"เพื่อน" ครั้งหนึ่งในความทรงจำสีจางๆ [true story] ++(จบแล้ว)++
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: "เพื่อน" ครั้งหนึ่งในความทรงจำสีจางๆ [true story] ++(จบแล้ว)++  (อ่าน 7342 ครั้ง)

marat_04

  • บุคคลทั่วไป
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

ความรักมันมักเกิดขึ้นโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ต้องใช้เวลา แต่พอถึงเวลาจากลา กลับทรมานและลำบากนักที่จะลืม


ผมมีเรื่องจะเล่าให้เพื่อนๆฟังคับ

มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับชีวิตผม

เรื่องนี้ที่เกิดขี้น

มันทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปมาก จากเด็กกลายเป็นผู้ใหญ่

เปลี่ยนทั้งในทางที่ดีและไม่ดี

เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอนที่ผมอยู่ปีหนึ่ง

เรื่องมีอยู่ว่า............

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-06-2014 11:05:05 โดย marat_04 »

marat_04

  • บุคคลทั่วไป
"เฮ้ยนายชื่อไรว่ะ"

"เราชื่อมิ้น"

"แล้วนายหล่ะ"

"เราชื่อเติ้ล"

"มิ้นมาดูให้หน่อยดิเราเขียนรูปนี้ถูกไหม"

มันเป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกัน เป็นการเรียนวิชาเขียนแบบ

ลืมบอกไปว่าผมเรียนเกี่ยวกับอะไรทางนี้หล่ะคับ

ผมเก่งเรื่องวิชาเขียนแบบและเป็นวิชาเดียวที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น

หลังจากนั้นมาผมและเติ้ลเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น

เพราะเราเรียน Section เดียวกัน

แต่เราเรียนคนละสาขากันนะคับ

ถ้าเรียนด้วยกันจนถึงวันนี้ผมคงตายไปนานแล้วหล่ะ

เหตุที่ผมกับเติ้ลสนิทกันมากก็เพราะว่าเรามีอะไรหลายๆอย่างคล้ายๆกัน

เช่น ผมไม่เข้าเชียร์ เติ้ลก็ไม่เข้าเชียร์

ผมชอบโดดเรียน เติ้ลก็เอากับผมด้วย

ผมชอบกินเหล้าเที่ยวกลางคืน เติ้ลเขาก็ไม่แพ้ผมเช่นกัน

แต่เราก็ไม่ลืมเรื่องเรียนนะคับ

เราไม่เคยติดเอฟเลยสักตัว

ตอนแรกเกรดผมเยอะกว่าเติ้ลมาก แต่พอจบปีสี่เติลเกรดคงเท่ากับผมหรือเยอะกว่าผมแล้วคับ

เพราะเขาเป็นคนขยัน มุ่งมั่น

เติ้ลจบจากโรงเรียนที่อยู่ที่เดียวกับมหาลัย แต่ผมจบจากต่างจังหวัด

แต่เราสนิทกันมาก  นับจากนั้นมา

เราเรียนด้วยกันทุกวิชาเนื่องจากปีหนึ่งต้องเรียนตามที่คณะจัดให้

เราเรียนด้วยกันก็จริงแต่ส่วนมากจะเป็นวิชาบรรยาย

คุยกันมากไม่ค่อยได้เกรงใจคนอื่น

แต่วิชาที่ทำให้เราสนิทกันมากขึ้นคือวิชาเขียนแบบ

เพราะว่าวิชานี้เรียนนาน เรียนรวมๆกันประมาณ 7 ชั่วโมงต่อสัปดาห์

และเป็นวิชาที่ต้องปฏิบัติ เราเลยคุยกันได้

อีกอย่างที่ผมสนิทกับเติ้ลและเพื่อนๆทุกคนในห้องเพราะ.....

ผมไม่มีอุปกรณ์เขียนแบบเลยอ่ะคับท่านผู้อ่าน

ผมเลยยืมเพื่อนไปทั่วห้อง

แต่ข้อแม้ก็คืนผมต้องช่วยทำให้เพื่อนก่อนที่จะขอยืมอุปกรณ์เขา

ผมเลยเก่งวิชานี้ไปโดยปริยาย

เรียนวิชานี้ผมจะมีแต่กระดาษ ดินสอ และไม้บรรทัดเท่านั้นหล่ะคับ

วงเวียน ไม้โปร แม้แต่ยางลบ กับทิชชูยังขอเพื่อนเลยคับ

"เฮ้ยนายชื่อไรว่ะ"

"เราชื่อมิ้น"

"แล้วนายหล่ะ"

"เราชื่อเติ้ล"

"มิ้นมาดูให้หน่อยดิเราเขียนรูปนี้ถูกไหม"

"เฮ้ยทำไมเติ้ลทำงานสะอาดจังว่ะ"

"มิ้นดูดิไอ้เติ้ลมันใช้ทิชชูจะหมดแล้ว ไม่รู้มันจะสะอาดอะไรกันนักกันหนา" เพื่อนอีกคนที่นั้งข้างๆเติ้ลพูดขึ้นมา

"ใครจะไปทำงานสกปรกเหมือนมึงหล่ะ วิชานี้เขาก็ต้องทำสะอาดเป็นธรรดา" เติ้ลสวนกลับไป

"เติ้ลก็ทำถูกแล้วนิ แต่ว่าเราขอทิชชูหน่อยนะงานเราสกปรกๆ" ผมพูดอย่างอายๆแล้วเดินกลับโต๊ะไป

"งานของคุณ...........(ชื่อจริงของเติ้ลขอสงวนนะคับ)ทำได้สะอาดมาก" อาจารย์ชมเติ้ล

เติ้ลยิ้มให้กับเพื่อนที่นั้งข้างๆประมาณว่า เห็นไหมก็บอกแล้วว่างานกูดี (อันนี้ผมคิดเองนะคับ ความจริงเติ้ลไม่คิดอย่างนี้หรอกคับเขาเป็นคนดี)

"แต่เส้นยังไม่คมเท่าที่ควร เส้นไม่เท่ากัน วงกลมก็ไม่เขียนไม่ชัด @#$#%@#$y%#%_@$@%(*@ฯลฯ" อาจารย์ร่ายยาว

ผมสงสารเติ้ลมากคับ อุตส่าห์เอางานไปส่งก่อนเพื่อน โดนด่ากลัวมาเยอะ

ของผมหล่ะที่นี้ ผมต้องตายแน่ๆ

งานของผมทำเสดตั้งนานแล้วแต่ผมชอบทำงานแบบรีบทำรีบเสด

ถูกผิดค่อยว่ากัน

อีกอย่างสกปรกอย่าบอกใคร

ยางลบแถม

ทิชชูก็ไม่มี

ดินสอก็ทื่อๆ

ตายแน่ๆกู

"เอ้า เอางานไปส่งกับ TA นะ" อาจารย์บอกหลังจากร่ายยาว

ผมเห็นทางสว่างแล้ว เกือบตายแล้วไหมหล่ะกู

แล้วความรู้สึกดีๆของเติ้ลที่ถูกทำลายไปเมื่อกี้หล่ะอาจารย์

เอาคืนมา เอาคืนมา ผมไม่ยอมนะอาจารย์

หลังจากนั้นพวกผมเลยรู้สัจจะธรรมชีวิตว่า

"อย่าคิดที่จะเอางานไปส่งที่อาจารย์เด็ดขาด ให้ตายยังไงก็ให้เอาไปส่งที่ TA เท่านั้น"

แต่ก็ยังสงสารเติ้ลไม่หาย วันนั้นนั้งหน้าจ๋อยเลย

"แต่ยังไงเติ้ลก็ทำงานสะอาดนะเราว่า ดูงานเราดิสกปรกจะตาย" ผมพูดกับเติ้ลเพราะเขาเงียบมานาน

"เออมึงดูงานกูนิเติ้ล ถ้ากูเอาไปส่งมึงคิดว่าไง"เพื่อนของเติ้ลกล่าว

"กูจะฉีกทิ้ง"

ผมกับเพื่อนอึ้งไป 0.5 วินาที

"ฮ่าๆๆๆ" เติ้ลหัวเราะออกมา

ผมกับเพื่อนเลยหัวเราะตาม

ไอ้นี้มันประสาทหรือไงว่ะ เมื่อกี้นั้งเงียบแล้วเสือกมาเล่นมุข กูก็เกือบรับไม่ทัน

เติ้ลบอกว่า เมื้อกี้มันกำลังนั้งคิด ว่างานมันไม่ดีขนาดนั้นหรอ ถึงได้โดนด่า มันบอกว่ามันไม่ซีเรียสหรอก คราวหน้าค่อยทำใหม่ให้ดีกว่าเดิม

เออ ไอ้เติ้ลมันก็เป็นคนดีนี้หว่า คิดได้ขนาดเรื่องแค่นี้ ถ้าเป็นผมคงโกรธอาจารย์ไปนานแล้ว

พอเรียนเสดเราก็ไปกินข้าวด้วยกัน

ผม เพื่อนผม เติ้ล เพื่อนจอมกวนตีนของเติ้ล และเพื่อนโรงเรียนเติ้ลอีกประมาณแสนคน

(ผมล้อเล่นนะคับ ประมาณ 8 คนได้มั้ง ผมลืมบอกไปคับว่าผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งก่อนที่จะรู้จักเติ้ล

มันน่ากลัวมากคับ ผมไม่กล้านั้งใกล้มันเลย

แต่ตอนผมเข้ามาวันแรกของการปฐมนิเทศคณะผมเจอกับมัน

เพราะผมกับมันมีอาจารย์ที่ปรึกษาเดียวกัน

"นายชื่อไร"

ผมหันหลังไปถึงกับอื้ง คำนี้ออกจากปากคนอย่างมันมาได้ยังไงว่ะ

"เราชื่อ มิ้น" ผมตอบมันแค่นี้

"!!#!#&*&$)#*_)&*^&%&^%%^&$&*%*%**%&%W" มันร่ายยาวกว่าอาจารย์อีก

แต่ที่ผมอึ้งจากวันนั้นมาถึงวันนี้ คือ มันไม่พูดกูกับมึง กับใครเลย แม้แต่ผมซึ่งตอนนี้ผมกับมันสนิทกันมาก

เพราะผมมีมันเป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมไว้ใจ และรู้เรื่องผมทุกอย่าง

จนถึงวันนี้ แต่ที่ผมงงที่สุดคือ หน้าตามันไม่ต่างจากฆาตกรต่อเนื้องในหนังสือพิมพ์ แต่พูดเรากับนาย

สงสัยมันไม่ได้เรียนประวัติศาสตร์สมัยพ่อขุนรามคำแหง ว่าเขาสนทนากันเยี่ยงไร

เราว่าอย่างงั้นเราว่าอย่างงี้ มันทำได้ไงว่ะ ขัดกับหน้าตาชะมัดเลย

มันเลยทำให้ผมเป็นคนสุภาพไปด้วย พูดกับใครก็ไม่มีกูมึง

ทั้งที่ตอนมัธยมผมนี้ พูดคำหยาบทุกประโยคที่ออกจากปาก

ไอ้เอี้ย ไอ้อัด แอ่งอึง อ่ออึง ไอ้สารเลว เป็นคำพูดติดปากผม

เล่าเรื่องกินข้าวต่อดีกว่าคับ เกือบลืมไปแล้ว เดี๋ยววันหลังจะมาเล่าเรื่องไอ้เพื่อนนรกของผมคนนี้ให้ฟังคับ มันขำมากๆ)

"เฮ้ยพวกมึงนี้เพื่อนกู ชื่อ มิ้น กับ แดน (ชื่อเพื่อนผม ย่อมาจากแดนนรก ฮ่าๆๆๆ)" เติ้ลแนะนำพวกผมให้เพื่อนรู้จัก

"มิ้นนี้เพื่อนเราชื่อ ........." (8 คน ผมสมมุติไม่ไหวหรอกคับ เอาเป็นว่า เพื่อนเติ้ลแล้วกันนะคับ คงไม่ว่ากัน)

แล้วเราก็กินข้าวกันวันนั้นทำให้ผมรู้ว่ามีเพื่อนมากสนุกอย่างนี้นี้เอง


marat_04

  • บุคคลทั่วไป
ผมเลยสนิทกับเติ้ลมากขึ้นเรื่อยๆ

ทั้งเราเรียนด้วยกันแล้วกินข้าวด้วยกัน

แต่สิ่งที่ยังไม่ได้ทำคือกินเหล้าคับ เป็นเรื่องที่ผมชอบมากๆจนถึงทุกวันนี้ ผมกินเหล้าไม่เก่งนะคับแต่ชอบกิน

(อย่าคิดไปไกลนะคับ เหล้าไม่ได้ทำให้เกิดเรื่องนี้นะคับ ที่ผมชอบกินเหล้าเพราะผมคิดว่า เหล้า ทำให้ผมกล้าพูดในสิ่งที่อัดอันตันใจ

ได้เปิดอก ได้เพื่อนมากขึ้น ได้คุยกัน ได้สนุก ได้รถล้ม......ดีตรงไหนว่ะ

คงเป็นเพราะผมกินเหล้าแล้วยังไม่เคยเกิดเรื่องไม่ดีมั้งคับ

ผมเลยคิดว่ามันดี ถ้าผมกินแล้วโดนตีเกือบตายผมคงเลิกเหล้าแล้วคับ

ท่านผู้อ่านอย่าคิดว่ากินเหล้าแล้วดีนะคับ ผมไม่แนะนำ กินเบียร์ดีกว่า ฮ่าๆๆๆๆ

"อยากอ้วกกินเหล้า อยากเมากินเบียร์ อยากเลียกิน.....นม")

วันหนึ่งผมได้ยินเรื่องหนึ่งที่เติ้ลเล่าให้เพื่อนฟังรวมถึงผมด้วย

เติ้ลเล่าประมาณว่า "เฮ้ยพวกมึงมีคนถามกูมาว่า ถ้าเอากันแล้วไม่ใส่ถุงยางมันจะท้องไหมว่ะ"

เพื่อนเติ้ลก็ตอบมาว่า "ใครถามมึงว่ะ"

"เพื่อนกูนี้หล่ะจะถามอะไรมากมายว่ะตอบมาดิ" เติ้ลตอบ

เพื่อนก็เลยบอกมาว่า "ก็มีโอกาสนะเว้ยแล้วทำไมเสือกไม่ใส่ถุงยางว่ะ"

"กูไม่รู้กับมัน"เติ้ลตอบ ผมก็นั้งอยู่นั้นแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเติ้ลไป

(ตอบก็จะเป็นการเสือกเกินไป เพราะเติ้ลไม่ได้ถามผม ฮ่าๆๆๆๆ)

หลังจากออกมาจากกลุ่มเพื่อน

"เติ้ลเป็นไรว่ะ ทำไมสีหน้าแปลกๆ" ผมถามเติ้ล

"มิ้นเรามีเรื่องจะบอกว่ะ" เติ้ลบอกผม

"อะไรว่ะเติ้ล" ผมถามมันแบบไม่ให้ซีเรียส

"เรื่องที่เราเล่าให้เพื่อนฟังเมื่อตอนนั้นนะ มิ้นได้ฟังอยู่ใช่ไหม"เติ้ลถามผม

"อื่ม เราฟังอยู่มีอะไรหรอ"ผมตอบไปทั้งที่พอเดาออกแล้วหล่ะ

"เราจะทำไงดี" เติ้ลถามมา

ผมเลยตอบแบบงงๆว่า "ทำอะไร" เดาออกแล้วแต่ก็อยากให้เขาบอกเองเดี๋ยวเขาหาว่าเราเสือก

"เรื่องนั้นน่ะ เรามีอะไรกับเขาแล้วเราไม่ได้ใส่ถุงยาง เรากลัวเขาท้อง" เติ้ลบอกผมพร้อมกับหน้าซีด

เรื่องใหญ่แล้วกูตายแน่ๆ

เพิ่งรู้จักกันเองทำไมมันไว้ใจผมขนาดนี้ แล้วคนที่มันมั้งคุยอยู่ด้วยนั้นคือเพื่อนเก่ามันสมัยมัธยมทั้งนั้นเลย

เป็นเพื่อนรักกันมา ตั้งหลายปีแล้ว

แต่ทำไมมาเล่าเรื่องนี้ให้กูฟัง

กูจะบ้าตายแล้ว







"เติ้ล เราว่าเติ้ลอย่าเครียดกับเรื่องนี้เลย" ผมบอกเติ้ล

"มิ้นมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ ถ้าท้องขึ้นมาหล่ะ อนาคตเราหล่ะ แล้วน้องเขาอ่ะพึ่งอยู่มอ 3 เอง"

"แล้วไปทำไรมาว่ะ กลัวขนาดนี้" ผมถามมัน

"ก็ตอนแรกอ่ะก็ใส่ถุงยางอยู่ แต่พอต่อมามันไม่เสียวเลยถอดถุงยางออก" เติ้ลบอกผม

"ก็เลยปล่อยข้างในว่างั้น" ผมเริ่มพอจะเดาออก

"ไม่ใช่ เราเอามาปล่อยข้างนอก" เติ้ลบอกผม

"แล้วมึงจะกลัวอะไรว่ะ ไอ้เหี้ยแค่นี้เอง ไอ้สัดของกูอ่ะเรื่องนี้มันไม่ใช่ปัญหานะเว้ย

มึงจะกลัวอะไรว่ะปล่อยข้างในก็ไม่ใช่ แค่นี้เองว่ะ

จากประสบการณ์ของกูแค่นี้มันไม่ใช่ปัญหานะเว้ย

ไอ้เหี้ยเอาอะไรคิดว่ะ"

"แล้วเติ้ลจะกลัวอะไร"ผมตอบมัน  (ประโยคเมื้อกี้ผมแค่คิด ฮ่าๆๆๆ)

"ไม่รู้ว่ะกลัวเขาท้อง"

ผมเลยตอบมันไปว่า "มีไรให้ช่วยไหม"

"ทำไงดีมิ้น" เติ้ลถามผม

"เอางี้แล้วกันเราว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้อย่างที่เติ้ลคิดหรอก แต่เราว่าเพื่อความสบายใจของเติ้ล

เราก็ไปซื้อที่ตรวจครรภ์ไปให้เขาลองตรวจสิ" ผมตอบมัน

แต่ในใจผมคิดว่า แล้วทำยังไงเขาจะยอมตรวจให้มันว่ะ

ผมเลยถามมัน

"ไม่มีปัญหาหรอกเรื่องนี้" เติ้ลตอบผม

เราเลยพากับขับรถไปในเมืองเพื่อที่จะซื้อสิ่งของที่ว่ามา

มันไม่กล้า ผมเลยเป็นคนถามให้

(ปกติผมเป็นคนขี้อายมากๆๆๆๆ แต่วันนั้นทำไมกล้าก็ไม่รู้)

"พี่คับ มีที่ตรวจครรภ์ไหมคับ" ผมถามอย่างเท่ห์

"มีค่ะ เอาแบบไหนค่ะ" เภสัช ถามผม  (ตายหล่ะกูแบบไหนว่ะ)

ผมตอบไปด้วยความเท่ห์อีกแล้ว "มีแบบไหนบางคับ" แต่เติ้ลทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างหลังผม

"แบบที่มีเพศสัมพันธ์กันเกิน 24 ชั่วโมง และ แบบที่มีเพศสัมพันธ์กันเกินไม่ 24 ชั่วโมงค่ะ" ตายหล่ะก็ข้อมูลข้อนี้ก็ไม่รู้ทำไงดีว่ะ

ด้วยความเก่งกาจของผมผมเลยตัดสินใจตอบไปว่ะ........................

"เอาแบบไหนว่ะ"พร้อมกับหันกับหลังไปหาเติ้ล

ตอนนี้เติ้ลหน้าแดงมาก

เภสัชเลยถามเติ้ลต่อเลยว่า "น้องเอาแบบไหนค่ะ"

เติ้ลเลยเดินแซงผมไปคุยกับเภสัชเอง

ผมก็แอบขำตัวเองอยู่ข้างหลังเติ้ล

กูนี้ก็กวนตีนจริงๆ แต่ทำไงได้ก็ไม่มีข้อมูลข้อนี้นี่หว่า ให้กูตอบได้ไง ก็ไม่ได้นอนดูพวกมึงทำไรกันนิ จะได้ตอบได้ว่ากี่ชั่วโมง

หลังจากออกมาจากร้านขายยา

ผมทำหน้าสำนึกผิด

และไม่กล้าคุยกับเติ้ลเพราะผมกลัวเติ้ลอาย

เติ้ลมันว่าผมใหญ่เลย

ทำไมทำอย่างนี้ว่ะ

ผมหน้าซีดเลย

แต่มันก็บอกว่าเราไม่โกรธหรอกแค่ขำๆ

มันบอกว่าถ้าอย่างงี้ให้มันไปซื้อเองก็ได้

มันเก็บเรื่องนี้ไว้ล้อผมตลอกมาเลย

หลังจากวันนั้นมาผมก็สนิทกับมันมากกว่าเดิมอีกล้านเท่า (เวอร์ไปแล้ว)

เพราะว่าผมคิดว่ามันคงเป็นเพื่อนที่จริงใจและคิดว่าผมไว้เนื้อเชื่อใจได้

ถึงขนาดเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง ถ้าเป็นผมคงอกแตกตายไปแล้ว

และวันนั้นมันก็โทรบอกแฟนมันมาเอาอุปกรณ์ดังกล่าว

แต่ที่แน่ๆเงินโทรศัพท์ก็ไม่มี แถมยังยืมโทรศัพท์ผมอีก

ลงทุนมั้งเถอะไอ้เติ้ลเพื่อนรัก

แล้วแฟนมันก็มาเอาของดังกล่าว (ว่าง่ายจริงๆเด็กก็เป็นยังงี้หล่ะคับ)

จากนั้นมันก็เลี้ยงข้าวผมเป็นการขอบคุณ

ผมก็กินข้าวฟรีสิคับท่าน

อิ่ม อร่อย แถมสนุกอีก (สนุกมาจากร้านขายยาคับ คิดแล้วตลกตัวเองทำกับเพื่อนได้)





วันต่อมา

"มิ้นๆ เรามีเรื่องจะบอก" เติ้ลเรียกผม แต่ผมเดินมากับไอ้แดนเพื่อนผม

"อะไรว่ะเติ้ล" ผมถามมัน

มันเลยบอกว่ามานี้แปบดิ ผมเลยเดินตามมันไป

"เขา............ไม่ได้ท้อง" เติ้ลบอกผมพร้อมกับยิ้มอย่างโล่งใจ

(กูก็คิดว่าเขาคงไม่ท้องแต่แรกแล้วหล่ะเติ้ลเพื่อนรัก แต่เพื่อความสบายใจของมึง)

มันยิ้มอย่างโล่งใจทั้งวัน

ผมก็พลอยสนุกไปด้วยเพราะว่ามันยิ้มแล้วมีความสุขดี

เห็นฟันอันขาวสะอาดที่เรียงตัวกันเหมือนโดนคนเตะปากมา (ผมคิดอย่างนั้น)

เพราะคนอะไรก็ไม่รู้น่าตาก็น่ารักเหมือนผู้หญิงเลย แต่ฟันนี้ ไม่เหมือนน่าตาเลย เหมือนข้าวโพด......แต่โดนแมงแทะซะยังงั้นเลย

แต่ยังไงผมก็ชอบเห็นมันยิ้มมากกว่าที่มันเศร้า

เพราะถ้ามันเศร้าเมื่อไหร่ โลกหดหู่ไปกับมันได้เลยคับพี่น้อง ผมจะบอกให้



"เติ้ลวันนี้โดดเรียนแมทไหม" ผมถามัน

"จะดีหรอมิ้น" มันตอบผมมา

"ไม่รู้ว่ะขี้เกียจเรียน โดดดีกว่าเดี๋ยวโทรไปฝากไอ้แดนเช็คชื้อให้ดีกว่า"

"ไม่ไปก็ไม่ไปว่ะ" ไอ้เติ้ลเอากับผมด้วย

(ผมนี้เลวจริงๆนะคับ พาเพื่อนดีๆอย่างไอ้เติ้ลหนีเรียนบ่อยมาก)

ผมจึงโทรบอกไอ้แดนเช็คชื่อให้

วิชาแมทอาจารย์จะให้เซ็นต์ชื้อเอา

วันนั้นไอ้แดนมันเซ็นต์ชื้อให้ผมกับไอ้เติ้ล

ทุกอย่างกำลังจะไปได้ด้วยดี

แต่................

อาจารย์นับคนที่เข้าเรียนกับลายเซ็นต์

คนเข้าเรียนในขณะนั้นมีน้อยกว่าลายเซ็นต์

ตายแน่ๆ พวกผมสามคนตายแน่ๆ

ไอ้แดนเป็นคนเซ็นต์

ผมกับไอ้เติ้ลเป็นคนหนีเรียน

"ใครเซ็นต์ชื่อให้เพื่อน"อาจารย์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงโมโหมาก

ไอ้แดนนั้งหน้าซีดแล้วคับพี่น้อง

"ยอมรับสารภาพมาซะดีๆอย่าให้ผมต้องไปหาเองนะว่าใครเซ็นต์ชื่อให้เพื่อน" อาจารย์กดดัน

อย่านะไอ้แดนมึงยกมือขึ้น ติดเอฟกันทั้งสามคนนะเว้ย

"ไม่มีคนรับผิดใช่ไหม" อาจารย์ขู่เหมือนงูเห่า

"งั้นดีเลย ผมจะถือว่าวันนี้ทุกคนขาดเรียนวิชาผม" และแล้วอาจารย์ก็เช็คขาดกันทั้งห้อง

"แม่งเอ้ย ใครเซ็นต์ชื่อให้กันว่ะ กูขาดเรียนเลย" เสียงบ่นระงมทั่วห้อง

"ใครไม่มาเรียนวันนี้ว่ะแล้วยังให้เพื่อนเช็คชื่อให้อีก กูเลยซวยเลย" ยังบ่นไม่จบ

พอเรียนเสดไอ้แดนรีบโทรมาหาผมยกใหญ่เลยคับพี่น้อง

เกือบตายกันทั้งสามคน

แต่ก็ยังดีที่อาจารย์ไม่เอาจริง

ไม่งั้นคงตายกันหมด

แต่ที่แน่ๆพอเรียนปี 2 มาถามเพื่อนเรื่องนี้  สรุปว่าไม่ได้มีแค่ผมกับเติ้ลคับที่ขาดเรียนแล้วให้เพื่อนเช็คชื่อให้

แต่มีเพื่อนทำอย่างงี้กันหลายคนในวันนั้น

สงสัยไม่ได้มีแต่ไอ้แดนที่หน้าซีดแล้วคับพี่น้อง เพื่อนคนอื่นๆก็คงไม่ต่างกัน

ดีที่วันให้ไม่มีแมนอ๊อฟเดอะแมท ที่โชว์สปิริตรับไป

ไม่งั้นคงติดเอฟแน่





เราเริ่มไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นจนผมลืมไอ้แดนเพื่อนรักผมไปเลย

"มิ้นวันนี้เราว่าจะชวนมิ้นไปซื้อรองเท้าว่ะ" แดนชวนผม

"เราว่าเราจะไปเล่นกับไอ้เติ้ลว่ะแดน ไปด้วยกันไหม" ผมชวนมันคืน

"ไม่อ่ะ ไปเถอะ" มันตอบผมแบบเซงๆ

"มิ้นพาเราไปหาแฟนหน่อยดิ" เติ้ลชวนผมเมื่อผมไปหามัน

"ไปดิไปหาที่ไหนหล่ะ" ผมตอบอย่างรวดเร็วเกินเหตุเหมือนจะไปหาแฟนตัวเองเลยคับ

แล้วเราก็ไปหาแฟนไอ้เติ้ลที่ห้างแห่งหนึ่ง

แฟนมันโดดเรียนมาหานะคับ

แต่น้องเขาเรียนเก่งมากๆเลยคับ ได้ 4.00 ทุกเทอมจนจบม.3 โรงเรียนชื่อดังในจังหวัดนะคับ

ไม่ใช่โรงเรียนประจำหมู่บ้านอย่างผม ฮ่าๆๆๆ

พอมันเจอแฟนนะคับผมก็ทำใจไว้แล้วว่า ผมต้องกลายเป็น กขคงจฉช. แน่ๆ

เพราะเพื่อนส่วนมากเวลาไปหาแฟนแล้วเพื่อนแล้ว อีกคนกลายเป็นชิสุไปเลยคับ

ไม่มีใครสนใจ

แต่เติ้ลไม่ใช่อย่างนั้นนะคับ

เติ้ลมันคุยกับผมตลอด (แล้วจะมาหาแฟนทำไม)

ผมเองซะอีกที่เป็นคนดึงน้องเขาเข้ามาสนทนากับเรา

ผมเป็นคนที่เจอคนแปลกหน้าแล้วเป็นใบ้นะคับ

แต่ถ้าเจอคนรู้จักอ่ะบอกให้ผมหยุดพูดไม่ได้หรอกคับ

"พวกพี่ทำไมสนิทกันมากจัง" น้องเขาถาม

"ไม่รู้ดิ เรียนด้วยกันมั้ง" ผมตอบ

"มิ้นหิวข้าวว่ะ" ไอ้เติ้ลบอก

"เราก็หิวเหมือนกันว่ะเติ้ล" ผมตอบมัน

"เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า" มันชวนผม

(ชวนแฟนมั้งดิเติ้ล เดี๋ยวเขาก็งอลหรอกไอ้นี้)

แล้วเราก็ไปหาอะไรกินกัน ลืมบอกไปคับแฟนมันก็เอาเพื่อนมาด้วยหนึ่งคน

หรือมันอยากให้ผมจีบเพื่อนแฟนมันผมก็ไม่เข้าใจ

"มิ้นสั่งดิเอาอะไร"เติ้ลถามผม

"สั่งไม่เป็นว่ะเติ้ลสั้งเถอะเราเอาเหมือนเติ้ลนั้นหล่ะ" ผมเป็นคนไม่ชอบกินของห้างคับ

ผมสั่งไม่เป็นรวมทั้งอายด้วยคับ แพงก็แพง สู้ส้มตำบ้านผมก็ไม่ได้อร่อยอย่าบอกใครเลย

OOP! ลืมไปเดี๋ยวท่านผู้อ่านจะคิดว่าผมบ้านนอก

แต่ก็ไม่เป็นไรคับผมภูมิใจ บ้านนอกแต่หน้าตาอินเตอร์คับ (อิอิอิ เอากับเขาหน่อย พอดีกว่าเดี๋ยวท่านผู้อ่านเบื่อ)

แต่กินกับแกงหน่อไม้ยิ่งอร่อยนะคับ (อ้าวไอ้นี้ไหนบอกว่าจะพอแล้วไง)

"พี่คับเอา ..... กับ ..... คับ" เติ้ลสั้ง (ผมจำไม่ได้ว่ามันชื่ออะไรแต่มันเป็นของแมคโดนัล)

"อ้าวเติ้ลทำไมไม่สั้งเหมือนกันว่ะ เดี๋ยวเราก็เลือกหรอก" ผมบอกมัน

"จะเลือกทำไมหล่ะ ก็กินด้วนกันทั้ง 2 อย่างนี้หล่ะ กินด้วยกัน" .....ตึ่งๆๆๆ

เติ้ลมันบอกผมว่าถ้าคิดจะกินอะไรแล้วคิดไม่ออกให้ผมบอกมัน

มันจะสั่งมา 2 อย่างที่ไม่เหมือนกัน แล้วก็กินด้วยกัน

แต่ที่ผมชอบกินที่สุดที่มันสั่งคือ ข้าวอบสัปปะรด

และเมนูอาหารของมันก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ไม่เหมือนผม ไม่เคยคิดเลยว่าจะกินอะไร

"เอาเหมือนเติ้ลนั้นหล่ะ" คือคำพูดติดปากผมเวลาสั่งอาหาร

เล่าเรื่องกินข้าวก่อนดีกว่านะคับ

ค่อยเล่าเรื่องแฟนมันต่อ

หรือว่าเล่าเรื่องแฟนมันต่อก่อนดีคับ

เอาเรื่องไหนดีคับ

marat_04

  • บุคคลทั่วไป
ทำถูก กฏป่าววะ โพสครั้งแรก อย่าลบเรื่อของผมนะครับ ถ้าผิดกฏบอกด้วยครับ จะได้แก้ไข

marat_04

  • บุคคลทั่วไป

เอาเรื่องแฟนมันต่อดีกว่านะคับ

หลังจากนั้นที่เราไปหาแฟนมันที่ห้างวันนั้น

เวลามันไปเจอแฟนมันจะต้องมีผมไปด้วยตลอดทุกครั้งคับ

บางครั้งผมแกล้งบอกมันว่าผมไม่ว่างผมติดธุระ

มันก็เลื่อนเวลาไปหาแฟนมันออกจนกว่าผมจะว่าง

หรือว่ามันเห็นผมเป็นสารถีที่ดีอ่ะคับ

ไปไหนมาไหนขับรถให้มันตลอดเลย

ทั้งที่มาอยู่มหาลัย ผมไม่ขับรถให้ใครนั้งเลย ทำไมหรอคับ

ง่ายๆเลยคับมันแดด แล้วผมก็ขี้เกียจด้วย ขนาดไอ้แดนเมามากแล้วให้ผมไปรับที่ร้านเหล้าผมยังให้มันขับเลยคับ

คนเมาขับ คนนั้งข้างหลังด่า "ขับดีๆหน่อยดิ เดี๋ยวก็ได้ตายห่ากันหมดหรอก"

แต่ผมว่ามันคงไม่ใช่แค่ให้ผมขับรถให้นั่งเฉยๆมั้งคับ

มันคงต้องการมีเพื่อนหล่ะคับ

(แต่ไปหาแฟนส่วนมากเขาก็ต้องการอยู่กัน 2 ต่อ 2 ไม่ใช่หรอคับ

เอาเพื่อนไปทำไม งั้นก็ไม่ต้องไปหาแฟนสิ

ขนาดแฟนมันมาหาอยู่ห้องมันยังไม่ให้ผมไปที่อื่นเลย

วันนั้นผมโกหกมันว่าผมจะไปซักผ้า มันเลยยอมให้ผมไปแบบไม่พอใจนิดหน่อย

แล้วพอแฟนมันกลับมันก็โทรบอกให้ผมมาหามันอีก

ตกลงกูเป็นแฟนมึงหรอเนี่ย ไม่นะๆ อย่าทำอย่างนี้ เราเป็นเพื่อนกัน

เติ้ลมันไม่คิดอะไรกับผมอย่างนั้นหรอกคับมันเป็นคนดี

ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับมันเหมือนกันคับ เราเป็นเพื่อนกันคับ)

"จะไปไหน มิ้น"เติ้ลถามผม

ผมได้ยินมันคุยโทรศัพท์บอกให้แฟนมาหา

"ไปซักผ้า" ผมตอบมันไป

"มามุขเดิมอีกแล้วนะ" เติ้ลรู้ทัน

"ซักผ้าเสดจะไปหาไอ้แดนด้วยมันชวนไปบ้านมัน" ผมตอบเดาๆไปคับคิดไม่ทัน

"ไปด้วยดิ" เติ้ลตอบกลับมา

"อ้าวแฟนเติ้ลจะมาหาไม่ใช่หรอ" ผมบอกมันไป

"อ้าวมิ้นแอบฟังเราคุยโทรศัพท์หรอ" เติ้ลว่าผม

(ตายแล้วกูเสือกอีกแล้ว แอบฟังเติ้ลคุยโทรศัพท์ โดนแน่ๆกู)

"คุยเสียงดังขนาดนี้ นอนดูทีวีข้างกัน แล้วยังยืมโทรศัพท์เราคุยอีก จะให้ไม่ได้ยินหรอ" ผมตอบมันไปผมไม่ได้แอบฟัง

แต่พอจับประเด็นได้ว่ามันคุยไรกัน

"ยืมโทรศัพท์แค่นี้ไม่ได้หรือไง" (เติ้ล ไม่นะๆ เราพลาดไปแล้วอย่าโกรธเราเลย)

แล้วเติ้ลมันก็เข้ามาจั๊กจี้ผม เอาเป็นว่าเกือบตายอีกแล้วไหมหล่ะผม

แต่เติ้ลมันก็เป็นคนดีอ่ะคับ มันไม่เอาเรื่องแค่นี้ไปติดใจหรอกคับ

แล้วผมก็ไปนั้งเล่นคอมที่คณะ เพราะผมไม่ได้ไปซักผ้า ผมโกหกมันผมอยากให้มันอยู่กับแฟน

"อยู่ไหนนิ มิ้น" เสียงใครมาจากโทรศัพท์ของผม

"ซักผ้าไง" ผมตอบปลายสายไป

"ห้ามโกหกว่าไปซักผ้าอีกนะ" อ้าวโดนเลยกู

"แฟนเรากลับแล้ว มาหาเราดิ ไปกินข้าวกัน" เติ้ลออกคำสั้ง

แล้วสารถีอย่างผมจะตอบปฏิเสธเจ้าชายน้อยอย่างเติ้ลได้หรอคับ

"ได้ๆ" ผมตอบอย่างรวดเร็ว

"ไปตายไป ไอ้มิ้นไอ้โง่"

"ได้ๆ คับเจ้านาย" ผมคงตอบอย่างนี้แน่นอนคับท่านผู้อ่าน

ไม่เคยปฏิเสธเลย

แล้วเราก็ไปกินข้าวกัน

จากแต่ก่อนกินข้าวกันอย่างน้อยต้อง 7-8 คน

แต่เดี๋ยวนี้เหลือ 2 คนแล้วคับ

โดยที่เติ้ลบอกเหตุผลว่า

คนเยอะก็รอนานกว่าเพื่อนจะว่าง กว่าจะรอกันอีก

บางที่ก็มีไอ้แดนไปด้วยนะคับ

เพราะผมกับไอ้แดนเรียนด้วยกันทุกวิชา เรียนห้องเดียวกันตลอด

แต่ไอ้เติ้ลจะเรียนต่างจากผม 2 วิชาคับ เรียนเวลาเดียวกันนะคับแต่คนละห้อง ห่างกันนิดเดียว

คือ วิชาอังกฤษ กับแลปฟิสิกส์  แลปผมกับไอ้เติ้ลเรียนเวลาเดียวกันคับแต่คนละห้อง

แต่ผมกับไอ้แดนเรียนด้วยกันหมด เพราะเรารหัสใกล้กันคับ

อย่างที่บอกไว้ตอนต้น ไอ้เติ้ลมันเรียนคนละสาขากับผม แต่ไอ้แดนมันเรียนสาขาเดียวกับผมถึงปัจจุบันคับ

แต่ได้มาเรียนด้วยกันหลายวิชาเพราะเขาจัดมาให้ปีหนึ่งเรียนคละกันอ่ะคับ

หรือว่าอาจจะเป็นเพราะชะตาฟ้าลิขิต ที่ทำให้ผมมาเจอกันจุดเปลี่ยนของชีวิต

คือ "เติ้ล"









เล่าต่อดีกว่านะคับ

หลังจากนั้นมาผมก็มานอนกับไอ้เติ้ลบ่อยๆ

นอนกันหลายคนนะคับ

ผมลืมบอกไปว่าไอ้เติ้ลมันอยู่กับเพื่อนหลายคนคับ

มันอยู่กัน 4 คน รวมกับเติ้ลด้วย ตอนแรกมันอยู่กัน 5 คนคับ

แต่ได้ยินว่าไอ้เติ้ลมันอยู่ไม่ได้คับ

คนเยอะไปคับ

มันเป็นคนรักสะอาดมากคับ

เพื่อนคนที่หายไปก็ประมาณว่าเมาแล้วอ้วกใส่หลังห้อง

ไอ้เติ้ลมันรับไม่ได้คับ

แล้วเพื่อนก็เริ่มรู้สึกถึงอาการเปลี่ยนแปลงของมันคับ

มันเป็นคนที่พอไม่ชอบแล้ว ไม่เอาด้วยเลยนะคับ

ประมาณว่ากูไม่เคยตอแหลใส่ใคร ไม่ชอบ กูก็ไม่คุยด้วยคับ

แต่ปัญหาสำหรับห้องนี้ คือ เพื่อนไอ้เติ้ลอีกคน

ชอบเอาแฟนมานอนด้วย

แน่นอนหล่ะคับ

ไอ้เติ้ลอีกหล่ะคับ อึดอัด

จนมันชวนเพื่อนสนิทอีกคนย้ายออก

แต่เพื่อนห้ามไว้

บอกมันว่า เพื่อนก็อยู่นี้แล้วจะทิ้งเพื่อนหรอ

ประมาณนี้หล่ะคับ

มันชวนผมย้ายออกไปอยู่กันสองคน

แต่ผมก็ปฏิเสธมันเช่นกันคับ

เพราะตอนนั้นผมเห็นว่าพออยู่กับเพื่อนมัน กับคนเยอะๆสนุกดีคับ

มันเลยเลิกคิดเรื่องนี้คับ เพราะผมก็มาเล่นที่ห้องกับมันบ่อยๆ

บางวันพอดึกๆมันก็ชวนผมนอนที่ห้องมันคับ

มันเป็นห่วงว่าผมจะเป็นอะไรขับรถคนเดียวตอนกลางคืน

เพราะหอมันอยู่หน้ามอ หอผมอยู่หลังมอคับ ไกลกันน่าดู

ตอนแรกๆผมก็ไม่นอนหรอกคับเกรงใจเพื่อนคนอื่นๆเขา

ผมสนิทกับไอ้เติ้ลคนเดียวแต่เพื่อนมันก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่

ผมว่าเพื่อนมันไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่

ชอบว่าเพื่อน ว่าไม่สนใจกัน

ว่าเพื่อนชอบไปกันแฟนแล้ว ไม่มากินข้าวด้วย

ทั้งทีตัวเองก็ทำเหมือนกัน แต่ยังว่าคนอื่น อะไรประมาณนี้คับ

ถ้าเป็นผมเลิกคบไปแล้ว เพราะเพื่อนผมสมัยมัธยมแต่ละคนจะไม่คิดเรื่องนี้กันนะคับ

จะประมาณว่า ไงก็ได้ แค่มากินเหล้ากับกูก็พอ

แต่พวกผมไม่เคยทิ้งกันนะคับ

มีงานอะไรมาก็ช่วยกันทำ

ทำให้เพื่อนบ้าง เพื่อนทำให้บ้าง แล้วแต่งานอ่ะคับ

แต่ส่วนใหญ่ผมจะได้ทำคับเพราะเป็นงานคอม เพื่อนเลยทิ้งให้ผมทำหมด

แต่ผมก็ไม่ว่านะคับ ผมชอบ

ผมขอนอกเวลาเล่าเรื่องผมสักหน่อยคงไม่ว่าอะไรกันนะคับ

สมัยมัธยมนี้ผมเป็นเด็กเกเรคนหนึ่งของโรงเรียนเลยก็ว่าได้

แต่ผมเป็นเด็กห้องคิงนะคับ

แก็งค์ผมนี้ โดดเรียน กินเหล้า เป็นที่หนึ่งของห้อง (น่าภูมิใจไหมหล่ะ)

ที่ทำกันบ่อยๆ คือ ใส่ชุดนักเรียนไปกินเหล้าคับ (บ้านผมไกลคับขี้เกียจไปเปลี่ยน พอไปเปลี่ยนก็ต้องกลับมาอีก ขอออกมาเที่ยวยากคับ

สู้ไม่เข้าไปแล้วกลับครั้งเดียวดีกว่า แต่แม่ผมดีนะคับบอกว่าถ้าจะกลับดึกๆไม่ต้องกลับให้ไปนอนบ้างเพื่อน

ทางกลับบ้านมันเปลี่ยว เดี๋ยวเป็นอะไรไปแม่เป็นห่วง ถ้าจะกลับให้กลับตอนเช้าแทน เข้าทางผมหล่ะสิคับ)

ไปกินผับก็ใส่ แล้วก็ใส่เสื้อกันหนาวคับ

พอเขาไปก็ถอดเสื้อกันหนาวออกคับ ใส่ชุดนักเรียนเที่ยวคับ

เลวจริงๆพวกผมนี้ (ที่พวกผมเขาเธคได้ก็เพราะว่าพวกผมเข้าบ่อยอ่ะคับ เขาเลยให้เข้า เด็ก ม.5 อายุ 17 แต่เข้าเธคอาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง)

แต่เรื่องไม่ได้เกิดในผับนะคับ

เกิดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

แถวบ้านเพื่อนผมนี้หล่ะคับ

ชุดนักเรียนตามเคย

ไปกินเหล้ากันเมามาย

กินกันอย่างสนุกสนาน

และแล้วเรื่องก็เกิดขึ้น

พ่อเพื่อนถือปืนมาคับ

ตายแน่ๆกู

"พวกมึงจะกลับบ้านกันไหม" ประโยคแรกที่ได้ยินคับ

"เป็นนักเรียนมากินเหล้าอะไรกัน ดึกดื่น ลูกเต้าเล่าใครว่ะ" อ้าวๆ ด่ากูไม่ว่าพ่อแม่อย่ามาเกี่ยว

ผมแค่คิดเท่านั้น แต่เพื่อนผม

"เสือกอะไรกับกูว่ะ เป็นแค่พ่อกูเท่านั้นนะเว้ย" เพื่อนผมลูกอีตาแก่คนนั้นสวนขึ้นมา

"กูจะกินแล้วไง กูไม่ได้ขอเงินมึงนิ" เพื่อนผมเอาต่อ

"........"เงียบคับเงียบกันทุกคน หายเมาเลยผม

"เฮ้ยพ่อมึงนะเว้ย" เพื่อนผมอีกคนเข้าไปห้าม

"ไม่ใช่เว้ย พ่อกูไม่ใชคนเลวๆอย่างนี้" ยังจะมาเก่งอีก

คือพ่อมันกับแม่มันเลิกกันอ่ะคับ

มันเลยเกลียดพ่อมัน

แล้วยังมาทำอย่างงี้กับมันอีก

ที่ผมเล่ามานี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงนะคับ

อยากให้มันเป็นอุทาหรณ์เตือนใจสำหรับผู้อ่าน

เพื่อนผมก็ทำผิดมากที่ ด่าทอบุพการี

แต่อีกแง่หนึ่งลองคิดถึงลูกที่ถูกพ่อแม่ทิ้งนะคับ

หรือพ่อแม่แยกทางกัน

มันเจ็บลึกๆข้างในนะคับ

และผมกับเพื่อนที่ไปกินวันนั้นก็ได้ขึ้นห้องปกครองคับ

โดนกันทุกคน

โดนครั้งแรกและครั้งเดียวคับผม

ประสบการณ์

แต่แก็งค์พวกผมก็ไม่ใช่ทำแต่เรื่องชั่วๆเป็นเท่านั้นนะคับ

เรื่องดีๆก็ทำเป็นคับ

พวกผมเรียนไม่เกินที่ 1-10 ของทั้งหมดนะคับ

มี 6 ห้องเรียน ประมาณ 300 กว่าคนมั้งคับ ผมจำไม่ได้

แก็งค์ผมมี 6 นะคับ

เข้ามหาลัยกันได้ทุกคนนะคับ

เพื่อนผมคนหนึ่งในแก็งค์ได้ไปเรียนที่ฝรั่งเศสคับ

คนหนึ่งเรียน สาสุข

คนหนึ่งเรียน การบิน

คนหนึ่งเรียน วิทย์

คนหนึ่งเรียน วิศวะ

คนหนึ่งเรียน เทคโน

นี้ไงคับในความชั่วๆของพวกผมก็ยังมีความดีให้น่าค้นหา

ผมจึงเป็นคนชั่วไงคับ เพื่อที่จะได้มีคนเข้ามาค้นหาความดีในตัวผม

แล้วพูดว่า "ถึงมันจะชั่วแต่มันก็ยังมีดีอยู่นะ"

ไม่ใช่เป็นคนดีแล้ว ให้คนมาค้นหาความชั่วในตัว

"มันเป็นคนดีนะ แต่.....มันก็โกหกเก่ง" อะไรประมาณนี้คับ

(ผมว่ามันเป็นข้ออ้างของผมมากว่าคับ หุหุหุ)





เอาเรื่องเติ้ลต่อนะคับเดี๋ยวจะเบื่อกันซะก่อน

แล้วผมก็มาค้างที่ห้องเติ้ลบ่อยขึ้นเรื่อยๆ

เพราะผมขี้เกียจกลับแล้วคับ

มาบ่อยเกินไปแล้ว

จนหลังๆย้ายเสื้อผ้าข้าวของมาอยู่ที่นี้อย่างเป็นทางการเลยคับ

ครั้งแรกที่ผมมานอนห้องมัน

ประมาณว่าห้องมันจะมีห้องนอน 1 ห้อง ห้องทีวี 1 ห้อง

นอนข้างในห้อง 3 คน ข้างนอกห้อง 1 คน

ไอ้คนนอนข้างนอกคับ ชอบพาแฟนมานอนด้วย

พอเข้าไปในห้องแล้วต้องลงกลอนข้างในห้ามออกมา เหมือนขังตัวเอง จนกว่าจะเช้า

ไม่งั้นอาจได้ดูหนังสด ที่พวกผมโดยเฉพาะไอ้เติ้ลไม่ปราถนา

ครั้งแรกที่ผมไปนอนห้องมันวันนั้น

ทำการบ้านเขียบแบบนี้หล่ะคับ

กินข้าวกันเสดก็ดึกแล้วเลยทำงานกันต่อ

เขียนแบบอ่ะคับอย่างน้อยก็ต้อง 2-3 ชั่วโมง ถึงจะเสด

กว่าจะเสดก็เกือบตี 2

ทางน่ากลัวมาคับ

แต่ผมก็ต้องกลับคับเพราะเกรงใจเพื่อนไอ้เติ้ล

เห็นมันบอกบ่อยๆว่าอึดอัด คนเยอะผมเลยจะกลับคับ

"มิ้น นอนที่นี้ก็ได้" เติ้ลชวน

"ไม่หล่ะ เกรงใจว่ะ"ผมตอบมัน

"มิ้นกลับดึกๆอย่างนี้หลายครั้งแล้วนะ มันอันตราย" เติ้ลบอกอย่างเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรหรอกตอนเด็กๆเราก็กลับบ้านดึกๆอย่างนี้บ่อยๆ" ผมตอบมัน

"เออน่านอนที่นี้หล่ะเดี๋ยวเราไปหาที่นอนให้" เติ้ลตัดบท

(นอนก็นอนว่ะ แล้วอย่ามาว่ากูทำให้ห้องอึดอัดนะเว้ย

เพื่อนแต่ละคนกดดันเก่งๆกันทั้งนั้น)

"นี่นอนตรงนี้หล่ะ ที่นอนเราเอง" เติ้ลบอก

"อ้าวแล้วเติ้ลจะไปนอนไหนหล่ะ" ผมถามคืน

"นอนข้างๆนี้ไงเดี๋ยวให้ ไอ้...(เพื่อนเติ้ลคับ)มันขยับไปอีก" เติ้ลตอบ

"นี่หมอน" เติ้ลบอก

ผมก็รับหมอนกับมันมา

เติ้ลพูดต่อ "หมอนนี้เราไม่เคยให้ใครนอนเลยนะ ไม่มีใครมายุ่งกับหมอนนี้ของเราด้วย เรานอนกอดทุกคืน เราให้มิ้นนอนนะ"

(ผมก็กลับไปคิดถึงตอนนั้น มันทำไมพูดอย่างงี้ออกมา ถ้าเป็นแฟนพูดผมจะดีใจมากเลยนะคับ

แต่นี่มันเป็นเพื่อน แต่ตอนนั้นผมก็รู้สึกดีคับ ถึงเป็นเพื่อนพูดก็ดีกว่าไม่มีคนพูดหล่ะคับ

ตอนนั้นถึงตอนนี้ผมยังไม่รู้ว่ามันคิดอะไรหรือป่าว ผมว่ามันคงคิดกับผมเป็นเพื่อนหล่ะคับ

ผมอยากให้มันเป็นอย่างนี้คับ เพราะผมก็คิดกับมันอย่างนั้นเหมือนกัน)

"....." ผมตอบมันด้วยความเงียบ

เมื่อหัวถึงหมอน ผมก็หลับเป็นตายเลยคับ

มารู้สึกอีกทีตอนเช้า

"มิ้นนอนหมอนนี้ได้ไงว่ะ ไอ้เติ้ลมันไม่เคยให้ใครนอนเลยนะเว้ย มันกอดของมันทุกคืน มันยอมได้ไงว่ะ" เพื่อนมันถามผม

"ก็เราไม่มีหมอนนอนจะให้เรานอนหนุนอะไรหล่ะ" ผมตอบกลับไป


แล้วลุกขึ้นมาล้างหน้าเล็กน้อยก่อนจะกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ

แล้วก็ "มิ้นอาบน้ำเสดยัง ออกมากินข้าวดิ" เสียงจากปลายสาย

"ได้ๆ"ผมตอบไปหลังจากนั้น 2-3 วันผมก็นอนห้องมันบ่อยขึ้นๆ

จนกลายเป็นนอนทุกวันเลยคับ  เลิกเกรงใจเพื่อนมันแล้วคับ

"มิ้นไม่ขี้เกียจกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามั้งหรอ" เติ้ลถามผม

"ก็ขี้เกียจดิ ถ้ามานอนห้องเราก็ไม่ต้องมาตอนเช้าๆ"ผมตอบมัน

(ลืมไปนะคับที่มันชวนผมออกไปอยู่หออื่น เพราะผมก็มีเมทอยู่แล้วอ่ะคับ

เป็นเพื่อนโรงเรียนผมอ่ะคับ ไม่ได้อยู่แก็งค์เดียวกันคับ อยู่คนละห้อง 

แต่ไอ้คนนี้เรียนกับผม ตั้งแต่อนุบาล ประถม มัธยม และมหาลัย

เราก็เรียนที่เดียวกันตลอดคับ เรียนคณะเดียวกันด้วยคับ แต่คนละภาควิชา

เติ้ลมันเลยไม่กล้ามาอยู่ห้องผม  เพราะมันไม่ได้สนิทกับเมทผมเหมือนกับที่ผมสนิทกับเพื่อนมันอ่ะคับ)

"งั้นเอางี้ดิ เอาเสื้อผ้าไปไว้ห้องเราเลย" เติ้ลแนะนำ

เอาแล้วไงกูยิ่งขี้เกียจๆขับรถกลับไปกลับมา ยังงี้ก็ดีเลย

จะได้ไม่ต้องขับรถกลับไปกลับมา

"เกรงใจว่ะ เดี๋ยวเพื่อนเติ้ลว่าเอา แค่ไปนอนก็เกรงใจแล้ว" ผมตอบไป

"มันไม่กล้าว่าเราหรอกมิ้น ไปๆเดี๋ยวพาไปเอาเสื้อผ้า" มิ้นตัดบท

"อึ้ม" ผมตอบมัน

และแล้วผมก็เข้ามาอยู่กับเติ้ลคับ

แต่ไม่ได้อยู่กัน 2 คนนะคับอยู่กัน 6 คน

รวมผมและแฟนเพื่อนด้วย

เติ้ลจะไม่ชอบแฟนเพื่อนคนนี้เอามากๆเลยนะคับ

เวลาอยู่ห้องกับมันก็จะชวนแค่ผมกับเพื่อนอีกสองคนไปกินข้าวกันแค่นั้นคับ

กับเพื่อนและแฟนเพื่อนมันแทบจะไม่คุยด้วยเลยคับ

มันบอกว่าเกลียดขี้หน้าคับ (ตายแน่ๆถ้าวันหนึ่งมันเกลียดผม ผมคงตายแน่ๆ แต่ปัจจุบันมันก็เกลียดผมคับ)





"มิ้นเราจะกลับบ้าน" เติ้ลบอกผม

"พี่เรามาหา" เติ้ลบอกต่อ บ้านเติ้ลห่างจากมหาลัยไม่มากนะคับ ประมาณ 30 กิโลเมตรได้คับ

"กลับดิไม่ได้กลับบ้านนานแล้วไม่ใช่หรอ" ผมบอกมัน

"วันนี้ให้มิ้นไปด้วยไม่ได้ว่ะ ไม่มีที่นอน พี่มา บ้านเราเล็ก" เติ้ลบอก

(ชวนกูหรือยัง หรือว่าถามกูไหมว่ากูจะไปไหม ให้กูตอบหน่อยดิ ตอบแทนกูซะงั้น)

"เรากลับบ้าน มิ้นไปกับเรานะอาทิตย์หน้า" เติ้ลชวน

"อึ้ม วันหลังค่อยไปเล่นก็ได้วันนี้พี่เติ้ลมาเราก็เกรงใจเหมือนกัน" ผมบอกเติ้ล

"ไม่ต้องเกรงใจหรอก มิ้นเพื่อนเรา" เติ้ลบอกผม





"ทำไรอยู่มิ้น เรากลับถึงบ้านแล้วนะ" เติ้ลโทรมาบอกคับ

"เป็นไงบ้างเจอพี่" ผมถามมัน

"ก็ดีไม่ได้เจอกันนาน มิ้นน่าจะมาด้วยนะ แต่มันไม่มีที่นอนอ่ะ อาทิตย์หน้ามากับเรานะ"

"ได้ๆ"

วางสายกันไป......




"มิ้นกินข้าวยัง เราว่าจะกลับพรุ่งนี้นะ" โทรมาอีกแล้วคับ

"กินแล้ว ไปกินกับไอ้แดนมาวันนี้ไอ้แดนพาไปบ้านมัน ทำนามาโคตรเหนื่อยเลย" ผมเล่าให้มันฟัง

(ไอ้แดนมันพาผมไปเกี่ยวข้าวคับ โคตรเหนื่อยเลยคับ ครั้งแรกในชีวิต)

"อยากไปมั้งว่ะ มิ้นไม่รอเราเลย" เติ้ลบอก

"เติ้ลกลับบ้านนิ พอดีไอ้แดนมันชวนเรามา"

"เออเราจะกลับวันพรุ่งนี้นะ จะให้พ่อไปส่ง" เติ้ลบอก

"กลับตอนไหนหล่ะ"

"เย็นๆ"

วางสาย....




"มิ้นนอนยัง" มาอีกแล้วคับครั้งที่ 3 ของวันแล้วคับ

(ลืมบอกไปคับ พอไอ้เติ้ลกลับบ้านผมก็กลับมานอนห้องคับ

ไม่กล้านอนห้องมันคนเดียว กลัวเพื่อนมันคับ)

"พึ่งอาบน้ำเสด ดูทีวีอยู่" ผมตอบมัน

"โทรหาแฟนมั้งยังนิ" ผมถามมันคืน

"โทรแล้ว โทรเสดเลยโทรมาหามิ้นนี้ไง" มันตอบผม

"แล้วไม่หลับไม่นอนหรอนิ" ผมถามมัน

"เดี๋ยวก็นอนแล้วมันดึกแล้ว นอนกันหมดบ้านแล้ว" มันตอบ

วางสาย........





"มิ้น กินข้าวเที่ยงยัง" ครั้งที่ 4 ของการกลับบ้าน โทรฟรีหรือไง

"พึ่งตื่น กำลังจะไปอาบน้ำ" ผมตอบ

"ตื่นสายจัง ไม่มีคนปลุกหรอ" เติ้ลถามผม

"วันนี้วันอาทิตย์นี้ เมื่อวานก็เหนื่อยมากมันเลยตื่นสาย" ผมตอบมัน

"รีบๆไปหาข้าวกินไป" เติ้ลบอกผม

วางสาย......





บ่าย 3

"มิ้นทำไรอยู่" มาอีกแล้วคับ

"ว่าจะออกไปเล่นกับไอ้แดนที่หอ" ผมตอบเติ้ล

"เราจะกลับตอนเย็นนะ" เติ้ลบอกผม

"อื่ม"

วางสาย.....





4 ทุ่ม

"มิ้นเรามาถึงมอแล้ว กินข้าวอยู่กับพ่อแม่ มิ้นมากินข้าวกับเราเร็ว"

"กินแล้ว" ผมตอบมันทั้งที่ยังไม่ได้กินข้าว

"งั้นเรากินข้าวเสด เราจะโทรบอก มิ้นก็ไปหาเราที่ห้องเลยนะ เดี๋ยวพ่อเราไปส่ง"

"ได้ๆเจอกัน"

สรุปว่าเติ้ลมันกลับบ้านมันโทรมาหาผมบ่อยมากๆ

(ไม่รู้ว่าที่เล่ามาผมจำถูกหรือไม่  อาจจะมากกว่านี้ด้วยซ้ำ

มันเล่นเกมมันก็โทรมาบอกผมว่า

อาทิตย์หน้า มาบ้านมัน มันจะสอนผมเล่นเกม)

ผมชอบมากคับเวลาอยู่กับเติ้ล

เติ้ลมันเป็นคนสนุกสนานคับ

มันทำให้ผมสนุกได้ตลอดเวลา

แล้วมันก็เป็นคนตรงๆคับเข้าใจง่าย

ที่สำคัญเติ้ลเป็นคนดีคับ


marat_04

  • บุคคลทั่วไป
1 อาทิตย์ต่อมา

มด 3 ตัว

แอ่น แอ้น แอ๊น........  (มุขฝืดไปไหมคับ)

"เดี๋ยวเราพาไปขึ้นรถฟรีที่หน้าโรงเรียนเก่าเรา เขาจะมารับลูกพนักงานบริษัทกลับบ้านพอดี"

อ้าวไอ้นี้กูไม่ได้เป็นลูกพนักงานเขาจะไม่ว่ากูหรอ

ไปก็ไปว่ะ ทำไงได้อยากเห็นบ้านไอ้เติ้ลนิคับ

"เฮ้ย ต่อ นี้เพื่อนพี่ชื่อ มิ้น" เติ้ลแนะนำน้องให้รู้จักกับผม

"หวัดดีคับพี่มิ้น" ต่อทักทายผม

"วันนี้พี่ขอไปเล่นบ้านต่อหน่อยนะ" ผมทักทายต่อ

"คับมาเลยคับพอดีกลับพร้อมกันเลยคับ เห็นพี่เติ้ลบอกว่าจะมีเพื่อนมาบ้านอ่ะคับ"ต่อบอก

(ในบรรดาเพื่อนๆมันที่สนิทกันมา ผมคนแรกนะคับที่ได้มาบ้านเติ้ล

ฮ่าๆๆๆๆ ผมสะใจตัวเองนิดหน่อยที่สำคัญกว่าเพื่อนมัน

ขนาดคบกันมาตั้งนาน ผมสำคัญกว่า)

ผมกะว่าขึ้นรถกลับบ้านเติ้ลผมจะนอนอ่ะคับ

ผมชอบนอนบนรถมากคับ เพราะผมเบื่อเวลานั้งรถนานๆ

แต่ที่ไหนได้เราคุยกันจนถึงบ้านเติ้ลเลยคับ

ไม่นานเท่าไหร่คับประมาณครึ่งชั่วโมงคับ



บ้านเติ้ลเป็นบ้านพักพนักงานนะคับ

หลังไม่ใหญ่เท่าไหร่  แต่ตอนแรกผมไม่คิดว่าเป็นบ้านพักพนักงานนะคับ

ผมคิดว่าต้องเป็นแบบ เก่าๆขลังๆเหมือนบ้านพักครูแน่ๆเลยคับ คิดแล้วขนลุก

แต่ผิดคาดคับ บ้านสวนมากคับ หลังเล็กๆ แต่น่าอยู่มาคับ หลังสีชมพูสวยมากคับ

อุปกรณ์ใช้สอยเพียบเลยคับ น่าอยู่ๆ ผมว่าจะขออยู่ที่นี้ตลอดเลยอ่ะคับ

แต่ก็ได้แค่คิดคับ ฮ่าๆๆๆๆ ความฝันก็คือความฝันคับ ไม่มีทางที่มันจะเป็นจริงได้คับ

ถ้าผมมีบ้านสักหลังผมจะสร้างเหมือนบ้านเติ้ลนี้หล่ะคับ

มันเป็นบ้านในฝันของผมเลยคับ

"นี่พ่อกับแม่เรา มิ้น" เติ้ลแนะนำพ่อกับแม่ให้รู้จัก

"สวัสดีคับ "ผมกล่าวทักทายท่าน

"กินไรกันมาหรือยังลูก" ท่านถามผม เติ้ล และน้องต่อคับ

"หิวแล้วคับแม่" น้องต่อบอกแม่เติ้ลไปคับ

"เดี๋ยวรอสักแปบนะแม่จะหาอะไรให้กิน" แม่ตอบน้องต่อ

"มาๆ มิ้นมาเล่นเกม" ไอ้เติ้ลชวนผมไปเล่นเกมคับ

"เกมนี้อ่ะสนุกมากเลย มันจะเป็นการสร้างฐานทัพต่อสู้กัน ตั้งแต่สมัยยุคหิน จนถึงยุคอนาคตเลยนะ" เติ้ลร่ายยาวคับ

(ผมเป็นคนไม่ชอบเล่นเกมแนวนี้นะคับ มันปวดหัวคับแล้วผมก็เล่นไม่เก่งด้วยคับเกมแนวนี้

เคยหัดเล่นแล้วก็มีแต่แพ้กับแพ้ผมเลยเลิกเล่นคับ

ผมจะเล่นแต่เกมปัญญาอ่อนคับ เกมจับผิด เกมไพ่ เกมติดเครื่องคอมอะไรประมาณนี้คับ

แต่ปัจจุบันผมเล่นเกม dotA เป็นแล้วนะคับ ชอบมากด้วย)

"เล่นไงอ่ะ" ผมถามเติ้ล

"นั้งดิเล่นง่ายๆเอง เดี๋ยวสอน"  แล้วมันก็เล่นเกมให้ผมดู

"เดี๋ยวตอนเย็นๆเราไปขับมอไซด์เล่นกันดีกว่านะมิ้น" เติ้ลชวนผม

"ได้ๆ" ตอบแบบนี้ตลอดเลยผม เขาบอกให้ไปตายก็คงไปแน่ๆเลย



ขณะนี้เวลา 17:00 นาฟิกา เทียบเวลาโดยสำนักข่าวไทย

ขณะนี้เวลา 18:00 นาฟิกา เทียบเวลาโดยสำนักข่าวไทย

ขณะนี้เวลา 19:00 นาฟิกา เทียบเวลาโดยสำนักข่าวไทย

"เติ้ลไหนว่าจะไปขี่รถเล่นไง" ผมถามมันในขณะที่มันเล่นเกมอย่างเมามันส์

"อ้าวลืมเลย เล่นเกมเพลิน พรุ่งนี้ค่อยไปแล้วกัน"

"ได้ๆ"

ผมก็นั้นดูเติ้ลเล่นเกมไปเรื่อยๆจนถึงประมาณเที่ยงคืน เราก็ง่วงและก็ไปนอน

ผมนอนในห้องกับเติ้ลคับ

แต่ว่าแม่เติ้ลจัดที่นอนให้คับ บนเตียงกับข้างเตียง

ผมเลยนอนข้างเตียงตามมารยาทคับ

"มิ้นขึ้นมานอนด้วยกันดิ ข้างล่างพื้นมันแข็งนะ"

"ไม่เป็นไรหรอก เติ้ลนอนเถอะเรานอนได้อยู่"

"มาๆขึ้นมานอนด้วยกัน" มันเซ้าซี้ผม

"นอนๆเติ้ลเราง่วงแล้ว" เป็นครั้งแรกมั้งคับที่ผมไมตอบว่า "ได้ๆ" แล้วก็ขึ้นไปนอนกับมัน

เติ้ลมันคงไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอกคับ

มันคงแค่อยากให้ผมไปนอนที่นอนที่สบายๆ กับมันเท่านั้นเอง

มันเป็นคนดีคับ





วันรุ่งขึ้น

"มิ้น ดูแลเติ้ลด้วยนะลูก เติ้ลมันไม่เคยอยู่ห่างแม่เลย" แม่เติ้ลฝากฝังผมให้ดูแลเติ้ลอย่ากับฝากให้ผมดูแลแฟน

"คับแม่ เป็นเพื่อนกันคับต้องดูแลกันอยู่แล้วคับ" ผมสร้างความมั้นใจให้กับแม่เติ้ลคับ ว่าจะดูแลเจ้าชายน้อยคนนี้แทนแม่คับ

แต่เจ้าชายน้อยยังคงนั้งเล่นเกมเหมือนเดิม ครั้งนี้เป็นครั้งแรกมั้งคับ

ที่เจ้าชายน้อยเห็นอย่างอื่นดีกว่าผม

แต่แล้ว

"มิ้น มาดูเราเล่นเกมเร็ว" เติ้ลเรียกผม

"ได้ๆ" เอาอีกแล้วผม

ผมก็ไปนั้งดูมันเล่นเกมคับ

จะหลับสิผม เล่นก็ไม่ได้เล่นนั้งเฝ้าฟังเติ้ลมันเล่าเรื่องเกมและเล่นเกมให้ดู

"เฮ้ย มิ้นจะหลับแล้วหรอ" อ้าวไอ้เติ้ลเห็นจนได้

"งั้นเปลี่ยนเกมเล่นดีกว่า"

แล้วเราก็เล่นเกมฟุตบอลคับ วินนิ่งอ่ะคับ

(ผมเล่นไม่เป็นหรอกคับเกมนี้ ไม่ใช่ไม่เป็นเอาซะเลยนะคับ พอเล่นเป็นบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ชอบเล่นคับ

ผมไม่ชอบเวลาผมเล่นแล้วแพ้ เพื่อนมันจะชอบทับถมคนแพ้ ผมไม่เคยเล่นชนะเลยโดนทับถมประจำ

ผมจึงเลิกเล่นเกมนี้คับ)

แต่เติ้ลชวนเอาไงว่ะ เล่นก็เล่น

เติ้ลเป็นคนดีไม่ทับถมผมหรอก ผมคิดในใจ แต่เกินคาดคับ

ผมเล่นเกมนี้ชนะเติ้ลคับ

ชนะทุกครั้งที่เล่นเลยคับ

ผมเลยชอบเล่นเกมนี้กับเติ้ลคับ

(เพื่อนเติ้ลบอกว่า เติ้ลอ่ะเล่นเกมนี้เก่งที่สุดในกลุ่มเลยนะคับ

แต่ผมอ่ะเล่นแพ้เพื่อนเติ้ลทุกคน แต่ชนะเติ้ลแค่คนเดียวคับ

หรือว่าเติ้ลมันแกล้งแพ้ผม เพื่อที่จะให้ผมเล่นเกมเป็นเพื่อนมัน

ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลใดก็ตามคับ ทำให้ผมเล่นเกมนี้กับเติ้ลคนเดียวเท่านั้นคับ

เล่นอย่างมีความสุขด้วยคับ ก็เล่นแล้วชนะนี้คับ ไม่ได้แพ้เหมือนแต่ก่อน

พอกลับไปเล่นกับเพื่อนเก่าด้วยความภาคภูมิใจที่ชนะเติ้ลได้

แต่พอเล่นไปผมก็แพ้และก็โดนทับถมอยู่ดี

เพราะฉะนั้นผมต้องเล่นเกมนี้กับเติ้ลเท่านั้น

ไม่ว่ามันจะแพ้ผมจริงหรือแกล้งแพ้ แต่ผมก็มีความสุข

ตอนเล่นผมก็คิดว่ามันแกล้งแพ้นะคับ

เพราะมันจะชอบปล่อยให้ผมเลี้ยงลูกเข้าไปยิงง่ายๆ

ทั้งทีคนเล่นเก่งๆ อย่างมันคงแย่งได้สบาย)

และแล้วเราก็กลับมอในวันนั้นคับ

พ่อเติ้ลมาส่งคับ

กลับมั้งที่มันลืมไปเลยว่าต้องพาผมไปขี่รถเล่น

"เติ้ลลืมไรหรือป่าว" ผมถามเติ้ลคับ

"ขี่รถเล่นอ่ะหรอ" เติ้ลตอบเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไร

"อึ้ม เราอยากดูที่อื่นมั้ง พาเรามาแล้วเติ้ลก็นั้งเล่นแต่เกม" ผมตอบแบบน้อยใจเล็กๆ

"ก็ถ้าพาไปขี่รถเล่นวันนี้ วันหน้ามิ้นก็ไม่มาบ้านเราอีกอ่ะดิ" เติ้ลมันตอบ

ตอนนั้นผมตอบไปว่า

"วันหลังพาเราไปนะ เราชอบบ้านเติ้ล เราว่าน่าอยู่ดี" ผมตอบเติ้ลไป

"งั้นเราจะกลับบ้านบ่อยๆมิ้นไปกับเราด้วยนะ" เติ้ลตอบผม

"ได้ๆ ที่รัก" ผมแซวเติ้ล

กลับมาผมก็นอนที่ห้องมันเช่นเคยกับเพื่อนหลายคนมากๆเหมือนเดิม




"มาๆเติ้ล มาดูหนังด้วยกัน เรื่อง THE CLASSIC ที่มึงชอบไง" เพื่อนเติ้ลคนที่มีแฟนชวน

ถึงเติ้ลมันจะเกลียดแฟนเพื่อนแต่มันคงชอบหนังเรื่องนี้มาก มันเลยชวนผมนอนดู

มันบอกมันเคยดูหนังเรื่องนี้หลายรอบแล้ว

อยากให้ผมดู พอดีเพื่อนมันเปิดมันเลยชวนผมนั้งดู

"THE CLASSIC คนแรกของหัวใจคนสุดท้ายของชีวิต"

"ให้เสียงภาษาไทยโดย พันธมิตร"

หนังเรื่องนี้ซึ้งมากนะคับ

ผมชอบมากๆ ดูเป็นสิบๆ รอบผมก็ยังชอบคับ

เป็นเพราะอะไรอ่ะหรอคับ

มาฟังกันเลย

ชื่อหนังก็บอกแล้วนะคับว่า "คนแรกของหัวใจคนสุดท้ายของชีวิต"

ประมาณเรื่องย่อว่า พ่อพระเอกกับแม่นางเอกเคยชอบกัน

แต่ก็ต้องเลิกกันไปเพราะว่าผู้ใหญ่กีดกัน ชีวิตมีอุปสรรค์

แต่เขาก็รักกันมาก ขนาดยอมโกหกเพื่อให้คนรักแต่งงานกับคนที่ดีกว่า

ซึ่งอ่ะคับ ผมอยากให้ท่านผู้อ่านดูหนังเรื่องนี้คับ ผมแนะนำ

เพลงก็เพราะ แต่ผมไม่เข้าใจความหมายหรอกคับหนังเกาหลี

แต่เติ้ลร้องเพลงนี้ได้คับ

หนังดีมากคับ ท่านจะได้รู้ว่าความรักบริสุทธิมีจริงในโลก

"ไม่ไหวแล้วนั้งดูหนังเหนื่อยจังว่ะ นอนดูดีกว่า" เติ้ลเดินไปเอาหมอนมานอน

เพื่อนมันและแฟนนอนดูหนังตั้งนานแล้วคับ

แล้วมันก็นอนลงข้างๆผม

ดูหนังไปเรื่อยๆ

"มิ้นนอนดูด้วยกันดิ นั้งดูไม่เมื่อยหรอ"

"...." ผมตอบเติ้ลคับ

"นอนดินอนด้วยกันนี้หล่ะ" เติ้ลขยับให้ผมนอนหมอนด้วยคับ

ผมก็เลยนอนคับ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรคับแล้วก็ดูหนังไปหนังซึ้งมากคับ

ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากคับ

ดูหนังแล้วยังได้นอนหมอนเดียวกับเติ้ลอีก

มันรู้สึกแปลกๆในใจคับ

เหมือนแฟนกันเลยคับ

หมอนใบเล็กนิดเดียวนอนด้วยกันสองคน

เพื่อนมันเลยแซว "สองคนนี้สวีทกันจังนอนหมอนเดียวกันอีก"

ผม .....ตึ่งๆๆ ตายห่าหล่ะทีนี้

"สวีทพ่อมึงหรอ ดูหนังต่อไปเลยหนังกำลังสนุก" เติ้ลช่วยผมไว้ได้ทัน นายช่างเป็นคนดีจริงๆเติ้ลเพื่อนรัก

THE CLASSIC คนแรกของหัวใจ...คนสุดท้ายของชีวิต

นอ เอ เก นาน แฮ จิล นยอก โน อึล ชอ รอม

ฮาน พยอ เน อา รึม ดา อุน ชู ออ กิ เทว โก ซู

จุง เฮด ตอน อุ ริ พู รือ ดอน นา รึล คิ ออ คา มยอ

อุ ฮู ฮี ออบ ชิ คือ ริม ชอ รอม นา มา จู กิ รึล

นา เอ เก นอน เน วี โรบ ดอน จิ นาน ซี กา นึล

ฮวาน ฮา เก พี ชวอ จู ดอน เฮด ซา ริ เดว โก ชู

โก มา ดอน นอ เอ ฮา ยาน โซ นวี เอ พิด นา นึน

โพ ซอก ชอ รอม ยอง วอ เน ยัก โซ เก ดวี ออ นอ

 เอ เก นาน แฮ จิล นยอก โน อึล ชอ รอม

ฮาน พยอ เน อา รึม ดา อุน ชู ออ กิ เดว โก ซู

จุง เฮด ตอน อุ ริ พู รือ ดอน นา รึล คิ ออ คา มยอ

อุ ฮู ฮี ออบ ชิ คือ ริม ชอ รอม นา มา จู กิ รึล

นา เอ เก นอน โช รอ เบ ซึล พืน โน เร โร

แน ชา กึน คา ซึม โซ เก อิ รอ เก นา มา พัน จา กี

ดอน นอ เอ เย ปืน นุน มา งู เร ซู มา นึน พยอ ริ เดว

ออ ยอง วอน โท โรก พิด นา โก ชิ พอ

นอ เอ เก นาน แฮ จิล นยอก โน อึล ชอ รอม ฮาน พยอ

เน อา รึม ดา อุน ชู ออ กิ เทว โก ซู จุง เฮด ตอน

อุ ริ พู รือ ดอน นา รึล คิ ออ คา มยอ อุ ฮู ฮี ออบ

ชิ คือ ริม ชอ รอม นา มา จู กิ รึล นอ เอ เก นาน

แฮ จิล นยอก โน อึล ชอ รอม ฮาน พยอ เน อา รึม ดา

อุน ชู ออ กิ เทว โก ซู จุง เฮด ตอน อุ ริ พู รือ ดอน

นา รึล คิ ออ คา มยอ อุ ฮู ฮี ออบ ซอ คือ ริม ชอ รอม นา มา จู กิ รึล

บนหุบผาอีกฟากที่ดวงตะวันกำลังลับฟ้า มีเธอมองฉันอยู่ตรงนั้น

เธอจะเข้าใจความรู้สึกของฉันที่ไม่สามารถเอ่ยออกไปได้หรือไม่

เพราะอะไรก็ไม่รู้ เหมือนเรื่องบังเอิญที่ เราสองคนก็ได้อยู่ร่วมกันมา

แม้จะผ่านสายรุ้ง หรือ ไปสู่สวรรค์แห่งนั้น ความรู้สึกเท่านั้นที่ไม่เคยเปลี่ยน

ยิ่งรักเธอมากเท่าไร เธอก็ช่างน่ารักขึ้น จะเจ็บปวดใจแค่ไหน

แต่ก็เชื่อว่าความรักจะไม่มีวันจบ

และในตอนนี้ สิ่งที่ฉันได้เล่าออกไป

ความรักที่ไม่สามารถปิดบังได้นั้น

ก็ช่างบังเอิญที่ตัวเธอที่รับฟังเรื่องนี้อย่างง่ายดายนั้น ได้กลายเป็นพรหมลิขิตไปแล้ว

ยิ่งรักมากเท่าไร ยิ่งกลัวที่จะห่างไกลกัน แต่อย่างไรก็เชื่อว่า มันจะไม่มีวันจบ มันจะไม่มีวันจบ ....



น้ำตาท่วมจอเลยคับผม หนังอะไรไม่รู้

แต่ผมชอบตอนที่เติ้ลร้องเพลงมากกว่าคับ

ร้องได้ไงไม่รู้ขนาดภาษาเกาหลี คนอะไรไม่รู้เก่งๆ เจ้าชายน้อยของผม เก่งที่สุดในโลกเลย

และแล้วมันก็กลายเป็นเสียงเรียกเข้าของโทรศัทพ์ผมจนถึงปัจจุบัน

ผมยังชอบเพลงนี้อยู่คับ

เติ้ลก็คงชอบอยู่หล่ะมั้งคับ เพระาเติ้ลเคยบอกผมว่าชอบมาก

ตอนที่เรานอนหมอนด้วยกันตอนนั้น

ผมรู้สึกแปลกมากๆคับ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

ขนาดนอนกอดกับแฟนยังไม่รู้สึกดีขนาดนี้เลย (ตอนนั้นผมก็มีแฟนนะคับ สวยด้วย แข่งกันจีบหลายคนแต่ก็เสดผมคับ)

ผมดูหนังไปใจก็คิดไปกับหนังว่าจะมีคนรักเรามากขนาดหนังเรื่องนี้ไหม

ความรักมันสวยงามสำหรับทุกคนจริงหรือ

มีคนที่ทำเผื่อความรักได้ขนาดนี้เลยหรอ

ผมก็คิดไป คิดมาวนเวียนสับสนในใจ

ผมรักเติ้ลแล้วหรอนี้

หรือว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นเพราะการดูหนัง

แต่เติ้ลเป็นเพื่อนเรานะ ทำยังงี้ได้ไง

เราเป็นเพื่อนกัน





ช่วงปิดเทอมคับ

เป็นปิดเทอมเดือนตุลาคับ

พอสอบเสด พวกเราก็ได้พากันแยกย้ายกลับบ้าน

ผมก็กลับบ้านคับ

เพราะคิดถึงบ้านมาก

ตั้งแต่มาเป็นเพื่อนกับเติ้ล ผมก็ไม่ค่อยจะได้กลับบ้านเลยคับ

ปกติผมจะกลับทุกเทศกาลนะคับ

วันเข้าพรรษา วันแม่อะไรยังงี้อ่ะคับ

ตอนผมกลับบ้านเราคุยโทรศัพท์กับบ่อยมากคับ

บ่อยกว่าผมคุยกับแฟนซะอีก

(ลืมบอกไปครับ ตั้งแต่ผมรู้จักกับเติ้ล ผมกับแฟนก็ค่อยๆห่างกันออกไปอ่ะคับ

มีสาวมาชอบผมโทรมาหาผม ผมก็ไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่อ่ะคับ

ช่วงนั้นมีโทรมาบ่อยเหมือนกันคับ

ผมไม่ได้หลงตัวเองนะคับ จริงๆ

ที่ผมไม่สนใจสาวๆ เหล่านี้หรือแม้แต่แฟนตัวเองนะหรอคับ

เหตุผลมีอยู่ว่า ผมไม่มีเวลาคุยโทรศัพท์หรือว่าคุยกับสาวคนไหนเลย

ผมอยู่กับเติ้ล วันละ 25 ชั่วโมงมั้งคับ

ผมเลยไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องพวกนี้

อีกอย่างผมก็มีความสุขดี มีความสุขมากด้วยคับที่ได้อยู่กับเติ้ล

มันเป็นอะไรที่ผมตอบตัวเองไม่ได้อ่ะคับ

ว่าทำไมเพื่อนอย่างเติ้ลถึงมีค่ามากกว่าแฟนผม)









ช่วงปิดเทอม

เราคุยโทรศัทพ์กันวันละ 3 ครั้งได้มั้งคับ

ส่วนมากก็ถามเรื่องทั่วๆไปอ่ะคับ

กินข้าวยัง ทำอะไรอยู่ แล้วก็เรื่องเรื่อยเปื่อย

บางทีก็ถามเรื่องเกรด



แต่ที่ผมประทับใจในตัวเติ้ลก็คือ ........

ตอนที่เติ้ลเดินทางไปเยี่ยมญาติที่ภาคเหนือ

เติ้ลชวนผมไปด้วยคับ

เติ้ลอยากให้ผมไปด้วยมากๆ

เติ้ลชวนผมทุกวันแต่ผมก็ปฏิเสธเติ้ลคับ

เพราะอะไรหลายๆอย่างคับ

ผมไม่เคยไปไหมมาไหนไกลๆคนเดียว ที่ไม่มีพ่อแม่ไปด้วยคับ

ผมไม่มีเงิน คับ

ช่วงนั้นจนคับ

ผมเกรงใจเจ้าชายน้อยของผม

อีกอย่างผมคิดว่าผมจะไปช่วงซัมเมอร์คับ คิดการณ์ไกลคับ

จะได้ไปนานๆคับ

"เราจะไปขึ้นรถแล้วนะ มิ้น" เติ้ลโทรมาลาคับ

"ไปด้วยดิ" ผมแซวมัน

"มาๆจะรอ ไปวันพรุ่งนี้ก็ได้" เติ้ลรีบตอบเลยคับ

"เราล้อเล่น เติ้ลไปเถอะ" ผมตอบ

"มิ้นอ่ะ" เติ้ลงอลคับ

"อย่าลืมของฝากนะเติ้ล" ผมกวนเติ้ลต่อคับ

"ห่วงแต่ของฝาก ที่ไม่ไปเพราะอยากได้ของฝากหรือไง" เติ้ลตอบ

"เดินทางดีๆนะ ไปถึงแล้วโทรมาบอกด้วย แม่สอนไว้" ผมบอกเติ้ล

"ได้ๆ เดี๋ยวถึงแล้วจะโทรบอกคนแรกเลย" เติ้ลตอบคับ

(ที่ผมต้องบอกเติ้ลอย่างนี้ก็เพราะ แม่ผมสอนมาคับ เวลาเดินทางไปไหนมาไหน

เมื่อถึงที่หมายแล้วต้องโทรบอก เพราะคนที่มาส่งจะเป็นห่วงมาก

ไม่รู้ว่าคนเดินทางจะเดินทางโดยสวัสดิภาพหรือไม่

เพื่อความสบายใจอ่ะคับ)


เที่ยงวัน

"นอ เอ เก นาน แฮ จิล นยอก โน อึล ชอ รอม

ฮาน พยอ เน อา รึม ดา อุน ชู ออ กิ เทว โก ซู "

โทรศัพท์ผมดังขึ้นมาคับ

ไม่ต้องเดาเลยคับไอ้เติ้ลชัวร์  ถึงเร็วจังว่ะ ไหนบอกว่านั้งรถนาน ผมคิดในใจ

"มิ้นๆ" เติ้ลพูดอย่างตื่นเต้น

"อะไรเติ้ล ถึงแล้วหรอ" ผมถามเติ้ล

"ป่าว ยังไม่ถึง แต่มิ้นรู้ไหมว่าตอนนี้เราขับรถผ่านมาอ่ะ น้ำท่วมสองข้างทางเลย เหลือแต่ถนน"

"อ่อ เราได้ดูข่าวอยู่เมื่อกี้เอง" ผมตอบเติ้ล

"แค่นี้ก่อนนะ รบกวนคนข้างๆ" เติ้ลบอกผม

"ได้ๆ" ผมตอบเติ้ล

(แค่น้ำท่วมข้างทางก็ต้องโทรมาบอก หรือว่าเติ้ลไม่เคยเห็นน้ำท่วมคับ

หรือว่าเติ้ลมันอยากคุยกับผมกันแน่ หุหุหุหุ)

สงสัยคงคิดถึงผมมั้งคับ อิอิอิ (เป็นบ้าไปแล้วผม)




"มิ้น เราถึงแล้วนะ ที่นี่อากาศดีมากๆ มิ้นน่าจะมาเที่ยวกับเรา" เติ้ลโทรมาหาผม

"ไปตอนนี้ทันไหมเติ้ล" ผมกวนเติ้ล

"มิ้นชอบกวนเราตลอดเลย" เติ้ลงอลคับ

"ได้ของฝากมั้งยัง" ผมถามเติ้ล

"หวงแต่ของฝาก" เติ้ลตอบ

"แล้ววันนี้จะไปเที่ยวไหนไหมเติ้ล" ผมถามเติ้ล

"ไม่รู้ดิ แล้วแต่พี่จะพาไป" เติ้ลตอบ

"!#&^(!*#^$(!^$(!^$(!(@" เราคุยกันอีกยาวคับ

ประมาณครึ่งชั่วโมงก็วาง

ผมคุยกับเติ้ลส่วนมากก็จะประมาณนี้คับ

เพราะเราสนิทกันมากเลยมีเรื่องเล่าให้กันฟังเยอะนะคับ



"มิ้นเรากำลังจะออกไปเที่ยว" เติ้ลโทรมาบอกคับ

"ไปเที่ยวไหนเติ้ล" ผมถามเติ้ลต่อ

"ไปหาเหล้ากินในเมือง" เติ้ลบอก

"กินเหล้าไม่ชวน จำไว้เลย" ผมแกล้งงอล

"ใครบอกไม่อยากมาเองหล่ะ จะได้มาเที่ยวด้วยกัน" เติ้ลตอบผม



"มิ้น เราเริ่มเมาแล้ว กินเหล้าไปเยอะ กำลังจะเปลี่ยนร้านกินต่อ" เติ้ลโทรมาอีกแล้วคับ

"เมาแล้วยังจะไปต่ออีกหรอเติ้ล" ผมถามเติ้ล

"ไม่ต้องห่วง เรามากับพี่ พี่จะพาไปต่อ ให้กลับไงอ่ะ" เติ้ลตอบ

"ไม่ให้ห่วงได้ไง ไหนบอกว่าเมาแล้ว" ตอบตอบเติ้ล

"ไม่เมามากหรอก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ มิ้นนอนหรือยังอ่ะ" เติ้ลถามผม

"กำลังจะนอน" ผมตอบเตอ้ลทั้งที่ผมหลับแล้ว ผมไม่อยากให้มันคิดว่ากวนผม

"ฝันดีเด้อ" เติ้ลบอก

"รีบกลับแล้วกัน อย่ากินมากหล่ะ" ผมบอก

"ได้ๆ"

(สำหรับผมนะคับ เวลากินเหล้าแล้วผมจะคิดถึงคนที่ผมรัก อ่ะคับ

กลัวเขาเป็นห่วง ผมว่าเติ้ลคงไม่คิดเหมือนผมหรอกคับ เราเป็นเพื่อนกันคับ)

ผมประทับใจเติ้ลมากๆเลยคับ

ไปเยี่ยมญาติยังโทรหาผมไม่ขาด

เราเป็นอะไรกันคับ ตกลงเราเป็นเพื่อนกันหรือป่าว

หรือว่าผมคิดไปเองผมไม่เคยมีเพื่อนที่ดีกับผมขนาดนี้เลย

"เติ้ล" นายคือ สิ่งที่ฟ้าส่งมาให้เรา





อีกประมาณ 2-3 วัน

เติ้ลก็กลับจากเยี่ยมญาติคับ

กลับมาอยู่หอเลย แล้วช่วงนั้นก็ใกล้วันเกิดเติ้ลแล้วคับ

วันเกิดเติ้ลเป็นวันเปิดเทอมพอดีคับช่วงนั้น

"มิ้น จะกลับมาวันไหน" เติ้ลโทรถามคับเพราะผมยังไม่ได้กลับมอ ยังอยู่บ้านอยู่เลยคับ

กะว่าจะกลับก่อนเปิดเทอมสัก 2 วัน อ่ะคับ กลัวโดนพ่อแม่ด่าด้วยอ่ะคับว่าทำไมกลับเร็วจัง

" 2 วันก่อนเปิดเทอมมั้งเติ้ล" ผมตอบมัน

"เรากลับมาอยู่หอแล้วนะ เราไม่มีเพื่อนเลย มิ้นรีบกลับมาดิ อีกอย่างเราจะจัดวันเกิดก่อน เพื่อนที่เราอยู่กรุงเทพมันใกล้จะกลับแล้ว คงจัดวันจริงไม่ได้หรอก" มิ้นบอก

"จัดก่อนเลยดิ เพื่อนจะได้อยู่ครบ" ผมบอก

"แล้วมิ้นหล่ะ เราจะไม่จัดถ้ามิ้นไม่กลับมา แล้วเราก็ไม่มีเพื่อนอยู่หอด้วยตอนนี้" เติ้ลบอก เอาแล้วไงคับ เล่นแบบนี้ผมจะทำไงหล่ะคับ

กลัวเพื่อนมันทั้งหลายที่น่ากลัวกันทั้งนั้น มาประนามผมว่าไอ้เติ้ลไม่จัดงานวันเกิดเพราะรอผม มีหวังผมโดนแบนแน่ๆ

"เดี๋ยวเราไปขอแม่ก่อนนะงั้น" ผมตอบไป ทั้งๆที่ในใจอยากจะไปตอนนี้เลย ทำไงได้หล่ะคับ ไม่เจอกันเป็นอาทิตย์แล้ว คุยแต่โทรศัพท์กัน

"ได้ๆ มาวันนี้เลยนะ" เติ้ลบอก

"ไปได้เร็วสุดก็พรุ่งนี้หล่ะเติ้ล รถหมดแล้ว" ผมบอก

"โอเคๆ จะได้นัดเพื่อนเรื่องวันเกิดด้วย" เติ้ลตอบ



"แม่คับ ลูกจะกลับมอแล้วนะคับ" ผมอ้อนแม่คับ

"ไหนว่าจะกลับวันเสาร์หล่ะ อีกตั้งหลายวัน" แม่บอก

"ลูกจะ เออ.... ไปติดต่อเรื่องหอพักอ่ะแม่" ผมโกหกแม่คับ

"แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร กลับก็กลับ ไปบอกพ่อด้วยแล้วกัน" แม่บอกเหมือนรู้ว่าผมโกหก

"ได้คับแม่" ผมตอบแม่

(แม่ผมรู้ตลอดเลยคับว่าผมโกหกหรือไม่โกหก ผมบอกแม่ทุกเรื่องคับ

กินเหล้ามาผมก็บอก เล่นไพ่มาผมก็บอก

พาเพื่อนไปตีเขามาผมก็บอก ไปนั้งดูเพื่อนดูดกัญชาผมก็บอก

แม่ผมก็บอกแค่ว่า "แม่ไว้ใจลูก แม่รู้ว่าลูกแยกแยะออก อย่าทำให้แม่เสียใจนะ"

ผมรักแม่ผมมากคับ แม่ไม่เคย ตีผมเลยคับ ตั้งแต่จำความได้ แม่จะสอนผมเอาคับ

ผมก็เชื่อแม่คับเพราะผมรักแม่ ผมพูดอะไรแม่ก็จะเชื่อคับ

ผมไม่เคยโกหกแม่ ถ้าโกหกแม่ก็จะจับได้คับ

แม่บอกว่าสีหน้าผมปกปิดอะไรไม่ได้คับ

ตอนที่ผมไปตีรุ่นน้องที่มันมากวนน้องสาวผมที่โรงเรียน

กลับบ้านไปแม่ถามเลยคับว่าไปทำไรมา

ผมก็งงๆคับแม่รู้ได้ไง

แม่บอกว่าถ้าผมมีความผิด หน้าผมจะซีดมาก

ผมเลยรับสารภาพกับแม่คับ

แม่ผมรักผมมากเหมือนกันคับ ใครจะมาใส่ร้ายผมแม่ก็ไม่เคยเชื่อคับ แม่จะฟังผมคับ

เพราะผมกับแม่พูดกันด้วยเหตุผลคับ

มีครั้งหนึ่ง มีคนมาบอกแม่ว่าผมสูบบุหรี่ แต่แม่ก็ไม่เคยถามผมอ่ะคับ

น้องสาวเลยมาถาม แล้วบอกว่ามีคนมาเล่าให้แม่ฟัง

ผมเลยไปถามแม่ แม่เลยบอกผมว่า "ถ้าลูกสูบบุหรี่ ลูกคงมาบอกแม่เองแล้วหล่ะ แม่เชื่อใจลูก" แม่ผมบอก

ผมรักแม่คับ แม่คือคนแรกที่ผมรัก และผมก็รักมากที่สุดคับ

ผมเล่าเรื่องเติ้ลให้แม่ฟังจนแม่อยากเจอเติ้ลมากๆคับ

แม่บอกว่าเติ้ลเป็นคนดี กลัวผมจะเสียเพื่อนคนนี้ไป

แม่บอกว่าให้ระวังด้วย เพราะผมเป็นคนอารมณ์ร้อน

อยากได้อะไรก็ต้องได้ ผมถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก

ผมอยากได้อะไรผมก็ต้องได้

ไม่เคยมีใครขัดใจผม

แม่บอกว่า เขาเป็นคนดีอย่าให้นิสัยนี้ของลูกต้องทำให้เสียเขาไป แม่บอกผม

แม่บอกเหมือนกับว่าผมเป็นแฟนกับเติ้ลเลย)







marat_04

  • บุคคลทั่วไป

ต่อดีกว่าคับ

วันรุ่งขึ้นผมก็รีบขึ้นรถกลับมอเลยคับ กลับแต่เช้ามากๆ

ปกติเวลาผมกลับจากบ้านผมจะขึ้นรถรอบสุดท้ายอ่ะคับ

ประมาณ 10 โมงครึ่ง  แต่วันนี้ผมขึ้นรถรอบ 7 โมงครึ่งคับ

จุดประสงค์ก็เพื่อจะไปหาเติ้ล ไปงานวันเกิดเติ้ลด้วยคับ

แต่ผมก็ไม่อยากไปเท่าไหร่หรอกคับเพื่อนมันเยอะ

ผมกลัวคับ แต่มันก็บอกว่าถ้าผมไม่ไปมันก็จะไม่จัดคับ

"มารับเลย จะถึงมอแล้ว" ผมโทรบอกเติ้ล

"ให้ไปรับที่ไหนหล่ะ"  เติ้ลถามผม

"ที่เดิมดิ" ผมตอบ

"ได้ๆตอนนี้เลยหรอ" เติ้ลถามต่อ

"ใช่ๆ ใกล้ถึงแล้ว" ผมตอบเติ้ล


"ป่ะ มิ้น ไปกินข้าวกัน" ประโยคแรกของการสนทนา

"ไปดิ หิวพอดี" ผมตอบเติ้ล

"กลับบ้านเป็นไงบ้าง" เติ้ลถามผม

"ก็ดีอ่ะ คิดถึงบ้านไม่ได้กลับนาน" ผมตอบเติ้ล

"วันหลังพาเราไปเที่ยวบ้านมิ้นมั้งดิ" เติ้ลถาม

"ได้ดิ แต่มันนั้งรถนานนะแล้วบ้านเราก็มีแต่ทุ่งนา" ผมตอบ

"แต่มิ้นเป็นลูกครูนิ ไม่ลำบากหรอก" เติ้ลบอก

"ไปบ้านเราพาไปทำนานะ" ผมแซวเติ้ล

"ดีๆ อยกลองทำนาดู" เติ้ลตอบ

(บ้านผมอยู่บ้านนอกก็จริงนะคับ แต่ผมพึงเคยทำนาตอนผมอยู่ ปี 2 นี่เองคับ

ผมเป็นลูกครูคับ เลยไม่ค่อยทำงานหนักเท่าไหร่ แค่แอบไปเล่นทุ่งนากับเพื่อนก็โดนด่าแล้วคับ

ตอนทำนาครั้งแรกนี้ ผมขับรถไถนาแบบเดินตามนะคับ สนุกดีคับ

ไปไถนากันที่ทุ่งนาของน้าคับ สนุกมากคับ ผมกับพี่สาวเปลี่ยนกันขับคนละรอบ

แต่เลี้ยวไม่เป็นคับ น้ามาเลี้ยวให้ ผมเล่นขับรถไถสนุกมากคับ จนน้องสาวผมบอกว่า

"พี่มิ้นทำไมตัวแดงจัง" เท่านั้นหล่ะคับ ผมเลิกไถนากลับบ้านอาบน้ำเลยคับ

เพราะอะไรหรอคับ ง่ายๆคับ ผมกลัวดำคับ

กว่าผมจะขาวขึ้นมาได้ ใช้เวลาตั้งนาน ขนาดไปเที่ยวทะเลผมยังลงเล่นน้ำตอนกลางคืนเลยคับ)

"แล้วเติ้ลหล่ะ ไปเที่ยวที่ไหนมาบ้าง"ผมถามเติ้ล

"ไปหลายที่ ไปเชียงใหม่ด้วย" เติ้ลตอบ

"ไหนหล่ะของฝาก" ผมถาม

"ห่วงจริงๆของฝาก อยู่ห้องนู้น" เติ้ลตอบ

"ไหนหล่ะมิ้น ของฝากเรา" เติ้ลทวงคืนเขาพระวิหารคับ

"ในกระเป๋านี้ไง ของขวัญวันเกิดด้วยนะเนี่ย" ผมแซวมันคับ

"อะไรว่ะ"  มิ้นถาม

"เปิดดูเองดิ" ผมบอกเติ้ล

"ขวดใหญ่จัง เอามาจากไหน" เติ้ลถาม

"แม่เอามา เลยขอมาบอกว่าจะเอาไปฝากเพื่อน" ผมบอก

"อร่อยไหม" เติ้ลถาม

"อร่อยดีเราแอบชิมกับพี่แล้ว" ผมตอบ

"อ้าว แอบชิมของฝากเราหรอ ไอ้มิ้น" เติ้ลพูด แล้วกำลังจะเดินมาแกล้งผม

"ดูดีๆดิ อันนี้ยังไม่ได้เปิดฝา เรากินคนหล่ะขวด" ผมบอกมันก่อนโดนกวน (ไม่น่ารีบบอกเลยน่าจะให้มันกวนซะหน่อยน่ารักดี อิอิอิ)

"เหอะๆ" เติ้ลหัวเราะ

"พรุ่งนี้นะมิ้น เรานัดเพื่อนแล้วไปงานวันเกิดเรา" เติ้ลบอก

"ไปงานวันเกิดครั้งนี้มีแต่เพื่อนแก็งค์เรา กับแฟนเพื่อน ที่เหลือ ห้ามไป!!" อ้าวไอ้เติ้ลห้ามกูไปซะงั้น

"ลืมไปชวนมิ้นด้วย" (ให้กูไปในฐานะอะไรเนี่ย ไม่เข้าข่ายสักอย่าง เพื่อนแก็งค์......ก็ไม่ใช่ แฟนเพื่อน.......ก็ไม่ใช่  หรือว่าจะไปในฐานะ......แฟนเติ้ล

ไอ้มิ้นบ้า คิดไปได้ เขาให้ไปในฐานะเพื่อนสนิทหรอก ป่วยป่าวเนี่ยมึง......มิ้น  ป่วยก็ไปโรงบาล ไปหายากินซะไป)

แต่ผมก็รู้สึกดีที่ผมได้ไปในฐานะ "Special guests"ของเติ้ล



เติ้ลไปจัดงานวันเกิดที่บ้านเพื่อนในแก็งค์มันคนหนึ่งคับ

เพราะมันบอกว่าอยากนั้งกันให้ถึงเช้า

พอถึงเวลาเราก็พากันออกไปหาซื้ออาหารมาทำกินกันคับ

ซื้ออะไรมาก็ไม่รู้คับ เยอะแยะ

พอถึงบ้านเพื่อนเราก็จัดแจงกับทำอาหาร

เติ้ลก็ไปช่วยเพื่อนทำอาหารด้วยคับ

ผมก็ไปแต่ทำไรไม่เป็น เลยมีหน้าที่ชงเหล้าคับ

แต่วันเกิดไอ้เติ้ลไม่มีเค็กนะคับ มันไม่ชอบให้ใครมาเซอร์ไพล์มัน มันชอบแต่เซอร์ไพล์คนอื่น

ถ้าใครมาเซอร์ไพล์วันเกิดมันมันจะกลับเลย มันบอก

เลยไม่มีเค็กคับวันเกิดเติ้ล

ผมเลยไม่ได้ซื้ออะไรให้เป็นของขวัญวันเกิดเติ้ลเพราะกลัวโดนมันโกรธคับ

มันบอกว่าขอแค่ให้เพื่อนมาวันเกิดมันก็ดีใจแล้ว

ไม่ต้องมีของขวัญอะไรมากมายหรอก

วันเกิดเติ้ลวันนี้พวกเราพากันสนุกสนานมากคับ  ถึงไม่ใช่วันจริงก็ตาม

อาจจะสนุกเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ หรือว่าเรื่องอื่นก็ตามแต่มันทำให้ผมกลัวเพื่อนมันน้อยลง

และสนิทกับเติ้ลมากขึ้นไปอีก

และแล้วก็ผ่านไปอีกหนึ่งวันสำหรับวันดีๆของผมที่เกิดขึ้นกันเจ้าชายน้อย

(ท่านผู้อ่านหลายคนอาจสงสัยนะคับ ว่าทำไมผมถึงเรียก เติ้ลว่า"เจ้าชายน้อย"

เติ้ลเป็นคนตัวเล็กๆคับ ขาวๆ หน้าตานี้ก็อย่าบอกใครเลยคับ ไม่เคยจีบสาวเลยคับ

รอแต่รับสายสาวที่โทรมาก็จะรับไม่ไหวแล้ว เดินไปไหนมาไหนก็ได้ยินแต่ "น้องเติ้ลๆ ทำไมน่ารักจัง" สาวแซวเติ้ลบ่อยๆ

เติ้ลเป็นคนเรียบร้อยและรักสะอาดมากคับ น่ารักๆ จนผมคิดว่าถ้าผมเป็นผู้หญิงผมต้องจีบเติ้ลให้ติดให้ได้

บวกกับนิสัยอันแสนดีที่ผมได้รับ เติ้ลคงเป็นเจ้าชายในนิยายที่ออกมาเจอกับผมในชีวิตจริงแน่เลยคับ)



พอถึงวันเกิดจริง วันนี้เติ้ลไม่ได้จัดงานนะคับ

"Happy birth day ว่ะเติ้ล ขอให้มีความสุขมาก" ผมบอกเติ้ลตรงๆ ไมกล้าเซอร์ไพล์กลัวเติ้ลโกรธ

"ขอบใจมิ้น" เติ้ลตอบสั้นๆ

"ไปหาแฟนสิวันนี้ ไม่ได้เรียนหรอกเปิดเทอมวันแรก" ผมบอกเติ้ล

"เดี๋ยวบ่ายๆเขาคงเข้ามาหา" เติ้ลบอก

"นั้นแน่ มีแอบนัดแฟนไว้ด้วย อิจฉาคนมีแฟนโว้ย ไปดีกว่า ไปคณะหาไอ้แดนดีกว่า" ผมบอกพร้อมกับเดินออกไปเพื่อที่จะไปคณะ





พอตกเย็น

ผมก็กลับห้องมาหาเติ้ลนะคับ

มันโทรบอกว่าแฟนกลับแล้วผมเลยกลับมา

"มาๆ มิ้น มากินด้วยกัน ไวน์ที่มิ้นเอามาให้เราวันเกิดไง" เติ้ลชวนผม

"เราเอามาฝากเติ้ลเฉยๆ ไม่ใช่ของขวัญวันเกิด" ผมบอกเพราะว่าผมกะจะซื้อกระเป๋าให้เติ้ลเป็นของขวัญวันเกิดคับ เอาให้เหมือนกับใบเดิมที่หายไปเลย

(ลืมเล่าไปคับ เติ้ลเคยกระเป๋าหายอ่ะคับ ตอนไปสอบแล้วเอาไว้หน้าห้องสอบ

สอบห้องเดียวกับผมนี้หล่ะคับ หายหมดเลยคับโทรศัพท์ ก็หายกระเป๋าตังค์ก็หาย

เติ้ลนี้หน้าจ๋อยเลยคับ น่าสงสารเจ้าชายน้อยของผมมากเลยคับ)

"เอาแค่นี้หล่ะ ห้ามซื้อไรให้เราอีกนะเปลืองเงิน" เติ้ลบอกผม

แล้วเราก็นั้งกินไวน์ด้วยกัน

เติ้ลบอกไวน์อร่อยดีถ้าไปบ้านผมคงได้กินอีกเยอะ

ผมก็บอกว่าไปดิจะพาไปเที่ยว คิดที่เที่ยวไว้ได้หลายที่แล้ว ผมบอกเติ้ล























***********************************************************

"เฮ้ย มิ้นเล่นกีต้าร์เป็นป่าว" เติ้ลถามผม

"ง่ายๆ แค่นี้เอง แต่ทำไมเราต้องเล่นให้เติ้ลดูหล่ะ" ผมตอบมันไป

"เล่นไม่เป็นบอกมาเถอะ" เติ้ลตอบกลับมา

"เล่นทำไมเจ็บมือ มือด้านหมด" ผมตอบ (ผมเล่นไม่เป็นหรอกคับ ที่บ้านมีสองตัว ผมยังเล่นไม่เป็นเลยคับ

พี่สาวผมสอนแทบตาย ไม่ได้เรื่องคับจับคอร์ดก็ไม่เป็น)

"ให้เราสอนไหม" เติลชวนผมเล่นอีกคับ

"ไม่เอาหรอกเจ็บมือ" ผมกล้าปฏิเสธแล้วคับ

"มานี่ นั้งๆ จับกีต้าร์ไว้ แล้วเอามือมานี้" เติ้ลมันบังคับผมคับ

มันจับมือผมมาจับคอร์ดกีต้าร์คับ

มือเจ้าชายน้อยของผมด้านมากๆคับ  ด้านเพราะอะไรหรอคับ

เพราะกีตาร์ตัวดีนี้หล่ะคับ

เติ้ลมันเล่นมาตั้งแต่ ป.5 แล้วคับ

มันเล่นเก่งมากๆ พริ้งมากๆ

"นี้ดูนิ้วเรานี้" เติ้ลเอานิ้วมือมาให้ผมจับคับ

"ด้านว่ะเล่นกีตาร์หรอ" ผมถามเติ้ล

"อื่ม เล่นนานแล้ว มิ้นพึ่งเล่นไม่ด้านหรอ" เติ้ลให้กำลังใจผม

"เล่นก็เล่น แต่ว่าเติ้ลจะสอนเราไหวหรอ มีคนสอนเราแล้วเราก็ไม่เคยเล่นได้เลย" ผมตอบเติ้ลไป

"เราสัญญาว่าเราจะทำให้มิ้นเล่นเป็นให้ได้" เติ้ลสัญญาคับ

"อย่าเลยเติ้ลเดี๋ยวผิดสัญญา" ผมแซวเติ้ลคับ

"คอยดู" เติ้ลย้ำอย่างมั่นใจ

"เอานิ้วนี้มาจับตรงนี้ แล้วนิ้วชี้จับตรงนี้" เติ้ลสอนผมคับ พร้อมกับจับมือผมด้วย

"บอดว่ะมิ้น เอาใหม่ๆ กดแรงๆ" เติ้ลสอนต่อคับ

"ดีดลองดูดิ" เติ้ลบอกต่อไปคับ

"ดีดไง" ผมถามเพราะผมไม่เข้าใจจังหวะคับ

"ดีดยังงี้ไง" ตอนนี้ เติ้ลไม่ต่างอะไรกับกอดผมเลยคับ

เติ้ลอยู่ข้างหลังผมอยู่ข้างหน้า มือหนึ่งจับมือผมให้จับคอร์ดกีต้าร์ อีกมือหนึ่งจับมือผมดีดกีต้าร์

ผมรู้สึกดีแบบแปลกๆอีกแล้วคับ ผมอยากอยู่อย่านี้ตลอดไปกับเพื่อนผมคนนี้คับ

แม้เราจะเป็นเพื่อนกัน แต่ทำไมพอผมอยู่ข้างๆเติ้ลแล้วผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้วคับ

ผมตอบตัวเองไม่ได้คับว่าคิดกับเติ้ล แบบไหน แต่ที่รู้คับ เติ้ลคือคนที่สองต่อจากแม่คับที่ผมรัก



"พอแล้วเติ้ล เราเจ็บนิ้วว่ะ" ผมบอกเติ้ล ทั้งที่ยังอยากอยู่ยังงี้อยู่ แต่ผมกลัวเติ้ลคิดมากคับ

กลัวว่ามันคิดว่า ผมคิดกับมันมากกว่าเพื่อนคับ

"อ้าว ยังไม่ถึงไหนเลยแล้วเมื่อไหร่จะเล่นเป็น" เติ้ลบอก

"นิ้วแดงหมดแล้ว เป็นหลุมหมดเลย เจ็บว่ะ" ผมบอกพร้อมยื่นมือให้เติ้ลดู

"นิ้วแดงจริงๆด้วย น่าสงสารว่ะ" เติ้ลมันจับมือผมแล้วลูบเบาๆแบบที่แม่ชอบทำกับผม แล้วเติ้ลก็เป่ามือผมเบาๆ

"เพี้ยง....หายแล้ว" มันยิ่งทำให้ผมคิดมากไปกันใหญ่ เติ้ลทำไมทำกับผมอย่างนี้ ทำไมต้องทำให้ผมรักเติลมากขึ้นกว่าเดิม

จนผมคิดว่าทุกคนที่ผมรักนอกจากแม่แล้ว เติ้ลคือคนที่ผมรักมากที่สุด








"เย็นๆ ค่อยหัดเล่นใหม่ พยายามหน่อยนะ เดี๋ยวก็เล่นเป็น เดี๋ยวเราช่วยสอน" เติ้ลบอกอย่างให้กำลังใจ

"อื่ม" ผมไม่อยากจะบอกเติ้ลเลยคับผมหัดเล่นกีต้าร์มาเป็นร้อยครั้งแล้วคับ แต่ผมก็เล่นไม่เป็นสักที จนพี่สาวผมที่สอนบอกว่า ผมคงไม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้

และแล้วผมก็เล่นกีต้าร์ไม่เป็นเหมือนเดิมคับ

ขนาดเติ้ลสอนผมทุกวัน ผมก็ยังเล่นไม่เป็นจนผมต้องบอกเติ้ลไปว่า




"เติ้ล เราขอโทษเติ้ลจริงๆนะ เราคงเล่นกีต้าร์ไม่เป็นหรอก เราสงสารเติ้ลที่ต้องมาคอยสอนเรา สอนเท่าไหร่ก็อยู่ที่เดิม เรามันไม่เอาไหนเลย" ผมบอกเติ้ล

"ไม่เป็นไรหรอก เราก็อยากให้มิ้นเล่นให้เป็นจะได้มาอยู่วงเดียวกับเรา" (เติ้ลมีวงดนตรีกับเพื่อนของเติ้ลอ่ะคับ เติ้ลเล่นกีต้าร์ แต่เติ้ลอยากให้ผมมีส่วนร่วมในวง เลยอยากสอนผมเล่น)

"งั้น มิ้นไปหัดร้องเพลงดิ เดี๋ยวมาเป็นนักร้องนำวงเรา" เติ้ลบอก

"หมาเดือนเก้าเห่าเพราะกว่าเราอีกนะ" ผมบอกเติ้ล

"ฮ่าๆๆๆ" เติ้ลหัวเราะใหญ่เลยคับ

เอาเป็นว่าทุกครั้งเติ้ลไปซ้อมดนตรีก็เอาผมไปด้วย ผมก็ไปนั้งเล่นในห้องนั้นหล่ะคับ จับนู้นจับนี้ไปแต่ก็เล่นไรไม่เป็น

ร้องเพลงทีใจก็จะขาด เสียงก็สู้เติ้ลไม่ได้ ตกลงแล้วไม่ได้เรื่องคับ










เติ้ลเคยเล่าให้ผมฟังว่าเติ้ลเป็นคนที่ไม่สบายบ่อยมาก

เคยล้มในห้องน้ำเพราะเป็นลม

วันนั้นเติ้ลบอกผมว่าเติ้ลปวดท้อง ผมเลยขาดเรียนช่วงเช้าเพื่ออยู่เป็นเพื่อนเติ้ล

เติ้ลบอกปวดท้องมากๆ

ผมเลยหายาให้กินและก็นั้งเล่นเป็นเพื่อนเติ้ล

ตอนบ่ายผมเลย บอกเติ้ลว่าผมจะไปเรียน เพราะขาดเรียนไม่ได้ เป็นวิชาแลป ขาดเรียนเกรดก็หายไป 1 ประจุ

แต่เติ้ลไปเรียนไม่ได้คับ

ผมเลยบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวผมเข้าเรียนแทน

ผมกับเติ้ลเรียนเวลาเดียวกันนะคับ

การเข้าแลปถ้าขาดคือเกรดหายนะคับ

ผมเลยเข้าเรียนแลปพร้อมกัน 2 แลปคับ

เรียนชั้น 5 กับชั้น 6 พอดีเรียนคนละห้องกันอ่ะคับ

แลปผมเรียนชั้น 6 แลปเติ้ลเรียนชั้น 5 ผมเลยคิดว่าน่าจะทำได้นะคับ

ผมก็เข้าไปเซ็นต์ชื่อเข้าแลปตัวเองก่อนคับ

แล้วก็แอบลงมาเข้าเซนต์ชื่อแทนเติ้ล

ไม่มีปัญหาเรื่องลายมือคับผมเซียนเรื่องนี้

ผมก็กลับไปทำแลปห้องผม

แล้วให้เพื่อนอีกคนที่อยู่กลุ่มเดียวกับเติ้ลทำรอ (คนนี้ผมก็รู้จักเขาคับ แล้วเล่ารายละเอียดให้เขาฟังว่าเติ้ลป่วย เขาเลยช่วยคับ)

ผมวิ่งกลับไปกลับมาระหว่าง 2 แลป เพื่อเขียนการทดลองให้ทัน

ผมก็ทำแลปผมเสด แล้วเอาไปส่ง ตามธรรมดา คือ เอาไปส่งต้องให้อาจารย์ตรวจแล้วเซ็นต์ชื่อก่อนค่อยจะส่งได้

ผมก็รีบทำจนเรียบร้อย แล้วก็รีบลงมาทำแลปให้เติ้ลต่อ

ผมทำแลปให้เติ้ลเสดแต่ก็ยังไม่กล้าเอาไปส่งนะคับ รอให้คนชุลมุนก่อนรอให้คนอี่นเสดเยอะก่อนค่อยไปส่งมันจะเนียนกว่าคับ

แล้วอีกอย่างอาจารย์จะได้ไม่ต้องถามมากด้วยคับ เพราะคนเยอะ

พอผมเอางานไปส่งก็สบายคับ ไม่มีปัญหาเพราะว่าผมเคยทำแลปนี้มาแล้ว

ตื่นเต้นสิคับ ถ้าโดนจับได้มีหวัง F ทั้งคู่แน่

พอกลับไปผมก็เล่าให้เติ้ลฟัง มันก็บอกว่าทำไมผมทำอะไรเสี่ยงจัง

ผมก็บอกมันไปว่า ผมกลัวมันไม่ได้คะแนนอ่ะคับ

ไปซ่อมก็ยากกว่าจะขอซ่อมได้




ช่วงนี้ผมกับเติ้ลสนิทกันมากขนาดเป็นปลาท่องโก๋

ผมห่างกับเติ้ลแต่วันละไม่เกิน 2 ชั่วโมงคับ เราเรียนต่างกัน 2 วิชาคับ

ทางคณะจัดมาให้ตอนแรกผมก็จะไปลง Section เดียวกับเติ้ลเพื่อจะได้เรียนด้วยกันทุกวิชา

แต่ทำไม่ได้คับ  เขาจัดไว้ให้เพื่อที่จะไม่ให้ปี 1 ลงเรียนมั่วอ่ะคับคนมันเยอะ

เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ขนาดไปหาแฟนผมยังได้ไปด้วยทุกครั้งเลยคับ

(หลังๆผมก็จะบอกมันว่าอยากให้มันไปหาแฟนคนเดียวอ่ะคับ กลัวเขาน้อยใจ)

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมจดจำได้ไม่เคยลืมคับ

เรื่องมันมีอยู่ว่า.....

ทุกคืนที่ผมนอนกับเติ้ล

ผมไม่เคยนอนห่างเติ้ลเลยคับ

วันหนึ่งผมไปนอนที่นอนของเพื่อนซึ่งอยู่ในห้องเดียวกันแต่ไม่ติดกับเติ้ล

ตื่นเช้ามาวันว่าผมใหญ่เลย ว่าทำไมไม่มานอนที่นอนตัวเอง ที่นอนผมนั้นเป็นที่นอนที่เติ้ลเคยนอน

ไม่เคยให้ใครนอนนอกจากผม

แต่ทุกวันเวลานอนแล้วผมรู้สึกตัวขึ้นมา

มือของเติ้ลจะมากอดผมแทบทุกครั้งที่ผมรู้สึกตัว

บางครั้งหน้าเติ้ลก็มาชนกับหน้าผมคับ บ่อยมากๆ

จนทุกครั้งที่ผมรู้สึกตัว ผมต้องรีบผลิกตัวหนี ทั้งที่ในใจรู้สึกดีมากๆก็ตาม

เติ้ลจะนอนกอดผมทุกวัน แต่ทำไมไม่เห็นนอนกอดเพื่อนคนข้างๆเลย

ทั้งที่นอนกันสี่คน

ผมนอนชิดขอบ(ที่นอนเดิมของเติ้ล หมอนของเติ้ล)

เติ้ลนอนต่อจากผม

แล้วก็เพื่อนเติ้ลอีก 2 คน นอนต่อเติ้ลไปคับ

แต่ผมไม่เคยรู้สึกตัวแล้วเติ้ลนอนกอดเพื่อนคนข้างๆเลยคับ

มีแต่กอดผม  หรือว่าเติ้ลมันเอ็นดูผมกันแน่คับ มันเห็นผมเป็นเพื่อนรักใช่ไหมคับ

แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้วคับ แต่เสียใจที่ตัวเองรักมันมากไป มากกว่าที่เพื่อนเขารักกัน....




ช่วงนั้นเติ้ลดูแลผมดีมากคับ เหมือนผมเป็นลูกเลยคับ

เติ้ลซักผ้า รีดผ้า ให้ผมด้วยคับ

เติ้ลรีดผ้าเรียบมาก ต่างจากผมที่ไม่เคยทำเรื่องอย่างงี้มาก่อนอ่ะคับ

ที่บ้านผมจะสอนว่า ผู้ชายห้ามทำงานบ้าน ผมกับพ่อเลยสบายคับ

แต่ก็ลำบากตอนมาอยู่คนเดียวคับ รีดผ้าไปเรียนเพื่อนก็ชอบถามว่า  ทำไมไม่รีดเสื้อมาเรียน อายสิคับ รีดได้แค่นั้น

ทั้งซักผ้า รีดผ้า และเก็บที่นอนให้ด้วยคับ

นอนกับ 4 คน เติ้ลเก็บแต่ของผมกับเติ้ลเท่านั้นคับ  ที่เหลือก็ปล่อยไว้งั่นหล่ะคับ

ไปไหนมาไหนก็ต้องเอาผมไปด้วยตลอด

ขนาดวันนั้นต้องไปเลี้ยงสาย ผมไม่ชอบไปเลี้ยงสายคับ ผมเลยไม่อยากไปเลยบอกเติ้ลว่า ให้เติ้ลไปเลี้ยงสายแล้วผมจะอยู่ห้อง

(ผมกับเติ้ลอยู่คนละสายนะคับ เติ้ลไปเลี้ยงสายทุกครั้งคับ) เติ้ลมันก็ไม่ไปเลี้ยงสายคับ

โดยมันให้เหตุผลว่า"แล้วมิ้นจะอยู่กับใคร เราจะอยู่เป็นเพื่อนมิ้น ไม่ไปหรอก"

และก็อีกหลายๆครั้งคับ ที่เติ้ลทำอย่างงี้

วันนั้นเพื่อนเก่าสมัยมัธยมเติ้ลกลับมางานอะไรไม่รู้ที่โรงเรียนเก่าเติ้ลอ่ะคับ

ตอนเย็นเพื่อนก็ชวนกันไปเที่ยวกันต่อ ไปกันเยอะคับ

เติ้ลเลยมาชวนผม ผมก็ไม่ไปคับ เพราะผมไม่รู้จักใคร ไปก็คงไปนั้งฟังเพื่อนเขาคุยกันเลยไม่อยากไปและบอกเติ้ลว่าให้เติ้ลไปเถอะ

เพื่อนมาหาทั้งที ไหนว่าไม่ได้เจอกันนาน ผมให้เหตุผลเติ้ลไป

แต่เติ้ลก็ไม่ไปคับ ให้เหตุผลเหมือนเดิมคับ "แล้วมิ้นจะอยู่กับใคร เราจะอยู่เป็นเพื่อนมิ้น ไม่ไปหรอก"

หลายครั้งเหมือนกันที่นัดรวมแก็งค์เพื่อนเติ้ลแล้วเติ้ลไม่ไป เพราะเหตุผลเดิม

จนผมรู้สึกผิดและผมก็ไปกับมันครั้งนั้น

เพื่อนเติ้ลคุยกันประมาณว่าผมเป็นคนนอกอ่ะคับ ผมอึดอัดมาก

ประมาณว่าทำไมเติ้ลไม่ค่อยมากับเพื่อน

อะไรประมาณนี้หล่ะคับ

ผมไม่ค่อยอยากฟังเท่าไหร่ นั้งกินเหล้าอย่างเดียวเพราะทนฟังไม่ได้

มาพูดยังงี้เจ้าชายน้อยของผมก็ต้องรู้สึกสิคับ เติ้ลเป็นคนมีหัวใจนะคับ

แล้วเพื่อนมันก็มาคุยกับผมประมาณว่าทำไมผมไม่ให้เติ้ลไปไหนมาไหนกับเพื่อนมั้ง

ทำไมชอบไปไหนกัน 2 คน ผมก็ตอบไปว่าผมไม่ได้ห้ามเติ้ล ผมชอบเวลาไปกับเพื่อนเยอะๆ

สนุกดีผมบอกเขาไป แต่เหมือนเขาจะไม่เชื่อคับ

หลังจากวันนั้นมาเติ้ลก็เปลี่ยนไป

marat_04

  • บุคคลทั่วไป

และแล้วก็ถึงวันหมดอายุคับ

เจ้าชายน้อยของผมเปลี่ยนไปมากคับ

เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

นับจากวันนั้นมา  ผมว่าเพื่อนมันคงให้มันเลือกระหว่างเพื่อนคนเดียวกับเพื่อนหลายคนมั้งคับ

เพื่อนที่รู้จักกันมานาน กับผม เพื่อนที่พึ่งเคยรู้จักกันมาไม่กี่เดือน

เติ้ลไปกับเพื่อนมากขึ้น แล้วไม่สนใจว่าผมจะเป็นอย่างไง

ต้องเข้าใจนะคับว่าผมอยู่ห้องเดียวกับเติ้ล ในฐานะเพื่อนเติ้ล แล้วผมก็สนิทกับเติ้ล แค่คนเดียว

แล้วเพื่อนมันก็ไม่ชอบผมอยู่แล้ว ไปกินข้าวกัน เพื่อนมันก็จะออกไปกันก่อน

แล้วเติ้ลก็จะตามออกไปโดยที่มันไม่ชวนผมเหมือนทุกครั้ง

เติ้ลมันก็เดินออกไปนอกห้องเลย แบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน

ผมงงและอึดอัดมากคับ

และมันก็ไม่ซักเสื้อผ้าให้ผม มันแยกเฉพาะของมันไปซัก แล้วของผมเอาไว้ที่ตะกร้า เหมือนเดิม

ไม่รีดผ้าไม่เก็บที่นอนให้ผม เหมือนก่อน

ผมอึดอัดมาก จนแทบจะบ้า ปกติผมกับเติ้ลจะไปเรียนด้วยกันคับ

แต่วันนี้เติ้ลมันเอารถไปเรียนเองคับ ผมใจจะขาดแล้วคับ

ทำไรได้มั้งกู อยู่อย่างนี้กูก็กลายเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่คนแน่ๆ

เจ้าชายน้อยคนเดิมของกูหายไปไหน





วันที่ 8 ธันว่าคม 2549 (วันหมดอายุ)

"เติ้ล เราขอคุยด้วยหน่อยดิ"

"มีอะไร"

"ไปที่อื่นได้ไหม ไม่ค่อยสะดวก"

"พวกนี้ เพื่อนเรานะ ทำไมเพื่อนเรารับฟังไม่ได้หรอ"

"...." ผมไม่ตอบแล้วเดินออกไป

ที่หน้าหอ........

"มีอะไร คุยตรงนี้ก็ได้มั้ง" เติ้ลบอก

"ได้" ผมตอบสั้นๆ เพราะเริ่มจะพูดไม่ออกแล้ว

"มีอะไร" เติ้ลถาม

"เราจะเลิกเป็นเพื่อนกันจริงๆหรอ" ผมถามเติ้ล

"ใช่" เติ้ลตอบ

"เราไม่อยากมีเพื่อนเป็นเกย์ เรารับไม่ได้" เติ้ลบอก

"เราไม่ได้เป็นเกย์ ทำไมว่าให้เรายังงี้ว่ะ" ผมเริ่มโมโห

"ไม่มีเพื่อนที่ไหนเขาดูแลกันดีขนาดนี้หรอก" เติ้ลเริ่มโมโหเหมือนกัน

"เราทำอะไรเกินไปมั้งว่ะ" ผมเริ่มสงสัย

"มิ้นเข้าเรียนแลปแทนเรา ทั้งที่ก็รู้ว่ามันเสี่ยงมาก" เติ้ลตอบ

"มิ้นทำการบ้านเขียนแบบให้เรา ทั้งที่เราคิดว่าเราจะไม่ส่งแล้ว"

"เราไม่สบายมิ้นก็ไม่ไปเรียนมาอยู่เป็นเพื่อนเรา"

(ตอนนั้นผมพูดไม่ออกคับ สิ่งที่ผมทำมันเกินไปตรงไหนคับ เพื่อนทั่วๆไปเขาก็ทำกัน ผมทำเกินกว่าเพื่อนหรอคับ)

"เราก็เคยทำให้เพื่อนอย่างงี้ตอนมัธยมนะ" ผมตอบมันแบบพูดไม่ออก

"แต่มิ้น นอนกอดเรา" เติ้ลบอก

(ผมผิดเองหล่ะคับ วันนั้นเติ้ลมันนอนข้างผมแล้วผม ไปนอนกอดมัน ทั้งที่ทุกครั้งมันนอนกอดผม)

"..." ผมอึ้งมากคับ พูดไม่ออกคับ

"เราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจ" ผมตอบไปในตอนนั้น มันเป็นคำตอบที่โง่มากๆคับ เท่ากับว่ายอมรับ ทำไมผมไม่เถียงมันว่าทุกวันมันนอนกอดผม ผมจะได้ชนะ แต่ตอนนั้นผมคิดไม่ออกคับ

ผมโดนพญายมลงโทษคับ ใบ้กินตลอด ผมไม่เคยเจอเติ้ลในภาพนี้ เจ้าชายของผมหายไปไหน

"เราเกลียดเกย์ เกลียดกระเทยมากมิ้นก็รู้" เติ้ลบอก

"..." ผมเงียบคับ (ผมไม่ได้ยอมรับนะคับแต่มันยัดเยียดให้ผม แต่ทำไมผมไม่เถียงมันคับ ถ้าผมเถียงมันได้ทุกเรื่องนะคับ แต่ตอนนั้นใบ้กินคับ

เรื่องนอนกอดมัน ผมก็เถียงได้คับ เรื่องอื่นๆมันก็ทำดีกับผมมากกว่าที่ผมทำร้อยเท่าคับ)

"แล้วเรา ไม่ใช่เพื่อนเติ้ลหรอ" ผมถามแบบโง่ๆ

"เมื่อก่อนใช่ แต่ตอนนี้เรารับไม่ได้" เติ้ลบอก

"เราจะไม่เป็นเพื่อนกันอีกแล้วใช่ไหม" ผมถามเติ้ล

"ฝืน มิ้นเข้าใจคำนี้ไหม" เติ้ลบอก

"ทำไปมันก็ไมมีประโยชน์หรอก ทำไปแบบไม่จริงใจจะให้ทำอยู่หรอ" เติ้ลบอกต่อ

"..." ผมพูดไม่ออกแล้วคับ ไม่ออกจริงๆ เติ้ลกูเคยเป็นเพื่อนที่มึงบอกว่ามึงรักกูนะ

อยากเถียงมากๆ แต่ทำไมมันชาอย่างนี้ น้ำตาก็ไม่ไหลแต่มันร้องไห้ข้างในใจ

ในใจผมตอนนั้น หมดแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง

ชีวิตกูจะเดินไปทางไหน หมดสิ้นแล้วคนที่รักกูขนาดนี้ กูหลงระเริงกับความสุข จนลืมคิดถึงคนรอบข้าง

ซึ่งคนๆนั้นคือคนที่กูรักและแคร์ที่สุด

แล้วผมก็เดินจากเติ้ลไปคับ

หันหลังให้เติ้ลปุ๊บ น้ำตาก็ไหลเลยคับ

มันอัดอั้นมากคับ

ผมร้องไห้คับ

ผมร้องไห้แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนคับ

เขาคงไม่อยากเป็นเพื่อนกับผมจริงๆ

ผมเสียใจมากคับในตอนนั้น

1วัน มี 24 ชั่วโมง ผมอยู่กับเติ้ลตลอด

แล้ววันพรุ่งนี้ไม่มีเติ้ล ผมจะอยู่อย่างไร

ตอนนั้นในหัวผมว่างมากคับ ไม่มีความคิดอะไรเลย

นอกจากเรื่องของเติ้ลวนเวียนอยู่ในใจ

ผมขับรถกลับไปที่ห้องของผม

ตอนนั้นเมทเก่าที่เป็นเพื่อนโรงเรียนผมย้ายออกแล้วคับ (ผมอยู่หอกึ่งหอในนะคับ เอกชนมาสร้างหอในมหาวิทยาลัย ถ้าอยู่คนเดียวห้องจะมีคนมาอยู่ด้วยที่เราไม่รู้จัก)

มีเมทใหม่มาอยู่ แต่ผมไม่รู้จักคับ

ผมไม่เคยนอนห้องเลยไม่รู้จักเขาคับ

แต่ตอนนั้นเขาไม่อยู่

ถ้าเขาอยู่ผมคงอายมาก

แต่ผมก็ยังไม่หยุดร้องไห้นะคับ

มันหยุดไม่ได้คับ

มันร้องออกมาเอง

ร้องไม่หยุดเลยคับ

ผมไม่รู้ว่าทำยังไงจะหยุดร้อง ผมกรีดข้อมือตัวเองเลยคับ

ตอนนั้น ผมคิดไม่ออกคับ ผมคิดแค่ว่าผมต้องเจ็บคับ จะได้จำ (ท่านผู้อ่านอย่าทำเหมือนผมเลยนะคับ ไม่ดีนะคับ ไม่แนะนำคับ)

ผมคิดว่าจะฆ่าตัวตายคับ

ผมเสียใจมาก ทำไมเพื่อนที่ผมรัก จึงทำร้ายผมขนาดนี้คับ

ผมเดินขึ้นไปบนชั้นสี่ของหอพัก  ด้วยความสับสนในใจ

วนเวียนคิดถึงแต่เรื่องเติ้ล

ผมจะกระโดดลงมาเพื่อที่จะประชด คนที่เขาไม่ได้รักผมคับ

พอผมเดินขึ้นบันไดไป

ภาพที่ผมเห็นก่อนจบชีวิต คือ ภาพผู้หญิงคนหนึ่งคับ เป็นผู้หญิงที่รักผมมาก รักอย่างบริสุทธิ์ใจ รักผมตั้งแต่ผมยังไม่เกิด

ผมคิดถึงแม่ผมขึ้นมาคับ

แม่ช่วยมาเตือนสติผมคับ

แม่ช่วยผมไว้ได้คับ ผมคิดถึงแม่มากคับ

ถ้าผมตายไปคนที่เสียใจมากที่สุด ต้องเป็นแม่ของผมแน่นอน

เติ้ลมันคงเสียใจ ที่ทำให้ผมฆ่าตัวตาย แต่ไม่นานมันก็คงลืม

ผมเลยตั้งสติได้ ลงมาที่ห้อง แล้วโทรหาไอ้แดน

เพราะผมคงอยู่คนเดียวไม่ได้

ถ้าอยู่คนเดียวคงคิดจะฆ่าตัวตายอีก

แล้วผมก็หยุดร้องไห้ได้คับ

ผมไปหาไอ้แดนที่ศูนย์อาหารคับ

"แดน เราขอไปอยู่ด้วยได้ไหม" ผมถามแดน

"ได้สิ มิ้นเป็นเพื่อนเรานิ" แดนตอบ

เท่านั้นหล่ะคับ น้ำตาผมไหลออกมาเลยคับ ผมอึ้งคับ ขนาดผมไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกเพื่อนคนนี้ของผมตั้งนาน

แต่แดนมันยังคิดว่าผมเป็นเพื่อนเหมือนเดิมคับ

แล้วแดนมันก็ไม่พูดอะไรเลยคับ มันรู้คับว่าผมร้องไห้และกำลังเสียใจมาก

มันพาผมไปกินข้าวและขับรถเล่นทั้งที่ผมไม่พูดอะไรกับมันเลยสักคำ

และแดนก็ไม่เคยถามผมนะคับว่าเรื่องอะไรผมถึงร้องไห้วันนั้น

แต่มันคงเดาออกอ่ะคับ จนถึงวันนี้มันก็ยังไม่เคยถามผมคับ มันบอกว่าถ้าวันหนึ่งผมอยากเล่าให้มันฟังผมก็จะเล่าเอง

ตกเย็นมา ผมโทรหาพี่สาวคับ ไม่กล้าโทรหาแม่กลัวร้องไห้คับ  เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง

"ว่าไงมิ้น" พี่สาวผมรับสายคับ

ผมพยายามที่จะไม่ร้องไห้เต็มที่ แต่ทำไม่ได้คับ ได้ยินเสียงพี่สาวที่รักของผม

"เป็นไรมิ้น" พี่สาวผมถามด้วยความเป็นห่วงคับ

"พี่คับ มิ้นคิดถึงแม่" ผมตอบไปพร้อมกับร้องไห้มากขึ้น

"มีอะไรให้พี่ไปหามิ้นไหม พี่เป็นห่วงมิ้นนะ" พี่ผมถาม

"มิ้นคิดถึงพี่ด้วยคับ มิ้นไม่อยากอยู่คนเดียวคับพี่ มิ้นไม่ไหวแล้ว" ผมตอบพี่

"มิ้นน้องรักของพี่ใจเย็นๆนะ" พี่ผมปลอบ

"มิ้นขอกลับบ้านแล้วเลิกเรียนหนังสือได้ไหมคับ มิ้นอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ไหวแล้วคับพี่" ผมตอบพี่สาวไป

"มิ้น มีอะไรบอกพี่ได้นะ พี่รักมิ้นนะ" พี่สาวผมบอก

"พี่คับมิ้นอยากกลับบ้านเรา มิ้นคิดถึงพี่ คิดถึงแม่คับ" ผมตอบ

"มิ้น" พี่สาวผมร้องไห้คับ

"มิ้นจะเลิกเรียนพี่ก็ไม่ว่านะ ถ้ามิ้นไม่ไหวจริงๆ พี่จะช่วยคุยกับแม่ให้ พี่เป็นหว่งมิ้นนะให้พี่ไปหามิ้นนะเดี๋ยวนี้เลยนะ"พี่สาวผมบอกต่อ

"พี่คับ วันเสาร์มิ้นก็จะกลับบ้านเราแล้วคับ พี่ไม่ต้องมาหรอกคับ มิ้นเป็นห่วงพี่" ผมเป็นห่วงพี่สาวคับถ้ามาหาผมต้องขับรถเร็วมากแน่ๆ

"มิ้น อย่าทำอะไรอย่างนั้นนะ พี่กับแม่รักมิ้นมากนะ ถ้ามิ้นเป็นอะไรไปพี่จะไม่ให้อภัยตัวเองเลย" พี่สาวผมบอก

"พี่พอรู้นะว่าเรื่องอะไร อย่าให้คนที่เขาไม่รักเรามาทำให้ชีวิตเราพังสิมิ้น น้องรักของพี่ น้องรักคนได้นะ แต่ต้องไม่มากเกินไป" พี่สาวผมคิดว่าผมมีแฟนคับ

"พี่คับ มิ้นรู้คับว่าใครรักมิ้นและเป็นกำลังใจให้มิ้น มิ้นไม่ทำอย่างนั้นหรอกคับ มิ้นรักพี่กับแม่คับ มิ้นจะไม่มีทางทำให้แม่กับพี่เสียใจคับ" ผมตอบไปเพื่อให้พี่สาวสบายใจคับ

"มาหาพี่ก่อนนะ แล้วพี่จะพามิ้นกลับบ้าน" พี่สาวบอกก่อนวางสายคับ

"คับพี่" ผมพยายามทำเสียงให้เหมือนหยุดร้องไห้แล้ว



พอถึงวันเสาร์ผมก็กลับบ้านคับ

ผมกลับยังไม่ถึงบ้านนะคับ เพราะพี่สาวให้ไปเจอกับพี่สาวก่อน จะได้กลับพร้อมกัน

ตอนผมนั้งรถเพื่อที่จะกลับบ้าน ผมก็คิดแต่เรื่องนี้ กูเป็นอะไรกันแน่ กูเป็นเกย์อย่างที่เขาบอกหรือ

แล้วเขาเป็นคนดีขนาดนี้ รับเราได้ทุกเรื่องแล้วทำไมเรื่องนี้มารังเกียจเรา แล้วสิ่งดีๆที่เคยเจอมา เคยทำร่วมกันมามันหายไปไหนหมด

หรือมันเป็นอย่างที่เขาเคยบอกเราว่า "ความดีไม่สามารถลบล้างความเลวได้" ถึงทำดีแค่ไหน ความเลวก็ยังทำให้เขาคิดว่าเราผิดตลอดเวลา



ประมาณบ่ายโมง วันเสาร์

พี่สาวผมมารอรับ พอผมลงจากรอ แล้วเปิดประตูรถพี่สาวเข้าไป เจอหน้าพี่สาวเท่านั้นหล่ะคับ

น้ำตาไหลเลยคับ ไม่รู้ว่าทำไมผมอ่อนแออย่างนี้

"มิ้น ไม่เอาอย่าร้องให้สิ" พี่สาวผมเริ่มประโยคสนทนาคับ

"พี่คับ มิ้นคิดว่ามิ้นจะเลิกร้องไห้แล้วนะคับพี่ แต่มิ้นทำไม่ได้จริงๆ มิ้นอ่อนแอมากเลยพี่ มิ้นไม่เอาไหนจริงๆ" ผมตอบไป

"มีอะไรอยากเล่าให้พี่ฟังไหมมิ้น"

"พี่คับ....มิ้นอยู่ที่นั้นไม่ได้แล้วคับพี่ มิ้นไม่ไหวแล้ว มิ้นจะขอแม่ไปเรียนที่อื่นคับ มิ้นขอไปเริ่มต้นใหม่ได้ไหมคับ"

"มิ้นน้องรัก กว่าน้องจะเข้าเรียนที่นี่ได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายนะ กว่าจะสอบติด กว่าจะสัมภาษณ์ผ่าน แล้วมิ้นคิดว่าถ้ามิ้นไปที่อื่นแล้วมันจะดีกว่านี้หรอมิ้น

ที่อื่นมิ้นอาจเจอเรื่องร้ายๆมากกว่านี้  เรื่องนี้ให้มิ้นเก็บไว้เป็นบทเรียน เรารักใคร เราก็รักด้วยความจริงใจ แต่การแสดงออกของเราอาจจะมากเกินไป

จนเขาอาจจะอืดอัด เขาอาจจะรับมันไม่ไหว ต่อไปเวลามิ้นจะรักใคร รักเพื่อน รักแฟน หรือใครก็ตาม มิ้นต้องรักษาระยะห่างไว้ด้วย

อย่าให้มากไปจนอึดอัด อย่าให้น้อยไปจนละเลย  รักให้พอดี กับเพื่อนคนนี้ให้ถือว่าเป็นประสบการณ์ เป็นบทเรียนที่จะช่วยสอนมิ้น

ว่ารักใครให้ดูความเหมาะสม รักมากนะรักได้ แต่ต้องดูว่าเขารับความรักเราได้แค่ไหน อบอุ่นไปมันก็ร้อนได้"

(ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่สาวฟังคับ เพราะผมคิดว่า ให้ผมตัดสินใจเองคนเดียวผมอาจตัดสินใจผิด ผมอยากให้พี่ช่วยคับ)

"พี่คับ มิ้น.....อ่อนแอมากเลยใช่ไหม"

"ใครบอกหล่ะ น้องรักของพี่เข้มแข็งที่สุด เป็นคนดี เรื่องร้ายๆนี้มันจะผ่านน้องไปได้เอง พี่เชื่ออย่างนั้น" พี่สาวผมให้กำลังใจคับ

"เดี๋ยวพี่พาไปขับรถเล่นก่อนนะ ถ้ากลับบ้านในสภาพนี้คงแย่ เดี๋ยวแม่จะเห็นมิ้นร้องไห้อายแม่นะ"

"คับ"......





พอถึงบ้าน

ผมเห็นแม่นั้งอยู่คับ

ผมรีบไหว้แม่แล้วเดินหนีคับ ทำอะไรมากมายไม่ได้คับ น้ำตาที่สุดแสนจะกลั้นมันจะเอ่อออกมาอีกแล้วคับ

ผมเข้าใจความรู้สึกตอนนั้นมากเลยคับ ว่าทำไมเวลาเราเจอปัญหาแล้วคนที่เรารัก อยู่เคียงข้างเรา มันช่วยบรรเทาปัญหาให้คลายลง

"มิ้นกินข้าวยังลูก" แม่ถามผมคับ แม่รู้คับว่าผมจะชอบเล่าเรื่องอะไรมากมายให้แม่ฟัง เวลากลับบ้านโดยเฉพาะเรื่องเติ้ลคับ

ผมที่กำลังจะเดินหนีแม่ตอนนี้น้ำตาไหลแล้วคับ พี่คับช่วยมิ้นด้วย มิ้นจะร้องไห้ต่อหน้าแม่แล้วคับ ทำไงดีพี่

ผมไม่เอาแล้วคับ ตอนนี้ผมต้องการความรักจากแม่ เพื่อบรรเทาอาการของผม

ผมไม่เดินหนีแล้วคับ ผมเดินไปกอดแม่คับ

ออมกอดแม่ยิ่งใหญ่มากคับ มันเป็นสัมผัสที่มาจากสวรรค์

"มิ้น" แม่เรียกชื่อผมพร้อมกับลูบหัวผม

"มิ้นต้องเข้มแข็งนะลูก อย่าร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆ แม่รู้นะว่าตอนนี้ลูกมีปัญหาหนักใจมาก แม่ไม่เคยเห็นลูกเป็นอย่างนี้มาก่อน

คนเราเกิดมาไม่มีใครเหมือนกันหรอกลูก ลิมิตคนเราต่างกัน บางคนต้องการความรักมาก บางนต้องการความรักน้อย เรายัดเยียดความรักให้ใครไม่ได้หรอกลูก

รักพ่อแม่ ก็ต้องรักแบบหนึ่ง

รักแฟน ก็ต้องรักแบบหนึ่ง

รักเพื่อน ก็ต้องรักแบบหนึ่ง (ตึ่งๆๆ สะอึกเลยผม)

อย่าเอาไปรวมกัน มันจะอึดอัดทั้งสองฝ่าย คนให้ก็ต้องรู้ว่าควรให้แค่ไหน คนรับก็ต้องรู้ว่ารับได้แค่ไหน

ลูกมีลูกโป่งอยู่หนึ่งใบ

ลูกเป่าลมมันเข้าไป

ถ้าลูกเป่ามันพอดี ลูกโป่งก็จะสวยงาม

ถ้าน้อยไปมันก็จะเหี่ยว ดูไม่ดี

ถ้ามากไปนี้สิแย่ ลูกโป่งจะตึง

ถ้าลูกยังไม่หยุดเป่า ลูกยังฝืนที่จะเป่ามันต่อไป เพื่อที่จะให้มันยิ่งใหญ่

ลูกโป่งนั้นมันคงจะแตก

และคนที่เจ็บตัวมากที่สุดก็คือ ตัวลูกเอง" แม่สอนผมทำให้ผมคิดได้

"มิ้นหิวไหมลูก กินข้าวก่อนไหม แม่จะหาส้มตำให้กิน" แม่รู้คับว่าผมชอบกินส้มตำที่สุด แต่ผมกินเผ็ดไม่ได้คับ ส้มตำอนุบาลคับ ตอนไปซื้อก็บอกว่าจะซื้อไปให้หลานคับ กลัวเขาตำเผ็ดให้ อิอิ

ตอนแม่พูดจบผมหยุดร้องไห้แล้วคับ

ผมคิดได้

ผมต้องทำวันนี้และวันพรุ่งนี้ให้ดีที่สุด เพื่อแม่คนที่ผมรักมากที่สุด

เรื่องเติ้ลมันกลายเป็นอดีตที่ผมแก้ไขอะไรไม่ได้

ถึงผมจะพยายามแค่ไหน

เติ้ลก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเพื่อนกับคนเลวๆอย่างผมหรอกคับ

ไม่มีถนนเส้นไหน ไม่มีทางแยก

ชีวิตก็เหมือนกัน สักวันหนึ่งมันก็ต้องเจอทางแยกของมัน ที่เราจะต้องเลือกเดินต่อไป อยู่ที่ตัวเราว่าจะเลือกเดินทางไหน

เติ้ล

ถ้าวันนั้นผมไม่เสียเติ้ลไป

ผมคงไม่รู้ว่าเติ้ลมีค่าสำหรับผมมากแค่ไหน

ความสุขมันแสนสั้น

แต่ความทุกข์มันยาวนาน






ผมรักเพื่อนคนนี้มากคับ จนถึงวันนี้ผมก็ยังรักมันอยู่คับ

แต่ตอนนี้ผมรักมันมากเท่าเพื่อนๆทุกคนคับ

เพราะอะไรหรอคับ

ลูกโป่งไงคับ..............



จบแล้วครับ ความทรงจำของผม นี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผม ตอนผมเรียนมหาลัย ปี 1 ครับ

ออฟไลน์ Saj-Pop

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 43
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เศร้านะครับ... การกระทำทุกๆอย่างของเติ้ลก็ดูเหมือนจะเกินกว่าเพื่อนเหมือนกัน เพราะอย่างที่บอกว่าไม่เคยทำกับเพื่อนคนอื่นๆเลย และตัวเองก็เป็นคนเริ่มก่อนทั้งนั้น แถมตัดเพื่อนอย่างไม่ไยดีเพียงเพราะคำว่า"เกย์"เพียงคำเดียว โดยไม่ได้ฟังเรื่องราวจากมิ้นก่อนด้วยซ้ำ อคติล้วนๆ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับการนำเรื่องราวมาแบ่งปันครับ  :pig4:

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
เติ้ล ทำหลายๆอย่างเกินเพื่อน
คิดว่าเติ้ลไม่ยอมรับตัวเองมากกว่า กลัวตัวเองเป็นเกย์

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






marat_04

  • บุคคลทั่วไป
เศร้านะครับ... การกระทำทุกๆอย่างของเติ้ลก็ดูเหมือนจะเกินกว่าเพื่อนเหมือนกัน เพราะอย่างที่บอกว่าไม่เคยทำกับเพื่อนคนอื่นๆเลย และตัวเองก็เป็นคนเริ่มก่อนทั้งนั้น แถมตัดเพื่อนอย่างไม่ไยดีเพียงเพราะคำว่า"เกย์"เพียงคำเดียว โดยไม่ได้ฟังเรื่องราวจากมิ้นก่อนด้วยซ้ำ อคติล้วนๆ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับการนำเรื่องราวมาแบ่งปันครับ  :pig4:

มันคลุมเครือครับ ผมก็ตอบไม่ถูกเหมือนกันครับ ว่าการกระทำนั้น ของเติ้ล มันคือออะไร อาจจะเพื่อนไม่เคยมีเพื่อนแบบนี้มั้ง แต่ไม่เป็นไรครับ เรื่องเศร้าผ่านไป ผมก็มีความสุขแล้วครับ กับคนๆนี้ ถ้าเขาจะทำให้ผมร้องไห้ ได้ทั้งวัน เป็นเดือนๆ แต่ผมก็ไม่เคยเสียใจและเสียดายที่ได้รู้จักเขานะครับ ผมดีใจด้วยซ้ำที่มีเขาเข้ามาในชีวิต ถึงมันจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ผมเลือกจำแต่เรื่องดีๆ ที่มันทำให้กับผมครับ ผ่านมาตอนนี้ ก็ จะ 8 ปีละ ผมยังไม่เคยลืมการกระทำพวกนี้ของมันเลย ตอนพิมนี้ยังนั้งยิ้มเหมือนคนบ้าเลยครับ 55555 ขอบคุณนะครับที่มาอ่านประสบการณ์ชีวิตของผม ขอบคุณมากจริงๆครับ

marat_04

  • บุคคลทั่วไป
เติ้ล ทำหลายๆอย่างเกินเพื่อน
คิดว่าเติ้ลไม่ยอมรับตัวเองมากกว่า กลัวตัวเองเป็นเกย์
ครับ ผมว่าก็ดีเหมือนกันครับที่เขาไม่เปนแบบผม เขาจะได้มีลูก แล้วผมจะตามไปจีบลูกเขาแทนครับ 5555
ขอบคุณมากนะครับที่อ่านเรื่องของผมจนจบ

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
ครับ ผมว่าก็ดีเหมือนกันครับที่เขาไม่เปนแบบผม เขาจะได้มีลูก แล้วผมจะตามไปจีบลูกเขาแทนครับ 5555
ขอบคุณมากนะครับที่อ่านเรื่องของผมจนจบ

ถ้าคุณพ่อมันหน้าตาน่ารัก กลัวจะโดนหนุ่มที่ไหนสอยไปก่อนอ่ะสิจ๊ะ  :hao3:
ว่าแต่ ชอบเด็กเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า   :laugh:

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
อ่านแล้วก็เศร้า มาเร็วเคลมเร็วดีค่ะ หมายถึงจบเร็วแต่เนื้อหาก็เหมือนอ่านมาปีนึง
แปลกที่ใครคนนึงทำให้คิดไปไกลได้ปานนี้  ถึงขนาดมองข้ามทุกอย่างได้ด้วย
แต่สุดท้ายก็แบบว่าไม่ได้คิดอะไรเลย  เย๊ย...ทำไมเป็นแบบนี้อ่า

อ่านตอนแรกยังคิดว่าคนอกหักน่าจะเป็นเติ้ลเนอะ แบบว่าให้ความสำคัญเกินเพื่อนตั้งแต่แรกอะ
หรือว่าเห็นว่าเป็นเพื่อนที่รักมาก  สุดท้ายเลยเหมือนโดนหักหลัง  แต่สงสัยนะว่าเพราะกอดเดียวนี่เหรอ

ก็คิดตามแบบสาววายทั่วไปนิดนึงว่าอาจจะมีตื้นลึกหนาบาง  ทั้งที่ชีวิตจริงอาจจะไม่มีอะไร
สุดท้ายก็ขอให้มันเป็นแค่ความทรงจำสีจาง  การที่มิ้นมองโลกในแง่ดีก็เป็นอะไรที่ดีมากอยู่แล้ว

ถึงจะพิมพ์อะไรเยอะแยะ  แต่ก็บอกได้เลยว่ารู้สึกตันๆ กับเรื่องนี้
หมายความว่า  ไม่เข้าใจความคิดของเติ้ล งง  มึน  หลงอยู่ในทางตันอะไรแบบนั้น 55555
แต่สงสัยว่ายังเจอกันอยู่บ้างรึเปล่า  ความจริงอยากจะฟังว่าตอนเจอกันเป็นแบบไหน 
ทุกวันนี้เป็นยังไงอะไรแบบนั้น  เผื่อจะหายตัน...

ออฟไลน์ กำแพงเมืองจีน

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ
ทำไมเติ้มทำแบบนี้
ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนเริ่มก่อน
โดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบเพื่อนเติ้ลเม่าไหร่เลย  ดูไม่ค่อยน่าคบอ่ะ
ยังไงมันก็ผ่านมาแล้ว
ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังนะคะ
คุณมีแม่ที่สุดยอดมากค่ะ  แม่ที่เข้าใจลูกแบบนี้  หาไม่ได้ง่ายๆนะคะ

ขอให้คุณมีความสุขนะ  สู้ๆ ^^

marat_04

  • บุคคลทั่วไป
เศร้าเนอะ  :m15:

ตอนนั้น เศร้า มากครับ เศร้า จนไม่รู้ อะไรจะเศร้าขนาดนั้นครับ อยู่คนเดียวก็ไม่ได้ครับ นอนก็ไม่หลับ นอนปุ๊บ ร้องไห้ ปั๊บ
จากตอนแรก อายเพื่อน หลังๆ ไม่อายครับ ชิน 5555 แต่ตอนนี้ ไม่เศร้าละครับ ความททรงจำ สีจางๆ ครับ อิอิ
ถ้าคุณพ่อมันหน้าตาน่ารัก กลัวจะโดนหนุ่มที่ไหนสอยไปก่อนอ่ะสิจ๊ะ  :hao3:
ว่าแต่ ชอบเด็กเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า   :laugh:

ครับผมชอบเด็กครับ ตอนแรก ผมเฉยๆกับเติ้ลครับ ผมชอบผู้หญิง แต่หลังๆ ผมแอบมองมันบ่อยๆ
ตัวเล็กๆ ขาวๆ ผมๆ ผมชอบๆครับ และคนที่ผมชอบ ต่อๆมา ไม่ต่างกันกับเติลครับ ตัวเล็กๆ ทั้งนั้น
จนเพื่อนสนิทผม จะรู้เลย ว่าถ้าผมเจอคนแบบนี้ ผมชอบแน่ๆ 5555 บางทีเพื่อนแนะนำให้ไปจีบทอมแทน 5555
อ่านแล้วก็เศร้า มาเร็วเคลมเร็วดีค่ะ หมายถึงจบเร็วแต่เนื้อหาก็เหมือนอ่านมาปีนึง
แปลกที่ใครคนนึงทำให้คิดไปไกลได้ปานนี้  ถึงขนาดมองข้ามทุกอย่างได้ด้วย
แต่สุดท้ายก็แบบว่าไม่ได้คิดอะไรเลย  เย๊ย...ทำไมเป็นแบบนี้อ่า

อ่านตอนแรกยังคิดว่าคนอกหักน่าจะเป็นเติ้ลเนอะ แบบว่าให้ความสำคัญเกินเพื่อนตั้งแต่แรกอะ
หรือว่าเห็นว่าเป็นเพื่อนที่รักมาก  สุดท้ายเลยเหมือนโดนหักหลัง  แต่สงสัยนะว่าเพราะกอดเดียวนี่เหรอ

ก็คิดตามแบบสาววายทั่วไปนิดนึงว่าอาจจะมีตื้นลึกหนาบาง  ทั้งที่ชีวิตจริงอาจจะไม่มีอะไร
สุดท้ายก็ขอให้มันเป็นแค่ความทรงจำสีจาง  การที่มิ้นมองโลกในแง่ดีก็เป็นอะไรที่ดีมากอยู่แล้ว

ถึงจะพิมพ์อะไรเยอะแยะ  แต่ก็บอกได้เลยว่ารู้สึกตันๆ กับเรื่องนี้
หมายความว่า  ไม่เข้าใจความคิดของเติ้ล งง  มึน  หลงอยู่ในทางตันอะไรแบบนั้น 55555
แต่สงสัยว่ายังเจอกันอยู่บ้างรึเปล่า  ความจริงอยากจะฟังว่าตอนเจอกันเป็นแบบไหน 
ทุกวันนี้เป็นยังไงอะไรแบบนั้น  เผื่อจะหายตัน...


แปลกที่ใครคนนึงทำให้คิดไปไกลได้ปานนี้  ถึงขนาดมองข้ามทุกอย่างได้ด้วย
แต่สุดท้ายก็แบบว่าไม่ได้คิดอะไรเลย  เย๊ย...ทำไมเป็นแบบนี้อ่า
ตอบ...มันเกลียดกระเทยครับ ซึ่งวันหนึ่งผมก็เป็นจริงๆ 555

ก็คิดตามแบบสาววายทั่วไปนิดนึงว่าอาจจะมีตื้นลึกหนาบาง  ทั้งที่ชีวิตจริงอาจจะไม่มีอะไร
ตอบ...มีแค่ที่เล่าครับ มีแค่นั้นจริง ตื้นลึกหน้าบาง ไม่มีคับ 5555

แต่สงสัยว่ายังเจอกันอยู่บ้างรึเปล่า  ความจริงอยากจะฟังว่าตอนเจอกันเป็นแบบไหน 
ทุกวันนี้เป็นยังไงอะไรแบบนั้น  เผื่อจะหายตัน...
ตอบ...ไม่เจอหน้ากันนานแล้วครับ  แต่ก็คุยกันบางครับ ปีละครั้งได้มั้งครับ ถามไปใน inbox facebook มีตอบบ้างไม่ตอบบ้างครับ
เดี๋ยวก็อปมาให้ดูครับ อิอิ

21 พฤศจิกายน 2012 14:37
รับปริญญา ปีนี้ไหม

ยังเรียนไม่จบ

เอ๋า เบาะ เหลืออีกกี่เทอม

นานอยุ่

นึกว่าจบละ เทอมหน้านี้จบไหม

23 กรกฎาคม 2013 20:38
อาม ร้องเพลงอยู่ร้าน ฟอโล่ หลังมอเบาะ

9 ธันวาคม 2013 17:32
 รับ ปริญญา ปีนี้บ่

ไม่ได้รับๆ
สิ้นสุดการสนทนา
ส่งจาก Amphoe Muang Khon Kaen, Khon Kaen

มีตอบบ้างครับ ตอบแต่เรื่องเรียน ป.โท ครับ นอกเรื่องไม่ตอบครับ
อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ
ทำไมเติ้มทำแบบนี้
ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนเริ่มก่อน
โดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบเพื่อนเติ้ลเม่าไหร่เลย  ดูไม่ค่อยน่าคบอ่ะ
ยังไงมันก็ผ่านมาแล้ว
ขอบคุณที่มาเล่าให้ฟังนะคะ
คุณมีแม่ที่สุดยอดมากค่ะ  แม่ที่เข้าใจลูกแบบนี้  หาไม่ได้ง่ายๆนะคะ

ขอให้คุณมีความสุขนะ  สู้ๆ ^^

โลกแห่งความจริงบางครั้ง มันก็โหดร้ายกว่าในนิยายครับ ตอนจบยิ่งปวดใจ

แต่ตอนนี้ ไม่เป็นไรครับ มีความสุขดีครับ

ผมว่าแม่รู้นะครับ ว่าผมเป็นแบบนี้ แต่ไม่เคยถามไม่เคยจี้ไม่เคยสงสัยอะไรในตัวผมเลย ผมโคตรรักแม่เลยครับ

*****************************************

ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องผมจนจบนะครับ อาจจะเศร้าหรือน่าสมน้ำหน้าไปนิด แต่ก็ขอขอบพระคุณมากที่เขามาตอบ เข้ามาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ครับ  หวังว่า ผมจะไม่มีโอกาสได้เล่าเรื่องแบบนี้อีกนะครับ 555+ o13 o13 o13

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
งวดหน้าขอเรื่องฟินๆแทนนะ  :ling1:

marat_04

  • บุคคลทั่วไป
งวดหน้าขอเรื่องฟินๆแทนนะ  :ling1:

ครับ อยากฟินมั้งเหมือนกัน 5555+ :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ August_lovers

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 424
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-3
ของผมก็คล้ายๆ กันครับ ตอนนั้นม4 มันไปเป็นนร.แลกเปลี่ยน แล้วพอม5 กลับมาเหมือนเรียนไม่ทัน อ.เลยให้ผมดูแลมัน ผมสนิทกับมันนะตั้งแต่นั้นมา นั่งเรียนด้วยกัน ไปไหนไปด้วยกัน มันเตะบอล ผมเล่นบาส แต่สนามก็ใกล้ๆ กัน โทรคุยกันก่อนนอน ตอนเรียนบางครั้งก็นั่งจับมือกัน ฯลฯ จนวันนึง อ.แกล้อครับว่า ผมกับมันเหมือนคู่เกย์กันเลย ตั้งแต่นั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป มันไม่นั่งข้างผม มันออกห่าง จนเรียนจบม.ปลาย ผมก็ไม่ได้คุยกับมันซะที เห้ออออ เศร้าครับ ยังไงผมก็ยังรักมันนะ ถึงตอนนี้มันจะมีสาวควงแล้วก็เถอะ เหอะๆๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ GMT101

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 234
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-2

ออฟไลน์ sarawutcom

  • เน็ตดีแทค 10 เม็ก 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 654
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-27
    • http://www.sarawutcomputer.com/
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 42บ./1วัน กด *104*68*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต  กด  *103*0# โทรออก
ดีแทค  เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก 
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด  โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต  DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368


เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg


ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc


ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด