SENPAI:11
(AI : Say)
วันนี้เป็นวันเสาร์ที่เหมือนันโลกวินาศศศศศศศศศศศศ!! T^T ผมโดนไอ้บ้านั่นโทรจิกตั้งแต่ตี 3
ใช่!! ตี 3 เพื่อที่จะมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วมันจะมารับตอน 6 โมงออกไปไหนไม่รู้พร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบเท่าบ้านที่มันบังคับให้ผมจัดเสื้อผ้าไปเป็นเวลา 5 วัน
“แกจะไปไหน ทำไมตื่นมาอาบน้ำตั้งแต่ตอนนี้ ?” เสียงดังขั้นด้านหลังเมื่อผมเดินลงมาที่ห้องครัวที่พอมีไฟที่เปิดอยู่บ้างแล้ว เพราะแม่บ้านจะตื่นขึ้นมาแต่เช้ามาเตรียมของทำงานบ้าน
แต่ประเด็นตอนนี้คือ ทำไมเฮียยูต้องมาตอนนี้ด้วยเนี่ย ToT
“เอ่อ ไอจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนน่ะเฮีย แล้วเฮียอ่ะทำไมตื่นมาเร็วอย่างนี้อ่ะ” ผมรีบพูดเร็วๆ
“เฮียจะไปหัวหิน…แต่แกพึ่งจะอายุ 13 เองนะ จะไปต่างจังหวัดเลยหรอ” พูดอย่างนี้ต้องไม่ให้ไปแน่ๆเลย จริงๆผมก็ไม่อยากไปนะ ออกแนวจะดีใจมากที่เฮีนมันจะไม่ให้ไป แต่ว่าถ้าผมไม่ไป แล้วไอ้บ้าต้นน้ำนั่นล่ะ
“ดูแลตัวเองดีๆแล้วกัน ถึงแล้วก็โทรหาเฮียด้วยนะ” เฮียขยี้หัวผมจนยุ่งแล้วเดินหนีออกไป ส่วนผมก็โล่งอกรีบเดินเข้าไปหยิบขนมมาเพื่อกักตุนไว้กิน ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่ามันจะพาผมไปไหนก็เถอะ
…
“ขึ้นมาสิ จะรออะไร” มาถึงแม่งก็ดุก็เลย =_=
“อื้ม…แล้วนี่จะพาไอไปไหนอ่ะ” ผมผมอีพี่ต้นน้ำเมื่อขึ้นรถเก๋งคันโก้ของมันมาแล้ว หรูหราชะมัดเลย
“ไปถึงเดี๋ยวก็มึงก็รู้เองนั่นแหละ…”
“นี่พี่ต้นทำไมไม่เรียกไอว่านายหรืออะไรอย่างนี้บ้างอ่ะ ทำไมต้องเรียกว่ามึงด้วยง่ะ” ผมถามออกไปมันก็ส่งสายตาดุๆมาให้ ก็ผมแค่คิดว่ามันไม่แฟร์แค่นั้นเอง
“…ก็ได้ ฉันจะเรียกว่านาย” มันพูดแค่นั้นแล้วก็ขับรถออกไปเลย พี่ต้นขับรถไปไหนก็ไม่รู้ ถามไปมันก็ไม่ตอบผมเลยหลับหนีแม่งเลย!
……………………………………………………………………………………………………
(Bomb : Say)
“นี่!! เมื่อไหร่เพื่อนของคุณจะมา” ผมตวัดสายตาไปมองไอ้เด็กนรก 1 (คิง) หรือเมียไอ้ทศนั่นแหละ วันนี้มันมาด้วยกัน และมันก็เล่าเรื่องที่ไปกระทำชำเราไอ้เด็กบ้านี่แล้วด้วย ตัวติดกันเป็นก้อนขี้หมา(?)เลย
แต่ปัญหาของพวกเราตอนนี้มันไม่ได้อยู่ตรงนั้น มันอยู่ตรงที่ว่าไอ้เด็กนรก 2 มันไม่ยอมมาซักที นัดไว้ตอน 6 โมงครึ่ง แต่ตอนนี้มันจะ 7 โมงครึ่งแล้ว ถ้าเป็นปกตินะพวกผมทิ้งมันไปแล้ว แต่รับน้องครั้งนี้มันดันไม่ปกติเพราะว่าอาจารย์ที่สนิทกันกับพวกผมซึ่งท่านต้องเป็นคนควบคุมการรับน้องครั้งนี้ สั่งให้พวกผมไปรอปีหนึ่งที่ลงชื่อรับน้องทุกคนถึงจะไปได้ เพราะอาจารย์ท่านไปกับพวกผมไม่ได้น่ะสิ!! เมียจะคลอดลูก =_=
“มาแล้วคร้าบบบบบ!!” เสียงกวนโอ๊ยดังเข้ามาในโสตประสาท ผมหันขวับไปมองมันทันที
“นี่คุณ ทำไมพึ่งมาเอาป่านนี้ คุณรู้มั้ยว่าคนอื่นเค้ารอคุณแค่คนเดียวเนี่ย” ผมตะโกนใส่มันทันที แต่มันทำหน้าตาไม่สะทกสะท้านเลยซักนิด
“รอแล้วก็รีบไปสิครับ มายืนอยู่ทำไมกันล่ะ”
“เอาน่า น้องมันก็มาแล้วไง ยังจะอะไรอีกวะ” ซีมันมาออกรับแทน ผมก็เลยได้แต่ต้องสงบสติอารมณ์แล้วห่างออกมา
“เอาล่ะ ผมจะประกาศที่นั่งบนรถบัสนี้ พวกคุณจะต้องนั่งกันกับพี่รหัสของพวกคุณเพื่อเป็นการฝากตัวกับพี่รหัสของคุณเอง เพวกคุณคงหาพี่รหัสของตัวเองเจอแล้ว เดินไปหาพี่ของคุณได้เลย แล้วพี่ของคุณก็จะพาคุณขึ้นไปนั่งกันเอง”
“ห้ะ ?? นี่พวกแก ใครเป็นคนสั่งให้นั่งแบบนี้วะ” ผมรีบหันไปถามเพื่อนๆของผมทันที ก็จะอะไรล่ะ ให้นั่งกับไอ้เด็กนรก 2 นี่ ผมได้คลั่งตายแน่ๆ
“ไอ้ทศ มึงไปคุยกับมันสิ” ไอ้เอกที่เป็นคนประกาศที่นั่งบอกผม ผมก็เลยเดินไปจิกไอ้ทศทันที แล้วทำไมไอ้เด็กนรกนี่มันต้องเดินตามผมมาด้วยเนี่ย
“ไอ้ทศ ใครให้มึงจัดที่อย่างห้ะ ?”
“ก็กูอยากนั่งกับเมียกูอ่ะ มึงจะมาแยกผัวแยกเมียกูทำไม…จริงมั้ยคิง” มันหันไปถามไอ้เด็กคิงนั่นมันก็พยักหน้าหงึกหงักทันที
“โอ้ย อะไรวะ!! คุณน่ะ ตามผมมา” หมอนั่นก็เดินหน้าบานตามผมขึ้นรถบัสมา
“นี่ไงที่นั่งคุณ เข้าไปสิ”ผมบอกให้ไอ้เด็กนี่เข้าไปนั่งด้านใน เพราะผมที่เป็นพี่ว้ากแล้วยังถือว่าเป็นสตาฟด้วย ผมจึงต้องเดินออกไปไหนมาไหน จะได้ออกได้สะดวก
“ผมไม่อยากนั่งติดหน้าต่างอ่ะ เห็นแล้วเมา”
“เรื่องมากจริง” ผมบอกแล้วก็กระแทกไหล่หมอนั่นเข้าไปนั่งด้านในแล้วมันก็เดินเข้ามานั่งข้างๆทันที ไอนี่เหมือนเด็กยักษ์เลย ผมไม่เข้าใจเลนทั้งๆที่ผมก็เป็นผู้ชายแม้จะเป็นไบแต่ก็ทำไมเตี้ยกว่าไอ้เด็กนี่ก็ไม่รู้ ผมเตี้ยกว่าไอ้ทศ ไอ้เอก ไอ้ต้นน้ำหรือแม้กระทั้งไอ้เด็กนี่ คิดแล้วเซ็ง!
“แล้วเพื่อนพี่ไปไหนอ่ะ คนนั้นอ่ะ”
“คนไหนล่ะ”
“ก็คนนั้นอ่ะ”
“แล้วมันคนไหนล่ะฟ๊ะ!!” ผมตะโกนไปสุดเสียงรู้ตัวอีกทีก็เห็นไอ้เด็กยักษ์(สรรพนามเยอะมาก)นี่มันหัวเราะอยู่แล้วคนทั้งรถก็หันมามองที่ผมเป็นตาเดียว
“…ชิ” ผมสะบัดหน้าหนีหันไปทางหน้าต่างไม่อยากเห็นหน้าตากวนทรีนนี่ให้ลกหูลกตา
หลับตานอนแม่งเลย!
(Bomb :End)
…
(You : Say)
วันนี้ผมตื่นตั้งแต่ตี 3 มาอาบน้ำแต่งตัว เหตุผลที่ต้องตื่นเช้าขนาดเพราะว่าวันนี้มันเป็นวันรับน้องไงล่ะ เมื่อคืนผมโทรไปถามไอ้คิงว่าจะเอาอะไรไปบ้าง ดันได้ข่าวใหม่ที่ว่ามันได้สามีแล้วซะงั้น โดนพี่ทศมันงาบไป
แต่ถึงแม้ว่าผมจะตื่นเช้า แต่ว่าผมก็นึกถึงพี่รหัสของผมที่มักจะเป็นคนขี้บ่นอยู่เสมอเลยอยากจะแกล้ง ถึงแม้ว่าอาจจะมีแนวโน้มว่าจะโดนทิ้งไม่ให้ไป แต่เดี๋ยวผมก็ตามไปจนได้นั่นแหละ และตอนนี้คนขี้บ่นนี่ก็หลับเอาหัวพิงกระจกหน้าต่างไปแล้ว เห็นแล้วก็น่ารักดี ตัวเล็กนิดเดียว แต่ทำท่าเหมือนจะกินหัวผมอย่างนั้นล่ะ
โป๊ก! โอ๊ย!
“ฮ่าๆๆๆๆ” ผมหัวเราะก๊ากทันทีเมื่อรถผ่านลูกระนาดทำให้หัวของบอมบ์(ก็ไม่อยากเรียกพี่อ่ะ)กระแทกเข้ากับหน้าต่างรถ
“นี่นาย อย่ามาหัวเราะนะ”คนตัวเล็กเม้มปากอย่างโกรธเคืองอีกมือหนึ่งก็เอามือขึ้นมาคลำหัวตัวเองป้อยๆ
“อ้าวๆ ไม่เรียกคุณเหมือนเดิมแล้วหรอฮะ”
“ชิ” เค้าท่าทางจะชอบทำไอ้เสียงชิๆอะไรนี่มากเลยสินะ บอมบ์ให้ไปพิงกระจกจะนอนอีกครั้ง และไม่นานก็หลับลงอย่างรวดเร็ว ผมโบกมืออยู่ข้างหน้าเขาเพื่อเช็คว่าเค้าหลับแล้วแน่ๆ แล้วจึงเอาหัวของเขามาหลับพิงบ่าของผม
จนเวลาล่วงเลยไปเกือบๆ 4 ชั่วโมงพวกเราก็มาถึงหัวหินกันจนได้บ่าผมนี่ชาไปหมดเลย
“บอมบ์ๆถึงแล้วครับ”
“อือออออออ” ร่างเล็กของบอมบ์ตื่นขึ้นมาขยี้ตาเล็กน้อยก่อนที่จะเบิกตากว้าง
O_o
“นี่ผมมานอนอยู่กับคุณได้ยังไงห้ะ”
“อ่าว ก็คุณมานอนพิงบ่าผมเองนี่ ไม่ขอบคุณแล้วยังจะมาว่ากันอีก” ผมบ่นพลางทำท่าบริการไหล่แล้วเดินลงมาจากรถ
“ขอบคุณ O///O” บอมบ์พูดแค่นั้นแล้วก็เขินหน้าแดงวิ่งไปหาหมอนั่นเลย…หมอนั่น…อ๋อ…ผมนึกออกแล้ว ชื่อต้นน้ำนั่นเอง…แล้วนั่นทำไมเด็กตัวเล็กๆที่ยืนอยู่ข้างๆพี่ที่ชื่อต้นน้ำถึงได้เหมือนน้องผมจังวะ
o_o
O_O!
“ไอ!!”
“O_o เฮีย!!” นั่นมันน้องผมจริงๆด้วย ผมเดินไปกระชากแขนไอออกมาจากพี่ต้นน้ำนั่นทันที
“มาทำอะไรที่นี่ ไหนบอกเฮียว่าจะไปกับเพื่อนแล้วนี่มากับใคร”
“คุณมายุ่งอะไรกับคนของผม อยากมีปัญหามากใช่มั้ยห้ะ?” ตอนนี้คนทั้งคณะหันมามองผมเป็นตาเดียวเพราะว่าผมกับไอ้พี่ต้นน้ำกำลังเผชิญหน้ากันอยู่ โดยมีไอยืนอยู่ตรงกลาง
“พวกพี่หยุดก่อน อย่างพึ่งมีเรื่องกัน…พี่ต้น นี่เฮียไอเองชื่อเฮียยู…”
“คุณเป็นน้องรหัสไอ้บอมบ์ไม่ใช่หรอ”
“ใช่ แต่พี่มายุ่งอะไรกับน้องผม…พาน้องผมมาทำไมที่นี่”
“ก็ไอเป็นเด็กของผม ผมจะพาไปไหนมาไหนด้วยก็ได้” พี่ต้นน้ำมันพูดหน้านิ่ง ผมยอมถอยเพราะยังไงก็เป็นรุ่นพี่ แล้วถึงผมจะกวนตีนแต่ตัวผมเองก็ไม่อยากที่จะโดนบอยคอตหรอก
“มากับเฮีนเดี๋ยวนี้ไอ”
“นี่คุณ จะไปไหนน่ะ…เรียกรวมแล้วนะ” เสียงเล็กๆของบอมบ์ตะโกนบอกผม แต่ผมไม่สนใจแล้ว ตอนนี้ผมต้องคุยกับน้องของผมให้รู้เรื่อง
“เฮีย..ไอเจ็บนะ”
“บอกเฮียมาเดี๋ยวนี้ ว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วเป็นอะไรกับไอพี่คนนั้นทำไมมันถึงบอกว่าไอเป็นเด็กของมัน”
“( . .) ไอ….” ไอไม่ยอมพูด แต่เลือกที่จะเงียบแทน
“ไม่พูดไม่เป็นไร…แต่ไอรู้มั้ยว่าเฮียหวงและห่วงไอมาก” ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนไอต้องก้มหน้าเหมือนจะกลัว
“ไอรู้…ไอรู้ว่าเฮียเป็นห่วงไอมาก แต่เดี๋ยวไอพร้อมเมื่อไหร่เดี๋ยวไอจะเล่าให้เฮียฟังเอง…แต่ตอนนี้ไอบอกเฮียได้แค่ว่าไออยู่กับพี่ต้น แต่พี่ต้นยังไม่ได้ทำอะไรไอ”
“เฮ้ออ…แล้วนี่เราพักกันที่ไหน”
“ไอยังไม่รู้เลย เดี๋ยวไอรู้แล้วจะมาบอกเฮียแล้วกัน”
“อืม มีอะไรให้บอกเฮียทุกเรื่องเข้าใจมั้ย เดี๋ยวเฮียต้องไปรวมแล้ว กินข้าวเช้ารึยัง” ผมถามน้องชายอย่างเป็นห่วง
“พี่ต้นพากินแล้วฮะ เฮียไปเถอะ เดี๋ยวจะโดนลงโทษเอาจนได้”
“อืม เฮียไปล่ะ อย่าไปไหนมาไหนคนเดียวล่ะ”
“ครับ”
2 Be Con.
ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมากเท่าไหร่ เดินๆเรื่องไปก่อน แต่เดี๋ยวตอนหน้าก็เริ่มมีอะไรบ้างแล้ว อย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ เม้นๆให้ด้วยล่ะ
หัวข้อ: SENPAI อยากได้พี่(รหัส)เป็นสามีไหมครับน้อง! [Yaoi][ตอนที่ 27] จบแล้วค่าาา!! (อ่าน 397349 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก