Ch 50 Happy ♡ || Jay ‘ mode
เช้าวันจันทร์ ผมตื่นมาตั้งแต่ 6 โมงเช้า
ทั้งๆที่มีเรียนสิบโมง เพื่อโทรปลุกเจ้าแสบบ
แฟรงค์ :: ครับบพี่เจ
ผม :: ตื่นยังเนี้ย
แฟรงค์ :: มารอเพื่อนที่อ่อนนุชแล้ว
ผม :: อ้าวว แล้วทำไมไม่โทรมาละ
แฟรงค์ :: ก็อยากให้พี่เจได้นอน เหมือนพี่เจจะอดนอนมาหลายคืน เป็นห่วงงายยยยยยย
ผม :: หึหึ เพราะใครละ อย่ามาพูดเลย
แฟรงค์ :: 55555 ไปเรียนไหวไหมครับวันนี้
ผม :: สบายมากครับ แค่นี้เองเบบี้ๆอะ
แฟรงค์ :: เบบี้จริงดิ เดี๋ยวสอบเสร็จไปพิสูจน์อีกรอบนะว่ามันเบบี้จริงไหม
ผม :: ไปอ่านหนังสือเถอะ จะสอบอยู่ไม่กี่ชั่วโมงละแท้ๆ
แฟรงค์ :: 55555 ครับ แล้วยังไงโทรมาหาด้วยนะ
ผม :: ครับ ตั้งใจสอบนะ
ผมวางสายจากแฟรงค์ ก็พยายามจะลุกไปอาบน้ำ
หึหึ ปวดขา ปวดตัวมากครับ
เจ้าเด็กบ้านั้น พลังเยอะไปไหน
แฟรงค์มานอนบ้านผมตั้งแต่วันพฤหัสบดี
เพิ่งกลับบ้านตัวเองเมื่อวันอาทิตย์นี้เอง
เพราะวันนี้มีสอบ เลยกลับไปนอนบ้านเพื่อเตรียมสอบ
แต่ช่วงที่นอนที่นี้ ,, วันๆไม่ได้ออกไปไหนเลยครับ
ลงไปกินข้าว ดูทีวี ติวหนังสือ ,,
และน้องแฟรงค์ก็ขอเรียกเวลาที่หายไปคืน
ทั้งกอดทั้งกดสมใจเค้าละครับ ผมก็ไม่อยากจะห้าม
( ไม่ห้ามเพราะตัวเองก็ชอบ บอกงี้สิพี่เจค่า >//< )
เอาเป็นว่า .. ไข้ก็มา เมื่อยก็มาครับ
แต่ก็ไปเรียน ไม่เสียการเรียนแน่นอน
พอแต่งตัวเสร็จ ลงมาทานข้าว ก็เจอแม่นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
แม่ :: น้องเจครับ ทานข้าวเสร็จแล้วมาหาแม่ด้วยนะ
ผม :: ครับ
ผมเดินไปห้องครัว นั่งทานข้าวเสร็จก็เดินมานั่งกับแม่
ยังไงก็ไปเรียนทันครับ เพราะวันนี้ตื่นเช้า =)
แม่ :: ใกล้สอบยังลูก
ผม :: ใกล้แล้วครับ อีกไม่กี่อาทิตย์เอง
แม่ :: แม่คิดจะขายบ้านนี้นะ น้องเจว่าไงครับ
ผม :: ผมก็แล้วแต่แม่นะ แล้วแม่จะไปอยู่ที่ไหนครับ บ้านสวนหรอ
แม่ :: ใช่ลูก แม่เบื่อเมืองกรุงเต็มที่ละ แม่เลยจะไปอยู่บ้านสวน อากาศดีๆ ทำสวนไป
ผม :: ก็ดีนะครับ เจจะได้ไปบ้านสวนบ้าง นี้ไม่ได้ไปนานแล้ว
แม่ :: แล้วเจจะไปอยู่ไหนลูก เช่าหออยู่ หรือไปอยู่กับเชน
ผม :: ผมว่าจะซื้อห้องต่อจากเชนครับ
เชนมันย้ายไปอยู่กับแบงค์แล้ว มันเลยจะปล่อยขาย
แม่ :: เอาสิ แล้วน้องเชนจะขายเท่าไหร่ละ
ผม :: เดี๋ยววันนี้ผมจะถามมันอีกทีครับ ถ้าแม่ตัดสินใจจะทำอะไร
แม่ทำได้เลยนะครับ เจตามใจแม่ =)
แม่ :: ครับ ลูกแม่เป็นคนเก่ง เป็นเด็กดีเสมอเนอะ
ไหนมาให้แม่กอดทีสิ ไม่ได้กอดกันนานเลยนะ น้องแฟรงค์แย่งแม่กอดหมด
ผม :: โถวว แม่ก็ .. ไม่ใช่ซะหน่อย
ผมเข้าไปกอดแม่ แม่ผมทั้งกอดทั้งหอมผมฟอดใหญ่เลยครับ
แม่ :: งั้นไปเรียนเถอะครับ เย็นนี้รีบกลับมาทานข้าวนะ
ผม :: ครับผม งั้นเจไปเรียนก่อนนะครับ
ผมยกมือสวัสดีแม่ แล้วก็ออกมาขับรถมามหาลัย
เดินมาใต้คณะ ก็เจอเพื่อนๆนั่งรอกันอยู่แล้ว
เชน :: ไงครับมึง หายไปซะหลายวัน ยังมีชีวิตอยู่หรอวะ
ผม :: เออ มีสิ ไม่ตายหรอกนะแค่นี้เอง
มี่ :: มึงนี้ปากดีขึ้นทุกวันนะเจ ไหมละทำไมเดินเซๆ 55555555
ผม :: พวกมึงแม่งง ,, ไม่แซวกูละจะตายไหมห๊ะ
แชมป์ :: ไงละครับ แกล้งแฟนดีนัก สมน้ำหน้ามึง โดนจัดหนักเลยดิ
เชน :: ไม่น่าหนักนะ คอไม่มีรอยยุงกัดเท่าไหร่
มี่ :: กูว่าข้างในอะเพียบบ
มึงอย่ามารู้ดีไอ่มี่ อย่าให้ต้องถอดเสื้อเลยตอนนี้ ,, คิดละอายมากกก
เจ้าเด็กบ้านั้น .. มันแสบบบ !
ผม :: เออๆ เชน ห้องมึงอะตกลงแม่มึงปล่อยขายเท่าไหร่วะ
เชน :: มึงจะเอาใช่ป่าว เดี๋ยวกูบอกแม่ให้นะ
ผม :: เอาๆ แม่กูจะขายบ้านไปอยู่บ้านสวนแล้ว แลดูแม่กูจะปลงๆ
มี่ :: น่าจะปลงนะ กูเห็นแม่มึงไปทั่วประเทศไทยละ ไหนจะต่างประเทศอีก
ผม :: 55555 แม่กูคงเหนื่อยเดินทาง ก็ดีนะกูจะได้ไปบ้านสวนบ่อยๆ ไม่ได้ไปนานมากแล้วเนี้ย
แชมป์ :: เออๆ แล้วนี้มึงเคลียร์กับแฟรงค์รู้เรื่องแล้วใช่ไหม
ผม :: อืมม รู้เรื่องตั้งแต่วันแรกแล้วละ
มี่ :: มึงก็ทำไปได้นะไอ่เจ พวกกูห่วงแทบตาย
ผม :: ขอโทษนะ ก็กูหมั่นไส้มันนี้หว่า ละมึงสอนกูเองไม่ใช่หรอวะมี่
ว่าให้ใช้มารยา ไม่งั้นกูจะเสียมันไป กูก็ใช้แล้วนี้ไง
มี่ :: ได้ผลไหมละ
แชมป์ :: ไม่น่าถามนะ ดูหน้าตาอันอิดโรย แล้วท่าเดินมันวันนี้แล้ว ท่าทางจะใส่ไม่ยั้ง
แล้วพวกมันทั้ง 3 คนก็หัวเราะผม เอออ ,, แม่งง หัวเราะกันจังนะ
เชน :: ไปเรียนกันพวกมึง
พวกผมกำลังจะเดินไปห้องเรียน ก็เจอเข้ากับเบลล์ที่เดินเข้ามาหาผมพอดี
เบลล์ :: เจ ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม
เชน :: เจขึ้นเรียน
เบลล์ :: แค่แป๊บเดียวนะ
ผม :: พวกมึงขึ้นไปก่อนเถอะ กูคุยกับเบลล์แป๊บเดียว
เชน :: ไอ่เชรี้ยเจ มึงนี้เจ็บไม่จำนะเว้ย
มี่ :: ไม่เป็นไรหรอกนะ ในมหาลัยเว้ย
เบลล์มันหลอกล่อเจไปไหนไม่ได้หรอก มันไม่โง่แล้ว จริงไหมวะเจ
ผม :: อืมม กูไม่ไปไหน กูจะคุยที่นี้แหละ พวกมึงไปกันก่อนได้เลย
พวกเพื่อนๆผมเดินออกไปแล้ว ก็เหลือผมกับเบลล์ที่ตอนนี้ย้ายมานั่งที่โต๊ะประจำ
เบลล์ :: ขอบใจนะที่คุยกับเบลล์
ผม :: เบลล์มีอะไรพูดมาเลย เจต้องไปเรียน
เบลล์ :: อยากขอโทษเจ ในหลายๆเรื่องนะ
ผม :: ไม่ต้องหรอกเบลล์ ให้มันจบไปเลยดีกว่านะ
ตอนนี้เจไม่ได้ต้องการอะไรแล้ว เจมีเพื่อน มีคนรัก
มีครอบครัวที่ดีแล้ว เจพอใจกับปัจจุบันนี้แล้วละ
เบลล์ก้มหน้าร้องไห้ ก่อนจะพูดออกมา
เบลล์ :: นั้นสินะ เจมีทุกอย่างแล้ว แต่เบลล์ไม่มีอะไรเลย
ผม :: ถ้าสิ่งที่เบลล์ทำมันเหนื่อยมากนัก ทำไมเบลล์ไม่หยุดมันละ
จะยังต้องการอะไรไปมากกว่าครอบครัว หรือการได้เรียนหนังสืออีกทำไม
ทำไมไม่เป็นเบลล์แบบตอนแรกที่เข้ามหาลัยละ
เบลล์ :: เจไม่เข้าใจหรอก ชีวิตเจสมบูรณ์แบบมาตลอด
มีพร้อมทั้งเงิน ทั้งความรักจากคนรอบข้าง เจไม่เข้าใจสิ่งที่เบลล์ต้องทำหรอก จริงๆ
ผม :: ไม่มีใครสมบูรณ์แบบทุกอย่างหรอกนะเบลล์
ขอแค่เบลล์พอใจกับสิ่งที่เบลล์มี เบลล์จะมีความสุข
เบลล์ :: เจ เจไม่เข้าใจ
แล้วเบลล์ก็ร้องไห้ .. ละจะเข้าใจยังไงละเบลล์
ในเมื่อเบลล์ร้องไห้อยู่แบบนี้
ผมเอื้อมมือไปตบบ่าเบลล์เบาๆ
ผม :: เบลล์มีเจนะ มีอะไรก็บอก
เจพร้อมจะช่วยเหลือ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะเบลล์
เบลล์ :: เจ ,,, เบลล์ท้อง
แล้วเบลล์ก็ร้องไห้สะอื้นมาก
จนผมต้องย้ายไปนั่งฝั่งเดียวกับเบลล์
เพื่อโอบเบลล์ให้เบลล์หยุดร้องไห้
เบลล์ท้อง ,, กับใครละ?
ผม :: เบลล์ใจเย็นๆ คุยกันก่อน เราจะช่วยเบลล์เอง
เชน :: มึงอย่ายุ่งดีกว่าไหมวะเจ กูว่าละถ้าไม่ลงมาดูนะ มึงหลงกลเบลล์ไปแล้วละ
ผม :: มึงฟังเบลล์ก่อนดิวะ
มี่ :: อืมม เบลล์มีไรก็พูดเลย ถ้าช่วยได้พวกเราจะช่วย
แชมป์ :: เบลล์ท้องกับใคร โฟร์คหรอ?
เบลล์ส่ายหน้าไปมา แล้วก็ร้องไห้ไม่หยุด
เชน :: กับใครก็พูดดิวะ
เบลล์ :: กับโชกุน
ห๊า .. โชกุนเนี้ยนะ
เชน :: ไปใหญ่ละเบลล์ โชกุนมันเป็นเกย์นะ มันจะมาทำไรเบลล์ได้
เบลล์ :: แล้วมันไม่ใช่ผู้ชายหรอเชน มันข่มขืนเบลล์
เพราะมันเมายาไง มันจะห้ามได้ไหมละตอนนั้นอะ
พูดจบเบลล์ก็ร้องไห้ใหญ่เลย ผมสงสารเบลล์มากเลย
จากเด็กผู้หญิงที่น่ารักสดใส วันนี้มีแต่น้ำตา มีแต่เรื่องร้ายๆเข้ามาในชีวิต
มี่ :: แล้วบอกโชกุนมันยังละ
เบลล์พยักหน้า
มี่ :: แล้วมันว่าไง
เบลล์ :: มันให้ไปเอาเด็กออก
พูดจบเบลล์ก็ควักเอาเงินจากกระเป๋ามาวางบนโต๊ะปึกใหญ่
เบลล์ :: โชกุนมันโยนเงินไว้ให้ บอกให้เอาเด็กออก แล้วให้ไปหามัน
แชมป์ :: แล้วเบลล์จะกลับไปหามันอีกไหม
เบลล์ :: ไม่อยากกลับไปแล้ว ไม่อยากเอาลูกออกด้วย
เบลล์พูดไปก็เอามือกุมท้องไปด้วย
เชน :: เอาออกไปเถอะ พ่อมันเลวขนาดนั้น จะเก็บไว้ทำไมวะ
มี่ :: เชรี้ยเชนกูรู้ว่ามึงเกลียดโชกุนมันเพราะเรื่องแบงค์
แต่นี้เบลล์นะเว้ย มันโดนข่มขืนมา แล้วมันเป็นผู้หญิงนะ มึงจะมันฆ่าลูกตัวเองทำไมวะ
ผม :: เชน ,, มึงลืมเรื่องเดิมๆได้ไหมวะ ทุกวันนี้มึงมีความสุขแล้วที่มีแบงค์ข้างๆ มึงอภัยให้เบลล์มันเหอะ
เชน :: มึงจะทำอะไรมึงทำไปเถอะเจ อย่ามาบอกให้กูลืม เพราะกูไม่มีวันลืมสิ่งที่มันทำ
พูดจบเชนก็เดินหนีไป
มี่ แชมป์ ผม มองหน้าเบลล์ที่ตอนนี้ยังร้องไห้ไม่หยุด
เบลล์ :: อ่ะ โอ้ยย เจช่วยเบลล์หน่อย เบลล์ปวดท้อง
ผม :: เป็นไรมากไหมเบลล์ ไปหาหมอกัน
มี่ :: เชรี้ย เรียกรถพยาบาลเถอะ กดๆดิ เบอร์ๆไรวะ
แชมป์ :: เบลล์เลือดออกเว้ย เร็วๆมี่เรียกรถพยาบาลดิ
ผมมองไปที่ขาเบลล์ ตอนนี้มีเลือดไหลลงมา
ผม :: เบลล์ ทำอะไรอะ ทำไมเลือดออกขนาดนี้
เบลล์ :: เจช่วยเบลล์ด้วย ช่วยลูกเบลล์ด้วยนะ
เบลล์พูดได้แค่นั้นก็หมดสติไป พวกผมรีบพาเบลล์มาโรงพยาบาล
ตอนนี้เบลล์อยู่ในห้องฉุกเฉิน ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยโทรไปบอกแม่
ให้แม่รีบมาโรงพยาบาล
และ … ผมต้องบอกแฟรงค์
เพราะไม่อยากให้แฟรงค์คิดมาก
แต่ตอนนี้แฟรงค์ยังสอบอยู่ คงต้องรอให้แฟรงค์โทรมาก่อน
พวกผมยืนรอกันอยู่หน้าห้องฉุกเฉินสักพักแม่ผมก็มา
แม่ :: เบลล์เป็นไงบ้างลูก
ผม :: หมอกำลังตรวจครับแม่ ขอโทษนะครับที่เรียกแม่ออกมาแบบนี้
แม่ :: ไม่เป็นไรลูก อย่างน้อยๆเราก็เคยรู้จักเคยรักใคร่กัน
ต้องช่วยเหลือกัน แล้วติดต่อพ่อแม่เบลล์ได้ไหม
มี่ :: พวกผมไม่กล้าโทรหรอกครับ กลัวเบลล์จะว่าเอา
ต้องถามเบลล์ว่าอยากบอกครอบครัวหรือเปล่านะครับแม่
แม่ :: แล้วบอกน้องยังลูก
ผม :: รอน้องสอบเสร็จครับแม่
มี่ :: กูโทรบอกเชนก่อนนะ เผื่อมันจะรอเราที่มหาลัยอยู่
ผม :: อืมๆ
ผมนั่งรอสักพักหมอก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
แม่ :: หลานสาวฉันเป็นไงบ้างค่ะ
หมอ :: ปลอดภัยทั้งแม่และลูกนะครับ แต่แม่โดนทำร้ายร่างกายมาหรือเปล่า
แผลเต็มตัวเลย แล้วเกือบแท้งเพราะโดนของกระแทกเข้าทางช่องคลอด
ยังไงต้องนอนโรงพยาบาลเพื่อดูอาการก่อนนะครับ
แม่ :: ขอบคุณค่ะหมอ
หมอ :: จะให้หมอแจ้งตำรวจให้ไหมครับ เผื่อเป็นกรณีทำร้ายร่างกาย เราสามารถเอาความผิดได้
แม่ :: ขอบคุณคะหมอ ขอให้สอบถามหลานสาวก่อนนะคะ
หมอ :: ครับ เดี๋ยวไปรอที่ห้องพักเลยนะครับ เดี๋ยวอีกสักพักพยาบาลจะพาหลานสาวคุณไป
พูดจบหมอก็เดินออกไป
แชมป์ :: ทำไมมันเลวขนาดนั้นวะ
มี่ :: สงสารเบลล์วะ โดนทำร้ายขนาดนั้นเลยหรอวะ
ผม :: กูอยากช่วยเบลล์
แม่ :: ใจเย็นๆนะ ให้แม่ได้ถามเบลล์ก่อนว่าเรื่องราวเป็นยังไง
แม่รับปากนะเจ แม่จะช่วยเบลล์เต็มที่เลย
ผมยกมือไปไหว้ขอบคุณแม่
ผม :: ขอบคุณครับแม่
แม่ :: ไปรับแฟรงค์เถอะลูก มี่กับแชมป์ก็กลับไปพักนะ
แม่จะอยู่เฝ้าเบลล์เอง เผื่อบางอย่างมันเป็นเรื่องที่เบลล์บอกพวกหนูไม่ได้
ผม :: ครับแม่ งั้นเย็นๆเจเข้ามาพร้อมแฟรงค์นะ
แม่พยักหน้าก่อนจะเดินตามพยาบาลที่เข็นเตียงคนไข้ที่เบลล์นอนอยู่ไปที่ห้องพัก
ผมแยกย้ายกับมี่แชมป์ที่หน้าโรงพยาบาล
ก่อนจะขับรถไปรอรับแฟรงค์ที่โรงเรียน
แฟรงค์โทรมาหาตอนที่ผมกำลังออกจากโรงพยาบาลพอดี
ผม :: ครับสอบเสร็จแล้วหรอ
แฟรงค์ :: เสร็จแล้ว พี่เจอยู่ไหน
ผม :: กำลังไปรับแฟรงค์ครับ
แฟรงค์ :: อ้าว ไม่เห็นบอกก่อนเลย งั้นเดี๋ยวไปรอหน้าโรงเรียนนะ
ผม :: ครับ มารอเลยนะพี่ใกล้ถึงแล้ว
ผมกดวางสายก่อนจะขับรถต่อ
หวังว่าแฟรงค์จะเข้าใจ ,, หวังว่าจะไม่มีเรื่องราวร้ายๆ
มาทำให้ผมและแฟรงค์ต้องผิดใจกันอีกเลย ‘
พอมาถึงหน้าโรงเรียนแฟรงค์ก็รีบเดินมาขึ้นรถ
แฟรงค์ :: พี่เจจะพาแฟรงค์ไปไหนครับ ถึงมารับได้เนี้ย
ผม :: พาไปหาแม่พี่นะ แม่พี่อยากเจอ
แฟรงค์ :: อ่อ ครับ มีเรื่องอะไรไหม ทำไมพี่เจดูหน้าเครียดๆ
ผมขับรถไปก็คิดไปว่าควรบอกดีไหม
แต่จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตผมและแฟรงค์
สอนให้ผมพูดและอธิบายทุกๆอย่าง
ถ้าผมไม่อยากเสียแฟรงค์ไป
ผม :: เบลล์ท้อง
แฟรงค์ :: ห๊า อะไรนะ
ผม :: วันนี้เบลล์มาหาพี่ที่คณะ มาบอกว่าเบลล์ท้อง
แฟรงค์ :: ท้องกับใคร แล้วมาบอกพี่เจทำไม
แฟรงค์เสียงแข็งขึ้นทันที
ผม :: โชกุนข่มขืนเบลล์ และบอกให้เบลล์ไปเอาลูกออก
แฟรงค์ :: แล้วพี่เบลล์จะมาบอกพี่เจทำไม
ผม :: เบลล์อยากให้ช่วย เบลล์ไม่อยากเอาลูกออก ไม่อยากทำแท้ง
แฟรงค์ :: แล้วพี่เจจะช่วยพี่เบลล์ยังไง
ผม :: ไม่ทันได้ช่วยเลย เบลล์ปวดท้องแล้วมีเลือดออกจากช่องคลอด
พวกพี่เลยพาส่งโรงพยาบาล ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลแล้วละ
แฟรงค์ :: แล้วปลอดภัยยัง เด็กยังอยู่ไหม
ผม :: อืมม ปลอดภัยแล้ว แต่เบลล์โดนทำร้ายร่างกายมา เลยทำให้ตกเลือดแบบนี้
แฟรงค์ :: สงสารพี่เบลล์เนอะ ทำไมโชกุนมันร้ายขนาดนี้
ผม :: แฟรงค์โกรธพี่ไหม ถ้าพี่จะช่วยเหลือเบลล์
แฟรงค์หันมายิ้มให้ผม
แฟรงค์ :: ไม่โกรธหรอกพี่เจ คนเคยรู้จักคบหากันถ้าเค้าเดือดร้อนจริงๆ
เราก็ต้องช่วยเค้าสิ อีกอย่างนะ แฟรงค์ก็จะช่วยพี่เจอีกแรง
ผม :: ขอบใจนะครับเด็กน้อยของพี่
แฟนผมน่ารักใช่ไหมละครับ ผมสบายใจไปส่วนหนึ่งละที่แฟรงค์เข้าใจ
แต่ผมจะช่วยเบลล์ยังไงนี้สิ คือ ปัญญหา
ตอนนี้ผมพาแฟรงค์มาที่โรงพยาบาลแล้ว
กำลังไปห้องพักของเบลล์ตามที่แม่บอก
พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับแม่ของแฟรงค์ด้วย
ผม :: อ้าวว น้าเพ็ญสวัสดีครับ
แฟรงค์ :: อ้าวม๊า สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับม๊า
แม่ของแฟรงค์ :: มานั่งนี้สิลูก เบลล์นอนหลับไปแล้ว
ผมพยักหน้า ก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาข้างๆแม่ ส่วนแฟรงค์ก็ไปนั่งข้างๆม๊า
แม่ :: น้องเจ แม่ได้คุยกับเบลล์ และได้ปรึกษาแม่ของแฟรงค์แล้วนะ
ผม :: ครับแม่ แม่จะทำไงต่อไปครับ เจอยากช่วยเบลล์นะ สงสารเบลล์
แม่ :: นี้แหละ แม่ถึงเรียกแม่ของแฟรงค์มาด้วย เพราะตอนนี้เจคบกับแฟรงค์อยู่
ผมกับแฟรงค์พยักหน้ารับฟัง
แม่ :: แม่จะแจ้งความดำเนินคดีกับโชกุน เพราะเบลล์มีหลักฐาน
เป็นคลิปเสียงที่โชกุนขู่เบลล์ และแม่จะพาเบลล์ไปอยู่ที่บ้านสวนด้วย
เพราะเบลล์ไม่อยากบอกที่บ้านเรื่องที่ท้อง
ผม :: แล้วแม่จะปลอดภัยหรอครับ เอาเบลล์ไปอยู่ด้วย พวกโชกุนมันคงตามไปแน่ๆ
แม่ :: แม่โทรปรึกษาตำรวจแล้ว คดีนี้โชกุนน่าจะดิ้นไม่หลุดแน่ๆ
เพราะมีรายชื่อเกี่ยวข้องยาเสพติดอีก และเค้าจะไปดูแลเราที่บ้านสวนด้วย
เพราะเบลล์จะโดนกันตัวให้เป็นพยานในคดี
ผม :: อ่อ ,, งั้นผมก็เบาใจครับ
แม่ของแฟรงค์ :: แล้วอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องลูกในท้องของเบลล์
แม่ทั้ง 2 คนปรึกษากันแล้วว่า พอเบลล์คลอดจะเลี้ยงดูเด็กคนนั้นเอง
แฟรงค์ :: ม๊า ... จะดีหรอครับ ทำไมไม่ให้พี่เบลล์เค้าเลี้ยงละ
แม่ของแฟรงค์ :: หลังจากที่เบลล์คลอดแล้ว เบลล์จะไปหาพ่อแม่ที่เมืองนอก
และจะไปเรียนที่นั้นไม่กลับมาเมืองไทยแล้ว เบลล์เอาลูกไปด้วยไม่ได้
ม๊าเลยอยากรับเด็กคนนั้นมาดูแลเอง
แม่ :: ใช่ และแม่จะให้เจจดทะเบียนรับรองเป็นพ่อให้ เจจะว่าอะไรไหม
ผม :: ถ้าแม่เห็นสมควรแล้ว ผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ
แฟรงค์ :: งั้นลูกของพี่เบลล์จะเป็นลูกของพี่เจใช่ไหมครับ
แม่ของผมและแม่ของแฟรงค์พยักหน้า
แม่ :: เจอยากให้เป็นแบบนั้นไหมละลูก เจอยากเลี้ยงเด็กคนนั้นไหม
ผมหันไปมองหน้าแฟรงค์เพื่อถามหาคำตอบ
แม่ของแฟรงค์ :: ตอบตามใจที่เจต้องการลูก แฟรงค์เค้าโตพอแล้ว
เค้าจะยอมรับจะเข้าใจในสิ่งที่เจเลือกเอง
แฟรงค์พยักหน้าและยิ้มให้ผม
ผม :: ครับแม่ เจอยากเลี้ยงเด็กคนนั้นเอง
ตอนนี้เจอยู่ปี 2 แล้ว กว่าเบลล์จะคลอด อีก 7-8 เดือน เจก็จบปี 3
เตรียมขึ้นชั้นปี 4 พอดี เจคิดว่าเจจะเลี้ยงเด็กคนนั้นไหวครับ
แม่ :: แม่ก็คิดว่าเจจะทำหน้าที่พ่อได้ แม่จะคอยช่วยเหลือเจเอง
แม่ของแฟรงค์ :: ม๊าก็จะช่วยนะ
แม่ :: อยู่คุยกันไปก่อนนะ แม่จะไปหาตำรวจก่อน แล้วค่ำๆแม่กับป้านวลจะมาอยู่เฝ้า
ผม :: ครับแม่
แม่ของแฟรงค์ :: เดี๋ยวกลับพร้อมม๊านะแฟรงค์ ม๊าไปคุยกับตำรวจก่อน
แฟรงค์ :: ครับม๊า
พอแม่ผมกับแม่แฟรงค์เดินออกไป
เหลือแค่ผมกับแฟรงค์ และเบลล์ที่นอนหลับอยู่บนเตียง
ผม :: แฟรงค์จะโกรธพี่ไหมที่พี่ตัดสินใจแบบนั้น
แฟรงค์ :: เรื่องที่พี่เจจะเป็นพ่อคนนะหรอครับ
ผม :: อืมม ใช่
แฟรงค์ :: ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกพี่เจ .. ก็เท่ากับเป็นลูกของผมด้วย
ตอนนั้นผมคงเข้ามหาลัยแล้วเหมือนกัน ผมก็จะช่วยพี่เจเลี้ยงลูก ... ลูกของเรานะพี่เจ
ผม :: แฟรงค์
ผมได้แต่หันไปมองหน้าแฟรงค์ ที่ตอนนี้นั่งยิ้มกว้างให้ผม
แฟรงค์ :: แล้วนี้ลูกจะเรียกใครว่าแม่ละ 555555 ต้องเรียกพี่เจว่าแม่ใช่มะ
ผม :: ไอ่เด็กบ้า
แล้วแฟรงค์ก็เขยิบมานั่งข้างๆผม ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด
แฟรงค์ :: วันนี้แฟรงค์อาจจะยังเป็นแค่เด็กน้อยคนนึง
อาจจะยังไม่มีความรับผิดชอบมากนัก แต่แฟรงค์สัญญานะพี่เจ
แฟรงค์จะโตให้มากกว่านี้ จะใจเย็นให้มากกว่านี้ แฟรงค์สัญญาครับ
ผม :: ไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองหรอกแฟรงค์ เป็นแบบเดิมแบบที่ผ่านมาเถอะ
แฟรงค์ :: ทำไมอะ
ผม :: เพราะพี่รักแฟรงค์เพราะแฟรงค์เป็นแบบนี้ไง
ถ้าวันนึงแฟรงค์เปลี่ยนตัวเอง มันก็ไม่ใช่แฟรงค์ที่พี่รักสิครับ
ไม่ต้องกังวลอะไรนะ ,, ถ้าแฟรงค์งอแง พี่จะโอ๋ๆแฟรงค์
ถ้าแฟรงค์งอล พี่จะง้อ ถ้าแฟรงค์ดื้อ พี่จะดุ
และถ้าแฟรงค์มีความสุข พี่จะมีความสุขไปกับแฟรงค์
แฟรงค์ :: แฟรงค์รักพี่เจนะครับ
ผม :: พี่ก็รักแฟรงค์นะ ขอบใจที่มาเติมเต็มชีวิตพี่นะเด็กน้อย
แฟรงค์ :: เหมือนกันนะครับ ,, จากวันนี้ไปเราจะมีอีก 1 ชีวิตเข้ามา
จะมาเติมเต็มชีวิตเราเพิ่มขึ้นอีก ..
อดทนกับสิ่งต่างๆไปด้วยกัน ดูแลกัน รักกันแบบนี้นานๆนะพี่เจ
ผม :: ครับ
คุณเคยไหมครับ ,, เวลาแค่ไม่นานที่ได้รักคนๆหนึ่ง
แต่กลับรู้สึกว่าเค้า คือ ชีวิตอีกครึ่งที่คุณตามหามาตลอด
ผมอาจจะรู้จักแฟรงค์ไม่ถึง 1 ปี
แต่ ,, ผมเชื่อครับ
ว่าแฟรงค์ ,, คือ คู่ชีวิต ที่ผมตามหา ♡
ขอบคุณความบังเอิญต่างๆที่ทำให้ผมมาเป็นครูพิเศษ
ของเด็กนักเรียนคนนี้ ,,
ไม่น่าเชื่อว่าการจีบบ้าๆ
การขอเปอร์เซ็นวันละ 1 %
การเล่นเกมส์แบบนั้น จะทำให้ผมรัก
รักผู้ชายคนนี้แบบหมดหัวใจ '
วันนี้ผมพูดได้เต็มปากเลยครับ
ว่า ...
ครูเจรักแฟรงค์นะครับ ♡