ตอนที่ 7 ...
--------------------------------------
“โหลุง อ่อนว่ะ”
“เออมาลองอีกรอบ !”
“สิบรอบแล้วเนี่ย อ่อนด๋อยยยยย”
“เดี๋ยวกูถีบกระเด็น”
“น่ะๆ พูดไม่เพราะ ต้องพูดมีหางเสียงเด้ ทีตัวเองว่าผม!”
“แก่กว่ามีสิทธิ์โว้ย อย่าพูดมาก หยอดเหรียญดิ๊ !”
วันนี้วันอาทิตย์ไอ้ตูบมันอยากดูหนังแอคชั่นเรื่องใหม่ ผมก็เป็นแฟนเรื่องนี้มาตั้งแต่ภาคแรกเลยมาห้างใกล้ๆกัน ระหว่างรอรอบฉายก็เลยมาจบที่ตู้เกมส์แนวต่อสู้ ปุ่มแม่งก็เยอะ ไอ้ผมก็ไม่เคยเล่นอะไรพวกนี้ แต่ไอ้ตูบนี่ขั้นเทพมาก
“เฮ้ยๆ ๆ”
“ลุงสู้เด้ กดปุ่มแดงๆอ่ะ”
“ไหนวะ โวะมีตั้งห้าปุ่ม เกมส์บ้าไรเนี่ย”
“เกมส์ของคนเทพพพพพ วิถีคนเทพที่คนธรรมดาไม่เข้าใจ ก๊ากกก เฮ้ยลุง !”
“ก๊ากกกกกกก”
ผมหมั่นไส้เลยข้ามฝั่งไปกดแผงปุ่มมันแทน พูดมากดีนัก
“เฮ้ยอย่าโกงเดะ อ๊ากกก ออกไปนะ”
มันพยายามดันมือผมออกแต่ผมเอียงตัวเบียดมัน มันก็โวยวายส่วนผมก็ขำลั่นจนเกมส์จบ โกงขนาดนี้รับรองว่าชนะแบบขาดลอย
“ลุงแม่งคอรัปชั่น! ผมจะแจ้งความ หนอยยย”
“ตามสบาย ฮ่าๆๆๆ ป่ะใกล้รอบฉายละ ไปซื้อป๊อปคอร์น”
“เลี้ยงเลยนะ ข้อหาโกงคนเทพ”
“ซื้อเองดิ คนเทพที่ไหนไม่มีตัง”
ผมยิ้มขำมองตูบหน้าเบ้กระย่องกระแย่งตามมา
“คนเทพไม่ต้องพกตังเพราะมีบริวารจ่ายให้งายย ฮ่าๆๆ”
เพี๊ยะ !
“โอ้ย ! ลุงดีดหน้าผากผมทำไม ผมโง่ลงทำไง หา !”
“โง่ไปเลย สมน้ำหน้า หึหึ”
ผั้วะ!
“โอ๊ะ อะไรวะเนี่ย”
ผมหันไปมองไอ้ตูบ มันเอาไม้ค้ำยันหลังผม!
“หายกันไงลุง ลุงมีสองขาผมมีสี่ขานะเฮ้ย! ไม่ยอมหรอกกกก”
“หึหึ .. หมามันก็มีสี่ขากันทุกตัวนั่นแหละ”
“หมา? ใครหมา”
“หึหึ ..ใครมีสี่ขาก็คนนั้นล่ะ ฮ่าๆ”
ผมเดินหนีมันที่โวยวายตามหลังมา สะใจโว้ย !
“ลุง เอารสชีสกับเค็มผสมกันอ่ะ อร่อย”
“งั้นก็ชุด C ครับ ชีสผสมเค็ม แล้วก็น้ำเป็นน้ำเปล่านะครับ”
“ไม่เอา เอาโค้กกกก”
“เสียสุขภาพอย่าบ่น เทพไม่มีตังห้ามพูด”
“ละไมเอาแก้วเดียวอ่ะ เอาชุด B ดีกว่ามั้ยลุง น้ำสองแก้ว”
“มีอยู่สองมือจะให้ถือเข้าไปยังไงหา มือนึงป๊อปคอร์นมือนึงแก้วน้ำก็เต็มแล้ว ไว้ขาหายค่อยมาดูใหม่แล้วเอาชุด A ไปเลย น้ำสองป๊อปคอร์นเต็มที่ไปเลย”
“ง้ะ … ลุงจะพามาเลี้ยงอีกรอบใช่ป้ะ ? เย้ ! รีบจ่ายตังเร็วลุง เค้าประกาศเรียกแล้ว ผมอยากดูหนังตัวอย่างอ่ะ”
“เออๆ”
ผมจองที่นั่งวีไอพีชั้นบนสุดที่เป็นโซฟาตัวใหญ่ ที่มีแค่หกคู่ เพราะมันขาหักก็อยากให้นั่งเบาะดีๆหน่อย เดี๋ยวคนจะเดินเตะขามัน
เมื่อเช้ามันถามว่าทำไมผมเมาขนาดนั้น … ผมก็ตอบไปแค่เหล้ากับเบียร์มันตีกัน เลยแฮงค์ไปหน่อย มันก็บอกปิ๊งมาส่งบอกผมอกหัก ผมก็เลยเนียนว่ามันแซวเล่น มันเลยไม่ได้ติดใจอะไร … แล้วก็ลืมไปหมดละมั้งเพราะพามันมาดูหนัง
ผมเหล่มองคนข้างตัวที่ครองป๊อปคอร์นไปทั้งถังตาจ้องแป๋วไปที่จอ… อีกสามวันก็ต้องปล่อยมันไปแล้ว ถึงเวลานั้นคงจะเริ่มทำใจได้เองวะไอ้กร ยังไงมันก็เด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะ มันก็ต้องมองคนวัยใกล้ๆกันไม่ใช่แก่เรียกลุงแบบนี้
“พิงหน่อยนะเมื่อยอ่ะ”
ผมตัวเกร็งเมื่อมันเล่นพิงหัวมาบนไหล่ผม ปากยังเคี้ยวได้ยินเสียงแจ๊บๆตาจ้องแป๋วแหววไปที่จอ ขนาดว่าหนังเรื่องโปรดผมยังรู้สึกเหมือนจิตใจไม่ได้ฝักใฝ่กับเนื้อหา
“หนัก”
“สม”
“ลุกดิ”
ผมยักไหล่ให้หัวมันเด้งออกแต่มันก็ทิ้งกลับลงมาซบเหมือนเดิม
“ก๊ากก หัวผมติดกาวเหนียวหนึบกับลุงสุดๆ”
“เอาเปรียบชิบหาย”
“ชู่วว อย่าบ่นๆ นางเอกน่ารักเน๊าะ”
“เออน่ารักกว่าคนแถวนี้เยอะ”
“แถวนี้มีแต่คนหล่อ”
“ขอบคุณที่ชม”
“ชมตัวเองต่างหาก ลุงแก่แล้วตีนกาเต็มหน้า กรั่กกกก”
ดูมันทำเสียงหัวเราะ กวนตีนมั้ยล่ะ!
“อยากตายแถวนี้มั้ย?”
“ชู่ววว ดูหนังๆ”
ด้วยความหมั่นไส้ผมก็เลยดึงป๊อปคอร์นทั้งถังออกจากมือมันมากินคนเดียว มันก็ไม่ยอมหันมาดึงแขนผมกลับยื้อแย่งป๊อปคอร์น จนสุดท้ายคนข้างหน้าเริ่มชะโงกหน้ามาดูเพราะเสียงดัง ผมกับมันเลยสงบศึก มีป๊อปคอร์นวางอยู่ในอ้อมแขนมันเหมือนเดิม ตัวมันขยับเลื่อนมานั่งเกยตัวผมแทน มันเล่นพิงทั้งตัวมาบนแผ่นอกผมสบายใจเฉิบ
กูยอมมึงวันเดียวก็ได้ไอ้ตูบเอ้ย
สักพักผมก็เริ่มเมื่อยเลยสอดแขนเข้าไปใต้แขนมันอีกที ท่านั่งตอนนี้เลยเหมือนผมโอบเอวมันจากด้านหลัง แต่กอดด้วยแขนข้างเดียว ส่วนอีกข้างก็หยิบป๊อปคอร์นกิน
“บังอ่ะ”
มันบ่นปัดมือผมออก
“ก็นั่งดีๆดิ๊”
“กำลังสบายอ้ะ”
“ก็จะกิน”
“เดี๋ยวส่งให้”
มันก็ทำหน้าที่ส่งป๊อปคอร์นใส่มือผม แต่ไม่ยอมให้ผมหยิบเอง เพราะบัง เออดี ดูไปดูมา .. รู้ตัวอีกทีมันก็ยกมือสูงขึ้น ผมก้มหน้าลงเล็กน้อยงับป๊อปคอร์นจากมือมันแทน …
จนป๊อปคอร์นหมดผมดึงมือมันมาปัดๆเศษป๊อปคอร์นออก เพราะไม่งั้นมันคงดูดนิ้วเล่นชัวร์ มันก็ยอมให้ทำไม่ได้ว่าอะไร… จากแค่ปัดผมก็บีบมือมันเล่นไปมา มือมันไม่ได้นิ่มแต่สั้นๆป้อมๆต่างกับผมที่ยาวเรียวคล้ายมือผู้หญิง
“ฮื้ออ อย่าซนน่ะ”
มันบ่นแล้วก็กุมมือยึดมือผมแน่นไม่ยอมให้ขยับอีก คิ้วขมวดน้อยๆสนใจฉากแอคชั่นในหนัง … อืม .. หนังถึงไหนแล้วเนี่ย สงสัยต้องมาดูใหม่
“ลุงเห็นฉากที่พระเอกยิงธนูห้าดอกปะ โคตรเท่เลยอ่ะ! แบบมุมสวยมากฉากนี้”
“เฉยๆนะ ต้องตอนพระรองกระโดดจากตึก สีหน้านี่ดีมาก เหมือนแม่งตกใจริงๆ”
“เออออ ฉากนั้นก็เจ๋งอ่ะ ! แต่นางเอกขนาดหน้าเลอะเทอะไปหมดยังน่ารัก ใจละลายเลยลุง ฮึ่ยยยยย”
มันทำหน้าเพ้อฝันไปเรื่อยเปื่อย
“เบียร์ ! เบียร์!”
ผมกับมันหันไปมองเจอผู้ชายหน้าสวยยิ้มโชว์เหล็กดัดฟันโบกมือให้
“พี่เนม มาได้ยังไงครับ”
“พี่มาสอนพิเศษที่สตาร์บัค แล้วนี่มายังไงล่ะเรา”
คนมาใหม่ยกมือลูบหัวไอ้ตูบของผมแถมหัวมันไปมา มันก็ยิ้มแฉ่งซะตาตี่ๆกลายเป็นสระอิ
“มากับลุงหมอครับ ที่เล่าให้พี่เนมฟัง ลุงหมอ นี่พี่เนมครับ พี่เนมนี่ลุงหมอกร”
“สวัสดีครับคุณหมอ ไปเรียกเขาว่าลุงได้ไงฮึ ! ยังไม่แก่สักหน่อย”
คนชื่อเนมทำหน้าดุได้น่ารักน่าฟัดมาก การสกินชิพเล็กๆน้อยๆเช่นทุบอกไอ้ตูบของผมเบาๆ หรือจะปัดปอยผมให้ หยิกแก้ม แล้วก็จัดปกเสื้อ … มันยิ่งตอกย้ำให้เจ็บในใจ
ก็ไอ้เนมหน้าสวยพูดจาน่ารักนี่ล่ะศัตรูหัวใจผม ! เด็กมันก็วิ๊งจริงๆไม่แปลกใจที่ไอ้เบียร์จะไปชอบด้วยอีกคน พูดจาทีน้ำเสียงก็นุ่มนวล ต่างจากผมที่ห้วนสั้นมะนาวไม่มีน้ำ
“เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะถึงเวลาสอนแล้ว อยู่กับคุณหมอทำตัวดีๆล่ะ อีกสามวันใช่มั้ย”
“ช่ายยยยย โหยเบียร์ไม่ดื้อหรอกพี่เนม ถ้าเสร็จแล้วไลน์มานะ”
“โอเค แล้วเจอกัน ผมขอตัวก่อนนะครับคุณหมอ ฝากดูแลเบียร์ด้วยนะครับ สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ”
ผมยิ้มน้อยๆตอบกลับรอยยิ้มออร่าของเนม ยอม .. แม่งรัศมีดาราจับมาก
“คนนี้อ่ะหรอที่ให้ดูรูป”
“หล่อใช่ม๊า แต่มองดีๆก็สวยเนอะ พี่เขานิสัยดีมากกกกก”
“เออจริงไม่เหมือนคนแถวนี้ หึหึ”
“โหยลุง คนเรามันต้องแบดบอยนิดๆชีวิตจะได้มีรสชาติ”
“เหรอออ ไปๆกลับบ้าน ง่วงนอนแล้ว”
“เคค้าบบบ ว่าแต่เย็นนี้กินอะไรดีน้า”
ผมปล่อยมันพูดต่อไป ส่วนผมแอบบอบช้ำภายใน ศัตรูหัวใจทำไมมันมาเหนือเมฆขนาดนี้ เฮ้อ ..
- -------------------------------------------- --
สงสารลุง แงงงงงงงงง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
