เรื่องนี้ ดราม่า ( มั้ง ? )
ไม่รู้สิ แต่อยากแต่เรื่องนี้ให้ดราม่า เคล้าน้ำตา
แต่ไม่รู้จะมีน้ำตากันหรือเปล่า ติดตามอ่านได้เลยคะ
------------------------------------------------------------------------หัวใจฝากรักซาตาน“ เรื่องอะไร อาต้องมาบังคับผมด้วย ผมไม่ยอมหรอกผมอยากจะอยู่กับอา”
“ ศิ อย่าดื้อได้ไหม? ต้องทำตามที่อาบอก ”
“ ไม่ผมทำตามที่อาสั่งหรอก มันฝืนใจ อาได้ยินไหม? มันฝืนใจผมที่ต้องให้ผมทำงานอย่างนี้ ”
“ ฝืนใจยังไงแกก็ต้องทำ เพราะมันคือคำสั่งของฉัน ” อาภูพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกไปจากห้องนอนของผม ทำอาต้องให้ผมทำอย่างนี้ ให้ผมต้องไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นด้วยผมอาไม่ได้รักผมแล้วหรือ แต่ผมรักอานะครับอาก็รู้ ฮือๆ ผมปล่อยเสียงสะอื้นออกมาจนหมด ถ้าอาบังคับให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นให้ได้ อาก็จะได้เห็นผมจากอาไปตลอดกาลแน่นอน
.
.
.
.
.
ผมรอให้ถึงเวลาทานอาหารค่ำ เพื่อผมที่จะรอคุยกับอาอีกครั้ง ผมไม่ยอมให้อายกผมให้ใครได้ง่ายๆแน่นอน ผมยอมคนเดียวคืออา แต่ถ้าอาไม่รักผม ผมก็คงเลือกในแบบที่ผมคิดไว้ตั้งแรก
“ ลงมาแล้วหรือ ศิ มานั่งสิ ” ผมเดินมานั่งข้างๆอาที่มีจานข้าวว่างอยู่
“ ครับ ” ผมก้มหน้าลงตอนนี้ผมรู้สึกไม่อยากพูดกับอาแล้ว ลำคอผมตีบตันไปหมด ผมไม่อยากเงยหน้าที่มีแต่ตาบวมๆให้อาเห็น
“ เป็นอะไรทำไมไม่กินข้าว ”
“ เปล่าครับ ”
“ เราทำแบบนี้แล้วอาจะยอมเรานะ ”
“ ทำไมละครับอาทำไม ”
“ ฉันก็อยากให้เราได้ผูกกับตระกูลดีๆ ”
“ แต่ผมไม่ต้องการแบบนั้น อาก็รู้ ผมรักอา ได้ยินไหมอาผมรักอาภู ” ผมตะโกนอยากอดไม่อยู่ทำไมอาถึงไม่เข้าใจความรู้สึกของผมบ้าง
“ ศิ รู้ตัวไหมว่าตัวเองพูดอะไรออกมา ”
“ ผมพูดเรื่องจริง ทำไม ทำไม อารับไม่ได้เหรอครับ หรืออาไม่รักผมเลย บอกผมสิ บอกผมว่าอาไม่เคยรักผม ผมก็จะไปจากอาทันทีบอกผมทีว่าอาไม่ได้รักผม เหมือนที่ผมรักอา ” ผมเข้าไปเขย่าตัวของอา
“ ใช่ฉันไม่เคยรักศิ แล้วเราก็ไม่ต้องถามอะไรอาอีก ไปกินข้าวต่อได้แล้ว ”
“ ไม่ ไม่จริง ” ผมตะโกนออกไปอีกครั้ง ครั้งนี้ผมเจ็บมาก เจ็บที่สุดทำไม ทำอาภูต้องพูดกับผมแบบนี้แล้วที่ผ่านมาละคืออะไร ที่อาจูบผม ทำกับหมายความว่ายังไง หรือผมแค่เครื่องมือสนองตัณหาของอาเท่านั้น
“ แล้วที่ผ่านมาละครับอา คืออะไร แล้วที่อาทำกับผมมันคืออะไร ” ตอนนี้ในหัวของผมมีแต่คำถามเต็มไปหมด มันวิ่งชนกันผมปวดหัว ผมขึ้นมาขังตัวบนห้องมาร้องไห้ให้สาสมกับความเสียใจที่อาภูทำกับผม ในหัวของผมมีแต่คำถาม ทำไมอาถึงไม่รักผม หรือผมทำอะไรผิดไป
.
.
.
.
.
ทางด้านภูวไนย
เขาทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ถ้อยคำที่ศศิหลานรักของเขาพูดอย่างน้อยเนื้อต่ำใจทำเอาเขาเจ็บ ทำไมเขาจะไม่รู้ละว่าหลานชายเขาเจ็บแค่ไหนที่เขาบังคับให้ศศิแต่งงาน เขาก็เจ็บไปแพ้กัน แต่เขาก็ต้องยอมเพื่อให้สมบัติของสมาโรรมย์จะตกเป็นของใครไม่ได้อีกของตระกูลนี้ต้องตกเป็นของศศิคนเดียวแม้เจ้าตัวจะไม่ต้องการก็ตาม
“ นายครับจะทำยังไงต่อไปครับ ” เดชลูกน้องคนสนิทถามเมื่อเห็นเจ้าชายของเขานั่งนิ่งอยู่หลายนาทีแล้ว
“ ทำไปตามเดิมไม่มีอะไรยกเลิก ”
“ แต่ทำแบบนี้นายไม่เจ็บเหรอครับ ”
เขาหันไปมองหน้าลูกน้องที่เป็นเหมือนทั้งเพื่อนและพี่ ทำไมไม่เจ็บละ ตอนนี้เขาทรมารเหลือเกิน หายใจไม่ออกทุกคนเมื่อเห็นตาบวมๆ เขาอยากไปกอดร่างเล็กที่วิ่งร้องไห้ขึ้นไปบนห้องเหลือเกิน ยิ่งเห็นน้ำตาของร่างบ้างหัวใจของเขาก็เหมือนโดนน้ำกรดสาดเข้ามาในหัวใจ พาลทำให้เขากินอาหารตรงหน้าไม่ลง คนร่างเล็กของเขาก็ไม่ได้ทานอาหารอะไรเหมือนกันป่านนี้จะหิวมากแค่ไหนนะ ยิ่งเป็นโรคกระเพาะอยู่ด้วย
.
.
.
.
เขาค่อยๆเปิดประตูห้องนอนของคนที่กุมหัวใจของเขาเบาๆ เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงหลังใหญ่ เขาค่อยๆเขาไปหาร่างเล็กที่กำลังหลับสนิทใบหน้าของเด็กหนุ่มมีแต่คราบน้ำตาเต็มหน้า ตาก็ดูเหมือนจะบวมขึ้นเหมือนตาของเขาแตกเสียให้ได้ เขาค่อยๆไล่มือไปเกลี่ยน้ำตาบนแก้มนวลเหมือนของผู้หญิง และไปคลึงตาให้คลายอาการปวดกระบอกตาของเด็กหนุ่มเมื่อตื่นขึ้น
ร่างเล็กๆปัดมืออย่างรำคาญแล้วก็หลับลงไปต่อ
“ อาภู ”
“ หลับซะคนดีของอา ”
ภูวไนยเอนร่างใหญ่ของตัวเองนอนเคียงข้างร่างเล็ก ตะกองกอดร่างเล็กเอาไว้ให้กำลังใจตัวเอง ที่จะจัดการเรื่องของศศิต่อ แม้เขาจะทำให้ร่างเล็กๆที่เขากอดอยู่จะเจ็บปวดใจมากก็ตาม แม้จะทำร้ายหัวใจตัวเองมากเพียงใดแต่เขาจะสัญญาว่าจะทวงทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของศศิคือมาให้ได้
.
.
.
.
.
“ ศิ เธอกินข้าวเสร็จไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะใหม่ฉันจะพาเธอออกไปข้างนอก ”
“ ครับ ” ร่างเล็กรับคำ แล้วลุกขึ้นออกจากโต๊ะอาหารขึ้นไปชั้นบนทันที ร่างใหญ่ที่นั่งดูร่างเล็กไปสุดสายตาแล้วมองไปยังจานของเด็กหนุ่มที่พึ่งลุกออกไปจากห้องอาหาร ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ทันที เพราะจานอาหารไปได้ถูกแตะเลยด้วยซ้ำ
“ เดช เอานมกับขนมปัง ไปให้ศิหน่อยสิ ให้อะไรลงท้องเขาหน่อยก็ดี บอกด้วยว่าถ้าไม่กินฉันจะไปป้อนเอง ”
“ ครับนาย ”
.
.
.
.
.
“ ศิจะนั่งติดกระจกรถไปถึงไหน หรือถ้านั่งข้างนอกได้เธอคงทำไปแล้ว ”
“ ครับ ”
“ ทำไมเราไม่อยากจะอยู่กับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ”
“ เปล่าเลยครับ ผมอยากอยู่กับอา แต่อาต่างหากที่ไม่อยากอยู่กับผม ” หลังจากจบคำสนทนาสั้นๆของทั้งสองความเงียบก็เขาบอกคลุมรถทันที ทำให้ศศิอึดอัดกับบรรยากาศ ไม่ใช่แต่ศศิเท่านั้นที่อึดอัดกับความตึงเครียดของของภูวไนย ลูกน้องที่จงรักภักดีอย่างเดชก็รู้สึกอึดอัดเหมือนกัน เขาอยากให้บรรยากาศดีๆของทั้งสองคนกลับคืนมา เหมือนเดิม
ณ ร้านอาหาร T
“ สวัสดีครับคุณพอล ”
“ ครับผม นี่ลูกสาวผมครับ อ้อมใจ ” พอลแนะนำ
“ นี่ก็ศศิหลานชายผมครับ ”
“ หล่อเหล่าเอาการเหมือนกันนะพ่อหนุ่ม ”
“ ขอบคุณครับ ” เด็กหนุ่มรับคำ พร้อมกับนั่งลงบนเกาอี้ที่ว่างอยู่ข้างๆอาของเขา
“ เราอย่าทำตัวอย่างนี้นะศิ ”
“ ผมก็เป็นอย่างนี้นิครับอา รับไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่ง ”
“ พี่ศิคะ ” อ้อมใจเรียกเขาทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง
“ ครับ น้องอ้อมมีอะไรหรือเปล่า ”
“ คือมันจะหน้าเกลียดไปไหม?คะ ถ้าอ้อมจะชวนพี่ศิไปเที่ยวกับอ้อมพรุ่งนี้นะคะ ” เขาหันไปมองหน้าอาที่ทำท่าไม่สนใจบทสนทนาของเขาและอ้อมใจ เลยคิดที่อยากจะกลั้นแกล้ง ถึงแม้ทุกอย่างจะทำให้เขาเจ็บปวดไปกับมันก็ตาม
“ ได้สิครับก็เรากำลังจะแต่งงานกันไม่ใช้เหรอครับ ลุงคงไม่ขัดข้องนะครับ ถ้าผมกับน้องอ้อมจะไปเที่ยวกันผมรับรองได้เลยครับจะไปพาน้องอ้อมกลับดึกๆ ”
“ ได้สิลูกคู่หมั้นคู่หมายกันไปเที่ยวกันบ้างจะเป็นอะไรไปใช่ไหม?ครับคุณภู ”
“ ครับ ”
“ นั้นเชิญทานอาหารกันดีครับ เชิญครับให้เด็กๆ คุยกันดีกว่า ”
เมื่อกลับมาถึงบ้านศศิก็เดินขึ้นบนห้องทันที ไม่สนใจผู้เป็นอาที่เดินตามหลังมาสักนิดเดียว พอถึงเตียงนอนได้ก็ก็โถมตัวร้องไห้ออกมาทันที เพราะคำสนทนาที่โต๊ะอาหารที่เร่งงานแต่งงานเร็วขึ้นเป็นสัปดาห์หน้า
ทำไมอาภูไม่อยากอยู่กับเราขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมต้องเร่งวันแต่งงานด้วย ไม่รักกันแล้วเหรอ
เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆ ทำให้คนร่างเล็กที่น้อยร้องไห้อยู่บนตียงหันไปมองพอรู้ว่าใครเข้ามาในห้อง เขาก็หันหน้ามาซบหมอนทันที
“ ศศิ เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน ”
“ ไม่ผมไม่อยากคุยกับอาภู ”
“ ทำไมพอจะได้แต่งงานเราก็เห็นอาเป็นคนอื่นไปแล้วเหรอ ”
“ ฮึก ใครกันแน่ที่เห็นผมเป็นคนอื่น ใครกันแน่ที่พยายามยัดเยียดผมให้กับคนอื่น ใครกันแน่ ” ผมระเบิดอารมณ์ใส่คนตรงหน้าอย่างเต็มทีอยากที่อดไม่อยู่
“ เพราะเป็นอย่างนี้ไง เราต้องคุยกัน อย่าเอาแต่อารมณ์ อย่าเอาแต่ใจ ที่อาทำไปทำไปทั้งหมดก็เพราะศิ ที่อาทำไปก็เพื่อตัวศิเอง ของทุกอย่างมันต้องกลับมาเป็นของศิ ”
“ มันมีทางอื่นไม่ใช่หรือครับ มันมีทางอื่น ทำไมอาไม่ทำละครับ ทำไมต้องให้ผมแต่งงาน อาไม่รักผม ไม่อยากให้ผมอยู่กับด้วยอาก็บอกผมมาเถอะ ผมจะได้ไม่ต้องร้องไห้ ผมจะได้ไม่ต้องเจ็บถ้าอาไม่อยากให้ผมอยู่ด้วย ”
“ อาอยากให้เราได้ของ ของเราคืนแต่ถ้าเราไปอยู่ที่บ้านของตัวเองมันดีกว่าอยู่กับอานะ อาว่าเราหน้าจะอุ่นใจมากกว่า ”
“ บอกมาเถอะครับ ไม่ต้องหาขออ้างแค่ไม่อยากให้ผมอยู่ด้วย ผมก็จะไปโดยไม่รบกวนอาเลย ” อ่าห์ ทำเขารู้สึกใจหายชอบกลกับคำพูดของศศิ เหมือนเขาจะไม่ได้เจอกับศศิอีก
.
.
.
.
.
.
.
.
วันแต่งงานของศศิ เขายืนมองผู้คนที่เตรียมขบวนขันหมาก มันทำให้เขามองตัวเองด้วยความสมเพชตอนนี้เขารู้แล้วว่าอาไม่ได้รักเขาเขาอีกต่อไป เขาก็ของฝากหัวใจของเขาไว้ที่นี่ เค้าควรดีใจสินะก็ในเมื่อเป็นงานมงคล แต่เข้ากลับรู้สึกเจ็บปวดจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
มีดปลอกผลไม้เล่มเล็กค่อยๆกรีดลงบนข้อมือขาวๆ ทำให้เลือดที่อัดแน่นอยู่ภายในทะลักออกมา ตอนนี้เขาไม่มีความรู้สึกเจ็บที่ข้อมือสักนิดเดียว มันเจ็บปวดที่หัวใจมากกว่าเพราะการที่คนที่เรารักพยายามที่จะกันเราออกห่างเขามันทำให้เจ็บมากกว่า
ศศิ ค่อยๆกรีดมีดลงบนข้อมืออีกข้างตอนนี้เขารู้สึกชาไปที่มือทั้งสองข้าง ภาพที่เขาเห็นในห้องน้ำนี้เบอลแทบจะมองอะไรไม่เห็น
อาภูคงดีใจสินะ ถ้าเขาตายได้ เพราะอาไม่ปรารถนาจะอยู่กับเขา เขาก็จะหายไปตลอดการ
“ อาครับผมรักอาภูนะครับ ” ภาพต่างๆภายในห้องค่อยๆมืดทีละนิด จนเขาเห็นแต่ความมืดมิด
.
.
.
.
.
ทางด้านของภูวไนยเขารู้สึกเจ็บแปลบๆในช่วงอกรู้สึเหมือนหัวใจของเขาได้หายไป
“ เดชไปตามศศิลงมาได้แล้ว ใกล้เวลาแล้ว ”
“ ครับนาย ” เดชขึ้นไปหาสักพักเขาได้ยินเสียงเรียกเขาให้ขึ้นไปบนห้องของศศิ
“ นายคะ คุณศิแย่แล้วนาย ” เขารีบวิ่งไปบนห้องของศศิทันที เมื่อไปถึงห้องของศศิทำให้ร่างทั้งร่างของเขาชาไปทั้งตัว เขารีบถลาไปหาร่างเล็กที่อยู่บนเตรียงทันที
“ ศิทำไมทำแบบนี้ อย่าทิ้งอาไปนะ ”
“ เดชเอารถออกที ”
เขาช้อนร่างเล็กรีบพาไปที่รถทันที ตอนนี้เขาไม่ขออะไรมาก ขออย่างเดียวให้ศศิปลอดภัย เขาสัญญาเลยว่าจะไปบังคับใจอะไรศศิอีกแล้ว ของอย่าให้ร่างเล็กที่เขารักมากที่สุดเป็นอะไรไปเลย เขายอมทุกอย่างแล้ว อายอมแล้วเราอย่าเป็นอะไรอะนะ อยู่กับอาก่อนอย่าทิ้งอาไปนะ
“ ไอ้ไนท์ แกต้องช่วยศศิให้ได้นะ ” เขาบอกเพื่อนของเขาออกไปทันทีเมื่อเห็นเพื่อนของเขาจะเข้าห้องฉุกเฉินไป
ศศิเข้าห้องฉุกเฉินไปสองชั่วโมงยังไม่ออกมาอีก ตอนนี้เขากลัวเหลือเกินกลัวว่าศศิจะจากเขาไป เขาคงทนไม่ได้แน่ๆ
“ ไอ้ไนท์ศิเป็นยังไงบ้างวะ ”
“ ฉันอยากให้แกทำใจหน่อยนะโว๊ย เอ่อ ฉันช่วยเต็มความสามารถของฉันแล้ว ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับร่างกาย จิตใจของศิเองว่าจะเป็นยังไง แต่ฉันก็ยังไม่รับรองความปลอดภัย แกก็รู้ว่าเลือดของศศิเป็นกรุ๊ปที่หายากในเมืองไทย ”
เขาค่อยๆทรุดลงกับพื้น ตอนนี้เขาเจ็บไปหมดแล้ว ศศิคนดีของอาต้องฟื้นขึ้นมานะ อาขอโทษ อาขอโทษจริงๆ
.
.
.
.
.
.
.
“ น้ำ ขอน้ำหน่อย ” ร่างเล็กๆค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆ มองยังมือของตัวเองที่มีมือหนาของจับอยู่จนรู้สึกว่ามือของเขาชาไปทั้งแขน
“ ศิ ฟื้นแล้วเหรอคนดี ”
“ ทำไมครับ ถ้าผมไม่ฟื้นขึ้นมาอาจะดีใจมากๆเลยใช้ไหม? ”
“ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ อย่าพูดอีกนะ อาใจคอไม่ดีเลย ”
“ ผมนึกว่าอาจะดีใจซะอีกที่ผมตายไป อาก็จะไม่ต้องค่อยไล่ผมให้ไปแต่งงานกับคนอื่น ไล่ผมออกจากชีวิตของอา ”
“ ไม่ศิอย่าพูดอย่างนั้นอาขอโทษนะ อาขอโทษ ที่ทำอย่างนั้นกับศิ อาอยากให้ศิได้สมบัติของศิกลับคือมา ”
“ ผมไม่ต้องการอะไร ผมแค่ต้องการอย่างเดียวคือการได้อยู่กับอา ”
“ นั้นเราอยู่ด้วยกันนะ อาจะไม่บังคับอะไรศิอีกแล้ว ”
“ จริงนะครับอา ผมรักอาภู รักกว่าชีวิตของตัวเอง ถ้าอาไม่ให้ผมอยู่กับผมก็ของตายจากอา ”
“ คนดี อาก็รักเรา เราคือหัวใจของอาถ้าเราเป็นอะไรไปอาจะอยู่ได้ยังไง ”
“ อาภูเราดีกันนะ ”
“ ครับ ”
จบแล้วคะ
[/glow][/shadow]
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]|หัวใจฝากรักซาตาน|[ตอนพิเศษ < จบแล้ว ย้ายได้เลยนคะ > ] 6/04/57 (อ่าน 7909 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก