DGseries.ปรารถนารักอสรพิษร้ายTHIRD&PUIMEK❁FIVE❁14-04-16 [P.72]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: DGseries.ปรารถนารักอสรพิษร้ายTHIRD&PUIMEK❁FIVE❁14-04-16 [P.72]  (อ่าน 670622 ครั้ง)

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2792
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5
โอ้วววววว ริริพาพี่งูมาแล้ววววววว :mc4:
เปิดมาก็เลือดท่วมเลยทีเดียว แล้วเอเดนเป็นงูสองหัวว อื้อหือออออ  :a5:
 ว่าแต่เรื่องนี้มีคู่รองไหมคะ เพราะปกติโฟกัสไปแต่คู่หลัก เรายังแอบติดใจเรื่องแมวปุยเมฆ รึปุยฝ้ายนั่นอยู่เลย :hao4:
รอตอนต่อไปปปปปปปปป :กอด1:

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
นี่แค่อินโทรนะ เนื้อเรื่องเต็มจะขนาดไหนเนี่ย

รอลุ้นๆๆ

ออฟไลน์ bobie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-7
พี่งูกับโยชิกลับมาแล้ววว
สิ้นสุดการรอคอยละ
รอตอนแรกอยู่น้าาา

ออฟไลน์ Buppha

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
    • https://m.facebook.com/buppha.manisaeng?refid=13
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด Come backkkkkkkkkkk  :hao5:

ออฟไลน์ GIRL [Y] 100%

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
ในที่สุดก็มาแล้ว
แต่โยชิฝันน่ากลัวจัง อย่าแยกพวกเขาอีกเลยนะขอให้รักกันตลอดไปยาวๆเลย

ออฟไลน์ jbook

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 148
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
 :mew1: มาแล้วววววววว

ออฟไลน์ crunkii3

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 6
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
พี่งูมาแล้ว
อ๊ายยยย รอคอยเธอมาแสนนาน

 :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ Monkey D lufy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +245/-4

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
อาซากับโยชิมาแล้วววววว

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ DeShiWa

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4332
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-9
อ่านบรรทัดแรก

ใจหายใจควำ่

นึกว่าเปนเรื่องจริง

มาแล้วๆดีใจมากเลย

ติดตามเสมอจ้า

ปล ฉันรู้ว่าเธอเก่ง เธอทำได้ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมจ้า

ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
มาต่อแล้ว

ออฟไลน์ Yร้าย

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
คอยมานาน พอเห็นรูปก็มีความสุข แต่พอเปิดเพลงฟัง แล้ว
อ่านอินโทร..โอ้ละหนอ..อาซาของแม่...เอ๊ย...ของหนูโยจัง
มันจะเหมือนความของเพลงรึเปล่า....ฟังให้เศร้าก็เศร้า แต่จะ
ให้มันซึ้งก็ซึ้งได้เหมือนกัน.....เอาเป็นว่าจะเศร้าจะซึ้งบทสรุป
อีหนูโยจังของแม่ต้องแฮปปี้นะจ๊ะ....

ออฟไลน์ lovelypolly

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-3
 :mc4: :mc4:เย้ๆๆๆ ฉลองภาค2
เปิดตัวให้คนอ่านได้ใจหายใจคว่ำไปนิ๊สสส :a5:
ที่แท้น้องโยชิก้อแค่ฝันร้าย
เอ๊ะ!!!หรือฝันบอกเหตุหว่า
อยากรู้คงต้องตามติดติดตามกันต่อไป
ริริสู้ๆ รออยู่นะจ๊ะ  :3123:
ปล.ได้รับหนังสือแล้ว ชอบรูปด้านในนะ แบบอ่านไป ฟินไป ดูรูปไป จิ้นกระจาย อะไรประมาณนี้อ่ะ อิ อิ

ออฟไลน์ shikyu3211

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1537
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-1
แทบใจสลายตามโยชิไปเลย ภาคนนี้ขอเดาว่าโยชิจะแปลงร่างได้ใช่มะ เพราะความจะทำให้โยชิเข้มแข็ง

ออฟไลน์ loveromance

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 187
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
มาแล้วววว :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ DeShiWa

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4332
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-9
มารออ่านจ้า

รอๆ

ออฟไลน์ zeroj

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 564
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ในที่สุดก็มาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

แค่เริ่มต้นก็  ตื่นเต้นล่ะ

 :katai2-1:

ออฟไลน์ RiRi

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 568
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +595/-8
    • RiRiWorld
B.L.O.O.D.L.I.N.E
ONE





        โลกนี้ไม่มีอะไรเท่าเทียม ไม่มีความยุติธรรมอย่างแท้จริง บางสิ่งอาจดูเหมือนว่าเท่ากัน แต่ความจริงแล้วมันแค่เกือบจะเท่า แค่เหมือน แต่ไม่มีทางเท่าเทียมกัน

        ความรักของอาซากับความรักของผมก็ไม่เท่ากัน และคิดว่าไม่มีทางที่จะเท่ากันได้

        เขารักผมมากกว่าที่ผมรักเขา นั่นเป็นเรื่องจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ต่อให้ผมรักเขามากขึ้นทุกวันเพื่อไล่ตามความรักของเขา แต่พ่อหนุ่มอเมริกันเจ้าเสน่ห์คนนี้ก็ทำให้ผมเห็นแล้วว่า ความรักของเขาที่มีต่อผมก้าวหน้าไปแบบก้าวกระโดด ล้ำหน้าแบบที่ผมไม่อาจตามทัน

        “ตื่นแล้วเหรอ หิวไหม” คำไถ่ถามแสนธรรมดา แต่ยิ่งตอบย้ำความคิดก่อนหน้า

        “หิวแล้ว” และผมก็ไม่ปฏิเสธเพราะท้องกำลังจะร้องประท้วงขออาหาร

        “ข้างหน้ามีร้านอาหารอยู่ไว้เราแวะพักกินข้าวเช้ากัน ดีไหม”

        “อืม ขอโทษนะ” ผมขยับกอดแขนยาวที่กำลังบังคับพวงมาลัยรถยนต์คันหรูราคาแสนเจ็บแสบ

        “หืม ขอโทษเรื่องอะไร” ดวงตาคมละจากถนนมองผมด้วยความสงสัย

        “ก็ฉันปล่อยให้นายขับรถคนเดียว ส่วนตัวเองเอาแต่หลับตั้งแต่ขึ้นรถ”

        “หึหึ คิดว่าเรื่องอะไร อย่าคิดมาก ฉันเป็นคนอยากขับรถไปเอง เลยทำให้นายต้องลำบากออกเดินทางแต่เช้าไปด้วย” ความใจดีของอาซาทำให้ผมรู้สึกกระดากใจมากขึ้นไปอีกเท่าตัว

        “แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ควรจะนั่งเป็นเพื่อนนาย”

        “แล้วก่อนหน้านี้นายไม่ได้นั่งเป็นเพื่อนฉันตรงไหน” ย้อนมาแบบนี้ผมถึงกับไปไม่ถูก “ถึงแม้จะนอนมาเป็นเพื่อนก็เถอะ” อาซาพูดต่อ ผมหยุดเถียงเรื่องนี้ทันที เถียงไปก็ไม่ชนะ

        หลังจากผ่านเรื่องเหนือฝันเหนือจินตนาการมาได้สามเดือน ก็ถึงช่วงเวลาของการปิดภาคเรียน ผมคิดถึงบ้านมากๆ จึงชวนอาซากลับไปด้วยกัน เขาไม่มีท่าทางลังเล ยอมทำตามใจผมแบบที่จูเลียตค่อนแคะว่าเขากำลังจะทำให้ผมเคยตัว เพราะตามใจผมเกินเหตุ ความจริงคือเธออยากให้อาซาไปเที่ยวเยอร์มันกับเธอและคนอื่นๆในบ้าน

        วันก่อนเราเถียงกับเกี่ยวกับวิธีกลับบ้าน ผมอยากนั่งเครื่องบินกลับ ไวกว่าขับรถกลับเองเป็นวันๆ แต่อาซาไม่ยอมนั่งเครื่องบิน เขายืนกรานว่าจะขับรถไปเองโดนใช้คำพูดหวานหูในการหว่านล้อมให้ผมเห็นด้วยกับเขา ว่าเขาต้องการใช้เวลาในการเดินทางกับผมยาวๆ เขาอยากใช้เวลาร่วมกับผมให้มากที่สุดเพื่อทดแทนช่วงเวลาที่ขาดหายไป ซึ่งผมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจ ในเมื่อจะขับรถไปเองหรือนั่งเครื่องบินไปมันก็ไม่น่าจะต่างกันนัก เพราะยังไงช่วงหนึ่งเดือนต่อจากนี้ตัวของผมก็ต้องผูกติดกับเขาอยู่แล้ว แต่ก็นั่นแหละ เพราะเป็นอาซา ต่อให้ไม่ต้องขอร้อง ผมก็ยินดีตามใจทุกเรื่องขอเพียงเขาเอ่ยปากบอก

        เพราะผมเองก็กำลังชดเชยความรักในช่วงที่ขาดหายไปให้เขาอยู่

        ผมเคยคิดว่า...ถ้าหากผมจำเรื่องราวในอดีตได้ จะดีสักแค่ไหน ในความฝันที่แสนจะลางเลือนที่เคยหลับฝันถึง ผมรู้สึกได้ถึงความรักที่เปรี่ยมล้น คำรักที่เฝ้าเวียนบอกกันและกันเต็มไปด้วยความรู้สึก อิ่มเอมใจเพียงแค่ได้ยิน และก็บีบคั้นหัวใจให้ผมร้องไห้ทุกครั้งที่หลับฝัน ไม่ได้เอ่ยเกินจริงแม้แต่น้อย บอกใครไปก็คงจะดูเชื่อได้ยาก ทว่าผมรู้สึกได้จริงๆ แต่น่าเสียดายที่พักหลังมานี้ผมไม่เคยฝันถึงเรื่องราวในอดีตอีกเลย

        ขอให้อาซาเล่า เขาก็เอาแต่อมยิ้มแล้วไม่พูด ไม่ว่าผมจะอ้อนยังไงเขาก็เอาแต่ยิ้มเจ้าเล่ห์จนทำให้ผมไม่อยากรู้ขึ้นมาดื้อๆ

        ความหดหู่พลันหายไปชั่วขณะ ความประหลาดใจไหลหลั่งเข้ามาแทนที่ ผมมองป้ายบอกยินดีต้องรับสู่จังหวัดแพร่

        “อาซา นายขับรถไปบ้านฉันถูกได้ยังไง” ถึงจะแปลกใจที่อาซารู้เส้นทาง แต่ผมกลับแปลกใจตัวเองมากกว่าที่ว่าทำไมเพิ่งมานึกเอะใจ
อาซามองหน้าผมแวบหนึ่งก่อนตอบแบบไม่ต้องคิด “จำไม่ได้เหรอว่าฉันเคยไปบ้านนายตอนที่นายยังเด็กๆ ลืมหรือไง”
“อ่า นั่นสินะ” ผมอยากจะเอาหัวโขกกับคอนโซลรถเรียกสติที่ไม่ค่อยจะสมประกอบเท่าไหร่ แน่นอนที่สุดว่าไม่มีอะไรจะต้องสงสัยถ้าผมจะใช้ความคิดสักนิดหนึ่ง

        “ฉันไปบ้านนายบ่อยกว่าบ้านตัวเองอีก หลับตาไปยังได้”

        “เวอร์”

        “หึหึ”

        ใช้เวลาเกือบหนึ่งวันเต็มในที่สุดเราก็มาถึงเชียงใหม่บ้านเกิดเมืองนอนของผม เมื่อช่วงบ่ายผมโทรบอกพ่อกับพี่ยอร์ชแล้วว่าจะมาถึงดึก แต่ความจริงไม่ได้ดึกอย่างที่คิด บางทีอาจเป็นเพราะช่วงเวลาที่ผมผล็อยหลับไปแทนที่จะนั่งคุยเป็นเพื่อนอาซาในขณะขับรถ อาซาจึงได้โอกาสทำตัวเป็นนักขับตีนผี ตื่นมาอีกทีก็ถึงจังหวัดแพร่ จากนั้นผมก็อยู่เป็นเพื่อนอาซาจนกระทั่งถึงบ้าน

        ภาพที่พ่อและพี่ยอร์ชยืนรอผมอยู่ที่ชานระเบียงหน้าบ้าน ทำให้ผมตื่นเต้นแบบแปลกๆ พ่อและพี่ยอร์ชยังคงเหมือนเดิม ช่วงเวลาสองทุ่มที่คนอื่นควรจะต้องอยู่ในชุดเตรียมพักผ่อน แต่สำหรับพ่อกับพี่ยอร์ชแล้ว ทั้งคู่จะยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ใส่เข้าไร่จนกว่าจะแน่ใจแล้วว่างานในวันนั้นเสร็จสิ้นเรียบร้อยดี

        “ว่าไงตัวแสบ นั่งรถเมื่อยไหมลูก” ผมตรงเข้าไปกอดพ่อเป็นคนแรก อาซาเป็นคนขนกระเป๋าเสื้อผ้าลงจากรถ

        “ไม่เท่าไหร่ฮะ ฟอดดด คิดถึงพ่อจังเลย คิดถึงพี่ยอร์ชด้วย” ผมผละจากพ่อเข้าไปกอดพี่ยอร์ช

        “คิดถึงพี่กับพ่อแต่ไม่ค่อยจะโทรมาเลยนะ” พี่ยอร์ชแซะพลางกอดตัวผมโยกซ้ายขวา ผมรีบเงยหน้ายิ้มกว้างเป็นการประจบ ช่วยไม่ได้ที่การอยู่กับอาซาจะทำให้ผมลืมทุกสิ่งรอบตัว เพื่อพุ่งความสนใจไปที่เขาเพียงคนเดียว

        “โธ่พี่ยอร์ช ก็โยยุ่งๆกับการสอบนี่ครับ เลยไม่ค่อยได้โทรหา อย่างอนเลยนะ”

        พี่ยอร์ชอมยิ้ม ผมหันไปมองอาซาที่ยืนเรียบร้อยต่อหน้าพ่อและพี่ยอร์ช

        “สวัสดีครับ” อาซาเอ่ยทักทายเป็นภาษาไทยอย่างที่ผมสอน เขาฟังภาษาไทยเข้าใจและพอจะพูดได้ เพียงแต่ไม่ยอมพูด ก็ไม่เข้าใจว่าทำไม

        “ไปๆเข้าบ้าน คืนนี้ฉลองกันหน่อยดีไหม ว่าไงพ่อหนุ่ม” พ่อตบไหล่อาซาพาเข้าบ้าน ผมกับพี่ยอร์ชเดินตามหลัง

        พ่อกับพี่ยอร์ชยอมรับอาซาได้มากขึ้นเพราะเขาแสร้งว่าดูแลผมอย่างดีไม่มีล่วงเกิน วันไหนที่ครอบครัวผมไปหาที่แอชยู อาซาก็จะเก็บข้าวของของตัวเองออกจากห้องผมโดยเรียกฟรินน์และเวสตันมาช่วยกันเก็บและเมื่อพ่อกับพี่ยอร์ชกลับ พวกเขาก็ช่วยกันขนของกลับเข้าห้องผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

        เพราะอย่างนั้นเขาจึงเกือบจะกลายเป็นลูกรักของพ่อโดยหารู้ไมว่าลับหลังเขารังแกผมขนาดไหน แม้ผมจะเต็มใจให้รังแกก็เถอะ และอาซายังเป็นน้องชายขี้เมาของพี่ยอร์ช ให้กล่าวกันตามจริง อาซาแก่กว่าพี่ยอร์ชเป็นพันๆปี ตลกดีที่ผมมีคนรักแก่กว่ายิ่งกว่ารุ่นปู่รุ่นทวด

        คืนแรกของการกลับบ้าน ปาร์ตี้งานเลี้ยงคือสิ่งที่ผมรอคอยและมันกำลังเดินอยู่ในบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้าน อาหารที่ผมโปรดปรานมีให้กินไม่อั้นโดยฝีมือของพ่อ พ่อผมทำอาหารอร่อยที่สุด รองลงมาก็คือผม และพี่ยอร์ชที่ไม่ค่อยจะได้ความเรื่องอาหารการกิน

        ลมเย็นๆพัดเอากลิ่นดินกลิ่นต้นไม้ใบหญ้าที่คุ้นเคยมาให้ชื่นใจ ท้องฟ้าเปิดไร้เมฆบดบังพระจันทร์กลมโตและดวงดาวที่ระยิบระยับทอแสง ในเมืองมองไม่เห็นดาวเยอะขนาดนี้ อาจเพราะสีแสงไฟจากตึกรามบ้านช่องมาแทนที่บนพื้นดิน พวกดาวเลยน้อยใจ หลีกหนีมาให้คนต่างจังหวัดได้เชยชมแทน

        “ยินดีตอนรับกลับบ้าน อืม...ในช่วงปิดเทอมนะตัวเล็กของพ่อ” พ่อที่เริ่มกรึ่มๆเพราะดื่มไวน์เข้าไปมากกว่าขวดพูดกับผมก่อนจะเบนสายตามองอาซาที่นั่งข้างผม “และยินดีตอบรับสู่ไร่องุ่นของเรา”

        “ขอบคุณครับ” อาซาตอบรับ

        แกร๊ง!

        แก้วไวน์ทั้งสี่แก้วชนกระทบกัน ก่อนที่จะหายวับลงท้องของแต่ละคน มีเพียงผมที่ทำแค่จิบ ถึงบ้านผมจะทำไร่องุ่น บ่มไวน์ขายส่งทั้งในประเทศและนอกประเทศจนมีชื่อเสียง แต่ให้ตายยังไงผมก็ไม่ถูกจริตกับรสชาติของมันเสียที พยายามหลายครั้งที่จะเข้าถึงรสชาติของไวน์ว่ามันล้ำลึกขนาดไหนถึงได้ราคาแพงนัก แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม ผมว่ากินน้ำองุ่นกล่องละสิบกว่าบาทยังรู้สึกอร่อยเสียกว่า

        “ไวน์ขวดนี้อร่อยดีนะครับ”

        “แน่นอน ขวดนี้พ่อแลอย่างดี พรุ่งนี้เข้าไปดูโรงบ่มไหมล่ะ” พ่อเอ่ยชวน อาซาทำตาวาววับเมื่อเจอสิ่งที่ถูกใจ

        “ได้เหรอครับ”

        “ได้สิ”

        ผมลุกออกจากโต๊ะไปย่างบาร์บีคิวมาเพิ่ม คนอื่นกินกันไม่เยอะ หนักไปทางดื่มไวน์มากกว่า ผมเห็นพ่อกับพี่ยอร์ชเข้ากับอาซาได้ผมก็ดีใจ แต่ไม่รู้ว่าถ้าทั้งสองรู้ว่าอาซาไม่ใช่มนุษย์ปกติธรรมดาจะเป็นยังไง แต่เพื่อไม่ให้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากจะคาดการณ์ เราต้องปิดเรื่องนี้ไม่ให้พ่อกับพี่ยอร์ชรู้เป็นอันขาด

        ผมถือจานบาร์บีคิวกลับมาที่โต๊ะ พ่อกำลังโม้เรื่องจะปลูกบ้านพักอีกหลังที่ท้ายไร่ ตรงนั้นมีน้ำตกสวยที่ผมชอบแอบไปเล่น

        “รู้ไหมว่าโยชิซนมาก ชอบหนีออกไปเล่นท้ายไร่เป็นประจำ พ่อกับยอร์ชตามจับกันหัวหมุน อยากจับตีก้นหลายที แต่ก็ทำไม่ลง เพราะโยชิชอบชิงร้องไห้ก่อนที่พ่อจะตี ฮ่าๆๆ” พ่อดูอารมณ์ดีกับการที่ได้ขายผม

        “พ่อก็พูดเกินไป โยไม่ได้ดื้อขนาดนั้นสักหน่อย” ผมแก้ต่าง บังเอิญสบตากับอาซา เขามองผมเหมือนจะบอกว่าเขาเชื่อว่าผมดื้อตามที่พ่อเล่า

        “น้อยไปสิเรา เผลอเป็นไม่ได้ หนีเข้าไร่เข้าป่าทุกที” พี่ยอร์ชเสริมทัพช่วยกันรุมผม อาซาพยักหน้าเห็นด้วย ผมชักสีหน้าใส่ทั้งสามคน แต่ไม่รู้จะเถียงอะไร ในเมื่อมันก็เป็นความจริง แล้วพ่อกับพี่ยอร์ชก็เล่าเรื่องน่าอายสมัยผมยังเด็กๆให้อาซาฟังหมดเปลือก เล่าหมดทุกเรื่องที่พวกเขาจะนึกออก

        พ่อ พี่ยอร์ช อาซา จำไว้เลย...ผมงอน!

        เวลาผ่านพ้นเข้าสู่วันใหม่ พ่อและพี่ยอร์ชกอดคอกันเข้านอน ผมกับอาซานอนห้องเดียวกัน ทีแรกพี่ยอร์ชจะจัดห้องให้ใหม่ แต่พ่อว่าไม่จำเป็น อาซาก็เลยได้นอนห้องเดียวกับผม

        “ฝันดีนะเด็กดื้อ” อาซากระซิบใกล้ริมฝีปากผม ผมจุ๊บปากเขาตอบแม้จะขัดเคืองกับคำเรียกที่เขาใช้เรียกผมก็ตาม

        “ฝันดีงูแก่!” ผมว่าฉายานี้เหมาะกับอาซาดีนะ

        อาซาหัวเราะหึในลำคอ สองแขนกอดรัดตัวผมแนบอกกว้างแน่น “ไม่อยากนอนก็บอกตรงๆเลย ถ้าหากอยากถูกงูแก่ๆอย่างฉันกินเรียบ” ดวงตาสีดำเป็นประกายของอาซาวาววับด้วยความหื่นกระหาย แต่ก่อนมาเขาก็กินผมไปแล้ว วันนี้ผมเหนื่อยจากการนั่งรถเป็นเวลานาน ให้ตายก็ไม่ยอม เพราะถ้ายอมอาจตายก่อน

        “นอนไปเลย!”




        ซ่า~!

        ฝนตกหลงฤดูหรือยังไง ไม่มีใครอยู่บ้านด้วย ทุกคนออกไปไร่กันหมด ทิ้งให้ผมอยู่บ้านคนเดียวพร้อมกระดาษโน๊ตบนหน้าผากจากอาซา

        -โยชิ ฉันจะออกไปไร่กับพ่อและพี่นาย ห้ามโกรธเพราะฉันปลุกนายแล้ว แต่นายไม่ตื่นเอง-

        พร้อมกับแผ่นที่สองหน้าตู้เย็นจากพี่ยอร์ช

        -ไม่ต้องเข้าไปในไร่นะ อยากได้อะไรโทรมา ช่วงนี้ฝนตกงูชุม แล้วพี่จะเก็บองุ่นไร้เม็ดมาให้กินนะตัวเล็ก-

        จะต้องให้บอกไหมว่าผมอายุใกล้จะยี่สิบแล้ว

        ผมนั่งกินโจ๊กในห้องนั่งเล่น เปิดโทรทัศน์ดูเคล้าเสียงฝนตกพรำๆ อากาศแย่ขึ้นทุกปีๆ เพราะภาวะโลกร้อนทำให้ฤดูกาลเปลี่ยนไปหมด หน้าหนาวแทนที่จะหนาวกลับฝนตกและแดดเปรี้ยง

        ‘แปะๆๆ’

        “ฝนสาดอีกแล้วเหรอเนี่ย” ผมมองหน้าต่างในห้องนั่งเล่นที่เปิดอ้าทิ้งไว้ ประจำเลยบานนี้ ผมว่ามันจะต้องเสียแน่ๆ เปิดเองตลอด

        ก่อนที่น้ำจะเจิ่งนองท่วมบ้าน ผมเดินไปจะปิด แต่สายตาเจ้ากรรมดันจ้องไปที่ต้นไม้ต้นใหญ่ใกล้หน้าต่าง สิ่งที่เห็นทำเอาตกใจไม่น้อย แต่ก็พอจะตั้งสติได้

        งูสองสามตัวตัวเลื้อยพันอยู่บนนั้น พอเพ่งดูดีๆถึงได้รู้ว่าเป็นพวกอาซา ที่รู้ก็เพราะตรงกลางตัวจะมีสัญลักษณ์รูปงูอ้าปากโชว์เขี้ยวประจำกลุ่มของอาซาปรากฏอยู่ หน้าประตูทางเข้าบ้านพักของอาซาก็มีสัญลักษณ์นี้ติดไว้ แต่ถ้าบนตัวงูจะมองไม่เห็นรายละเอียดมากนัก บนตัวอาซาก็มี มันจะฉากแสงวูบวาบเล็กน้อยบนหลังของเขายามที่เขาร่วมรักกับผม ผมเพิ่งจะเห็นได้ไม่นานนี้ เพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยได้สังเกต

        สามสี่เดือนที่ผมรู้จักอาซา ผมยอมรับในตัวตนที่เขาเป็น และแค่เขาคนเดียวที่ผมยอมรับได้ ยังไงผมก็ยังกลัวและเกลียดงูมาก แค่มองก็พอทำใจได้ แต่ถ้าในระยะใกล้ผมยังรับไม่ไหว อาซาเลยสั่งให้พวกลูกน้องของเขาอยู่ให้ห่างจากผม

        แต่สงสัยอาซากลับมาผมต้องบอกเขาอีกเรื่อง ห้ามลูกน้องเขาขึ้นไปเลื้อยบนต้นไม้ต้นนี้อีก มันทำให้ผมหลอน!

        ‘ปึก’

        ผมดึงหน้าต่างปิด กำลังจะหมุนตัวกลับไปกินโจ๊กแต่ แต่หางตาเห็นความผิดปกติบางอย่าง ผมหัวขวับมองที่ต้นไม้ใหญ่อีกครั้ง

        งูเหรอ?

        งูสีเงินกำลังเลื้อยผ่านกิ่งไม้แล้วหายไปกับใบไม้ที่แผ่ตัวหนาทึบ ผมยกมือขยี้ตาแต่ภาพก็ไม่ได้เปลี่ยนไป เป็นงูสีเงินจริงๆหรือผมตาฟาดเพราะสายฝน

        สุดท้ายผมก็สรุปเอาเองว่าผมอาจจะมองผิดไปเอง มันจะไปมีได้ยังไงงูสีเงิน หรือถ้ามีก็คงเป็นพวกเดียวกับอาซานั่นแหละ ก็อยู่ด้วยกันนี่นา มันจะแปลกอะไร ในเมื่องูกลายเป็นคน คนกลายเป็นงูได้ จะมีงูเจ็ดสีหรือยี่สิบสีก็คงไม่แปลก

        ติ๊ดๆๆ

        ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดอ่านข้อความที่พี่ยอร์ชเป็นคนส่งมา บอกว่าติดฝนกลับมากินข้าวกลางวันที่บ้านไม่ได้ จะหากินจากในไร่แทน และยังบอกให้ผมทำกับข้าวสำหรับมื้อเย็นของวันนี้เพราะแม่ครัวขอลาหยุด

        ในเมื่อไม่มีอะไรทำผมก็เลยนอนเล่นอ่านการ์ตูนเรื่องโปรดอยู่ในห้องนั่งเล่นรอเวลาทำอาหารเย็น และรอเวลาที่สมาชิกคนอื่นกลับมาบ้าน ปิดเทอมก็ดีแบบนี้ ไม่มีอะไรต้องคิดมาก ไม่มีอะไรต้องเครียด

        ฟุบ!

        “อุก!”

        จุก!!!

        โอ๊ยเจ็บ นอนเล่นอยู่ดีๆก็โดนใครบางคนทิ้งตัวทับ ร่างแทบจมหายไปกับโซฟาที่ต่อให้นุ่มยังไงก็ไม่ช่วย กลิ่นกายผู้ชายแบบเย็นๆคุ้นจมูก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร

        “I miss you babe”

        จุ๊บ~

        “อาซา! นายทำบ้าอะไรของนาย ฉันหนักนะ!” ผมร้องโวยวายลั่นบ้าน ไส้จะปลิ้น แทนที่อาซาจะรีบลุกออกจากตัวผม เขากลับบี้ตัวผมให้แนบไปกับโซฟายิ่งกว่าเดิม ผมดิ้นๆแต่สู้แรงเขาไม่ได้

        “ปล่อย!” ผมตวาด ส่ายหน้าไปมา จะหายใจไม่ออกแล้ว

        อาซาคงเห็นว่าผมจะไม่ไหว เลยยอมลุกออกไป ผมพลิกตัวนอนหงายในทันที กอบโกยอากาศเข้าปอดอย่างเอาเป็นเอาตาย

        “จะฆ่ากันหรือไง!” ผมมองค้อนอาซาตาขวาง เขาทำหน้าเรียบไม่สะทกสะท้าน

        “นายก็รู้ว่าฉันไม่ฆ่านายหรอกน่า” เขาอมยิ้ม น้ำเสียงของเขาสงบปกติ นุ่มนวลแผ่วเบาราวขนนก ผมทำตาเหลือกใส่ แอบรู้สึกขัดเขินเล็กน้อย เหลือบมองนาฬิกา สี่โมงเย็นแล้วนี่นา

        “แล้วพ่อกับพี่ยอร์ชละ” ผมถามอาซาที่ทิ้งหัวนอนบนตักผมอย่างสบายใจ เสื้อผ้าเขาฉ่ำไปด้วยน้ำฝน ซึ่งถ้าเป็นผมหรือคนธรรมดาคงจะรู้สึกไม่สบายตัว แต่ไม่ใช่กับอาซา เขาชอบน้ำฝนยิ่งกว่าเด็กๆ

        “ออกไปซื้อของที่ในตัวเมือง ฝากมาบอกว่าให้นายทำกับข้าวเลย” เขาหลับตาพูด ปลายนิ้วเย็นเฉียบกุมมือผมเอาไว้แล้วบีบหนักเบาสลับกันก่อนจะยกจรดที่ริมฝีปาก

        “ผิวนายหอม ฉันชอบ” พูดพร้อมแสดงให้เห็นว่าเขาชอบมากแค่ไหนด้วยการไล้จูบตามท่อนแขนสีขาวเหลืองของผม เพราะพ่อกับพี่ยอร์ชออกไปข้างนอกนี่เอง อาซาถึงได้วางใจในการกระทำอุกอาจต่อลูกชายเจ้าของบ้านอย่างผม

        “ไปๆ ลุกขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้องซะ ฉันจะไปทำกับข้าวแล้ว” ผมดันตัวอาซาออกจากตัก เขายอมลุกขึ้นไม่อิดออด หันหน้าหาผม เอื้อมมือมาแตะใบหน้าผมเบามือ สัมผัสนุ่มนวลชวนเคลิบเคลิ้ม

        “จูบหน่อยสิ”

        ผมนิ่งเงียบ ปลายนิ้วเย็นลากไล้มาถึงริมฝีปาก นวดคลึงเรียกร้อง ตามด้วยใบหน้าที่แสนจะเร้าอารมณ์เคลื่อนเข้าใกล้จนลมร้อนกระทบใบหน้า

        ในวินาทีที่ริมฝีปากหยักกำลังจะประทับลงมา ผมก็ออกแรงผลักหน้าอาซาอย่างแรง เขาอึ้งทำหน้าตื่นที่ผมกล้าทำร้ายเขาเพราะปกติผมไม่เคยทำ

        “นี่ห้องนั่งเล่นนะ พ่อกับพี่ยอร์ชมาเห็นจะทำไง” ถึงทั้งสองคนจะยอมรับอาซา แต่เรื่องแบบนี้กับสังคมไทยไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้อย่างโจ่งแจ้ง

        อาซาควรจะระวังมากกว่า ในเมื่อเขาก็เป็นคนบอกผมเองว่า เวลาที่เขาสัมผัสร่างกายผม เขาไม่สามารถจะควบคุมตัวเองได้ และที่ผ่านมาเขาก็พิสูจน์ให้ผมเห็นแล้วว่า เขาไม่เคยอดทนความต้องการที่มากมายยิ่งกว่าลาวาร้อนๆในภูเขาไฟได้ หรือไม่เขาก็ไม่คิดจะอดทนอย่างจริงจัง

        “ไว้ฉันจะทบต้นทบดอกคืนนี้ทีเดียว” อาซากล่าวโทษผมแล้วก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำบนห้องผม

        “คิดว่าทำได้ก็ลองดู” ผมลอบยิ้มลับหลัง เดินผิวปากเข้าครัว ลืมไปเสียสนิทว่าจะบอกอาซาเรื่องงูลูกน้องของเขาและถามเกี่ยวกับงูสีเงิน ไว้เขาลงมาค่อยถามก็แล้วกัน





        ..........................

        พูดคุยกับนักเขียน
        เหนื่อยจัง นั่งปรับนู่นนี่ก่อนลง ไม่รู้เป็นเพราะเหนื่อยจนคิดอะไรไม่ออกเขียนไม่ถูก หรือเพราะไม่ได้เขียนมาระยะหนึ่งเลยเริ่มฝืด
        ถ้ามีคำผิดเยอะ ต้องกราบขอโทษไว้ ณ ตรงนี้เลย เพราะริริมีเวลาในแต่ละวันน้อยจริงๆค่ะ แต่จะพยายามให้ผิดน้อยที่สุดนะคะ เพราะฉะนั้น ใครอ่านเจอผิดตรงไหนแล้วใจดีบอกหน่อยนะคะ ถือเป็นการทำบุญให้คนอ่านคนอื่นๆรู้สึกเจริญหูเจริญตา ผลบุญก็ขอให้คุณเจอคนรักแบบพี่งู ^_^
        ตอบคำถามที่หลายคนสงสัยก่อนนะคะ
        1.   เรื่องนี้ไม่ดราม่านะ หมายถึงดราม่าหนักๆอ่ะไม่มี มีแค่อารมณ์ซึ้งกับพ่อแง่แม่งอนกันนิดหน่อย ถ้าจะดราม่าก็ไปดราม่ากับครอบครัวพระเอก ก็นะ...ปูทางมาตั้งแต่ภาคแรก แต่คู่พระนายส่วนมากมีแค่ซึ้ง โอเค เคลียร์นะ
        2.   นอกจากคู่หลักมีคู่รองไหม คำตอบคือ...มี! คู่ใครมีใบ้ไปแล้ว ส่วนคำใบอยู่ที่ตรงไหน ย้อนกลับไปดูเอาว่าภาคนี้ริริลงอะไรไปบ้าง
       3.   เรื่องน้องแมวปุยเมฆกับข้อสงสัยที่ว่านางเป็นมากกว่าแมวหรือเปล่า ไม่รู้ แต่ภาคนี้นางมีบทอยู่นะ ติดตามๆ
       4.   มีคนอยากอ่านเรื่องในอดูต เอ้อ อดีต (ก็ยังจะเล่น) เรารู้ทันหรอกว่าอยากรู้ตอนที่เขาเกี้ยวพาลาสีกันเป็นเดือนๆ มีน่ะมี มีตอนจบเรื่อง แต่...เราไม่แน่ใจนะว่าจะมีฉากอะซ่าบาฮึ่มกันหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้ ริริขอพิจารณาดูก่อนว่าสมควรแต่งหรือไม่
       5.   อย่างที่รู้กันว่าซีรีย์ Dangerous Guys มีทั้งหมด4เรื่อง ข้าพเจ้าของให้สัญญาว่า ข้าพเจ้าจะแต่งให้ครบทุกเรื่อง ไม่มีทิ้งหรือเลิกเขียน แต่อาจมีหายไป เนื่องจากอีกสามเรื่อง พี่หมาป่า พี่เสือและพี่สิงโต น้องยังคิดพล็อตที่ลงตัวที่สุดไม่ออก เลยอาจต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งในการสร้างจินตนาการที่สุดแสนจะล้ำเลิศ นั่นหมายความว่า เซ็ตนี้ใช้เวลานานค่า (ถ้าเป็นตอนที่ยังเรียนไม่จบ คงมีเวลาแต่งนิยายมากกว่านี้)
       6.   ริริจะลงนิยายหลังสี่ทุ่มในวันที่ได้แจ้งลงไว้ล่วงหน้า ทุกคนจงรับทราบ!

       ก่อนจากไปในค่ำคืนนี้
       เราจะต่อเรื่องของคาร์เตอร์พ่อเสือสุดหื่นหลังเรื่องนี้จบ ช้าหรือเร็วต้องขอให้ทุกคนร่วมมือกับริรินะคะ (ร่วมด้วยช่วยกันกดดันริริให้แต่งนั่นเอง งื้อออ)
       และสุดท้ายขอขอบคุณการตอนรับกลับบ้านที่แสนจะอบอุ่น เพราะคนอ่านน่ารักเนี่ยแหละ เลยกลับมาลงทั้งๆที่เหนื่อยจากงานและเวลาพักไม่ค่อยมี
       ขอบคุณที่ยังอยู่เคียงข้างกัน รักนะคะ :mew1:



.........................
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-10-2014 20:18:59 โดย RiRi »

ออฟไลน์ MK

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-4
อาซาหื่นจริงๆ ถูกใจเค้าเลย     :hao7:     

รอคอยคาร์เตอร์จ้ะ   :m1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ บี

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1
ชอบบๆ สนุกมากๆ ริริ ไม่ผิดหวัง รักพี่งูอาซา น้องโยชิค่าาาา แร้วววก้อรักคนแต่งที่สุดเรยยยยย  :mew1: :mew3: :mew4:

silver

  • บุคคลทั่วไป
ตอนแรกจะปิดคอมแล้วนอน แต่พอเห็นว่าอัพ ก็รีบทิ้งที่นอน

มานั่งอ่านเลยละค่ะ  :hao6:  :3123:

ออฟไลน์ BeauBeeiiz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-1
บอกเลย ว่ากลัวดราม่ามาก อ่านอินโทรแลเวแบบ
อาซาของฉัน!!! แล้วโยชิจะอยู่ยังไง แตถ้าจะม่าฝั่งครอบครัว
ก้ยังไหวอยู่ อิงูน้ำเงินนี่ะอเดนแน่!!

สู้ๆค่ะ

ปล.ได้รับดับเบิ้ลเฟสแล้วนะค่ะ ชอบพอกเกตพิเศษมาก
       พกสะดวก หยิบทุกครั้งที่ว่าง ขอบคุณค่ะ :))

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1859
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
อาซาหื่นตลอดเว 5555

ออฟไลน์ loveromance

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 187
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1

ออฟไลน์ GIRL [Y] 100%

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
งูสีเงินเป็นใครกันนะ ใช่พี่ชายอาซาหรือเปล่า

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
งูสีเงินที่ โย เห็นจะใช่พี่ชายของ อาซา หรือเปล่านะ


ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
งูสีเงินนั้นพี่ชายอาซาใช่มั้ย?

ออฟไลน์ badbadsumaru

  • ♡ caramel macchiato
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-2
อ่านอินโทรละกลัวดราม่าขึ้นมาทันที
55555555555555
เอเดนตามมาที่ไร่ใช่ไหมมม

ออฟไลน์ quiicheh.

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-9
แหมอาซาาาา
ถนอมโยชิหน่อยสิ
แต่อยากอ่านตอนเค้าจีบกันจริงๆในอดีต55

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด