หัวข้อ: : เรื่องสั้น : แฟนผมเป็น ‘โอตาคุ’ : เพ้อที่ 07 : คอสเพลย์ [17 เมษายน 2557]

[+HaNeul+]

ช่ายยดมของแฟนมันโรคจิตตรงไหนนน

เรายังชอบดมตัวเพื่อนเราเลย ดมๆหอมๆมันตรงหัวไหล่แขนมั่งไรเง้

เราก็โรคจิตดิ๊๊

ม่ายยย มาตราฐานของพี่เมี่ยงมันมะช่ายยยยยยยยยยย

แง่ง !!  พี่เมี่ยงเปิดประตูมานี่เป๊ะกับจังหวะมาก  ><

[sunshinesunrise]

เป็นเรื่องที่เหมือนจะโมเอะ แต่ออกแนว มาโซ เล็กๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ ติดตามค่า

[Raccoooon]

โอ่ยยย ฮาต้นนน ขำต้นนน
ตลกพี่เมี่ยงงงงง
ตลกคุณถั่ว555555555555555555555555555555555
อ่านแล้วบันเทิงใจดีค่ะ ตลกๆๆๆ มาต่อนะคะะ
 

[golove2]

ฮาทั้งต้นและพี่เมี่ยง


 

[Ra poo]

ตลก 55555555555

[malula]

เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก แหวกแนวดี

[naamsomm]

อ่านแล้วสนุกมาก
เมี่ยงทำไมเป็นคนแบบนี้  5555555
ต้นหอมเถียงยังไงก็ไม่ทัน

[murmurr]

อ่านเรื่องเอิร์ธกับพี่ตังแล้ว เมี่ยงดูเป็นเพื่อนที่ดีและพึ่งพาได้ของเอิร์ธ
ทำไมพออ่านเรื่องนี้แล้วเมี่ยงกลายเป็นคนแบบนี้ล่ะคะ 555555555
ดูจิตๆแต่ก็แอบน่ารักด้วย สงสารก็แต่ต้นหอม(หรือบางทีต้นหอมอาจจะชอบ -.-)
เรื่องนี้ต้นหอมดูโตเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเมี่ยงเยอะเลย น่ารักมากๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณถั่วพลูในการแต่งนิยายต่อนะคะ
พึ่งเคยเข้ามาอ่านไม่กี่เรื่อง จะพยายามติดตามให้ทันค่ะ (:

[junsoolovely]

"โรคจิต"
คำนี้คำเดียวคงเจ็บถึงทรวงในเลยสินะต้นหอม 5555555

[JustWait]

กรี๊ดร้ายกาจจจ

โอจิค่อนไม่ดีตรงไหนคะ คุณลุงทำอะไรเปิ่นๆน่ะออกจะน่ารักกก /โอจิค่อนร้อนตัว..

[Thuaphu.H]

: เพ้อที่ 06 : เตรียมบทลงโทษ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
   

ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองของพี่เมี่ยง แล้วก็ยืนเขินอยู่คนเดียว ไม่ใช่อะไร ลองจิ้นดูสิครับ เสื้อผ้าพวกนี้น่ะ ถึงจะผ่านการซักมาแล้วก็เถอะ แต่มันก็เคยแนบเนื้อของพี่เมี่ยงมาก่อนเชียวนะ แล้วถ้ามันเคยสัมผัสกับผิวหนังของพี่เมี่ยงแล้วมาสัมผัสกับผิวของผมแบบนี้..ไม่เท่ากับว่า... ผมกับพี่เมี่ยงกำลังกอดกันอยู่เหรอ..??

ให้ตายสิ .. มโนไปเรื่อย แถมเขินเองอีกต่างหาก บ้าจริง

จากนั้นผมก็จัดการแขวนชุดนักเรียนของตัวเองไว้กับไม้แขวนเสื้อ แขวนไว้ในห้องน้ำ ล้วงหยิบมือถือส่งข้อความไปบอกไอ้โอ๋ว่า ‘ไม่ต้องตามหา อยู่กับแฟน’ ไม่นานนักมันก็ตอบกลับมาเป็นรูปอีโมที่ทำหน้าหื่น ๆ เล่นทำผมนึกอยากหื่นตามมันไปด้วย ด้วยความเป็นแฝดมั้งครับ บางทีก็คิดอะไรได้จัญไรพอกัน

เมื่อเสร็จหมดแล้วผมก็เปิดประตูห้องน้ำออก

แล้วก็พบ... อืม.....

พี่เมี่ยงกำลังรื้ออะไรบางอย่างมาจากตู้เสื้อผ้า สีสันค่อนข้างแสบตา เป็นเนื้อผ้าชั้นดี ก็มีทั้งชุดนักเรียนกะลาสี ชุดนางพยาบาลสีชมพู (มีหมวกด้วย) ชุดเมด (พร้อมถุงน่อง) แล้วก็ชุดพละกางเกงบลูมเมอร์ ...

ผมรู้สึกได้ถึงความอันตรายบางอย่างที่กำลังแผ่เข้ามาปกคลุม

เมื่อเห็นผม พี่เมี่ยงก็หันมามองเหมือนไอ้ชุดที่เกลื่อนบนที่นอนนั้นเป็นเรื่องที่แสนจะปกติ

“น...นั่นอะไรครับ” ผมลองถาม เผื่อพี่เมี่ยงแกอาจจะอยากดึงออกมาเล่น

“ผมสั่งข้าวไปแล้ว เดี๋ยวเค้ามาส่ง เปลี่ยนใจน่ะ ไม่ลงไปละ เอาเป็นว่า ..วันนี้ต้นมาเป็นของเล่นให้ผมวันนึงแล้วกัน ลงโทษที่โดดเรียน”

น้ำเสียงเรียบ ใบหน้านิ่ง ๆ แต่กลับพูดเรื่องที่ทำร้ายจิตใจเด็กหนุ่มวัยกำดัดแบบผมออกมาได้หน้าตาเฉย

ของเล่นงั้นเหรอครับ !?

ผมเผลอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แล้วปราดสายตามองไปที่ชุดจำนวนมากมายบนที่นอน ท่าทางจะเก็บไว้อย่างดี ว่าแต่... พกชุดแบบนี้ไว้ในห้องแบบนี้ไม่เป็นไรเหรอครับ ?

ไม่สิ ก่อนไปคิดถึงเรื่องนั้น .. ควรบอกให้พี่เมี่ยงเก็บมันไปก่อนดีไหม ?

พี่เมี่ยงปิดตู้เสื้อผ้า เขายิ้มมาให้ผม เป็นรอยยิ้มหวานแบบการค้าที่มักเห็นได้ตอนแวะไปร้านหนังสือ

ไม่น่าไว้วางใจสุด ๆ

“ต้นครับ”

“ค....ครับ?”

“มานี่หน่อย” พี่เมี่ยงเรียกพร้อมกวักมือ

ผมเดินไปอย่างประหม่า พยายามไม่คิดอะไรที่เป็นแง่ร้าย บางที.. พี่เมี่ยงแกอาจจะเอาออกมาปัดฝุ่น ไม่เกี่ยวอะไรกับผม ไม่เกี่ยว

แต่มันก็สงบใจลงไม่ได้ว่ะ ไม่รู้ทำไม

ผมเดินเข้าไปใกล้พี่แก แล้วพี่เมี่ยงก็ดึงแขนผมให้นั่งลงข้างกัน จากนั้นก็ชี้นิ้วไปยังชุดพวกนั้น

พร้อมกับเอ่ยเบา ๆ ข้างหูผมว่า

“บทลงโทษแบบใจดี วันนี้ให้ต้นเลือกเอาตามใจชอบหนึ่งชุด อยากใส่ชุดไหนบอกหน่อยได้เลยครับ ไม่ต้องเกรงใจ”

ทำไมไม่แทงหวยให้ถูกแบบนี้บ้างฟระ !?

ผมกรีดร้องในใจ

น้ำเสียงของพี่เมี่ยงฟังดูก็ยั่วยวนอยู่หรอก แต่เนื้อหานี่สิ .....

ผมกลืนน้ำลายลงคอ หันไปมองพี่เมี่ยงที่กำลังส่งยิ้ม .. ซึ่งไม่หวานเยิ้มเหมือนทุกที

แต่กลับเป็นรอยยิ้มของการบังคับ แฝงไปด้วยออร่าทะมึนที่บอกว่าหากผมปฏิเสธหรือคิดชิ่งหนีล่ะก็มันไม่จบง่าย ๆ

แบบนี้ให้ผมโดนตัดลิ้นยังจะสบายใจกว่าเลยครับ...

“ม...ไม่มีชุดพ่อบ้านเหรอครับ” ผมถาม รู้เลยว่าเสียงกำลังสั่น

พี่เมี่ยงส่ายหัวแล้วจุ๊ปากเบา ๆ

เขาเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากผม

“พูดอะไรแบบนั้น ชุดนักเรียนกะลาสีนี่สุดยอดแล้วนะ ถ้าต้นใส่ผมต้องหลงต้นมากขึ้นแน่ ๆ ก็ต้นน่ารักซะแบบนี้ แค่คิดผมยังอดจินตนาการไม่ได้เลยว่าจะห้ามใจไม่ให้ทำอะไรต้นได้หรือเปล่า อืม...ไม่สิ ถ้าต้นใส่ขึ้นมาผมอาจจะยอมให้ต้นทำอะไร อะไรผมก็ได้นะ”

พ...พี่เมี่ยงกำลังเปลี่ยนโหมด !? .....

จะบอกว่าเป็นโหมดพี่สาวเจ้าเล่ห์ หรือโหมดจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ดีล่ะ ? ..นี่กำลังหลอกล่อผมอยู่ชัด ๆ แถมของล่อก็คือการที่ได้ทำอะไรพี่เมี่ยงอีกต่างหากด้วย !

แย่ละ ผมชักใจสั่น

ของแลกเปลี่ยนมันล่อตาล่อใจเหลือเกิน

“ที่บอกว่าทำอะไรก็ได้นี่คือ....” ถามเพื่อความแน่ใจ

“อะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ”

พี่เมี่ยงช้อนตาขึ้นมามอง แล้วขยับตัวเข้ามาแนบชิดติดผม แววตาและน้ำเสียงที่อ้อนสุด ๆ ...

ย้ากกกกกกกกก ! !

ไอ้ต้นกำลังตบะแตกครับ ! ...

ไม่ได้การละ พี่เมี่ยงโหมดนี้น่ารักเกินไปแล้ว .. ผมหวั่นไหว ใจสั่น อยากจะ ...อยากจะ....

แต่เดี๋ยวก่อน !

ชุดนักเรียนกะลาสี .. ผมต้องเป็นคนใส่มัน เงื่อนไขคือเจ้านี่

ผมหันไปมองชุดนักเรียนคอปกกะลาสี ที่เป็นสีน้ำเงินแดงสลับกันอยู่บนเตียง เสื้อสีขาว ปกสีน้ำเงิน แถบแดง โบผูคอเป็นสีแดง และกระโปรงเป็นสีกรมท่า สั้นเหนือเข่าแน่ ๆ ผมยืนยัน ไม่พอ ดันมีถุงน่องสีดำไว้ให้ใส่อีกต่างหาก จะพร้อมสรรพไปไหนครับ ไม่สิ.. ผมได้ยินมาว่าชุดพวกนี้น่ะชุดนึงนี่ก็เป็นสองสามพัน พี่เมี่ยงมีเยอะขนาดนี้ ปกติซื้อไว้ให้ใครใส่กัน ?

เหมือนพี่เมี่ยงจะอ่านใจผมได้ เขาตอบขึ้นมาลอย ๆ ว่า

“ชุดพวกนี้ผมเก็บเงินซื้อให้แฟนใส่น่ะ”

“แฟน?”

“ก็พวกแฟนเก่าที่เป็นผู้หญิงกันยังไงล่ะ” พี่เมี่ยงตอบเสียงเรียบ

ไม่ลังเลที่จะพูดถึงแฟนเก่าแม้แต่น้อยเลยแฮะ แต่ก็เอาเถอะ ไม่มีสิถึงจะแปลก เพราะหน้าตาแบบพี่เมี่ยงนี่หาแฟนได้ไม่ยากอยู่แล้ว อยู่เฉย ๆ แทบจะมีแต่คนวิ่งหาด้วยซ้ำ ความนิยมในร้านหนังสือก็ไม่ระดับธรรมดาซะด้วย

มันทำให้ผมคิดว่าเวลาอยู่กับแฟนเก่า พี่เมี่ยงเป็นยังไงนะ ?

จะเป็นเหมือนกับผมแบบนี้หรือเปล่า

เอ๊ะ ... นี่ผมระแวงเหรอ ? ไม่นะ.. ? หึงเหรอ ? ก็อดีตไปแล้วนี่นา ...

ก็แค่สงสัย

ไม่รู้ทำไมถึงสงสัย

“แล้ว...”

“ยังไม่เคยมีใครใส่ ไม่กล้าพอที่จะใส่ บอกว่าโรคจิตบ้าง บอกว่าพวกไม่ปกติบ้าง สุดท้ายก็เลิกกัน” พี่เมี่ยงตอบพลางยักไหล่

ผมมองเขา

แล้วกับผม ..?

“..แต่ต้นเป็นคนแรกที่ผมไม่ต้องมากังวลว่าจะเปิดเผยสิ่งที่ตัวเองเป็นได้เมื่อไหร่ ไม่ต้องมากังวลว่าอีกฝ่ายจะรับได้หรือไม่ หรือง่าย ๆ ก็คือ ต้นเป็นคนที่ทำให้ผมเป็นตัวของตัวเอง ไม่ปิดบัง ไม่ต้องเสแสร้ง แบบนี้ละมั้ง?”

ถึงจะเป็นประโยคที่แสดงถึงความไม่แน่ใจ แต่กลับทำให้ผมหัวใจพองโตขึ้นมาอย่างประหลาด

จนเผลอยิ้ม

“ขอบคุณครับ” 

รู้สึกโชคดีขึ้นมาที่บังเอิญไปเจอพี่เมี่ยงร้องเล่นเต้นรำในวันนั้น

ถึงเรื่องมันจะผ่านไปไม่นาน แต่ตอนนี้ผมโดนดาเมจจากพี่เมี่ยงเข้าไปเต็ม ๆ

บางทีตอนนี้..

ผมคงจะชอบพี่เมี่ยงเข้าให้แล้ว

เขาเป็นคนแรก ที่ทำให้ผมละสายตาไม่ได้ แล้วก็เป็นคนแรกที่ทำให้ผมใจเต้น แถมยังมีอะไรเซอร์ไพรส์ผมได้ตลอดเวลา

“เพราะงั้น...” พี่เมี่ยงเอ่ย “ต้นช่วยใส่ให้ผมลงโทษหน่อยนะ”

คราวนี้พี่เมี่ยงอ้อนแบบของจริง ไม่ได้แกล้งทำ ไม่ได้เสแสร้ง บ่งบอกว่าอยากให้ผมใส่มาก รู้สึกเหงื่อตกเล็กน้อยครับ เพราะเกิดมาไม่เคยคิดจะใส่กระโปรงเลยสักนิด แม้แต่ครั้งเดียวก็ไม่เคยคิด พี่เมี่ยงหยิบกระโปรงขึ้นมาแล้วชูให้ผมดู

เฮ้อ..... ช่วยไม่ได้นะ

“ใส่แล้วอยู่ในห้องนะครับ ให้ผมออกไปข้างนอกไม่เอานะ”

พี่เมี่ยงพยักหน้ารัว ๆ  “อื้ม สัญญาเลย”

บทจะน่ารักก็น่ารักขึ้นมาซะอย่างนั้น

จนอดไม่ได้ที่จะ

ผมเอื้อมมือไปจับหน้าพี่เมี่ยงเอาไว้

ก่อนใส่ ขอรางวัลสักหน่อยเหอะ

ขอสาบานว่า เกิดมา ผมไม่เคยมีความคิดที่จะจูบผู้ชายเลยครับ แต่พี่เมี่ยงเป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้สึกอยากจะทำอย่างนั้น โอเค ผมมันเด็กแก่แดดที่เสียจูบแรกไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว แต่ถึงยังไง ถ้านับในฐานะผู้ชายด้วยกัน ต้องบอกว่าพี่เมี่ยงคือจูบแรกของผม

ก็พยายามจะจูบพี่เมี่ยงแกอยู่หรอกครับ

แต่...

“ยังไม่ใส่ชุดแต่จะมาจูบกันแบบนี้ โลภมากไปหน่อยหรือเปล่า?”

น้ำเสียงเรียบนิ่ง ใบหน้าเดิม ๆ ของพี่เมี่ยงกลับมา ผมเลยแห้วไปตามระเบียบ

สุดท้ายเลยต้องจำใจ อดทนยอมใส่ชุดนักเรียนกะลาสีก่อน เพื่อที่จะได้เอารางวัล ทำอะไรพี่เมี่ยงก็ได้นี่ ขอยอมรับอย่างไม่อายปากเลยว่าผมคิดไปถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดแล้วครับ พาลนึกกังวลว่าพี่เมี่ยงจะเตรียมถุงยาง เตรียมเจลหล่อลื่นไว้ให้ผมด้วยไหม..

คิดแค่นั้นไอ้ต้นก็มีอารมณ์หื่นกามมานิด ๆ แล้ว...

บางที ...

ผมอาจจะเป็นโรคจิตจริง ๆ แบบที่พี่เมี่ยงว่าก็ได้



เหนื่อยใจตัวเองเหมือนกันครับ

อยากได้พี่เมี่ยงเร็ว ๆ สักที ชักอดใจไม่ไหวยังไงไม่รู้




อืม... แล้วก็ เผื่อจำไม่ได้ ผมกับพี่เมี่ยงเพิ่งเป็นแฟนกันหนึ่งวันเองนะครับ




TO BE CONTINUED........

ถั่ว : เรื่องนี้ ... แลจะไม่ได้เป็นเรื่องสั้นแล้วยังไงชอบกลครับ เรื่องดำเนินไปช้ามาก (ในแง่ของเวลา)

คิดเห็นยังไงกันบ้างครับ ? อยากให้เป็นเรื่องสั้นหรือเรื่องยาวกันครับ ?

 อีกอย่างเรื่องนี้มันจะมีศัพท์เฉพาะด้วย กลัวอ่านแล้วไม่เข้าใจ (เหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งทีทำให้คนไม่ค่อยนิยมอ่านกันด้วย) แต่ผมก็ขี้เกียจทำสารานุกรมไว้นะ อยากรู้ศัพท์ตัวไหนรบกวนหาในกูเกิ้ลครับ 55555

ศึกของ โลลิค่อนกับโอจิค่อนมันยังไม่จบลงแค่นี้ 55555555 ให้ได้ไฝว์กันอีกเยอะ สงครามแฟนอวยอีก น้องสาวพี่สาว รสนิยมต่าง ๆ ของต้นกับเมี่ยงค่อนข้างต่างกัน มีให้ได้ถกกันอีกเยอะครับ ตอนนี้ก็โมเมนต์แบบนี้ไปก่อน ไว้เป็นแฟนกันสักพัก มันจะเริ่มไปอีกทางนึง 5555

ยังไงก็บอกความคิดเห็นกันมาได้นะครับ อยากรู้เหมือนกันว่าชอบเรื่องนี้กันไหม ส่วนตัวผมชอบคู่นี้มากกว่าตังเอิร์ธอีก 5555555 (สารภาพกันซื่อๆ)

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และบวกเป็ดครับ

[LiqueuR]

ช้า แต่ก็รอด้ายยย

เรื่องยาวเถอะ 

[Rose_Apple]

เย้วววว มาแล้ววววว

ปกติเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องเรื่อยๆยาวๆอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ ยังไงก็ตามอยู่เสมอนะ ส่วนเรื่องคำศัพท์อะไรพวกนั้นก็เข้าใจค่ะ ไม่ได้มีปัญหาอะไร ว่าแต่... เรื่องนี้นี้มันเป็นสงครามโอจิค่อนกะโลลิค่อนจริงๆเหรอ!!                      เราสัญญานะว่าเราจะอยู่ข้างโอจิค่อน ก็แหม พี่เมี่ยงน่ารักซะขนาดนี้ อรั่กกกก

รอตอนต่อไปฮัฟฟฟ

[sunshinesunrise]

เด็กแก่แดด... กำลังนึกภาพว่า อืม... ต้น แกเป็นรุก แกสูงกว่าพี่เมี่ยง แกต้องมีขนหน้าแข้ง แกคงไม่ใช่คนตัวเล็ก แกจะใส่กระโปรง.....อืม...... พี่เมี่ยงแกฟินได้ลงเรอะะะะะะะะ 

[somuch]

ชอบคู่นี้มากกกกกกกกกกกกกก
 ย อยากอ่านอีกอ่ะค่ะ ฮาน้องมากกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่พี่เมี่ยงชนะเลิศค่ะ!

[Sirada_T]

ศัพท์ไม่เป็นปัญหา นิยมแน่ๆแค่ขึ้นชื่อคนแต่ง.... เข้าพรรคโลจิค่อนมีมั๊ย... เลือกไม่ถูก! ตุ๊กตายางก็ต่อไวๆนะ ตามหมดเลย

[hoshinokoe]

อืมมมมมมมม  ใส่เสร็จก้อให้เมี่ยวใส่เป็นเพื่อน แล้วก็จับเผด็จศึกซะ ฟินซะเจ้าต้น 555

[Minerva]

เจอโอตาคุแล้ว!! (ฮา)
เพิ่งรู้ว่าในTBLแอบมีเหล่าผู้ชื่นชอบการ์ตูนด้วย
รู้จักRosario+Vampireด้วย สุดยอดฮาเร็มมอนเตอร์เกิร์ล
รู้สึกดีใจที่เจอพวก (ฮา)

ชอบน้องต้นหอมจัง เรียกเนกิคุงได้รึเปล่านี่ ดูน่ารักดี
คาดว่าน้องต้องเป็นมาโซแน่ๆ มาโซสายโอจิคอน (หัวเราะ)

พี่เมี่ยงก็น่ารัก กำลังคิดถึงมนุษย์หนุ่มลุงหน้าสวยที่เซ็กซี่ๆ (แฮ่กๆ)

จะติดตามตอนต่อไปค่า~~~

[nunda]

 
เด๋วมาอ่านนะค๊าบบบบบบบบบบบบบบ

[Serioz]

พี่เมี่ยงขี้แกล้งจริงๆนะเออ ><

[ap08572290]

ชอบอะ ไม่เคยเจอแนวนี้อะ lol

[malula]

ถึงไม่ค่อยรู้คำศัพท์แต่ก็เข้าใจไม่ยากค่ะ
น้องต้นฝันไปไกลแล้ว พี่เมี่ยงจะยอมง่าย ๆ เลยเหรอ

[raluf]

ก๊ากกกกก ต้นกลายเป็นตุ๊กตาที่น่ารักของพี่เมี่ยงซะแล้ว

[hembetaro]

เรื่องยาวไปโลด~   

[Ra poo]

ชอบเรื่องนี้ค่าาาาาาาาา อ่านรู้เรื่องไม่ต้องถามป๋ากู๋

เราว่าศัทพ์ไม่ยากเลย ถ้าอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นบ่อยๆ แฮ่กๆๆๆๆ

 

[JustWait]

รอดูต่อนะคะว่าใส่แล้วพี่เมียงจะให้ทำอะไร

[+HaNeul+]

กรี๊ดด พี่เมี่ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[Feporchz]

นึกสภาพถึงผู้ชายเเมนๆใส่ชุดกระโปรง โอ้ววววววว 5555

[ReiSei]

เอ๊ะๆๆ ตอนแรกเหมือนถูกบังคับเป็นแฟนพี่เมี่ยง ไป ๆ มา ๆ นี่มันเกินเต็มใจแล้วนะ 5555
พี่เมี่ยงต้องมีอะไรให้แปลกใจอีกเยอะแน่เลย ต้นตกเป็นเหยื่อไม่รู้ตัวแล้วบอกให้ 

[aa_mm]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด  ฟินอ่ะ อยากอ่านต่อที่สุดเลยยยยยยยย