<เรื่องสั้น>>สงสัยผมคงจะรักเด็ก ตอนที่ 6 ตอนจบ(เตรียมเลือดให้ดีนะจ๊ะ)ย้ายได้เลย!
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: <เรื่องสั้น>>สงสัยผมคงจะรักเด็ก ตอนที่ 6 ตอนจบ(เตรียมเลือดให้ดีนะจ๊ะ)ย้ายได้เลย!  (อ่าน 14947 ครั้ง)

ออฟไลน์ rose_mary

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง
ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,
ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง
ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก
ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ
กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว
ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง
ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะ
เสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น
คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว
ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย
และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย
เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ
ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ
ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ
โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-04-2014 11:24:32 โดย rose_mary »

ออฟไลน์ rose_mary

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1



   ซ่า ซ่า ซ่า เปรี้ยง เปรี้ยง ซ่า ซ่า ซ่า


   “เฮ้อ ทำไมฝนถึงตกลงมากะทันหันอย่างงี้น้า ทั้งที่เมื่อเช้ากรมอุตุยังบอกว่าอากาศแจ่มใสแท้ๆ เซ็งที่สุด” สวัสดีครับทุกท่าน ผมชื่อ เรน ตอนนี้ผมกำลังทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายการตลาดของบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ที่กำลังดังในเรื่องคอมพิวเตอร์และเครื่องมือสื่อสารต่างๆ คงสงสัยใช่ไหมว่า ทำไมหัวหน้าฝ่ายอย่างผมถึงต้องมาติดฝนอยู่ใต้ต้นไม้ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ก็เพราะเมื่อเช้าก่อนผมออกมาจากคอนโดผมได้นั่งจิบกาแฟฟังข่าวกรมอุตุที่บอกว่าวันนี้อากาศแจ่มใสเหมาะสำหรับการเดินเล่น ผมก็เลยไม่ได้หยิบร่มติดมือมาด้วยและตอนจะกลับผมก็อยากจะเดินเล่นที่สวนสาธารณะบ้างเพราะนั่งอยู่แต่ในห้องเซ็นแต่เอกสารมันน่าเบื่อ ผมก็เลยคนขับรถส่วนตัวว่าไม่ต้องเอารถมารับ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปผมจะไม่ฟังข่าวช่องนั้นอีกโทษฐานหลอกลวงประชาชนและทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน เฮ้อ อยากจะโทรให้คนขับรถมารับมือถือก็ดันแบตหมดอีก ทำไมวันนี้ถึงได้ซวยอะไรอย่างงี้


   “ฮึก ฮึก อึก ฮือออออออ  ฮึก ฮือออออออ” เสียงร้องไห้ใครล่ะเนี่ย อย่าบอกนะว่าผีนี่เพิ่งจะ 5 โมงเองนะยังไม่ดึกเลยแค่วันนี้ท้องฟ้ามืดเร็วกว่าปกติหน่อยเพราะฝนตกเองแต่ก็ไม่ได้มืดขนาดมองไม่เห็นอะไรเลยนะ โอ๊ย แค่คิดว่าผีจะมาหลอกก็กลัวจะฉี่ราดแล้ว แถมตอนนี้ในสวนสาธารณะก็ไม่มีใครอยู่เลยซักคนมันช่างเหงาอะไรอย่างงี้ แต่ถ้าจะให้หายกลัวคงต้องพิสูจน์กันให้รู้ไปเลยว่าเสียงมาจากไหนแต่ตอนนี้ขอหาพระก่อนนะ โอ๊ะ เจอแล้ว แหม ดีนะที่ไม่ลืมเอาติดตัวมา ไปพร้อมแล้วต่อให้มาก็ไม่กลัว


   “ฮือออออออออออ ฮึก ฮึก ฮือออออออ” เสียงมาอีกแล้ว รู้สึกว่าเสียงจะมาจากพุ่มไม้ข้างหน้า จะไปดูดีไหมน้า เอาว่ะถึงขนาดนี้แล้วไปดูซะหน่อยก็แล้วกัน  เอาล่ะถึงแล้ว ขอดูซะหน่อยเถอะว่าหน้าตาผีเป็นยังไง เอ๊ะ....นั่นมัน


   “ฮึก ฮึก ฮือออออออออออ”เด็กนี่ อ้าว แล้วทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะเนี่ยพ่อแม่ไปหาทำไมถึงทิ้งเด็กได้ลงคอ ดูซินี่ขนาดแหวกพุ่มไม้เสียงดังแล้วเด็กคนนี้ยังไม่รู้สึกตัวอีกยังกอดเข้าเอาหน้าซบอยู่นั่นแหละ


   “นี่หนู หยุดร้องไห้แล้วเงยหน้ามาคุยกันก่อน”อ้าว ยังไม่เงยหน้ามาอีก ผมก็เลยต้องกระโดดข้ามพุ่มไม้ไปนั่งยองๆเป็นเพื่อน นี่ขนาดเรียกแล้วก็ยังไม่มองผมเลยต้องจับหน้าที่ก้มอยู่มามองหน้า เอ๊ะ เด็กผู้หญิงนี่หน้าตาน่ารักซะด้วยถึงแม้จะเลอะไปด้วยน้ำตาก็ตาม แต่ตาโตๆที่ซ่อนอยู่ใต้หน้าม้าที่ปิดไว้ก็ทำให้ผมถึงกับใจอ่อนเลยทีเดียวทั้งยังแก้มยุ้ยๆที่แดงเนื่องจากร้องไห้ก็นิ่มมากด้วย ปากเล็กๆนั่นกำลังเม้มเป็นเส้นตรงเหมือนกับว่ากำลังกั้นน้ำตาอยู่


   “ฮึก ฮึก คุณเป็นใครหรอฮะ ฮึก อึก ฮือออออออ”นั่นยังมีการหันมาถามชื่อแล้วก็ร้องต่อ ทำไงล่ะทีนี้ผมก็ไม่เคยปลอบเด็กซะด้วยเพราะบ้านผมมีน้องชายกับพี่ชายซึ่งผมเป็นคนรอง แล้วน้องชายของผมก็เพิ่งจบตอนนี้กำลังทำงานเป็นวิทยุการบิน ส่วนพี่ชายตนโตผมเป็นนักวิศวกรรม ตอนนี้บ้านผมก็เลยไม่มีเด็กเลย แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือ ผมยังโสดแม้ว่าจะมีสาวๆมาจีบบ่อยๆแต่ผมก็ไม่ค่อยสนใจซะเท่าไหร่เพราะผมไม่อยากกินไก่วัดเดี๋ยวจะมีปัญหาภายหลัง สรุปแล้วตอนนี้ก็ยังโสด


   “นี่หยุดร้องไห้ก่อนได้ไหม คะ...คือพี่ชื่อ เรน แล้วหนูล่ะชื่ออะไรทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ พ่อแม่ไปไหน”เฮ้อ คุยกับเด็กแล้วไม่ค่อยรู้เรื่องเลย ดีนะที่ฝนเริ่มซาแล้วน่ะ


   “ฮึก ผมชื่อ อึก ชื่อ ฮิเมะ ฮะเมื่อกี้ผมยังเล่นซ่อนหากับคุณพ่อคุณแม่อยู่เลยแต่ ฮึก พอออกมาแล้วไม่เจอใครเลย คุณพ่อคุณแม่คงเกลียดผมแล้วเลยไม่ยอมมารับซักที ฮือออออออออ”เวรกรรม เด็กคนนี้ถูกทิ้งหรอเนี่ย โธ่ คนสมัยนี้แม้แต่ลูกตัวเองยังทิ้งได้ลงคอ แล้วจะทำไงล่ะทีนี้


   “ฮิเมะ นี่หยุดร้องนะเด็กดี คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้เกลียดฮิเมะหรอก แต่คุณพ่อคุณแม่อาจมีธุระเลยรีบไปทำน่ะ เอ้า นี่ลูกอมพี่ให้แต่ต้องหยุดร้องก่อนนะ”เอาล่ะ หยุดร้องแล้วสงสัยคงต้องเอาขนมมาล่อถึงจะหยุด


   “ขอบคุณฮะ พี่เรน”รู้สึกว่าเด็กคนนี้จะยิ้มได้แล้ว แต่จะเอายังไงดีล่ะเนี่ยไปส่งที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าดีไหมน้า


   “ฮิเมะ พี่อยากจะถามว่าหนูจำทางกลับบ้านได้ไหม”คำตอบที่ได้กลับมาคือส่ายหน้า แล้วคราวนี้จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย


   “พี่เรน ให้ฮิเมะไปอยู่ด้วยได้ไหมฮะ ฮิเมะอยากอยู่กับพี่เรนนะฮะ”งานเข้าแล้วไง แฟนก็ไม่มีแถมยังมีเด็กมาอยู่ด้วยสงสัยคราวนี้คนอื่นต้องหาว่าผมทำผู้หญิงท้องจนมีลูกติดแน่เลยอ่ะ แต่จะทำไงได้สงสารเด็ก เอาก็เอาเป็นไงเป็นกันไม่แคร์ผู้อื่นอยู่แล้วแต่คงต้องโทรรายงานแม่กับพ่อก่อนว่ารับเด็กมาเลี้ยง

   “ก็ได้ งั้นฮิเมะไปอยู่กับพี่นะ”พอพูดเสร็จเด็กคนนั้นก็ลุกขึ้นยืนแถมยังก้มมากอดผมอีก


   “เย้ ฮิเมะรักพี่เรนที่สุดเลย”หวังว่าผมคงไม่คิดผิดใช่ไหมที่รับเด็กมาเลี้ยง

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาแล้วจร้าาาาาาาา

หลังจากที่หายไปจนโดนลบ(เพราะจำรหัสเข้าไม่ได้)

ตอนนี้หารหัสเจอแล้วก็กลับมาต่อแล้วน้าาาาาาาา

แล้วจะมาต่อบ่อยๆจร้าาาาาาาา

ออฟไลน์ rose_mary

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
ตอนที่ 1


“เฮ้ ฮิเมะตื่นได้แล้ว จะกินข้าวไหมเนี่ยหาถ้าไม่กินเรนจะเอาไปทิ้งแล้วนะ”เฮ้อ เหนื่อยใจกับเด็ก นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วหลังจากเหตุการณ์ที่พบกัน ไม่อยากจะเชื่อเลย เด็กน้อยที่คอยเอาแต่ร้องไห้ในตอนนั้นกลายเป็นหนุ่มสวยซะแล้วแถมพอโตขึ้นจากที่เรียกว่าพี่เรนก็เป็นเรนเฉยๆซะงั้นและที่สำคัญมีเด็กผู้ชายมาตามจีบเยอะมากจนกลายเป็นเรื่อง ผมยังจำเหตุการณ์ตอนนั้นได้ดีเลยทีเดียวตอนนั้นผมกลับจากที่ทำงานแล้วกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าจะไปอาบน้ำพอดีแต่ก็มีคนมากดกริ่งหน้าห้องกะทันหัน


ติ้งต่อง ติ้งต่อง ติ้งต่อง


“โอ๊ย จะกดอะไรกันหนักหนา มาแล้วๆ”แหม บ้านไม่เคยกดหรือไงถึงได้กดซะ สงสัยคนกดคงจะรีบมากงั้นก็นุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวไปเปิดนี่ล่ะจะอายอะไร


ปัง  หมับ


   “เรน ช่วยฮิเมะด้วย ไอ้พวกนั้นมาจะพาฮิเมะไปเที่ยวแต่ฮิเมะไม่อยากไป เรนช่วยพูดให้ฮิเมะนะๆ”ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยไอ้ตัวแซบก็วิ่งเข้ามากอดคอแถมซุกหน้าที่อกเตรียมที่จะร้องไห้ถ้าเกิดผมไม่ช่วยล่ะก็มีหวังแหกปากร้องแน่ๆ


   “แล้วทำไมฮิเมะไม่ปฏิเสธเขาไปล่ะว่าไม่อยาก ทำไมถึงต้องให้เรนพูดด้วย”ไม่อยากจะบอกตอนนี้กำลังอยู่ในท่าทุเรศมาก ท่านผู้อ่านคิดดูซิผู้ชายตัวใหญ่มีกล้ามพอประมาณนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวกำลังยืนกอดกับผู้ชายตัวผอมแนบอกแถมยังกำลังจะร้องไห้ด้วยสรุปโดยถ้าเกิดว่าผ้านุ่งหลุดขึ้นมาล่ะก็เป็นเรื่องเชียว


   “ฮิเมะพูดแล้วแต่พวกนั้นไม่ยอม ถ้าจำไม่ผิดพวกนั้นน่าจะเดินมาถึงหน้าประตูแล้วนะ”


    ปัง ปัง ปัง


   “คนสวยรีบไปแต่งตัวหรือไง มาเร็วพวกพี่กำลังรออยู่นะจ๊ะ”แหม พูดยังไม่ทันขาดคำ ไอ้พวกที่ฮิเมะพูดถึงก็มาเคาะประตูทันทีเลยนะ ขอดูหน้าหน่อยเถอะ อยากจะรู้จริงๆว่ามันหน้าตาเป็นยังไงถึงได้หน้าด้านกล้ามาขอเด็กน้อยของผมไปเที่ยวเนี่ย


   แอ๊ดดดดดดด


   “คนสวยมาแล้ว เอ๊ะ นี่ลุงเป็นใครเนี่ยหรือว่าเป็นคุณพ่อของคนสวยงั้นก็ สวัสดีครับคุณพ่อ”ไอ้เด็กเวรสามตัวนี้บังอาจมาว่าผมหน้าแก่เดี๋ยวมันจะโดนไม่ใช่น้อย กล้ามาว่าผมถึงขนาดนี้คงต้องจัดหนักให้ซะหน่อย ผมก็เลยโอบเอวฮิเมะพร้อมกับจับประตูเตรียมเผด็จศึกกับไอ้เด็กเหลือขอพวกนี้ทันที


   “ขอโทษนะ คนสวยที่พวกแกจะพาไปเที่ยวน่ะ เมียกู”จบ ไม่มีความจำเป็นที่ต้องสนทนากันอีก ผมก็เลยปิดประตูใส่หน้าพวกนั้นเลย ตอนนี้ผมกำลังส่องตาแมวอยู่ ผมว่าคงจะช็อกน่าดูนี่ขนาดปิดประตูใส่หน้าแล้วยังยืนอ้าปากค้างเป็นแถว ส่วนตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมพูดยังงี้กลับมายืนยิ้มหัวเราะคิกคักข้างผมเนี่ย


   “นี่ไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะฮิเมะ ถ้าเกิดว่าพวกนั้นมาดักฉุดเราขึ้นมาจะทำยังไง เรนไปช่วยไม่ทันหรอกนะ แล้วที่เรนสั่งว่าให้พกสเปรย์พริกไทยไปทำไมไม่ทำหา”นั่น พอผมดุก็รีบทำหน้าตาขอโทษพร้อมน้ำตาคลอเลยนะ เฮ้อ ไม่อยากจะพูดพอฮิเมะมาอยู่แล้วผมกลับแพ้น้ำตาของเด็กนี่ซะได้


   “ฮิเมะขอโทษ เรนอย่าโกรธฮิเมะนะ ฮิเมะจะไม่ดื้อ ฮิเมะจะเชื่อฟังแต่เรนคนเดียว นะนะดีกันนะ”นั่นไง สเต็ปการอ้อนประจำตัวมาแล้วก็ท่าทางก้มหน้าสำนึกผิดพร้อมกับจับมือผมแกว่งไปมาและทีนี้ผมจะโกรธลงได้ยัง


   “เรนไม่ได้โกรธ แต่เรนเป็นห่วง ถ้าเกิดว่าเรนไม่ได้อยู่ตรงนั้นใครจะช่วยฮิเมะล่ะ เอาล่ะไม่พูดเรื่องนี้แล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกินข้าวได้แล้ว เรนทำเสร็จตั้งนานมีหวังเย็นหมดแล้วแน่เลยเดี๋ยวก็ไม่อร่อยหรอก”ทุกท่านคงสงสัยว่าทำไมผู้ชายอย่างผมถึงทำอาหารเป็น ก็จะไม่ให้เป็นได้ไงล่ะก็เจ้าตัวแสบนะอยากกินอาหารฝีมือผมซึ่งตอนนั้นผมก็ทำไม่เป็น ผมจึงต้องไปเรียนทำอาหารตั้งเป็นเดือนกว่าจะทำอาหารเก่ง


   “ไม่มีทางหรอก อาหารที่เรนทำมาทั้งหมดมันอร่อยมากอยู่แล้ว แล้วก็ขอบคุณสำหรับความหวังดี  ฮิเมะจะปฏิบัติตามฮะ”พูดเสร็จก็ทำท่าตะเบ๊ะใส่ผม ซึ่งผมก็ทำได้แค่ขยี้ผมเท่านั้นและกำลังหันหลังกลับไปอาบน้ำก็รู้สึกแรงกระตุกที่ศอกด้านขวาพร้อมกับแรงกดบางอย่างที่แก้มขวา


   “ฮิเมะรักเรนนะ”หลังจากหอมแก้มผมเสร็จก็รีบวิ่งเข้าห้องไปเลย ทิ้งให้ผมใจเต้นอยู่คนเดียวสรุปแล้วว่าผมเป็นอะไรกันแน่นะนั่นมันเด็กนะโว้ย ทำไมถึงได้หวั่นไหวอย่างงี้ ใครก็ได้บอกผมทีว่าผมเป็นอะไร



ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
ไม่เป็นอะไรหรอกเรน
แค่เป็นคนแก่ที่อยากจะกินเด็ก

ออฟไลน์ Pakbung Mazo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-3
คุณเรนไม่ต้องห่วงนะ มันแค้เป็นอาการของคนแก่ที่กำลังจะได้แอ้มเด็ก พอได้แอ้มแล้วจะรู้ตัวเองฮะ 55555555 :z2:

ออฟไลน์ sang som

  • เจ็บจิต!!
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1609
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-6
จะเป็นอมตะอีกคนแล้ววววว~

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
 :hao6: กินเด็กๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ rose_mary

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
ตอนที่ 2


หลังจากเหตุการณ์ไอ้เด็กเหลือขอนั่นเหตุการณ์ที่ไม่ขาดคิดก็เกิดขึ้นอีก แต่คราวนี้เป็นตาของผมบ้างถึงแม้ว่ามันจะไม่คาดคิดแต่พอผมนึกถึงเรื่องนี้ทีไรก็อดอมยิ้มไม่ได้ทุกทีเพราะว่าเหตุการณ์ทำให้ผมรู้ความรู้สึกของตนเอง


   “เรน ฮิเมะง่วงแล้ว”ตอนนั้นผมกำลังนั่งทำงานอยู่หน้าทีวีในห้องกลางพร้อมด้วยโน๊ตบุ๊คอีกหนึ่งเครื่องอยู่บนตัก ส่วนเจ้าเด็กแซบที่เรียกผมเนี่ยนั่งดูละครน้ำเน่าอยู่ข้างๆเนี่ย


   “ฮิเมะง่วงก็ไปนอนซิ แล้วจะบอกเรนทำไม”นั่น คราวนี้หน้าบูดเลย มันจะอะไรกันนักหนาแค่เดินไปเปิดประตูห้องแล้วนอนเนี่ย


   “ไม่เอา ฮิเมะอยากนอนตักเรนนี่น่า”เอาแล้วไงงานงอก จะนอนที่ไหนไม่นอนจะนอนตัก เฮ้อ ทำไงได้ในเมื่อเขาเราก็ต้องทำล่ะนะ ก็เขาเป็นเจ้าหญิงนี่น่า(ฮิเมะ = เจ้าหญิง) ผมก็เลยต้องยกโน๊ตบุ๊คเอาไว้ข้างตัวพร้อมทั้งยกแขนสองข้างเพื่อให้ฮิเมะรอดตัวมานั่งตัก ถ้าพูดให้ถูกก็คือตอนนี้ฮิเมะนั่งอยู่ตรงหว่างขาของผมทั้งยังซุกหน้ากับซอกคอของผมดูๆไปผมก็เหมือนกับกำลังโอบฮิเมะทั้งตัว เอาล่ะ รู้สึกว่าเด็กน้อยของผมจะหลับแล้วสงสัยคงต้องยกงานที่ทำอยู่ไปทำพรุ่งนี้ซะแล้วเพราะถ้าให้ทำตอนนี้คงลำบากแน่ บางทีการดูหนังแบบนี้ก็รู้สึกแปลกไปอีกแบบนะ


   กริ้งงงงงงงง  กริ้งงงงงงงงง  กริ้งงงงงงงงง


   “เฮ้อ ใครโทรมาดึกดื่นอย่างงี้กันน้า ไม่รู้หรือไงว่ามันคือเวลาพักผ่อนนะ”อึ้บ ได้โทรศัพท์แล้ว ดีนะที่อยู่ใกล้ๆถ้าเกิดวางอยู่ไกลล่ะก็เจ้าตัวแซบคงตื่นแน่เลย เอ๊ะ เบอร์ใครล่ะเนี่ยไม่คุ้นเลยจะรับดีไหมเนี่ย ถ้าไม่รับเด็กน้อยต้องตื่นแน่เลย


   “ฮัลโหล สวัสดีครับ”


   “สวัสดีค่ะนี่กิ่งเองนะค่ะ ขอโทษนะค่ะที่โทรมารบกวนกลางดึกอย่างงี้คือว่า พรุ่งนี้คุณเรนว่างไหมค่ะ บังเอิญว่ามีเอกสารสำคัญอยู่ชิ้นหนึ่ง ต้องเซ็นรับทราบด่วนนะค่ะ จะมาได้ไหมค่ะ”เอ๊ะ คุณกิ่งที่อยู่ฝ่ายการบุคคลนี่ทำไมถึงโทรมาผมล่ะ ผมอยู่ฝ่ายการตลาดนะไม่ใช่ฝ่ายบุคคล และที่สำคัญเลขาของผมก็ไม่ได้บอกว่ามีเอกสารอะไรที่ต้องเซ็นด่วนด้วยเพราะผมทำเสร็จเรียบร้อยแล้วนี่อะไรล่ะเนี่ย


   “ขอโทษนะ เอกสารเกี่ยวกับอะไรหรือถึงต้องให้ผมเซ็นด้วยนะ”


   “อ๋อ อะ.......เอ่อ....... ก็เอกสารเกี่ยวกับการรับบุคคลที่แผนกฝ่ายการตลาดไงล่ะค่ะ”ผมอยากจะบอกว่าแผนกของผมคนเต็มแล้วและอีกอย่างหนึ่งคือเรื่องรับคนน่ะ แผนกฝ่ายบุคคลต้องทำไม่ใช่หรอแล้วทำไมผมต้องไปเซ็นด้วยเนี่ย


   “กะ......ก็คุณเอกไม่อยู่ไงล่ะค่ะเลยต้องขอให้คุณเรนมาเซ็นให้ตอนเที่ยงนี่ล่ะค่ะ”คุณเอกที่แผนกฝ่ายบุคคลหรอ โอ๊ย รายนั้นนะไม่เคยขาดงานหรอกรักงานจะตายขนาดไม่สบายยังมาเลยแล้วนี่ไม่มาคงเป็นไปไม่ได้ แทนที่จะไปหาผู้บริหารกลับมาให้ผมซึ่งเป็นหัวหน้าแผนกฝ่ายการตลาดเซ็นนี่ไม่ตลกกว่าหรอ เอ๊ะ ฮิเมะตื่นแล้วสงสัยผมคงพูดดังไปหน่อยเลยตื่นมามองผมคุยแล้วเนี่ย ตอนนี้ที่ผมทำได้ก็คือจับหัวฮิเมะให้มาซบและก็ลูบเพราะฮิเมะไม่ชอบให้ใครคุยเสียงดังขณะที่เขากำลังนอนถ้าเกิดคุยเสียงดังมีหวังเจอเหวี่ยงหรือไม่ก็เจออะไรแปลกๆแน่ๆเลยอ่ะ


   “ผมว่านะครับคุณกิ่ง คุณควรไปขอให้รองผู้บริหารเซ็นมากกว่านะเพราะเรื่องพวกนี้ผมไม่ค่อยถนัดน่ะ อะ..... อ๋า ฮิเมะเดี๋ยว เรนกำลังคุยอยู่นะ อะ....... ซี๊ดดดดดดด ผมคงต้องขอโทษด้วยนะครับ งั้นแค่นี้นะครับ สวัสดีครับ”ไอ้ตัวแซบ นึกยังไงถึงลุกขึ้นมาเอาลิ้นแหย่หูผมถึงที่ก็รู้ว่ามันเป็นจุดอ่อนของผม แถมยังดูดต้นคอผมซะขึ้นเป็นรอยเลย แล้วยังจะมายิ้มอีก


   “ฮิเมะ เรนกำลังคุยอยู่นะ แล้วนี่ไปฝึกมาจากไหนเนี่ยทั้งที่ก็รู้ว่าเรนจั๊กจี้ที่หูยังจะมาเล่นอีก”นอกจากยังไม่กลัวยังจะเอาแก้มมาถูกับแก้มผมอีก สงสัยคงเลียนแบบพฤติกรรมแมวในทีวีแน่เลย


   “ก็เรนคุยเสียงดังนี่ ทั้งที่ก็รู้ว่าฮิเมะหลับอยู่แล้วอีกอย่าง ใครอนุญาตให้เรนคุยกับผู้หญิงอื่นด้วย”ดูซินี่มันเป็นแม่ผมหรือเปล่าเนี่ย แถมยังจะมางอนแก้มป่องอยู่บนตักเนี่ย


   “เรนแค่คุยงานเฉยๆ แล้วเรนก็กำลังงงอยู่ว่าเขาให้เรนไปเซ็นเอกสารทำไมทั้งที่ไม่ใช่หน้าที่ของเรนซะหน่อย ฮิเมะนั่นแหละไม่ยอมฟังเรนอธิบายก่อน”แหม พอพูดจบก็ยิ้มแฉ่งเลยนะ ก็เป็นซะอย่างงี้เกือบจะเป็นเรื่องไหมล่ะถ้าเกิดงอนขึ้นมามีหวังง้อยากแน่


   “เรน ฮิเมะเชื่อเรนนะ แต่แค่เห็นเรนคุยกับผู้หญิงคนอื่น ฮิเมะก็กลัว กลัวว่าถ้าเกิดว่าเรนมีแฟนแล้วแต่งงานไปฮิเมะก็จะต้องอยู่คนเดียว ฮิเมะกลัว ฮึก ฮึก ฮิเมะกลัวที่จะต้องเสียเรนไปถ้าเป็นอย่างงั้นฮิเมะคงอยู่ไม่ได้”เฮ้อ พูดไปเรื่อยใครจะกล้าทิ้งเด็กน้อยไปล่ะในเมื่อผมทั้งรักทั้งห่วงอยู่อย่างงี้ ทั้งคุณแม่ของผมยังบอกว่าถ้าเกิดผมทิ้งฮิเมะไปหรือทำให้ฮิเมะร้องไห้ล่ะก็ไม่ตายดีแน่


   “ไม่มีทางที่เรนจะทิ้งฮิเมะไปหรอก เชื่อเรนนะเราทั้งสองคนจะอยู่กันไปอย่างงี้ตลอดไป”เลิกร้องไห้ซะที ตอนนี้ก็เลยหันมาซุกหน้ากับอกผมซะงั้น แต่จู่ๆก็ลุกขึ้นมานั่งมองหน้าผมซะงั้นทั้งยังพูดว่า


   “ฮิเมะตัดสินใจแล้ว ฮิเมะจะแต่งงานกับเรน เราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปเนอะ งั้นเดี๋ยวฮิเมะไปคุยกับคุณแม่ก่อนเรื่องงานแต่งของเรา ฝันดีนะเรน จุ๊บ”อะไรกันเนี่ย ผมยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรเลยนะ แล้วนี่จะไปพูดกับคุณแม่จริงๆหรอเนี่ย


   “ฮิเมะ เดี๋ยวก่อนแล้วคืนนี้ไม่นอนกับเรนหรอ ปัง! เฮ้อ ไม่ทันซะแล้ว สงสัยคืนนี้คงต้องนอนคนเดียวใช่ไหมเนี่ยเรา”ก็ดีเหมือนกัน ถ้าฮิเมะไปคุยกับคุณแม่ล่ะก็ ท่านคงรีบเตรียมตัวจัดงานแน่ๆ(ก็คุณแม่น่ะสาววายตัวยงเลยล่ะ) ก็ท่านน่ะเคยพูดว่าทำไมผมถึงไม่แต่งกับฮิเมะซะทีทั้งที่ฮิเมะก็รักผมมากแท้ๆ ก็จะให้แต่งได้ไงเด็กน้อยยังเรียนไม่จบเลยอ่ะถ้าเกิดแต่งมันก็ถือว่าพรากผู้เยาว์อ่ะดิ แต่ถ้าคุณแม่ออกโรงเองคงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอก แถมยังได้เด็กน้อยมาเป็นของตัวเองอย่างถูกกฎหมายด้วยเวลาทำอะไรๆจะได้ไม่ถูกจับ ฮึ ฮึ


__________________________________________________________________________________________

เอาไปอีกตอนก่อนนอนจร้าาาาาาา

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
นี่ถูกใจกันมานานแล้วด้วยเหรอ หึหึ

ออฟไลน์ rose_mary

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
ตอนที่ 3


แต่เหตุการณ์ที่ผมดีใจจนใจแทบพองคับอกสุดๆก็เกิดขึ้น ในวันนั้นผมได้แวะซุปเปอร์มาเก็ตเพื่อที่จะซื้อของทำกับข้าวให้เด็กน้อย พอจ่ายเงินเสร็จผมก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันทีเพราะกลัวว่าเด็กน้อยจะหิว แต่ตอนนั้นผมกับได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือซะก่อน


   “ชะ......ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที ช่วยด้วย ฮึก ฮึก ฮือออออออ ช่วยด้วย”เอ๊ะ เสียงมาจากไหนล่ะเนี่ย หรือว่ามาจากตรอกมืดๆข้างๆนี้กัน


   “เงียบซะ ยังไงๆ คนสวยก็ต้องสนุกกับพวกพี่ที่นี่แหละ ฮ่าๆๆๆ  ทางที่ดีเพื่อไม่ให้เจ็บตัวช่วยครางเสียงหวานๆให้พวกพี่ฟังดีกว่านะจ๊ะ”


   “ไม่เอา ปล่อยนะขอร้องล่ะ ได้โปรดอย่าทำอะไรนะ ฮืออออออออ เพียะ!!!! โอ๊ย! ฮืออออออ อย่านะ อย่า”


   “หุบปาก ถ้าเกิดไม่เงียบล่ะก็ไม่จบแค่ข่มขืนแน่”เฮ้ย นี่มันลากคนมาข่มขืนนี่น่าอย่างงี้คงต้องรีบโทรบอกตำรวจซะแล้ว เอ๊ะ หรือว่าจะไปช่วยก่อนดีเดี๋ยวไม่ทัน


   “ฮืออออออ อย่า ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ ฮือออออออ ใครก็ได้ช่วยที ฮืออออออออ” เวรแล้วไงล่ะนี่มันเสียงผู้ชายนี่หว่าหรือว่าจะเป็นฮิเมะโทรบอกตำรวจคงจะต้องทีหลังตอนนี้คงต้องรีบไปช่วยก่อนแต่ เอ๊ะ แล้วจะเอาอะไรไปสู้กับเขาล่ะเนี่ย ตอนนี้ที่ถืออยู่ก็มีแค่แครอท 3 หัว พริกอีกสองถุง มะนาวอีก 7 ลูก แตงกวาอีก 5 ลูกและ กะหล่ำปลีอีกหนึ่งหัว แค่คิดว่าจะไปสู้ก็รู้สึกแพ้แล้วเนี่ย อ้อ นึกออกแล้วในหนังเขาชอบตะโกนเรียกตำรวจปลอมๆถ้าเราลองก็คงไม่เสียหายอะไรหรอกมั้ง


   “ตำรวจ ตำรวจมา”เอาล่ะ จะออกหัวหรือก้อยล่ะทีนี้ เอ๊ะ มาหลบข้างถังขยะก่อนดีกว่า โอ้ มีเศษไม้ด้วยเหมาะกับตีหัวคนพอดีเลย


   “เฮ้ยพี่ ตำรวจมาเรารีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่รอดซะก่อน”ดีมาก ดีรีบๆออกมาเลย เดี๋ยวผมจะดักรอตีให้หน้าเงยเลย บังอาจมาแตะต้องเด็กน้อยขนาดผมอยู่ใกล้ทุกวันแท้ๆผมยังไม่เคยได้แตะต้องเลยแล้วแกเป็นใครหา


   “เออๆ โชคดีนะที่ตำรวจมาก่อน คราวหน้าไม่รอดแน่คนสวย เฮ้ย ไป”ยังจะมาอีกหรอแค่นี้ก็ขอให้ออกจากคุกก่อนก็แล้วกัน เมื่อกี้นี้ผมโทรไปหาตำรวจแล้วอีกแปปเดียวก็คงจะมาถึงแล้วล่ะเพราะป้อมตำรวจอยู่ไม่ไกลซะเท่าไหร่ เอาล่ะโผล่มาแล้วลุย


   ผลัวะ ผลัวะ


เรียบร้อยลงไปนอนหยดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลก็แล้วกันนะ ฮิเมะจะเป็นไรมากอ่ะเปล่านะรีบเข้าไปดูดีกว่า ขอเตะซะทีเฮอะ ถ้าเกิดฮิเมะเป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็แกไม่ตายดีแน่


   “ไปไรมากไหมฮะ.......เอ้ยคุณ”อ้าวไม่ใช่ฮิเมะหรอกหรอเนี่ย เฮ้อ โล่งอกไปทีนึกว่าเป็นฮิเมะซะอีก


   “ฮึก ฮึก ขอบคุณนะค่ะที่มาช่วยถ้าไม่ได้คุณคงแย่แน่ๆเลย ยังไงก็ขอบคุณนะค่ะ”ผมอยากจะหันไปถามโจรว่ามันคิดยังไงถึงจะมาข่มขืนผู้หญิงคนนี้ทั้งที่มีคนอื่นที่สวยกว่านี้ตั้งเยอะ ก็ไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนี้ขี้เหร่หรอกนะแต่รู้สึกว่าเธอคนนี้จะอวบระยะสุดท้ายแล้วล่ะแต่น่าจะเป็นคนจีนเพราะผิวขาวมากและอายุน่าจะไม่ต่ำกว่า แถมเสียงยังห้าวๆเหมือนผู้ชายอีก


   “คุณไม่เป็นไรก็ดีแล้วนะครับ แต่เดี๋ยวตำรวจก็มาแล้วผมว่าเถอะรีบออกไปกัน จะได้รีบไปแจ้งความด้วย”


   “ค่ะๆ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ”แหม ขอบคุณบ่อยๆผมก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะเนี่ย แต่พอออกจากซอยปุบรู้สึกว่าจะเจอเจ้าตัวแซบผ่านมาพอดี ตอนนี้ก็เลยมองหน้ากันอยู่แต่แทนที่จะทักผมกับไปทักคนข้างหลังผมซะนี่


   “อาจารย์มาทำอะไรที่นี่ล่ะฮะ แล้วมาอยู่กับเรนได้ยังไงอ่ะ”อาจารย์หรอเนี่ย แถมคงจะเป็นอาจารย์ที่สนิทกันมากแน่ๆขนาดไม่สวัสดีอะไรกันเลย


   “อ๋อ ฮิเมะจ๊ะ พอดีอาจารย์มาทำธุระแถวนี้พอดีแต่ถูกผู้ร้ายพวกนั้นเกือบจะข่มขืนน่ะ แต่โชคดีที่คุณคนนี้มาช่วยไว้น่ะ”อาจารย์แกก็ชี้ไปยังกลุ่มผู้ร้ายที่นอนสลบอยู่ข้างๆถังขยะที่ผมดักตีไปนั่นแหละ แต่รู้สึกว่าเจ้าตัวแซบผมคงสงสัยว่าตายยังก็เลยเอาตีนไปเขี่ยๆอยู่


   “แล้วอาจารย์เป็นไรอ่ะเปล่าฮะ เรนโทรไปแจ้งตำรวจหรือยัง”แทนที่จะเป็ห่วงผมกับถ้าแต่อาจารย์ซะงั้นมาน่างอนไหมเนี่ยหาเจ้าตัวแซบ แต่จะทำอะไรได้ล่ะในเมื่ออาจารย์เขาเป็นผู้หญิงมันก็น่าจะเป็นห่วงมากกว่าผู้ชายอย่างผมนี่เนอะ แต่พอหันมาถามผม ผมก็เลยต้องพยักหน้าเพราะผมโทรไปแจ้งแล้วน่าจะมาถึงแล้วล่ะ เอ๊ะ นั่นมาแล้วพูดปุบมาปับเลย


   “เอ่อ ฮิเมะจ๊ะ จะไม่แนะนำให้อาจารย์รู้จักหรอจ๊ะ คุณคนนี้น่ะ”พูดเสร็จก็ผายมือมาทางผมทันที อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจ้าตัวแซบจะตอบว่าอย่างไรเหมือนกันนะเนี่ย เอาแล้วเจอคำถามนี้ฮิเมะถึงกับเงยหน้ามามองหน้าผมเลยอ่ะ ผมก็เลยส่งสายตาไปว่า ถ้าตอบว่าพ่อ คืนนี้มีเฮแน่หนูน้อย


   “เอ่อ อาจารย์ฮะ นี่เรนสามีผมฮะ เรนส่วนนี่อาจารย์ของฮิเมะเอง เอ๊ะ เวลาขนาดนี้แล้วหรอเนี่ยผมขอตัวก่อนนะฮะ เรนไปกันฮะผมหิวจะแย่แล้ว รีบกลับไปทำอาหารกินกันเถอะ”ไอ้ตัวแซบพูดอย่างงี้เลยเอาอาจารย์ของตัวเองอ้าปากค้างเลยแล้วทีนี้เขาจะให้คำว่าการยังไงหา เอ๊ะ เมื่อกี้ผมรู้สึกว่าจะเห็นเด็กแซบหูแดงด้วยล่ะสงสัยคงจะหน้าแดงอยู่แน่ๆเลย แล้วทำไมผมถึงต้องดีใจจนใจแทบจะพองคับอกด้วยเนี่ยเพียงแค่เด็กแซบบอกว่าผมเป็นสามีเนี่ย โอ๊ย สงสัยผมคงจะรักเด็กใช่ไหมเนี่ย



CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
ออกตัวแบบนี้กันทั้งคู่ เดี๋ยวก็ได้เป็นสามี-ภรรยาเร็วๆ นี้แหละ อิอิ

ออฟไลน์ rose_mary

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
ตอนที่ 4


และสุดท้ายเหตุการณ์ผมที่ประทับใจที่สุดก็มาถึง ตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะอยู่ดีๆฮิเมะก็เก็บเสื้อเพื่อเข้าไปนอนบ้านใหญ่กับคุณพ่อคุณแม่


   “ฮิเมะไม่ไปได้ไหม อยู่กับเรนนะ”เฮ้อเห็นเด็กน้อยเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเตรียมออกไปอยู่ข้างนอกแล้วเซ็งตัวเอง เนื่องจากเมื่อวันก่อนคุณแม่ผมโทรมาบอกว่าอยากเห็นหน้าฮิเมะเลยอยากให้ฮิเมะไปนอนด้วย แต่ผมดันติดธุระที่บริษัทซะก่อนเลยไม่ได้ไปด้วยมันน่าโมโหนัก ถ้าไม่ติดว่ามีประชุมพ่อจะโดดจริงๆด้วย


   “ไม่ได้หรอกเรน ฮิเมะสัญญากับคุณแม่แล้วว่าจะไปนอนด้วย เดี๋ยวมะรืนนี้ก็กลับแล้วแปปเดียวเอง”นั่น พอสัญญากับคุณแม่ทีไรมีเรื่องให้ปวดหัวทุกที คราวที่แล้วก็ลากฮิเมะไปเที่ยวทะเลแถมจับฮิเมะใส่ชุดว่ายน้ำผู้หญิงแบบวันพีชสีขาวและยังจะส่งรูปมาเยาะเย้ยให้ผมที่กำลังทำงานอยู่  แล้วคราวนี้เด็กน้อยผมจะโดนแกล้งอะไรอีกล่ะเนี่ย


   “แต่ว่านะ ถ้าฮิเมะไปนอนที่อื่นแล้วใครจะปลุกเรนไปทำงานล่ะ แล้วใครจะกินอาหารที่เรนทำด้วย”เอาล่ะเริ่มมีลุ้นแล้ว เพราะเด็กน้อยก็เริ่มทำท่าลังเลอยู่


   “เดี๋ยวตอนเช้าฮิเมะโทรมาปลุกเรนก็ได้ ส่วนอาหารนะทำเมื่อไหร่ก็ทำได้นะ ฮิเมะไปก่อนนะ ดูแลตัวเองด้วยนะเรน”ซะงั้นออกไปเฉยเลยอ่ะ ยังไม่ได้พูดอะไรเลยก็รีบวิ่งออกไปพร้อมกระเป๋าเดินทางใบโต


   “เฮ้อ สรุปกูต้องอยู่คนเดียวสามวันสองคืนใช่ไหมเนี่ย อยากให้ถึงมะรืนเร็วๆจัง”หมดแรง พอไม่มีเด็กน้อยอยู่ก็รู้สึกเบื่อไม่มีอะไรทำซะงั้น แม้แต่งานก็ขี้เกียจ


วันแรก


   “คุณเรนค่ะ นี่คือเอกสารที่ต้องเซ็นรับทราบทั้งหมดค่ะ”เฮ้อ เอาอะไรก็มาเถอะ อย่าพูดเยอะได้ไหมมันน่าเวียนหัว


   “อือ .......”


   “แล้วคุณเรนจะรับกาแฟเพิ่มไหมค่ะ”


   “อือ......”


   “คุณเรนค่ะแล้วคืนนี้คุณเรนว่างไหมค่ะ เผอิญแผนกดิฉันจัดงานเลี้ยงกันนะค่ะ ไปให้ได้นะค่ะ”


   “วันนี้ผมไม่ว่างขอโทษด้วยนะ”


   “อะ.....ค่ะ งั้นดิฉันขอตัวก่อน”เฮ้อ วุ่นวายจริง น่าเบื่อที่สุด เซ็นเสร็จแล้วกลับบ้านไปนอนดีกว่ารู้สึกว่าเมื่อคืนจะนอนไม่ค่อยหลับซะเท่าไหร่




วันที่สอง


   “เอกสารทั้งหมดที่ต้องประชุมค่ะคุณเรน ส่วนตอนบ่ายตัวแทนจากบริษัทสาขาที่สิงค์โปรจะมาดูงาน ท่านประธานเลยอยากให้คุณเรนออกไปต้อนรับแทนน่ะค่ะ”


   “อืม.... เดี๋ยวจะให้เลขาจัดการเรื่องการต้อนรับแขก ส่วนเวลาอธิบายเดี๋ยวผมลงไปเอง”


   “ได้ค่ะ และก็ต้องพาแขกไปเยี่ยมชมโรงงานด้วยนะค่ะ”


   “ก็ให้ฝ่ายการผลิตจัดการไปซิ นี่ผมอยู่ฝ่ายตลาดนะ แค่ให้ดูเกี่ยวกับยอดการขายรวมทั้งการโฆษณาดึงดูดความสนใจก็ทำให้ผมยุ่งมากแล้ว ปล่อยให้ฝ่ายอื่นเขาจัดการมั่งซิ”


   “คะ.....ค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะไปบอกหัวหน้าแต่ล่ะฝ่ายเองค่ะ”


   “อือ ออกไปได้แล้วผมจะทำงาน”ทำไมงานมันยุ่งอย่างงี้ อะไรๆก็มาลงที่ฝ่ายของผมอย่างเดียวแทนที่จะให้ฝ่ายอื่นเขาทำมั่ง แล้วเมื่อกี้เหมือนผมจะพูดแรงไปหน่อย คนที่รายงานเมื่อกี้เลยทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยอ่ะ


   แอดดดดดดด


   “ขอโทษครับคุณเรน เมื่อกี้ผมเห็นเหมือนกับว่าคุณดรุณีจะยืนร้องไห้อยู่ข้างนอกนะ มีอะไรกันหรือเปล่าครับ”พี่เอกเลขาของผมพ่วงด้วยตำแหน่งคนขับรถส่วนตัวชะโงกหน้าเข้ามาถามผมที่กำลังอ่านเอกสารอยู่


   “นี่พี่เอกช่วยบอกให้แผนกต้อนรับเตรียมตัวหน่อยเพราะช่วงบ่ายตัวแทนสิงค์โปรจะมาดูบริษัทเรา และอีกอย่างฝากขอโทษคุณดรุณีด้วยเมื่อกี้ผมพูดแรงไปหน่อย”


   “คุณเรนเป็นอะไรไปหรือเปล่าครับรู้สึกว่าจะไม่ค่อยสดชื่นเลยมีอะไรอยากระบายก็ระบายได้นะครับ แล้วเมื่อวานนี้คนในแผนกบอกว่าคุณไม่ค่อยสนใจงานเอาแต่เหม่ออย่างเดียว เป็นอะไรมากอ่ะเปล่าครับ ผมจะได้ขับรถไปส่งที่โรงพยาบาล”


   “ไม่มีอะไรหรอกพี่เอกไปทำงานเถอะ”เฮ้อ จะบอกได้ไงล่ะว่า คิดถึงเด็กน้อยนะ ถ้าบอกล่ะก็มีล้อแน่ๆเลย


   “งั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ”


   “อือ.......” เอาล่ะ อดทนหน่อยอีกแค่วันเดียวเท่านั้น เด็กน้อยก็จะกลับมาแล้ว ต้องห้ามทำตัวโทรมเดี๋ยวโดนดุ



วันที่สาม


   “คุณเรนนี่คือเอกสารที่ต้องเซ็นทั้งหมดครับ”เอาล่ะ วันนี้เด็กน้อยจะกลับมาแล้วต้องรีบทำงานให้เสร็จ จะได้รีบกลับไปทำอาหารให้เด็กน้อยทาน


   “พี่เอก แล้วมีเอกสารอื่นอีกหรือเปล่า”


   “ไม่มีแล้วครับ หมดแค่นี้ งั้นผมขอตัวก่อนครับ”โอ้ เอกสารนิดเดียวเดี๋ยวก็เสร็จ


กริ้งงงงงงงงงง  กริ้งงงงงงงงงง


   “ฮัลโหลครับ”ใครโทรมาล่ะเนี่ยกำลังรีบๆอยู่


   “ว่าไง คุณลูกชายสุดที่เลิฟ แม่ได้ข่าวว่าวันแรกเหม่อทั้งวันทำงานไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ส่วนวันที่สองรู้สึกว่าจะองค์ลงกลายร่างเป็นยักษ์ทำให้พนักงานหวาดกลัวทั้งแผนก แม่ก็เลยอยากจะรู้ว่าวันที่สามเนี่ยจะเป็นยังไง”นี่ที่โทรมาเพื่อจะปั่นหัวผมเล่นหรือไงกันหา


   “ก็ไม่ได้เป็นอะไรครับ เพราะรู้ว่าคนของผมกำลังจะกลับมาก็เลยสดชื่นเป็นพิเศษ”


   “อ๋อหรอ งั้นก็ดีแล้วล่ะเพราะอยากจะบอกว่าเย็นนี้ให้ไปเจอกันที่ร้านอาหารร้านเดิมด้วย พอดีว่าแม่กับพ่อน่ะอยากจะคุยกับแกเรื่องหนูฮิเมะซะหน่อย เอาซักประมาณทุ่มหนึ่งก็แล้วกัน อ้อ นี่ฮิเมะจะคุยด้วย”


   “เรนฮะ เป็นไงบ้าง ขอโทษนะฮะที่ไม่ได้โทรไปพอดีว่าคุณแม่เอาโทรศัพท์ของฮิเมะไปซ่อมน่ะ”ซ่อมหรือว่าซ่อนกันแน่ คุณแม่น่ะไม่อยากให้ฮิเมะติดต่อผมเลยตั้งหาก


   “อือ ฮิเมะจะกลับมาตอนไหนล่ะเรนจะได้ไปรับก่อน”ตอนนี้งานเงินไม่สนขอคุยให้ชื่นใจก่อนดีกว่า


   “คุณแม่บอกว่าเอาไว้ไปเจอกันที่ร้านอาหารก็แล้วกัน แล้วฮิเมะมีของพิเศษจะให้เรนด้วย อย่าลืมฮิเมะรักเรนนะ บาย”


   “บายครับ”เฮ้อ อยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆจัง เอ่อ ลืมงานเลยต้องรีบทำจะได้มีเวลาไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่ไปพบกับฮิเมะ

__________________________________________________________________________________________

ปั่นลงให้แล้วจร้าาาาาาา :katai4:

อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วจร้าาาาาา

ช่วยเม่นหน่อยเน้อเห็นใจคนเขียนน้าาาาาาา :mew2:

ออฟไลน์ nunnan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-6

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
ของที่ว่านี่คืออะไร?
หนูฮิเมะ อย่าแกล้งพี่เรนเชียวนะ

ออฟไลน์ rose_mary

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
ตอนที่ 5


เอาล่ะถึงร้านอาหารแล้ว ร้านนี้เป็นร้านประจำบ้านผมเพราะที่นี่เป็นที่คุณพ่อและคุณแม่ของผมแต่งงานกัน ร้านที่ตกแต่งด้วยสไตล์แบบญี่ปุ่นแต่นี้มีบางอย่างที่พิเศษกว่าร้านอื่นก็คือต้องโทรจองเท่านั้นแล้วเวลาโทรจองก็สามารถเลือกห้องอาหารได้เพราะแต่ล่ะห้องจะแต่งสไตล์ไม่เหมือนกันซักแบบ เอาล่ะจัดสูทเรียบร้อย เข้าไปเลยดีกว่า


   “ยินดีต้อนรับค่ะ ไม่ทราบว่าจองห้องไหนไว้ค่ะ”หญิงใส่ชุดกิโมโนเดินเข้ามาถามผมทันทีที่ก้าวผ่านประตูไม่ถึงสามก้าวเลยด้วยซ้ำ


   “ห้องที่ 203 ครับ” พอผมพูดจบก็พนักงานคนนั้นก็ผายมือให้ผมเดินตามทันที พอถึงหน้าห้องปุบก็เลื่อนประตูให้ผมเข้าพร้อมกับบอกว่า


   “ขอให้รับประทานอย่างมีความสุขค่ะ และถ้าเกิดอยากได้อะไรเพิ่มเติมสามารถกดกริ่งเรียกได้เลยค่ะ”ผมก็พยักหน้าไป ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในทันที ตอนนี้ภายในห้องมีโต๊ะเตี้ยๆอยู่ตรงกลางที่มีอาหารญี่ปุ่นวางเต็มไปหมดทางฝั่งซ้ายของโต๊ะมีคุณพ่อกับคุณแม่นั่งอยู่หัวโต๊ะแต่ที่นั่งข้างๆกับคุณพ่อใส่ชุดกิโมโนเหมือนพนักงานเมื่อกี้แต่หันหลังก้มหน้าให้ผมไม่รู้ว่าเป็นใครหรอก เอาล่ะคงต้องไปนั่งอีกฝากของโต๊ะซินะเพราะอีกฝั่งยังว่างอยู่


   “สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่”เพื่อมารยาทที่ดีก็ต้องยกมือไหว้ก่อนซินะเพราะไม่ได้เจอกันนานอย่างมากก็แค่คุยกันทางโทรศัพท์เนื่องจากคุณพ่อคุณแม่ต้องไปทำธุระที่ต่างประเทศบ่อยๆเลยไม่ได้เจอกัน


   “เร็วๆสิตาเรน นี่แม่กับพ่อรอแกนานแล้วนะ แถมหนูฮิเมะจะร้องไห้แล้วเนี่ยเพราะนึกว่าแกจะไม่มา”หา ฮิเมะร้องไห้ เอ๊ะ แล้วอยู่ไหนล่ะเนี่ย ผมก็ได้แต่มองซ้ายมองขวา แต่พอนั่งที่ปับคนที่ใส่ชุดกิโมโนที่นั่งหันหลังให้ผมก็กระโดดกอดผมปับ อะไรกันเนี่ย แล้วผมรู้จักคุณหรออยู่ดีๆก็มากระโดดกอดกันเฉยเลย


   ฮึก ฮึก ฮึก


อ้าว ก้มหน้าร้องไห้อย่างงี้แล้วจะรู้ไหมเนี่ย ผมก็เลยจับแก้มทั้งสองข้างแล้วดันให้เงยหน้าขึ้นมา ฮิเมะ นี่ฮิเมะจริงๆหรอเนี่ย แล้วทำถึงใส่ชุดกิโมโนผู้หญิงได้ล่ะเนี่ย เฮ้ยๆ อย่าค่อมๆเสื้อผ้ามันแหวก  เวรแล้วไง เลือดกำเดาจะออกแล้ว โอ๊ย ต้นขาขาวๆออกมาล่อหน้าล่อตาแล้ว นี่ยังไม่นับซอกคอขาวๆและคอเสื้อที่กำลังจะเปิดเห็นเม็ดทับทิมสีชมพูที่ประดับที่หน้าอกอีกเนี่ย ถ้าผมเกิดจับฮิเมะกดขึ้นมามีหวังคุณพ่อคุณแม่ลุกมาฆ่าผมแน่เลย


   “ฮิเมะจ๊ะ แม่ว่าหนูเลิกร้องไห้แล้วถอยออกมาซักหน่อยซิจ๊ะ เดี๋ยวพี่เขาก็เลือดหมดตัวพอดี ฮิ ฮิ ฮิ”ยังจะมาหัวเราะอีกน่ะคุณแม่ แล้วนี่คงจับฮิเมะแต่งตัวแน่ๆเลย เพราะเด็กน้อยของผมคงจะสามารถมัดโบว์ที่อยู่ด้านหลังได้แน่


   “เรนพ่อมีเรื่องจะคุยกับแกหน่อย”เอาแล้วไง ถ้าเกิดว่าคุยคุณพ่อบอกว่ามีเรื่องจะคุยต้องเป็นเรื่องที่ใหญ่แน่เลย ดูซิส่งซิกให้คุณแม่พาฮิเมะออกไปแล้วเนี่ย


   “ฮิเมะจ๊ะ แม่ว่าปล่อยให้คุณพ่อและก็เรนคุยกันดีกว่า ทางที่ดีเราออกไปดูเลือกขนมทานกันดีกว่าน่ะจ๊ะ ไปกันลูก”พอคุณแม่พูดจบฮิเมะกำลังทำท่าจะเถียงก็โดนคุณแม่ลากออกไปแล้ว อยากจะตะโกนบอกคุณแม่หรือเกินว่า จับฮิเมะเบาๆหน่อยเดี๋ยวเด็กน้อยของผมจะช้ำซะหมดก็เล่นลากซะไม่บันยะบันยังเลย พอออกไปกันเสร็จก็เหลือผมกับคุณพ่อแค่สองคนเท่านั้นรู้สึกเกร็งๆยังไงไม่รู้นะ


   “คุณพ่อมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรือครับ” แหม เล่นมองผมซะจะทะลุแล้วเนี่ย ถ้าเกิดไม่พูดคงจะกดดันยิ่งกว่าเดิมแน่เลย คงจะต้องทำยิ้มแบบทำเป็นใจดีสู้เสือซะหน่อย เผื่อบรรยากาศจะได้ผ่อนคลาย


   “เรน แกคิดยังไงกับฮิเมะกันแน่บอกพ่อมาซิ”เล่นถามซะตรงๆแบบไม่มีอ้อมเลยนะคุณพ่อ เอาว่ะเป็นไงเป็นกันยังไงเรื่องนี้ก็คงจะปิดบังอะไรไม่ได้อยู่แล้ว อีกทั้งผมก็ไม่ชอบที่จะทำอะไรครึ่งๆกลางๆซะด้วย บอกมันไปตรงๆเนี่ยแหละทางออกที่ดีที่สุดแล้ว เพื่อตัวผมเองและก็ฮิเมะด้วย


   “คุณพ่อครับ ผมรักฮิเมะครับ”บอกไปแล้ว ลองเสี่ยงดูกันซะหน่อย ตอนนี้ผมยอมก้มหัวให้คุณพ่อเพื่อแสดงถึงความบริสุทธิ์ใจแต่ก็แบบกลัวเหมือนกันนะเนี่ยว่าผลมันจะออกเป็นยังไง ขอให้คุณพ่อยอมรับด้วยเถอะ


   “อือ พ่อรู้เรื่องนั้นแล้วล่ะ แต่แค่ต้องการให้แกบอกด้วยตัวเองก็เท่านั้น แล้วนี่แกบอกฮิเมะหรือยังล่ะว่าแกรักเขา ไม่ใช่ว่าแกคิดเองเออเองอยู่คนเดียว แล้วนี่พ่อจะขอเตือนเอาไว้ก่อน ถ้าเกิดว่าแกไม่รีบบอกล่ะก็ระวังหมาคาบไปกินล่ะ เพราะตอนมาถึงก็มีหนุ่มเดินเข้ามาจีบฮิเมะเลยนะ” ไม่ค่อยจะยั่วผมเลยนะคุณพ่อแค่นี้ผมก็ปวดหัวเรื่องที่ผู้ชายมาจีบฮิเมะอยู่แล้วและนี่ยังจะมาซ้ำเติมอีก เดี๋ยวก็เครียดจนผมงอกขึ้นซะหรอก


   “ครับ ผมรู้ว่าฮิเมะมีคนจีบบ่อยแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้นี่ครับ แล้วคุณพ่อจะให้ผมทำยังไงแค่นี้ผมก็เครียดจะแย่แล้ว”


   “เรน นี่แกโง่หรือเปล่าเนี่ย แกก็แค่ทำบางอย่างที่ทำให้คนอื่นที่เข้ามาหาฮิเมะไม่สามารถเข้ามาใกล้ได้ก็สิ้นเรื่อง”เอ๊ะ มันมีเรื่องแบบนั้นด้วยหรอเนี่ย


   “แล้วมันทำยังไงล่ะครับ”


   “แกก็แค่ขอฮิเมะแต่งงานก็สิ้นเรื่อง” หา  นี่ผมฟังไม่ผิดใช่ไหมเนี่ยว่าคุณพ่อบอกว่า ให้ผมขอฮิเมะแต่งงาน สงสัยผมคงจะอ้าปากค้างนานไปหน่อยคุณพ่อก็เลยยื่นกล่องขนาดเล็กที่ทำจากกำมะยี่ส่งมาให้


   “แหวนวงนี้ อันที่จริงก็จะให้แกอยู่แล้วแต่ไม่มีเวลาให้ เก็บเอาไว้ให้ดีๆล่ะถ้าหายล่ะก็ แม่แกตามไปฆ่าถึงที่แน่ เพราะแม่แกเป็นคนเลือกเองกับมือเลย”


   “ขอบคุณครับคุณพ่อ ที่ไม่กีดกั้นความรักของผม ขอบคุณจริงๆครับ”ความรักของพ่อแม่คือความปรารถนาที่จะให้ลูกมีความสุขที่สุดซินะ มันทำให้ผมถึงกับโล่งใจเป็นอย่างมากที่คุณพ่อไม่รังเกลียดที่ผมรักผู้ชายและยังยอมรับสิ่งที่ผมเป็นด้วย ต่อไปนี้ผมก็คงไม่ต้องลำบากใจที่จะพูดเรื่องนี้อีกแล้วเพราะว่าคนที่รักของเรายอมรับและเข้าใจตัวเรา


   “เอ่อ นี่เรนพ่อมีเรื่องจะถามอีกเรื่อง” หือ มีเรื่องจะถามอะไรอีกล่ะเนี่ย ทำหน้าซะเครียดกว่าตอนแรกหน้าดูเลย


   “มีอะไรล่ะครับพ่อ ถามมาได้เลยถามผมตอบได้ก็จะตอบครับ”


   “พ่ออยากรู้ว่าแกน่ะ เคยมีอะไรกับฮิเมะหรือยัง” อึ้ง เล่นถามอย่างงี้ผมจะตอบยังไงล่ะเนี่ย แล้วที่สำคัญฮิเมะก็ยังเด็กอยู่ถึงจะโตเป็นสาวก็เหอะเอ๊ย โตเกินเป็นผู้เยาว์ก็ตาม ยังไงผมก็ไม่กล้าอยู่ดีนั่นแหละ


   “ยังครับ”ไม่ใช่ว่าผมใจฟ่อหรือเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่ออะไรหรอกนะ ก็แค่คิดว่ารอให้ฮิเมะพร้อมก่อนค่อยว่ากันอีกทีหนึ่งน่ะ


   “แล้วถ้าเกิดมีอะไรกันแกจะเป็นฝ่ายเสียบหรือฝ่ายโดนเสียบล่ะ”ถามอะไรกันเนี่ย ผมเพิ่งบอกไปนะว่ายังไม่ได้มีอะไรกัน แล้วจะมีเสียบกับโดนเสียบได้ยังไง แล้วอย่างผมเนี่ยนะจะยอมโดนเสียบไม่มีทางซะหรอก


   “ผมก็ต้องเป็นฝ่ายเสียบซิครับ” รู้สึกว่าคุณพ่อจะทำสบายใจขึ้นมาแล้ว สงสัยคงคิดว่าผมจะเป็นฝ่ายรับแน่เลย


   “เฮ้อ ก็แล้วไป เอ้อ นี่ก็ได้เวลาที่พ่อจะไปงานเลี้ยงรุ่นแล้วงั้นพอแม่แกมาพ่อก็จะไปเลยนะ คงจะไม่ได้กินข้าวกับแกแน่ๆนี่ก็ใกล้เวลาแล้วเดี๋ยวจะไปไม่ทันซะก่อน”ผมก็ได้แต่พยักหน้ารับคำไป แต่ยังไม่ทันได้พูดคุยอะไรกันคุณแม่ก็เปิดประตูมาพร้อมกับพยุงฮิเมะที่ดูเหมือนจะเมาเข้ามาด้วย


   “เรน เมื่อกี้นี้แม่ไปสั่งขนมที่เอากลับบ้านไปกินด้วย แต่แม่ห้ามฮิเมะไม่ทันก็เลยกลายเป็นแบบนี้” หา เด็กน้อยของผมเป็นอะไรไปล่ะเนี่ย พอคุณแม่พูดจบผมก็กำลังลุกขึ้นเพื่อที่จะช่วยคนแม่พยุงแต่ฮิเมะเหมือนจะรู้สึกตัวก็เดินเซมาหาผมซะก่อนแถมยังมานั่งตักแล้วซุกหน้าอกผมหลับไปแล้วด้วยเนี่ย


   “แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะครับเนี่ย”ทำไมเด็กน้อยของผมหลับเป็นตายแถมยังมีกินเหล้าติดตัวด้วย


   “ก็ แม่แค่ชวนฮิเมะดื่มน้ำพั้นซ์ก็เท่านั้นเอง สงสัยคงจะดื่มไปหลายแก้วแถมยังคว้าแก้วของแม่ไปดื่มด้วย ก็เลยทำให้เมาอย่างงี้ล่ะมั้ง เอาล่ะ เดี๋ยวแม่จะไปทำธุระก่อนนะจ๊ะ บ๊ายบายจ๊ะลูกรัก ส่วนค่าอาหารแม่จ่ายเรียบร้อยแล้ว”พอคุณแม่พูดจบก็รีบลากคุณพ่อออกไปเลยสงสัยจะรีบจริงๆ เฮ้อ กลับบ้านดีกว่าจะได้พาฮิเมะไปอาบน้ำด้วย

___________________________________________________________________________________________

อีกตอนเดียวก็จะจบแล้ว

เม้นซะนิดคนอ่านก็ชื่นใจ ไม่เม้นเลยคนอ่านก็เสียใจไม่มีแรงทำงาน :mew4:




ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5
 :L2:มาให้กำลังใจคนเขียนก่อน
ค่อยอ่านทีหลัง
บวกบวกค่ะ :pig4:

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
มีฉากงานแต่งมั้ยเนี่ย อิอิ

ออฟไลน์ rose_mary

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
ตอนที่ 6


เฮ้อ ถึงบ้านซะทีเมื่อยตัวที่สุด สงสัยคงต้องรีบอาบน้ำแล้วค่อยออกมาเช็ดตัวฮิเมะก็แล้วกัน พอวางฮิเมะและห่มผ้าห่มเสร็จผมก็เดินเข้าไปห้องน้ำทันที กะว่าวันนี้จะแช่น้ำซะหน่อยเพราะวันนี้เป็นวันที่ทำให้ผมอารมณ์ดีที่สุด เอ๊ะ ผมเพิ่งนึกได้ว่าตอนก่อนจะออกจากร้านคุณแม่ยื่นถุงอะไรไม่รู้มาให้ผม แต่ข้างในก็เป็นกล่องขนาดเหมือนกล่องเหล้าแต่ใหญ่กว่ามาก สงสัยจะเป็นของฝากล่ะมั้ง เดี๋ยวค่อยไปเปิดดูก็แล้วกัน โอ้ น้ำอุ่นกำลังดีเลยสบายตัวที่สุด


   กริ้งงงงงงงงงงงงงงงง กริ้งงงงงงงงงงงงงงงง


        “ใครโทรมาล่ะเนี่ย กำลังแช่น้ำสบายๆขัดความสุขคนอื่นอีกแหละ”ยังไม่ทันได้ลุกออกจากอ่างน้ำอยู่ดีๆประตูก็เปิดขึ้นมากะทันหัน


        ครืดดดดดดดดดดดดด


        “เรน คุณแม่โทรมา”เฮ้ย ลืมล็อคประตู  เอาแล้วไงทีนี้ คงทำได้แต่นั่งลงในอ่างแล้วรอรับโทรศัพท์ที่ยื่นมาเท่านั้นซิน่ะ พอฮิเมะยื่นโทรศัพท์ให้ผมเสร็จก็หันกลับไปทางประตูเหมือนเดิมแต่รู้สึกว่าตั้งแต่ที่เข้าก็เดินเซเหมือนคนเพิ่งตื่นยังไงไม่รู้ เดี๋ยวก็เดินชนประตูหรอก


   “ฮัลโหลครับ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ”โทรมามีปัญหาอะไรหรือเปล่าเนี่ย หรือว่ารถที่ไปเกิดเสียขึ้นมา


   “ไงลูกรัก เปิดดูของที่แม่ให้มาหรือยังล่ะ” หืม ของที่ให้ อ๋อ ไอ้กล่องในถุงนั่นนะหรอ


   “ยังครับ เอ่อ มันมีอะไรหรือเปล่าครับ เฮ้ย ฮิเมะทำอะไรเนี่ย เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งเดินมา รอก่อนได้ไหมเนี่ย”โอ๊ย เลือดจะไหมหมดตัว ไม่อยากจะเชื่อเลย แค่หันไปคุยโทรศัพท์แปปเดียวพอเงยหน้ากลับมาก็เจอฮิเมะกำลังลงมาที่อ่างแล้วเนี่ย แต่ดีน่ะที่นุ่งผ้าขนหนูมาด้วยแต่รู้สึกว่าผ้าจะไม่ช่วยอะไรนะก็ผ้ามันผืนเล็กแถมเนื้อบางด้วย แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือฮิเมะกำลังหันหลังแล้วนั่งบนตักผมนี่ซิเรื่องใหญ่ จะบอกให้ลุกก็เกรงใจเพราะดูท่าจะหลับแล้วเนี่ย คนอะไรพอนั่งปับหลับเลยทั้งยังหันหน้ามาซุกซอกคออีก เฮ้อ เหนื่อยใจ


   “เกิดอะไรหรือเปล่า เรน”อุ๊ย ลืมไปว่าคุยกับคุณแม่อยู่


   “เปล่าครับคุณแม่ แต่ว่าคุณแม่เมื่อกี้จะพูดอะไรน่ะครับ”รู้สึกว่ามัวแต่สนใจฮิเมะก็เลยไม่ค่อยได้ฟังที่คุณแม่พูดซะเท่าไหร่


   “แหม มัวแต่สนใจฮิเมะล่ะซิ เอ้อ แม่ลืมบอกไป ก็ตอนที่แม่กับฮิเมะออกมาดื่มน้ำพั้นซ์น่ะบังเอิญว่าแม่เผลอใส่ไอ้นั่นเข้าไปในเครื่องดื่มของฮิเมะน่ะจ๊ะ”


   “หืม ไอ้นั่นที่คุณแม่พูดเนี่ยมันคืออะไรหรือครับ”สงสัยน่ะเนี่ย เพราะมันทำให้รู้สึกว่าคิ้วกระตุกข้างซ้ายขึ้นมาด้วย


   “ก็ไอ้นั่นน่ะที่แม่พูด มันหมายถึง...............ยาปลุกเซ็กส์น่ะจ๊ะ”หา นี่คุณแม่เอาแอบใส่ยาให้ฮิเมะกิน เอาแล้วไงล่ะจะเกิดอะไรขึ้นไหมเนี่ย  แต่นี่ก็ผ่านมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว ตั้งแต่ที่ออกมาจากร้านไม่เห็นฮิเมะออกอาการอะไรเลยนี่สงสัยยาคงจะไม่ออกฤทธิ์


   “แต่คุณแม่ ฮิเมะก็อยู่กับผมแต่ไม่เห็นมีอาการอะไรเลยนะครับ”ก็ยังนอนอยู่ โอ๊ย เลือดจะหมดตัว แค่ก้มลงไปดูเฉยๆก็เห็นเม็ดทับทิมเม็ดเล็กๆที่โดนน้ำจนเป็นรูปชัดแล้วเนี่ย อะ....อ้าว ไม่นอนต่อแล้วหรือไงอยู่ๆก็ลุกขึ้นมานั่งตัวตรงเอื้อมมือควานหาแปรงขัดเล็บมาขัดให้ผมแทนเนี่ย สงสัยคงจะไม่อยากนอนแล้วมั้ง


   “เอ่อ ยาที่แม่ใส่ไปน่ะ มันออกฤทธิ์ช้า แต่อยู่นานมากน่ะจ๊ะแม่จะขอบอก แล้วนี่ยาน่าจะออกฤทธิ์แล้ว ขอให้มีความสุขนะจ๊ะลูกรัก แต่แม่ขอเตือนระวังฮิเมะจับลูกกดแทนนะ ฮิ ฮิ ฮิ”อ้าว มาอวยพรแปลกๆให้ซะงั้น เฮ้อ หวังว่ามันจะไม่เป็นจริงนะ


   “ฮิเมะครับ เรนว่าเรารีบอาบน้ำดีกว่าน่ะ เพราะว่าเรนจะตัวซีดหมดแล้วเนี่ย”ผมก็เลยหยิบครีมอาบน้ำที่อยู่ข้างๆมาเทลงอ่าง ฮึ ฮึ ฮึ รู้สึกว่าเด็กน้อยของผมจะสนุกมากเลยนะเผลอแปปเดียวฟองเต็มอ่างไปหมดแล้วเนี่ย


   “เรนถูสบู่ให้ฮิเมะหน่อยนะ นะ”เฮ้อ โตแล้วนะเนี่ยยังจะให้ทำอะไรแบบนี้อีก


   “อือๆ ส่งฟองน้ำมาซิ”แหม เอาฟองน้ำไปเล่นแล้วผมจะถูสบู่ยังไง เอาล่ะได้แล้วรีบๆอาบซะทีเดี๋ยวก็เป็นหวัดกันทั้งคู่หรอก
   
 










   “เรนถูข้างหน้าให้หน่อย อะ อะ อย่างงั้นแหละ”ฮึ่ม หมั่นไส้ที่สุดพอส่งฟองน้ำให้เสร็จก็ใช้ขัดนู่นขัดนี่สรุปผมเป็นคนใช้ใช่ไหมเนี่ย


   “เรน ถูตรงนี้ให้หน่อย อา......สบายจังเลย”ยังจะมาครางอีกเดี๋ยวปัดจับกดซะนี่ ยิ่งรู้สึกๆอยู่ แต่ที่คุณแม่บอกว่าฮิเมะกินยาปลุกเซ็กส์ก็ไม่เห็นออกอาการเลยเท่าไหร่นอกจากมากกว่าปกติเท่านั้นเอง


   “เรน ฮิเมะร้อนจังและรู้สึกแปลกๆด้วย ช่วยฮิเมะได้ไหม อะ...อา”เวร พูดถึงอาการ อาการก็มาปุบอะไรจะทันใจปานนี้ แล้วยิ่งท่าทางหันหลังพิงอกพร้อมกับเงยหน้ามามองน้ำตาคลอด้วยโอ๊ย คนแก่จะตบะแตกเอาง่าย ผมก็เลยจับมือฮิเมะที่กุมอยู่ที่น้องชายของฮิเมะออก เฮ้อ ผมคงต้องช่วยฮิเมะแล้วซินะ เอาก็เอาว่ะยังไงก็ต้องทนถึงแม้ผมอยากจะจับฮิเมะกดแค่ไหนแต่เด็กน้อยก็ขอให้ผมแค่ช่วยเท่านั้นไม่ได้ขออย่างอื่นซะหน่อย ถ้าเกิดขออย่างอื่นเดี๋ยวค่อยจัดให้ ฮึ ฮึ


   “ฮึ ฮึ เล็กกว่าที่คิดนะเนี่ย”พอจับปุบ ฮิเมะก็สะดุ้งทันทีเห็นอย่างงี้ก็อดที่จะแซวไม่ได้อ่ะนะ แต่ทำไมมันขาวอย่างงี้ฟ่ะ เอาล่ะคงต้องเดินเครื่องต่อแล้วซินะ ผมก็เลยรูดช้าๆก็เดี๋ยวเด็กมันตกใจถ้าเกิดรีบ


   “เรน ฮิเมะเสียว ระ...เร็วกว่านี้ได้ไหม อะ......อ๋า”ขอมาก็จัด แต่ทำไมตอนฮิเมะครางมันทำให้น้องชายของผมมันเกิดลุกขึ้นมาด้วย คงต้องช่วยตัวเองแล้วซินะถ้าฮิเมะอาบน้ำเสร็จน่ะ


   “เรน ฮิเมะจะออกแล้ว จะออก.....แล้ว อา.........”ทำไมเด็กๆมันถึงเร็วจังฟ่ะ แต่ก็ดีแล้วผมจะได้มีเวลาจัดการตัวเองเร็วยิ่งขึ้นแค่นี้ก็ปวดแล้วเนี่ย


   “เรน ขอบคุณนะ แต่ว่าของเรนมันแทงข้างหลังฮิเมะอยู่ ให้ฮิเมะช่วยนะเหมือนที่เรนช่วยฮิเมะน่ะ”นั่นไม่พูดเปล่าแต่คว้ามือมาจับของผมซะงั้นทำเอาผมถึงกับซี๊ดเลย


   “เดี๋ยวๆฮิเมะ เรนจัดการตัวเองได้ไม่ต้องช่วยหรอก อะ....โอ๊ย”พอผมพูดเสร็จเจ้าเด็กน้อยนี่ก็เล่นบีบของผมซะงั้นเลยอ่ะ อยากจะบอกว่าเสียวนะเนี่ย


   “แต่ว่าฮิเมะอยากช่วยนี่ ให้ฮิเมะช่วยนะ”เอาแล้วไง คราวนี้หันมานั่งคล่อมผมเลย อ๊ากกกก เลือดกำเดาจะไหล พอจัดแจงที่นั่งเสร็จก็หันมาจูบปิดปากผมซะงั้น ฮึ ฮึ เด็กน้อยก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำเพราะให้ท่าจูบที่แสนจะเงอะงะช่างไร้เดียงสาเสียจริงผมก็เลยเป็นฝ่ายรุกให้แทนโดยการเกี่ยวลิ้นของฮิเมะให้มาพัวพันกับผมซะหน่อยปลายลิ้นอุ่นชื้นแตะต้องกันและกัน ลูบไล้...เล้าโลม...แลกเปลี่ยนน้ำลายชุ่ม ราวกับผลัดกันชิมรสชาติของอีกฝ่ายแต่รู้สึกว่าจะแลกนานไปหน่อยเด็กน้อยก็เลยทำท่าจะหายใจไม่ออกผมจึงต้องผละออกมาก่อน ก่อนที่จะแลบลิ้นไล้กลีบปากแดงช้ำเบาๆพร้อมดูดดึงหยอกเย้า เปิดโอกาสให้เด็กน้อยหอบหายใจเข้าเต็มปอด


   “จะช่วยเรนก็ได้ แต่ต้องช่วยด้วยร่างกายของฮิเมะเท่านั้นนะ”ฮึ ฮึ เสร็จแน่เด็กน้อยงานนี้ไม่รอดแน่ ไม่ต้องมาทำหน้างงหรอกเดี๋ยวก็ได้รู้เองว่ามันเป็นอย่างไร


ผมก็เลยจับเจ้าตัวแสบไปนั่งตรงขอบอ่างติดกำแพงส่วนปากก็จับจูบปิดปากไม่ให้ถามนู่นถามนี่อีกและมือทั้งสองข้างก็ลูบขาอ่อนกับสะโพกมนเหมือนกล่อมให้โอนอ่อนอย่าขัดขืน ซึ่งฮิเมะก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีอีกทั้งยังเอามือมาคล้องที่คอผมเอาไว้ด้วย กันว่าผมจะหนีแต่บอกได้คำเดียวหนีก็บ้าแล้วอุตส่าห์มีขนมหวานมาเสิร์ฟตรงหน้าทั้งทีจะหนีได้ไง


   “ฮิเมะเอาขึ้นไปเหยียบตรงขอบแล้วจับขาตัวเองเอาไว้นะ”พอฟังคำสั่งจบฮิเมะก็เกิดหน้าแดงซะงั้นแต่ก็ยอมทำตามที่ขอไม่ได้ปริปากบ่นพรางเสหน้าไปทางเพราะคงไม่กล้าสู้หน้าทั้งที่ตัวเองอยู่ในท่าอาย


ตรงหน้าผมคือภาพที่แสนจะเซ็กซี่ที่สุดเลยก็ว่าได้ เด็กที่ผมรักกำลังนั่งชันขา จับขาตัวเองให้อ้ากว้างหน้าแดงๆเสมองไปทางอื่นไม่กล้าสบตา ริมฝีปากสีชมพูอ้าปากหอบหายใจจากการจูบมาราธอนเมื่อกี้ เนื้อตัวจากที่ขาวละเอียดเริ่มเป็นเลือดฝาดเพราะการเขินอายหรือยาปลุกที่กินเข้าไปก็ไม่ทราบ ส่วนกลางลำตัวของเจ้าตัวก็เริ่มเปียกเยิ้ม


   “เรนอย่าจ้องนานได้ไหม ฮิเมะก็เขินเป็นเหมือนกันนะ”เด็กหน้าเริ่มตั้งสติได้หันมาต่อว่าผมที่ผละไปยืนมองเสียนานซะงั้นผมเลยต้องเดินไปใกล้แตะจูบที่ริมฝีปากเบาเป็นการขอโทษที่ปล่อยให้รอนาน ก่อนจะเริ่มของจริงต่อจากนี้


 จากจูบที่ริมฝีปากอีกครั้งก่อนจะเริ่มไล่ตามลำคอฝากฝังรอยรักเพื่อแสดงว่าคนๆนี้เป็นคนผมเต็มตัวแล้วขบกัดไปตามไหปลาร้าและหัวไหล่ทั้งสองข้างจนทั่วก่อนจะลากลิ้นไปที่ตุ่มสีหวานทั้งสองข้างอย่างช้าๆจากเลียเบาๆส่วนอีกข้าก็ใช้มือบีบเอาไว้พอฮิเมะเริ่มครางก็เปลี่ยนดูดดึงเบาให้เสียวเล่นและเริ่มดูดแรงๆกัดเบาๆให้เจ้าของสะดุ้งเล่น หลังจากเสร็จภารกิจตุ่มไตข้างหน้าแล้วก็ไล้ปลายลงหน้าท้องขาวๆก่อนจะลงลิ้นที่แอ่งสะดือให้จั๊กจี้จากนั้นก็ถึงฮิเมะน้อยซะที ผมจับรูดลงเบาๆก่อนจะลงลิ้นตรงส่วนบนรัวๆเรียกข้างดังๆจากเจ้าของจากนั้นก็นำเข้าโพรงปากรูดรั้งไปตามจังหวะส่วนมือที่เหมือก็เอื้อมไปเอาสบู่เหลวมาป้ายมือป้ายช่องทางแคบและเหมือนว่าสบู่จะเย็นฮิเมะเลยทำท่าจะขยับผมเลยดูดแรงๆให้ฮิเมะครางอยู่นิ่งๆ พอนิ่งแล้วผมก็นำสบู่มาทารอบๆปากทางก่อนจะส่งนิ้วเข้าไปเบิกทางนิ้วเดียวก่อนแต่เหมือนฮิเมะจะเกร็งตัวผมเลยต้องรีบช่วยให้ผ่อนคลายโดยเร็วไม่งั้นอาจจะอดได้ ซึ่งฮิเมะก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีก็ค่อยๆผ่อนซึ่งพอส่งนิ้วแรกเข้าไปแล้วโดยฮิเมะไม่ทันตั้งตัวนิ้วที่สองก็ใส่เข้าไปแล้วทันทีที่เผลอส่งผลให้ฮิเมะร้องเสียงสูงด้วยความตกใจ ด้านในจะคับแน่นจะขยับไม่ได้แต่ก็ช่างตอดตุบๆหนักๆตลอดเวลาทำให้ต้องเร่งฮิเมะให้หายเกร็งเดี๋ยวจะเจ็บมาก พอทุกอย่างเข้าที่ช่องทางแคบก็เริ่มจะขยายส่งผมให้สามารถวนนิ้วและชักเข้าออกได้พร้อมทั้งเริ่มสำรวจจุดอ่อนไหวด้านในเบาๆพอโดนจุดนั้นเข้าฮิเมะก็หวีดร้องออกมามาอีกทำให้ต้องยิ่งกระหน่ำกดรัดใส่ก่อนจะถอนนิ้วออกมาเพื่อเตรียมใส่ตัวตนของตัวเองเข้าไป ผมเลยผละไปเอาสบู่มาทาเพื่อกันฮิเมะเจ็บก่อนจะกลับมาประกบเด็กน้อยตามเดิม พอจัดท่าทางเรียบร้อยแล้วผมก็เริ่มตรงส่วนหัวลงไป ฮิเมะหันมาจิกเข้าที่ไหล่ของผมทันทีเพื่อลดความเจ็บผมเลยจับจูบเพื่อให้เด็กน้อยของผมลืมซึ่งพอเด็กน้อยยอมผ่อนอาการเกร็งแล้วผมจึงส่งพรวดเดียวมิดลำเพื่อไม่ให้ฮิเมะต้องทรมานนาน พอส่งเข้าไปสุดเด็กน้อยก็น้ำตาหยุดแหมะๆพอทั้งส่ายหน้าไปมาไม่ยอมหยุดจนทำให้ต้องจูบซับน้ำตาที่ไหลออกมา


   “หมดแล้วๆ ที่ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวพี่จะขยับช้าๆฮิเมะทำตามนะ อย่าเกร็งเดี๋ยวจะเจ็บ ไม่เอาคนดีอย่าร้องนะๆ หายใจเข้าลึกๆ”เด็กน้อยทำตามอย่างว่าง่ายตั้งใจหายใจเข้าลึกๆตามที่บอกทันที อย่าแต่ฮิเมะทรมานเลยผมก็ทรมานเหมือนกันเพราะช่องทางเล็กๆนั้นตอดกันตุบๆอย่างหนักไหนจะรัดแน่นเสียผมก็แทบจะล่มปากอ่าวแล้วเนี่ยถ้าเจ้าตัวไม่ผ่อนแรงตอดผมเลยเริ่มที่บดช้าๆควงเบาให้ฮิเมะผ่อนคลายซึ่งเจ้าตัวก็เริ่มขยับตามแล้วทำให้ต้องถอยเข้าออกเบาๆเพื่อปรับตัวแต่เหมือนว่าจะไม่ทันใจเจ้าตัวเลยสั่งให้เร็วๆซะงั้น


   “เรนเร็วๆหน่อย อ๊า............. ฮิเมะเสียว แรงๆเลยน้า นะๆ”ผมจะทำไงได้ในเมื่อเขาขอมาก็ต้องสนองซะเลย


ปับปับปับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  อ๊า...........................................


   “จะออกแล้วน้า จะออกแล้ว เรนฮิเมะจะอะ อะ ออกแล้ว”ข้างในก็ช่างบีบรัดตอดแรงซะเหลือเกิน พอเจ้าตัวปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแล้วผมก็กระแทกหนักๆสองสามทีก่อนจะปล่อยข้างสุดๆตามฮิเมะไปพอทั้งคาของตัวเองไว้เพือ่ปรับลมหายใจก่อนจะถอนตัวออก พอถอนออกมาปับฮิเมะก็ครางเบาๆก่อนจะเงยหน้าหอบหายใจปล่อยให้ผมมองสำรวจเจ้าตัวซึ่งเป็นดังขาดภาพที่เห็นอยู่ต้องเรียกว่าโครตอิโรติกเลยก็ว่าได้ใบหน้าที่ขึ้นสีจัดกำลังหอบหายใจอีกทั้งน้ำใสๆไหลย้อยตามริมฝีปากที่อ้าค้างนั้น ตามลำคอไหปลาร้าและไหล่เต็มไปด้วยรอยจูบ รอยกัดเต็มไปหมดตรงหน้าท้องก็เปรอะไปด้วยคาบของตัวส่วนช่องทางด้านหลังก็ขมิบช้าๆก่อนของเหลวที่ผมปล่อยจะค่อยๆไหลออกตามมาเปรอะซอกขาและตรงที่นั่งเป็นกอง และเหมือนว่ายาจะยังไม่หมดฤทธิ์เพราะเจ้าตัวแสบเริ่มหันมาออดอ้อนขออีกกับผมอีกครั้งผมเลยดึงให้ฮิเมะยืนหันหลังก่อนผมจะส่งของตัวเองเข้าช่องทางแคบอีกครั้งซึ่งจะเจ้าของก็กรีดร้องเสียงสูงเพราะผมส่งเข้าไปพรวดเดียวทำให้น้ำที่อยู่ด้านในไหลออกมาเปรอะซอกขาหน้าขาเต็มไปหมด พอเสร็จสิ้นท่ายืนเสร็จในขณะที่กำลังจะถอนตัวออกเจ้าตัวแสบกลับขมิบรัดของผมเอาไว้เสียแน่นพร้อมทั้งยังบอกว่าอีกนิดนะ ผมจึงดึงให้ฮิเมะลงมานั่งในน้ำและจับหันหน้าเข้าทำให้ส่วนที่เชื่อมกันกันอยู่หมุนควงข้างในจนต้องครางออกมาซึ่งเจ้าตัวแสบก็เริ่มทำหน้าหงุดหงิดใส่ที่ผมยังนิ่งอยู่ไม่ทำอะไรเลยจนผมต้องบอกว่า


         “ฮิเมะ เรนเหนื่อยแล้วจัดการด้วยตัวเองได้เลย”แต่เหมือนว่าคำพูดของผมจะไม่ได้ดั่งใจเจ้าตัวเลยขมิบรัดผมหนักๆเอาซะสะดุ้ง แต่ผมก็ยังนิ่งเฉยจนฮิเมะเริ่มจะเบะปากร้องไห้ออกมาผมจึงต้องกระตุ้นอีกครั้ง


         “ฮิเมะก็ออนท็อปซิจะได้ทำตามที่ชอบได้ไง”เจ้าตัวแสบยังทำหน้างงอยู่ผมเลยต้องสวนกระแทกคนด้านบนจนร้องครางออกมาว่าให้ทำยัง ซึ่งพอฮิเมะจับทางได้ก็เริ่มยกตัวเองขึ้นก่อนจะกดลงมาแรงๆจนตัวเองเชิดหน้าครางเสียงดังก่อนที่จะเริ่มต้นบรรเลงเพลงตามแบบฉบับของเขาพอเจ้าตัวแสบปลดปล่อยเสร็จผมก็ส่งแรงกระแทกอีกหลายทีก่อนจะปล่อยตามซึ่งคราวนี้เจ้าตัวแสบหมดแรงนั่งคล่อมตักพักหายใจ หลังพอที่จะเริ่มหายเหนื่อยผมก็ค่อยถอนตัวออกจากฮิเมะเบา ก็ดึงฮิเมะลงมาแช่น้ำข้างๆก่อนจะส่งนิ้วชี้เข้าในช่องอีกครั้งเพื่อกวาดเอาลูกๆผมออกมาก่อนจะล้างทำความสะอาดทั้งตัวฮิเมะเองและตัวผมเพื่อพากันออกจากห้องน้ำไปแต่งตัวแล้วนอนที่เตียง


___________________________________________________________________________________________


พอฮิเมะถึงเตียงเสร็จก็หลับทันทีสงสัยคงจะเหนื่อยมากไปหน่อย ส่วนผมที่ยังไม่ง่วงเท่าไหร่ก็ได้แต่ดึงผ้าห่มให้ถึงอกฮิเมะและจูบหน้าผากเบาๆสำหรับคนเก่งวันนี้ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องเพื่อออกไปดูของที่คุณแม่นำมาฝากพอแกะกล่องไม่ทันก็แทบจะช็อคอยู่ตรงนั้นเพราะของข้างในคือกางเกงในบิกินนี่สีดำตรงก้นเป็นรูพอรื้อเข้าไปในกล่องของฝากอีกก็เป็นแท่งช่วยตัวเองที่มีส่วนปลายเป็นหางแมวหางกระต่าย ที่คาดผมหูแมวหูกระต่ายอีกทั้งของช่วยตัวเองสารพัดทำให้ผมต้องหันกลับไปอ่านการ์ดที่ใส่มากับกล่องข้างใน


‘ถึงเรนลูกรัก

   แม่หวังว่าของข้างในกล่องนี้จะสามารถช่วยให้ลูกกับฮิมะมีความสุขได้นะ แต่อย่าหักโหมน้องมากนักล่ะสงสารน้องบ้าง และแม่หวังว่าลูกจะไม่ทำให้ฮิเมะเสียใจนะจ๊ะ

ปล1.ถ้าเกิดทำให้ฮิเมะของแม่เสียใจล่ะก็..........................หึ หึ คงรู้สินะว่าจะเป็นไง

ปล2.ดูแลและเอาใจ่ใส่กันดีๆนะลูกอย่าใจร้อน ฟังๆกันบ้าง ถ้าน้องทำผิดก็อย่าดุ ตักเตือนด้วยคำพูดดีๆ

                           ด้วยรักจากแม่’
   “ขอบคุณครับแม่”พออ่านจบผมเลยรีบเก็บของแล้วเดินไปนอนซุกผ้าห่มผืนเดียวกับฮิเมะพร้อมทั้งรั้งเด็กน้อยให้มานอนในอ้อมกอดผมก่อนกระซิบว่า


   “สงสัยเรนคงจะรักเด็กน้อยคนซะแล้วล่ะ”



   “ฮิเมะ เรนทำกับข้าวเสร็จแล้ว ล้างหน้าตามากินได้แล้ว”ตอนนี้ผมกำลังอยู่หน้าเตาทำอาหารเช้าให้เด็กขี้เซาที่มัวแต่นอนอยู่บนเตียง จนผมต้องตะโกนเข้าไปปลุกอีกทีก่อนที่จะหันไปนำอาหารจัดใส่จานก่อนจะยกไปวางที่โต๊ะก็ได้ยินเสียงเดินตุบตับออกมาจากห้องและพอผมเดินไปวางจานที่โต๊ะกินข้าวเสร็จก็หันไปบ่นเด็กน้อยว่าให้ไปอาบน้ำได้แล้วก็มีอันชะงักเพราะร่างบางที่ยืนขยี้ตาอยู่ตรงหน้าดันใส่ชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่คอกว้างจนเห็นคอ ไหปลาร้าและไหล่ทั้งสองข้างที่มีรอยรักของผมเต็มไปหมดแต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือท่อนขาขาวๆที่มีน้ำใสๆเปรอะเยิ้มออกมาจากด้านหลังพร้อมทั้งหางแมวกวัดแกว่งไปมาเบาราวจะยั่วยวนซะอย่างงั้น ก่อนเจ้าตัวจะเดินมาใกล้พร้อมคล้องคอและพูดออกมาเบาแต่ได้ยินชัดๆว่า


   “ยังไม่อยากกินข้าวเช้าซะหน่อย อยากกินเรนได้อ่ะเปล่า”ผมจะทำไงได้ล่ะในเมื่อเขาขอ ผมก็ได้แค่อุ้มเขาห้องนอนและบอกทุกท่านขอตัวไปทำภารกิจก่อนแล้วถ้ามีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังกันใหม่นะครับบ๊าย บาย



The end

####################################################################

จบแล้วจร้าาาาาาาา

เต็มอิ่มไหมเอ่ย :hao6: :z1:

หวังว่าจะถูกใจนะจ๊ะ

แล้วจะแต่งเรื่องอื่นมาให้อ่านอีก

แล้วเจอกัน :L2: :sad11:

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
อุ๊ย! ตอนสุดท้าย
...แมวเหมียวน่ารัก อิอิ

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ nunnan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-6
อยากอยู่ในเหตุการณ์ด้วยยย  :haun4: :haun4:

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
 :hao6: คุณแม่นี่ก็สนับสนุนเหลือเกินนะเนี่ย

ออฟไลน์ HanATarO

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2141
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-2
อ่านแล้วอิจฉาคนมีแฟนเด็กจัง

กระชุ่มกระชวยทั้งวันแน่เลยอ่ะ

อิอิ

ออฟไลน์ ★KVH™★

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 516
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-3

ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5

ออฟไลน์ cher7343

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1686
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-4

ออฟไลน์ Ice_Iris

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +74/-0
จะบอกว่าเด็กมันยั่วอ่ะ

อยากได้แมวแบบนี้จัง

ข้าเจ้ารักแมว


ออฟไลน์ pogpax

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 469
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
คือแบบว่านึกภาพแมวน้อยอยู่ในหัวเลยอะ  :hao6:

ออฟไลน์ Bear Company

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0

ออฟไลน์ kat.dog

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
อยากได้แมวน้อย หึหึ :hao6: :hao6:
ยั่วได้น่ารักมากค่ะ
อย่างนี้ไม่หลงไม่ได้แล้ว :pighaun:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด