บทที่ 1.1
“เอ้าวันนี้พอแค่นี้ก่อน” เสียงโค้ชหนึ่งตะโกนบอกนักกีฬาว่ายน้ำ ก่อนที่บางคนจะทยอยขึ้นจากสระไปล้างตัว และก็มีบางส่วนที่ยังคงฝึกต่อ รวมถึงจักษ์และเพื่อนสนิทของเขาอีกคนหนึ่ง วิชย์
“วันนี้ทำให้กูหน่อยได้ไหม” ผู้เป็นเพื่อนสนิทพูดเบาๆกับเขาก่อนจะว่ายเข้ามาประชิด แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้เพื่อนสนิทอย่างวิชย์จะ
ไม่รู้ก็ไม่ได้ เพราะเขาก็เป็น 1 ในลูกค้าอีกหลายๆคนที่เคยใช้บริการของจักษ์ และบ่อยเป็นพิเศษด้วย
“วันนี้ไม่มีอารมณ์ว่ะเพื่อน” จักษ์ตัดพ้อก่อนจะยักคิ้วใส่ยั่วอีกฝ่าย
“ไม่มีก็สร้างขึ้นมาดิวะ” มือซุกซนของเพื่อนเอื้อมไปบีบคลึงส่วนกลางลำตัวของจักษ์ เพราะว่าอยู่ใต้น้ำ ถ้ามองเผินๆก็ไม่มีใคร
สังเกตเห็น
“อืม.. ไม่เอาว่ะ เมื่อวานกูก็เพิ่งจัดน้อง ม.4 คนนั้นไป” เขาว่าพลางพยักหน้าไปทางรุ่นน้องคนนั้น วิชย์มองตามไปถึงกลับเผลอยิ้ม
ออกมา
“โห เพื่อนกูแม่งเด็ดว่ะ มึงรู้ไหมนั่นมันไอกันต์ห้อง 4/8 ฮอตชิบหายในหมู่แก๊งค์นางฟ้า ถ้ามีคนรู้ว่าโดนไอจักษ์คนนี้สอยตูดไป
เรียบร้อย คงใจสลายกันเป็นแถบ” เพื่อนซี้มาดกวนพูดอย่างตลกขบขัน จักษ์หัวเราะเบาๆ
“ว่าแต่วันนี้ไม่ทำให้จริงดิ” วิชย์ถามอีกครั้งด้วยความหวัง
“ไม่-โว้ย”
“เออ ก็ได้” เพื่อนซี้พูดอย่างเสียดายก่อนจะขึ้นจากสระไปอาบน้ำ จักษ์ของฝึกว่ายต่ออีกสักพัก
เวลาล่วงเลยไปจนถึง 2 ทุ่ม เหลือแค่จักษ์คนเดียวในสระกว้าง เสียงจิ้งหรีดดังระงมไปทั่วบริเวณ ชายหนุ่มยังคงฝึกซ้อมเพื่อการ
แข่งขันอย่างตั้งใจ อย่างน้อยถ้าเขาชนะระดับเขต ก็อาจจะได้ทุนการศึกษาสัก 2-3 พัน คงช่วยเบาแรงเขาได้อีกเยอะ
เมฆบนท้องฟ้ากลับดูอึมครึมแม้จะเป็นเวลาค่ำแล้ว ดวงจันทร์ไม่ปรากฏให้เห็นแม้แต่แสงของมัน จักษ์หยุดพักลอยตัวอยู่ที่ขอบสระ
ทันใดนั้น มวลน้ำขนาดใหญ่ซึ่งไม่รู้ว่ามาจากไหนก็ถาโถมทับร่างเขา ชายหนุ่มจมลงไปที่ก้นสระ เขาพยายามตะเกียดตะกายว่าขึ้น
มา แต่ก็เหมือนมีมวลมหาสารคอยค้ำไม่ให้ว่ายขึ้นมาได้ พลันนั้น จักษ์รู้สึกถึงสัมผัสโอบกอดจากทางด้านหลัง ความอบอุ่นที่เค้าไม่
เคยรู้สึกมาก่อนทำให้สลบไป
“....กูเหงาว่ะ....”
“จักษ์!! ไอเหี้ยจักษ์” เสียงเรียกตะโกนของผู้เป็นเพื่อนดังกังวานอยู่ในสมอง ไม่รู้อะไรดลใจทำให้วิชย์ลืมเป้เลยกลับมาเอาที่สระว่าย
น้ำ แต่เขาก็กลับเจอจักษ์นอนไม่ได้สติอยู่ที่ริมสระ วิชย์ตบหน้าเพื่อนเบาๆก่อนจะก้มลงผายปอดจนชายหนุ่มสำลักน้ำฟื้นขึ้นมา
“แค่ก!!”
“ฟื้นแล้ว” วิชย์สวมกอดเพื่อนทันทีที่เขาฟื้น จักษ์ยังคงมึนกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่
“กูจมน้ำหรอวะ”
“กูก็ไม่รู้ กูลืมเป้เลยกลับมาเอา ละก็เจอมึงนอนตายห่าอยู่ข้างสระเนี่ย โค้ชแม่งก็กลับหอไปกันหมดละ นี่ถ้ากูไม่มาเจอ มึงได้ไปหา
ยายทวดมึงแล้ว”
“กูไม่เข้าใจวะ เมื่อกี๊มันมีอะไรไม่รู้ แต่ก็ขอบคุณมึงนะ”
จักษ์ยิ้มให้เพื่อนก่อนที่สายตาเขาจะเผลอมองไปที่ริมสระอีกด้าน ตรงนั้นเป็นต้นไม้พุ่มๆประดับไว้เพื่อความสวยงาม แต่ภายใต้เงา
ร่มไม้นั้น ปรากฏร่างของชายคนหนึ่งใส่กางเกงว่ายน้ำยืนอยู่ ใบหน้าคมเข้มมองเขากลับมาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ร่างกายที่สูงโปร่ง
และแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อช่างซีดเผือกจนน่าขนลุก จักษ์รู้สึกคุ้นเคยแต่ก็จำไม่ได้ว่าเป็นใคร
“มองไรวะ” วิชย์ถามเพื่อนที่เหม่อไปด้านหลังของตน
“ใครวะ!!” จักษ์ตะโกนหวังว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน แต่ไม่เป็นผล ร่างนั้นกลับเลือนหายไปต่อหน้าต่อตาเขา
“เหี้ย รีบไปกันเถอะ” ชายหนุ่มรีบคว้าข้อมือเพื่อนก่อนจะรีบออกมาจากสระ
โปรดติดตามตอนต่อไป
เรื่องนี้ค่อนข้างจะหื่นพอสมควร
มาลงให้ก่อนเล็กน้อย
ต่อไปจะยาวตามนิยายปกติแล้ว
ฝากติดตามและติชมได้เหมือนเดิมครับผม
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] อะไรสักอย่าง ในสระว่ายน้ำ 18+ บทที่ 1.2 กลับมาต่อหลังจากหายไปนาน (อ่าน 34359 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก