เป็นเรื่องที่แบบ...เจ็บที่สุดเท่าทีเคยอ่านมา
ตอนแรกคิดว่าจะกุ๊กกิ๊ก ...มันแบบ..ยิ่งอ่านยิ่งทรมาน
ตลอดเวลาที่อ่านเรื่องนี้คิดเสมอว่ามีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
แต่มันไม่ทีจริงๆ. ยิ่งอ่านยิ่งเหมือนไดอารี่ความทรงจำTT
มันยังกับเรื่องจริงขอชีวิต. ทรมาน..ร้องไห้ตลอดทั้งเรื่องเลย..
เจ็บ...น้ำตาคลออยุ่เลยตอนที่เม้นคห.นี้
ฮืออออ. ใจร้ายไปปะ. เคยเจอไม่เอนดิ้งก็จริง. แต่นี่มันสุดๆอ่า. ฮืออออ
. อย่าวิ่งหนีให้ไกลอยากลืมมมม