Special! Double Husband
วันปีใหม่
31 ธันวาคม
“เฮ้อ...ปีนี้เงียบดีจัง”
ไม่ใช่ว่าบรรยากาศจะเงียบลงกว่าปีที่แล้วหรอกนะ กลับกันแล้วมันรู้สึกครึกครื้นกว่าทุกปีด้วยซ้ำ หากแต่ที่ปลายฝันบ่นว่ามันเงียบ นั่นหมายถึงแค่เขาเท่านั้น
“คิดถึงธารากับวาโยจัง คงจะสนุกน่าดูเลย”
เด็กๆ ไปเที่ยวกับคุณปู่คุณย่าที่ญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกในชีวิต ปลายฝันเองก็พลอยดีใจไปด้วยที่เด็กกำพร้าที่ไม่กำพร้าแล้วอย่างธารากับวาโยได้มีโอกาสไปต่างประเทศตั้งแต่ยังเด็กแบบนี้
ช่วงวันหยุดยาวแบบนี้ ร่างบางควรจะได้พัก แต่งานก็เข้ามาเรื่อยๆ จนเขาแทบจะไม่มีเวลาอยู่กับปฐพีและอัคนีเลย เด็กๆ ดีหน่อยที่ช่วงส่งงานแบบนี้ทางคุณปู่คุณย่าดูแลให้ ปลายฝันจึงเหนื่อยน้อยลง ตอนแรกเขาจะไม่ได้หยุดด้วยซ้ำ เพราะอาจารย์นัดพิเศษ แต่ไปๆ มาๆ นัดนั้นก็ถูกยกเลิกไป ซึ่งคนที่ทำแบบนี้ได้ ก็มีอยู่แค่ไม่กี่คน ถ้าไม่ใช่ปฐพีก็เป็นอัคนี แต่ถ้าไม่ใช่ปฐพีหรืออัคนี ก็อาจจะเป็นธีรไนยหรือไม่ก็พีรพัฒน์ แต่สองคนหลัง ก็ทำตามที่เจ้านายสั่งอยู่ดี
“แล้วก็ดูซิ ทำให้ดรีมว่างงาน แต่พวกพี่กลับงานเพียบแบบนี้ ใช้ไม่ได้เลยนะ” แต่ใช่ว่าร่างบางจะว่างอย่างที่ปากบ่นไม่ เพราะในมือก็เดินดูดฝุ่นอยู่ในห้องอันกว้างขวางแบบนี้อยู่
“หรือจะไปหาที่บริษัทฯ เอ...แต่พี่ดิน พี่เพลิงเคลียร์บัญชีสิ้นปีอยู่นี่นา อาจจะเป็นการไปรบกวนก็ได้นะ”
แต่อยากเจอ...อยากเห็นหน้า
“อย่างี่เง่าน่าดรีม เดี๋ยวเย็นนี้พี่ๆ เขาก็กลับมา ยังไงก็ได้เคาท์ดาวน์ด้วยกันแน่นอน”
ใช่ๆ รอเวลาจะดีกว่า
...
...
...
รอบ้าอะไรล่ะ
ตอนนี้ด้านหน้าของปลายฝันคือ DINZ ที่เขาตัดสินใจเดินทางมาที่นี่ก่อนเพราะอยู่ใกล้กว่า เดี๋ยวพูดคุยกับปฐพีแล้วค่อยไปหาคนรักอีกคนที่อยู่อีกที่ต่อ
การมีคนรักสองคนมันก็ดีอย่างเสียอย่างจริงๆ
“อ้าว? คุณดรีม มาหาท่านประทานหรือครับ”
“ใช่ฮะพี่ยาม”
“งั้นเชิญเลยครับ ช่วงนี้เป็นวันหยุดยาว มีเพียงพนักงานที่ยังเคลียร์งานไม่เสร็จเท่านั้น เชิญทางเข้าด้านหลังนะครับ” ร่างบางยิ้มให้อย่างจริงใจก่อนจะเดินตามยามไป ร่างบางของปลายฝันเดินไปยังลิฟต์และใช้มันอย่างเคยชิน เพราะมาที่นี่แบบที่นับครั้งไม่ถ้วนเลย
ตึ๊ง!!
เมื่อมาถึงชั้นที่ต้องการ สองเท้าก็ก้าวไปตามทางเดินที่แสนจะคุ้นเคย เขาเปิดประตูห้องของร่างสูงช้าๆ โดยมีเลขานั่งยิ้มให้นิดๆ ก่อนจะสนใจงานของตนต่อ
“ก็ใกล้จะเสร็จแล้ว มึงล่ะ...เออเนี่ย คิดถึงเมียจะแย่อยู่แล้ว ให้ไวๆ ไม่งั้นวันนี้อดฉลองกับเมียแน่”
ปลายฝันยิ้มดีใจที่ได้ยินแบบนี้ เพราะอย่างน้อย ในระหว่างที่ทั้งคู่ยังคงทุ่มเทกับงานของตน แต่ก็ไม่ลืมที่จะใส่ใจเขา ไม่ลืมที่จะเอาใจเขา
ปลายฝันทำเป็นไม่ได้ยินแล้วเคาะประตูเบาๆ ทั้งๆ ที่เข้ามาแล้ว จนปฐพีหันมามองเตรียมดุเต็มที่เพราะคิดว่าลูกน้องเข้ามาก่อนจะได้รับอนุญาต
“ดรีม...มาได้ไงครับ”
“ก็นั่งแท็กซี่มา”
“ตอบกวน”
“ก็นั่งมาจริงๆ ไม่ได้กวนเลย”
ร่างบางเดินเข้าไปหาร่างสูงช้าๆ เขาอยากจะอยู่กับปฐพีและอัคนีในวันนี้จริงๆ อยากอยู่ด้วยกันทั้งวัน ทั้งๆ ที่ไม่มีแผนที่จะทำอะไร แต่อย่างน้อยก็อยากที่อยู่ด้วยกัน
“โอเคๆ แล้วคิดยังไงถึงมา”
“ดรีมเหงา” ร่างบางมองหน้าคนรักอย่างอ้อนๆ จนร่างสูงต้องส่ายหน้าไปมาเพราะความน่ารักของคนรัก
ให้ตายสิ งานจะไม่เสร็จเพราะของหวานมายืนตรงหน้าเนี่ยแหละ
“พี่ขอโทษนะดรีม ที่มันเป็นแบบนี้ไปได้” คนตัวใหญ่ก้าวมายืนข้างหน้า เอามือวางไว้บนศีรษะเล็กเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน จับโยกไปมาด้วยความเอ็นดู ทำเอาปลายฝันดูกลายเป็นเด็กไปในทันที
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ดรีมเข้าใจ”
“ให้ตายสิน่า เรานี่เคยคิดจะโกรธพวกพี่บ้างไหม”
“ดรีมไม่ใช่คนงี่เง่าสักหน่อย”
“ครับๆ ไม่งี่เง่า”
“ดรีมแค่อยากอยู่กับพวกพี่” ร่างบางพึมพำเสียงเบาแต่ก็ยังดังพอที่คนตัวสูงกว่าได้ยิน ปฐพีถึงกับหมั่นเขี้ยว ก้มลงหอมแก้มคนรักหนักๆ
ปลายฝันหน้าแดงด้วยความขัดเขิน ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี เขาก็ยังไม่หยุดเขินทั้งสองคนสักที แต่ปฐพีกับอัคนีก็เคยพูดเอาไว้ว่า
เขินแบบนี้ก็ดีแล้ว
ใช่ เพราะถ้าวันไหนที่ดรีมไม่เขินพวกพี่ พวกพี่จะแย่เอานะ
มีความสุข แค่คิดถึงคำพูดในวันนั้น ปลายฝันก็มีความสุขสุดๆ ไปเลย
“งั้นรออีกนิดเดียวนะครับ พี่จะเสร็จแล้ว” ปฐพีบอกก่อนจะเดินไปนั่งที่ทำงานของตัวเอง เพื่อเคลียร์งานให้เสร็จไวๆ จะได้มีเวลาอยู่กับคนตัวเล็กที่เหงาจนอุตส่าห์มาหาถึงที่นี่
“นานไหมฮะ ดรีมอยากเจอพี่เพลิง” คนตัวเล็กเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างหน้ากับร่างสูง ซึ่งปฐพีก็ยิ้มเบาๆ ไปให้อย่างเอ็นดู
“ไม่นาน เช็คงบแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว แต่ไอ้เพลิงงานมันยังเยอะอยู่เลย”
“จริงหรือฮะ” ถามอย่างหงอยๆ
“อืม...ก็โทรหามันเมื่อกี้ ยังไม่ถึงไหนเลย”
เพราะบริษัทของปฐพีค่อนข้างที่มีรายละเอียดปลีกย่อยมากมายเพราะทำในหลายส่วน ไม่ว่าจะรับเหมา ออกแบบ รวมทั้งผลิต ไหนจะโรงแรม ห้างสรรพสินค้า รีสอร์ท ที่ต้องเช็คกันเยอะเยอะไปหมด ปฐพีแค่ผลิตและนำเข้ารถจำหน่ายในประเทศและต่างประเทศเท่านั้น อุปกรณ์ก็นำเข้าหมด ไม่ยุ่งยากเท่าไหร่
“พี่ดินต้องช่วยพี่เพลิงนะ”
“นี่ขอร้องหรือว่าสั่ง”
“ดรีมสั่ง”
“โอเคครับ เดี๋ยวพี่เสร็จตรงนี้เราไปหาไอ้เพลิงกัน”
“ฮะ ตั้งใจทำงานนะ ดรีมจะนั่งมองหน้าพี่ดินทำงานอยู่ตรงนี้แหละ”
“จริงๆ เลย” ปฐพีคำรามเสียงต่ำ เพราะความน่ารักของคนตัวเล็กทำให้เขาเริ่มจะทนไม่ไหว ถ้าขืนว่าปลายฝันยังคงยั่วโดยไม่รู้ตัวแบบนี้ มีหวังได้แอบกินก่อนร่างสูงอีกคนที่นั่งเครียดกับกองเอกสารอยู่อีกที่ก็เป็นไปได้
ปฐพีนั่งทำงานไปอย่างเงียบๆ ส่วนร่างบางก็นั่งเท้าคางมองหน้าคนรักอย่างภูมิใจ เพราะปฐพีเวลาทำงานหรือตั้งใจทำอะไรมันดูมีเสน่ห์ น่าเคารพ และน่าเชื่อถือ
ผู้ชายที่อายุมากกว่าเขาถึง 5 ปี มีความเป็นผู้ใหญ่ และที่สำคัญยังคงร้อนแรงจนปลายฝันแทบไหม้เมื่อมีอะไรกัน
อ๊ะ!! คิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย หน้าไม่อายจริงๆ เลยดรีม
ฮือ...แต่ช่วงนี้พวกพี่เขาไม่ค่อยสัมผัสเราเลยนี่นา ก็เข้าใจอยู่ว่างานหนักเพราะเป็นปลายปี แต่ว่า...อ๊ะ! ไอ้ดรีมลามก แกนี่อยากจะโดนขนาดเลยหรือไง ปกติก็ขัดขืนตลอดนี่ ไม่เอาๆ ไม่คิดแล้ว
“เป็นอะไรดรีม” ร่างสูงขมวดคิ้วเมื่อเห็นคนรักก้มหน้าส่ายศีรษะไปมาอย่างบ้าคลั่ง ปลายฝันสะดุ้งเมื่อปฐพีถาม เงยหน้าแดงๆ ขึ้นมามองสบตากับคนรัก ส่ายหน้าแล้วตอบเบาๆ
“ม่ะ ไม่มีอะไรฮะ”
คนตัวเล็กหลบสายตาอย่างขัดเขินที่ตัวเองมความคิดอะไรลามกๆ แบบนี้ แล้วตอนที่เห็นหน้าของคนรักที่อยู่ตรงหน้า มันก็อดคิดถึงยามที่ร่างกายกำยำทั้งสองร่างประกอบหน้าหลังเขาเวลาทำรักไม่ได้
โอ๊ย!!! อยากจะระเบิดตัวตาย ทำไมวันนี้ถึงคิดแต่เรื่องแบบนี้นะ
ร่างสูงกระตุกยิ้มมุมปาก คิดว่าเขามองสีหน้าของคนรักไม่ออกหรือไงว่ากำลังคิดอะไร แต่ที่ทำให้เขาแปลกใจ ก็คือสายตาของปลายฝัน ที่บ่งบอกถึงความต้องการออกมาแบบไม่รู้ตัว
ปฐพีกับอัคนีเองใช่ว่าจะไม่อยากทำอะไรคนรัก แต่ปลายฝันเรียนหนัก เขางานก็เยอะมากในช่วงปลายปี ทำให้เดือนกว่าเต็มๆ ที่ไม่ได้สัมผัสกันและกัน มากสุดก็แค่จูบเท่านั้น
ถ้าไอ้เพลิงเห็น คิดว่าคงทำงานไม่เสร็จล่ะนะ
“แน่นะดรีม ทำไมหน้าแดง ไม่สบายหรือเปล่า” แกล้งถามออกไป
“ไม่นี่ฮะ ดรีมแค่ร้อน ใช่ๆ แค่ร้อน ฮะๆ” ร่างสูงยกยิ้มมุมปาก
การได้แกล้งคนรัก ถือว่าทำให้เขามีแรงทำงานเพิ่มมากขึ้น ร่างสูงหยิบรีโมทเครื่องปรับอากาศตรงด้านขวามือมาแล้วยื่นให้คนรัก
“ลดอุณหภูมิก็ได้ ถ้ามันร้อนไป”
ปลายฝันรับมันมาแล้วมองตัวเลขที่ทำเอาร่างบางก็เงยมองคนรักแล้วหลุบตาต่ำเพราะไม่กล้าสู้สายตา ใครจะไปกล้าลดล่ะ แค่นี้ก็หนาวมากพอแล้ว
ฤดูหนาวนะครับ ไม่ใช่ฤดูร้อน
...
...
...
PLEUNG Real Estate
ปลายฝันเดินนำหน้าปฐพีเข้าไปในห้องทำงานของอัคนีด้วยความคุ้นเคย ร่างสูงของคนรักอีกคนนั่งทำงานอย่างตั้งใจโดยที่ไม่รู้เลยว่าปลายฝันกับปฐพีมาหา จนร่างบางวิ่งไปหาเร็วๆ นั่นแหละ คนตัวใหญ่ถึงได้รู้ว่าปลายฝันมา
“พี่เพลิง”
“อ้าว? มาได้ไงครับ”
“คำถามเดียวกับพี่ดินเลย”
“ฮ่าๆ พี่กำลังคิดถึงเราอยู่พอดี”
“จริงหรือเปล่า ดรีมเห็นว่าพี่เพลิงกำลังมีความสุขกับกระดาษพวกนั้นจนลืมดรีมไปแล้วเสียอีก” แกล้งพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ จนอัคนียกยิ้มเอ็นดู
มีแฟนเด็กก็แบบนี้แหละนะ แต่ก่อนปลายฝันดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าพวกเขาเสียอีก แต่เดี๋ยวนี้ ปฐพีกับอัคนีชอบที่จะให้ปลายฝันแสดงมุมที่เป็นเด็กออกมาบ่อยๆ
“พี่จะสนใจใครมากกว่าดรีมกับลูกได้ไง หือ”
“ไม่รู้ไม่ชี้”
“อ้าว? ดรีมมากับมึงหรือวะ” อัคนีถามปฐพีเมื่อเห็นคนตัวสูงที่เป็นพี่ชายเดินเข้ามาในห้องพร้อมถุงร้านสะดวกซื้อที่คาดว่าน่าจะเป็นของกินเข้ามา
“อืม...” ปฐพีตอบรับเบาๆ ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาตัวนุ่ม ปล่อยให้อัคนีคุยกับปลายฝันไป
“งานใกล้เสร็จหรือยังครับ”
“ทำไมหรือดรีม พี่พยายามเร่งทำอยู่น่ะ”
“เยอะขนาดนั้นเลยหรือครับ”
“ก็เยอะพอตัวล่ะนะ ยิ่งไอ้ธีร์มันไม่อยู่ด้วยแล้ว งานมาที่พี่เต็มๆ”
ธีรไนยไปเที่ยวพักผ่อน และถือโอกาสเคาท์ดาวน์ที่ต่างจังหวัดกับพีรพัฒน์สองคน ดูโรแมนติกจนปลายฝันอิจฉา แต่อย่างที่ธีรไนยบอก
‘อย่างมันน่ะหาโอกาสแบบนี้ยากจะตาย’
ก็จริงอย่างที่ว่า สำหรับเขาแล้วปฐพีกับอัคนีดีที่สุดแล้วล่ะ เพราะไม่ว่าวันไหน พี่ๆ เขาก็แสดงออกแบบเดียว วันไหนที่พิเศษหน่อยก็อาจจะมีเซอร์ไพรส์บ้าง
“รีบทำเร็วๆ นะฮะ ดรีมอยากอยู่กับพี่ๆ” คนตัวเล็กอ้อน ปกติแล้วปลายฝันไม่ได้เป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้เลย แต่วันนี้...ในทุกๆ ปี เขาจะอยู่ด้วยกันนี่นา
ช่วยไม่ได้ พวกพี่อยากทำให้ดรีมเคยตัวเอง
“ครับๆ พี่จะรีบนะ ไอ้ดินเอากองนี้ไปตรวจที”
“เฮ้อ...งานมึงแท้ๆ”
“ก็มีมึงคนเดียวที่รู้งานทั้งสองบริษัทนี่ครับมึง” อัคนีแขวะ ส่วนปฐพีก็ลุกขึ้นเดินมาหยิบแฟ้มเอกสารสามแฟ้มที่อัคนีแยกไว้ให้มาแล้วกลับไปยังโซฟาตัวเดิม ปลายฝันไปลากเก้าอีกมานั่งตรงหน้ากับอัคนี นั่งมองคนรักคนนี้ทำงานบ้าง อัคนีเวลาทำงานจะขมวดคิ้วเครียดอย่างเห็นได้ชัด ราวกับว่าพร้อมองค์ลงทุกเมื่อ
“พี่เพลิง มันยากมากเลยเหรอ”
“ไม่ยากหรอก แต่เยอะมากกว่า”
“แน่ล่ะมีแต่ตัวเลข”
“พี่ก็บอกแล้วว่าให้เรียนบริหาร จะได้มาช่วยพวกพี่”
“ก็ดรีมอยากเป็นหมอนี่นา”
“ครับๆ พี่ก็แค่หยอกเล่นน่ะ ใครจะไปบังคับดรีมได้กันล่ะ”
“พี่เพลิงหิวไหม ดรีมกับพี่ดินซื้อขนมมาด้วยล่ะ” ร่างบางถาม อัคนีได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ
“พี่ไม่หิวหรอก อยากทานอาหารฝีมือดรีมมากกว่า”
“งั้นก็รีบทำให้เสร็จ เราจะไปซื้อของเตรียมจัดเคาท์ดาวน์กัน”
“ตามบัญชาเลยที่รัก”
“บ้า!!” ร่างบางหันหน้าหนีแบบเขินๆ
ไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะมีความสุขได้ขนาดนี้ ไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะมีคนรักหรือว่ารักใครเป็น และไม่คิดมาก่อนว่าถ้าต้องมีคนรัก จะมีคนรักเป็นผู้ชาย และไม่เคยคิดมาก่อนเลย ว่าจะได้ทีถึงสองคนแบบนี้
คนอื่นอาจจะมองว่าปลายฝันจับปลาสองมือ...
แต่สิ่งที่คนอื่นไม่รู้นอกจากตัวพวกเขาแล้ว นั่นคือ...พวกเรารักกัน
“เขินเหรอ”
“เปล่า ดรีมร้อนต่างหากล่ะ” ข้อแก้ตัวเดียวกับตอนอยู่ที่บริษัทของปฐพีเลย แต่นิสัยของทั้งสองคนต่างกัน อีกคนไม่พูด แต่ไล่ต้อนแบบเงียบๆ ส่วนอีกคน ก็ตรงเป็นไม้กระดาน
“ดรีม นี่หน้าหนาวนะ จะไปร้อนได้ยังไง ถ้าดรีมร้อนก็ถอดเสื้อแขนยาวได้นะ”
“ไอ้พี่เพลิง”
“ดุจังเลย ฮ่าๆ เป็นหมาหรือเป็นเมียเนี่ย”
“ปากเหรอ!” ถามดุๆ จนอัคนีหัวเราะดังลั่นห้อง
“ปากสิครับ ไม่เชื่อเหรอ ลองดูได้นะว่าปากหรืออะไร” ร่างสูงทำท่าจะยื่นหน้าเข้ามาจูบแต่ปลายฝันก็ใช้ฝ่ามือยันหน้าของอัคนีเอาไว้ได้ก่อนที่จะสัมผัส
“พี่เพลิงอย่ามัวแต่เล่น ทำงานให้ไวเลยนะ ดูพี่ดินสิ อุตส่าห์มาช่วยแต่ตัวเองกลับอู้แบบนี้ใช้ไม่ได้เลยนะฮะ” ร่างบางบ่นด้วยใบหน้าที่แดงซ่านด้วยความเขิน
ไม่อยากจะยอมรับเลยว่าอยากจะโดนจูบเหลือเกิน
อยากโดนกอด อยากโดนสัมผัส...
“ขี้บ่นนะเรา โอเคๆ พี่ทำแล้วก็ได้ ยอมแล้วครับ ยอมแล้ว”
“ดีมาก น่ารักขึ้นมาหน่อย”
“น่ารักงั้นหรือ หึหึ...คืนนี้ ‘รัก’ ทั้งคืนนะครับ” อัคนียักคิ้วข้างหนึ่งให้กับร่างเล็กกว่าอย่างเจ้าเล่ห์และดูเจ้าชู้ที่สุด ทำเอาร่างทั้งร่างของปลายฝันรู้สึกสั่นขึ้นมา
ตื่นเต้น และ...รอคอย
“พี่เพลิง!!”
“หึหึ” เสียงหัวเราะต่ำๆ ของปฐพีก็ดังมาจากข้างหลัง ทำเอาร่างทั้งร่างสั่นสะท้านเข้าไปอีก ถ้าไม่ติดว่าอายและไม่กล้า ร่างบางคงจะใจกล้าพอที่จะเรียกร้องในสิ่งที่ต้องการได้
คิดถึง...คิดถึงร่างกำยำของทั้งคู่จริงๆ
...
...
ตอนนี้ทั้งสามคนกำลังเดินเลือกซื้อของเข้าห้องและจัดเคาท์ดาวน์วันปีใหม่ด้วย ทั้งสามคนตกลงกันแล้วว่าไม่ต้องมีอะไรมาก แค่มีเครื่องดื่ม อาหาร แล้วก็วิวตรงระเบียงก็เพียงพอแล้ว
อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว...
“พวกพี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าฮะ” ปลายฝันถาม
“อะไรก็ได้ที่ดรีมทำ” อัคนีตอบ
“พี่ก็เหมือนกัน” ปฐพีเองก็ตอบด้วย
ปลายฝันที่ได้คำตอบแบบนี้ก็คิดหนัก เพราะตัวเองไม่รู้จะทำอะไรให้ทาน พยายามคิดสูตรอาหารที่เคยทำงานอยู่ร้านอาหารออกมา แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรอยู่ดี
“ช่วยกันคิดหน่อยสิฮะ”
“ก็พี่คิดไม่ออกนี่นา” ปฐพีบอกยิ้มๆ
“งั้นต้มยำซดน้ำอุ่นๆ หรือว่าทำซุปดี” ปลายฝันยกสองอย่างขึ้นมาให้เลือก
“ต้มยำ” ตอบพร้อมกันจนร่างบางเงยหน้ามองทั้งคู่ไปมา
“ไก่ หมู หรือว่ากุ้ง”
“รวมกัน” เป็นอีกครั้งที่ตอบออกมาพร้อมกันจนปลายฝันหัวเราะเบาๆ
“โอเค ตามนี้แหละ” ร่างบางเดินหยิบของที่จะใช้ทำอาหารในตอนเย็นอย่างไม่เร่งรีบเพราะยังมีเวลาอีกมาก ยังไงก็ต้องรอเคาท์ดาวน์อยู่แล้ว
“พี่ดินช่วยไปเลือกเครื่องดื่มทีสิฮะ เอาอะไรก็ได้ดรีมได้หมด” ปลายฝันหันไปสั่งร่างใหญ่ที่เดินล้วงกระเป๋ากางเกงตามนิ่งๆ ซึ่งอัคนีเป็นคนเข็นรถเข็นตามให้
“พวกพี่ดื่มได้ไหม”
“วันนี้อนุญาตก็แล้วกันนะครับ เห็นว่าทำงานหนัก แล้วก็ ปาร์ตี้นี่ฮะ ไม่มีก็คงไม่สนุก” ปลายฝันรู้ความหมายของคำว่าดื่มของปฐพีดี มันคือพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ที่นานๆ ครั้งปลายฝันจะอนุญาตให้ดื่มได้ ยกเว้นตอนที่ไปงานต่างๆ ที่พวกเขาต้องดื่มตามมารยาท แต่ก็ไม่เกินแก้วสองแก้วเพราะปลายฝันห้ามเอาไว้
จนตอนนี้ ทุกอย่างในชีวิตของพวกเขา ต้องมีปลายฝันกำหนดทุกอย่าง และพวกเขาก็รู้ดีว่าที่ปลายฝันไม่ต้องการให้เขาดื่มของพวกนี้มาก นั่นก็เป็นเพื่อตัวพวกเขาเอง
“งั้นเดี๋ยวพี่มานะ”
“อย่าเลือกนานนะครับพี่ดิน”
“ครับดรีม พี่จะรีบมาก็แล้วกัน” ร่างสูงของแฝดคนพี่เดินไปอีกทาง จนตอนนี้เหลือเพียงอัคนีที่ยังเดินเข็นรถเข็นตามปลายฝันอยู่ บ้างก็ชวนคุย บ้างก็ชวนเล่น
“ฮ่าๆ พี่เพลิงฮะ ช่วยไปเลือกพวกขนมหน่อยได้ไหมฮะ ช่วยกันหาจะได้รีบกลับ ดรีมอยากพักแล้ว”
“ได้สิครับ อยากได้ขนมอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”
“พี่เพลิงก็รู้ว่าดรีมชอบอะไร”
“โอเคๆ พี่นึกว่าดรีมอยากลองเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นบ้าง”
“ไม่หรอกฮะ ดรีมกินอย่างเดิมนั่นแหละ ถ้าเจอพี่ดินก็บอกให้รีบมานะฮะ หรือไปที่แคชเชียร์เลยก็ได้ อีกสามสี่อย่างก็ครบแล้ว”
“งั้นเจอกันที่แคชเชียร์นะ”
“ฮะ” ปลายฝันกลายเป็นผู้เข็นรถเข็นต่อจากอัคนีซึ่งไปหาเลือกขนมสำหรับเป็นของว่างยามค่ำคืนนี้ ร่างบางเดินเลือกของไม่กี่อย่างก่อนจะเดินไปรอคนรักทั้งสองที่เคาท์เตอร์แคชเชียร์ ที่จริงปลายฝันก็มีเงินเพียงพอต่อการจ่ายครั้งนี้ แต่ก็ไม่อยากโดนดุเลยเลือกที่จะรอผู้ชายทั้งสองคนมาจ่าย
“นี่ไงเธอ คนนี้แหละที่มากับฝาแฝดชื่อดัง คุณปฐพี คุณอัคนี”
“จริงเหรอ คุณดินคุณเพลิงมาที่นี่หรือ”
“ใช่สิยะ เดินเลือกของอยู่นั่น”
“นั่นก็แปลว่านี่คือภรรยาที่เป็นผู้ชายวัยมหาลัยคนที่ลือใช่ไหม”
“น่าจะใช่นะ”
ปลายฝันยืนหน้าแดงด้วยความเขินนิดๆ รู้สึกดีที่ไม่ต้องได้ยินคำว่าจับปลาสองเหมือนทุกครั้งที่ได้ยินมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขากว่าจะสู้กับคำกล่าวหา คำนินทานั้นได้ มันก็ชินไปเองแล้ว
“ดรีม” ปลายฝันหันไปทางเสียงที่เรียกตนยิ้มๆ
“ได้แล้วหรือฮะพี่ดิน” ถามพลางมองของในตะกร้าที่ร่างสูงถือมาด้วย ร่างสูงพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะเอาเครื่องดื่มในตะกร้าย้ายมาไว้ในรถเข็น
“ไอ้เพลิงไปไหน”
“ไปเลือกขนม ไม่เจอกันหรือฮะ”
“ก็ไม่เจอกันหรอก” ปฐพีตอบ ไม่นานอัคนีก็เดินมาหา ในมือก็มีขนมเต็มตะกร้าจนปลายฝันมองตาโต
“พี่มาแล้วดรีม”
“เอ่อ...เยอะไปไหมครับ”
“ก็เก็บไว้กินวันต่อๆ ไปไง”
“แต่ว่า”
“เออน่า เดี๋ยวเด็กๆ กลับมาก็หมดเองนั่นแหละ” อัคนีพูดยิ้มๆ ปลายฝันส่ายหน้าไปมาเบาๆ
“งั้นก็ไปจ่ายเงินกันเถอะครับ” ปลายฝันไม่คิดที่จะห้ามแต่อย่างใดเพราะเห็นว่าขนมที่อัคนีเลือกมามันเก็บไว้ได้นาน สายตาแอบสะดุดเห็นพวกนมรสต่างๆ ที่ปฐพีหยิบมา
อีหรอบนี้...คิดถึงเด็กๆ ล่ะสิ
(มีต่อ)
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1014962 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก