‘ความตาย’ ในสายตาของใครหลาย ๆ คนมันคงช่างน่ากลัว
แต่ในสายตาของผม..มันช่างดูเย้ายวนน่าลิ้มลอง
ยานอนหลับเม็ดแล้วเม็ดเล่า..ที่ผมกรอกเข้าปาก
รอยกรีดรอยแล้วรอยเล่า..จากมีดคัตเตอร์ที่อยู่ในมือ
ไม่เจ็บ..มันแค่ชา ๆ
รู้สึกแสบท้องนิดหน่อย..คงเพราะสิ่งที่กินเข้าไป
แต่ก็เริ่มหายใจไม่ออกแล้ว..
สภาพศพของผมมันคงอนาถน่าดู..
น้ำลายฟูมปาก..เลือดท่วมตัว
ถึงจะดูไม่สวยเท่าไร..แต่มันก็จะจบลงจริงๆ
จบสิ้นไปสักที..ชีวิตที่น่าเบื่อ
.
.
.
.
.
ผมมันก็แค่ผู้ชายโง่ ๆที่ในชีวิตไม่เคยได้รู้จักคำว่า ‘ความรัก’
ไม่ว่าจะจากพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย หรือแม้แต่ญาติพี่น้องแม้สักคน
ถูกเลี้ยงดูมาแบบทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ไม่ได้รับการใส่ใจ
โดดเรียนตั้งแต่เริ่มขึ้นประถมสี่..
ขโมยของตามร้านค้า..ตามห้างทั้งที่ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินอะไร
พอขึ้นมัธยมต้นก็เล่นยา..
เมื่อติดยาก็เริ่มมั่วเซ็กส์..
จะชายจะหญิงผมไม่เคยเกี่ยง..
บางทีตื่นมายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพิ่งนอนกับใครมา..
เละเทะ..
ชีวิตเละเทะไม่มีชิ้นดี..
ใช้ชีวิตไร้ค่าไปแบบนั้นอยู่นาน..
จนกระทั่งได้เจอกับเขา..
ผู้ชายที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตผม..
เขาสอนให้ผมรู้จักรักตัวเอง..
เลิกยา..เลิกมั่ว..
แล้วกลับไปเรียน..
ผมสมัครเข้าเรียน กศน.
ใช้เวลาเรียนในช่วงหัวค่ำ..
กลางวันก็ไปช่วยเขาทำงาน..
ดึงเด็ก ๆคนอื่นให้ออกจากวังวนที่ไร้ทางออก...
เขาสอนให้ผมรู้จักรักคนอื่น..
สละเวลาของผมให้คนอื่น..
และบอกว่าเขารักผม..
อยากดูแลผม..
ผมเชื่อเขา..
มีความสุขกับทุก ๆ อย่างที่เขาทำให้..
เขาไม่เคยผิดสัญญา..
ไม่เคยสักครั้งที่จะผิดคำพูด..
จนวันนั้น..
วันที่ใครคนนั้นพรากเขาไปจากผม..
กระสุนนัดนั้น..พรากเขาไปจากผมตลอดชีวิต..
พ่อค้ายาเลว ๆ ตัดสินชีวิตเขา..
จากงานที่เขาทำ..
ผมเกลียดมัน..แค้นมัน...
พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มันได้ชดใช้..
แต่ผมทำไม่สำเร็จ..
ถูกดึงกลับเข้าไปในวงจรโง่ ๆ
ถูกดึงกลับเข้าไปที่ทางที่ผมเพิ่งหนีออกมา..
ผมกลับไปติดยาอีกครั้ง..
กลับไปเป็นเด็กเดินยา..เพื่อแลกกับยา..
นอนกับคนที่ฆ่าคนรักของตัวเอง..เพราะขาดสติ
มันบอกว่ามันรักผม..
แต่มันไม่เคยทำอะไรที่แสดงเหมือนว่ารัก..
ก็แค่เด็กเดินยาที่หัวไว..
ก็แค่เซ็กส์ที่มันอยากได้..
ใช้ชีวิตอยู่ในนรกนั่น..
พร่ำเพ้อถึงเขาทุกครั้งที่ไม่มีสติ..
ก่อนจะกลับมาเกลียดตัวเอง..
ขยะแขยงตัวเอง เมื่อได้สติ..
ไม่กล้าตาย..
เพราะไม่มีหน้าพอจะไปพบเขา..
ทำแค่หวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าสักวัน..
คงโดนตำรวจ..หรือฝ่ายตรงข้ามยิง ๆให้ตายไปซะ..
ถึงตอนนั้น..
จะได้หมดข้ออ้าง..
ที่จะหลบหน้าเขาสักที..
/////////////////////////
"กูรักมึง.."
คำบอกรัก..
ที่มาจากความพึงพอใจของมัน
มันพูดแบบนี้ทุกครั้ง..
หลังจากที่มันได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว..
เซ็กส์..
.
.
"เมื่อไรจะขนของเช้ามาอยู่กับกู.."
"..."
ผมไม่ตอบอะไร..
ไม่แม้แต่จะคิดเรื่องย้ายมาอยู่กับมัน..
ผมอยู่กับคนที่ทำร้ายคนที่ผมรักไม่ได้..
ยิ่งไปกว่านั้น คือ ผมเกลียดมัน..
เกลียดที่มันพรากคนรักไปจากผม..
.
.
"มึงคิดจะหนีกูไปไหน.."
"..."
"คิดว่าคนอย่างมึงจะหนีกูพ้นหรือยังไง.."
ผมถูกมันจับล่ามโซ่..
ขังผมไว้ในห้องใต้ดิน..
ผมมีอาหารกินทุกมื้อ..
มีเตียง มีโซ่ที่ยาวพอจะพาตัวไปถึงห้องน้ำ..
แต่ไม่มี 'อิสรภาพ'
มันลงมาหาผมทุกคืน..
ลงมาเพื่อข่มขืน..
บังคับให้ผมสนองความต้องการของมัน..
.
.
ผมเริ่มหมดอาลัย..
ไร้ชีวิตชีวา..
ดื้อกับมันด้วยการอดอาหาร..
ไม่แตะต้องแม้แต่น้ำ..
ร่างกายของผมซูบผอมลงทุกวัน..
ในขณะที่ยังต้องทำหน้าที่เดิมๆ ทุกคืน..
ผมไม่ใช่เครื่องจักร..
เมื่อไม่คิดจะดูแลตัวเอง..
ทั้งๆ ที่ยังต้องนอนให้มันระบายความใคร่ทุกคืน..
ร่างกายมันเลยรับไม่ไหว..
พังลงไปในที่สุด..
.
.
ผมเริ่มไม่กระดิกตัว..
ถูกเจาะแขนให้น้ำเกลือ..
นานเข้าก็พ่วงด้วยสายออกซิเจน..
แต่ผมก็ยังไม่ตาย..
"กูไม่ยอมให้มึงตายง่ายๆ หรอก.."
มันยังคงเล่นสนุกกับร่างกายของผม..
ร่างกายที่เหลือแค่หนังหุ้มกระดูก..
ผมรู้ว่ามันไม่สนุกนักหรอก..
ที่ต้องมีอะไรกับซากศพอย่างผม..
แต่มันกลับไม่ยอมแพ้..
.
.
ความรักงั้นเหรอ..
หรือแค่อยากเอาชนะ..
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคิดอะไร..
รู้แค่ว่าทุกๆ คืน..
หลังจากมันเล่นกับผมจนพอใจ..
มันก็ยังคงบอกกับผมว่า รัก ทุกคืน..
.
.
สุดท้ายผมก็ได้แต่ภาวนา..
ภาวนาว่าให้ตัวเองตายๆ ไปสักที..
Ma-NuD_LaW
หัวข้อ: ((รวมเรื่องสั้นตอนเดียวจบของ ลิงภูเขา)) อัพเรื่องใหม่ 26/2/15 น.2 (อ่าน 11628 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก