SENPAI:07
( I : Say)
“อึก…มึงจะพากูไปไหน…ปะ…ปล่อยกูลงเดี๋ยวนี้นะ” ตอนนี้ผมกำลังโดนไอเวรต้นน้ำมันอุ้มพาดบ่าเข้าไปในห้องๆหนึ่ง หลังจากที่มันต่อยท้องผมแล้วลากถมขึ้นรถมากลับมัน
“มึงไม่แหกตาดูล่ะว่ากูขับรถพามึงเข้าม่านรูด!!” ใช่ผมเห็นว่ามันคือม่านรูด แต่กูอยากจะถามเนี่ยมันผิดมากรึไงวะ
“โอ้ย ไอ้สัส!!” ผมร้องขึ้นด้วยความเจ็บเพราะว่ามันโยนผมลงบนเตียง ทั้งๆที่เมื่อกี้มันยังเอาผมพาดบ่ามันอยู่เลย
“ปากดีนักนะมึง เดี๋ยวมึงจะได้ครางทั้งคืนแน่…” มันพูดจบมันก็พุ่งเข้ามาหาผมที่นั่งจุกอยู่ที่เตียงทันที
“อื้ออออออ” มันจูบผม แต่ด้วยความที่ผมไม่ยอมเปิดปากให้มัน มันจึงกัดลงมาที่ปากของผมจนผมได้รับรสชาติของเลือดฝาด ผมคิดว่าปากของผมคงแตกแล้วแน่ๆ เมื่อผมยอมอ้าปากเพราะทนไม่ไหวมันก็สอดลิ้นเข้ามาในปากของผมทันที ผมยอมรับเลยว่ามันจูบเก่งมาก แต่ผมก็ไม่ยอมมันหรอกนะก็ได้แต่ใช้มือดันมันนออกไปนั่นแหละ แต่มันแรงควายมากเลยอ่า ToT
“ฮึก…กูยอมแล้ว..อย่าทำอะไรกูเลยนะ กูขอร้อง…ฮือออออ” ผมร้องไห้ออกไปแล้ว ผมร้องไห้ออกมาต่อหน้าคนที่ผมเกลียดมัน เพราะมันจะรังแกผม ผมยอมรับเลยว่าผมกลัวมันมาก ผมเป็นผู้ชายนะ ผมไม่ยอมปล่อยตัวให้ผู้ชายเอาหรอก
“หึ นึกว่าจะเก่งได้สักแค่ไหน…” มันพูดแค่นั้นก่อนที่จะลุกออกไปจากตัวผม เมื่อมันลุกไปแล้ว ผมรีบถอยตัวไปจนติดหัวเตียงทั้งๆที่งยังร้องไห้นี่แหละ!!
“ฮืออออ”
“มึงชื่อไอใช่มั้ย” มันถามออกมา มึงถามว่ากูชื่ออะไร แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูชื่อไอตอนที่บอกพี่กูน่ะ!
“เออ…โอ้ยย” ผมร้องออกมาอีกเพราะอยู่ๆมันก็บีบคางผม แล้วจับเชิดขึ้น…หัวกูแทบหลุดไอห่า
“พูดดีๆ มึงเป็นน้องกูตั้งหลายปี ว่าแต่มึงอายุเท่าไหร่”
“กูอายุ 13” ผมตอบไป แต่ตานี่กูจิกมึงเต็มที่เลยนะ ช่วยโมโหกูหน่อย กูกวนโมโหมึงอยู่ =_=
“ห่างกับกู 8 ปี…มึงต้องเรียกกูว่าพี่ต้นน้ำ ไหนลองเรียกซิ”
“ไม่!!”
“ ถ้าไม่เรียกกูจะจับมึงกดเดี๋ยวนี้แหละ แล้วเรื่องผัวทุกคนของมึง เลิกกับพวกมันซะอย่าให้กูได้รู้ว่ามึงยังเที่ยวไปอ่อยพวกมันอยู่”
“กูไม่มีผัวไอสัส!! ไอคนที่มึงด่าไปน่ะ พี่กูเอง และถ้าเป็นผัวกูมึงมีสิทธิ์อะไรมาห้ามให้กูไม่ต้องไปเอากับผัวไม่ทราบ”
“อ่อยอูอ๊ะ…อ่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” มันบีบคางผมอีกแล้ว เจ็บนะเว่ย ToT
“กูบอกว่าให้เรียกกูว่าพี่ต้นน้ำ แล้วต่อไปนี้ห้ามพูดคำหยาบกับกู แค่กูคนเดียวที่มีสิทธิ์พูดกับมึง…แล้วอีกอย่างกูจะรู้ได้ยังไงว่ามึงไม่ได้โกหกกูว่ามันเป็นพี่”
“ก็กู…เอ่อ…ผมเรียกพี่ชายว่าเฮีย” เมื่อผมบอกไป เหมือนมันจะนึกได้เลยเงียบๆไป
“แล้วอีกอย่างมึงต้องแทนตัวเองว่าไอ แล้วก็เอาเบอร์มึงมา” ผมพยายามนั่งนิ่งไม่ยอมยื่นโทรศัพท์ให้มัน มันเลยกระชากตัวผมขึ้นแล้วมาล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ของผมเฉยเลย…ไอคนไม่มีมารยาท ไอหน้าหนอน!!
“ก็แค่เนี้ย ทำเป็นดีดดิ้น…เสาร์นี้มึงว่างรึเปล่า” ผมว่านะ ถ้ามันถามอย่างนี้แปลว่ามันต้องให้ผมทำอะไรสักอย่างในวันเสาร์แน่ๆเลย ผมไม่บอกมันหรอกว่าโรงเรียนผมแม่งหยุดเนื่องจากพาครูไปเดินจงกลม(?)ตั้ง 2 อาทิตย์แน่ะ กูไม่หลงกลมึงหรอก แบร่…
“ไม่ว่าง”
“มึงต้องว่าง!! เสาร์นี้มึงต้องไปรอกูที่เซ็นทรัลเวิร์ลตอน 7 โมงเช้า ถ้ากูไปไม่เจอมึงล่ะก็…มึงเจ็บหนักแน่!!” มันพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่…ถ้ามึงจะบังคับให้กูว่างอ่ะนะ บางทีมึงก็ไม่ต้องถามกูก็ได้หรอกว่ากูว่างรึเปล่าน่ะ
“รู้แล้ว!! ไอจะว่าง ไอจะไปรอ…พี่ต้นจะพาไอไปไหนล่ะ” กระดากปากจริงๆกู
“ไม่ต้องเสือกอยากรู้ แต่มึงต้องเก็บเสื้อผ้าไปให้พอ 5 วัน….อย่าได้คิดจะขัดขืน เพราะกูสามารถหามึงเจอได้ตลอด…เพราะต่อไปนี้มึงคือของเล่นของกู” ‘ของเล่น’ ทำไมผมต้องไปเป็นของเล่นของมันด้วยล่ะ มีรางบางอย่างบอกว่ามันจะตามจองล้างจองผลาญผมไปตลอดเลยน่ะสิ
“พาไอกลับบ้านได้รึยัง ไออยากกลับบ้าน” ผมพูดดีๆกับมัน เพราะว่ามันจะได้ปล่อยผมกลับบ้านสักที เพราะดูท่าทางแล้วผมกลับไป จะมีงานเข้าแน่ๆ…ก็ไอแก้บ้ากามนี่ดันไปบอกกับเฮียผมอย่างนั้นนี่นา
“มานี่ดิ๊”
“เจ็บก็เจ็บเสือกให้กูเดินไปหาอีก…” ผมบ่นพึมพำๆ แต่มันดันเสือกหูดีได้ยินน่ะสิ
“กูได้ยินนะมึง”
“มีอะไร…ฮะ” ดูหน้ามันสิ ไม่แดกหัวกูเข้าไปเลยล่ะถ้าจะทำหน้าจะแดกกูขนาดนั้น
“เฮ้ย!!” ผมตกใจเมื่ออยู่ๆมันก็ก้มลงมาดูดที่ของผม และก่อนที่มันจะปล่อยมันก็กัดด้วยน่ะสิ เจ็บชะมัด
“ไปขึ้นรถ อย่าช้า เดี๋ยวมึงไม่ได้กลับ!!” ขู่ขนาดนี้มีหรอหนูไอจะไม่รีบทำตามที่มันสั่ง…กูสงสารตัวเองชะมัด T[]T
( I : End)
.
.
(Nava : Say)
“พี่คีย์ ไปเที่ยวด้วยกันกับผมสิ” ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในระหว่างปฏิบัติงานนะ ก็เป็นหมอนั่นแหละ…ผมเป็นหมอเด็กหรือกุมารแพทย์ แต่ตอนนี้ตามจีบหมอศัลย์ตัวเล็กๆตรงหน้าอยู่ พี่คีย์เป็นพี่ของผม 3 ปี อายุเขาก็ 33 แล้วล่ะ แต่ไม่น่าเชื่อว่าหน้าเด็กเว่อร์ๆ เขาชอบเย็นชาใส่ผมตลอดเลย…
“ไม่ไป” ดูสิๆ ไปร้ายสุดๆไปเลย หลายๆคนคงงงเพราะว่าคนหน้าตาโคตรโหดดูแบดบอยอย่างผมมาตามจีบผู้ชายตัวเล็กตรงหน้าที่มีลูกแล้วอีกต่างหาก แต่ไม่รู้สิ…ผมว่าเขาน่ารักดี
“ไปด้วยกันสิฮะ ไม่งั้นผมจะ….” ผมพูดพลางจับคนตรงหน้าที่เอาแต่พูดจาเย็นชาใส่ ให้หันมาหาผมแล้วดันพี่เขาไปจนติดผนังห้องทั้งๆที่ยังอยู่ในหน้าที่นี่แหละ….ทำไงได้ ต่อมหื่นผมทำงาน!!
“ถอยออกไปน๊า…อื้อออออออ” ไม่ทันที่พี่คีย์จะผลักผมออกไป ผมก็จัดการเชิดหน้าคนที่ตัวเล็กกว่าให้แหงนขึ้นแล้วบดริมฝีปากเข้าไปทันที และผมก็เป็นฝ่ายชนะเมื่อคนตัวเล็กยอมโอนอ่อนตามผม ปล่อยให้ผมชิมฝีปากเล็กๆนั่นอย่างสบายอารมณ์ แถมเจ้าตัวยังยกมือขึ้นมากำปกเสื้อกราวน์ของผมอีกต่างหาก
“แฮ่ก…” จูบแค่นี้ถึงกับหอบกันเลยทีเดียว
ผมน่ะแสดงให้เขาได้เห็นอย่างชัดเจนว่าสนใจในตัวเขา แต่พี่คีย์กลับทำท่าไม่สนใจ แต่ก็มีหลายๆครั้งที่ผมทำให้เขาโอนอ่อนตามผมไปได้อย่างเช่นวันนี้ ถึงขนาดเคยถอดเสื้อเขาได้แล้วด้วย แต่ก็มีเจ้าคิงลูกของพี่คีย์นี่ล่ะมาขัดจังหวะเขาเสียก่อน…แต่ในตัวของพี่เขามีบางอย่างที่ผมไม่สามารถหาคำตอบได้ เพราะผมรู้สึกว่าเขากำลังสร้างกำแพงต่อต้านผม และเหมือนกำแพงนั้นมันจะสูงขึ้นเรื่อยๆถ้าผมยังไม่รีบทำลายกำแพงนั้น ผมก็ไม่มีทางทำให้เขาเป็นของผมได้
แต่ในขณะเดียวกันผมก็มีผู้ช่วยนั่นก็คือคิงลูกชายของพี่คีย์นี่แหละ ที่คอยช่วยนู่นช่วยนี่ จนล่าสุดเจ้าตัวถึงกับไปเอากุญแจห้องของพี่คีย์มาให้ผมเลยเพื่อแลกกับการล่าลายเซ็น แต่ผมก็เต็มใจช่วยนะ แต่ยิ่งมีของแลกเปลี่ยนที่พิเศษขนาดนี้ก็ยิ่งลาภปากน่ะสิ
“นะ…นายปล่อยฉันนะ” เอาสิ ยิ่งดิ้นยิ่งรัด รู้จักรึเปล่างูเหลือมน่ะ เมื่อเหยื่อยิ่งดิ้นมันก็จะยิ่งรัดน่ะ
“ไม่ปล่อย พี่ตอบผมมาสิว่าจะไปเที่ยวกับผมรึเปล่า”
“ก็บอกว่าไม่ไปไงล่ะ นายจะมาบังคับฉันทำไม ฉันมีงานต้องทำนะ นายก็เหมือนกัน มีเด็กป่วยเข้ามาทุกวัน ไม่ไปทำงานทำการรึไง” ดุอีกละ เฮ้ออออ…อย่าว่าผมใช้เส้นเลยนะ โรงพยาบาลนี้แม่ของผมเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลน่ะ ผมเลยสามารถอู้(?)ได้มากกว่าคนอื่น แต่ก็ไม่ใช่ว่าใช้เส้นจนน่าเกลียดไม่ยอมทำงานทำการขนาดนั้น
“เฮ้อออ….เมื่อไหร่พี่จะยอมผมสักทีเนี่ย” ผมพูดออกไปตามที่ใจคิดเลยนะ ไม่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะข้าใจความหมายของผมรึเปล่า
“ยอมอะไร” ดูทำหน้าเข้า ไม่เข้าใจจริงๆด้วยแหะ…บอกตรงๆน่ารักโคตรๆอ่ะ
“ก็ยอมเป็นเมียผมไงฮะ”
“นี่!!” พี่เขาได้ยินถึงกับว้ากใส่ผมกันเลยทีเดียว ก็ผมอยากได้เขาจริงๆนี่<3
“อะไรล่ะ ไม่ไปก็ไม่เป็นไร แต่ผมเที่ยวเสร็จแล้วจะมาหานะ…จุ้บ” ผมชิงพูดเร็วๆแล้วจุ้บปากแดงๆนั่นอีกครั้งก่อนที่จะรีบเดินออกจากห้องไปทำงานที่ห้องของตนเองต่อ…หึหึ ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเมื่อกี้พี่เขาน่ะหน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลยล่ะ
(Nava : End)
……………………………………………………………………………………………………
( Tossakan : Say)
ตอนนี้ผมกำลังอุ้มไอเด็กเวร นรก @#$%^&!@#$%^&* ที่มันโคตรกวนประสาทแบบแสบสรร มันหักหน้าพวกผมจนแหกหมดแล้ว วันนี้ถ้าผมไม่ได้ทำอะไรมันนะ อย่าได้หวังว่ามันจะรอดออกจากห้องประชุมคณะไป!!
“ปล่อยนะ”
“ไอเด็กเวรมึงมานี่ดิ๊” ผมเรียกมันหลังจากที่โยนมันลงไปที่พื้น…ใช่ พื้นห้องนี่แหละ เผื้อหมาในปากมันจะหลุดออกมาบ้าง
“ไอพี่เฮงซวย มึงไปพูดอะไรให้คนพวกนั้นฟังห้ะ”
“กูมึงอยากเป็นเมียกูจนตัวสั่นไม่ใช่รึไง หึ…วันนี้มึงไม่รอดแน่ๆ”
2 Be con.
มาแล้วจ้า ตอนนี้หลายๆคนคงงงว่าทำไมไรท์แต่งแบบนี้ คือจะบอกว่าตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ไรท์จะแต่งเนื้อเรื่องเป็นแบบตัวละครบรรยายนะคะ และเนื้อหาตอนก่อนๆ ถ้าว่างๆจะไปแก้ใหม่ให้ผมจ้า
ฝากเม้นให้เยอะๆด้วยนะ
กระซิบๆ ตอนหน้าน้องคิงเสร็จแน่ๆ 555
หัวข้อ: SENPAI อยากได้พี่(รหัส)เป็นสามีไหมครับน้อง! [Yaoi][ตอนที่ 27] จบแล้วค่าาา!! (อ่าน 397073 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก