละครับ
แรกๆที่ทีชเชอร์ยังอยู่บ้านแม่กับเบลล์ ก็มาลวนลามผมตลอด 55555
แต่พอรับทีชเชอร์มาอยู่ด้วยที่คอนโดประจำ
...ยังไม่เคยได้มีซัมติงอะไรกันครับ 5555+
เพราะแฟรงค์เป็นนักศึกษาใหม่ ผมเข้าฝึกงาน
และเราพาทีชเชอร์มาอยู่ที่คอนโดด้วย
เปลี่ยนแปลงไปทุกอย่าง
ห้องที่เคยแบ่งไว้เป็นห้องทำงาน ต้องจัดใหม่
เอาไว้เก็บของให้ทีชเชอร์ เอาตู้เย็นเก็บนมมาไว้ด้วย
ของในห้องอะไรที่มีคม หรือจะทำอันตรายให้กับทีชเชอร์ได้นี้เก็บไว้ให้มิดชิดครับ
เช้ามาจะมีพี่เลี้ยงมาเลี้ยงทีชเชอร์ที่คอนโด
เย็นมาก็ต้องรีบมาดูทีชเชอร์ต่อ เพราะพี่เลี้ยงไป-กลับ
จะว่าไป ,, แฟรงค์ก็โตขึ้นมากเลยนะ
ไม่มีขอไปเดินห้างกับเพื่อน ไม่มีงอแงอยากไปกินอะไรบนห้าง หรือร้านอาหาร
ไม่งอแงอยากได้กางเกงยีนส์ หรือนาฬิกาแบบที่เคยชอบสะสมชอบซื้อ
... หรือแฟรงค์เองก็มีเบื่อๆบ้างเหมือนกัน
T____T คิดมากเลยไงไอ่เจเอ้ยยยย
แฟรงค์คงสังเกตว่าผมนั่งมองอยู่เลยเรียกผม
แฟรงค์ :: พี่เจมองอารายย อยากเล่นด้วยก็มาดิ 555
แล้วหันไปฟัดๆพุงเจ้าตัวเล็กต่อ
ผมเลยลุกไปนั่งเล่นกับทีชเชอร์ด้วย
ผม :: แฟรงค์
แฟรงค์ :: ครับ
ตอบผมนะแต่ไม่เงยหน้ามา ยังมองแต่ทีชเชอร์ตลอดเวลา
ผม :: เบื่อบ้างไหมอะ
แฟรงค์ :: เบื่ออะไรอะ อ่อ แบบที่พี่ยิมพูดอะนะ
ผม :: อืมม
แฟรงค์อุ้มทีชเชอร์มานั่งบนตัก ก่อนจะจับมือผมไว้
แฟรงค์ :: นี้ๆพี่เจ นี้แฟรงค์นะ ไม่ใช่พี่ยิมที่คิดแบบนั้น
ก็ยอมรับว่าแฟรงค์ก็เบื่อบ้าง แต่ไม่รู้ดิ แฟรงค์รักชีวิตแบบทุกวันนี้อะ
มันเบื่อแค่ตอนง่วงแต่ไม่ได้นอนเท่านั้นแหละ 5555
บางทีอยากไปช๊อปปิ้งบ้างแต่ไปไม่ได้ก็แอบนอยด์ๆนะ
แต่แฟรงค์รักพี่เจ รักทีชเชออร์ ,,
แฟรงค์ยอมที่จะเบื่อจะนอยด์บางเวลาดีกว่า
ดีกว่าที่แฟรงค์จะคิดโง่ๆทำอะไรผิดพลาดไป
อีกอย่างนะถ้าเราอยากไปห้างเราก็พาทีชเชอร์ไปด้วยก็ได้นิ
ละตอนนี้ก็ไม่มีเวลาเหงาด้วย เพราะมีทีชเชอร์ให้ฟัดๆทุกวันแบบนี้ไง
พูดเสร็จก็เอามือผมไปจับท้องทีชเชอร์
ผมเลยเอามือจิ้มๆพุงตัวเล็กเบาๆ
ตัวเล็กคงจะชอบใจ หัวเราะจนน้ำลายไหลเลย
ผม :: คิดงั้นจริงๆนะ
แฟรงค์ :: จริงๆดิ เห็นปะว่างอแงที่ไหนกัน
ผม :: ไม่งอแงนี้แหละ ที่น่ากลัว
แฟรงค์ :: 5555 คิดมากจังห๊าคนแก่
TT’ คนแก่งั้นหรออ ,, ไอ่บ้าแฟรงค์
ผม :: ไม่รักไม่คิดหรอกนะ
แฟรงค์ :: ไหนๆมาจูบหน่อย
แล้วยื่นหน้าเข้ามาหาผม
ผมรีบเอามือดันหน้าไว้ก่อนเลย
ผม :: ทีชเชอร์มองอยู่ เห็นปะ
แฟรงค์ก้มไปมองทีชเชอร์ ที่นั่งมองหน้าพวกผมอยู่
แฟรงค์ :: โหวว ลูกสาวป๊าจ้องทำไมละครับบ ป๊าอยากสวีตบ้างง
5555+ ขอได้ไหมม ,, วันเวลาดีๆแบบนี้
อยู่กับผมนานๆ =)
ผม :: งั้นเลี้ยงลูกไปน่ะ เดี๋ยวพี่ไปทำงานต่อละ
แฟรงค์ :: จูบก่อน จูบก่อน
ทำท่างอแงๆ น่ารักกกตายยอะแฟรงค์เอ้ยยย
ผม :: รีบเอาลูกนอนดิ เดี๋ยวคืนนี้ให้มากกว่าจูบเลย =)
ผมพูดจบรีบลุกมาทำงานต่อในห้องเลยครับ
ได้ยินแต่เสียงแฟรงค์พูดกับทีชเชอร์
แฟรงค์ :: ทีชเชอร์คนสวยของป๊า นอนหลับนะครับ ป๊าจะรีบไปนอนให้พ่อเจกอดบ้าง
555555 ทีชเชอร์คนสวยของพ่อ .. รีบๆหลับนะครับ
พ่อจะได้สวีตกับป๊าบ้าง =)
เช้าวันต่อมา
หึหึ แทบจะไม่อยากลุกออกจากเตียง
ไม่น่าเปิดโอกาสเลยจริงๆ
แฟรงค์ใส่มาไม่ยั้ง ผมเพิ่งจะได้นอนไปแค่ชั่วโมงเดียวเอง TT’
แล้วมีออกไปดูงานกับเชนต่อ
ส่วนแฟรงค์วันนี้มีเรียนบ่าย ยังนอนไม่ตื่นเลยครับ
ผมลุกขึ้นมาเปิดประตูห้องให้พี่เลี้ยงทีชเชอร์ตอนหกโมงเช้า
ทีชเชอร์ก็เหมือนรู้งานครับ ,,
นอนหลับไวมาก และไม่งอแงตื่นมากลางดึกเลย
แฟรงค์เอายานอนหลับให้ลูกกินปะเนี้ยย 5555555
พอพี่เลี้ยงเข้ามาในห้อง ก็ไปเตรียมซักผ้าแช่ผ้าให้ทีชเชอร์
ผมเลยเข้าไปอุ้มเจ้าหนูทีชเชอร์ออกจากที่นอน
เอ้ ,, ทำไมวันนี้นอนนานจังนะคนสวยของพ่อ
ผมชะโงกหน้าดูในเปลนอน ยังไม่ตื่นเลยครับ
พอเอื้อมมือไปจับเท่านั้นแหละ
ทีชเชอร์ตัวร้อนมากกก
ผม :: แฟรงค์ๆๆ ตื่นเร็วๆ พี่ดาวครับ พี่ดาว
พี่ดาว :: คะคุณเจ
ผม :: น้องมีไข้ พี่ดาวไปเอาที่วัดไข้กับเตรียมผ้ามาเช็ดตัวนะครับ
ผม :: แฟรงค์ตื่นเร็วๆ ลูกตัวร้อน
สักพักแฟรงค์ก็งัวเงียเดินออกมา แต่คงรีบไปไม่ทันได้ใส่เสื้อ
ใส่แต่กางเกงนอนขาสั้นเดินเข้ามาหาผม
พี่ดาวมองแฟรงค์แล้วหน้าแดงมากกก
จนผมต้องไล่ให้แฟรงค์ไปใส่เสื้อก่อน
ไม่ใช่ว่าจะคิดไม่ดีว่าพี่ดาวชอบแฟรงค์หรอกนะครับ
แต่เป็นใครมองก็เขินครับ ผมยังเขิน
ตัวแฟรงค์มีแต่รอยจ้ำแดงๆ ที่เมื่อคืนผมทำไว้ซะขนาดนั้น
ไหนจะไหล่ที่มีรอยจิกรอยฟันอีก - -
ไม่ต้องบอกก็ดูออกครับ ว่าเมื่อคืนมันจะขนาดไหน
แฟรงค์ล้างหน้าล้างตาใส่เสื้อผ้าใหม่ ละเดินมาอุ้มทีชเชอร์ไป
แฟรงค์ :: ไหนครับคนเก่งของป๊า กินข้าวกินยาก่อนนะ
แฟรงค์พยายามป้อนโจ้กอุ่นๆให้ทีชเชอร์
ทีชเชอร์กินไปได้ไม่กี่คำก็บ้วนออกละ สงสัยจะเจ็บคอ
ผม :: พาไปโรงพยาบาลเลยไหม เดี๋ยวพี่ลางานก่อน
แฟรงค์ :: พรีเซ้นงานไม่ใช่หรอ ไปเถอะพี่เจ
ถ้าพรีเซ้นต์งานผ่าน มันก็เป็นผลดีกับบริษัทที่เรากำลังจะเปิดนะ
ทีชเชอร์ยังไม่งอแงมาก เดี๋ยวถ้าไม่ไหวจริงๆแฟรงค์จะพาไปหาหมอเอง
ผม :: งั้นโทรตามแม่มาอยู่ด้วยนะ พี่เป็นห่วง
แฟรงค์ :: ครับๆ พี่เจไปอาบน้ำเถอะ แฟรงค์โทรเอง
ผมเดินมาอาบน้ำเตรียมกระเป๋า
พอเดินออกจากห้องมาก็เห็นปั้นสิบมานั่งอยู่ในห้องแล้ว
คือ ถ้าพูดกันตรงๆ ผมไม่ชอบเด็กปั้นสิบคนนี้เลยจริงๆ
มันเหมือนแบบว่า ,, เออ ไม่รู้ดิ ไม่ชอบอะครับ
แฟรงค์ :: พี่เจจะไปละหรอ
ผม :: อืมม จะไปรับเชนก่อน แล้วแฟรงค์ไปเรียนไหม แม่จะมากี่โมง
แฟรงค์ :: ไม่ไปอะ บอกให้ปั้นมันลาให้แล้ว ม๊าบอกเดี๋ยวเคลียร์บัญชีเช้าละจะมา
ผม :: งั้นพี่ไปก่อนนะ ทีชเชอร์ครับ เย็นนี้เจอกันนะ
ผมกำลังจะเดินออกจากห้อง หันไปมองทีชเชอร์อีกรอบ
ก็เห็นแฟรงค์อุ้มทีชเชอร์ให้นอนตัก
แล้วเด็กปั้นสิบเอาหูลงไปแนบบนตัวทีชเชอร์
แต่คือ .. นั้นมันตักแฟนกูนะครับบบ
โอ้ยยย หงุดหงิดอะ TT’
ขับรถไปรับเชนก็คิดไปตลอดว่า เด็กคนนี้ต้องการอะไร
ตั้งแต่วันที่ปั้นสิบเข้ามายกมือสวัสดีผม ผมเลยทักทายกลับไป
ผม :: อ่อ สวัสดีครับ เด็กใหม่วิศวะหรอ
ปั้นสิบ:: ครับผม
ผม :: ชื่ออะไรละเรา แนะนำตัวหน่อยสิ
ปั้นสิบ:: ผมชื่อ ปั้นสิบ สิตางค์ครับ ฝากตัวด้วยนะครับพี่เจ =)
ผม :: อ้าวว รู้จักพี่ด้วยหรอ
ปั้นสิบ :: รู้สิครับ ผมติดตามพี่มาตั้งแต่มีน้องทีชเชอร์นะครับ
พูดจบก็หันไปมองทีชเชอร์ แล้วยิ้มให้แฟรงค์
ผม :: ครับๆ ยินดีต้อนรับเข้าคณะวิศวะนะ มีอะไรถามพี่ได้
ปั้นสิบ :: ขอบคุณครับพี่
ผม :: งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ
ปั้นสิบ :: เอ่ออ พี่ครับ แล้วทีชเชอร์สุขภาพเป็นไงบ้างครับ
มีหายใจเหนื่อยหอบง่ายอยู่ไหมครับ
ผม :: ไม่มีนะ ร่าเริงปกติดีครับ
แฟรงค์ :: ไปเถอะพี่เจ มืดแล้วเดี๋ยวยุงกัดลูก
เออ ปั้นสิบเรากลับก่อนนะ แล้วเจอกันตอนเปิดเทอม เราก็เรียนวิศวะ
ปั้นสิบ :: ครับ
เออใช่ ... ปั้นสิบรู้ได้ไงว่าทีชเชอร์มีอาการเหนื่อยหอบง่าย?
ผมรีบเปิดไฟรถตีเข้าไปจอดข้างทาง
ผมลืมนึกไปว่า ,, ไม่มีใครรู้ว่าทีชเชอร์เป็นลิ้นหัวใจรั่ว
นอกจากกลุ่มผม กับเพื่อนของแฟรงค์
ไม่มีแฟนคลับในเพจของทีชเชอร์รู้ ...
แต่ทำไมปั้นสิบถามอาการของทีชเชอร์ได้??
ผมรีบโทรหาแฟรงค์ทันที
แฟรงค์ :: ลืมอะไรครับพี่เจ
ผม :: ป่าวๆนะ พี่จะถามว่าทีชเชอร์เป็นไงบ้าง
แฟรงค์ :: ตอนนี้หลับแล้วครับพี่เจ
ผม :: อ้าวว ทำไมหลับง่ายจัง ปกติมีไข้จะงอแงนิ
แฟรงค์ :: ตอนแรกก็ร้องไห้งอแงจนหายใจหอบๆอะ
แต่ปั้นสิบมันทำไงไม่รู้ มันเอาไปอุ้มๆสักพักก็หลับ
ผม :: ปั้นสิบอะหรอ ปลอบให้ยายหนูหลับ
แฟรงค์ :: อืมมม ครับ
ผม :: แฟรงค์ .. อย่าให้ปั้นสิบอยู่ใกล้ลูกมากนะ
แฟรงค์ :: ทำไมอะพี่เจ
ผม :: เดี๋ยวกลับไปค่อยคุยกัน เฝ้าลูกนะ อย่าให้ใครเข้าใกล้ลูก
แฟรงค์ :: ครับๆ อย่าห่วงนะตั้งใจทำงานนะครับ
ผมวางสายจากแฟรงค์ไปด้วยหัวใจที่บอกไม่ถูกครับ
ปั้นสิบ ,, นายเป็นใครกันแน่??
----------------------------------------
เรื่องราวเริ่มชัดเจนแล้วน๊าาา ...
เบื่อกันยังคะ
จะพยายามเดินเรื่องไม่ยืดเยื้อนะ
อย่าเพิ่งเบื่อกันไปก่อนนะคะ =)