หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44

[dekzappp]

เอาจริงๆนะ เราเริ่มเซ็งตั้งแต่อินได้กับโรม พี่ไฟท์ของเค้า~~~

แต่พอตอนนี้ ถ้าพี่ไฟท์จะรักกับอาจารย์เต เราก็โอเคนะ แบบบรรยากาศเวลา2คนนี้อยู่ด้วยกัน มันทำให้เหมือนคนผิดหวังทั้งคู่มาเจอกัน แล้วถ้าต่อจากนี้รักกัน เขาคงประคับประคองความรักของตัวเองเป็นอย่างดี
แต่ทำไมนะทำไม ตอนนี้ไม่ปลื้มอินกับโรมอย่างแรงงง

คนเขียนทำเราอินเกิ๊นนน

[veeveevivien]

เอ่อ น้องหนมคะ พี่ว่าเรื่องมันชักไปกันใหญ่แล้วนะคะ ยิ่งกว่าแน่นหน้าอกอีกค่ะ ตอนนี้จะหายใจไม่ออกอยู่แล้วววววว อ่านมา 26 ตอนแล้วรู้สึกว่าเรื่องยังไม่ถึงไหนเลยค่ะ ปมยิ่งเยอะขึ้นเรื่อย ๆ เครียดค่ะเครียด 

[liza sarin]

อ่านแล้วมันหน่วงนะตอนนี้

[BeeRY]

บางทีไฟท์ก็ถามอินบ่อยไปนะว่ามีความสุขไหมน่ะ
หรือว่าถึงเวลาที่ไฟท์ต้องมีความสุขเองบ้าง กับอาจารย์เตไรงี้
ไปจุ๊บเค้าแบบนั้น จะให้คิดไงอ่ะ

[mukkai]

นิยายหน่วงและมึนงงเเห่งปี

ยังไงเส้นสายความสัมพันธ์ที่เหมือนปม มันก็ต้องคลายออก...

[GlassesgirL]

สงสารเต ตอนนั้นคงเสียใจมาก แล้วไหนจะผู้หญิงแม่ของอลิซที่มาเรียกร้องกับเต
ไหนจะเสียใจที่โรมนอกกายไป เตคงเจ็บมากสินะเลยสร้างกำแพงขึ้นมาแบบนี้
แล้วทำไมโรมถึงไปมีสัมพันกับคนอื่นล่ะ ทั้งๆที่ตอนนั้นก็รักกับเตมากๆมาก่อน
เตก็ยังตัดใจไม่ได้ ยังรักเขาอยู่ทั้งๆเป็นฝ่ายบอกเลิก สงสารเตมากตอนนี้

ถ้าไฟท์จะคู่กับเตก็ดีนะ เขาจะได้ช่วยกันประคับประคองกันได้
เพราะเจอกับการสูญเสีย ความผิดหวังมาก่อนแล้วทั้งคู่
ไฟท์แค่อยากรู้ให้แน่ใจใช่ไหมว่าอินมีความสุขดีรึเปล่า เลยถามย้ำๆแบบนั้น
แล้วจะไม่เล่าให้อินฟัง เพราะอินผิดหวังเจ็บมาเยอะ

หน่วงมาก ความสัมพันธ์แต่ละคนเริ่มมาพัวพันกันแล้ว
ต่อจากนี้จะเป็นยังไงกันต่อไปก็อยู่ที่การตัดสินใจแต่ละคนแล้วนะ
แต่อยากเห็นเตมีความสุขมั่ง แม้เตพึ่งจะมีบท แต่เตเจ็บมาตลอดแล้วนะ
ขอความสุขคืนให้แก่เตด้วยค่ะ ไฟท์ด้วย ให้มีความสุขบ้าง

ขอบคุณพี่ขนมที่เขียนเรื่องสนุกแบบนี้ให้อ่านนะคะ
อินมากๆ หน่วงมากๆ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
 

[s-pattanan]

พี่ไฟท์เป็นคนดีอีกแล้ว..  แพ้ทางอะ อย่าทำให้อยากเปลี่ยนฝั่งเชียร์สิ ~ พี่หนมทำใจอ่อนตลอดเลย

แต่เรายังโรมอินอยู่นะ คิดเหมือนในเรื่องว่าไฟท์อินยดูจะคบกันยาก ชอบเวลาไฟท์อยู่กับเตด้วยตอนนี้

สงสารเต แบบเข้าใจเลยอะ เหมือนเวลาอ่านนิยายเรืนองนึง​จบ แฮปปี้เอนดิ้งมาก รักกันมากทั้งคู่ แต่มาเลิกกันอะ หูย คนอ่านยังใจเสียเลย

แต่เชื่อมือพี่หนม อยากอ่านตอนของเด็กๆเยอะๆ  แบบน้องอึนน 

[เจ้าหญิงขี้ลืม]

หน่วงคูณสองอีกนะคะเนี่ย และเเหมือนจะมีความทวีคูณขึ้นไปอีก เฮ้อ จะเป็นไรมั้ยอยากจะบอกว่า อยากรู้ตอนจบแล้วค่าาา ใครคู่ใคร ยังไง สมหวัง ผิดหวัง แฮะๆ ต้องรอติดตามกันต่อไปสิเนอะ

[Yunatsu]

โอเครรรร งั้นให้เตได้ก่าไฟท์ละกัน

โรมจะได้เจ็บ 555

ทำไมถึงคิดว่าโรมก้ยังรักเตอยู๋น้าาาา

[Raiwyn]

อ่านไปหน้ากระตุกไป หน่วงดี มันจะไม่เป็นวงจรขนาดนี้ถ้าทั้งสี่คนไม่รู้จักกัน ขออย่างเดียว อย่าให้เตมาเจอโรมกับอินเลย 

[tkaekaa]

  ไฟท์จูบอ.เตไมนี่ งง จะให้หยุดร้องจำเป็นรึ มันหน่วงๆไปหมดแล้วววววว

[ssipra]

ไฟท์จะเอายังไง อยากได้อะไรกันแน่
อินมันมีความสุขแล้วนะ มันหน่วงนะไฟท์
ถ้าโรมรู้เรื่องเเฟนเก่ามันจะเป็นยังไงนะ 

ชอบเวลาไฟท์อยู่กับเตอ่ะ มันดูเข้ากัน มันได้มาก..
อยากเห็นไฟท์มีความสุขบ้างแล้วพี่หนมจัดหน่อยยย

 

[IsDeer]

มะรุมมะตุ้มกันให้หมด 

[Tsubamae]

กลืนน้ำลายตัวเองพร้อมไฟท์ ดังงอึ้กกกกกก
แฟนเก่าเริ่มมามีบทบาท มีปริศนาในอดีตเพิ่มมาอีกแล้ว
เหมือนสิ่งนี้มีมาเพื่อพิสูจน์โรมอิน มีความรู้สึกว่า
ตราบใดที่อินตัดไฟท์ไม่ขาด ยกโรมให้เหนือไฟท์ไม่ได้
ก็เหมือนปริศนาและอดีตของโรมบวกกับความผูกพันของ
อินไฟท์ จะกลายเป็นสิ่งที่โรมจะสามารถก้าวผ่านและวางหัวใจ
ให้อินเต็มร้อยได้หรือจะเป็นสิ่งผลักโรมเองให้ซ้ำรอยรึเปล่า
โรมรักอินจริงแต่ยังขาดความเชื่อใจที่เต็มร้อยและความผูกพันในขณะที่
ไฟท์มีสองสิ่งนี้เต็มหรืออาจะะมีความรักด้วยเพียงแต่มันยัง
ไม่ชัดเจน.  จริงๆเราไม่รู้ไม่แน่ใจอะไรสักอย่างเหมือนงมๆเงยๆวนๆอยู่ที่เดิม
เหมือนยังไม่ไปไหน หน่วงได้อีก สับสนแทน ปวดใจแทน หลงนึกว่า
ตอนที่แล้วจะชัดเจนโรมอิน. แต่พอมาอ่านตอนนี้เราหลงลืมแฟนเก่าโรมไป หลงลืม
ความผูกพัน สายใยระหว่างไฟท์อิน

ขอบคุณขนมสำหรับตอนใหม่ด้วย เป็นกำใจให้เด้ออออ

[Opoln Miyabi]

     สงสารอาจาร์ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[nuttzier]

 

[naamsomm]

โหพี่ไฟท์  ก็ติดบ่วงความรักกับเค้าด้วย
ตอนแรกก็ไม่เท่าไหร่
พอเสียไปจริงๆ
ก็รู้สึกถึงคุณค่า
แต่ชอบอารมณ์พี่ไฟท์
ขอแค่ดูแลเท่านั้น

[nutty]

รู้สึกวาเนื้อเรื่อยมันไปเรื่อยๆ แบบยังไม่ตัดสินใจ ตัดใจไม่ขาด
แต่พอมารู้ความจริงตอนนี้หน่วงกว่าเดิม ไฟท์ช่างเป็นเพื่อนที่ดี

[EunJin]

พออ่านตอนนี้ บอกตรงๆว่าไม่ค่อยรู้สึกเห็นใจอาจารย์เตเท่าไหร่นะคะ
คือเป็นคนปล่อยมือโรมเอง...แต่ถ้าจะให้โรมกลับมาคืนดีกับเต ก็รู้สึกแปลกๆ
สรุป...อยากเห็นหมออินมีความสุขอ่ะ ฮาาา

[jaejae]

รักหมออิน อินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ถ้าหมออินจะเสียใจจจจจจจจจ ไม่ว่าเรื่องอะไรก้อตาม แต่ตอนจบก้อขอให้หมออินได้มีความสุข พบกันคนที่ใช่ และพร้อมที่จะหยุดเดิน รักหมออิน

[PoPuAr]

ไฟท์นี่คิดอะไรอยู่ จู่ๆก็จูบอาจารย์เตโดยอ้างว่าเป็นการปลอบ
คือใจง่ายไปมั้ย คบกับอินมาตั้งนาน รู้ว่าอินรักมาตลอด แต่ทำเป็นไม่สนใจ
แต่พอเจอเตได้แค่ไม่กี่วัน จิตใจก็หวั่นไหว มันหมายความว่าไงกันคะ
หรือไฟท์จะเจอเนื้อคู่ที่แท้จริง  งั้นก็โอเคค่ะ จะได้ครบคู่
ไฟท์ก็ช่วยลบความเศร้าเสียใจให้เตด้วยละกัน ส่วนเรื่องในอดีตของโรม
ก็ไม่ต้องใส่ใจ ไม่ต้องไปเล่าให้หมออินรับรู้ หมออินกำลังมีความสุขอยู่ดีๆ
อย่าหาความทุกข์ไปเพิ่มให้อีกนะคะ

เพราะคนเรามันก็ผิดพลาดกันได้ แต่ถ้าเค้าปรับปรุงตัวได้ เราก็ควรให้โอกาสเค้านะคะ

[JustWait]

ไฟท์นี่ไม่หนักแน่นโลเลและไปเรื่อยจริงๆค่ะ

แต่เข้าใจนิสัยเขานะ คือไม่ชอบ แต่เข้าใจ เพราะเราก็มีบางด้านเป็นแบบนั้น

พยายามเข้านะคะ อลิซน่ารักมากอยากอ่านตอนที่มีน้องเยอะๆ

[ชินจังไม่กินหัวหอม]

มาอีกแล้วหนึ่งตัวละคร เอาก็รอดูกันต่อไป อีกคนไม่ถาม อีกคนไม่พูด ปากบอกว่ามีความสุข
สุดท้ายแล้วมีความสุขจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ หรือทุกคนพยายามคิดว่ากำลังมีความสุขกันอยู่
เหนื่อยเหมือนกันเนอะ เวลาอินกับนิยายเนี้ย 555+

[Kanyanat]

สัมผัสได้ถึงรังสี ไฟท์เต อะ เชียร์ๆ   
โรมอิน ๆ ๆ ๆ ๆ ค่อนข้างชัดเจนนะ (รึป่าว)

[AoMSiN555]

ติดตามอ่าน รออยู่นะ~~~~ คิดถึง  มาลงให้นักอ่านให้ชื่นใจหน่อยเถอะนะ 

[ninghyuk]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ อ่านรวดเดียวเลย
คือตอนเปิดเรื่องมาคนเขียนบอกว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับไฟท์อิน(ที่ไม่ได้จำเป็นต้องคู่กัน)
แต่พออ่านจนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่รู้สึกเท่าไหร่ว่ามันเป็นเรื่องของไฟท์และอิน
มันเหมือนแค่จั่วหัวมาเท่านั้น พอโรมเปิดตัวขึ้นมาเราก็ไม่เห็นมีความรู้สึกว่าอินจะลังเลเลย
คือสิ่งที่อินรู้สึกกับไฟต์มาตลอดถึงขั้นนั้นมันดูไม่ใช่เรื่องจริงอะ สมมติว่าเรามีแฟน คบกันไม่นาน ถ้าห่างหรือเลิกกันเราว่าเรายังแคร์ไฟท์มากกว่าอินเลย
แต่ถ้าอินโอเค มีความสุขแล้วจริงๆ มันก็ดี แต่เราแค่ยังสัมผัสมันไม่ได้
อาจจะเป็นแค่เราคนเดียวหรือเปล่า ไม่เคยอ่านเรื่องไหนแล้วเม้นต์ยาวขนาดนี้มาก่อนเลย ถ้าทำให้คนเขียนไม่สบายใจก็ขอโทษน๊าาา
เราผิดเองที่อ่านแล้วอินจัดดด ;-;

[valenna yy]

จะยังไงตอนจบก้ขอให้อินมีความสุขก้พอแล้ว
ปล.เหมือนหลายคนสงสารเต แต่เรารุ้สึกไม่ชอบอ่า ไม่ชอบเลย

[anntonies]

สงสารไฟท์ ไม่รู้ดิ แต่ไม่เชียร์โรมอินอย่างแรง
เตไฟท์ก็ไม่เชียร์ รู้สึกว่ามันไม่เข้ากัน อ่านพาร์ทนี้แล้วบอกเลยว่า
ไฟท์ห่วงอิน แคร์อินมากจริงๆ อ่านละก็เฮ้อ......... เชียร์ไฟท์อินสุดใจ
ไม่อยากให้อินคบกับโรมทั้งที่มีเรื่องไฟท์ในหัวเป็นระยะๆ

แต่นี่อ่านก็สงสัยนะ ว่าโรมน่ะ ลืมเตได้ละเหรอ
เลิกรักได้ละหรอ  ? ในเมื่อเตก็ยังไม่ลืม แล้วคนที่ทำผิดขนาดนั้นจะลืมง่ายๆได้ยังไง

[patwo]

ตอนที่ 27

“ ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้จะออกจากโรงพยาบาลแล้วเหรอ "

“ ครับ " ผมพยักหน้าให้กับหมอเซฟที่เดินเข้ามาถาม รอยยิ้มของหมอที่เดินเข้ามาใกล้เตียงนั้น เขานั่งลงข้างๆ

“ แล้วเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีกมั๊ยละ "

“ ได้เจอสิครับ ทำไมจะไม่ได้เจอละ " ผมตอบออกไปตามมารยาททั้งๆที่ในความเป็นจริงก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันจริงๆหรือเปล่า เพราะตั้งแต่วันนั้นที่ผมให้หมอเซฟและทุกคนออกไปจากห้อง ก็ดูเหมือนว่าทุกคนจะรู้ว่าหมอเซฟแอบจีบผู้ชายห้องนี้อยู่ พยาบาลหลายคนที่เข้ามาดูแล คอยแต่แซวเรื่องของคุณหมอชินดนัยแบบไม่หยุดปาก .. พี่ไฟท์ก็ด้วย

“ แต่ดูเหมือนวาดไม่ค่อยอยากจะเจอหมอเลยนะ "

“ ใครว่าละครับ " ผมไม่ได้หันไปมองอีกคนทำได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่าง " อ้อ ถ้าหมออยากเจอผมไปกินกาแฟที่ร้านอาหารที่ทองหล่อสิครับ ผมเป็นบาริสต้าอยู่ที่นั่น "

“ แล้วตอนช่วงที่พักฟื้นนี้ละ ถ้าอยากจะติดต่อต้องทำไง "

“ หมอกำลังขอเบอร์โทรศัพท์ของผมอยู่เหรอครับ " หันไปหาอีกคนที่กำลังนั่งเท้าคางมองผมอยู่

“ ใช่ จะให้ได้มั๊ยละ รับรองว่าจะโทรหาบ่อยกว่าใครๆเลย "

“ แต่ว่าผมก็ไม่ได้ใช้โทรศัพท์หรอกนะครับ มีหลายครั้งที่ลืมชาร์ต "

“ พูดแบบนี้แสดงว่าไม่อยากให้ " เสียงหมอเซฟพูที่พูดออกมาเบาๆ ตอนที่มือของผมยื่นออกไปตรงหน้า " อะไร "

“ ไม่ใช่สักหน่อย ผมหมายความว่า ถึงโทรไปแล้วจะไม่มีใครรับก็ไม่ต้องตกใจหรอกนะครับ แค่ช่วยโทรกลับมาอีกครั้งก็พอ  เอามือถือของหมอมาสิครับ "  ยื่นมือถือมาให้ผมกดเบอร์ก่อนจะส่งกลับคืน " ช่วยบันทึกชื่อด้วยครับ "

“ เขียนว่า วาดไว้  แล้วกัน "

“ หมออย่าลืมคิดว่าเบอร์ผมเป็นช่างทาสีแล้วกัน "

“ ไม่ลืมหรอกน่า เพราะจะติดอีโมรูปด้วยใจไว้ด้านหลังด้วย " บอกแบบนั้นก่อนจะกดมือถือยิกๆ ผมยิ้มให้หมอก่อนจะก้มลงมองมือตัวเอง " นี่ วาด..”

“ ครับ "

“ ไม่ต้องฝืนทำอะไรที่ตัวเองไม่อยากจะทำหรอกนะ " หมอเซฟลูบหัวของผมเค้ายิ้ม " เอาความรู้สึกจริงๆออกมาเวลาที่อยู่ต่อหน้าพี่นะ วาดคงไม่ใช่คนที่ใจร้ายแบบนั้นถูกมั๊ย  "

“ ครับ ก็แค่ถ้าเป็นพี่ชายไปก่อนก็ได้ใช่มั๊ย "

“ เดี๋ยวจีบไปนานๆความสัมพันธ์มันก็เปลี่ยนเองละ แบบพวกพี่น้องท้องชนกันอะนะ "  คำพูดทะลึ่งของคุณหมอทำเอาผมถอนหายใจ ตั้งแต่มาอยู่โรงพยาบาลทำให้ผมปลงกับคนนี้ไปหลายเรื่องเลยครับ ทั้งขี้แกล้งแถมยังทะลึ่ง แต่ก็อบอุ่นด้วยความเข้าใจแบบแปลกๆ

“ ทะลึ่งแล้วครับ เอาจริงๆ ถ้าผมไม่เจอหมอที่โรงพยาบาล ไม่เห็นใส่เสื้อกราวด์ คงคิดว่า..”

“ คิดว่าอะไร "

“ ไอ้หื่นที่ไหนหว้า " เอียงหน้ามองอีกคนที่ขมวดคิ้วแล้วยิ้ม หมอเซฟยืนขึ้นตรงหน้า สองมือที่ยกขึ้นบีบแก้มผมจนปากจู๋

“ เห็นนิ่งๆปากร้ายเหมือนกันนี่หว่า "

“ อื้ออ ผมเจ็บนะครับ " ดึงหน้าตัวเองหมอเซฟก็เอาแต่หัวเราะ

“ แต่ก็ดีนะ พี่นะ ชอบคนปากร้าย "

“ แต่ผมไม่ชอบคนหื่นหรอกครับ "

“ นานๆไปก็ชอบเอง ของแบบนี้มันต้องลอง "

“ หมอหื่น " ผมบอกแค่นั้นก่อนจะดึงหน้าตัวเองออกจากมืออีกคน หมอเซฟยกมือขึ้นขยี้หัว

ก๊อก ก๊อก เสียงประตูโดนเคาะผมหันไปมอง หมอเซฟเองก็ด้วย คนเข้ามาใหม่เดินเข้ามาด้วยสายตายิ้มๆ พี่ไฟท์ล้วงมือเข้าไปในกางเกงตอนที่หมอเซฟก้มหน้าให้

“ ผมเข้ามากวนเวลาสวีทรึเปล่าครับเนี้ย "

“ ไม่หรอกครับ ผมกำลังจะไปทำงานพอดี " หมอเซฟว่าแค่นั้นก่อนจะหันมาลูบหัวผม " งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ ไว้เดี๋ยวเลิกงานจะแว๊บมาอีกที "  พยักหน้าให้อีกคนที่เดินออกไปพี่ไฟท์เดินตรงเข้ามาหาผม

“ เป็นยังไงบ้างได้ข่าวว่าพรุ่งนี้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว "

“ เบื่อจะแย่แล้วครับ พรุ่งนี้จะออกไปดูดอากาศสดชื่นให้เต็มปอดเลย พรุ่งนี้วาดจะไปเที่ยวกับพ่อแล้วก็แม่ครับ จะไปซื้อของกัน "

“ ดีแล้วละ ไปเที่ยวบ้าง " พี่ไฟท์นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเตียง

“ แล้วทำไมพี่ไฟท์ มาอยู่โรงพยาบาลได้ละครับ "

“ อลันไม่สบายนะ เป็นไวรัสลงกระเพาะ "

“ อย่างงั้นเหรอครับ "  พยักหน้าให้ผมก่อนจะถอนหายใจออกมา " ตอนนี้กำลังหลับอยู่นะ พี่ว่างไม่มีอะไรทำเลยเดินมาหาเรา "

“ งั้นผมถามได้มั๊ยครับ "

“ ถามอะไรละ "

“ เรื่องความรักกับคนคนนั้น เป็นยังไงบ้างครับ "

“ พี่ปล่อยเค้าไปแล้วละ " ผมเงยหน้ามองพี่ไฟท์ตอนที่อีกคนพูดคำนั้นออกมา คนที่มีท่าทางยิ้มๆเค้านั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆตัวผม " อินมีความสุขที่ได้อยู่กับโรมมากว่า ที่จะอยู่กับพี่ พี่ให้มันในสิ่งที่มันต้องการไม่ได้หรอก "

“ สิ่งที่พี่อินต้องการเหรอครับ "

“  ยิ่งพี่ยื้อมันไปมากเท่าไหร่มันก็ไม่เลือกใครสักที คนที่จับปลาสองมืออย่างมันถ้าพี่ไม่ออกมา ต่อไปมันอาจจะพลาดทั้งสองมือก็ได้ อย่าให้มันต้องเป็นแบบนั้นเลย "

“ แบบนั้นมันจะดีเหรอครับ การโกหกใจตัวเองนะ "

“ ไม่ดีตอนนี้แต่คงดีในอนาคต เพราะถ้าพี่ยิ่งยื้อมันไปมากเท่าไหร่พี่ก็ดูเห็นแก่ตัวเท่านั้น มันเหมือนว่าเค้าอยากได้บางอย่างแต่เราให้เค้าไม่ได้ ในเมื่อเราให้เค้าไม่ได้ เราก็ควรปล่อยเค้าไป ให้เค้าไปอยู่กับคนที่ให้เค้าได้มากกว่า มันจะได้ไม่ต้องหาข้ออ้างมารั้งพี่ด้วย "

“ แล้วพี่ไฟท์ไม่เจ็บเหรอ ทำแบบนั้นเหรอ "

“ คนเห็นแก่ตัวมีสิทธิ์เจ็บด้วยเหรอ "

“ พี่ไฟท์ งั้นแล้วถ้าพี่อินเจ็บละครับ "

“ อินนะ ไม่รู้จักแม้กระทั้งความรักด้วยซ้ำไป อินรู้จักแค่การเอาชนะเท่านั้นละ "

“ แต่พี่อินรักผม " ผมเชื่อแบบนั้นมาตลอด พี่อินรักและหวังดีกับผมยิ่งกว่าใคร

“ ก็วาดเป็นครอบครัวของมันนี่ " ถึงจะยิ้มแต่ก็รู้ว่าอีกคนไม่ได้ดีใจ พี่ไฟท์เสียใจแต่แค่ไม่แสดงออกมา เค้ากำลังรู้สึกอ้างว้างเพราะในตาของเค้ามันว่างเปล่า

   พี่ไฟท์ที่ผมรู้จักมักเป็นคนที่สุดยอดเสมอ ตั้งแต่เด็กจนโตพี่อินจะเล่าให้ฟังถึงชีวิตของพี่ไฟท์ที่ไม่เคยมีอะไรผิดพลาด ทั้งเรียนเก่ง หน้าตาดี กีฬาก็ไม่เป็นรองใคร สอบได้ลำดับต้นๆของห้อง พี่ไฟท์เป็นคนมีความฝัน ก็ไม่แปลกที่เค้าจะเกลียดความผิดพลาดของชีวิต เกลียดชีวิตของตัวเองที่ล้มเหลว เกลียดที่ฝันตัวเองต้องล้มลง

“ พี่ไฟท์ ทำงานที่มหาลัยเป็นยังไงบ้างครับ "

“ ก็เฉยๆ ค่อนไปทางดี ชีวิตเรื่อยๆดี ตอนนี้ก็เพื่อนคนนึงละ " พี่ไฟท์ยิ้มตอนที่กำลังคิดถึงใครบางคนอยู่ คงเป็นเพื่อนคนนั้น " ทำไมละ "

“ เปล่าครับ ผมแค่ถามดูเฉยๆ " บอกอีกคนแบบนั้น พี่ไฟท์ยิ้มขึ้นมา

“ คงกำลังคิดว่าพี่เบื่อชีวิตมากเลยใช่มั๊ย " ผมพยักหน้ายอมรับแบบเสียไม่ได้ ก็มันดูพี่ไฟท์เบื่อๆจริงๆ เหมือนคนเบื่อทุกอย่างในชีวิต

“ ก็เบื่ออยู่หรอกนะ มันไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าไหร่ อีกอย่างนักศึกษาสาวๆ ชวนปวดหัว "

“ ก็อาจารย์หล่อมันเป็นธรรมดาที่นักศึกษาจะต้องตามกรี๊ด "

“ พี่หล่อเหรอ " เหล่มองผมที่นิ่งไปสักพัก ผมไม่เคยเห็นสายตาล้อเล่นเจ้าเล่ห์ของพี่ไฟท์แบบนี้มาก่อนเลยครับ

“ ก็หล่อสิครับ  "  หัวใจเต้นแรงของผมได้แต่กลืนน้ำลายคงลอไปเรื่อย

“ ครั้งแรกเลยนะ ที่วาดชมพี่ว่าหล่อ " เอามือถูกไปตามคางของตัวเอง  " ท่าจะหล่อจริงๆ ฮ่าๆ โอเค ไม่แกล้งละ "

“ แล้วพี่ไฟท์จะมาเฝ้าน้องอลันทุกวันเลยเหรอครับ "

“ ก็คงงั้น แต่ถ้ามีสอนคงให้แม่บ้านมาดู "

“ ให้ผมมาเฝ้าให้มั๊ยละครับ " ผมบอก มันคงดีถ้าผมช่วยแบ่งเบาอะไรพี่ไฟท์ได้บ้าง

“ ไปพักผ่อนเถอะน่า ลูกพี่ พี่ดูแลได้ "

“ แต่ว่าดูแลอลันมันก็ไม่ได้หนักหนาอะไร อีกอย่างผมก็เบื่อที่ต้องอยู่แต่ที่คอนโดเฉยๆ ที่บ้านพ่อกับแม่ก็ไม่อยากให้กลับ เพราะกลับไปต้องทำงานหนัก ให้ผมทำอะไรบ้างเถอะครับ นะ พี่ไฟท์ " ผมมองหน้าอีกคนพี่ไฟท์มีเหล่ ก็แค่อยากจะทำอะไรก็ได้ที่ช่วยเค้าได้บ้าง เล็กน้อยก็ยังดี

“ ถามจริงว่า อยากทำงานหรืออยากมาหาแฟนตัวเองกันแน่ "

“ แฟน " ผมทวนคำที่อีกคนพูด ตอนนี้ก็คิดได้แค่คนเดียวหรอกครับ  " ไม่ใช่สักหน่อย "

“ แล้วดูเขิน "

“ ผมไม่ได้เขิน " เบือนหน้าไปทางอื่น พี่ไฟท์ก็เอาแต่หัวเราะ มือข้างนึงยื่นมาขยี้หัวผม

“  เขินแบบนี้สิ ค่อยดูเป็นเด็กหน่อย เด็กน้อย " จบด้วยการจับปลายจมูกส่ายไปมา ผมนิ่งอยู่แบบนั้น

“ แค่พี่ชายครับ แค่พี่ชาย "

“ แรกๆก็บอกแบบนี้ทุกคนละ " 

“ ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้วพี่ไฟท์ก็รู้ " เงยหน้าบอกอีกคนที่ไฟท์หยุดมือที่กำลังลูบหัวผม

“ รักคนที่เค้ารักเราเถอะ อย่าเสียเวลากับคนที่เค้าไม่ได้รักเราเลย คนที่วาดรัก เค้าไม่เคยมองเห็นวาดเลยไม่ใช่เหรอไง แบบนั้นทำไมไม่ลองมองคนที่เค้ารักวาดละ มีความสุขบ้างเถอะ อย่ามีความทุกข์ให้มากนักเลยนะ "

“ แต่มีความรัก แล้วมันจะมีความสุขจริงๆเหรอครับ "

“ พี่ว่า นั่นมันก็แล้วแต่บุคคลนะ ถ้าเค้าคือคนใช่ ความรักก็คือความสุขเองนั่นละ  " พูดแค่นั้น พี่ไฟท์ลุกขึ้นตอนที่ยิ้มให้ผม " งั้นเราก็พักผ่อนเถอะ พี่ไม่กลัวละ "

“ แล้วเรื่องอลันละครับจะอนุญาติให้ผมมาเฝ้าให้รึเปล่า "

“ เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว เพราะพี่ต้องให้วาดช่วยอยู่แล้ว ก็เรานะ เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของพี่นี่ " รอยยิ้มที่เดินออกไปผมทำได้แต่ยิ้มตามก่อนจะเอียงตัวลงนอนกับเตียง   ถึงใครจะมองว่าแค่นี้ และเรื่องที่กำลังทำให้ยิ้มอยู่นี้คนที่พูดก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ ก็นั่นมันความสุขของผม แค่นี้ก็พอแล้ว

...........................................................

“ อย่างงั้นก็ดีนะ แม่เห็นด้วยที่ว่าเราจะได้ไม่เครียด " ผมพยักหน้าให้แม่ที่กำลังยืนทำอาหารอยู่หน้าเตาในคอนโดของผม เมื่อคืนแม่กับพ่อเข้าเวรดึก ท่านทั้งคู่ก็เลยมาค้างที่นี่เมื่อคืน

“ หอมจังเลย วันนี้ทำอะไรเหรอคุณ "

“ ข้าวแกงกระหรี่ เห็นวาดบอกว่าทำง่ายแล้วก็อร่อย " จริงๆก็มีแบบเป็นก้อนสำเร็จที่ซื้อมาแล้วครับใส่ผักลงไปต้มก็กินได้เลย

“ แล้วนั่นวาดทำอะไรอยู่ " พ่อหันมาถามก่อนจะนั่งลงตรงหน้า

“ กำลังทำขนมจีบครับ จะทำไปฝากเด็กป่วย  " เพราะว่าอลันชอบกินขนมจีบ แล้ววันนี้เป็นวันแรกที่ผมต้องไปเฝ้าอลันที่โรงพยาบาล

“ วาดเค้าจะไปเฝ้าอลันให้ตาไฟท์นะ เพราะวันนี้ตาไฟท์มีสอนแต่ไม่มีใครมาเฝ้าลูกให้ "

“ จริงๆที่บ้านพี่ไฟท์ก็มีครับ แต่ผมอาสาเอง ก็อยู่บ้านเฉยๆมันเบื่อ "

“ จริงๆเลยนะ " พ่อขยี้หัวผมจนยุ่ง ท่านยิ้ม " แต่ก็คงจริง งั้นก็จะอนุโลมให้ทำงานเบาๆละกัน แต่ต้องมาขอก่อนนะว่าจะทำงานอะไร "

“ ครับผม พ่อของวาดใจดีที่สุดเลย " ยิ้มให้อีกคนที่ส่ายหน้า

“ แล้วขนมจีบนี่ทำไมทำไว้ซะเยอะ อลันเก่งขนมจีบเก่งขนาดนี้เลยเหรอ "

“ ก็เปล่าหรอกครับ " ผมว่ามือก็ยังทำขนมจีบไปเรื่อยๆ ตอนนี้ที่เห็นเกือบจะเจ็ดสิบลูกแล้วด้วยซ้ำ เยอะเอามากๆ  " ก็วาดทำไปฝากพี่ติน พี่อิน พ่อ แล้วก็แม่ "

“ พวกเรากินขนมจีบเยอะขนาดนี้เลยเหรอ " แม่แซว มือที่ทำอาหารของผมเริ่มร็วขึ้นเพราะความเขิน เหมือนเลือดทั้งร่างไหลมารวมกันที่หน้า

“ จริงๆ ผมก็ทำฝากหมอเซฟด้วยครับ "

“ แล้วทำไมพอพูดถึงหมอเซฟแล้วต้องหน้าแดง "

“ ผมไม่ได้หน้าสักหน่อย " เถียงออกไปแบบนั้น พ่อก็ยิ้มเหล่ๆ

“ วางใจไม่ได้แล้ว ไอ้หมอเซฟเนี้ย บังอาจมาทำให้ลูกชายพ่อหน้าแดงแบบนี้ได้ไง ต้องจัดการ "

“ โธ่ พ่อครับ "

“ อย่าแซวน่า ลูกหน้าแดงหมดแล้ว " มีความสุขกันอยู่สองคนไม่ได้เห็นใจคนโดนล้ออย่างผมเลย ผมเริ่มนึ่งขนมจีบทั้งหมดของตัวเอง คิดว่าคงทันเวลาแพ็คพอดีครับ

จัดการทุกอย่างเสร็จทันเวลา เรากินข้าวด้วยกันก่อนจะออกมาโรงพยาบาลพร้อมๆกัน ผมให้ขนมจีบพ่อกับแม่ไปคนละแพ็ค ก่อนจะเดินเอาไปให้พี่อินแล้วก็พี่ติน

“ มองหาใครนะ " พี่ตินทักตอนที่ผมพยายามชะเงอหาคนบางคนตอนที่เอาขนมจีบมาให้พี่ตินที่แผนก

“ เปล่าสักหน่อย วาดมองพี่ตินอยู่นั่นเหละ "

“ โกหก นิสัยไม่ดี " โดนบีบปลายจมูกไปทีนึง พี่ตินยิ้ม " ไอ้เซฟมีผ่าตัด อีกครึ่งชั่วโมงคงออก "

“ อย่างงั้นเหรอครับ " ผมพยักหน้า พี่ตินเลยดึงเข้าไปกอดคอ

“ แล้ววันนี้มาทำไม อย่าบอกนะว่าแค่มาส่งขนมจีบ "

“ เปล่า วาดมาเฝ้าอลันให้พี่ไฟท์ "

“ ขยันทำงานอีกแล้ว "

“ ก็อยู่บ้านว่างๆมันเบื่อ จะกลับบ้านก็ไม่ให้กลับ วาดก็ไม่รู้จะทำอะไร "

“ ไม่ไปเที่ยวกับเพื่อนละ " ผมส่ายหน้า เอาจริงๆ ไม่ได้เที่ยวกับเพื่อนนานจนแทบจะลืมความรู้สึกนั้นไปแล้วด้วยซ้ำ

“ พี่ตินไปเที่ยวกับวาด วาดคงจะสนุกกว่า "

“ ลองชวนหมอเซฟสิ พรุ่งนี้ไอ้หมอว่าง " พี่ตินกระซิบผมส่ายหน้าไปให้ คิ้วเข้มนั้นขมวดลง

“ แบบนั้นต้องขอพี่กับพ่อก่อน พี่ชายผมหวง "

“ ฮ่าๆ น่ารักซะจริงๆ " โดนแก้มไปเต็มฟอดพยาบาลที่อยู่แถวนั้น ต่างแอบยิ้มกับการกระทำของเรา

“ งั้นวาดไปหาน้องอลันก่อนนะ "

“ เดี๋ยวพี่ว่างแล้วจะแวะไปหา "

“ ครับผม "

พาตัวเองเดินทาตามทางเดินของโรงพยาบาล ส่วนของห้องพิเศษเด็กผมเคาะประตูก่อนจะพบว่าผู้ปกครองกับเด็กในปกครองกำลังเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายในเรื่องอะไรสักอย่าง

“ พ่อ ไม่เข้าใจอลัน ก็อลันไม่อยากดู "

“ วันๆดูแต่การ์ตูน แบบนั้นมันก็ไม่ได้นะ "

“ สวัสดีครับ กำลังเถียงอะไรอยู่ " ผมถามทั้งสองคนที่หันมามอง อลันที่กำลังยืนยกมือสองข้างเรียกผมให้เข้าไปกอดแกไว้

“ อาวาด อาวาดจัดการพ่อให้อลันเลย "  สองแขนที่กอดขี้ไปที่อีกคนก่อนจะซบ

“ อาวาดก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก "

“ มีอะไรกันเหรอครับ " ผมถามพี่ไฟท์ถอนหายใจ

“ ไอ้ตัวดีเอาแต่ดูการ์ตูนทั้งวัน ไม่ยอมดูอย่างอื่นเลย ให้ทำการบ้านก็ไม่ทำ "

“ ก็หนูกำลังป่วย หนูกำลังอ่อนแอ หนูต้องการกำลังใจจากการ์ตูน อาวาด หนูอ่อนแอ "

“ ดูมัน " ชี้ไปที่ลูกตัวเอง ผมเผลอยิ้มกับคำเถียงน่ารักๆแบบนั้น

“ ก็อลันกำลังอ่อนแอจริงๆนะครับ " ผมบอกอีกคนก็กอดผมแน่น

“ ไม่ใช่เรื่องแล้วละ ทำการบ้านเลย " แบบฝึกหัดเลขถูกโยนมาให้ ก็แค่เล่มเดียวแต่ถ้าให้เทียบสามคนพี่น้อง อลันคนนี้ละครับที่ขี้เกียจที่สุด ขี้เกียจแต่ก็หัวดี

“ เดี๋ยวผมจัดการเองครับ พี่ไฟท์ไปทำงานเถอะ " บอกอีกคนแค่นั้นพี่ไฟท์ถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปใกล้อลัน แล้วก็หอมแก้ม

“ งั้นเดี๋ยวพ่อมานะ "

“ ครับ บ๊ายบาย " ข้อมือเล็กบอกมือลาอีกคน พี่ไฟท์หันมามองผม

“ งั้นพี่ฝากด้วยนะ "

“ ครับ ตั้งใจทำงานนะครับ อ้อ พี่ไฟท์ "  ผมดึงตัวเองออกจากอลันก่อนจะเดินไปหยิบกล่องขนมจีบให้อีกคน " นี่ครับ ผมทำมาเผื่อ "

“ ขนมจีบเหรอ น่ากินเชียว ขอบคุณนะ "

“ ไม่เป็นไรครับ "

ประตูที่ปิดลงผมมองอลันที่นั่งลงบนเตียง สองแขนยังคงยื่นมากอดเอวผม คนขี้อ้อนไก้แต่ส่ายหน้าไปมา " อาวาด อลันจะดูการ์ตูน "

“ อาวาดให้ดูก็ได้ แต่ว่า พอดูการ์ตูนตอนนี้จบ อลันจะต้องปิดทีวีแล้วมาทำการบ้านให้เสร็จ "

“ ไม่อยากทำเลย ไม่อยากคิดอะ "

“ แต่ว่า ถ้าทำตอนนี้เสร็จ ก็ไม่ต้องทำอีกเลยนะ ก็อลันมีการบ้านอย่างเดียวเอง ถ้าทำวันนี้เสร็จ พรุ่งนี้แล้วก็มะรืนนี้ก็ไม่ต้องทำเลย ได้ดูการ์ตูนทั้งวัน ไม่ดีกว่าเหรอครับ ตั้งใจทำให้เสร็จไปเลย " หว่านล้อมอีกคนแบบนั้น อลันทำท่าคิดก่อนจะพยักหน้า

“ ก็ได้ อลันทำก็ได้ อลันจะทำเลย เดี๋ยวทำเสร็จอลันจะได้ดูการ์ตูน "

“ เอางั้นก็ได้ " ผมหยิบหนังสือเลขพร้อมกับโต๊ะให้เด็กน้อยที่นั่งอยู่บนเตียง ท่าทางตั้งใจเต็มที่นั้นดูท่าว่าการหว่านล้อมของผมน่าจะได้ผม  " งั้นทำการบ้านเสร็จค่อยกินขนมจีบนะครับ "

“ อาวาดทำขนมจีบมาให้อลันด้วยเหรอ "

“ ใช่แล้ว ของโปรดอลันไง "

“ เย้!!  หนูจะทำการบ้านให้เสร็จเร็วๆเลย จะได้กินขนมจีบแล้วก็ดูการ์ตูน "

“ แบบนั้นละครับเด็กดี " ลูบหัวอีกคนที่กำลังเปิดหนังสือทำการบ้าน ผมค้นพบว่าพี่ไฟท์คงไม่มีจิตวิทยาให้การเลี้ยงเด็กๆหรอกครับ

   ครึ่งชั่วโมงที่อลันทำการบ้าน ผมตรวจการบ้านทั้งหมด เมื่อรู้ว่าถูกหมดก็เปิดทีวีให้อีกคนดูได้ ขนมจีบถูกตั้งไว้ข้างหน้า อลันชอบกินขนมจีบมากครับ เหมือนจะชอบกว่าอาหารชนิดไหน ครึ่งนึงที่เคยพาเด็กๆไปเซเว่นผมพบว่าอลันเป็นคนเดียวที่เอาซื้อขนมจีบมากินเยอะแยะแทนที่จะเป็นขนม

“ อาวาด ดู มันตลก " ชี้ไปที่หน้าจอทีวี มันเป็นการ์ตูนที่ขำดีครับ แมวกับหนูที่กำลังไล่จับกันอลันเอาแต่หัวเราะ

   ก๊อก ก๊อก เสีงเคาะประตูทำเอาผมหันไปดู คนที่เดินเข้ามาท่าทางที่อิดโรยนั้นยิ้มให้ผม " วาดไว้ อยู่นี่จริงๆด้วย "

“  หมอเซฟ ผ่าตัดเสร็จแล้วเหรอครับ "

“ อื้ม เพิ่งเสร็จเมื่อกี้แล้วก็วิ่งออกมาเลย " คนที่ว่าแบบนั้นนั่งลงตรงโซฟาตรงหน้าผม " หมอตินบอกว่า วาดอยู่ห้องนี้ ตอนแรกก็คิดว่าโกหกกัน "

“ ทำไมถึงคิดแบบนั้นละครับ "

“ ไม่รู้สิ " พูดแบบนั้นอีกคนก็พิงหลังตัวเองกับโซฟา ก่อนจะชี้มาที่อลันที่ยังนั่งสนใจการ์ตูนอยู่ " แล้วนี่ "

“ ลูกชายของเพื่อนพี่อินนะครับ พอดีเค้าไปทำงานแล้วผมก็อาสามาเฝ้าให้ "

“ ใจดีจัง " รอยยิ้มที่ยิ้มมาให้ ผมมองไปทางอื่น

“ ก็ว่างอยู่ ไม่มีอะไรทำ ผมก็ควรทำตัวเองให้มีประโยชน์สิครับ "

“ พูดซะพี่ดูหมดประโยชน์เลย "

“ อลัน อลันครับ สวัสดีคุณหมอก่อนนะ คุณหมอเซฟครับ " สะกิดบอกอีกคนที่หันมาไหว้ อลันแนะนำตัวเอง

“ ผมชื่ออลันครับ คุณหมอ "

“ สวัสดีครับ อลันเป็นอะไรทำไมถึงเข้าโรงพยาบาลครับ " หมอเซฟลุกขึ้นมาลูบหัวอีกคน

“ อลันไม่สบาย อลันป่วยครับ "

“ งั้นก็หายไวๆนะครับ คนเก่ง " พยักหน้าให้หมอเซฟที่ก็หันมายิ้มให้ผมก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิม " ทำไมในห้องนี้หอมๆ  เหมือนมีกลิ่นอะไร "

“ กลิ่นขนมจีบมั้งครับ "

“ ขนมจีบเหรอ "

“ วันนี้ผมทำขนมจีบมาให้อลันกินนะครับ " พี่เซฟมองหน้าผม เขาเหล่ไปที่กล่องขนมจีบที่วางอยู่แถวๆนั้น กล่องขนมจีบที่เหลืออยู่อีกกล่อง 

“ ได้กลิ่นแล้วหิวขึ้นมาเลย งั้นพี่ไปกินข้าวก่อนนะ "

“ ยังไม่ได้กินข้าวเหรอครับ "

“ ก็นี่ไงเวลาพัก " หมอเซฟลุกขึ้น แต่ผมจับมืออีกคนไว้ทัน

“ ชอบกินขนมจีบมั๊ยครับ ผมทำมาฝากหมอกล่องนึง "

“ ชอบสิ ก็คนน่ารักทำมาฝากทั้งทีทำไมจะไม่ชอบ " หันไปมางตาคนที่พูดคำนั้น เผลอเม้มปากตัวเองตอนที่หัวใจเต้นแรงอยู่ตอนนี้ผมรีบเดินไปหยิบกล่องขนมจีบมาให้

“ เป็นขนมจีบหมูกับขนมจีบกุ้งนะครับ "

“ หน้าตาดูดี เหมือนก้อนเนื้อเล็กๆตอนผ่าตัดเลย "

“ หมอ ไหวปะเนี้ย มองขนมจีบเป็นก้อนเนื้อ สติยังครบอยู่นะ  " ผมจับแขนอีกคนหมอเซฟก็ขำตัวเอง เค้านวดสมองสองสามที ก่อนจะเปิดกล่องขนมจีบออก

“ หืื้ม หอมจัง หอมๆแบบนี้ อีกเดี๋ยวสติคงกลับมาครบ "

“ รสชาติเป็นไงบอกด้วยนะครับ " อีกคนพยักหน้าก่อนจะเริ่มกินขนมจีบ เคี้ยวอยู่สองสามทีพี่เซฟมองหน้าผม " เป็นไงครับ "

“ อร่อยใช้ได้เลยนี่ อื้ม โอเคเลยละ ท่าทางเราจะทำอาหารเก่งนะ "

“ แน่นอนครับ เรื่องอาหารหรือว่าทำทำงานบ้าน ผมนะมือหนึ่ง "

“ อวดเลยนะ " หมอเซฟเหล่ผม 

“  ก็ผมมั่นใจ "

“ มั่นใจแบบนี้ ที่คอนโดพี่รับสมัครพ่อครัวกับคนทำงานที่บ้านให้อยู่นะ "

“ แค่พ่อครัวกับคนทำงานบ้านเหรอครับ " หันไปตามอีกคนพี่เซฟเคี้ยวขนมจีบแต่สายตาที่มองมาเหมือนไม่ใช่แบบนั้น

“ พ่วงด้วยตำแหน่งดูแลเจ้าของคอนโด เงินเดือนดีนะ สวัสดิการพร้อมด้วย "

“ สวัสดิการอะไรครับ "

“ อยากรู้ก็ต้องมาพิสูจน์นะ "

“ ไม่ดีกว่า หมอดูเจ้าเล่ห์แล้วก็หื่น พ่อเคยสอนว่าไม่ควรเข้าใกล้ อย่าเข้าใกล้คนหื่น "

“ ลองได้อยู่ใกล้ๆ คนหื่น วาดอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ " ยักคิ้วให้ผมที่ส่ายหน้าให้อีกคน หมอเซฟกินขนมจีบจนหมด

“ ผมไปหยิบน้ำให้นะครับ แปปนึง "

“ ลงไปกินน้ำอร่อยๆข้างล่างด้วยกันอีกมั๊ย " คำถามที่ถามตอนที่กำลังเปิดตู้เย็น หยิบน้ำเย็นมารินให้อีกคนที่รอฟังคำตอบ มองดูอลันที่กำลังดูการ์ตูนแน่นอนว่าถ้าพาออกไปด้วยอีกคนต้องงอแงแน่ๆ ท่าทางที่ไม่สนใจอะไร อลันติดการ์ตูนเรื่องนี้มาก

“ ผมไปไม่ได้หรอกครับ ไปแล้วใครจะดูอลันละครับ "

“ นั่นนะสินะ " รับแก้วน้ำไปจากมือผม หมอเซฟยิ้มตอนที่ผมนั่งลงข้างๆ มือคู่นั้นขยี้ลงบนหัวผม " ไม่เป็นไรหรอก "

   ส่วนตัวผมอยากไปครับ ผมคิดว่าตัวเองตอนนี้ก็อยากจะเปิดใจให้ใครสักคนเหมือนกัน คนที่ไม่ใช่คนในครอบครัว คนที่ไม่ใช่คนที่ชอบมาตั้งแต่เด็ก

“ ไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะครับ "

“ โอกาสหน้าขอเป็นพรุ่งนี้เลยได้มั๊ยละ " หันมองหน้าอีกคนที่มองผม รอยยิ้มของหมอเซฟที่ส่งมาให้ " พรุ่งนี้เป็นวันหยุดของพี่ ไปเที่ยวกันสักวันมั๊ยละ "

“ พรุ่งนี้..”

“ ไม่ว่างเหรอ "

“ ว่างครับ " ตอบออกไปหมอเซฟขมวดคิ้ว

“ แล้วก็คิดซะนาน "

“ กำลังคิดว่าหมอจะพาผมไปไหน จะล่อลวงผมไปขายรึเปล่า หมอท่าทางน่ากลัว ไม่น่าไว้วางใจ "

“ หน้าตาแบบนี้ไม่พาไปขายหรอก ขายไม่ออกหรอก พี่เก็บไว้ดีกว่า "

“ บางทีผมว่าหมอทำงานหนักจนเพ้อนิดหน่อยนะครับ "

“ แล้วเวลาเราเขินชอบพูดออกนอกเรื่องแบบนี้ประจำเลยเหรอ " เหล่มองผมด้วยสายตาแซว " โอเคๆ ไม่แซวละ เดี๋ยวจะโดนเด็กงอน งั้นพรุ่งนี้เจอกันบ่ายโมงนะ ขอพี่นอนแปปตื่นบุ๊ปจะออกไปรับเลย "

“ รับที่ไหนครับ "

“ ที่คอนโดเราไง "

“ งั้นห้ามสายห้ามเลทนะครับ "

“ ถ้าเลทหนึ่งนาทีจะให้หอมแก้มทำโทษแล้วกัน "

“ หมอนี่คิดอะไร ถึงเนื้อถึงตัวผมตลอดเลยนะ " ว่าออกไปเล่นๆ เล่นก็ยักไหล่ ไม่ใส่ใจ

“ หน้าตาเด็กที่จีบมันชวนให้หื่นเข้าหาที่หว่า ช่วยไม่ได้หรอก "

“ ผมชักไม่กล้าไปไหนกับหมอแล้วครับเนี้ย " ถอยร่อนออกห่างอีกคน หมอเซฟจับมือผมไว้

“ หนีตอนนี้ไม่ทันแล้วละ คุณไม่ได้สิทธินั้นแล้ว " ยึดมือผมไว้ เสียงหัวเราะของเราหมอเซฟยืนขึ้น " อีกสิบนาทีต้องเข้าเวรต่อแล้วละ "

“ งั้นก็ตั้งใจทำงานนะครับ " ผมยืนขึ้นตรงหน้าเข้า หมอเซฟที่กำลังเดินออกไปจากห้อง

“ อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ " หมอเซฟหันมาบอกแบบนั้นเค้าก้มหน้าลง " นานแล้วที่พี่ไม่ได้ชวนใครไปเดท "

“ ต้องแต่งตัวหล่อๆนะครับ "

“ หล่ออยู่แล้ว แต่งอะไรมากมาย "

“ มั่นหน้าจังนะหมอ "

“ ปากนี่นะ..” โดนจับคางส่ายไปมาอยู่หลายที ผมยิ้มตอนที่หมอเซฟขยี้หัวผมจนยุ่งอีกครั้ง " พรุ่งนี้เดี๋ยวไปรับ แต่งตัวน่ารักๆละกัน "

“ แน่นอนอยู่แล้ว "

“ ใครกันที่มั่นหน้า "

“ เจอกันครับ " โบกมือลาอีกคน หมอเซฟพยักหน้าแต่ยังยืนอยู่ตรงนั้น " ไปทำงานสิครับ "

“ ก็ปิดประตูสิ "

“ หมอก็ไปสิครับ " โบกมือไล่อีกคนหมอเซฟเดินถอยหลังออกไปจากประตูของห้อง ห่างออกไปจนกลับหลังหันไปเดินตามปกติ ผมปิดประตูลง ก่อนจะยิ้มออกมา มันมีความสุขดีนะครับ เวลาที่เราเปิดใจ

“ พรุ่งนี้เจอกันนะครับ คุณหมอ "


..................................................

คนที่เรารัก กับ คนที่เรากำลังเปิดใจ
ความรู้สึกที่เรามอบให้เลเวลมันต่างกัน
แต่สักวัน มันก็ต้องถึงวันที่ต้องเลือกละนะ
ก็มัน #รักที่ต้องเลือก นี่น่า
น่าจะหวานกว่าตอนอื่นๆนะพอให้มีอะไรที่ยิ้มได้บ้าง
หนมฝากแท็ก ‪#choiceต้องเลือก ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า 

[GlassesgirL]

ตอนนี้น่ารัก เหมือนมาขั้นความหน่วงของไฟท์โรมอิน
ชอบหมอเซฟจีบวาด รุกเร็วจริงๆ แอบทำหื่นใส่ 5555 น่ารัก
วาดก็ดูมีความสุข มียิ้มมีเขินด้วย แถมจะไปเดทกันแล้ว
ปล.ชอบที่อลันบอก อลันอ่อนแอ 5555 น่ารักเด็กน้อยไม่ยอมทำการบ้าน