พี่นิคครับ ... คือผมอายุยังน้อย และผมกำลังจะสอบแล้ว
อย่าทำให้น้องต้องเป็นไมเกรนเลยครับ พี่นิคปิดบังอะไรเราไว้อยู่ครับ
ทำไมนะ ทำไมต้องเก็บไว้เงียบๆ กันหมดเลย ไม่บอกใครเลยเหรอครับ
แบบนี้ผู้ใหญ่รู้เข้าตอนที่สายไปแล้ว ไม่ใช่เรื่องดีเลยนะครับ... ผมขอร้องหละครับ
โปรดอย่าทิ้งความอาลัยอาวอนไว้เบื้องหลังเลยนะครับ... ขนาดเราพึ่งรู้ว่าพี่เอไม่สบาย
ต่างคนต่างช็อก พูดไม่ออกกันทุกคน... แล้วหากวันนึงพี่ๆ เป็นอะไรไป แล้ว
ผู้ใหญ่จะเอาอากาศที่ไหนมาหายใจให้ประทังชีวิตอยู่ครับ มันเหมือนกล่องดวงใจหล่น
จากที่สูงตุ๊บ... มันใจสลายแบบตั้งตัวไม่ทันเลยนะครับ
......... พี่เอที่กำลังอ่านอยู่(ถึงจะไม่เข้ามาอ่านก็ขอให้โทรจิตไปถึง) และพี่นิค
เก็บแรงไว้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่าทุกวินาทีนะครับ... เป็นกำลังใจให้ฝ่าฟันอุปสรรคครับ
ปล.ถ้าเป็นจริงอย่างที่พี่หมอทีพูด... ช่วงชีวิตที่เราสุขใจที่สุดคืออยู่กับคนที่เรารัก... แต่ทำไมถึงต้องเลือกทิ้งทุกสิ่งไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมกลับมานั่งคิดแล้วมันไม่ใช่.... ไม่ว่าจะหาเหตุผลร้อยแปดใดมาลบล้างก็ตาม