ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Crimson Tears – ฝนน้ำตา
หยดแรก ตั้งเค้า'กันย์' ผู้ชายที่สร้างโลกทั้งใบของผม
และ 'กันย์' ผู้ชายคนเดียวกันที่พังทลายโลกของผม
...ยับเยิน...ไม่มีชิ้นดี...
“พี่กันย์” ผมเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน แนบใบหน้านวลลงตรงอกแกร่ง สูดกลิ่นกายหอมและฟังเสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะที่ไพเราะที่สุดสำหรับผม วงแขนเรียวเล็กวาดโอบรอบเอวหนา เป็นสัมผัสของผมที่ไม่เคยมีให้ใครนอกจากเขาคนนี้
“หืม” เสียงทุ้มรับคำ แต่ก็คงเป็นเพียงเพราะสัญชาตญานการตอบรับ เพราะแววตาของเขายังคงไม่มองมาที่ผม คล้ายล่องลอยอยู่ในห้วงความคิดและความกังวล ที่ผมเองไม่สามารถรับรู้ได้ หรืออันที่จริงแล้วผมไม่อยากที่จะรับรู้มันกันแน่
“พี่กันย์จ๋า” ผมพยายามดึงความสนใจของเขาออกจากมิติทางความคิดที่เขาสร้างขึ้นมาอีกครั้ง เพราะผมกลัวเหลือเกินว่าเขาจะถูกดูดกลืน ถูกครอบงำจนสิ่งที่เป็นเพียงนามธรรมเหล่านั้นจะมีรูปมีร่าง กลับกลายเป็นความจริงขึ้นมา
“พระจันทร์” เขาเรียกชื่อของผม ดันตัวผมให้ผละออกก่อนจะมองตรงมาที่ผม แต่มันไม่ใช่ มันไม่เหมือนเดิม เขามองด้วยมาสายตาที่ผมไม่เข้าใจ มองด้วยสายตาที่ทำให้หัวใจของผมกระตุกวูบเพราะดวงตาคู่สวยที่ผมหลงใหลไม่ได้สะท้อนภาพของผมอีกต่อไปแล้ว “กี่ปีแล้ว”
“ครับ?” ผมไม่เข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไร
“กี่ปีแล้วที่เราคบกัน?”
“5เกือบ6ปีแล้วครับ ตอนที่พี่จีบพระจันทร์ ตอนนั้นพระจันทร์เพิ่งจะม.5เองนะ จำได้ไหมครับ พี่กันย์ที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษาแล้วมาดักรอพระจันทร์ที่หน้าโรงเรียนทุกวันน่ะ” ผมตอบเขา และท้าวความให้ฟัง เพื่อให้เขานึกถึงช่วงเวลานั้นให้มากๆ นึกถึงบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความสุขของเรา และที่สำคัญที่สุดคือเพื่อยืดเวลาเหล่านั้นให้นานออกไปอีกสักนิด ผมไม่อยากให้ทุกอย่างจบลงเพียงแค่นี้ ไม่อยากเลยจริงๆ
“นั่นสินะ ตอนนั้นเรายังเด็กมาก และโลกของเราก็ยังคงเป็นเพียงแค่โลกใบเล็กๆ เป็นพื้นที่คับแคบที่ให้เรามองเห็นแค่ตัวเราเอง”
“พี่หมายความว่ายังไง? พระจันทร์ไม่เข้าใจ” เข้าใจสิ ผมเข้าใจทุกอย่าง ผมแค่เสแสร้ง ทำเป็นไม่รู้เรื่องเพื่อให้บทสนทนามันยาวขึ้น ให้เขาลังเลที่จะพูดต่อ อยากจะให้ให้เขา 'เปลี่ยนใจ'
“พี่อยากเลิก ขอโทษนะ แต่พี่อยากเลิกกับพระจันทร์” ทั้งตัวของผมชาวาบ เหมือนหัวใจหยุดเต้น ราวกับสัมผัสทุกส่วนหายไป มีเพียงแต่คำตัดสัมพันธ์ที่ยังคงก้องกังวาลย้ำๆซ้ำๆอยู่แบบนั้น เพื่อตอกย้ำว่าต่อจากนี้ไปจะไม่มี ‘เรา’ ทั้งๆที่เป็นเรื่องละเอียดอ่อนขนาดนั้นแท้ๆ ทำไมเขาถึงพูดมันออกมาราวกับเป็นเรื่องปกติทั่วไป เขาขอโทษผม แต่ผมอยากจะถามเขาเหลือเกินว่าขอโทษทำไม หากรู้สึกผิด หากรู้ว่าผมจะเสียใจ ทำไมต้องพูดประโยคที่ทำร้ายจิตใจกันอย่างแสนสาหัสนั้นออกมาด้วย แต่ผมก็ไม่ได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจออก เพราะว่ารู้ดีว่าทำไม
...ผมรู้ดีว่าโลกของเขามันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จากที่มีแค่ตัวเขา ก็มีผม จนกลายเป็นเรา และตอนนี้เขาก็มี 'สังคม'...
...แต่เขาคงไม่รู้เลยว่าในขณะที่โลกของเขากว้างขึ้น โลกของผมกลับเท่าเดิม โลกของผมยังคงเป็นเพียง 'กันย์' เหมือนเดิม...
...เขาคือโลกทั้งใบของผม โลกที่ล่มสลายไปในตอนที่รู้ว่าต่อจากนี้ผมจะไม่มีเขาอีกแล้ว…
“ทำไม?” ราวกับเนิ่นนานกว่าที่ผมจะสามารถรวบรวมพลังทั้งหมดเพื่อตั้งคำถามนี้กับเขา แต่เสียงที่เปล่งออกมาช่างเบาหวิว ไร้เรี่ยวแรง แล้วยังเป็นเพียงคำถามโง่ๆของคนคนโง่ๆที่อยากจะทำให้ตัวเองเจ็บยิ่งกว่านี้เพื่อที่จะได้ลืมความเจ็บปวดในตอนนี้
“...” เขาเงียบ แต่ความเงียบไม่ใช่คำตอบที่ผมต้องการ มันไม่ใช่คำตอบที่พอจะทำให้ผมคลายความรู้สึก 'แย่' ที่มันอัดอั้นอยู่ในใจของผมจนแทบจะระเบิดออกมา แต่เพราะรักมาก จึงไม่เอาความรู้สึกพวกนั้นมาเป็นแรงในการต่อว่าต่อขานเขา ไม่อยากเอาความโกรธความเกลียดมาลงที่เขา ทำไม่ได้ ทำไม่ได้เลยจริงๆ
“เพราะพี่พิมพาเหรอครับ?” ผมเลือกที่จะเป็นฝ่ายถามออกไป ไม่อยากปล่อยให้ความเงียบกินระยะเวลานานไปกว่านี้ ผมยอมรับผมกลัวคำตอบ กลัวว่าตัวผมเองคือสาเหตุที่ทำให้เขาสะบั้นเยื่อใยของเรา และผมก็เลือกผู้หญิงคนนั้นให้เป็นสาเหตุความเจ็บปวดของผม เลือกให้ผู้หญิงคนนั้นรับเอาความรู้สึกด้านลบของผมไปทั้งหมด เพื่อที่ผมจะได้เหลือเพียงความรู้สึกดีดีเอาไว้ให้เขาเหมือนที่ผ่านมา แต่ก็คงเป็นเรื่องยากเหลือเกิน
ผู้หญิงคนนั้น 'พิมพา' เธอเป็นเพื่อนสนิทของเขา วางตัวดี น่ารัก อ่อนหวาน เธอคอยให้คำปรึกษาเขาทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องของเรา
ใช่...สำหรับเขาคือคำปรึกษา แต่สำหรับผม มันคือคำ 'ยุแยง' เธอคอยแต่จะเป่าหูเขาเรื่องสังคมบ้าๆนั่น เพราะเธอคิดเกินเลย เธออยากไปให้ไกลกว่าคำว่าเพื่อนสนิทที่เป็นคำจำกัดความของเธอสำหรับเขา ผมเกลียดเธอ แต่ไม่เคยพูดหรือแสดงออกไป เพราะเธอเป็นเพื่อนเขา และเพราะผมเชื่อใจเขา แต่มาวันนี้ผมคงไม่จำเป็นต้องเก็บกักมันไว้อีกต่อไป ไม่มีอีกแล้วความเชื่อใจ ไม่ต้องคอยห่วงความรู้สึกของเขา เพราะเขาเองก็ทำร้ายผมได้อย่างเลือดเย็นเหลือเกิน
“ก็ส่วนหนึ่ง พี่เป็นลูกชายคนเดียว ครอบครัวพี่ก็มีหน้ามีตาในสังคม พ่อกับแม่พี่ก็คงคาดหวังให้พี่ประสบความสำเร็จทั้งด้านธุรกิจ และครอบครัว พิมเองก็เป็น 'ผู้หญิง' ที่เพียบพร้อม ทั้งนิสัยใจคอ ชาติตระกูล และหน้าที่การงาน ที่สำคัญคือพิมสามารถทำให้พี่มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบได้” จริงสินะ พิมพาก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป ส่วนสาเหตุที่เหลือยังไงก็คงเป็นผมเองสินะที่ไม่ดีพอ และผมคงต้องยอมรับมันเพราะนี่คือตัวผม
พิมพาผู้เพียบพร้อมในสายตาเขา ส่วนผมมันก็แค่คนที่ไม่คู่ควร เป็นแค่เด็กสลัม ไม่มีพ่อ ส่วนแม่ก็จากผมไปในที่ที่ไกลแสนไกล อนาคตจบออกมาคงจะเป็นได้เพียงจิตรกรไส้แห้ง ผมเป็นผู้ชาย ต้องคอยปกปิด มีลูกไม่ได้ สร้างครอบครัวที่สมบูรณ์ในแบบที่เค้าต้องการให้ถูกใจใครต่อใครไม่ได้
...แต่ยังไงก็ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความจริงที่ว่าเธอคือคนที่เขาเลือก...และเขาไม่ได้เลือกผม
...พิมพา ผู้หญิงที่กำลังจะมาแทนที่ผม ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าผู้หญิงที่กำลังจะมาอยู่ในที่ที่สูงกว่าผม ที่ที่ผมไม่มีวันเอื้อมถึง...
“หึ” ผมได้แต่หัวเราะในลำคอเยาะเย้ยตัวเอง ทำได้เพียงยืนก้มหน้าเพื่อไม่ให้เขาเห็นดวงตาแดงก่ำของผม กัดปากตัวเองจนช้ำ กำมือแน่นจิกเล็บลงกับฝ่ามือตัวเพื่อกลั้นน้ำตาแห่งความขมขื่นเอาไว้
...แม้จะสูญเสียโลกทั้งใบไปแล้ว ผมขอเพียงสิ่งเดียวที่ยังคงเป็นของผม ให้ผมได้มีพื้นที่เพียงเสี้ยวให้ยืน ได้มีอากาศเพียงน้อยนิดให้หายใจ ให้ผมสามารถมีชีวิตอยู่ในห้วงแห่งความเวิ้งว้างแห่งนี้ และผมขอซื้อพื้นที่ตรงนั้นไว้ด้วย 'น้ำตา' ที่ผมจะไม่ยอมให้หลั่งรินเพื่อเขา จะไม่ร้องไห้เพราะเขา…
ติดตามตอนต่อไป
ช่วงสนทนา
สวัสดีจ้า เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของเนียนะคะ
เป็นเรื่องสั้นลองเชิงก่อน แบบว่ายังหาแนวตัวเองไม่เจออ่ะ
เคยลองเขียนเรื่องยาว วางพล็อตเรียบร้อย
แต่แป้วอ่ะ ไปต่อไม่ถูก ที่เขียนมาไม่ถูกใจเลย ทุ่มลงถังไปแล้ว
ยังไงอ่านแล้วก็ช่วยแนะนำกันด้วยนะคะ
หวังว่าเนียคงจะหาแนวทางของตัวเองเจอเข้าสักวัน
ไว้เจอกันตอนหน้านะ
ปล.เรื่องนี้แต่งจบแล้วจ่ะ จะมาลงให้เรื่อยๆนะคะ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Crimson Tears - ฝนน้ำตา ...หยดสุดท้าย ห่าฝน... จบแล้ว 24/8/2557 (อ่าน 3487 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก