Chapter 43
วายุคอยอยู่ดูแลนารินทร์ไม่ห่างตลอดเวลาหลายวันที่ผ่านมา จะมีเพียงแค่คุยโทรศัพท์กับเพื่อนๆและส่งข่าวให้กับทางบ้านได้รับรู้บ้างเท่านั้น เพราะเมื่อนารินทร์ตื่นขึ้นมาเมื่อไรก็จะมีอาการทุรนทุรายขึ้นมาอีก วายุจึงต้องคอยปลอบประโลมให้นารินทร์หลับอยู่ตลอดเวลา
“อือ…ฮึก…ฮึก…ฮือ…เจ็บ…เจ็บ” นารินทร์เริ่มมีอาการเพ้อขึ้นมาอีกครั้งเพราะเริ่มรู้สึกตัว วายุจึงต้องรีบเข้าไปลูบคลำเพื่อให้นารินทร์เคลิ้มหลับไปอีกรอบ
“อดทนหน่อยนะครับนา…พี่อยู่ตรงนี้แล้ว หลับซะนะครับคนดีของพี่” วายุดึงนารินทร์เข้ามากอดไว้ในอกพร้อมกับลูบแขนนารินทร์ไปพลางๆ แต่การลูบแขนให้กับนารินทร์ครั้งนี้วายุรู้สึกแปลกๆ เหมือนมีอะไรหลุดติดมือมาด้วยและเมื่อเห็นสิ่งที่หลุดติดมือมาด้วย วายุก็ตกใจจนร้องเรียกพี่ดำเสียงดังลั่น
“...เฮ้ย!!! นารอพี่แปปนึงนะครับ…พี่ดำ พี่ดำ!!! ผิวนาหลุดออกมาแล้วทำยังไงดี”
“เปิดน้ำให้เต็มอ่างด่วนๆเลยวายุ!!!” พี่ดำตะโกนสั่งกลับมาก่อนจะพาตัวเองวิ่งขึ้นมาที่ห้องเพื่อดูอาการนารินทร์อย่างรวดเร็ว
“ได้เวลาแล้วล่ะ วายุออกมาพานารินทร์เข้าไปในห้องน้ำ” วายุรีบวิ่งรนรานออกมาตามคำสั่งของพี่ดำก่อนจะช้อนตัวนารินทร์ขึ้นแล้วพาไปวางไว้ในอ่างอาบน้ำที่มีน้ำจนเกือบเต็ม
“ถอดเสื้อผ้านารินทร์ออกซะ” วายุทำตามคำสั่งของพี่ดำอย่างรวดเร็ว เพียงช่วงเวลาครู่เดียว ตัวนารินทร์ก็ปราศจากเสื้อผ้าอาภรใดๆปกปิดร่างกาย
“พี่จะรออยู่ข้างล่าง…นายค่อยๆเอามือลูบผิวของนารินทร์ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวหนังพวกนั้นมันจะหลุดออกไปมาเอง”
“ทำไมไม่อยู่ดูหน่อยล่ะครับพี่ดำ ถ้าเกิดนามีอาการผิดปกติพี่จะได้ช่วยทัน” เมื่อวายุพูดจบ พี่ดำก็ส่ายหน้าทันที
“ไม่ได้หรอก…ไว้เดี๋ยวนายจะรู้เอง…รีบๆถอดเสื้อผ้าแล้วลงไปในอ่างได้แล้ว”
“ห๊ะ!!!” วายุร้องเสียงดังลั่น อยู่ๆจะมาให้เค้าถอดเสื้อผ้าลงไปนอนในอ่างเนี่ยนะ แล้วทำเพื่ออะไรกันล่ะ
“ถึงได้บอกไงว่าจะไปอยู่ข้างล่าง…รีบๆได้แล้ว อย่าปล่อยให้นารินทร์กระสับกระส่ายแบบนี้นาน รีบๆลงไปซะ…ปัง” เมื่อประตูห้องน้ำปิดลง วายุเองก็นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกแล้วลงไปนั่งในอ่างโดยมีนารินทร์นั่งซบอกของวายุอยู่บนตัก
“อึก…อึก…ทนหน่อยนะครับนา เดี๋ยวพี่จะช่วยเดี๋ยวนี้แหละ” วายุค่อยๆบรรจงลูบตามตัวของนารินทร์อย่างระมัดระวังเพราะกลัวนารินทร์จะเจ็บ ยิ่งเห็นอาการของนารินทร์ที่กระสับกระส่ายพร้อมกับครางเบาๆ วายุก็ยิ่งกังวลมากขึ้นไปอีก
“อ๊าาาาาา…อึก…อื้อออออออ” วายุเริ่มเกิดอาการเกร็งเสียงร้องครวญคราญของนารินทร์ที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ช่างเป็นตัวปลุกอารมณ์ของวายุได้อย่างดีเยี่ยม วายุต้องพยายามข่มใจอย่างอดทนกับสถานการณ์ตรงหน้าซึ่งขัดกับอารมณ์ที่กำลังสูงขึ้นเรื่อยๆของตัวเอง…วายุรีบช่วยนารินทร์ลอกผิวออกอย่างรีบร้อนก่อนที่สถานการณ์จะย่ำแย่ไปมากกว่านี้ ผิวของนารินทร์ค่อยๆละลายหายไปตามสายน้ำ จนกระทั่งเสียงร้องครางของนารินทร์สิ้นสุดลง วายุก็ถอนหายใจโล่งอกอย่างบอกไม่ถูกพร้อมกับดึงนารินทร์เข้ามากอดไว้
“พี่วายุ…” เสียงของนารินทร์แหบพร่าและเมื่อวายุก้มลงเพื่อมองหน้าของคนที่เรียกชื่อเค้า ก็ทำเอาวายุแทบสติแตก นารินทร์มองวายุด้วยสายตาออดอ้อนหวานเยิ้มพร้อมกับฉีกยิ้มนิดๆ ทำเอาวายุเกิดอาการตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้
“อ๊ะ…ทะ ทำอะไรนา” วายุร้องเสียงหลงเมื่อนารินทร์คว้าเข้าที่กล่องดวงใจของวายุ แล้วลูบคลำเล่นอย่างยั่วยวน
“ยะ หยุดก่อน นา อื้อออออออ” นารินทร์คลานขึ้นค่อมวายุไว้ทั้งตัวและขยี้ริมฝีปากของวายุด้วยความโหยหาพร้อมกับบดเบียดสะโพกของตัวเองไปกับแท่งเหล็กที่กำลังแข็งขืนอย่างเอาเป็นเอาตายของวายุ
“นา หยุดก่อน…พอแล้ว…” วายุพยายามห้ามปรามนารินทร์ที่กำลังรุกไล้เค้าอย่างหนัก แต่ร่างกายของวายุกลับตอบสนองต่อความต้องการของนารินทร์ เมื่อนารินทร์เริ่มบดเบียดสะโพกของตัวเองถี่ขึ้น ทำให้ความอดทนของวายุหมดลงทันที
“พี่จะไม่หยุดแล้วนะนา…อื้อออ…อ๊าาาาา” นารินทร์สะดุ้งสุดตัวเมื่อวายุเริ่มเป็นฝ่ายบุกคืนบ้าง วายุเริ่มซุกไซ้ซอกคอของนารินทร์อย่างหื่นกระหาย นารินทร์ก็ได้แต่ส่งเสียงครางลั่นตอบรับสัมผัสของคนตรงหน้า
“จะทำอะไรครับ” วายุถามด้วยความสงสัยเมื่อนารินทร์จิกหัววายุออกจากการคลุกวงใน แต่ต่อมาวายุก็เข้าใจความหมายของการกระทำนั้น…นารินทร์เป็นฝ่ายคลุกวงในบ้างโดยทิ้งร่องรอยไว้ตามคอและตัวของวายุเต็มไปหมด และสุดท้ายก็วนกลับมาจูบปากแลกลิ้นกับวายุอีกครั้ง ลิ้นของทั้งคู่ไล่บี้กันอย่างไม่มีใครยอมใครและในจังหวะที่วายุเผลอ นารินทร์ก็จับส่วนที่แข็งขืนของวายุให้ตั้งขึ้น ก่อนจะนั่งทับให้สิ่งที่ใหญ่โตนั้นเข้าไปในตัวผ่านช่องทางคับแคบของตัวเองอย่างแรงในทีเดียว
“อ๊ะ…อ๊าาาาา…ค่อยๆครับนา เบาๆก่อน…ซี๊ดดดดดด โอย” นารินทร์ไม่มีปฏิกิริยากับคำพูดของวายุและทำตามความต้องการของตัวเองอย่างเอาแต่ใจ นารินทร์นิ่งไม่ขยับเขยื้อนอยู่ครู่หนึ่ง แต่ปากก็ก็ยังคงจูบและดูดเม้มวายุไปทั่วพร้อมกับลูบไล้ไปตามมัดกล้ามของวายุอย่างยั่วยวน ทำเอาวายุสยิวอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
“โอย…ซี๊ดดดดดด…โอ้ย…โอ้ย…เบาก่อนครับนา…ยะ อย่าเร่งมากสิ” เมื่อนารินทร์เริ่มขยับสะโพก วายุถึงกับผวาจับนารินทร์เอาไว้แทบไม่ทัน เพราะนารินทร์ไม่ได้เริ่มจังหวะจากช้าๆ แต่เริ่มจากเร็วและแรงในทันที หลักฐานก็คือเสียงเนื้อกระทบเนื้อและน้ำที่ตีกันดังสนั่นลั่นไปทั่วบริเวณนั้น แต่ใครล่ะจะได้ยิน…ในเมื่อบริเวณนั้นมีเพียงคนสองคนที่กำลังหลงระเริงในบทรักรักสุดร้อนแรงกับคนรักของตัวเอง
“อ๊าาาาา…อ๊ะ…อ๊ะ…อื้อออออ”
“พะ พี่ใกล้แล้วนา อย่าเร็วมากสิครับ…พี่…มะ ไม่ไหว…ละ แล้ว” สิ้นเสียงของวายุ นารินทร์ก็สะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นๆพุ่งเข้าไปในร่างของตัวเอง
“แฮ่ก…แฮ่ก…อึก...อ่าาาาา” นารินทร์หยุดการขยับสะโพกลง แต่หันไปสนใจกับการดูดเม้มยอดอกสีน้ำตาลอ่อนของวายุแทน วายุรู้สึกแปลกๆกับท่าทีของนารินทร์ในตอนนี้ แต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไรเพราะนึกถึงคำที่พี่ดำบอกไว้ก่อนออกไป ‘ไว้เดี๋ยวนายจะรู้เอง’ วายุได้รู้แจ้งเห็นจริงก็ตอนนี้เนี่ยแหละ
“โอย…ซี๊ดดดดดด อย่าพึ่งสิครับ พักก่อนไหม” นารินทร์ไม่ได้สนใจคำพูดของวายุเลยสักนิดเดียว เพราะกำลังสาละวนเล่นกับเม็ดแข็งๆจนเป็นไตบนหน้าอกของวายุอย่างหื่นกระหายพร้อมกับขยับสะโพกของตัวเองเบาๆเพื่อปลุกปั่นอารมณ์ของวายุอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งมันก็ได้ผลอย่างมาก เมื่อความต้องการของวายุเริ่มพุ่งสูงขึ้นตามการยั่วยวนของนารินทร์
“ฟึ่บ…อ๊ะ…อยู่เฉยๆบ้างนะครับ เดี๋ยวพี่บริการเอง” วายุพูดจบก็กระทุ้งแก่นกายของตัวเองใส่นารินทร์อย่างหนักหน่วงทันที นารินทร์ถึงกับร้องเสียงหลงด้วยความเสียวซ่าน ก่อนที่บทเพลงรักที่เร่าร้อนที่สุดในชีวิตของทั้งคู่จะเริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง
“อ๊าาาาาา แรงอีก…แรงๆ ตรงนั้น แรงๆ…อื้อออออ” วายุปฏิบัติตามคำเรียกร้องของอีกฝ่ายอย่างตามใจและเต็มใจด้วย
“เร็วอีก เร็วๆ เร็วอีก อ๊าาาาาาาา” ในที่สุดนารินทร์ก็ไปถึงฝั่งฝันพร้อมกับการกรีดร้องขึ้นอย่างสุขสมอารมณ์หมาย วายุเห็นดังนั้นก็รีบเร่งสะโพกของตัวเองเข้าออกอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งผ่านไปครู่เดียววายุก็ขึ้นสวรรค์ตามนารินทร์ไปติดๆ เมื่อพักเหนื่อยได้สักครู่วายุก็ถอดถอนความเป็นชายของตัวเองออกจากตัวของนารินทร์
“หู้ว~ เหนื่อยหรือยังครับ” วายุช้อนตัวนารินทร์ขึ้นจากน้ำ หลังจากที่ร่วมรักกันในน้ำมาหลายยก นารินทร์ได้แต่พยักหน้าอย่างเหนื่อยแรง แม้ว่าจะพยายามปรือตาขึ้นมองวายุมากขนาดไหนแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะด้วยกิจกรรมที่ผ่านมากินแรงของนารินทร์จนเหนื่อยหอบแค่ขยับตัวยังยากเกินไปสำหรับนารินทร์ในตอนนี้
“คอพับคออ่อนเชียว ใครสอนให้ยั่วแบบนี้หืม” วายุวางนารินทร์ลงบนเตียงอย่างแผ่วเบาก่อนจะค้นตู้เสื้อผ้าเพื่อหาเสื้อผ้ามาใส่ให้นารินทร์
“นอนซะนะครับ พรุ่งนี้ตื่นมาค่อยคุยกัน พี่จะนอนกอดนาไว้เอง” นารินทร์ได้ยินอย่างนั้นก็ยกยิ้มขึ้นอย่างสุขใจก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สุด ด้านวายุเองก็เกิดอาการเพลียขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เพราะเค้าเสียแรงและเสียน้ำในร่างกายไปเยอะ จนในที่สุดก็ยอมแพ้ความอ่อนเพลียและสลบไสลตามนารินทร์ไปในที่สุด
เช้าวันรุ่งขึ้นพี่ดำที่รู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนารินทร์หลังจากที่ลอกคราบเสร็จเพราะทั้งคู่ไม่ได้ออกมาจากห้องอีกเลยตั้งแต่เมื่อวาน พี่ดำโทรรายงานกับวารินทร์เพื่อให้วารินทร์ได้รับรู้ว่า ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีและนารินทร์ก็ปลอดภัยดี
(ได้ยินแบบนี้ รินทร์ก็เบาใจแล้ว ขอบคุณพี่จริงๆ)
“ไม่เป็นไรครับ…ว่าแต่รินทร์…” พี่ดำเกิดชะงักขึ้นเมื่อนึกถึงเรื่องที่อยากจะถาม แต่ก็ไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นเรื่องที่สมควรจะถามไปหรือไม่
(มีอะไรหรือเปล่าพี่ดำ)
“รินทร์ลอกคราบครั้งนี้ จะกลับมาที่บ้านหรือเปล่า”
(…) เมื่อวารินทร์ได้ฟังคำถามก็ได้แต่เงียบ เพราะเค้าเองก็ยังไม่รู้เหมือนกัน…เวลานั้นของเค้ามันยังมาไม่ถึงเสียหน่อยนิ
(ไม่รู้สินะ) พี่ดำได้ยินดังนั้นก็พอจะเดาอะไรได้บ้าง ก็แสร้งขอโทษขอโพยแล้วชักชวนวารินทร์คุยเรื่องอื่นจนกระทั่งวางสายกันไป เมื่อพี่ดำวางสายกับวารินทร์แล้วก็ได้แต่ทำหน้าปลงๆ เพราะด้วยอายุที่อยู่มานานพอจะรู้ท่าทีของวารินทร์ที่เปลี่ยนไปทีละนิดๆ
“ถ้าคุณลดทิฐิลงเสียหน่อย พี่จะไม่ห่วงคุณเลย…รินทร์” พี่ดำรู้ดีว่าหากเหล่านาคาอย่างพวกวารีรินทร์มีคนรักหรือมีจิตใจอ่อนไหวกับใครไปล่ะก็…หลังจากเวลาลอกคราบเสร็จ นาคเหล่านั้นจะต้องมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนที่ตนรัก เพื่อเร่งฟื้นฟูพลังที่สูญเสียไปกลับคืนมาซึ่งมันเป็นวิธีที่รวดเร็วและได้ผลดีอย่างมาก แต่ในทางกลับกันหากมีคนรักแต่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยกัน ฝ่ายวารีรินทร์เนี่ยแหละที่จะเป็นฝ่ายแย่เสียเอง…ที่ผ่านมาวารินทร์ยังไม่มีคนเคียงข้างจึงผ่านเหตุการณ์ลอกคราบมาได้ทุกครั้ง แต่ครั้งนี้…พี่ดำเองก็ชักจะไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าวารินทร์จะยังผ่านมันไปได้เหมือนที่ผ่านๆมาอีกหรือไม่ เพราะวารินทร์อาจจะอ่อนไหวมีความรักกับคนที่ตัววารินทร์เองเกลียดที่สุดก็เป็นได้!!!
ปล. ขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ แต่งไม่ออกเลย ไม่ถนัด NC 18+ เท่าไหร่ ติชมได้ไม่ว่ากันเนอะ
ส่วนใครที่วิญญาณถูกทรมานอย่างหนักหนา เค้าขอโทษน้าาาาา เข้ามาอ่านให้น้องนาพาเสียเลือดอีกหน่อยก็แล้วกันเนอะ >.<
โพลล์
หัวข้อ: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Special 1 27/02/2015 P.45 (อ่าน 562647 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก