หัวข้อ: @@โดย Luk {เสน่ห์นางโชว์} @@ 29/04/58 ## P.1 หนังสือส่งให้แล้วนะคะ

[ninik]

งั้นขออนุญาตโค้ดความเห็นให้พี่แอดมินอ่านหน่อยนะคะ

มายืนยันว่าได้หนังสือแล้วค่ะ

สำหรับตอนพิเศษ อ่านจบแล้วในความรู้สึกส่วนตัว มันเป็นเรื่องราวต่อเนื่องจนคลายปมค่ะ

พี่แอดมินคะ เรื่องเฉลยออกมาแบบนี้ สรุปถือว่าผิดกฎมั้ยคะ

โดยรวมถือว่าคนเขียน เข้าใจข้อตกลงของเล้าแล้วนะครับ
ว่าเราเปิดเล้าเป็ดขึ้นเพื่อให้คนเขียนได้มีโอกาสสร้างสรรค์ผลงาน คนอ่านได้อ่านนิยายฟรี
การที่นำนิยายมาลงเล้าเป็ด เพื่อหวังผมกำไรทางการค้า โดยลงไม่จบ หรือ ลบบางส่วนลงเพื่อขายหนังสือ
เป็นสิ่งที่ผิดข้อตกลง และสร้างบรรยากาศไม่ดีในเล้าเป็ด

ทางเล้าจะย้ายนิยายดังกล่าวเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้วให้ไปก่อน
และจะดูอีกครั้งหลังจากนิยายพิมพ์เล่มส่งถึงนักอ่านแล้ว
หากมีปัญหาใดๆที่ผุ้อ่านคิดว่านิยายที่ลงในเล้าไม่จบจริง
ขอให้ช่วยชี้แจงอีกครั้ง ทางเล้าจะพิจารณาอีกครั้งหนึ่ง

ในการนี้ต้องขอโทษด้วยหากความเข้าใจผิดของนักอ่านและทางเล้า
เข้าใจในเจตนาที่ผิดไป ถ้าคนเขียนมีความจริงใจและแต่งนิยายให้จบโดยสมบูรณ์แล้ว

[luxilove]

นี่คือตอนพิเศษในจำนวน 6 ตอน คนที่ซื้อหนังสือจะรู้ว่าตอนพิเศษตอนนี้อยู่ในภาคพิเศษ ในรูปเล่มแยกชัดเจนค่ะ
ถ้าคิดว่าปมที่ผูกในเรื่องไม่เคลียร์เป็นเพราะหวังขายหนังสือ ไม่ขอแก้ตัวค่ะ หนังสือเสน่ห์นางโชว์ วางพล็อตวางโครง
วางแผนทำปกก่อนจะจัดจองจัดพิมพ์ ทุกอย่างออกมาก่อนจะโพสลงเล้าฯ ในรูปเล่มก็จบตามที่โพสลงเล้าฯ
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ถ้าคนอ่านที่ไม่ได้ซื้อหนังสือเห็นว่าเราทำผิดกฏกติกาของเล้าฯ จึงได้จัดตอนพิเศษเฉพาะตอน
ที่คนอ่านคาใจ ย้ำเป็นตอนพิเศษในจำนวน 6 ตอนที่อยู่ในรูปเล่ม เนื้อหาเกี่ยวเนื่องตอนหลักไหม ส่วนใหญ่ตอนพิเศษที่เรา
ทำหนังสือมาแถบทุกเรื่องเกี่ยวเนื่องกับตอนหลักเสมอ ต่างกันคือระยะเวลา การเติบโตของตัวละคร ความคิดและวิถีชีวิตที่เปลี่ยนผันไปตามกาลเวลา กระทั่งถึงรุ่นหลาน เหลน ก็เขียนมาแล้ว มอบเป็นตอนพิเศษ สิ่งที่นำมาลงนี้
เราได้รับคำแนะนำจากแฟนนิยาย ที่คอยเป็นกำลังใจและเข้าใจเราเสมอมา กราบขอบพระคุณมาด้วยจิตคารวะ
และนี่คือการนำมาลงตามสัญญา เมื่อแฟนนิยายบางท่านเห็นควรนำมาให้คนอ่านได้สบายใจ ส่วนท่านที่ไม่ได้ขออนุญาต
ก็ใคร่กราบขออภ้ยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ
ด้วยรักและขอบคุณอย่างสุดซึ้ง

ภาคพิเศษ
มณีรมย์วังแห่งรัก


ผ่านมานับสิบปีที่ได้คบหาอยู่กินเป็นคู่รักยาวนานจนถึงปัจจุบัน ของสองหม่อมราชวงศ์แห่งวังมณีรมย์
คุณชายเพชรรัตน์ไม่เคยรู้สึกน้อยลงต่อปรารถนาในตัวของชายเปลว แรกเริ่มที่รู้สึกรักกระทั่งถึงวันนี้
ยังคงเต็มไปด้วยความต้องการเสมอต้นเสมอปลายไม่มีจืดจาง ความรักหวงแหนทวีเพิ่มพูนบ่มเพาะไว้ในก้นบึ้งหัวใจ
ไม่เปลี่ยนไปตามเวลา เสน่ห์ของชายเปลวแทบไม่ต้องบรรยาย วัยผู้ใหญ่เปรียบเป็นสตรีมิต่างดังกระดังงาลนไฟเลย
แม้จะล่วงเลยวัยหนุ่มสู่วัยทำงาน กลับเบ่งบานส่งกลิ่นหอมจรุงจนทำให้ใครต่อใครชื่นชมปรารถนากว่าเดิมเสียอีก

ก้าวแรกของการเข้านั่งในตำแหน่งกรรมการบริหารดูแลการตลาด ธุรกิจในเครือมณีรมย์กรุ๊ป ชื่อเสียงรวมถึงเสน่ห์ของชายเปลว
ก็ขึ้นท็อปติดอันดับจนเป็นที่กล่าวถึง ไม่ขาดหายเหมือนเช่นกระแสทั่วไปที่อยู่ไม่นานก็ลืมเลือนห่างหายไปตามเวลา
แต่คุณชายหน้าสวยงดงามของวังมณีรมย์กลับไม่ได้เป็นดังกระแสเหล่านั้นเลยนี่สิ

ส่วนคุณชายเพชรรัตน์วัยเฉียดสี่สิบ ยังคงหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวเพราะการเอาใจใส่สุขภาพร่างกายมากกว่าเดิมหลายเท่า
ดังเพลงลูกทุ่งที่คุณหญิงมุกแอบล้อพี่ชายอยู่เสมอ ‘มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย’
เหตุผลทั้งหมดที่กล่าวมา ทำให้กิจกรรมแสดงออกทางความรักของสองหม่อมราชวงศ์มีกันประจำไม่เคยห่างเหิน
เปลวก็ไม่เคยปฏิเสธในการแสดงออกเช่นกัน ตอบสนองคนรักเต็มความสามารถ ใครจะรู้แม้เปลวจะมีผู้ชายทุกวัยขยันขายขนมจีบ คุณชายเพชรประธานมณีรมย์กรุ๊ปก็หาได้น้อยหน้ามีสตรีไขว้คว้าเข้าหาอยู่เช่นกัน ดังนั้นสิ่งที่ทั้งสองใช้เป็นเกราะป้องกันไม่ให้
เกิดความขุ่นข้องหมองใจ จนขาดความไว้เนื้อเชื่อใจต่อกันนั้น คือการศรัทธาเชื่อมั่นในคนรัก ไม่ทำให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด
ขุ่นข้องหมองใจใดๆ ไม่ว่าจะเป็นการกระทำต่อหน้าหรือลับหลัง หลักการนี้เป็นแนวทางปฏิบัติซื่อตรงต่อกันโดยตลอด
มักปรึกษาหันหน้าพูดคุยโปร่งใสต่อกันเสมอมา

เรื่องราวของพวกเขามิได้สิ้นสุดแค่การเชื่อใจ ให้อภัยมีส่วนสำคัญ ต่อความไม่เข้าใจมากที่สุด ปัญหาย่อมมีบ้างเป็นธรรมดา
พวกเขายังเป็นปุถุชนที่ไม่ละกิเลส ก็ต้องมีสิ่งที่เข้ามาเป็นบททดสอบ แต่ก็ผ่านได้ด้วยดีไม่ลุกลามบานปลายจนกลายเป็นเรื่อง
นั่นเพราะความเชื่อใจอภัยและมั่นคง

ทั้งหมดทั้งมวลคู่คุณนิลกับสนิมก็ถือปฏิบัติแนวทางนี้เช่นเดียวกัน ในวันที่หม่อมหลวงนิลกาฬไม่ได้เป็นอาจารย์มหา’ลัยแล้ว
รับตำแหน่งใหญ่ผู้จัดการบริหารธุรกิจเครือมณีรมย์กรุ๊ป ซึ่งเจริญเติบโตต่อเนื่องไปไม่หยุด
จนกลายเป็นธุรกิจใหญ่ยักษ์เสียแล้วในเวลานี้
สนิมรับบทเลขาคู่ใจ ควบตำแหน่งคนรักที่ดีไม่ทำให้ใครผิดหวัง หนุ่มน้อยผู้ขาดความเชื่อมั่นในอดีต
กลับไม่เหลือภาพเหล่านั้นให้เห็นอีก ในวันนี้มีเพียงหนุ่มหน้าขาวที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ทำงานเก่งทั้งเลขาและคนรู้ใจ
แบ่งเบาภาระหม่อมหลวงนิลกาฬได้ดียิ่ง จนใครๆ ต่างก็ยอมรับพากันยกนิ้วให้อย่างไร้ข้อกังขาโดยสิ้นเชิง

ความรักชื่นมื่นทั้งสองคู่ไม่มีเสื่อมคลาย มั่นคงในหน้าที่การงานชื่อเสียงหน้าตาวงสังคม หลายคนย่อมตั้งคำถามทำไมหนุ่มหล่อ
ถึงไม่คิดสร้างครอบครัว แต่พวกเขาก็ไม่ได้ให้คำตอบกระจ่างกับนักข่าวสำนักไหน อีกอย่างหม่อมราชวงศ์หญิงมุกดา มณีรมย์
ไม่ทำให้พวกเขาผิดหวังเลยนี่สิ หลังเธอตัดสินใจเข้าพิธีสมรสกับนักธุรกิจหนุ่มชาวอังกฤษ ซึ่งพบรักเข้าโดยบังเอิญ
ครั้งที่คุณหญิงมุกเดินทางไปประสานงานด้วย จนทำให้เป็นจุดเริ่มต้นของการสานสัมพันธ์ของทั้งสอง
ก่อนตัดสินใจจูงมือสู่ประตูวิวาห์สามปีนับจากคบหาดูใจกันมา
ทุกเรื่องราวล้วนมีสตอรี่ในขณะที่เวลาไม่หยุดเดิน สำหรับพวกเขาทายาทวังมณีรมย์แล้ว
ล้วนเป็นไปในทิศทางที่ดีพบความสุขความเจริญ เนื่องจากเภทภัยล้วนลาขาดวังมณีรมย์นานนับสิบปีกว่านั่นเอง

หม่อมทับทิมกับหม่อมรำไพหลังจากได้ปฏิบัติธรรมต่อเนื่องไม่มีเว้นระยะห่างมานานหลายปี ตกลงตัดสินใจโกนหัวบวชชี
ใช้ชีวิตบั้นปลายถือศีลโดยสมบูรณ์ ละทางโลกหันหน้าเข้าหาพระธรรมตัดห่วงหาอาวรณ์ในแบบวิถีชีวิตเส้นทางปุถุชนเสียสิ้นเชิง
สองแม่ชีผู้มีฐานันดรศักดิ์ ใช้ช่วงวัยชราบำเพ็ญกุศลอยู่ยังวัดป่าเดินตามรอยธรรมอย่างสุขสงบ จนถึงตอนนี้ก็หกปีมาแล้ว
ลุงชุ่มผู้มีที่มาอันน่าตระหนก แกลาโลกนี้เพียงพ้นสงกรานต์ซึ่งเปลวเป็นหัวโจกพาสนิมและสองแฝดไปรดน้ำขอพร
ผ่านมาได้ไม่ถึงปี แกจากไปอย่างสงบ..ด้วยโรคชราที่ไม่มีใครหนีพ้นความตายไปได้...

   เรื่องราวของลุงชุ่มปิดฉากลง ปริศนาชาติกำเนิดความแค้นที่ทำให้แกคิดทำลายวังมณีรมย์ ยังคงไม่มีใครเปิดเผยข้อเท็จจริง
ภายหลังสิ้นท่านพ่อหม่อมรำไพไม่มีภาระผูกพัน จึงตัดสินใจหันหน้าสู่ทางธรรมไปก่อน
หม่อมทับทิมถึงค่อยสละกิเลสบวชตามในปีถัดมา
แม่ชีรำไพเป็นถึงราชนิกุลสูงศักดิ์ ยังคงเก็บงำความลับเรื่องราวไว้แต่เพียงผู้เดียว
ไม่คิดแพ่งพรายเมื่อตั้งใจไว้ว่าความจริงนี้ขอให้ตายตามแม่ชีไปในวันที่ละสังขารเลยก็แล้วกัน
   เหตุผลที่แม่ชีปรารถนาเช่นนั้น ส่วนหนึ่งมาจากความตั้งใจล้วนๆ อีกส่วนมาจากคำสั่งเสียผู้เป็นบิดาคือลุงชุ่ม
ที่ไม่ต้องการให้ตราบาปทำให้ทายาทที่เหลือจมอยู่กับความทุกข์ไม่มีที่สิ้นสุด ให้ความลับปริศนามืดดำจางหายไปกับกาลเวลา แกไม่ต้องการให้ใครฟื้นฝอยขุดคุ้ยเป็นประเด็นอีก

ทุกชีวิตยังดำเนินต่อ พร้อมกับความลับซึ่งผู้กุมความลับทั้งหลายเข้าใจว่าทายาทรุ่นหลัง คงไม่มีใครรู้ข้อเท็จจริง
 แท้จริงเป็นอย่างพวกท่านคิดไว้หรือไม่ก็ยากคาดเดาได้เช่นกัน บางทีคนรุ่นก่อนเข้าใจไปว่าไม่มีใครรู้
ทุกอย่างมิดชิดแนบเนียนแล้ว งำประกายได้ดีคงไม่มีใครล่วงรู้แน่
แต่ก็อีกแหละความลับไม่มีในโลกถาวร อาจมีคนรู้แต่เขาแกล้งทำเป็นไม่รู้ ซึ่งเหตุผลย่อมขึ้นอยู่กับแนวคิดพวกเขาเช่นกัน
 เพราะเหตุใดหนอ ถึงทำเป็นโง่เง่าไม่รู้ไม่เห็นแบบนั้นเล่า..ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลาจะตัดสิน

   “มีความสุขไหมครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น หลังร่างเปลือยแนบชิดใกล้ เมื่อเสร็จสมภิรมย์หมายในกามกิจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

   “ครับ..พี่ชายมีความสุขไหม” ไม่ทันพูดจบ ก็ต้องขนลุกซู่เมื่อปากสีสดซึ่งมีอาการบวมเจ่อเพราะจุมพิตยาวนานในกิจกรรมรัก
ถูกประกบปิดด้วยปากหนาได้รูปบอกแทนความรู้สึก..เสมือนเป็นคำตอบไปเสียแล้ว

   “อืม...อือออ” เสียงอู้อี้ครางแผ่วต้องเคลิ้มไปกับจูบหวานละมุนอบอุ่นอ่อนโยน ประมุขวังสุดหล่อถือเป็นคำตอบ
ด้วยการใช้ภาษากายดูจะชัดเจนกว่าคำพูดเป็นไหนๆ

   “อ้าห์..แฮ่กๆ!!” เปลวโกยอากาศเข้าปอด หลังได้อิสระภาพ ตาคมฉ่ำของคุณชายเพชรยังคงจับนิ่งใบหน้างาม
นิ้วเกลี่ยไรผมชื้นเปิดหน้าผากนวลให้อย่างเบามือ แลดูทะนุถนอมเป็นยิ่งนัก

   “รู้หรือยัง พี่มีความสุขหรือเปล่า” หน้างามของเปลวพลันอุ่นซ่าน ทั้งที่ก่อนหน้าเจือสีชมพูจาง กลับเห่อแดงจนเห็นได้ชัด

   “เปลวกลัวพี่ชายจะเบื่อ” เสียงอ้อมแอ้มเอ่ยเบา ก่อนมุดหน้านวลซุกหลบยังแผงอกกว้าง ใช้เป็นที่กำบังอย่างพอมีจริต
 แต่กลับน่ารักน่าชัง ในสายตาคุณชายเพชรรัตน์ คงเพราะคนกระทำกิริยาคือชายเปลวกระมัง..
จึงเห็นเป็นที่น่ารักน่าหวงแหนเสียเช่นนั้น

   “หึหึ..ที่ผ่านมาพี่ทำให้เปลวกังวลหืม ว่าพี่รู้สึกเบื่อจนคนรักต้องแอบไปคิดแบบนี้” ไม่เพียงแต่หัวเราะต่ำในลำคอ
คำพูดหยอกสามารถทำให้หัวใจชายเปลวพองโต จนอกซ้ายดูอึดอัดไปเสียแล้ว รู้สึกเขินเป็นที่สุด

   “เปล่าครับ..เปลวแค่กังวล พี่ชายเสน่ห์แรงมีสาวสวยชายตาให้ไม่หยุดหย่อนเลยนี่ครับ”
เปลวแม้จะเขินก็ยังอุตส่าห์บอกที่มาที่ไปความกังวล ว่ามาจากเหตุผลใด

   “พี่คนเดียวซะที่ไหน เปลวคิดว่าพี่ไม่รู้สึกหรือ ไม่ว่าจะเด็กหรือแก่ยันผมหงอกต่างมองเปลวตาเยิ้ม
จีบซึ่งหน้าทั้งที่พี่อยู่ด้วยยังมีมาแล้วครับ พี่สิควรเป็นฝ่ายกังวล เปลวของพี่นับวันยิ่งเสน่ห์แรงไม่มีตก พี่กลับแก่ขึ้นไปทุกวัน
ควรเป็นฝ่ายกังวลกว่าไหม” การโยนลูกคืนของคุณชาย ทำเปลวพองแก้มจิปากใส่เป็นเด็กอย่างนึกขัดใจ

   “พี่ชายรู้นี่ครับ ต่อให้มีมาเป็นร้อยเปลวเคยให้ความหวังใครที่ไหน ไม่มีใครเทียบประมุขสุดหล่อแห่งวังมณีรมย์ได้หรอก
ที่จริงแล้วใครคิดยังไง ชาตินี้เปลวมีความสุขกับคนที่เปลวรัก คาดหวังได้ใช้ชีวิตกับเขาจนกว่าจะหมดลมหายใจ
คนนั้นไม่ใช่ใครคือผู้ชายคนนี้ไงครับ” พูดพร้อมกับใช้นิ้วจิ้มจึกยังอกแกร่งของคุณชายเพชรรัตน์
ด้วยกิริยาที่น่ารักมีหรือคุณชายจะอดทนต่อไปได้ ร่างขาวละออจึงถูกรวบกอดตวัดรัดทันควัน
ก่อนบทรักครั้งใหม่จะเริ่มขึ้นอีกรอบ ทิ้งช่วงเพียงระยะเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ
เพื่อเป็นการพิสูจน์จากประมุขวัง เขาไม่มีวันเบื่อคนที่อยู่ใต้ร่างนี้ มีแต่อยู่ใกล้แล้วกระหายเติมเต็มอย่างที่เห็น
ใครเล่าจะอดใจไหวกับเสน่ห์ยั่วยวน จริตเป็นธรรมชาติของอดีตนางโชว์เจ้าเสน่ห์ ผู้ได้ฉายาเป็นที่โด่งดัง
รู้จักในแวดวงสิบกว่าปีก่อน ‘เปลวฟ้า’ ราชินีคลีโอพัตราผู้เลอโฉม
>
>

   “จุ๊บ!.ชื่นใจจัง..คนดี” การระดมจูบทั่วใบหูลำคอขาวหลังเสร็จกิจของคุณนิล เป็นความอ่อนโยนอบอุ่นจนสนิมต้องพริ้มตาหลับ ซึมซับต่อทุกสัมผัสด้วยความสุขใจอธิบายไม่ถูก บ่งบอกให้รู้สิ่งที่ทั้งสองทำร่วมกันไม่ใช่แค่เซ็กเพื่อการปลดปล่อย
มันคือการแสดงออกถึงความรักความต้องการที่ต่างฝ่ายต่างปรารถนาในกันและกัน
สิบปีกว่าผ่านมา คุณนิลยังปฏิบัติเช่นเดิมสม่ำเสมอคงเส้นคงวา สนิมย่อมมีความสุขที่ไม่ได้เป็นเพียงเครื่องบำบัดกาม
คนรักธรรมดาทั่วไป แต่บ่งบอกให้รู้ทั้งคู่คือคนพิเศษของกันและกัน ลึกซึ้งผูกพันเกินจะอธิบาย
หากเปรียบบุรุษและสตรีย่อมจัดเป็นคู่สามีภรรยา ถ้าสนิมท้องได้คงมีลูกเป็นโหลแล้วกระมัง
กลับกันถ้าคุณนิลไม่แสดงออกอ่อนโยนแบบนี้ เพียงเสร็จกิจก็ลุกไปชำระล้างกาย ทำดุจกิจกรรมก่อนหน้าก็แค่ปลดปล่อย
สนิมคงไม่รู้สึกดีได้มากเท่านี้..แต่นี้ช่างอ่อนโยนอบอุ่นเกินกว่าจะบรรยาย

   “โปรแกรมไปอังกฤษ..เรียบร้อยไหมครับ” หลังพลิกตัว สนิมค่อยถามในสภาพที่ยังคละคลุ้งไปด้วยคาวน้ำรัก

   “ชายเปลวเพิ่งแจ้งมา เลขาจัดการให้แล้วไม่ต้องกังวล ถือโอกาสพักผ่อนยาวกันเลย ไปร่วมอาทิตย์ในรอบห้าหกปีจะมีสักครั้ง
แถมยกทีมต้องขอบคุณพี่ชายเพชรที่อนุมัติ กว่าจะยอมตัดสินใจก็ต้องอาศัยชายเปลวช่วยกล่อมอีกแรง
ทั้งปีพวกเราทำงานแทบไม่หยุด หลักๆ ขอบคุณหญิงมุกที่ดึงพี่ชายไปอังกฤษสำเร็จ โปรแกรมต่างๆ ก็ล้วนแต่หญิงมุกเป็นแม่งาน 
หนิมดีใจไหมจะได้ไปอังกฤษซะที ไปมาหลายที่เห็นบ่นว่าอยากไปอังกฤษ คราวนี้ได้ไปสมใจแล้ว รู้สึกยังไงบ้างครับ”

   “ดีใจสุดๆ ลุ้นแทบตายพี่ชายเพชรจะยอมหยุดงานไหม สำคัญถ้าพี่ชายไม่ไปเปลวก็คงไม่ไปด้วย นี่ถือเป็นเรื่องดีในรอบปี
 พี่ชายยอมหยุดไปกับพวกเราด้วย กว่าจะรวมตัวกันพร้อมหน้าพร้อมตาหาโอกาสไม่ได้ง่ายๆ
ต่างคนต่างยุ่งถึงจะอยู่วังเดียวกันแทบไม่เจอหน้า มีแต่คุยโทรศัพท์คุยไลน์
ตั้งแต่หนิมย้ายจากตำหนักนพรัตน์มาอยู่กับพี่ เช้าก็รีบไปทำงานแถมอยู่กันคนละสาขาอีก พวกเราอยู่วังเดียวกันหาโอกาส
ร่วมโต๊ะอาหารเหมือนในอดีตนับครั้งได้ เวลาผ่านไปเร็วมากบริษัทก็เติบโตทุกคนล้วนมีหน้าที่ให้รับผิดชอบไม่เหมือนก่อน
หนิมรู้สึกดีใจบอกไม่ถูกที่ครั้งนี้เป็นการไปเที่ยวพักผ่อนรวมตัวพวกเราอีกครั้ง ว่าไหมครับพี่นิล”

   “นั่นสิตั้งแต่พี่ชายขอให้ออกอาจารย์ มาช่วยบริหารธุรกิจตระกูล กระทั่งหนิมกับชายเปลวจบโทมาช่วยอีกแรง
พวกเราแทบไม่เหลือเวลาทำกิจกรรมในครอบครัวเลย ต่างคนต่างงานรัดตัวธุรกิจเติบโตมูลค่าพันล้าน
จะมัวสนุกสนานเฮฮาก็ใช่ที่ เราควรดีใจที่พี่ชายสร้างผลกำไรมณีรมย์กรุ๊ปเจริญเติบโตไปไกลขนาดนี้
ใช่คอยรอแต่ผลประโยชน์จากกองมรดก พี่ชายเหนื่อยเราก็ต้องเหนื่อยไปด้วยกัน พี่จึงไม่ลังเลที่จะลาออกจากมหา’ลัยเลย
คิดย้อนไปไม่เสียดายที่ตัดสินใจเลยสักนิด อย่างน้อยหนิมก็อยู่ข้างกายพี่ ไม่โดดเดี่ยวอีก งานอาจเหนื่อยยุ่งวุ่นวายไปบ้าง
แต่พอเรากลับถึงบ้านก็หายเหนื่อย เพราะเรามีเวลาส่วนตัวร่วมกันแบบนี้ไงครับ” คุณนิลยิ้มพราว

   “ถึงเราไม่มีเวลารวมตัว แต่อย่างน้อยหนิมกับพี่นิลตัวติดกันตลอด เปลวกับพี่ชายเพชรก็เช่นกัน
 ตำแหน่งเลขาถ้าไม่ใช่เงื่อนไขต่อรองกับพี่ชายเพชรล่ะก็ หนิมคงไม่ได้ตำแหน่งนี่หรอก ช่วงเวลาที่ผ่านมาเราไม่มีห่างกัน
เลขากับเจ้านายไร้คำครหานินทาสิ้นเชิง ต้องขอบคุณเปลวที่แนะนำหนิม ให้เลือกมาอยู่ตรงจุดนี้
ไม่งั้นคงตัดสินใจไปทำบริษัทฝรั่งแล้ว ตอนที่เขาให้ไปสัมภาษณ์ ไม่แน่หนิมอาจอยู่อเมริกาก็ได้..ว่าไหม” สนิมเท้าความ

   “คิดว่าพี่จะยอมให้ไปไหมล่ะ ไกลกันแบบนั้นพี่ไม่มีทางยอมหรอก ใครกล้าเสี่ยงให้แฟนตัวเองไกลหูไกลตา
เป็นเลขาพี่เหมาะสมที่สุดแล้ว” คุณนิลยิ้มกรุ้มกริ่มสายตาดูเจ้าเล่ห์ ทำสนิมเขินเข้าจนได้

   “ดูพูดเข้า..” สนิมเขินจนพูดไม่ออก

   “หึหึ..เขินใช่ไหม” คุณนิลไม่เลิกหยอกคนรัก หน้าแดงเป็นตำลึง

   “บร้า..พี่นิลไม่ลืมนัดแม่ชีใช่ไหม เลิกแหย่สักทีสิ”

   “ไม่ลืมๆ..ก่อนเดินทางสองวัน พี่ชายเพชรจะไปกราบท่านด้วย”

   “พี่ชายรับปากแล้วหรือครับ” สนิมท้วงถามให้แน่ใจ

   “อืม..คราวนี้ไม่ต้องชวนให้วุ่นวาย พี่ชายเอ่ยปากจะไปกราบแม่ชีทั้งสองท่าน ก่อนออกเดินทางไปอังกฤษ
พี่เองก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อยพี่ชายบอกพี่มาแบบนี้ ก่อนหน้ามีแต่ฝากของไปถวาย”

   “ครับ..คงมีหนิมกับพี่นิลที่เป็นลูกศิษย์ประจำกุฏิแม่ชี”

   “ชายเปลวกับพี่ชายเพชรไม่ค่อยมีเวลา แต่ก็อดสงสัยทั้งสองคนดูจะหลีกเหลี่ยงไม่ไปเสียมากกว่า
ชวนตั้งหลายครั้งอ้างภารกิจสำคัญตลอด นับตั้งแต่แม่ชีบวชร่วมหกปีชายเปลวกับพี่ชายเพชรไปร่วมวันบวชหนแรก
หลังจากนั้นไปอีกสองครั้ง แล้วก็หายเงียบหนิมก็เห็น..เราไปกราบท่านทีไรมักถามถึงชายเปลวกับพี่ชายเพชรเสมอ
พอบอกมาไม่ได้ติดงานสีหน้าแม่ชีท่านเปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัด กับหม่อมแม่พี่ไม่เท่าไหร่
พี่มรกตพาหลานๆ แวะเวียนไปกันเสมอ แต่แม่ชีหม่อมรำไพท่านสิ รู้สึกจะอยากพบชายเปลวกับพี่ชายเพชรมากเลยทีเดียว
 ถึงท่านไม่พูดพี่ก็พอจะดูออก”

   “ท่านคงห่วงเรื่องตำหนักขวาหรือเปล่าพี่นิล ที่เปรยกับพวกเราว่า อยากให้เปลวรับมรดกของท่านพ่อให้เรียบร้อย
เปลวไม่ตอบรับท่านสักทีนี่ เหตุผลนี้หรือเปล่าที่ท่านดูเหงาแปลกๆ หนนี้ถ้ารู้ว่าเปลวไปด้วยท่านคงดีใจ
เราควรแจ้งท่านล่วงหน้าหรือเซอร์ไพรส์ดี ทีแรกหนิมจะโทรบอกหม่อมแม่ พี่ก็ห้ามเอาไว้เซอร์ไพรส์พวกท่าน
สรุปยังยืนกรานทำเซอร์ไพรส์พวกท่านอยู่หรือเปล่าครับ” สนิมถามด้วยสีหน้ารู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

   “เซอร์ไพรส์สิ..ของแบบนี้ต้องให้พวกท่านแปลกใจที่ชายเปลวกับพี่ชายเพชรไปด้วย ขืนแจ้งล่วงหน้าก็หมดสนุก
เอาน่ารับรองแม่ชีต้องดีใจ ท่านไม่เห็นสองคุณชายมานาน ได้เจอสมใจท่านล่ะ”

   “หนิมพยายามชวนเปลวตลอด แต่ก็มักไม่ว่างกลัวบาปที่ทำแม่ชีพะวงถามหา ไปกราบคราวนี้ท่านคงดีใจกันเนอะ”

   “ดีใจอยู่แล้ว หม่อมแม่พี่คงไม่เท่าหม่อมอาทับทิมท่าน”

   “นั่นสิ..สุดท้ายเปลวก็สามารถทำให้ท่านยอมรับ รู้สึกท่านจะเอ็นดูเปลวเป็นพิเศษ ต่างจากที่เราเข้าวังช่วงแรกลิบลับเชียวล่ะ”

   “ชายเปลวเขามีเสน่ห์ ใครได้รู้จักมีแต่รักเอ็นดูทั้งนั้น เสด็จย่าเล็กวังบวรเวศน์ ถ้าไม่นับพี่ชายเพชรซึ่งใครก็รู้ว่าเป็นคนโปรด
ของพระองค์ท่าน ก็คงมีชายเปลวนี่ละ พี่เห็นท่านทรงโปรดเอ็นดูมาก ไม่อย่างนั้นวันงานเลี้ยงต้อนรับเปลว
ท่านกับพระองค์ฉัตรคงไม่เด็จเป็นประธานด้วยองค์เองแน่ หลานคนอื่นท่านเคยเด็จที่ไหน
แค่นี้ก็การันตีได้ทั้งที่ชายเปลวเป็นนางโชว์กลับทรงยินดีที่ได้ชมการแสดงคืนนั้น ตรัสชมชายเปลวไม่ขาด..จำได้ไหม”

   “จำไม่ได้หรอก..หนิมเมาอ่ะ” สนิมตอบพาซื่อ

   “หืมน่าตีนัก คืนนั้นถ้าพี่ไม่ช่วย รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหนิม”
คุณนิลนึกแล้วอดเคืองจนได้ กับเหตุการณ์เมื่อสิบปีกว่าผ่านมาแล้ว

   “ก็บอกจำไม่ได้..หนิมเมา” สนิมรู้คุณนิลกำลังกรุ่นเมื่อย้อนไปเอ่ยถึงเรื่องเก่ากรุ ที่ตนเกือบเสียทีให้เพื่อนสนิทคุณนิลเข้าให้

   “ช่างเถอะ..เรื่องนานมาแล้ว เพราะคออ่อนพี่ถึงไม่ให้ดื่มนับจากเหตุการณ์ครั้งนั้นกลัวโดนมอม แล้วพี่ไปช่วยไม่ทันจะยุ่ง”

   “ห่วงเค้าเหรอ..ตะเอง” สนิมได้ทีทำตาอ้อนปริบๆ แถมพูดยั่วได้น่ารักน่ากดยิ่งนัก

   “ไม่ห่วงหรอก..แต่หวงเลยล่ะ” พูดจบก็โจนเข้าคร่อมสนิมทันควัน ฝ่ายถูกลวนลามดิ้นไปหัวเราะไป

   “ฮะฮ่าๆๆ...ไม่เอาๆ พอแล้ว..ฮะฮ่าๆๆ”

   “อย่าดิ้นสิ..ยั่วแล้วนึกว่าจะรอดหืม..ไม่เอาก็ต้องบวช พี่ไม่อยากบวชตอนนี้ เมียออกจะน่ารักน่ากด ยอมซะโดยดี..ฮะฮ่าๆๆ”
เสียงหัวเราะซาลง ค่อยกลายเป็นเสียงครางแผ่วไปในที่สุด บทรักเริ่มขึ้นอีกครั้ง มักเป็นเช่นนี้เสมอ
 หากสนิมยังยืมวิธียั่วคนรักจากเปลวมาใช้มัดใจคุณนิลให้อยู่หมัดไม่วอกแวก อ้อนนิดทำตาใสซื่อ
แค่นี้คุณนิลก็ไม่รอดมือสนิมอย่างที่เห็น..ครูดีซะอย่างจะกลัวอะไร
>
>
   “เอาไงครับพี่ชาย สองแสบไม่ยอมแน่ งานนี้ขึ้นอยู่กับพี่ชายแล้ว เปลวไม่กล้าตัดสินใจเอง”
เปลวไม่ใช่แค่พูด สีหน้าบ่งบอกชัด..จนปัญญา

   “แล้วไปรู้ได้ยังไงครับ พี่ย้ำไม่ให้บอกใครจนกว่าถึงวันเดินทางหืม” คุณชายเพชรถามเปลว
นั่งพิงพนักเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานหรู ท่วงท่าสบายๆ มือประสานตรงที่เท้าแขน ถามกลับเสียงนุ่ม

   “เลขาเผลอวางเอกสารให้เห็นครับ งานเข้าพี่ชายก็รู้ฉลาดน้อยซะที่ไหน ยิ่งบุษราคัมหัวไวยังกะลิง
เค้นความจริงจนได้ พอรู้พวกเราจะไปหาพี่หญิงมุก แค่นี้ก็โร่เอาเรื่องกับเปลว หาว่าเปลวจะแอบหนีไปเที่ยวไม่บอก
พี่ชายว่าไง สองแสบไม่ยอมจะไปกับเราให้ได้  เปลวให้พี่ชายตัดสินใจ”

   “แล้วพ่อแม่เขายอมให้ไป..หืม” คุณชายไม่ตอบ กลับตั้งคำถาม

   “คุณมรกตเธอเห็นดีเห็นงามนี่สิ ยอมให้ลูกไปกับเรา พี่ก็รู้เธอสนับสนุนแค่ไหน ไม่งั้นสองแสบติดแหมะเราเหรอ
ถ้าพี่ชายไม่ยื่นคำขาดไว้ก่อนละก็นะ ปานนี้ไม่พ้นไปนอนกับเราที่ตำหนักทุกวันล่ะ 
   เฮ้อ! เปลวไม่อยากจะคิด ขืนไม่ตั้งเงื่อนไขคงได้อยู่ด้วยทั้งอาทิตย์ แกไม่ยอมไปไหนขลุกอยู่กับเรานี่ล่ะ
เลิกเรียนปุ๊บมาทันที ตกลงเป็นลูกเราหรือลูกคุณมรกตชักสงสัยแล้วสิ ตั้งแต่เป็นวัยรุ่นก็ชักเริ่มปล่อยไม่คอยตาม
ยิ่งรู้ลูกมาหาเราที่บริษัทเลยหมดห่วงซะนั้น ตอนนี้ประเด็นคือทั้งคู่ไม่ยอม ยืนกรานจะไปอังกฤษกับเราให้ได้
 เปลวอ้างขอปรึกษาพี่ชายก่อนค่อยให้คำตอบ นี่ก็นั่งหน้าบูดรอที่ห้องครับ”
 คุณชายเพชรหยิบปากกาหมุนไปมาอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเอ่ยถามเปลวขึ้นว่า

   “เดินเรื่องวีซ่าทันไหม” เปลวกะแล้ว..ผลต้องออกมาแบบนี้

ต่อด้านล่าง


ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  2  -



   “น่าจะไม่มีปัญหาคุณเลขาจัดการได้ สรุปพี่ชายยอมให้ไป”

   “ไม่มีทางเลือก จะให้หลานโกรธ..จนไม่ยอมโผล่มาหาเราไหมล่ะ” เจอคำถามแบบนี้เปลวเองก็พูดไม่ออก
ใช่จะมีแต่บุษราคัมกับอำพันเท่านั้นที่ติดน้าติดลุง แต่ทั้งคู่ก็ติดหลานพอกัน สองแสบอายุย่างวัยรุ่น 14 ปีแล้ว
น่าตาดีไม่ต้องรอใครให้คะแนน แม่ก็สวยจัดคนหนึ่ง เสี่ยวิกรมก็มีเชื้อจีน ผิวนี่ไม่ต้องพูดถึงได้ตามชาติกำเนิดพ่อ
แต่หน้าตาได้แม่ล้วนเอาปมเด่นมา เลยเจอต้องคนเหลียวหลังกันเลย

   บุษราคัมงดงามตามวัยสวยกระจาย อำพันหล่อปนสวยแบบฉบับผู้ชายสมัยนิยม ทำเอาสาวกรี๊ดสนั่นหวั่นไหวเรียกว่าป๊อบปูล่า
ในโรงเรียน แต่สองแสบซึ่งเปลวติดปากเรียกแต่เด็ก กลับติดหนึบคุณน้าคนสวยชนิดที่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ
ติดเปลวยิ่งกว่าพ่อแม่เสียอีก นับตั้งแต่เปลวพาเล่นน้ำสงกรานต์รดน้ำขอพรลุงชุ่ม ตั้งแต่นั้นน้าเปลวก็เป็นไอดอลขวัญใจหลานๆ
สนิทจนปรึกษาทุกเรื่องไลน์หาทุกวัน ส่งเข้านอนราตรีสวัสดิ์และอรุณสวัสดิ์เป็นประจำ เลิกเรียนถ้าไม่มีกิจกรรมเป็นต้องให้
คนขับรถพามาขลุกอยู่ที่บริษัท รอจนกว่าเปลวเลิกงานค่อยทานมื้อค่ำพร้อมคุณชายด้วย ก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านในแต่ละวัน
จนคุณชายตั้งเงื่อนไขมาในวันปกติ หรือเทศกาลวันพิเศษคุณชายตั้งเงื่อนไขแบบนี้ เพื่อสองแสบจะได้มีเวลาอยู่กับ
คุณพ่อคุณแม่บ้าง ไม่ใช่มาขลุกแต่กับลุงน้าจนห่างเหินพ่อแม่คงดูไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่
ความจริงคุณมรกตกับเสี่ยวิกรมสนับสนุน ไม่เคยติติงเรื่องที่ลูกมาสนิทขลุกอยู่กับน้าลุงแม้แต่น้อย
ทั้งคู่ก็มีงานสังคมไม่หยุดหย่อน อีกทั้งไม่ต้องการให้ลูกห่างเหินวังมณีรมย์ เพราะตัวคุณมรกตเองตั้งแต่ไปอยู่กินกับเสี่ยวิกรม
หม่อมแม่บวชชียกตำหนักซ้ายให้คุณนิลก็แทบไม่ได้เข้าวังเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว การที่สายสัมพันธ์ครอบครัวเลือดราชนิกุล
จะคงอยู่ได้  ต้องอาศัยรุ่นลูกขลุกคลีตีโมงน้าลุงตั้งแต่เด็ก กระทั่งความใกล้ชิดผูกพันก่อเกิดกลายเป็นสายสัมพันธ์แน่นแฟ้น
ยิ่งกว่ารุ่นแม่เสียอีก สองเด็กแฝดเองก็รู้สึกผูกพันน้าลุงเป็นอย่างมาก สบายใจอบอุ่นใจมีความสุขที่ได้มาอยู่กับเปลว
และคุณชายเพชรรัตน์ นี่คือสาเหตุที่ทำให้ติดหนึบกันอยู่แบบนี้

   “ถ้าพี่ชายไม่มีปัญหา เปลวให้เลขาจัดการวีซ่าหลานนะ ส่วนทางโรงเรียนเดี๋ยวให้คุณเลขาทำหนังสือแจ้งล่วงหน้า
คุณมรกตกับเสี่ยวิกรมคงไม่อะไรมาก นกรู้ก่อนเราเสียอีกว่าลูกจะได้ไปอังกฤษ โทรมาบอกจัดการเรื่องเสื้อกันหนาวถุงมือรองเท้า
ไม่ให้เราวุ่นวายเป็นธุระ เดาทางถูกในที่สุดเราก็คงยอมให้หลานไป” เปลวพูดยิ้มๆ เพราะนี่ล้วนเป็นความจริง

   “อืม..พี่ปฏิเสธไม่ได้หรอก เด๋วร้องไห้อ้อนรู้อยู่แล้วนี่สองคนนั้นจะใช้วิธีไหนให้ได้ไป” คุณชายเพชรก็ยิ้มตอบเช่นกัน

   “เอาเป็นว่าสองแสบรู้จักวิธี” คุณชายไม่รับหรือปฏิเสธ
เพียงแต่ยิ้มโคลงหัวให้เบาๆ เปลวก็ขำไหล่สั่น เพราะแท้จริงแล้วก็ใจอ่อนกันทั้งคู่
เพราะสนิทจนจะกลายเป็นลูก ทำให้สองคุณชายรู้จักนิสัยใจคอของหลานแฝดดิบดี
เนื้อหาสาระไม่ต้องเท้าความต่างรู้บทสรุปกันดีอยู่แล้ว

“พี่ชายพร้อมแล้วใช่ไหม ที่จะไปกราบแม่ชี” เปลวเปลี่ยนประเด็นขึ้นดื้อๆ เมื่อเห็นคุณชายอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
หน้าหล่อซึ่งยิ้มละไมพลันนิ่งทันตา เปลวแอบก่นด่าตนเองในใจ ดันเผลอทำบรรยากาศผ่อนคลายก่อนหน้า
ตึงเครียดไปเสียได้ แต่ก็ไม่ได้อะไรอีกนอกจากรอดูปฏิกิริยาคนรัก

“นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ความผิดบาปคงทำให้ท่านทุกข์ทรมานใจ สมควรที่พี่จะไปกราบอโหสิกรรม
ไม่ได้แปลว่าพี่พร้อมหรือไม่พร้อมหรอก การไปครั้งนี้ไปปลดทุกข์ให้ท่านเดินสู่เส้นทางธรรมอย่างสงบไม่ถ่วงท่านอีก
หวังว่าการอโหสิกรรมในสิ่งที่ท่านได้กระทำ จะส่งผลให้ดวงวิญญาณของเสด็จย่า เสด็จปู่ รวมถึงท่านพ่อท่านอา
บรรพบุรุษผู้ล่วงลับได้ไปสู่สุขคติภพ พี่ไม่ผูกจิตคิดแค้น เรื่องราวของคนรุ่นก่อนควรจบเพียงแค่นี้
ที่พี่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยนานขนาดนี้ เพียงต้องการพิสูจน์แม่ชีละความพยาบาททั้งหมดอย่างบริสุทธิ์ใจ
ไม่คิดก่อการใดแค่นี้พอแล้ว ทุกคดีล้วนไม่มีหลักฐานที่จะเอาผิดใครได้ ที่พี่รู้เพราะเปลวพบความลับ
อีกทั้งคนก่อการก็เป็นปู่พวกเรา ชาติสกุลเถือกเขาเหล่ากอยังคงเป็นมณีรมย์เช่นกัน
การสืบสาวราวเรื่องให้เสื่อมเสียเกียรติตระกูลย่อมไม่เกิดผลดี แต่ก็ไม่ได้หมายความจะไม่ให้ท่านเรียนรู้ผลของการกระทำ
จมอยู่กับความทุกข์ทรมานใจดูบ้างเช่นกัน

เปลวถามดีแล้ว พี่คิดว่าโอกาสนี้สมควรไปกราบท่าน ถือโอกาสปลดแอกให้ท่านหลุดพ้นความทรมานใจ
หวังว่าการอภัยจะเป็นกุศลน้อมนำให้ท่านสำเร็จในธรรมดังที่หวัง ขอให้มีเพียงพี่กับเปลวที่รับรู้ อย่าให้ใครต้องรู้เรื่องนี้เลย
ระยะเวลายาวนานร่วมสิบปีเพียงพอแล้วครับ ที่คนๆ หนึ่งต้องทนอยู่กับความทุกข์
ในผลของการกระทำกัดกินใจต้องไปปลดปล่อยให้ท่านหลุดพ้นเสียที”
คำตอบยาวเป็นหางว่าวของคุณชาย ทำเปลวยิ้มไม่หุบ เปลวก็รอเวลานี้มานานเช่นกัน ความลับปริศนาดำมืดปมแค้นในอดีต
อันเป็นเหตุให้เครือญาตมณีรมมย์มีอันล้มหายตายจาก สืบเนื่องท่านตาของเปลวศักดิ์ด้านหนึ่งก็คือปู่เล็กของคุณชายเพชร
ในฐานะที่ท่านเป็นโอรสร่วมพระบิดากับเสด็จปู่ ผู้เป็นพระบิดาท่านพ่อคุณชายและท่านพ่อของเปลวด้วยเช่นกัน

การที่ท่านไม่ได้รับการยอมรับ ไม่ยกย่องแถมระเหเร่ร่อนโดนขับออกจากวังเพราะมารดาเป็นบ่าว
ท่านจึงพยาบาทตั้งใจกลับมาแก้แค้นกับคนวังมณีรมย์ จนกลายเป็นเหตุของโศกนาฏกรรม
มองมุมกลับคุณชายไม่อาจทวงถามเอาความอันใดกับใครได้ เพราะท่านลาลับจากโลกนี้ไปแล้ว
ฐานะคนสวนเก่าแก่หม่อมรำไพ ความจริงท่านคือบิดาของหม่อม กลับต้องปกปิดฐานันดรศักดิ์
แถมยังทำตัวเป็นคนพิการ ทนทุกข์อยู่กับสิ่งที่เป็นนานนับสิบปี ความลับปริศนาดำมืดจึงกระจ่าง
หลังเปลวเข้าวังและได้มีโอกาสไปเยือนตำหนักขวา จากการอนุญาตของหม่อมรำไพ
แรกเริ่มเดิมทีเปลวไม่พิรุธสงสัยในตัวลุงชุ่ม เพราะความบังเอิญหรือจะเรียกว่าความลับไม่มีในโลกก็ว่าได้
เปลวแอบไปเห็นพฤติกรรมที่กลายเป็นจุดเปลี่ยนเข้าในวันหนึ่ง ตอนไปเยือนตำหนักขวาแล้วแอบเห็นหม่อมรำไพกับลุงชุ่ม
คุยกันส่วนตัว ซึ่งหม่อมแกคงลืมว่าได้เคยอนุญาตให้เปลวเข้าออกได้ตามสะดวก ไม่ต้องขออนุญาตล่วงหน้าจึงไม่ได้ระวังจุดนี้

ตาข่ายฟ้ายังมีรูรั่ว เปลวประสบเข้าโดยบังเอิญ ได้รู้ความจริงว่าลุงชุ่มไม่ใช่คนพิการตามที่ตบตาทุกคน
แม้จะยังไม่รู้เหตุผลกลใดทำไมแกถึงแกล้งทำตัวเป็นคนหูหนวกตาบอด ที่มาของการหาคำตอบเปลวเริ่มตีสนิทคลุกคลีตีโมง
กับแกประจำสม่ำเสมอ โดยแกล้งทำไม่รู้ว่าเปลวรู้ว่าแกไม่ใช่คนพิการ กระทั่งได้ทราบว่าแกทำไปทั้งหมดเพราะความแค้น 
หนำซ้ำสายสัมพันธ์สายเลือดทุกคนคือราชนิกุลเดียวกันอีก ความจริงที่รู้เปลวบอกเล่าให้คุณชายฟัง ทั้งสองลงความเห็น
ไม่ทำให้เรื่องราวลุกลามบานปลายยุ่งยากไปกว่านี้ เพียงให้เปลวคอยเฝ้าระวังสังเกต
 ลุงชุ่มกับหม่อมรำไพคิดทำร้ายใครอีกหรือไม่ ปล่อยวางบุญคุณความแค้นปิดฉากไม่ดำเนินการล้างบางสกุลมณีรมย์
อย่างที่เปลวรู้ครั้งล่าสุดแท้จริงหรือเปล่า
ถ้าเป็นแบบนั้นก็จะไม่เอาความ ให้เป็นข่าวอื้อฉ่าวในวงสังคมเป็นตราบาปของราชสกุลจะดีที่สุด
กระทั่งเปลวสัมผัสถึงเนื้อแท้ลุงชุ่มที่เต็มไปด้วยความอ้างว้างโดดเดี่ยว สายตาว่างเปล่าของแกหากทำให้แกหลงเชื่อว่า
เปลวไม่สังเกต จะสัมผัสได้ถึงความเอ็นดูที่แกมองเปลวอย่างคุณตามองดูหลานรัก
ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาชัดแต่กลับแสดงออกมาไม่ได้

แกคงทุกข์ทรมานใจมาก ยิ่งเปลวพาหลานแฝดไปรดน้ำขอพรอีก เปลวรู้กระทั่งแกหลั่งน้ำตาสะกดกลั้นความรู้สึกไม่ไหว
จมอยู่กับความทุกข์ความผิดพลาดซึ่งได้ก่อกรรมไว้ ไม่อาจกลับไปแก้ไข เมื่อสำนึกละอายในบาปซึ่งยากที่จะยอมรับตรงๆ
ย่อมทุกข์ยิ่งกว่าความทุกข์ปกติสามัญทั่วไป ไม่ต่างกับท่านตาตกนรกทั้งเป็นก็ว่าได้ หมายรวมถึงหม่อมรำไพด้วยอีกคน
ผู้มีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ ของเปลว เพราะแม่ของเปลวคือน้องสาวคนละแม่ของหม่อมรำไพเธอ
ไม่แปลกใจที่แม่ชีหม่อมมีความประสงค์ยกกรรมสิทธิ์ในตำหนักขวาให้เปลว
อ้างเป็นทายาทท่านชายทองเกล้าเปลวสมควรได้ครอบครองตำหนักโดยชอบธรรม
ที่ผ่านมาเปลวไม่ได้กระตือรือร้นแสดงความประสงค์รับข้อเสนอแต่อย่างใด นับครั้งที่ไปกราบท่านอย่างที่รู้
เป็นเพราะส่วนหนึ่งไม่ว่าง แท้จริงคุณชายคนรักขอไว้โดยขอเวลาสักระยะในการทำใจอโหสิ
ต่อทุกการกระทำที่หม่อมมีส่วนทำให้เสด็จย่ารวมถึงท่านพ่อ ท่านอา หม่อมแม่หรือญาติผู้ใหญ่ล่วงลับอย่างมีปริศนา
ทุกท่านล้วนล้มป่วยก่อนชีพิตักษัย กระทั่งมาถึงรุ่นของประมุขวังคนล่าสุดกลับจากอังกฤษเพื่อรับตำแหน่ง
หากคุณชายกับหญิงมุกไม่ถูกส่งไปประจำอังกฤษตั้งแต่เล็ก ไม่แน่จะมีชีวิตอยู่มาจนถึงทุกวันนี้เช่นกัน
เพราะเหตุนี้ระยะเวลาการให้อภัยจึงยาวนานพอสมควร วันนี้ทั้งคู่ตกลงก่อนเดินทางไปพักผ่อนยังอังกฤษ
ซึ่งคุณหญิงมุกกับสามีพำนักอยู่ จะเข้าไปกราบแม่ชีและอโหสิกรรมท่าน เปลวพร้อมแล้วที่จะรับตำหนักขวาตามประสงค์
ของแม่ชี ท่านจะได้หมดกังวลปฏิบัติธรรมบรรลุเป้าหมายที่ท่านปรารถนา

พอฟังคุณชายย่อมทำให้เปลวยิ้มสบายใจ ถึงเวลาที่จะปล่อยวางความแค้นปิดฉากความเศร้าสลด
ในโศกนาฏกรรมแห่งราชนิกุลมณีรมย์ไว้แต่เพียงเท่านี้ เมื่อสบายใจกันแล้ว เปลวค่อยขอตัวไปจัดการธุระ
เกี่ยวกับเอกสารเดินทางให้หลานแฝด ทริปนี้กลายเป็นเพิ่มสองแฝดวัยรุ่นไปด้วย
สนิมกับคุณนิลไม่ต้องกลัวค้าน รายนั้นรับรองยิ้มแก้มปริ ซึ่งเปลวแอบสงสัยที่แท้ข้อมูลการไปอังกฤษอาจรั่วไหล
อาจจะแพ่งพรายจากทั้งคู่ บอกใบ้ให้สองแสบรู้เป็นนัย ก่อนมาเค้นถามความจริงเลขา แต่ก็ไม่ได้รุกไล่เอาความ
เพราะเปลวมีความสุขที่หลานจะไปด้วยเช่นกัน

บทเรียนในอดีตคือประสบการณ์สอน การแบ่งแยกปล่อยให้เกิดช่องว่างของสายสัมพันธ์ขึ้นในครอบครัว
นำมาซึ่งโศกนาฏกรรมคาดไม่ถึง ดังนั้นลูกแฝดของคุณมรกตคือมณีรมย์ เปลวจะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิมอีกแน่
สองแฝดติดหนึบเปลวกับคุณชายถือเป็นเรื่องที่ดี จะได้ปลูกฝังอบรมให้พวกเขาเป็นคนเอื้ออารีจิตใจดีงาม
ไม่ดูถูกหยามผู้ที่ต่ำต้อยกว่า และสองแฝดก็ไม่ทำเปลวผิดหวังเช่นกัน ทั้งสองไม่เคยใช้กิริยาวาจาเหล่านี้ให้เห็นเลย
เป็นเด็กรุ่นใหม่ที่น่ารักยิ่ง

“เลิกทำหน้าบูดได้แล้วอำพัน” เปลวแหย่หลานชาย หลังทำเมินไม่มองคุณน้าคนสวย
ส่วนบุษราคัมจ้องแกมอ้อน รอคำตอบได้รับอนุญาตจากประมุขวังให้ร่วมทริปไปอังกฤษด้วยหรือไม่

“พัน..น้าเปลวถามได้ยินไหม” บุษราคัมรีบปรามพี่ชายฝาแฝดที่ออกจากท้องแม่มาก่อนเธอไม่กี่นาที
หลังพี่ชายยังทำเมินหูทวนลมไม่ยอมตอบรับคำพูดเปลว หน้าหล่อนอยด์จนเห็นได้ชัด
หลานชายตัวเล็กอย่างวัยรุ่นทั่วไป คงเพราะวัยเด็กสองแฝดอ้วนท้วนสมบูรณ์โตเป็นหนุ่มก็ยืดสูง
จนตอนนี้แม้อายุเพียง 15 ปีเรียนอยู่ม.4 กลับดูเหมือนเด็กอายุ 18 ด้วยความสูงผนวกกล้ามเนื้อสมส่วน
อย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ นั่นเพราะคุณชายเพชรมักพาฟิตเนสว่ายน้ำประจำ บุษราคัมก็ดูงดงามสดใสสมวัย
หน้าตาถึงจะคล้ายคลึงสมเป็นฝาแฝดแต่รูปร่างสรีระนั่นแตกต่างโดยสิ้นเชิง
บุษราคัมกลับผอมเพรียวบอบบางอย่างสาวน้อยวัยรุ่น ที่ต่างคงเป็นผิวพรรณผุดผาดใบหน้างามสะดุด
ในขณะที่อำพันสูงจนเกือบเรียกได้ว่าชะลูดไปแล้ว พอตัดผมรองทรงเผยใบหน้าหล่อปนสวย
ในแบบฉบับนักร้องบอยแบนด์ฮอตฮิต ไม่แปลกที่จะเป็นขวัญใจสาวแท้สาวเทียมรุมกรี๊ดกันกระจาย
หากใครได้รู้ว่าหนุ่มน้อยรูปงามสุดหล่อคนนี้แสนจะขี้งอนเอาแต่ใจเวลาอยู่กับคุณชายน้าแสนสวยล่ะก็ คงอึ้งกันไม่น้อยล่ะ

ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  3  -



“ไม่พูดใช่ไหม..ถ้าไม่พูดน้าขอตัวทำงานล่ะ”
เปลวดัดนิสัยด้วยวิธีที่ได้ผลเสมอ ไม่มีที่จะตามใจ ท้ายที่สุดหลานตัวแสบจะเป็นฝ่ายง้อทุกครั้ง

“เดี๋ยวสิ!..คนกำลังงอนแทนที่จะง้อ ตัวเองพากันหนีเที่ยวไปเป็นอาทิตย์ คนผิดคือน้าเปลวนะครับ
ยังจะมาทำเป็นงอนผมอีก” การง้อมีมาด ไม่ได้ยอมเสียเหลี่ยมง่ายๆ เปลวเกือบหลุดขำพรืด
ยังดีที่สะกดกลั้นแอบกัดริมฝีปากไว้ได้ทัน ไม่อยากให้อำพันได้ใจ

“ใครแอบ..ถ้าแอบเราสองคนจะรู้หรือว่าพวกน้ามีแพลนไปอังกฤษ ยืนยันว่าไม่แอบ
เรามานอยด์อะไรไม่มีเหตุผลเสียเลย ยังจะกล่าวหาอีก” เปลวเป็นฝ่ายอบรมหลานชายเสียเอง หลังมีช่องให้จัด

“โหย..นี่ไม่เรียกว่าแอบแล้วเรียกอะไร น้าเปลวอย่ามาสีข้างเข้าถูะ อำพันไม่ไล่เบี้ยเอากับพี่ส้มล่ะก็
คงไม่รู้ความจริงหรอกว่าน้ากับลุงชายยังมีน้าหนิมกับอานิลอีก ยกโขยงกันครบเซ็ทไม่บอกเราสักคำ
ไม่แอบหรือครับ น้าเปลวควรเป็นฝ่ายง้อพันมากกว่า แล้วสรุปลุงชายเพชรให้พวกเราไปด้วยหรือเปล่า
ถ้าไม่ให้เป็นเรื่องแน่..คอยดู” ขู่สำทับเล่นเอาเปลวทั้งโมโหกึ่งขำ ไม่รู้จะโกรธดีหรือขบขันดีมีการมาขู่ปิดท้ายอีกต่างหาก
คิดดูแล้วหลานชายโตแต่ตัว นิสัยยังเด็กเอามากๆ มีการตั้งแง่ขู่บังคับ เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการซะด้วยสิ

“พูดดีๆ ก่อน แล้วน้าจะบอก แต่ถ้าแง่งอนไม่เลิกไม่ต้องมาคุยกัน” เปลวไม่ใช่พวกตามใจหลาน
มีแต่ใช้วิธีสอดแทรกนิสัยให้เป็นคนมีเหตุผล และสุดท้ายเปลวมักเป็นฝ่ายชนะ

“ก็ได้..เฮ้อ! ไม่เคยยอมเราสักครั้ง ผมขอโทษครับ..บอกได้หรือยังลุงชายเพชรยอมให้เราไปหรือเปล่าครับ”
ที่สุดหลานสุดหล่อก็เสียงอ่อนลง สีหน้าเปลี่ยนเป็นอ้อนให้เปลวเห็นใจเรียบร้อย แบบนี้มีหรือเปลวจะใจแข็ง
สรุปก็คือต่างคนต่างแพ้ทางกัน

“ลุงชายบอกว่า..ไม่..” เปลวยังมีแกล้ง ทำเอาสองแฝดตาเบิกค้าง สั่นระริก
สีหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนเหมือนคนผิดหวัง จนเปลวไม่อยากแกล้งต่อ

“บอกว่า..ไม่ปฏิเสธ ใครว่าไม่ให้เล่า” เท่านั่นแหละ ร่างบางถูกรุมทึ้งโดยสองหลานแฝดชายหญิง
เปลวแทบแหลกค่าอ้อมกอดของทั้งคู่แล้ว โทษฐานแกล้งให้ตกใจหมด

“ฮะฮ่าๆๆ..ไม่ๆ พอแล้วหายใจไม่ออก ฮะฮ่าๆๆ..”

“รัดให้ตายไปเลย นิสัยไม่ดีหลอกใจหายหมด..บลาๆๆ ฮะฮ่าๆๆ!” เสียงหัวเราะเหมือนเด็ก
เป็นที่เฮฮาสนุกสนานในห้องทำงานเปลวไม่ใช่เรื่องแปลกในสายตาเลขา เพราะนี่คือเรื่องที่เธอเห็นจนชินไปแล้ว..
>
>
>
“กว่าจะมาแม่ชีนึกหน้าไม่ออกแล้วนะโยม” แม่ชีหม่อมรำไพท่านเอ่ยสัพยอกคุณชายเพชรกับเปลว
หลังทั้งหมดพากันมากราบนมัสการก่อนเดินทางไปอังกฤษเที่ยวบินเช้าพรุ่งนี้ มาพร้อมทั้งคุณนิล สนิม
หลานแฝดทั้งสองรู้สึกจะสำรวมกิริยาวาจาเป็นพิเศษ

“เราก็ตามเขาไปด้วยอำพัน บุษราคัม” แม่ชีหม่อมทับทิมผู้เป็นหม่อมยาย ถามโยมหลานสุดรักสุดหวงขึ้นบ้าง

“ค่ะหม่อมยาย..ขอรับหม่อมยาย” สองแฝดตอบสีหน้าเปื้อนยิ้มแก้มปริเป็นที่เรียบร้อย

“คงไม่ต้องถามแล้วล่ะ พ่อแม่ทำไมยอม เท่าที่รู้มากลายเป็นลูกโยมลุงโยมน้าแล้วมั้ง ติดหนึบเป็นตังเมเชียวนี่”
แม่ชีหม่อมทับทิมอดแซวหลานรักไม่ได้ ใบหน้าท่านดูอิ่มเอิบอบอุ่นอ่อนโยนกว่าในอดีตลิบลับ
แลเป็นผู้ใจบุญสุนทานครองสมณะเพศบรรพชิต เป็นแม่ชีราศีจับ น่าเคารพเลื่อมใสไม่ต่างแม่ชีหม่อมรำไพท่านเลย

“แล้วกำหนดกลับของคุณโยมเมื่อไหร่ล่ะ” แม่ชีหม่อมรำไพเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง

“ปลายสัปดาห์ขอรับ ถือเป็นการพักร้อนทีเดียว หญิงมุกขอให้อยู่นานหน่อยครับ
รับเป็นธุระพาทัวร์จัดโปรแกรมต้อนรับไว้เรียบร้อย คาดว่าไปคราวนี้คงคิวแน่นทีเดียวครับ”
คุณชายเพชรตอบด้วยตนเอง แม่ชีท่านพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม

“แล้วโยมล่ะ ชายเปลวพร้อมรับกรรมสิทธิ์ตำหนักขวาทรัพย์สินในส่วนของท่านพ่อแล้วหรือยัง
ทวงถามไปตั้งหลายหนเราก็เงียบไม่ยอมตอบ มาหนนี้ยังไงแม่ชีก็คงต้องขอคำตอบนะ”
จากนั้นแม่ชีก็หันไปถามเปลวเป็นการส่วนตัว ใบหน้าสวยยิ้มละมุนก่อนจะเอ่ยตอบท่านด้วยกิริยานอบน้อม
 เพราะแม่ชีหม่อมขณะนี้ท่านดูน่าเลื่อมใส วันเวลาเปลี่ยนไปมากทีเดียว

“ครับ..ผมพร้อมรับแล้วครับ ยินดีรับไว้ตามที่แม่ชีประสงค์ยกให้ผมดูแลครับ”
พอท่านได้ฟังคำตอบจากเปลว ถึงกับเผยรอยยิ้มกว้างอย่างพึงใจในคำตอบที่ได้ฟัง

“เจ้าของที่แท้จริงถูกต้องเสียที แม่ชีเลือกเดินสู่ทางธรรมแล้วไม่ขอยึดมั่นถือมั่นในวัตถุอันใดอีก
เมื่อโยมมารับไปเช่นนี้ทำให้แม่ชีหมดห่วงได้ ถือว่าโยมได้กุศลนะลูก” คำกล่าวของท่าน ทุกคนอดที่จะพนมมือสาธุไม่ได้

“สาธุ..สาธุ..สาธุ..” จากนั้นก็เป็นการไต่ถามถึงสารทุกข์สุกดิบ สุขภาพร่างกายตามปกติวิสัยทั่วไป
ในขณะสองหม่อมแห่งวังมณีรมย์ล้วนแล้วแต่ชราภาพวัยเจ็ดสิบอัพแล้ว การห่วงเรื่องสุขภาพเป็นเรื่องอันดับแรก
เมื่อพวกท่านยืนกรานไม่มีอะไรให้ต้องกังวล ปวดเมื่อยร่างกายเล็กน้อยเป็นธรรมดาของสังขารที่ล่วงโรยไปตามวัย
ก็พลอยให้ทุกคนสบายใจไปได้ กระทั่งได้เวลาพอสมควร แม่ชีหม่อมรำไพเป็นคนตัดบทขอคุยกับเปลวและคุณชายเพชร
เป็นการส่วนตัว ทำให้ที่เหลือปรารถกับแม่ชีหม่อมทับทิมไปพลางๆ โดยเข้าใจว่าแม่ชีหม่อมคงประสงค์ให้เปลว
เซ็นเอกสารเกี่ยวกับรับมอบตำหนักขวานั่นเอง ซึ่งความเข้าใจดังกล่าวไม่ผิดหรอก แต่ยังมีเรื่องราวอื่น
ต้องคุยกันเป็นการส่วนตัว มีเพียงบุคคลสามคนเท่านั้นที่รู้คือเรื่องราวใด ชายเปลวและคุณชายเพชรรัตน์
เข้ามาอยู่ในกุฏิพำนักส่วนตัวของแม่ชีท่านแล้ว ท่านก็สำรวมสมาธิหลับตานิ่ง โดยไม่ได้กล่าวอันใด
สองคุณชายก็นั่งรออย่างสงบไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน จนเวลาผ่านไปนานพอสมควรท่านจึงเปิดเปลือกตาขึ้น
จ้องนิ่งมายังคุณชายเพชร แล้วเอ่ยซุ่มเสียงเรียบนุ่มว่า

“คุณโยมคงรู้ความจริงแล้วสินะ จึงไม่ยอมมาพบแม่ชี..ใช่หรือไม่” ท่านกลับเอ่ยถามออกมาตรงๆ ไม่มีอ้อมค้อม

“ครับ..” คุณชายตอบหนักแน่นไม่ปกปิดความรู้สึกแม้แต่น้อย

“กรรมช่างเห็นทันตา ดังองค์ตถาคตทรงตรัสไว้ไม่ผิด แม่ชีจมอยู่กับความรู้สึกผิดบาปละอายต่อการกระทำที่ก่อ
ไม่ปฏิบัติจิตภาวนาให้สงบ เพราะมีบ่วงแห่งกรรมตามหลอกหลอน” แม่ชีเปรยขึ้น
ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเจือไปด้วยความรู้สึกสะเทือนใจอย่างรับรู้ได้

“ผมยอมรับว่ายากที่จะทำใจ หลังมีเวลาพิจารณาแล้ว ทำให้รู้สึกผ่อนคลายไม่เหลือความแคลงใจอีก
ที่สุดแล้วเราต่างเป็นทายาทราชนิกุลมณีรมย์ไม่ใช่ใคร ถือเสียว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นผลกรรมของแต่ละคน
ผมมาวันนี้ตั้งใจอโหสิกรรม อภัยสิ่งที่ล่วงเกินให้หมดสิ้นเถอะครับ การมาของผม หวังว่าจะช่วยแม่ชีรู้สึกผิดน้อยลง
จนสุขสงบอยู่ในเส้นทางธรรมสมดังปรารถนา” คำพูดคุณชายไม่กี่ประโยค แต่ใจความครอบคลุมโดยไม่ต้องตีความให้ยุ่งยาก
 เรียกน้ำตารื้นก่อนจะไหลรินออกมาเป็นสายอย่างรู้สึกตื้นตัน การอโหสิกรรมที่คุณชายไม่ติดใจในการกระทำอันเลวร้าย
ที่แม่ชีท่านได้ร่วมกับบิดาก่อกรรมไว้ กับญาติผู้ใหญ่ในสกุลมณีรมย์มานั้นจนชีพิตักษัยตามกัน
ถือเป็นการอนุโมทนาบุญให้แม่ชีได้สุขสงบเสียที

“ขอบใจนะ ขอบใจคุณโยมมาก ที่ไม่ติดใจอาฆาตต่อกัน”

“ผมเข้าใจสัจธรรม การอาฆาตมุ่งร้ายไม่ก่อประโยชน์ให้แก่ผู้ใด ล้วนทำให้เกิดทุกข์ไม่จบไม่สิ้นครับ
การอภัยต่างหากที่ยุติเรื่องราวด้วยดี ผมก็ต้องกราบขออโหสิกรรมแม่ชีเช่นกัน ที่ปล่อยระยะเวลาล่วงเลยหลายปี
ไม่ได้มากราบนมัสการเสียแต่เนิ่น อย่างที่บอกผมต้องใช้เวลาพอสมควร รอให้จิตใจไม่หลงเหลือคติยามอยู่ต่อหน้าท่าน
จะได้เอ่ยออกจากใจจริงๆ" คุณชายยอมรับตรงๆ ซึ่งเป็นอารมณ์ความรู้สึกปกติของปุถุชนไม่ปั้นแต่งคำพูดให้ดูสวยหรู
ทุกคำเน้นชัดจากใจล้วนๆ ทำให้แม่ชีซาบซึ้งเป็นที่สุดจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ทางธรรมของท่านถึงเวลาหลุดบ่วงทุกข์เสียที
นับจากนี้ท่านคงสุขสงบอยู่ในเส้นทางธรรม ตามเพศบรรพชิตที่ท่านมุ่งมั่นอุทิศชีวิตบั้นปลาย
อาจไม่สามารถลบล้างบาปกรรม อย่างน้อยท่านก็ได้ปฏิบัติภาวนาแผ่บุญกุศล ให้ทุกดวงวิญญาณที่มีส่วนทำให้ล่วงลับไป

“แล้วโยมเล่า คาใจอันใดแม่ชีหรือเปล่า” ท่านหันไปถามเปลวบ้าง

“ไม่ครับ..ผมไม่ติดใจแต่แรก ผมไม่ได้เป็นผู้สูญเสียโดยตรงแม้โดยอ้อมจะได้รับผลกระทบบ้าง
 แต่ก็ไม่สูญเสียมากมายเหมือนพี่ชาย ผมไม่ได้ใกล้ชิดผูกพันบุคคลที่ล่วงลับอย่างพี่ชายเพชร
เป็นเพียงสายเลือดที่มารู้ภายหลังท่านเหล่านั้นคือบรรพบุรุษของผม ส่วนบุญคุณความแค้นรุ่นปู่ย่า
ขอให้สิ้นสุดแต่เพียงรุ่นของท่านเถอะครับ ผมเพียงต้องการให้สกุลมณีรมย์ รักใคร่สามัคคีไม่แบ่งแยกพอแล้ว
แม่ชีไม่ถามหรือครับพวกผมรู้ได้อย่างไร ทั้งที่ผ่านมาไม่เคยพิรุธให้ใครจับได้มาก่อน
ผมกลับแปลกใจที่แม่ชีรู้ว่าผมสองคนรู้ตื้นลึกหนาบางของเรื่องราว โดยไม่ต้องเท้าความหนหลังด้วยซ้ำ”
เปลวถามอย่างสงสัย เพราะคิดว่าแม่ชีไม่รู้ว่าตนรู้ความลับที่ท่านปกปิดไม่ใช่ความลับอีกต่อไป
ถึงขั้นที่ว่าก่อนลุงชุ่มจะจากโลกนี้ไปเสียอีก

“เรื่องนี้คุณโยมคงแปลกใจ แม่ชีคิดไว้แล้ว..คนเรายากที่จะปิดบังแววตาได้ แววตาของคุณโยมเองก็เถอะ
ก่อนรู้ความจริงเป็นอย่างหนึ่งภาย หลังจากล่วงรู้ความจริง ย่อมฉายแววออกมาอีกแบบ
เช่นเดียวแววตาโยมชายเพชรก็เช่นกัน แม่ชีสัมผัสความผิดปกติได้นานแล้ว
รอแต่เมื่อไหร่โยมทั้งสองจะเป็นฝ่ายเข้ามาถามไถ่ข้อเท็จจริง แต่ก็รอแล้วรอเล่า
จนกลายเป็นความกังวลกัดกร่อนจิตใจปล่อยวางไม่ได้ เอาจิตไปจับ ทำให้ไม่สุขสงบดั่งใจปรารถนา
ไอ้ครั้นจะให้เป็นฝ่ายเริ่ม ก็ไม่ใช่กิจที่ชีพึงทำเมื่อสละซึ่งทางโลก มุ่งสู่ทางธรรม ก็ต้องมุ่งมั่นบำเพ็ญภาวนา
 ได้แต่อุทิศกุศลจากการปฏิบัติ ให้คุณโยมทั้งสองอโหสิ รอถึงเวลาที่กุศลซึ่งแผ่ออกไปส่งผลมา
วันนั้นคงเป็นวันที่คุณโยมเป็นฝ่ายเข้ามาอโหสิกรรมให้แม่ชีด้วยตัวเอง พอรู้คุณโยมพากันมากราบลาเดินทางครั้งนี้
แม่ชีมั่นใจว่าคุณโยมพร้อมที่จะอโหสิกรรม ไม่เช่นนั้นก็คงไม่มาหรอก เรื่องบางอย่างคำพูดยืดยาวก็ไม่มีความจำเป็นเอ่ย
ให้เสียเวลา ในเมื่อใจเราต่างรู้ดี กระชับใจความสำคัญไม่ต้องฟื้นฝอยขุดคุ้ยแผลให้เรื้อรังย่อมดีกว่า
พอเห็นหน้าคุณโยมก็รู้แล้วว่าพร้อมแล้วที่จะพูดคุยถึงเรื่องนี้กันเสียที”
แม่ชีกล่าวด้วยน้ำเสียงสีหน้าแววตาสงบ คงวางแล้วหลังต้องแบกรับความหนักอึ้ง
ต่อสำนึกผิดบาปเกิดละอายในสิ่งที่กระทำ สองคุณชายพอฟังเช่นนั้นก็หมดคำพูด
เพียงหวังให้ท่านใช้ชีวิตบั้นปลายในรสพระธรรม ตามที่ท่านปรารถนา ด้วยการร่วมอนุโมทนาบุญ
การมาอโหสิกรรมครั้งนี้ถือเป็นการเสริมบุญครั้งมโหฬารทีเดียว
ให้อภัยที่ใครคนหนึ่งเคยทำไว้กับผู้ให้กำเนิด เป็นเรื่องยากที่น้อยคนจะทำได้..
>
>
>

“รู้สึกจิตใจสงบบอกไม่ถูกเชียวค่ะ พวกเราไปเที่ยวครั้งนี้เอาบุญไปฝากน้าหญิงด้วย คนได้กำไรคือน้าหญิงมุก
นี่บุษขอด้ายมงคลหม่อมยายไปฝากด้วย ของฝากล้ำค่าจากเมืองไทยได้มากับมือเชียวน๊า”
บุษราคัมเอ่ยเสียงแจ้วบนรถหรู พาหนะนำทุกคนเดินทางมาที่วัดป่าห่างไกลเมืองฟ้าอมรหลายร้อยกิโล
สาวน้อยดูเบิกบานมีความสุขเป็นพิเศษ เหมารวบบทสนทนาเพียงผู้เดียว ตั้งแต่ออกจากวัดป่าเพื่อเดินทางกลับกรุงเทพฯ
จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่หยุดคุยฟุ้ง

“จิ!..อวดอยู่นั่นบุษราคัม ทำอย่างกับน้าหญิงได้ไปแล้วจะมีพลังวิเศษ พันไม่เห็นจะดีเลิศประเสริฐอะไร
แค่ด้ายมงคลที่หม่อมยายฝากให้   ที่ควรหยิบมาโว้ต้องโน้น ของฝากที่คุณแม่มรกตเตรียมเป็นพะโล้หอบใหญ่
เชื่อเหอะน้าหญิงเห็นเข้าคงได้ตะลึงค้าง มากกว่าสัมภาระเราสองคนอีก
คุณแม่ทำอย่างกับน้าหญิงหาซื้อไม่ได้ ไม่สะทกสะท้านค่าระวางบนเครื่องสักนิด เผลอๆ แพงกว่าตั๋วเราบินอีก
ไม่รู้จะเยอะอะไรดีนะพันไม่รับภาระแบก ขืนเป็นแบบนั้นบอกคำเดียววอรี่เสียใจด้วยกระผมนายอำพันไม่เอาแน่
เห็นแล้วหนาว..อรึ้ย!” หนุ่มน้อยอำพันทำท่าทีขนหัวลุกประกอบคำพูดเรียกเสียงหัวเราะทั้งคณะ
ต่างนึกภาพออกว่าคุณมรกตผู้เป็นแม่ของหนุ่มน้อยจัดของฝากมากแค่ไหนให้หญิงมุกดา
รายนี้เล็กๆ ไม่ต้องอลังการงานสร้างนั่นล่ะ ถึงจะสมฐานะเศรษฐีหม่อมหลวงมรกตเขาเลย
ทริปการเดินทางมีพรุ่งนี้ เพียงแค่นี้ก็พอจะเห็นความสนุกอย่างไม่ต้องสงสัย
เพียงสองแฝดข่มเรื่องของฝากก็เรียกน้ำย่อยหัวเราะดังไม่ขาด

การไปพักผ่อนถือโอกาสเยี่ยมคุณหญิงมุกดา ซึ่งตั้งรกรากอยู่กับสามีชาวอังกฤษ
 คงเป็นทริปน่าประทับใจมีคุณค่าในความทรงจำของเหล่าราชนิกุลวังมณีรมย์ ถึงสองแฝดจะไม่ได้ใช้นามสกุลมณีรมย์
 แต่พวกเขาก็หาได้น้อยเนื้อต่ำใจ ที่พวกเขาไม่คิดแบบนั้นเป็นเพราะสนิทสนมลึกซึ้งผูกพันอย่างที่เห็นขณะนี้
มันมากกว่านามประธรรมเป็นไหนๆ อนาคตไม่ว่าจะยังไง พวกเขายังคงรักใคร่กลมเกลียวสามัคคีเป็นคนรุ่นใหม่
ที่จะสืบทอดต่อยังรุ่นต่อรุ่น ไม่มีเลื่อมล้ำทำให้เป็นโศกนาฏกรรมดังเช่นคนรุ่นก่อน เพราะคุณชายยุคนี้เป็นคนติดดิน
ไม่ถือยศศักดิ์เกินควร ไม่ยึดติดลาภยศสรรเสริญจนลืมกำพืดดั้งเดิม

เปลวนางโชว์เจ้าเสน่ห์ผู้มีชีวิตผกผัน สายโลหิตราชนิกุลสูงศักดิ์ ชีวิตของนางโชว์ปากกัดตีนถีบกว่าจะถึงจุดนี้
กลับมีชีวิตคล้ายคลึงนางซิล ในวันนี้คุณชายทองเปลวเป็นถึงหม่อมราชวงศ์ ทายาทท่านชายทองเกล้า
ไม่มีใครที่ไม่รู้จัก แถมยังมีความสุขอยู่กับคนรักผู้มีศักดิ์เป็นญาติผู้พี่ดำรงตำแหน่งประมุขวังคนล่าสุด
 คุณชายเพชรไม่เคยจืดจางรักมั่นต่อชายเปลวจากครั้งแรกที่พบสบตารู้สึกประทับใจ
กระทั่งสิบกว่าปีผ่านพวกเขาก็ยังคงรักกันไม่เสื่อมคลาย ที่อดกล่าวไม่ได้ สนิม..หนุ่มน้อยผู้อาภัพ
ไม่มีสายเลือดสูงศักดิ์กับใครเขาเลยด้วยซ้ำ เพราะความอารีจากผู้เป็นแม่ของสนิมทำให้ชีวิตสนิมในวันนี้ได้รับการหนุนส่งจากชายเปลว กลายเป็นคนมีฐานะมีหน้าตาในสังคมชนชั้นสูง มีความมั่นคงทุกด้านรวมถึงความรักด้วยเช่นกัน
หม่อมหลวงนิลกาฬนักรักผู้เคยถูกกีดกัน ผิดหวังในเพศเดียวกันเพราะผู้เป็นแม่หักดิบ จนทำให้คุณนิลใช้ชีวิตเพลย์บอย
ก่อนจะมาหยุดพฤติกรรมทุกอย่าง เพียงเพราะหนุ่มน้อยขาดความมั่นใจตัวเองคนหนึ่ง
แต่คนธรรมดาคนนี้ คือคนที่ทำให้คุณนิลพบรักแท้ หยุดรักนี้ไว้ที่สนิมเพียงคนเดียว..         

นี่คือ 1 ในตอนพิเศษที่อยู่ในรูปเล่ม

[วัวพันปี]

 

[ninik]

นี่คือตอนพิเศษในจำนวน 6 ตอน คนที่ซื้อหนังสือจะรู้ว่าตอนพิเศษตอนนี้อยู่ในภาคพิเศษ ในรูปเล่มแยกชัดเจนค่ะ
ถ้าคิดว่าปมที่ผูกในเรื่องไม่เคลียร์เป็นเพราะหวังขายหนังสือ ไม่ขอแก้ตัวค่ะ หนังสือเสน่ห์นางโชว์ วางพล็อตวางโครง
วางแผนทำปกก่อนจะจัดจองจัดพิมพ์ ทุกอย่างออกมาก่อนจะโพสลงเล้าฯ ในรูปเล่มก็จบตามที่โพสลงเล้าฯ
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ถ้าคนอ่านที่ไม่ได้ซื้อหนังสือเห็นว่าเราทำผิดกฏกติกาของเล้าฯ จึงได้จัดตอนพิเศษเฉพาะตอน
ที่คนอ่านคาใจ ย้ำเป็นตอนพิเศษในจำนวน 6 ตอนที่อยู่ในรูปเล่ม เนื้อหาเกี่ยวเนื่องตอนหลักไหม ส่วนใหญ่ตอนพิเศษที่เรา
ทำหนังสือมาแถบทุกเรื่องเกี่ยวเนื่องกับตอนหลักเสมอ ต่างกันคือระยะเวลา การเติบโตของตัวละคร ความคิดและวิถีชีวิตที่เปลี่ยนผันไปตามกาลเวลา กระทั่งถึงรุ่นหลาน เหลน ก็เขียนมาแล้ว มอบเป็นตอนพิเศษ สิ่งที่นำมาลงนี้
เราได้รับคำแนะนำจากแฟนนิยาย ที่คอยเป็นกำลังใจและเข้าใจเราเสมอมา กราบขอบพระคุณมาด้วยจิตคารวะ
และนี่คือการนำมาลงตามสัญญา เมื่อแฟนนิยายบางท่านเห็นควรนำมาให้คนอ่านได้สบายใจ ส่วนท่านที่ไม่ได้ขออนุญาต
ก็ใคร่กราบขออภ้ยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ
ด้วยรักและขอบคุณอย่างสุดซึ้ง

ไม่ได้อยากอ่านต่อแล้วค่ะ บอกตรงๆว่าเสียความรู้สึก
แล้วที่มาท้วงติงนี่ไม่ได้เพราะอยากอ่านแต่ไม่ยมอซื้อหนังสือด้วย
เราคิดเสมอ เล่มไหนที่ควรค่าแก่การซื้อเราไม่เคยเกี่ยงที่จะซื้อ
แต่เล่มไหนที่ไม่ควรค่าก็ไม่รู้จะซื้อไปทำไม
ที่คุณบอกว่า  ส่วนใหญ่ตอนพิเศษที่เรา
ทำหนังสือมาแถบทุกเรื่องเกี่ยวเนื่องกับตอนหลักเสมอ ต่างกันคือระยะเวลา การเติบโตของตัวละคร ความคิดและวิถีชีวิตที่เปลี่ยนผันไปตามกาลเวลา อันนี้เรื่องไหนก็เป็น แต่ก่อนจะไปต่อก็ต้องคลายปมที่ผูกมาในเรื่องหลักมั้ยคะ
อ่านเรื่องไหนๆก็เป็นอย่างนี้ ไม่งั้นเราคงโรคจิตหาเรื่องมันไปซะทุกเรื่องของทุกคนเขียนน่ะค่ะ
นิยายคุณเรื่องอื่นก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ ถ้าจะใส่ใจอ่านทุกความเห็นจะเห็นว่าเราบอกไปแล้วว่าเราเคยชอบผลงานและตามอ่านของคุณทุกเรื่องหลังจากอ่านเรื่องนี้ ก็ไม่เคยมีเรื่องไหนเป็นแบบนี้ คำนิยามของตอนพิเศษก็คือตอนที่เสริมอยู่ในตอนหลัก อาจจะเป็นส่วนแทรกเล็กๆน้อยๆแต่ต้องไปทำให้เรื่องหลักเสีย หรือตอนหลังจบปมหลักแล้วจะมีปมใหม่มาก็ยังได้ แต่นี่คุณใช้วิธีเอาคนที่ตามฆ่านายเอกไปเฉลยในตอนพิเศษ จะให้เรียกว่าอะไรหรอคะ?? จะวางแผนก่อนหรือหลังเขียนเรื่องว่าจะมีการทำหนังสือขายมันก็ไม่เกี่ยวหรอกค่ะ ที่เราพูดถึงมันคือ "กฏ" ที่ว่าด้วยนิยายต้องลงจนจบก่อนทำขาย นี่บอกตรงๆว่าเอาไปให้เด็กอนุบาลอ่านเขาก็คงรู้ว่ายังไงมันก็ไม่จบ ปมเรื่องยังไม่คลายจะเรียกว่าจบได้ยังไง นอกจากจบเพื่อนำส่วนที่เหลือไปลงในตอนพิเศษน่ะค่ะ อย่างนั้นมั้งคะคุณถึงเรียกมันว่าจบ ซึ่งถึงตอนนั้นให้ย้อนกลับไปคิดเองแล้วกันนะคะว่ามันผิดกฏข้อ16 รึเปล่า โตๆกันแล้ว คิดเอาแล้วกันค่ะว่ากฏที่คนอื่นเค้าอุตส่าห์รักษากันมาแทบตายต้องมาเสียเพราะคุณรึเปล่า กรรมใดใครก่อ

[ม่วงระย้า]

 

[mutyamania]

ตอนนี้เรารู้สึกเห็นใจคุณลักษณ์มากๆ ดูเหมือนว่าคุณลักษณ์พยายามเต็มที่แล้วที่จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นให้ดีที่สุดกับทุกฝ่าย
ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว  สิ่งที่ดีที่สุดก็คือแก้ปัญหา
ขอให้คุณลักษณ์อดทน และจำไว้เป็นบทเรียน  เป็นประสบการณ์ในภายภาคหน้า  และกลับมาเขียนนิยายให้แฟนๆได้อ่านอีก
ชอบที่คุณลักษณ์อดทนและค่อยๆแก้ไขไป  ไม่ตัดพ้อฟูมฟายและยอมรับคำติจากทุกฝ่าย
เอาเถอะคุณทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วค่ะ
หวังว่าสักวันหนึ่งคุณจะสามารถกอบกู้ชื่อเสียงและความไว้ใจที่เสียไปให้กลับคืน
อาจจะนานสักหน่อย แต่เราเชื่อว่าคุณทำได้
เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ

(มัสยา)
.......................................
edit เพิ่มเติม
ดูเหมือนคอมเม้นท์ไหนที่ให้กำลังใจนักเขียนจะถูกกดลบ
หึหึหึ
นักเขียนแสดงความรับผิดชอบในส่วนของเขาเต็มที่แล้ว  หากพวกคุณมีคำตอบที่ฉลาดๆกว่านี้ก็เชิญเสนอมาเลยค่ะ
ถ้าไม่มีก็ปล่อยให้ผู้คุมเล้า ตัวจริง จัดการดีกว่าเนอะ 

[Rabity]

เราได้หนังสือมาเป็นชาติแล้วค่ะ แต่เพิ่งจะมีโอกาสได้อ่าน

ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยค่ะที่กะว่าจะมาพูดถึงส่วนตอนพิเศษนานมากแล้วแต่ก็ไม่ได้เข้ามาพูดซะที จนกระทั่งคุณลักษณ์ได้มาโพสหนึ่งในตอนพิเศษลงในหน้านิยาย

ถามว่าโกรธไหม ไม่ค่ะ เราชอบนิยายของคุณลักษณ์มาก ถึงแม้เรื่องนี้จะมีปัญหา แต่ก็ยังพยายามคิดในแง่ดีตลอด จนบางครั้งทนไม่ไหวถึงกับต้องเมลไปวีนแตก แต่เมื่อเรื่องราวทุกอย่างจบลงแล้วเราก็ถือว่าไม่มีอะไรติดค้างกันอีก

โดยส่วนตัวคิดว่าตอนพิเศษที่คุณลักษณ์โพสนั้นเป็นจุดจบสมบูรณ์ของเรื่องแล้วค่ะ จริงๆนิยายเรื่องนี้พลาดตรงที่นำตาชุ่มกับหม่อมรำไพมาเป็นบุคคลปริศนาให้ต่างฝ่ายต่างคาดเดาไปทั่ว ทำให้เรื่องนี้จบแบบไม่จบ แต่เรายืนยันค่ะว่านอกจากตอนที่นำมาเฉลยแล้ว สำหรับเราก็มีแค่ตอนมรกตที่ทำให้เนื้อเรื่องดูสมบูรณ์ขึ้น (เป็นเรื่องเกี่ยวกับมรกตกับเสี่ยวิกรมเพียวๆ)

แผนร้าย หักเหลี่ยมโหด บู๊แหลก...ไม่มีหรอกค่ะ ตอนพิเศษที่เหลือเป็นตอนพิเศษจริงๆ แบบว่าหวานๆ หื่นๆ (เอิ่ม) ตาชุ่มกลับตัวกลับใจได้ หม่อมรำไพ กับหม่อมทับทิมก็เป็นแม่ชี นี่คือบทสรุปจริงๆ

บอกตรงๆว่าเรื่องนี้ทำเอาคุณลักษณ์ช้ำไปเยอะ เสียหายไปไม่น้อย ตอนแรกเราเองก็โกรธมากเหมือนกัน แต่ตอนนี้ก็เห็นใจมากเหมือนกัน นับตั้งแต่ปกมีปัญหา โรงพิมพ์เลื่อน ญาติเสีย ชีวิตมรสุมมาก ถึงจุดๆนี้แล้วก็ไม่อยากซ้ำเติมอีกค่ะ ถึงแม้ว่าทางฝ่ายคุณลักษณ์เองจะผิด แต่ในเมื่อมันผ่านไปแล้วก็อยากจะให้คิดซะว่ามันเป็นบทเรียนราคาแพงบทหนึ่งก็แล้ว

ปล.เรื่องนี้นานาจิตตังค่ะ เราคงจะบอกให้ใครไปยกโทษให้คุณลักษณ์แทนไม่ได้ เราไม่ได้เป็นกลางขนาดนั้น

[sunnyover]

ชอบนิยายพี่ลักษณ์มากค้ะ
เป็นกำลังใจให้ เข้าใจค้ะว่าคงไม่มีใครอยากทำผิดกฎของเล้าหนูเองก็เป็นเด็กมัธยม ที่ติดตามนิยายของพี่ลักษณ์อยู่หนูอยากบอกว่าในความคิดของหนูแค่มี "คนแต่งนิยายดีดี"อย่างพี่ลักษณ์มาแต่งให้อ่านคือบุญของชีวิตจริงๆ ไม่ได้โลกสวย แต่อยากบอกคนที่เข้ามาอ่านแล้ววิจารณ์แบบไร้มนุษยธรรมของชีวิต วิจารณ์ให้มีขอบเขต วิจารณ์แบบไม่ไว้หนังหน้าคนเขียนก็เสียใจนะคะ ดูท่าแล้วพี่เขาคงจะยุ่งจริงมิฉะนั้นพี่เขาคงมาเคลียให้ชัดไปแล้ว ปัญหาชีวิตเลือกเวลาเกิดไม่ได้นะคะ คงไม่มีใครไม่อยากโชว์ผลงานตัวเองหรอก เราเองก็ไม่มีปัญญาซ้อหนังสือมาอ่าน อาศัยอ่านตอนพิเศษเอา ไม่ใครชีวิตลื่นเป็นน้ำยาซันไลม์กับจานหรอกค้ะ สุดท้ายนี้ อยากบอกพี่ลักษณ์ว่า  เป็นกำลังใจไห้เสมอค้ะ ><
ปล.หากความคิดเห็นนี้กระทบต่อเซลล์ประสาททางอารมย์ของใครขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ด้วย ...

[Paparazzi]

อย่าลืมกลับมาแต่งนิยายเรื่องอื่นต่อนะคะ. ติดตามผลงานตลอดค่ะ

[oaw_eang]

อย่าทะเลาะกันค่า

ถ้าคนแต่งเขาบอกว่าจบแล้ว  ก็ตามนั้นค่า

เจ้คงไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่งหรอกนะคะ

อ้าย อี หน้าไหน มันเสือกรู้ดีกว่าคนแต่ง   ก็ตามใจเมิงเถอะคะ

เมื่อมีคนแจ้งมาให้ตรวจสอบ   เจ้ก็ติดตามตรวจสอบแล้ว  แต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่สามารถชี้ชัดลงไปได้

ตามปกติแล้ว  เขาก็ต้องยกผลประโยชน์ให้จำเลยที่ถูกกล่าวหา

แล้วเมิงจะให้กุทำไรอีกคะ



ส่วนตัวแล้ว  เป็นคนที่ เจ็บแล้วจำ

และเชื่อในกฎแห่งกรรมว่า  แม้กฎหมายอาจไม่ยุติธรรม  แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ



อนึ่ง  จะให้เจ้ทำอะไรให้เนี้ย   ก็ส่งหลักฐานกันมาสิคะ

กุขอหลักฐาน  และที่มาที่ไปด้วย  เอามาให้แน่นเลยนะคะ   จะได้จัดการให้เรียบร้อย

แต่ถ้ามาแบบเป็น "ข้อสันนิษฐาน" เนี้ย  น้ำหนักมันน้อยคะ   

หวังว่า  ลงมาขนาดนี้แล้ว  ถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้  หรือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องไปจากกระทู้นี้  ก็ขอหลักฐานด้วย

อันนี้ไม่ได้เข้าข้างใครนะ

เพราะถ้ากล่าวหามาลอยๆ เนี้ย  ทางเล้าฯ ก็ทำไรให้ไม่ได้นะคะ

แล้วก็อย่าทะเลาะกัน  เพราะถ้าทะเลาะกันแล้ววิ่งมาฟ้องแบบปากเปล่านี้  เจ้ทำไรให้ไม่ได้คะ

จะทะเลาะกันก็อย่าเอาแต่ด่ากัน  เหน็บกัน  ส่อเสีนดกัน 

เมิงตบกันด้วยหลักฐานเลยค่า

เจ้จะได้ลงดาบถูก

ส่วนใครจะกดลบคะแนนใคร  ก็กดไปเถอะคะ   ถ้าเมิงกดแล้วสบายใจ  จะได้ไม่ไปก่ออาชญากรรมในโลกแห่งความจริง  555

แม่ง   เมิงจะจิตไปไหน

หัดใจกว้าง  ยอมรับความเห็นต่างกันบ้าง   เพราะบางครั้งก็ใช่ว่าความคิดเมิงจะถูกเสมอไป

ถ้าเมิงไม่ชอบเขา  เมิงก็กดลบระบายความคับแค้นที่แน่นอกสักครั้ง   แล้วเมิงก็อย่าลดตัวลงมาเกลือกกลั่วกับมันอีกสิคะ   อินางฟ้า

กดลบติดๆ กันเนี้ย  จิตไปปะ  ไปหาไรทำบ้างนะคะลูก

หาความสุขให้ตัวเองบ้างนะคะลูก  จองเวรกันไปไม่สนุกหรอกคะ

ถ้าคิดว่าอะไรมันต่ำตม  ก็อย่าไปยุ่งกับมัน

เนอะ   เอาตามนี้

ต่อไปถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้  รบกวนขอหลักฐานประกอบด้วยนะคะ

ตามนั้น

เจ้สอง

เจ้เป็นโมดุฯ ก็จริง  แต่ตามนิยายไม่ครบทุกเรื่อง  อันนนี้ยอมรับตามตรง

[Paparazzi]

อย่าทะเลาะกันค่า

ถ้าคนแต่งเขาบอกว่าจบแล้ว  ก็ตามนั้นค่า

เจ้คงไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่งหรอกนะคะ

อ้าย อี หน้าไหน มันเสือกรู้ดีกว่าคนแต่ง   ก็ตามใจเมิงเถอะคะ

เมื่อมีคนแจ้งมาให้ตรวจสอบ   เจ้ก็ติดตามตรวจสอบแล้ว  แต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่สามารถชี้ชัดลงไปได้

ตามปกติแล้ว  เขาก็ต้องยกผลประโยชน์ให้จำเลยที่ถูกกล่าวหา

แล้วเมิงจะให้กุทำไรอีกคะ



ส่วนตัวแล้ว  เป็นคนที่ เจ็บแล้วจำ

และเชื่อในกฎแห่งกรรมว่า  แม้กฎหมายอาจไม่ยุติธรรม  แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ



อนึ่ง  จะให้เจ้ทำอะไรให้เนี้ย   ก็ส่งหลักฐานกันมาสิคะ

กุขอหลักฐาน  และที่มาที่ไปด้วย  เอามาให้แน่นเลยนะคะ   จะได้จัดการให้เรียบร้อย

แต่ถ้ามาแบบเป็น "ข้อสันนิษฐาน" เนี้ย  น้ำหนักมันน้อยคะ   

หวังว่า  ลงมาขนาดนี้แล้ว  ถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้  หรือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องไปจากกระทู้นี้  ก็ขอหลักฐานด้วย

อันนี้ไม่ได้เข้าข้างใครนะ

เพราะถ้ากล่าวหามาลอยๆ เนี้ย  ทางเล้าฯ ก็ทำไรให้ไม่ได้นะคะ

แล้วก็อย่าทะเลาะกัน  เพราะถ้าทะเลาะกันแล้ววิ่งมาฟ้องแบบปากเปล่านี้  เจ้ทำไรให้ไม่ได้คะ

จะทะเลาะกันก็อย่าเอาแต่ด่ากัน  เหน็บกัน  ส่อเสีนดกัน 

เมิงตบกันด้วยหลักฐานเลยค่า

เจ้จะได้ลงดาบถูก

ส่วนใครจะกดลบคะแนนใคร  ก็กดไปเถอะคะ   ถ้าเมิงกดแล้วสบายใจ  จะได้ไม่ไปก่ออาชญากรรมในโลกแห่งความจริง  555

แม่ง   เมิงจะจิตไปไหน

หัดใจกว้าง  ยอมรับความเห็นต่างกันบ้าง   เพราะบางครั้งก็ใช่ว่าความคิดเมิงจะถูกเสมอไป

ถ้าเมิงไม่ชอบเขา  เมิงก็กดลบระบายความคับแค้นที่แน่นอกสักครั้ง   แล้วเมิงก็อย่าลดตัวลงมาเกลือกกลั่วกับมันอีกสิคะ   อินางฟ้า

กดลบติดๆ กันเนี้ย  จิตไปปะ  ไปหาไรทำบ้างนะคะลูก

หาความสุขให้ตัวเองบ้างนะคะลูก  จองเวรกันไปไม่สนุกหรอกคะ

ถ้าคิดว่าอะไรมันต่ำตม  ก็อย่าไปยุ่งกับมัน

เนอะ   เอาตามนี้

ต่อไปถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้  รบกวนขอหลักฐานประกอบด้วยนะคะ

ตามนั้น

เจ้สอง

เจ้เป็นโมดุฯ ก็จริง  แต่ตามนิยายไม่ครบทุกเรื่อง  อันนนี้ยอมรับตามตรง

อุ้ย แรงส์! แต่โดนค่ะ สะใจ 5555

[mutyamania]

โอเค จบนะ เคลียร์นะ 5 4 3....แยก
55555+

[mint_852]

ขอบคุณที่คุณลักษณ์เอาตอนพิเศษมาลงให้นะคะ
อ่านนิยายของคุณลักษณ์มาหลายเรื่องก็ชอบทุกเรื่อง
เรื่องนี้ก็ชอบ เพียงแต่มีติดขัดนิดหน่อยตามที่กลายเป็นประเด็น
ความผิดพลาดของเรื่องนี้ไม่ได้ทำให้เรื่องอื่นๆดูแย่ตามนะคะ
มันคนละเรื่อง คนละเนื้อหา คนละอารมณ์กัน
อย่าพักยาวนะ ยังคงรออ่านเรื่องใหม่ของคุณลักษณ์อยู่นะคะ

ปล.เป็นความคิดเห็นส่วนตัวค่ะ 

[ninik]

โอเค จบนะ เคลียร์นะ 5 4 3....แยก
55555+

เอานิยายตัวเองให้รอดก่อนนะจ้ะ ได้ข่าวว่าไม่ค่อยมีคนเข้าไปอ่าน
เนื้อหาก็โรคจิตเหลือรับ ยังหน้าด้านโพส 

[ninik]

ไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่ง????
แหม่ อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก
เป็นถึงโมในเล้าคิดได้แค่นี้หรอคะ?
ถ้าการทำหน้าที่ตรวจสอบคนทำผิดกฏในเล้าเรียกเสือก
อย่าเรียกตัวเองว่าโมดีกว่าค่ะ ลาออกไปไถ่นาเลย
แล้วก็ลบกฏสากกระเบือนี่ทิ้งไปเลยค่ะ หรือวงเล็บไว้ก้ได้ว่า "ไม่ต้องทำตามก็ได้นะจ้ะ เจ้ขี้เกียจมานั่งตรวจสอบจ้ะ ไม่ชอบเสือกเรื่องคนอื่น"

แล้วหลักฐานเนี่ย จะเอาขนาดไหนจ้ะ เอาลายนิ้วมือหรือดีเอ็นเอดี???
ถ้ามีสติปัญญา แล้วลองอ่านเรื่องนี้ดูซักนิดก็รู้แล้วมั้งว่าเรื่องมันเป็นมายังไง เจตนาคนแต่งใส่อยู่ในทุกตัวอักษรชัดเจน
ทำไมคนเค้ากังขากันเยอะแยะว่าเรื่องมันไม่จบ หรือว่าแก่เกินจะอ่านหนังสือยาวๆน้อ
แม้แต่ก่อนหน้านี้เรื่องปกหนังสือเรื่องนี้หลักฐานชัดเจนเลยด้วยซ้ำว่าลอกงานคนอื่นเค้ามา โมเล้ายังไม่มีปัญญาทำอะไรเลย
เรื่องแค่นี้ก็คงงอยากปล่อยผ่านสินะ เสื่อมความน่าเชื่อถือสุดๆ

อ๋อ แล้วเรื่องกดลบคะแนนลบเป็ดเนี่ย ก็เพราะเค้าไม่ถูกใจความเห็นไงคะ
คนอื่นที่เค้าตามอยู่เงียบๆอ่านแล้วเค้าก็คงคิดเหมือนกัน ไม่งั้นใครเค้าจะกดลบคะ
กดแล้วได้เงินร้อนเหรียญรึก็เปล่า กฏแล้วได้ผัวก็ไม่ใช่เนอะ แล้วใครจะไป "จิต" กดทั้งๆที่ไม่มีเหตุผล
ถ้าไม่อยากให้นั่งไล่กดทุกอันก็เอากดเป็ดออกสิจ้ะ เอาไว้ให้หนักหนังหน้าใครหราาาาาาา ถุ้ย

บายล่ะค่ะบอร์ดเฮงซวยแบบนี้ ทุกวันนี้ก็แทบไม่มีอะไรเลย ไปอ่านบอร์ดอื่นยังดีกว่านี้เยอะ นี่ก็พึ่งเห็นข้อความ ไม่งั้นคงมาตอบให้เร็วกว่านี้

ninik
ไม่ใช่โม แต่รู้สึกว่าตัวเองขยันและรักษากฏกว่าโมบางคนยังไงก็ไม่รู้ อิอิ

ปล. เป็นโมพูดหยาบคายได้หรอคะ กฏบอร์ดเค้าไม่ได้บอกหรอจ้ะว่าห้ามเม้นด้วยวาจาหยาบคาย
ถ้าโมยังไม่รักษากฏ งี้ลูกบอร์ดก็ใช้ได้ใช่มั้ยคะ "แหม่ อีดอก" 

[ninik]

จะบอกให้เอาบุญนะ เพราะไหนๆก็จะไม่เข้ามาในบอร์ดกระหลั่วๆนี่แล้ว
อีเจ้าของนิยายเรื่องนี้มันไม่ได้แม่พระนะจ้ะ ลับลับก็เหี้ยเหมือนกัน
แหม่ ทำเป็นสร้างภาพพจน์ เป็นคนใจเย็น โดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว

เอานี่ไปอ่านให้หูตาสว่างขึ้นนะจ้ะ มันส่งหลังไมค์มา แหม่ ไม่รู้เลยว่าสันดานจริงๆเป็นคนยังไง

ที่จริงว่าจะไม่ตอบแล้ว แต่คุณไม่จบ เราไม่เห็นว่าจะมีคนอ่านที่ใช้วาจาผรุสวาทกับเราเท่าคุณเลย
บอกตามตรง ที่จริงจะไม่ใส่ใจเลยสำหรับคนอ่าน ที่มาใช้คำพูดว่ากรรมใดใครก่อ..
ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ ถ้าคุณเป็นคนพุทธโดยสายเลือด ถือศีลปฏิบัติธรรมจริง คุณจะต้องปล่อยวางเป็น
และรู้จักคำว่าอุเบกขา วางใจเป็นกลาง นี่คุณคิดแต่จะตำหนิเรา อันที่จริงการที่เราเขียนนิยาย
คุณจะชอบไม่ชอบ หรือตามอ่านไม่ตามอ่าน จะซื้อหรือไม่ซื้อ เราก็ไม่เคยไปบีบคอ ใช้เจ้าหน้าที่ข่มขู่บังคับให้คุณซื้อหนังสือนี่ค่ะ
ใช่ว่าการรวมเล่มนักเขียนจะมีกำไรมากมาย หรือได้กำไรเสียทุกเรื่องทุกอย่าง งานเขียนของเราแฟนนิยายรู้จักดี
พล็อตไม่ซ้ำ เนื้อเรื่องเดินไม่เหมือนกัน ตัวละครก็มีมิติที่แตกต่าง เราจะดำเนินเรื่องให้คนรู้จักคิดวิเคราะห์ เหมือนหนังที่มีอะไรให้คนอ่านเอาไปคิดต่อ แต่การเฉลยหรือไม่นั่นเป็นเรื่องที่เราไม่ได้ถือเป็นประเด็นหลัก ชีวิตคนเรามีหลายเรื่องหลายอย่างที่
คนจะไม่รู้อนาคต ไม่รู้ปมที่คาใจ หรือชีวิตคุณทะลุปรุโปร่ง รู้แจ้งเห็นจริงไปเสียทุกเรื่องค่ะ
ถ้าไม่ชอบการผูกเรื่องของเรา ก็ไม่ต้องตามอ่านค่ะ เราไม่ได้ต้องการให้คนอ่านมาตามด่าตามเช็ดตามล้างตามผจญตามผลาญ
ให้ชีวิตของเราวุ่นวายอันใด เพราะส่วนตัวแล้วคุณกับเราไม่ได้เป็นญาติกัน ไม่รู้จักกัน คุณจะคิดดีไม่ดี จะชื่นชมหรือตำหนิ
ก็ให้ระลึกไว้สักนิด ในฐานะที่คุณอ้างว่าเป็นมุสละพุทธ ยังไงเสียก็ปล่อยวางเถอะค่ะ แค่ได้อ่านก็พอเถอะ
จากนี้ไปคุณกับเราก็กรวดน้ำคว่ำขัน อย่าได้เจอะได้เจอได้ตาม ได้อ่านได้รู้จักได้ทักทาย ได้อะไรกันอีกเลย
สาธุ...สาธุ..เราขออนุโมทนาสาธุให้คุณไปสู่ที่ชอบๆ ด้วยเถอะ

ปล.ไม่ใช่กัลญาณมิตร ก็อย่าได้คิดเป็นศรัตรูกันเลย เพราะกรรมแห่งการอาฆาตจองเวร โดยที่เราไม่ได้เป็นเข่นฆ่าล้างผลาญโคตรเหง้าศักราชของคุณแม้แต่น้อย มิน่าจะต้องเดือดร้อนทุกข์ใจกระวนกระวายขนาดนี้

ลาขาดเถอะค่ะ

[ninik]

อย่าทะเลาะกันค่า

ถ้าคนแต่งเขาบอกว่าจบแล้ว  ก็ตามนั้นค่า

เจ้คงไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่งหรอกนะคะ

อ้าย อี หน้าไหน มันเสือกรู้ดีกว่าคนแต่ง   ก็ตามใจเมิงเถอะคะ

เมื่อมีคนแจ้งมาให้ตรวจสอบ   เจ้ก็ติดตามตรวจสอบแล้ว  แต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่สามารถชี้ชัดลงไปได้

ตามปกติแล้ว  เขาก็ต้องยกผลประโยชน์ให้จำเลยที่ถูกกล่าวหา

แล้วเมิงจะให้กุทำไรอีกคะ



ส่วนตัวแล้ว  เป็นคนที่ เจ็บแล้วจำ

และเชื่อในกฎแห่งกรรมว่า  แม้กฎหมายอาจไม่ยุติธรรม  แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ



อนึ่ง  จะให้เจ้ทำอะไรให้เนี้ย   ก็ส่งหลักฐานกันมาสิคะ

กุขอหลักฐาน  และที่มาที่ไปด้วย  เอามาให้แน่นเลยนะคะ   จะได้จัดการให้เรียบร้อย

แต่ถ้ามาแบบเป็น "ข้อสันนิษฐาน" เนี้ย  น้ำหนักมันน้อยคะ   

หวังว่า  ลงมาขนาดนี้แล้ว  ถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้  หรือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องไปจากกระทู้นี้  ก็ขอหลักฐานด้วย

อันนี้ไม่ได้เข้าข้างใครนะ

เพราะถ้ากล่าวหามาลอยๆ เนี้ย  ทางเล้าฯ ก็ทำไรให้ไม่ได้นะคะ

แล้วก็อย่าทะเลาะกัน  เพราะถ้าทะเลาะกันแล้ววิ่งมาฟ้องแบบปากเปล่านี้  เจ้ทำไรให้ไม่ได้คะ

จะทะเลาะกันก็อย่าเอาแต่ด่ากัน  เหน็บกัน  ส่อเสีนดกัน 

เมิงตบกันด้วยหลักฐานเลยค่า

เจ้จะได้ลงดาบถูก

ส่วนใครจะกดลบคะแนนใคร  ก็กดไปเถอะคะ   ถ้าเมิงกดแล้วสบายใจ  จะได้ไม่ไปก่ออาชญากรรมในโลกแห่งความจริง  555

แม่ง   เมิงจะจิตไปไหน

หัดใจกว้าง  ยอมรับความเห็นต่างกันบ้าง   เพราะบางครั้งก็ใช่ว่าความคิดเมิงจะถูกเสมอไป

ถ้าเมิงไม่ชอบเขา  เมิงก็กดลบระบายความคับแค้นที่แน่นอกสักครั้ง   แล้วเมิงก็อย่าลดตัวลงมาเกลือกกลั่วกับมันอีกสิคะ   อินางฟ้า

กดลบติดๆ กันเนี้ย  จิตไปปะ  ไปหาไรทำบ้างนะคะลูก

หาความสุขให้ตัวเองบ้างนะคะลูก  จองเวรกันไปไม่สนุกหรอกคะ

ถ้าคิดว่าอะไรมันต่ำตม  ก็อย่าไปยุ่งกับมัน

เนอะ   เอาตามนี้

ต่อไปถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้  รบกวนขอหลักฐานประกอบด้วยนะคะ

ตามนั้น

เจ้สอง

เจ้เป็นโมดุฯ ก็จริง  แต่ตามนิยายไม่ครบทุกเรื่อง  อันนนี้ยอมรับตามตรง

อุ้ย แรงส์! แต่โดนค่ะ สะใจ 5555

Kไรจ้ะ???

[oaw_eang]

กราบขอบพระคุณนะคะ  ที่คืนความสงบสุขแก่เล้าฯ

การทำความดีของคุณน้องครั้งนี้  คงจะส่งผลดีต่อคุณน้องไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

หวังใจว่าคุณน้องคงจะพบที่ทาง  ที่คุณน้องอยู่แล้วสงบสุข  ร่มใจเย็นกาย  สัปปายะแก่ดวงจิตนะคะ

ขอบคุณอีกครั้ง  จากใจ

ปล.  ใจเขาใจเรานะคะคุณน้อง   โลกจะได้น่าอยู่มากยิ่งขึ้น

สวัสดีคะ

[mutyamania]

โอเค จบนะ เคลียร์นะ 5 4 3....แยก
55555+

เอานิยายตัวเองให้รอดก่อนนะจ้ะ ได้ข่าวว่าไม่ค่อยมีคนเข้าไปอ่าน
เนื้อหาก็โรคจิตเหลือรับ ยังหน้าด้านโพส 

โอเค....เพิ่งเห็นว่าเป็นคนหยาบคายแบบนี้

ไปตายที่ไหนก็ไปเถอะค่ะ....บอร์ดจะได้สูงขึ้น

แล้วก็อย่าเอานิสัยเสือกแส่สาระแนในเรื่องที่ไม่ใช่หน้าที่ของตัวเองไปใช้ที่บอร์ดอื่น  ไหนๆจะไปแล้วก็ลบยูซเซอร์ตัวเองไปเลยเถอะค่ะ  อย่าได้เก็บไว้ให้เป็นเสนียดจัญไรของเล้าเลย  กลัวว่าจะอวตารมาในร่างอื่นกลับมาอีกน่ะสิ....อิอิอิ....ดีออก!!!

ตอนแรกก็จะหลังไมค์  แต่พูดมันตรงนี้นี่แหละ  ตรงๆเคลียร์ๆ 
แล้วก็แหม....เอาข้อความหลังไมค์ของคุณลักษณ์มาโพสท์อยู่ฝ่ายเดียวเนอะ  ตัวเองก็คงจะส่งข้อความหยาบๆคายๆไปต่อว่าเขาก่อนล่ะสิ  เขาถึงได้ตอบกลับมาแบบ 'ผู้ดี' แบบนั้น 
ไม่รู้ใครจิตใครป่วย  ตามราวีกันไม่เลิก  ด่าเขาในนี้ก็ตั้งกี่รีพลาย  ไหนจะตั้งกระทู้ด่าใาห้องพูดคุยอีก  แล้วก็คงจะส่งข้อความตามจิกหาโมดุ  จนเขาเอือมและรำคาญ!!!!

ไปไปไป  ไปเล่นที่อื่นไปอีโรคจิต  ไป๊!!!!

[Paparazzi]

เข้าบอร์ดมานาน เพิ่งเจอคนกวนตีน
ต่างคนต่างความคิด เรื่องเดียวกันมันเห็นต่างกันได้ มันจะอะไรหนักหนา กูเพลีย

[Paparazzi]

อย่าทะเลาะกันค่า

ถ้าคนแต่งเขาบอกว่าจบแล้ว  ก็ตามนั้นค่า

เจ้คงไม่เสือกไปรู้ดีกว่าคนแต่งหรอกนะคะ

อ้าย อี หน้าไหน มันเสือกรู้ดีกว่าคนแต่ง   ก็ตามใจเมิงเถอะคะ

เมื่อมีคนแจ้งมาให้ตรวจสอบ   เจ้ก็ติดตามตรวจสอบแล้ว  แต่ไม่มีหลักฐานอะไรที่สามารถชี้ชัดลงไปได้

ตามปกติแล้ว  เขาก็ต้องยกผลประโยชน์ให้จำเลยที่ถูกกล่าวหา

แล้วเมิงจะให้กุทำไรอีกคะ



ส่วนตัวแล้ว  เป็นคนที่ เจ็บแล้วจำ

และเชื่อในกฎแห่งกรรมว่า  แม้กฎหมายอาจไม่ยุติธรรม  แต่กฎแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ



อนึ่ง  จะให้เจ้ทำอะไรให้เนี้ย   ก็ส่งหลักฐานกันมาสิคะ

กุขอหลักฐาน  และที่มาที่ไปด้วย  เอามาให้แน่นเลยนะคะ   จะได้จัดการให้เรียบร้อย

แต่ถ้ามาแบบเป็น "ข้อสันนิษฐาน" เนี้ย  น้ำหนักมันน้อยคะ   

หวังว่า  ลงมาขนาดนี้แล้ว  ถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้  หรือเรื่องที่เกี่ยวเนื่องไปจากกระทู้นี้  ก็ขอหลักฐานด้วย

อันนี้ไม่ได้เข้าข้างใครนะ

เพราะถ้ากล่าวหามาลอยๆ เนี้ย  ทางเล้าฯ ก็ทำไรให้ไม่ได้นะคะ

แล้วก็อย่าทะเลาะกัน  เพราะถ้าทะเลาะกันแล้ววิ่งมาฟ้องแบบปากเปล่านี้  เจ้ทำไรให้ไม่ได้คะ

จะทะเลาะกันก็อย่าเอาแต่ด่ากัน  เหน็บกัน  ส่อเสีนดกัน 

เมิงตบกันด้วยหลักฐานเลยค่า

เจ้จะได้ลงดาบถูก

ส่วนใครจะกดลบคะแนนใคร  ก็กดไปเถอะคะ   ถ้าเมิงกดแล้วสบายใจ  จะได้ไม่ไปก่ออาชญากรรมในโลกแห่งความจริง  555

แม่ง   เมิงจะจิตไปไหน

หัดใจกว้าง  ยอมรับความเห็นต่างกันบ้าง   เพราะบางครั้งก็ใช่ว่าความคิดเมิงจะถูกเสมอไป

ถ้าเมิงไม่ชอบเขา  เมิงก็กดลบระบายความคับแค้นที่แน่นอกสักครั้ง   แล้วเมิงก็อย่าลดตัวลงมาเกลือกกลั่วกับมันอีกสิคะ   อินางฟ้า

กดลบติดๆ กันเนี้ย  จิตไปปะ  ไปหาไรทำบ้างนะคะลูก

หาความสุขให้ตัวเองบ้างนะคะลูก  จองเวรกันไปไม่สนุกหรอกคะ

ถ้าคิดว่าอะไรมันต่ำตม  ก็อย่าไปยุ่งกับมัน

เนอะ   เอาตามนี้

ต่อไปถ้าใครจะแจ้งอะไรเกี่ยวกับกระทู้นี้  รบกวนขอหลักฐานประกอบด้วยนะคะ

ตามนั้น

เจ้สอง

เจ้เป็นโมดุฯ ก็จริง  แต่ตามนิยายไม่ครบทุกเรื่อง  อันนนี้ยอมรับตามตรง

อุ้ย แรงส์! แต่โดนค่ะ สะใจ 5555

Kไรจ้ะ???

 

[p^tarn]

ใครจบไม่จบไม่รู้.  แต่ตัวดิฉัน(หวังว่าจะสุภาพแล้วนะ)จบคะสำหรับเรื่องนี้อ่านสองรอบด้วย พอเป็นประเด็นแบบนี้เด๋วจะอ่านซ้ำรอบสามอีกสักที ตามผลงานมาทุกเรื่องนะคะอ่านฟรีตลอดๆ ยังไม่เคยอุดหนุนนิยายของนักเขียนคนนี้สักที จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่จะอุดหนุนนะคะ

[BoJuNg]

ชอบคาแรกเตอร์ พระ/นายมากๆเลยค่ะ  เข้ากั๊นนเข้ากันนนน

[MM]

เรื่องนี้พึ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ
โดยส่วนตัว ก็ตามนิยายของพี่มาทุกเรื่องเลย ตามมาตั่งแต่ เพราะรักจึงเปลี่ยนได้ แล้วก็หาเรื่องของพี่อ่านมาตลอดจนครบทุกเรื่อง
เห็นทีแรกว่าจบ แต่ปมยังไม่เคลียร์ ก็ชักจะใจไม่ดี
เอายังไงดี อ่านมาทั้งวัน พึ่งได้เข้ามาอ่านครั้งแรก
ตอนจบก็อยากอ่าน จะให้จองนิยายที่เลยมาเป็นปีก็ไม่ทันแล้ว แต่สุดท้ายก็กดไล่หน้ามาจนหน้าสุดท้ายค่ะ ค่อยโล่งใจหน่อย พี่ยังเอาตอนพิเศษที่เฉลยปมมาให้อ่านจนเคลียร์
ถึงแม้เรื่องนี้จะพลาดไป จนมีปัญหาต่างจากเรื่องก่อนๆ
แต่เข้าใจค่ะ ตอนพี่เขียนคงมีปัญหาหลายๆด้านเข้ามารบกวนจริงๆ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ถึงพี่จะพลาด แต่พี่ก็แก้ไขมันแล้ว จะยังเป็นกำลังใจให้พี่เขียนงานใหม่ๆออกมานะคะ จะติดตามนิยายของพีไปเรื่อยๆค่ะ ชอบสำนวนของพี่มากๆค่ะ เขียนเรื่องไหนก็สนุก 

[Konta45]

ชอบนิยายเรื่องนี้มากๆค่ะ
ปกติจะไม่ค่อยชอบนายเอกสวยๆ
กลัวนางสาวเกินไป !!!
ตอนแรกก็ใจหายนึกว่าจะไม่เคลียร์ปมค่ะ
สักพักก็มาเคลียร์ปมให้
ขอบคุณค่ะ หายงงไปกว่าครึ่ง
แต่ตอนนี้ก็ยังรู้สึกงงๆอยู่ ไม่เข้าใจว่างงอะไร
ช่างเถิด เอาเป็นว่า นิยายเรื่องงนี้สนุกมากค่ะ 

[beer9999]

  ชอบมากตามอ่านทุกเรื่องของคุณลักเลย

[nemesis]

สนุกมากขอบคุณครับ

[MIwEMInE]