นาย…เป็นของฉันคนเดียว
บทที่ห้า
นั่งเซ็นงานโดยมีพายนั่งบนตักคือความสุขมากจริงๆ …
ผมกับครอบครัวไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันนักพ่อทำงานอยู่อังกฤษส่วนแม่ทำงานอยู่เมืองไทยนานๆพ่อจะกลับมาเยี่ยมบ้าง พอผมโตก็ถูกย้ายไปเรียนที่ฝรั่งเศส พ่อกับแม่ก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันที่อังกฤษนู้น เรียนเสร็จก็กลับมารับช่วงกิจกาต่อที่นี่
ถามว่าผมโหยหาความรักไหมบอกเลยว่ามาก ระหว่างที่เรียนอยู่ผมมีแฟนตลอด เอาเป็นว่าเลิกกับคนนี้ ก็คบกับคนนั้น คนนู้น คนโน้นเรื่อยๆไม่ปล่อยให้ชีวิตว่างเลย
แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าต้องการความรักอีก ต้องการความรักมาก อยากได้อีกเยอะๆ
ความรักมันไม่พอ หรือผมเรียกร้องมากเกินไป
“ทานขนมไหมครับ เดี๋ยวพี่ให้คุณโฉมจัดมาให้อีก”
“ไม่เอาครับพายยังอิ่มอยู่เลย”น้องนั่งกดไอแพดไปเรื่อยๆ บนโต๊ะมีแก้วนมที่เพิ่งทานหมดกับขนมไทยสามสี่อย่างที่ปกติเลขาจะจัดมาให้ผมทุกวันผมชอบทานขนมไทยมากๆ
ความจริงวันนี้น้องมีเรียนคัดไทยนะแต่ผมดันลากตัวออกมาทำงานด้วย ก็เลยไม่ได้เรียน อาจารย์สอนพิเศษก็โทรมาบ่นว่าผมติดน้องมากเกินไปถึงขนาดพามาที่ทำงานด้วย
ก็คนไม่อยากห่างอ๊า
ฟอดดด
ผมหอมแก้มน้อง แล้วนั่งเช็คงานไปเรื่อยๆ
ก็อกๆๆ
“ขออนุญาติเอางานมาให้คะ”เลขาสาวคนสวย ชื่อโฉมสราญเธอพูดภาษาอังกฤษแล้วก็ภาษาฝรั่งเศสคล่องมาก รวมถึงภาษาอื่นๆในยุโรปเพราะเธอมีสามีเป็นคนต่างชาติ เธอเริ่มมาทำงานให้ผมตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาบริหารที่นี่จนถึงทุกวันนี้
เมื่อเช้าตอนผมพาพายขึ้นมาบนตึกเธอก็ งง ถามว่าใคร ผมก็ไม่รู้จะบอกยังไงเลยบอกว่าน้อง เธอก็เลยจัดขนมนมเนยมาให้พร้อม
“ขอบคุณมากครับ”ผมมองงานกองโตที่เพิ่งถูกยกมาอย่างเหนื่อยใจ งานเข้าจนผมแทบไม่ได้ลุกไปไหนเลยวันนี้
“จะเที่ยงแล้วนะคะ บอสรับอะไรดีคะ”คุณโฉมถามอย่างรู้หน้าที่ เธอมองน้องพายบนตักผมแล้วก็ยิ้มอย่างเอ็นดู
“ผมยังไม่หิวเลยแต่ว่า”ผมเหลือบมองคนตัวเล็ก น้องเงยหน้าขึ้นมาสบตาเหมือนรู้ว่าผมจ้องอยู่ แล้วขมวดคิ้วเขามองหน้าผมสลับกับหน้าคุณโฉม แล้วก็หน้าแดงก้มลงไปกดเกม
“พายหิวหรือยัง ทานอะไรดีเที่ยงนี้”ผมถาม
“พายไม่รู้จะทานอะไร”น้องบอก
“ข้างล่างมีร้านคาเฟ่เล็กๆมีขนมแล้วก็อาหารน่าทานมากเลยคะ คุณพายสนใจไหมคะ เดี๋ยวโฉมพาไป”คุณโฉมเสนอ
“เอาปะ สนใจไหม อร่อยมากเลยนะ จะได้ไม่เบื่อ พี่ยังไม่หิว ต้องตรวจงานอีกเยอะเลย”ผมบอกอีกแรง น้องขยับตัวแล้วมองหน้าผม จากนั้นก็พยักหน้าเล็กๆ
“มาคะตามโฉมมา”คุณโฉมเดินนำออกไป
ฟอดดดดด
คราวนี้เป็นผมที่อึ้งเพราะก่อนที่น้องจะลงจากตัก เขาหอมแก้มผมก่อนแล้วค่อยวิ่งไป ผมใช้มือลูบแก้มสากๆของตัวเองแล้วยิ้ม ยั่วแบบนี้กลับมาพ่อจะกินให้ร้องไม่หยุดเลย ผมมาดหมาย
ผมนั่งตรวจบัญชีของบริษัทอีกครั้ง งานยากอีกแล้ว ผมกระดกกาแฟดำแล้วจรดปากตาตรวจดูความเป็นไปของตัวเลข โอเคไม่มีปัญหาอะไร
คุณโฉมเขียนโน๊ตตัวเล็กๆมาให้ว่า ยอดขายพุ่งสูงมาก จนสั่งนำเข้ารถมาไม่ทัน ไม่รู้เพราะแมวนำโชคหรือโครงการรถคันแรก หื้ม…….ไม่มีอะไรๆ อ่านผ่านๆไป
“ยู้วหู้วววววว คุณชายเอ็กซ์คร๊าบบบ เพื่อนรักสลาฟมาหา”ประตูห้องทำงานเปิดออกแบบโดยไม่เคาะ สันดารไอ้ลาฟ ผมละเงยหน้าแล้วมองมันอย่างกวนๆ
“มีไร”ผมถามโดยที่ก้มหน้าอ่านงานต่อ
“โห เงยหน้าขึ้นมาคุยกับเพื่อนฝูงหน่อยสิวะ แหมอาทิตย์นี้ไม่โผล่ไปหาเพื่อนเลยนะ ขยันจริงๆ”มันกัดผม
“มีห่าอะไรมาหาถึงนี่”ผมวางปากกาแล้วเงยหน้าคุยกับมัน
“มีเรื่องวะ มึงใช้เส้นลุงมึงหาคนให้กูหน่อยดิ”ลุงผม (พี่ชายของแม่) เป็นนายตำรวจใหญ่ในเมืองไทย
“หาใครวะ”
“ลูกชายอากู เขามาเที่ยวเมืองไทยเมื่อเดือนที่แล้ว แล้วถูกลักพาตัวไป มันขู่ว่าจะฆ่าน้องถ้าแจ้งตำรวจ อากูส่งเงินไปให้มัน แต่มันบอกว่าทำเด็กหาย นี้ก็ตามหามาหลายอาทิตย์แล้วยังไม่เจอเลยวะ มึงช่วยกูหน่อยน้า เขาเพิ่งมาบอกกู กูร้อนใจวะ น้องเพิ่งเสียแม่ด้วย”
“กูไม่ใช่กองปราบนะคร๊าบ มึงไม่ให้เขาไปแจ้งความวะ”
“แจ้งแล้ว แต่มึงก็รู้ว่าตำรวจไทยทำงานยังไง นะเว้ย ใช้เส้นมึงหาหลานให้กูหน่อย”
“แล้วกูจะรู้ไหมเนี่ยว่าหลานมึงหน้าตายังไง ไหนรายละเอียดมาดิ๊”
ปัง มันวางแฟ้มรายละเอียดทั้งหมดมาให้ผม
“นี่ ช่วยกูหน่อย ถ้าไม่จนปัญญาจริงกูไม่มาขอร้องมึงหรอก มึงก็รู้”มันทำหน้าเครียด
“โอเคไม่ช่วยเพื่อนแล้วจะไปช่วยใคร”ผมว่าแล้วพลิกแฟ้มทีละหน้า
หน้าคุ้นๆ ผมจ้องเด็กในรูปก่อนที่จะตัวแข็งทื่อ
นี่มัน.................................
น้องพายนี่
.............................................................
สอบเสร็จไปหนึ่งวิชา วันจันทร์สอบวิชาเอก ยากมากกกกกกกกก
เหลืออีกสามวิชา น้ำตาจะไหลคะ
แต่ก็มาต่อนิยายให่ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ
คิดถึงกันไหมมมม
เรื่องมันชักจะยังไง ยังไงแล้ว
อิพี่เอ็กซ์จะทำยังไง
พิมพ์ต่อดีกว่า ถ้าไม่ติดอ่านหนังสือจนเพลิน ก็มาแน่นอนคะ ^^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
