(ต่อ)
PLEUNG Estate
ปลายฝันตรงดิ่งไปที่ประชาสัมพันธ์อย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“มาหาพี่ดิน พี่เพลิงครับ”
“ช่ะ ชั้น 60 เลยค่ะ” ตอบด้วยเสียงสั่นๆ เพราะใบหน้าหวานตอนนี้ดูน่ากลัวมาก และไม่มีใครไม่รู้จักปลายฝันด้วย
คู่หมั้นของปฐพีกับอัคนี
ตึ๊ง!!
มาถึงชั้นที่ต้องการ ปลายฝันก็เดินไปยังที่มีคนมุงมากๆ ทันที เห็นทั้งรปภ. พีรพัฒน์ รวมถึงธีรไนยกำลังวุ่นวายอยู่กับประตูเข้าของห้องด้วยสีหน้าเครียดๆ
“เกิดอะไรขึ้นฮะ พี่พัฒน์ พี่ธีร์”
“พี่เข้าไปในห้องไปได้ คุณดินกับคุณเพลิงอยู่ในนั้นกับผู้หญิงสองคนที่มาป่วนงานหมั้นของดรีมตอนนั้นน่ะ” ธีรไนยหันมาบอกด้วยสีหน้ากังวลสุด
แต่ปลายฝันกลับสงสัยอย่างถึงที่สุด
“คุณพลอย คุณจีจี้ ทำไมหรือฮะ”
“พี่ว่าตอนนี้อย่าเพิ่งเล่าเลย คุณดินกับคุณเพลิงเสร็จผู้หญิงเลวๆ สองคนนั้นแน่ๆ ยิ่งไม่สร่างเมาด้วยแล้ว ดรีมมีวิธีเปิดประตูไหม”
“ไม่รู้ ดรีมไม่เคยมาที่นี้ พี่ทำงานที่นี่ก็ต้องรู้สิฮะว่ามันเปิดยังไง” ร่างเล็กเครียด
กลัว...เขากำลังกลัว
“ประตูมันล็อกน่ะดรีม แล้วมันต้องใช้คีย์การ์ดเข้าไป แต่พี่ไม่ได้เอามา พี่ลืม” ร่างโปร่งเป็นห่วงเจ้านายจนระบบคิดรวนไปหมด ซึ่งไม่ต่างจากปลายฝัน แต่คนตัวเล็กก็พยายามที่จะคิดอยู่ ก่อนจะตัดสินใจหยิบคีย์การ์ดของคอนโดขึ้นมา ภาวนาอย่างคาดหวังว่ามันคงจะเปิดกันได้
ติ๊ด!!
ซึ่งมันก็ผ่าน ประตูที่ล็อกเปิดออก ปลายฝันเดินเข้าไปด้านในด้วยหัวใจที่เต้นระทึก ใจกลัวจะเห็นภาพที่ไม่อยากจะเห็น ซึ่งตอนที่ร่างเล็กเข้าไปก็เจอหญิงสาวที่ปลายฝันรู้จักกำลังคร่อมร่างของปฐพีอยู่บนโซฟาของห้องทำงานใหญ่
ปลายฝันยกมือห้าไม่ให้ธีรไนยเข้าไปจัดการ ก่อนจะหายใจเข้าลึกๆ มองดูภาพตรงหน้าดีๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แม้ว่ามันเป็นเหตุการณ์ที่ปลายฝันไม่อยากจะใจเย็นสุด อารมณ์เหมือนถูกแผดเผาให้ร้อนรุ่มจนอยากจะประทุออกมา แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมาไม่อยากทำให้ปลายฝันพลาดอีก
“แหม คุณดินอย่ามาทำเป็นผลักไสจีจี้เลย กว่าจีจี้จะเข้ามาที่นี่ได้ ต้องทำอะไรเยอะแยะ และก็ดีที่คุณดันอยู่ที่นี่ด้วย” มือบางของจีจี้พยายามที่จะปลดกระดุมเสื้อของปฐพีซึ่งเป็นภาพที่ปลายฝันทนไม่ได้
“คุณจีจี้!!!” ปลายฝันตะโกนด้วยน้ำเสียงทั้งหมดที่มีเรียกออกไป ปฐพีที่พอมีสติอยู่หันไปมองร่างเล็กอย่างตกใจ พยายามที่จะดันตัวผู้หญิงออกไป แต่ก็ไร้เรี่ยวแรงเหลือเกิน ส่วนตัวหญิงสาวที่เห็นปลายฝันก็เบิกตาโพลงอย่างตกใจ รีบลุกขึ้นจากกายใหญ่ทันที
“พ่ะ พี่ ไม่ได้ทำอะไรนะคะ คุณดินดึงพี่ลงไปเอง” รีบแก้ตัวเป็นพัลวัน
“พี่พัฒน์ช่วยไปดูเจ้านายพี่ด้วย และอย่าเพิ่งปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ออกไปไหนเด็ดขาด!!!” สั่งพีรพัฒน์เสียงเครียด ก่อนจะใช้สายตาสอดส่องไปทั่วห้องก็ไม่พบอัคนี
“ในห้องพักของคุณเพลิง” ปลายฝันไม่ได้ฟังที่ธีรไนยพูดเลยสักนิด ตรงดิ่งไปยังห้องที่คิดว่าอัคนีอยู่ในนั้นและคาดเอาไว้ในใจแล้วว่า
ผู้หญิงงูเห่าอีกคนคงอยู่ด้วยเช่นกัน!!!
มือเล็กเปิดประตูเข้าไปอย่างรีบร้อน ภาพตรงหน้าที่เห็นทำเอาปลายฝันไม่อยากจะทนอีกต่อไป ภาพที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะครอบครองริมฝีปากของอัคนี แต่ทำสัมผัสได้แค่บางเบาเท่านั้น ก็ถูกขัดด้วยเสียงกร้าวของปลายฝัน
“คุณพลอย!!!”
“กรี๊ดดดด” ผู้หญิงคนนั้นส่งเสียงร้องอย่างตกใจ ก่อนจะลุกขึ้นจากตัวของอัคนีที่กระส่ายกระสับอยู่บนเตียง
“พี่...คือพี่”
“ไม่ต้องมาแก้ตัว ออกมาข้างนอกกับผมเดี๋ยวนี้!!”
ปลายฝันในลุกนี้พีรพัฒน์กับธีรไนยไม่เคยเห็น ไม่เคยเห็นความเด็ดขาดแบบนี้ของปลายฝันมาก่อน อย่างธีรไนย ถ้าเห็นว่าพีรพัฒน์อยู่กับผู้หญิงอื่นก็แทบจะร้องไห้แล้ว
แต่นี่ไม่มี...
หญิงสาวนามว่าพลอยค่อยๆ เดินตามปลายฝันออกมาจากห้องพักของอัคนีอย่างกลัวๆ ในใจก็คิดทางหนีไปด้วย ผู้ชายที่อ่อนโยน ซื่อ เชื่อคนง่าย ที่เธอคิดว่าต่อกรได้ไม่ยากตอนนี้กำลังน่ากลัวสุดๆ
“พี่พัฒน์ช่วยพาพี่ดินไปนอนในห้องด้วยนะครับ”
“ได้” รับคำสั้นๆ ก่อนพยุงตัวร่างของปฐพีไป ส่วนธีรไนยก็เดินมาสมทบกับปลายฝันที่ยืนจ้องหน้าหญิงสาวทั้งสองอย่างไม่พอใจ
เขารู้ว่าพี่ดินพี่เพลิงไม่เติมใจแน่นอน
“พวกคุณทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร”
“เอ่อ...คือพวกพี่โดนคุณดินคุณเพลิงโทรตามให้มาที่นี่น่ะค่ะ” จีจี้หลอกออกไป เพราะคิดว่าปลายฝันต้องเชื่อตน
“หรือครับ แล้วพวกเขาโทรให้พวกคุณมาทำอะไร”
“มาเป็นที่ระบายอารมณ์น่ะค่ะ” พลอยตอบ
“แล้วก็มา? ทั้งๆ ที่พวกคุณท้อง?” พอถึงคำถามนี้ หญิงสาวถึงกับหันไปเถียงกันเอง เพราะเตรียมกันมาไม่ดี ก็ใครจะไปคิดล่ะว่า แผนการไม่สำเร็จ
“เอ่อ...คือว่า”
“ทำไมพวกคุณสองคนถึงได้ทำตัวน่ารังเกียจแบบนี้ลับหลังผม หรือว่าที่บอกว่าท้องน่ะโกหก”
“ม่ะ...ไม่นะ พวกเราท้องจริงๆ แต่ว่า...เอ่อ” จีจี้อึกอัก เพราะไม่รู้ว่าโกหกไปทางไหนต่อ
“แต่ว่าอะไรครับ ท้องอยู่ แต่มาเพื่อทำเรื่องอย่างว่า ไม่กลัวว่าเด็กในท้องจะเป็นอันตรายเลยหรือไง หรือว่าไม่ต้องกลัวอะไรเลย เพราะรู้ดีว่าพี่ดิน พี่เพลิงเขาไม่หลั่งในกับคนอื่น” ปลายฝันไม่สนหน้าใครทั้งนั้น เอาเรื่องที่ปฐพีกับอัคนีเคยพูดบอกมาพูดใส่หญิงสาว
และมันก็ไปแทงใจกำหญิงสาวทั้งสองได้เป็นอย่างดี เพราะหลายเดือนก่อนที่พวกเธอเคยมีโอกาสได้เป็นคู่นอนของปฐพีกับอัคนี ผู้ชายสองคนนี้ไม่มีการเล้าโลม ไม่มีการใช้ใบหน้าและริมฝีปากในการสัมผัสตัวเธอใดๆ ทั้งสิ้น มีเพียงแค่สอดใส่ และหลั่งด้านนอก เพียงรอบเดียวก็จ่ายเงินแล้วก็ออกไป...
“เอ่อ...ถ้าพี่บอกน้องดรีมไป น้องดรีมจะไม่โกรธใช่ไหม” พลอยถาม
“ก็ดูหน้าผมเอาว่าโกรธหรือเปล่า”
“คือ...พวกพี่แท้งค่ะ ฮึก...แท้งลูก แต่กลัวว่าถ้าน้องดรีมรู้ น้องดรีมจะโกรธพวกพี่ ฮือ...” เธอปล่อยโฮออกมาหลังจากที่สารภาพออกไป
“ใช่ค่ะ ฮึก พี่เลยไม่มีทางเลือก เอาเรื่องนี้มาปรึกษากับคุณดินคุณเพลิง ฮึก พี่กลัวน้องดรีมเสียใจ” ร่างบางอีกคนก็ปล่อยโฮออกมาเช่นกัน
ปลายฝันส่ายหน้าไปมาอย่างระอากับความคิดของทั้งคู่
ไม่เชื่ออีกแล้ว...หมดอะไรจะเห็นใจแล้ว
“โดยการที่จะตั้งท้องกับพี่ดิน พี่เพลิง” พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ร่ะ รู้”
“มารยาตื้นๆ ผมไม่ได้โง่หรอกนะครับ แล้วไม่คิดหรือว่ามายุ่งกับพี่ดิน พี่เพลิงผมจะไม่เสียใจ ผมว่าพวกคุณไม่ได้แคร์ความรู้สึกผมหรอกครับ แต่อยากที่จะทำลายความรู้สึกของผมมากกว่า” ปลายฝันว่าเสียงเฉียบ
“คิดว่ามีลูกกับผู้ชายของผมแล้วผมจะดีใจ เสียใจด้วยนะครับคุณสองคนคิดผิดแล้ว” ปลายฝันเชิดหน้าบอกนิ่งๆ แต่ก็รู้สึกเสียใจอย่างที่สุดเหมือนกัน
“พ่ะ พี่ขอโทษ”
“พี่โง่เองที่คิดตื้นๆ ให้โอกาสพวกเราเถอะนะคะ”
ปลายฝันได้แต่บอกตัวเองในใจซ้ำไปซ้ำมา ว่าอย่าไปใจอ่อนหรือเชื่อใจใครง่ายๆ และยิ่งคนที่เคยหักหลัง ปลายฝันจะไม่ให้โอกาสอีกเป็นครั้งที่สอง
เพราะคนอย่างปลายฝัน...
เจ็บแล้วจำ!!!
“ขอโทษครับ แต่โอกาสของพวกคุณมันมีแค่ครั้งเดียว”
ย้อนกลับไปตอนหลังเสร็จพิธีงานหมั้น
ปลายฝันเดินนำสองสาวไปยังมุมรับแขกของโรงแรม ก่อนจะเชิญผู้หญิงทั้งสองที่ยังคงร้องไห้อยู่นั่งลง ซึ่งเธอก็นั่งลงทันที
‘ถ้าพวกคุณยังไม่พร้อมจะเลี้ยงเด็ก ยังไงก็ช่วยอุ้มท้องให้ผมได้ไหม ถ้าคลอดเมื่อไหร่ผมจะรับมาเลี้ยงเอง ส่วนค่าใช้จ่ายตลอดการอุ้มท้อง ผมจะส่งให้ทุกเดือน’ ปลายฝันเสนอ ‘และผมจะให้เงินก้อนหนึ่งให้คุณสองคนไปเริ่มต้นชีวิตใหม่’
‘เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ’ ปลายฝันแปลกใจนิดหนึ่งที่สองสาวตอบรับแบบไม่ทันคิดอะไร แต่ก็ไม่สนใจอะไรมาก
‘ถ้างั้นก็ตามนี้ ดูแล และทานอาหารดีๆ ไม่ต้องทำงานแบบนั้นแล้วนะครับ’
‘ได้น้องดรีมมาช่วยแบบนี้ พี่ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี’
‘คุณพลอยแค่อุ้มท้องเด็กจนคลอดให้กับผมก็นับว่าเป็นพระคุณอย่างยิ่งแล้วล่ะครับ’
‘น้องดรีมนี่เป็นคนอ่อนโยนดีจังเลย ชอบเด็กมากหรือคะ’
‘งั้นผมขอถามหน่อยว่าถ้าผมไม่ช่วยเหลือพวกคุณ พวกคุณจะทำยังไงกับเด็กที่คุณยังไม่พร้อม’
‘คงจะเอาออก’
‘เห็นไหม นั่นแหละคำตอบของผม’
‘ทำไมคะ’
‘ผมทนไม่ได้หรอกนะครับที่รู้อยู่แก่ใจว่าถ้าผมไม่ช่วย คุณจะเอาเด็กออก ก็เท่ากับว่าผมมีส่วนรู้เห็นให้คุณฆ่าชีวิตของคนๆ หนึ่ง โดยที่ไม่ทำอะไรเลย’
‘พี่ดีใจจริงๆ ที่ได้มาเจอคนดีๆ อย่างน้องดรีม’
‘ผมไม่ได้ดีขนาดนั้นหรอกครับ’
‘แล้วเงินที่ว่าน้องดรีมจะให้พี่สองคนตอนไหนหรือคะ’
‘คุณสองคนเดือดร้อนมากไหมล่ะครับ ถ้าไม่เดี๋ยวผมจะแวะเอาไปให้ ยังไงก็ให้ที่อยู่ผมไว้ก็ได้ครับ’
‘เอ่อ...เอาไว้พี่ให้เบอร์ติดต่อ แล้วนัดเอาที่หน้ามหาวิทยาลัยก็ได้ค่ะ พี่พักอยู่แถวนั้นแหละ’ พลอยบอก ซึ่งปลายฝันก็คิดในใจว่าทำไมถึงรู้ว่าเขาเรียนที่นั่น
แต่ด้วยความไว้วางใจ เลยไม่สงสัยอะไรมากนัก เธออาจจะไม่สะดวกที่จะบอกที่อยู่ของตนให้ใครรู้ก็ได้
‘ก็ได้ครับ ว่าแต่ที่พักของพวกคุณมีสภาพแวดล้อมที่ดีต่อเด็กในท้องหรือไม่ครับ เพราะยังไง ผมก็อยากให้เด็กกับพวกคุณได้อยู่ในที่ที่ดี’
‘ก็ห้องเช่าเล็กๆ แคบๆ แหละค่ะ’ จีจี้บอก
‘ถ้างั้นเข้าไปอยู่ในคอนโดของผมก็ได้นะครับ เพราะยังไงที่นั่นผมก็ไม่ได้อยู่ ให้พวกคุณสองคนเข้าไปพักน่าจะดีกว่า’
‘จะดีหรือคะ’ ถามด้วยน้ำเสียงติดเกรงใจ แต่สีหน้ายินดีอย่างยิ่ง
‘ครับ เอาไว้ผมจะคุยรายละเอียดเรื่องนี้อีกที’
‘ขอบคุณมากๆ เลยค่ะน้องดรีม’
‘ช่างเป็นคนดีจริงๆ เลย ลูก หนูกำลังจะมีพ่อที่เป็นคนดีขนาดนี้เลยนะลูก’ พลอยว่าพลางลูบหน้าท้องราวกับพูดกับเด็กในท้องไปมา
‘ดูแลเด็กในท้องให้ดีนะครับ’
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ปลายฝันก็นัดเอาเช็คเงินสดไปให้ พร้อมกับคีย์การ์ดคอนโดที่อิสระได้ให้ตนไว้ไปกับสองสาว ให้พวกเธออาศัยอยู่
แต่ปลายฝันไม่มีทางได้รับรู้ถึงมารยาของผู้หญิงสองคนนี้ ถึงได้เลี้ยงงูเห่าเอาไว้
และมันก็สามารถแว้งกัดคนเลี้ยงได้ทุกเมื่อ.... “ฮือๆ พี่ขอร้อง ที่พี่แท้ง ต่ะ แต่ว่า พี่ไม่ได้ตั้งใจ ฮือๆ” พลอยร้องห่มร้องไห้ พร้อมกับวิ่งมาทรุดลงกอดขาของปลายฝันแน่น
เธอต้องทำทุกอย่าง เพื่อให้ปลายฝันเห็นใจเธอให้ได้
“พี่ด้วย ฮึก...พี่แท้งลูกไปแล้ว ให้โอกาสพี่นะ ฮือๆ ให้พี่อุ้มท้องใหม่ก็ได้ กับดรีมก็ได้นะ ฮือ แต่อย่าทิ้งให้พวกพี่ลำบากนะ” จีจี้ก็วิ่งมากอดขาเขาอีกคน
ปลายฝันหลับตานิ่ง...
“พวกคุณก็แค่อยากได้เงินของผม ซึ่งผมก็เอาเงินที่คุณพ่อให้มาเลี้ยงงูเห่าอย่างพวกคุณ”
ปลายฝันเสียใจที่เอาเงินของผู้มีพระคุณมาให้คนแบบนี้ ถ้าอิสระกับคุณหญิงรู้ ปลายฝันจะทำเช่นไร จะสู้หน้าพวกท่านติดหรือไม่...
“ม่ะ ไม่ใช่ ฮึก”
“พี่ไม่ได้หวังเงินของดรีมนะ ฮือ”
ปลายฝันไม่รู้ว่าตัวเองเป็นผู้ชายแบบไหนที่เมินเฉยการร่ำไห้อ้อนวอนของผู้หญิงสองคนนี้ แต่ที่รู้คือ เขาโกรธ...
โกรธทั้งผู้หญิงสองคนนี้
และโกรธทั้งตัวเอง...
“หยุดตอแหลสักที!!!”

สวัสดีค่ะ อ๊ะๆ อย่าเพิ่งปาระเบิดใส่ยูกินะคะ งานยูกิมากมายเหลือคณานับ ไม่สามารถที่จะมาลงนิยายได้จริงๆ เลยหายไป 4 วันเต็มๆ ขอโทษด้วยนะคะ และช่วงนี้ก็อาจจะลงช้าหน่อย เพราะอาทิตย์หน้าสอบไฟนอล อาทิตย์นี้เคลียร์งานส่ง และก็ถึงเวลาปิดเทอม มีเวลาปั่นยาวค่ะ อิอิ
ฮุฮุ บอกแล้ว เนื้อเรื่องอาจจะไม่ได้เป็นไปอย่างที่ทุกคนคิดนะ ไม่ดราม่ามากมาย แค่อยากบอกให้รู้ว่าผู้หญิงโง่ๆ แบบนี้มีอยู่จริงนะคะ
ยังไงก็ติดตาม ทวงนิยาย สอบถามอะไรต่างๆ นาๆ พูดคุยได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ ขอตัวไปนั่งทำงานต่อ...
https://www.facebook.com/sawachiyuki