หัวข้อ: เรื่องสั้น 3 ตอนจบ : ไอ้หน้าผี - ตอนพิเศษ (08/01/17)

[ListeL]

ชอบมากเลยคะ เนื้อเรื่องกินใจมากๆ อ่านแล้วร้องไห้กับหมอกและบื้ออ่่ะ
เราซึ้งและเศร้ากับหมอก

ดีใจมากที่ดรีมไม่ใช่พระเอก และดีใจมากที่หมอกได้คู่กับบื้อ
ขอบคุณคนเขียนที่คิดและถ่ายทอดเรื่องนี้ขึ้นมาคะ

จึบๆ รอตอนพิเศษหวานๆอีกตอน><

[tamako]

เรื่องนี้ไอเดียดีมากๆ ชอบคะ  เอ้อแต่สงสารน้องหมอกอ๊ะ ไม่น่าอาภัพเลยเนาะแต่ก็โชคดีที่มีบื้อเป็นเพื่อนหละนะ

[aata]

 

[NeN~]

เห็นหมอกแล้วนึกถึง the phantom the opera เลยค่ะ แค่หน้าเป็นแผลน่าเกลียดน่ากลัว ทั้งที่มีความสามารถ แต่กลับโดนรังเกียจ ขับไล่ไสสงและดูถูกความเป็นมนุษย์ราวกับไม่ใช่คน...

คงเพราะไม่สมประกอบด้วยกันทั้งคู่ พวกเขาถึงได้เติมเต็มซึ่งกันและกัน...อ่านประโยคนี้แล้วสะท้อนใจมากค่ะ แง TT สมัยประถมเน็นก็มีเพื่อนผชคนนึงเป็นดาวน์ค่ะ เห็นบื้อแล้วนึกถึงเพื่อนคนนั้นเลย ตอนนั้นเค้าทั้งโดนล้อ โดนแกล้งจนร้องกรี๊ดๆฟุบหน้ากับโต๊ะไม่คุยกับใครอยู่บ่อยๆ น่าสงสารมาก เน็นจะชอบไปคุยด้วย ไปเล่นด้วยตลอด เวลาคนมาแกล้งก็จะคอยห้าม (แม้จะไม่ค่อยสำเร็จเพราะคนที่มาแกล้งเป็นแก๊งเด็กผชอะนะคะ TT)

“บื้อก็จะเก็บเงินให้ซอมบี้น้อยเอาไปผ่าตัดแผลไง” กับ “ก็อยากให้หมอกเป็นอย่างอื่นบ้าง เป็นเหมือนคนอื่น.....หมอกเข้าใจบื้อไหม” อ่านสองประโยคนี้แล้วน้ำตาจะไหลค่ะ ซาบซึ้ง TT เห็นได้ชัดเลยว่าความเดียงสามันได้พรากความดีงามอันผุดผ่องจากมนุษย์เราไปจริงๆ บื้อมีความคิดที่บริสถทธิ์มาก แงงงงงงงงงง TT

ชอบที่คนเขียนใช้คำว่า ความฝัน ความมืด ฤดูร้อน แทนชื่อตัวละครมากเลยค่ะ เก๋และดูสละสลวยมาก

จริงๆเน็นเชียร์นายความฝันนะคะ งื้อ นายความฝันเป็นอีกคนที่น่าสงสารค่ะ รักแต่ไม่เคยรู้ใจตนเอง เลยแสดงออกแบบที่วัยรุ่นมุทะลุคนนึงจะทำกัน ถ้าเป็นเรื่องอื่นคงรู้ใจตัวเองหลังจากข่มเหงนายเอกสำเร็จ แล้วก็รักกันแฮปปี้เอนดิ้ง แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ แอบสงสารนายดรีมอยู่เล็กๆค่ะ (จริงๆคืออยากให้นังฤดูร้อนมันอกหักค่า ฮ่าๆๆๆๆ (อ้าวเลวนิ))

นับถือคนเขียนมากค่ะที่หยิบจับพลอตแหวกแนวมาทำตลอด แล้วก็ทำได้ดีเสียด้วย รอติดตามผลงานต่อๆไปนะคะ ขอสมัครเป็นแฟนคลับค่า (เป็นแฟนคลับเบอร์ที่เท่าไหร่แล้วคะเนี่ย? ฮ่าๆๆ ><)

[hibarihao]

 

[loveyous]

อยากให้มีตอนต่อไปจังเลยครับ

[mutyamania]

น้องผีรวมเล่มแล้วนะคะ

หนึ่งในเรื่องสั้น  "ไอ้หน้าผี"  ถูกรวมไว้ในรวมเล่ม "กลับมาจากนรก"



--- เปิดจอง วันนี้ - 25 พฤศจิกายน 2557 ---

The Boy Who Came Back from the Dead (กลับมาจากนรก)
 
ผู้แต่ง :      เชลบี้
ภาพปก :   Reammm
ราคา :       350 บาท
ของแถม :  - ที่คั่นหนังสือ (แถมทุกเล่ม)
                  - *เฉพาะรอบจอง* สติ๊กเกอร์ SD ตัวละคร 8 ตัว
 
รายละเอียด :  - เนื้อหาหลัก

                    - ตอนพิเศษที่ลงในบอร์ด 6 ตอน

                    - ตอนพิเศษเฉพาะในเล่ม 10 ตอน (ประมาณ 70 หน้า)

                    - เรื่องสั้น : ไดอารี่ของเด็กหลังห้อง

                    - เรื่องสั้น : ไอ้หน้าผี

                    - เรื่องสั้น : เก็บเธอไว้ในจินตนาการ

คำโปรย :
 
      'กลับมาจากนรก'เรื่องราวของภาคภูมิ เด็กหนุ่มในคราบนิสิตรูปหล่อผู้ซึ่งเก็บงำความลับบางอย่างเอาไว้ กับชีวิตที่รายล้อมไปด้วยเรื่องราวอันแสนประหลาด ทั้งพี่ชายที่พิการทางสมอง คนรักผู้มีอดีตอันขื่นขม แมวเหมียวจอมยโส พลังลึกลับ ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติมากมายเกินรับมือไหว แฝงด้วยความรักอันแสนโรแมนติคพิสดาร และบทสรุปที่คาดเดาไม่ได้
 
'ตัวอ่อนอีกตัวหนึ่งสมบูรณ์กว่าที่คิด....'
'พวกเขามีกันแค่สอง...เหมือนลูกของเรา'
 
ภาพที่เห็น ทำเอาผมแทบสิ้นสติ...
พี่ที่ควรจะตายไปแล้ว กำลังนั่งเย็บท้องตัวเองอยู่!
 
“นั่นพี่ทำอะไร!!!”
“กินน้ำองุ่นของโปรดไง”
“เฮ้ย...จะบ้าเหรอพี่ตายแล้วนะ”
“แล้วไง๊”
 
เมื่อพี่ชายคนเดียวที่เขามี แปรเปลี่ยนจากตัวสร้างปัญหา
....เป็นตัวสร้างความหายนะ
ชีวิตที่ไม่เคยสงบสุข นับแต่ลืมตาดูโลกพร้อมกับมัน
 
“อยากจะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ หัวใจของพี่ไม่ได้เต้นแล้ว
คนตายไปแล้วไม่รู้สึกอะไร อยากจะด่าอะไรก็เชิญ…”
 
...ไม่จริงเลย ที่ว่าตายไปแล้ว แล้วจะไม่รู้สึกเจ็บปวด...

********************************************************

วิธีการสั่งซื้อ

FB: https://www.facebook.com/scarletology
Twitter: scarletpubth
Shop: http://scarletpublishing.lnwshop.com

ลิงค์สั่งซื้อ
http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/3/the-boy-who-came-back-from-the-dead-%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%81
**********************************************

[ohho99]

เพิ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ ชอบมากค่า
พล็อตเรื่องแหวกแนว คนเราไม่จำเป็นต้องสวยหล่อรวยถึงเป็นพระเอก-นายเอกได้
ชอบที่คนเขียนบอกว่า "พระเอกไม่ต้องเพอร์เฟคเจ้าชายมาก  แค่เป็นคนดีก็พอแล้ว"
อยากอ่านตอนพิเศษอีกนะคะ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[mutyamania]

“หน้าผีอย่างมึง ใครจะรักลง แค่เห็นหน้ามึงกูก็แทบจะขย้อนแล้ว หัดเจียมกะลาหัวเสียบ้างนะ ไอ้หน้าผี!!!!!”
“กูเกลียดมึง ได้ยินไหม ทั้งเกลียดทั้งขยะแขยง!!!!”
“ที่กูทำดีกับมึง เพราะสมเพช มึงเองก็รู้อยู่แก่ใจ แค่ความเป็นเพื่อน กูยังไม่เคยคิดให้มึงเลย ไอ้อัปลักษณ์ ไอ้ลูกผีมาเกิด!!!!!”

หากไม่มีรอยแผลบ้า ๆนี่.....ผมคงกล้าบอกรักเขา
หากไม่มีรอยแผลน่ากลัวนั่น....ผมคงกล้าที่จะจับมือเขา แล้วเดินไปด้วยกัน
หากไม่มีรอยแผลกับดวงตาสีขาวขุ่นน่ากลัวคู่นั้น.....ผมคงไม่ลังเล....



ที่จะรักเขา....

คำพูดร้าย ๆที่ตะโกนออกไป ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นเลย....
อย่างน้อย.....ผมก็ไม่เคยเกลียดเขา
แม้จะพยายามแค่ไหน
ผมก็เกลียดเขาไม่ลงจริง ๆ
ผมอยากจะ.....



......ขอโทษ



ขอโทษเขาจริง ๆ
(ความในใจของนายความฝัน)

****************************************************

ซอมบี้น้อยน่ารัก.....น่ารักเหมือนเทวดา
แต่เป็นเทวดาที่พิเศษ ไม่เหมือนใคร
เทวดาประจำตัวของบื้อ....ของบื้อคนเดียวเท่านั้น
เวลาที่ซอมบี้น้อยยิ้มให้บื้อ ตรงที่ถูกพ่อตี มันหายเจ็บไปเลยนะ
ตอนที่พ่อตีบื้อ บื้อเจ็บมาก แต่ไม่เคยร้องไห้เลย
แต่ถูกเรียกว่าไอ้ปัญญาอ่อนทีไร บื้อร้องไห้แงแงทุกที
เวลาที่มือของซอมบี้น้อยลูบหัวบื้อ บื้อหยุดร้องไห้เลยนะ
มันอบอุ่นมาก ๆเลย
บื้อชอบรอยยิ้มของซอมบี้น้อยที่สุด
ยิ้มให้บื้อแบบนี้ไปตลอดนะ
ยิ้มให้บื้อคนเดียว อย่าไปยิ้มให้ใคร ๆ
บื้อหวงน่ะ....




......หวงได้ใช่ไหม
(เสียงในหัวของไอ้ปัญญาอ่อน)
****************************************************

[Dark_Evil]

น่ารักมากเลยคะ อบอุ่นอยู่ในโลกของคนสองคน

[╰Äρρłәßәѓѓÿ╮]

เห็นชื่อเรื่องก็พอเดาได้ว่าใครเขียน อิอิ   
คนเขียนเป็นคนที่บรรลุคำว่า นิยาย ได้จริงๆ 
ไม่อยากให้เป็นเรื่องสั้นเลย 

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่าาาาา 

[DREAM COME TRUE]

เศร้าบีบหัวใจดี แต่อยากให้เรื่องยาวกว่านี้หน่อยจัง ไอเดียแปลกน่าสนใจมาก

[มาโซซายตี้]

ไปฮาโลวีน เป็นยังไงบ้างหนอ
อยากอ่านบีบๆหัวใจ

[Rainloveless]

อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว 

[FerFii3]

เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ ชอบมากสุดๆค่ะ
เรื่องมันดี มันสวยงามควรค่าแก่การอ่านมากๆเลย
อ่านแล้วแอบน้ำตาซึมไปเลย ความคิดความรู้สึกของตัวละครดูสมจริง
พออ่านแล้วรู้สึกได้ถึงอารมณ์ต่างๆได้ดีเลยค่ะ
 อยากอ่านอีกจัง

[Thep503]

สนุกดีครับ ขอบคุณครับ    ปล.เสียดายนายความฝันอ่ะ

[KKKwanGGG]

บื้อ อ้อนได้น่ารักมาก  .... ขอบคุณครับ

[Mouse2U]

น่ารัก. เป็นบื้อที่อยู่กับหมอกดีที่สุดแล้วล่ะ

[ตุ๊กตามือสังหาร]

เป็นอะไรที่เคยอ่านแล้ว ร้องไห้มาแล้ว

และเมื่อกลับมาอ่านอีก ก็ยังคงร้องไห้ซ้ำๆอีก ฮืออออ  จะเอาอีกT^T

คนแต่งแต่งได้แบบ บีบน้ำตามากอ่ะ อ่านไป ร้องไปยิ้มไป(เข้าโรงบาลเถอะ)

ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นๆ แต่ดีสุดๆ แบบนี้นะครัชช  อิๆ

(ถึงขึ้นบวกเป็ดกันเลยทีเดียว)

[BlueCherries]

น้ำตาซึม คิดถึงซอมบี้น้อย

[twinmonkey0311]

 

[NewBaBy]

มาอ่านหลังจากเรื่องนี้เขียนจบไปได้ เกือบๆ 2 ปี พึ่งสมัคสมาชิกเลยเข้ามาเม้น
คือชอบพอตด์เรื่องมาก เป็นอะไรที่ดูเติมเต็มกันและกันระหว่าง บื้อกับหมอกทั้งซึ้ง ทั้งเศร้า
ปล.เป็นเรื่องสั้นที่อ่านแล้วอิ่มเอมมากค่ะ 

[mutyamania]

ตอนพิเศษ ไอ้หน้าผี.....

เมื่อความฝันมาเยือน

งานพิเศษของหมอกในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ก็คือการสวมชุดมาสค็อต เดินไปมาให้คนในสวนสนุกถ่ายรูป
เด็กหนุ่มที่มีรอยยิ้มสดใส แม้ใบหน้าซีกหนึ่งจะมีรอยแผลเป็นน่าสยอง กับดวงตามัวขุ่นที่ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดหนึ่งข้างอย่างเขา งานที่ต้องปกปิดหน้าตาแบบนี้ก็เหมาะดีแล้ว หากไม่ได้งานนี้ หมอกก็ยังมีงานล้างจานในร้านอาหารกลางคืน ยืนอยู่หลังร้านไม่ได้ออกมาพบเจอใครจนกระทั่งร้านปิด
เห็นเครื่องเล่นในสวนสนุกแบบนี้แล้ว หมอกก็อดนึกถึงบื้อ เพื่อนรักตัวโตขึ้นมาไม่ได้ หากว่าบื้อได้มาเห็นคงตื่นเต้นแน่ๆ แล้วก็คงแหกปากโวยวายจนคนมองตามเคย แรกๆหมอกก็อายแหละ เวลาไปไหนๆกับเพื่อนรักคนนี้ เพราะเขาไม่ชอบเป็นที่สนใจเท่าไหร่ แต่พอเวลาไปสักพัก หมอกก็เริ่มจะชินกับสายตาแปลกๆของผู้คนไปโดยปริยาย
ช่างเถอะ....น้าอรเคยสอนเขา จะสนใจคนที่ไม่ได้ทำให้เราอิ่มท้องไปทำไม ก็ในเมื่อหน้าตาเขามันก็ประหลาดจริงๆ โดนมองก็เป็นเรื่องปกติ บอกตัวเองไปแบบนี้ทุกวัน เด็กหนุ่มเลยชินและปลงตกไปเอง คนเป็นล้านคน มีเพียงไม่กี่คนที่เห็นค่าและให้โอกาสก็น่าจะพอแล้ว คนปกติก็คงจะเป็นเช่นนั้นแหละ แค่พวกเขาไม่ได้มีรอยแผลให้คนมองแค่นั้นเอง
หมอกวกกลับมาคิดเรื่องของบื้อต่อ เขาต้องตอบแทนเพื่อนตัวโตบ้างแล้วล่ะนะ ที่คอยอยู่เคียงข้างมาโดยตลอด ปกป้องหมอกตั้งแต่เล็กจนโต ทุกครั้งที่เห็นหมอกถูกแกล้งแรงๆ คอยไปรับส่งเพื่อไม่ให้เขาถูกรังแกระหว่างทาง คอยปลอบตอนที่เขาถูกแม่ดุและทุบตี จากที่ปกติต้องตอบแทนด้วยขนม อ้อมกอด หรือจุ๊บเบาๆที่แก้มสากๆของบื้อ....ซึ่งเป็นเรื่องปกติที่ต้องทำกันทุกวันอยู่แล้ว คราวนี้ขอแบบพิเศษเหมือนครั้งไปเที่ยวงานฮาโลวีนเมื่อปีก่อน เช่น.....พาไอ้ตัวโตมาเดินสวนสนุกสักครั้งก็ดี
อีกไม่กี่วันก็จะวันเกิดบื้อแล้วนี่
ถึงจะไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะมาเที่ยวเตร่ แต่นานๆครั้งก็คงไม่เป็นไร นี่ถ้าไปบอกนะ คงดีใจจนบ้านแตก กระโดดจนพื้นสะเทือน แล้วกอดรัดเขาจนหายใจไม่ออก
“ขอถ่ายรูปหน่อยสิ”
เสียงเข้มๆที่คุ้นเคย ทำเอาหมอกสะดุ้งโหยง เด็กหนุ่มในชุดมาสคอตกระต่ายสีชมพูหันไปตามเสียงเรียกนั้น เด็กหนุ่มวัยเดียวกันกับเขาแต่ว่าดูโตกว่า และมีใบหน้าที่หล่อเหลาซึ่งกำลังแสดงสีหน้าหงุดหงิดรำคาญ เหมือนเช่นทุกครั้งที่เผชิญหน้ากัน ความทรงจำครั้งเก่า ค่อยๆผุดขึ้นมาทีละน้อย
นายความฝัน.....มาเดินสวนสนุกบ่อยจัง แถมยังมาคนเดียวอีก
ถ้าหมอกจะคิดว่าคนๆนี้....รู้ว่าภายใต้มาสคอตน่ารัก คือไอ้หน้าผีที่เกลียดเข้าไส้ จะดูฟุ้งซ่านไปไหมนะ   
จะคิดเข้าข้างตัวเองไปหรือเปล่า ว่านายความฝันกำลังติดตามเขา
ไม่หรอก

หมอกนึกถึงเหตุการณ์หลังจากนั้น นายความฝันถูกเพื่อนตัวโตของเขาอัดจนน่วม บื้อในยามโกรธช่างดุร้ายราวสัตว์ป่า น่ากลัวเหมือนคลื่นลมพายุกลางทะเลในหนังแนวโจรสลัด หลังจากวันนั้น แม้แต่หน้าของเขา นายความฝันก็ไม่มอง เขาเองก็ไม่เคยมองอีกฝ่ายเช่นกัน หากบังเอิญเดินสวนกัน หมอกก็จะรีบก้มหน้างุด และเร่งฝีเท้าไปจากตรงนั้น หากเห็นนายความฝันแต่ไกลๆ หมอกก็จะรีบเดินหลบไปอีกทาง พอใกล้จบ ม.6 หมอกก็เอาแต่คิดเรื่องเรียนต่อ อ่านหนังสือสอบอย่างหนัก จนไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องใด
แล้วพอจบมัธยมปลาย พวกเขาก็ไม่ได้เจอกันอีก และไม่คิดว่าจะเจอด้วย.....จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ เขามักเห็นนายความฝันมาเดินเตร่ ตรงจุดที่เขาทำงานอยู่
หมอกสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัว เขาเดินกึ่งกระโดด อันเป็นคาแรคเตอร์สดใสประจำตัวมาสคอต ส่ายก้นดุกดิก เดินวนไปรอบตัวนายความฝัน
หมับ
อีกฝ่ายคว้าเอวหมอกเอาไว้ มือข้างหนึ่งยื่นสมาร์ทโฟนราคาแพงออกไปข้างหน้า แก้มของเจ้าตัวมาสคอตถูกจุ๊บเบาๆ หมอกได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ ไม่อาจแสดงท่าทางอะไรได้อีกแล้ว ก่อนที่นายความฝันจะกดถ่าย เวลาแค่ชั่วประเดี๋ยว กลับดูยาวนานเหลือเกิน
แชะ
“เลิกงานแล้วกูรอมึงอยู่หน้าสวนสนุกนะ”
หมอกเดินหนี เขาเห็นกลุ่มเด็กๆ ยืนกันอยู่หน้าบ้านจำลองของยักษ์ ในนิทานแจ็คผู้ฆ่ายักษ์ จึงไม่รีรอที่จะวิ่งเข้าไปเล่นกับเด็กกลุ่มนั้น เด็กบางคนดีใจวิ่งมากอด ส่วนเด็กบางคนห่ามหน่อย ก็เตะก้นเจ้ากระต่ายบ้าง ชกท้องบ้าง หมอกไม่ถือสาเพราะเป็นงานที่ต้องเลี้ยงปากท้อง อีกอย่างหนึ่งคือตอนนี้หัวใจของหมอกกำลังเต้น แบบที่ไม่ได้เต้นมานานแล้ว
นายความฝันรู้ว่าเป็นเขา....ไม่ผิดแน่
เขาเคยแอบรักนายความฝัน ก่อนที่ความรักจะเปลี่ยนเป็นกลัว เมื่ออีกฝ่ายพยายามจะล่วงเกิน แล้วก็ค่อยๆลืมเลือนอีกฝ่ายไปตามกาลเวลา
หมอกไม่ได้คิดอะไรกับคนๆนั้นอีกแล้ว ไม่แม้แต่จะรู้สึกตกหลุมรักใครอีก ไม่ว่าจะชายหรือหญิง เขาอยู่อย่างเจียมตัว สังคมในมหาวิทยาลัยนั้นต่างออกไป ทุกคนเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่ ไม่มีใครแกล้งหรือล้อเขา มีคนเข้ามาคุยด้วย บางคนก็ทำดีกับเขา เพียงเพราะสมเพชไม่ก็ต้องการแสดงออกให้ใครๆเห็นว่าตนเองนั้นเป็นคนไม่ถือตัว แม้แต่กับตัวประหลาดน่าเกลียดอย่างเขา หมอกดูออก แต่ก็ทำได้เพียงแค่ส่งยิ้มบางๆ ตอบรับไมตรีจิต ซึ่งในคนเหล่านั้น คนที่ดีต่อหมอกอย่างจริงใจก็มีอยู่ไม่น้อย ซึ่งหมอกก็สัมผัสได้เช่นกัน
แต่เวลานี้ ความรู้สึกหวั่นไหวเหมือนกับตอนนั้น มันกำลังกลับมาอีกครั้ง
หมอกไม่ชอบเลย เขาไม่อยากรู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว มันมีความสุขแต่ก็เจ็บปวดมากเหลือเกิน

เลิกงานแล้ว หมอกถอดชุดมาสคอตหนักๆนั้นออกจากตัว วันนี้อากาศค่อนข้างร้อนเป็นพิเศษ เหงื่อไหลท่วมร่างกายของเขาราวกับเพิ่งอาบน้ำ ช่วงหลังมานี้หมอกจึงสวมเพียงแค่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียวเท่านั้น ก่อนจะสวมชุดมาสคอตทับลงไป ซึ่งมันก็ช่วยได้มากเลยทีเดียว
“มึงนี่ขาวจังวะ....ไอ้หมอก นี่ถ้าไม่ติดหน้าเป็นแผล มึงโคตรหน้าตาดีเลยนะรู้ไหม” พี่จอน....เด็กหนุ่มลูกครึ่ง(ที่เกิดจากแขกฝรั่งกับแม่ที่เป็นผู้หญิงหากิน)เอ่ยชมหมอก ขณะที่เขากำลังเปลี่ยนชุดและเตรียมตัวจะไปอาบน้ำชำระล้างคราบเหงื่อก่อนกลับบ้าน พี่จอนเป็นคนดีที่ออกจะพูดจาโผงผางไปเสียหน่อย บางครั้งคำพูดของพี่จอนก็ฟังเหมือนกับจะดูถูกใบหน้าของหมอกอยู่กลายๆ แต่หมอกไม่เคยถือสา เพราะสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจจะสื่อความหมายไปทางนั้น พี่จอนอาศัยอยู่กับยายเพียงสองคน และทำงานสวมชุดมาสคอตเช่นเดียวกันกับหมอก พี่จอนเป็นคนหน้าตาดีตามสไตล์ลูกครึ่ง ร่างกายสมส่วน จนน่าไปเป็นพวกดาราหรือนายแบบมากกว่าจะมาทำงานแบบนี้ พี่จอนเคยเล่าว่าแต่ก่อนนั้นเคยทำอาชีพไอ้ตัว นอนกับลูกค้าที่เป็นสาวเปลี่ยว แต่ทำได้ไม่นานก็เลิก เพราะละอายใจ สงสารยายผู้ซึ่งเป็นญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ 


......กูหาเงินได้เยอะเลย เยอะจนเช่าบ้านดีดีให้ยายอยู่ได้ แต่ทำแล้วโคตรรู้สึกสกปรกเลย ก็เลยเลิก อาศัยที่เก็บเงินเก่ง เก็บได้หลายแสน เลิกทำก็ไม่เดือดร้อน หางานสุจริตทำสบายใจกว่า....


“กลับดีดีนะไอ้ตัวเล็ก เสาร์หน้าเจอกันเว้ย”
“หวัดดีครับพี่จอน”
หมอกแยกทางกับรุ่นพี่ที่ทำงาน เขาเหนื่อยจนลืมเรื่องนายความฝันไปเสียสนิท รู้ตัวอีกทีก็ถูกกระชากแขนอย่างแรง หันไปก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาที่ยามนี้บูดบึ้ง
“กูบอกว่าไง......”
“........”
หมอกก้มหน้า ไม่กล้าสบตาอีกฝ่าย เพราะแววตาของนายความฝันนั้นดุร้าย และไม่อยากที่จะหวั่นไหวกับแววตานั่นอีกเป็นครั้งที่สอง เสียงถอนใจดังขึ้น ก่อนจะตามด้วยเสียงพูดที่อ่อนลง
“ไปกินข้าวกัน....”

หมอกไม่ได้พูดอะไร ตลอดเวลาที่นั่งเกร็งอยู่บนรถ นายความฝันขับพาเขามายังร้านอาหารที่ดูแล้วราคาคงแพงเอาการ ก่อนจะเดินดุ่มๆนำหน้าเขาเข้าไปในร้าน พาเขาไปยังโซนสำหรับลูกค้าที่ต้องการความเป็นส่วนตัว แม้ว่าจะไม่ต้องเห็นแววตาของผู้คนที่จับจ้องมาที่เขา แต่ถึงกระนั้นหมอกก็ยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นสิ่งที่ไม่ควรที่จะมาอยู่ในสถานที่ที่จัดไว้อย่างสวยงามแบบนี้
นายความฝันสั่งอาหารเผื่อเขา เพราะคงรู้ว่าคนอย่างเขาไม่มีทางเรียกชื่อเมนูยากๆได้ถูก และคงจะทำให้ขายขี้หน้าเสียเปล่าๆ
“ไม่เจอกันนานเลยนะ”
“อืม”
“มึงไม่มีอะไรจะพูดกับกูหน่อยเหรอ”
น้ำเสียงนั้นตัดพ้อ....ไม่ได้แฝงความกราดเกรี้ยวอย่างที่หมอกคิด หมอกจึงกล้าที่จะเงยหน้ามองอีกฝ่าย พอสบกับตาคมดุนั้น หมอกก็รีบก้มกลับลงไปเช่นเดิม
“หลบหน้าทำไม กลัว?”
“หน้าเรามันน่าเกลียด เดี๋ยวดรีมจะกินอะไรไม่ลง”
“ใช่....หน้าของมึงมันน่าเกลียด”
นายความฝันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่ไม่ได้มีมานานหนักหนาแล้ว ค่อยๆก่อตัวขึ้นช้าๆ
รู้แล้ว จะตอกย้ำกันทำไมเล่า ทั้งที่คิดว่าจะไม่เจอกันอีกแล้วแท้ๆ
“เรารู้แล้ว เราขอโทษที่ทำให้ดรีมเดือดร้อน เอ่อ.....เราหมายถึงเรื่องวันนั้น เราขอโทษ....ขอโทษแทนเพื่อนเราด้วย เพื่อนเราไม่ใช่คนปกติ เขาไม่ชอบให้ใครเรียกเขาแบบนั้น ซึ่งดรีมก็ทำไม่ถูกนะ”
ไม่อยากจะเชื่อ ว่าคนอย่างเขาจะกล้าตำหนินายความฝันไปแบบนั้น ทั้งที่หัวใจกำลังเต้นด้วยความตื่นเต้น ทั้งกลัว ทั้งวิตกกังวล มันบอกไม่ถูก นึกถึงเรื่องวันนั้นทีไร หมอกรู้สึกโกรธทุกที ไม่เคยคิดว่าบื้อทำเกินกว่าเหตุเลยสักนิด แม้จะสงสารอีกฝ่ายมากก็เถอะ
ก็สาสมแล้วแหละ
“กูไม่เคยโกรธมึง....แล้วถึงหน้ามึงจะน่าเกลียด มันก็คงไม่น่ากลัวเท่าใจสกปรกของกูหรอก”
“ดรีม”
“กูอยากขอโทษมึง ขอโทษที่คิดจะทำเรื่องแบบนั้นโดยที่มึงไม่ยินยอม กูมันเลวเองหมอก.....แต่มึงรู้ไหม กูไม่เคยลืมมึงเลย”
นายความฝันกำลังขอโทษเขา ขอโทษเขาจริงๆ แววตาของคนๆนี้ไม่ได้โกหก มันเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ความรู้สึกอัดอั้นอยากจะระบายออกมา
เขามันขี้ใจอ่อน เชื่อคนง่าย แต่บทจะระแวงขึ้นมา คนอย่างเขาก็คิดลบได้สุดๆไปเลยเช่นกัน เขาไม่มั่นใจว่านายความฝันอยากขอโทษจริงๆ หรือแสดงละครได้เก่งกันแน่ บางทีอาจจะอยากแก้แค้นเขาก็ได้ ใครจะเล่าจะรู้ดีเท่าเจ้าตัว
“เรายกโทษให้ดรีม ยกโทษให้นานแล้ว”
“กูคิดว่า.....เอ่อ....ถ้าพูดไปแล้วมึงจะคิดว่ากูโกหกก็ไม่แปลก แต่กูอยากให้มึงรู้ไว้ กูไม่เคยรู้ตัวเลย กูปฏิเสธความรู้สึกนั้นมาโดยตลอด แต่มันกลับไม่เคยหายไปไหน ยิ่งนับวันยิ่งชัด ยิ่งนานไปกูก็ยิ่งเข้าใจ.....ว่ากู........รักมึง”
นายความฝันกำลังสารภาพรัก
มันต้องเป็นความฝันแน่ๆ ความฝันลมๆแล้งๆ ที่ไม่มีทางเกิดขึ้นจริงได้
ก็หน้าของหมอกเป็นแบบนี้....แค่คิดว่าจะมีคนมารักมาชอบ ก็ผิดมหันต์แล้ว เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ยิ่งคนๆนั้นเป็นนายความฝัน
มันยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่
หมอกไม่ได้ตอบอะไรไป และเมื่อพนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ เขานั่งกินเงียบๆ เสมือนว่ามาเพียงลำพัง นายความฝันก็เช่นกัน อีกฝ่ายมีท่าทีอย่างไร หมอกก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองหรอก

นายความฝันมาส่งเขาถึงปากซอยบ้าน บ้านของเขาอยู่ในตรอกแคบๆ ซึ่งรถคันใหญ่ไม่สามารถขับเข้าไปได้
“กูพอจะมีเงินอยู่....เงินเก็บของกูเอง ต่อไปกูเรียนจบแล้ว คงหาเงินได้มากกว่านี้หลายเท่า เพราะฉะนั้น.....กูอยากให้มึงไปผ่าตัดหน้าซะ มันอาจจะไม่ถึงกับดูดี แต่ก็คงพอให้มึงได้อยู่อย่างคนปกติกว่านี้ อีกอย่าง ถ้ามึงเรียนจบไปแล้ว อย่าหาว่ากูดูถูกมึงเลยนะ หน้าตาแบบนี้ หางานคงลำบาก”
“เรารู้แล้วล่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหาไม่ได้นี่”
หมอกยิ้มให้เพื่อนเก่า เพื่อนร่วมสถาบัน สำหรับผีร้ายอย่างเขา นายความฝันก็คงเป็นได้เท่านั้น เป็นสิ่งที่เกินเอื้อมถึง เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เกิดว่าร่วมโลกเดียวกันเท่านั้น
“เดี๋ยว”
นายความฝันดึงตัวเขาเอาไว้ ขณะที่เขากำลังจะลงจากรถ นายความฝันประกบจูบไอ้หน้าผีอย่างไม่รังเกียจ
จูบเป็นแบบนี้นี่เอง จูบที่อ่อนโยน ไม่นึกฝันว่าคนๆนี้จะลดตัวลงมาจูบกับคนอย่างเขา
ทั้งสองจูบกันนานเนิ่น เวลาบนรถราวกับถูกหยุดเอาไว้ นายความฝันถอนจูบออก มอบอิสระให้เขาได้หายใจ หน้าของหมอกแดงเถือก หากไม่มีรอยแผล ก็คงจะดูน่ารัก น่าทะนุถนอม
“กูไม่ได้รังเกียจมึง ที่มีหน้าแบบนี้ กูแค่หวังดี เป็นห่วงอนาคตของมึงมากกว่า ไปคิดดูนะ”

นายความฝันไปแล้ว ความฝันลอยไปไกลแสนไกล เพียงแต่คราวนี้ นายความฝันพาเอาหัวใจของหมอกกลับไปด้วย
เขาควรดีใจใช่ไหม ที่คนๆนี้ไม่ได้รังเกียจเขา
“หมอกกกกก.......หมอกมาแล้ว” บื้อยังคงมาคอยเขาอยู่ทุกวัน บางครั้งก็มานอนค้างด้วย เมื่อหมอกเปิดประตูห้องเข้าไป อีกฝ่ายที่กำลังฟุ่บหลับอยู่ข้างๆเตียงเขาก็จะรีบตื่นขึ้น และวิ่งมากอด
อ้อมกอดของบื้ออึดอัดเสมอ แต่ก็แค่ความรู้สึกทางกาย ทว่าทางใจนั้น...อ้อมกอดของบื้อคือหลุมหลบภัย คือเกราะกำบัง เครื่องปลอบประโลมใจชั้นเยี่ยม
กอดของบื้อคือความอบอุ่นที่คุ้นเคย
“ขอหอมหมอกนะ”
ไอ้ตัวโตหอมเขาฟอดใหญ่ ตรงรอยแผลเป็นที่ใครๆก็มองว่าน่าเกลียด แต่คนๆนี้กลับไม่เคยรังเกียจมัน


....หมอกคือเทวดาตัวน้อย....น้อย.....รอยตรงแก้มหมอกพิเศษ....ทำให้หมอกไม่เหมือนใคร
.....ต่อให้บื้อความจำเสื่อมนะ...แต่ถ้าเห็นไอ้นี่(แผล)...บื้อก็จะจำหมอกได้ทันทีเลยแหละ
.....มันไม่น่าเกลียดหรอกนะ.....มันคือสิ่งที่เป็นหมอกไง....จะบอกยังไงให้หมอกเข้าใจอ่ะ.....บื้อรักหมอกที่เป็นแบบนี้....คนอื่นจะล้อยังไงก็ช่างดิ....สำหรับบื้อมันน่ารักจะตาย....เป็นซอมบี้น้อยของบื้อคนเดียวไง....ของบื้อคนเดียวไม่แบ่งใคร


หมอกยกมือขึ้นลูบแผลเป็น.....
เพราะแบบนี้ถึงอยากจะเก็บมันเอาไว้....ต่อให้ผู้คนรังเกียจ แต่มีน้าอร มียาย มีบื้อก็พอแล้ว.....เพราะรอยนี้ ทำให้เขามีคนที่รักเขาจริงๆ
เด็กหนุ่มนึกถึงคำพูดของนายความฝันในวันนี้ ความมั่นใจที่มีอยู่ก็เริ่มสั่นคลอน
เขารู้สึกลังเลเหลือเกิน



(END)
นานๆมาลงตอนพิเศษที ตอนนี้ไม่รวมในหนังสือนะ คิดถึงหมอกเลยแต่งออกมา   

[KKKwanGGG]

   ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะครับ 

[ืniyataan]

รู้ว่าบื้อจริงใจ แต่ผิดไหมถ้าแอบเชียร์ นายความฝัน   

[kun]

มีตอนพิเศษมาด้วย^^

[sirin_chadada]

ทำไมหมอกถึงลังเลหนอ หรือว่าความรักที่ได้จากคนใกล้ตัวจะไม่พอเสียแล้ว
แต่ย้อนกลับไปอ่านแล้วก็รู้สึกว่าลึก ๆ ความฝันก็ดูจะสนใจหมอกไม่น้อยนะ ถ้าทั้งสองคนลงเอยกัน บื้อจะอยู่ยังไง
เราว่าไม่ผิดนะ ถ้าหมอกจะเลือกทำศัลยกรรม รวมถึงอาจจะคบกับความฝัน แต่เราสงสารบื้อ ถึงจะรู้ว่าหมอกคิดกับบื้ออย่างน้องชายก็เถอะ

[NewBaBy]

ถ้าหมอกจะคบกับความฝัน
เราทำใจไม่ได้อ่ะสงสารบื้อ
 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

บื้อ ซอมบี้น้อย น่ารัก ใสๆ ซื่อตรง
ดรีม ตามหาจนเจอ
ความคิดดรีม ก็ดีนะ
แต่ถ้าทำแล้ว ต้องห่างบื้อแน่เลย
       
 

[twinmonkey0311]