หัวข้อ: Boulevard of Broken Dreams +Wish You a Greatest Dream By ลูกหมู

[sweetsweet]

เศร้าสมกับที่มีคนแนะนำให้อ่านจริงๆ

อ่านไปบีบคั้นจิตใจไป หน่วงๆยังไงไม่รู้

ยิ่งใกล้น้ำตานี่ไหลตามเลย

ชอบมากๆเลย

[050132]

เราจะจำ  วา  ไว้ตลอดไป


สงสารจับใจ

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

ชีวิตช่างน่าเศร้าเหลือเกิน ...

[Legpptk]

 
เศร้ามากจริงๆๆๆๆ

รัก รักเธอทั้งหมดของหัวใจ ...
 สิ่งเหล่านี้ไว้ข้างใน  เธอได้ยินไหม    คนดี

ในที่สุด วา ก็ได้ไปอยู่กับ พีร์ แล้ว

[Aumy8059yaoi]

 
 

[mymicky]

สังคมเรา จะมีคนที่ถูกละเลย ถูกละทิ้ง ให้มีชีวิตอยู่คนเดียวแบบนี้กี่คนกัน เงินสำคัญสำหรับการมีชีวิตมากแค่ไหน ก็เทียบไม่ได้เลยกับความรักความเข้าใจของคนในครอบครัว .... ฝันดีนะ วา

[Vanillaเปรี้ยว]

เฮ้ย ตอนแรกๆที่อ่านเรื่องนี้ก็โอเคนะ ยังพอรับไหวอยู่ แต่พอมาอ่านตอนจบตอนวาตาย นี่น้ำตาไหลไม่รู้ตัวเลย ความรักและครอบครัวแบบนี้มีอยู่จรงเยอะมากในสังคมสมัยนี้ สงสารวายังเด็กอยู่แท้ๆ ฝันดีนะวา ได้ไปอยู่กับพีร์แล้วนะ

[imfckwn]

กลั้นน้ำตาแทบตาย สุดท้าย ไหลพรากอยู่ดี

[MYYAOI]

เม้นท์ไม่ออก เพราะร้องตั้งแต่ต้นยันจบ มันบรรยายความรู้สึกไม่ถูก รู้แต่ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆให้พวกเราได้อ่านนะค่ะ

[san]

เศร้ามากเลย   
ตอนแรกนึกว่าวาจะเริ่มต้นโดยมีความทรงจำดีของพีร์อยุ่โดยเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้  เป็นเรื่องแรกที่อ่านแนวนี้แล้วอยากให้วามีชีวิตที่ดีในอนาคตของวา  กับช่วงความทรงจำดีๆของพีร์ในอดีต

[Mayris]

เป็นนิยายที่ดีมากเลยค่ะ มันบีบใจมาก ตอนที่เราอ่านเรื่องนี้เรามีเรื่องที่กำลังเสียใจและเจ็บปวดใจมากๆอยู่ พออ่านเรื่องนี้แล้วมันบีบใจจนเราลืมความเจ็บปวดจากเรื่องที่เราเสียใจไปชั่วขณะเลยค่ะ 555555

[Nattarat]

อ่านเรื่องนี้แล้วเศร้ามากๆ น่าจะมีต่อภาค 2 เป็นแบบ กลับชาติมาเกิดของทั้ง 2 คน

[karashi]

เศร้ามาก อ่านไปน้ำตาไหลไป หวังว่าวากับพีร์คงได้พบกัน

[มาม่าหมูสับ]

 

[พิศตะวัน]

เศร้ามากเลยแต่สุดท้ายก็ได่อยู่ด้วยกัน

[Pawana]

เป็นไรที่กัดกินใจ.  กัดกินความรู้สึก.    กัดกินอารมย์.    น่าสงสาร. เศร้า. สะเทือนใจสุดๆ.  ชอบแนวนี้มากอะ.  คนแต่งสุดยอดมากๆ

[Legpptk]

น้ำตาไหลพราก เศร้า กินใจมากๆ

[songte]

น้ำตาซึมเลย ทำไมต้องเศร้าขนาดนี

[khunchoq]

อ่านมาแล้วสองรอบถ้วน รอบนี้หานานมากกว่าจะเจอ เป็นเรื่องที่ตรึงใจอยู่เสมอ
ขอบคุณเรื่องดีๆของคุณลูกหมูด้วยนะฮะ

[Jenetqc]

11ปีกับการกลับมาอ่านเรื่องนี้อีกครั้ง ความรู้สึกยังตราตรึงเสมอ ได้อะไรหลายอย่าง หลากหลายความรู้สึกเหมือนที่เคยรู้สึกเมื่อนานมาแล้ว คิดถึงเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ สารภาพว่าหลังจากอ่านเรื่องนี้เมื่อ11ปีที่แล้ว เพลงโปรดในใจก็เป็นเพลง รักเธอทั้งหมดของหัวใจ ตลอดมา เปิดฟังทีไรก็มีเรื่องราวของพีร์และวาอยู่ในหัวเสมอ ตอนนั้นคอมเมนต์ไม่เป็น เลยถือโอกาสนี้ ที่กลับมาเจอเรื่องนี้อีกครั้ง ขอบคุณคุณลูกหมูที่เขียนเรื่องราวที่สวยงามแบบนี่ขึ้นมา สิบกว่าปีเรามีเรื่องนี้เป็นแรงบันดาลใจ กระตุ้นให้ใช้ชีวิตรักตัวเองเพื่อโอกาสที่อาจรออยู่ข้างหน้า ขอบคุณมากๆเลย 

[GRID]

เศร้าสุด ร้องไห้หนักมาก
อ่านกี่ทีก็เป็นเหมือนเดิม