ดูงานกันนะ……1
ปกติเฮียจะไปดูงานปีละ 3-4 ครั้งครับ
ไกลบ้าง ใกล้บ้าง แล้วแต่โอกาส
แต่ผมไม่ค่อยอยากไปด้วยเลย กลัวสายตาคน
ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักก็ไม่สนใจหรอกครับ
หากเป็นเพื่อนร่วมงาน กลัวจะกระทบถึงเฮีย
ครั้งนี้ ยิ่งไม่อยากไปใหญ่เลย
มันรวมๆกันหลายจังหวัด เกือบๆ 60คน
แต่คราวนี้ไม่รู้ทำไม เฮียขอร้องแกมบังคับให้ไปด้วยให้ได้
งานนี้คนที่ไม่เกี่ยวข้องกับการดูงาน ก็พวกคู่สามีภรรยา จะออกเงินเอง
“ไม่อยากไปอะเฮีย เสียดายตังค์ หลายวันด้วย”
“น่า...หน่อยไปนะ เฮียอยากให้เราไปด้วย”
“มีคนไม่รู้จักด้วยเนี่ย อึดอัด”
จริงๆไม่อยากไปเพราะอยากเขียนนิยายรักของเรา...อิอิ
“แน่ใจนะ แล้วถ้ามีสาวๆสวยๆไปด้วยไม่ว่าอะไรเฮียนะ”
“อืม..”
“หมอจบใหม่น่ารักๆทั้งนั้นเลย ตัวงี้ขาว ปากก็แดง”
“หึ”
ลังเลแล้วครับ เด็กเดี๋ยวนี้ยิ่งหน้าตาดีกันอยู่ด้วย
“เนี่ย แล้วถ้าได้เมทเป็นหมอหนุ่มๆอีกนะ เฮ้อ คนบางคนจะเข้าใจเราผิดมั๊ยนะ”
“โห หวังใช่ไหม นี่แน่ะ”
ทุบไปแรงๆด้วยความหมั่นไส้
“โอ๊ย ใจร้ายเกินไปแล้วนะ ตังค์ก็ออกให้ ยังเล่นตัวอีก”
ประโยคหลังบ่นเบาๆ
“ก็ได้ๆ ไปด้วยก็ได้ เดี๋ยวมีแมวขโมย”
ในโรงพยาบาลที่เฮียทำงาน ทุกคนรู้จักผม
ส่วนใหญ่จะรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน
มีส่วนน้อยที่ไม่รู้ ก็เข้าใจว่าเป็นญาติกัน
นานๆครั้ง ผมถึงจะไปที่โรงพยาบาล
ไม่ค่อยอยากไปหาที่ทำงานครับ
เฮียไม่เคยห้าม ไม่แคร์ใครด้วย
ดีที่หัวหน้าเข้าใจ ดูคนที่การกระทำมากกว่าเรื่องส่วนตัว
2-3วัน ก่อนเดินทาง
น้องจิ๊ด พยาบาล สนิทกันพอสมควรโทรมา
“เฮียหน่อย รู้จักเล้าเป็ดมั๊ยคะ”
“เออ ก็ เออ เคยได้ยินนะ จิ๊ดถามไม”
“แล้วเฮียเคยเข้าไปดูป่าวคะ”
เอาไงดีนะตู ไม่อยากโกหกเด็ก
“จิ๊ดว่าน่าสนใจป่ะหล่ะ”
“ฮะ ฮะ อย่าทำไขสือเลยเฮียหน่อย”
“ง่ะ”
“รักจริงยิ่งกว่านิยาย..ใช่มะ”
“อ๊ากกก”
“จริงๆด้วย เนี่ยเถียงกะแขอยู่ว่าใช่เรื่องเฮียหน่อยรึป่าว”
“............”
“อร๊าย คนใกล้ตัวนี่เอง เฮียหมอ เฮียหน่อย”
“ง่ะ รู้ได้ไงอะ”
ไปไม่เป็นเลยผม ความซวยมาเยือนเป็นแน่แท้
“ไม่ต้องวอรี่เฮียหน่อย แก๊งเนิส..สาววาย เราจะปกป้อง เมะกะเคะ คร้า”
เหวอเลยผม สาววายช่างมีพลังศรัทธาอันแรงกล้า
“แล้วเฮียอยากรู้มะ ว่าทำไมจิ๊ดถึงมั่นใจว่าเป็นเฮียหน่อย”
“มัยหล่ะ”
“ก็เฮียบอกจะไปดูงานไง จิ๊ดอะเป็นแม่งาน จัดการดูงานครั้งนี้เอง”
“.........”
“รับรองทุกอย่างจะเป็นความลับ ถ้า..ถ้า....”
“จิ๊ด เราจะแบล๊กเมล์เฮียเหรอ”
“จิ๊ดออกจะดี เนี่ยรีเควสไปเลยว่าห้องเฮียกะเฮียหมอต้องเป็นเตียงเดี่ยวเท่านั้น อิอิ”
“ห๋า”
“8 คืนนะเฮียหน่อย แจกแจงมาให้ละเอียด จิ๊ดจะรอ อ้อ บนเครื่องไม่ต้องก็ได้ 555”
“วู๊ เรามานอนใต้เตียงเฮียเลยม๊ะ”
“ก๊ากกกก ได้เหรอ หนูเอาจริงนะ”
“เวรกรรม”
อ่านซะนะนังหนูจิ๊ด เฮียเขียน(ด่า) ถึงเราด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจ
แล้วงี้ NC ของผม มันจะขนาดไหนถึงจะถูกหลักพยาบาลหล่ะเนี่ย
ทริปนี้มีหมอผู้ชายเกือบๆ 30 คน ที่เหลือเป็นหมอผู้หญิง พยาบาล และบรรดาคู่ๆของหมอ
ทั้งหมดผมรู้จักไม่ถึง 10คน
วันเดินทาง
“หน่อยเตรียมของครบรึยัง”
“ไม่ต้องห่วง ระดับนี้แล้ว”
ตอบแล้วหันไปพิมพ์นิยายต่อ
“แน่ใจนะ”
“แน่ดิ”
ตอบโดยไม่เงยหน้ามามอง ผู้มีอุปการคุณ
“อืม แน่ใจก็ดีแล้ว”
ระหว่างเดินทางไปสุวรรณภูมิ
“เฮียๆ แวะเว่นหน่อยนะ”
“ได้สิ”
สักพัก
“เฮียๆ แวะบิ๊กซีข้างหน้าหน่อยนะ”
“อืม ให้ไวหล่ะ”
อีกสักพักใหญ่ๆ
“เฮียๆ แวะโลตัสเอ็กเพรสหน่อยนะ”
“.....”
แวะให้ครับ แต่ไม่พูด
อีกอึดใจ
“เฮีย เฮียคร้าบ หน่อยปวดห้องน้ำอะ”
จอดให้ที่ปั๊ม ผมรีบวิ่งเข้าเซเว่น
กำลังหยิบของแบบรีบๆ
“มันน่านัก มัวแต่พิมพ์นิยาย ลืมโน่นลืมนี่ ไม่ครบซะที”
ยัยป้าข้างๆอมยิ้ม อายชิบ
“แฮะๆ ของมันลืมกันได้อะ”
เคาน์เตอร์จ่ายเงิน
“รับขนมจีบ ซาลาเปาเพิ่มมั๊ยครับ”
“ไม่ ไม่ครั...”
“เอานี่ด้วย”
เจ้ากรรมนายเวรข้างหลังโยนถุงยางหลายกล่องมาข้างหน้าผม
วู๊ แซงคิว ไม่มีมารยาท
หันไปค้อน
“แหะ แหะ เยอะเดี๋ยวหมดอายุนะเฮีย”
“ไม่พอไปซื้อเอาข้างหน้า”
“อ๊ากกกกกกกกกกก”
ผมอายเด็กมานนนนนนนนน
บนรถ
คนขับยิ้มแป้น
“แวะตรงไหนอีกมั๊ยครับ”
“จะเอาไร”
ผมกอดอก เชิดหน้างอๆ
“จะได้ซื้อถุงยางเพิ่มอีกไง”
“บ้า”
“หึๆ”
ด้วยความหมั่นไส้
ผมเลยหันไปตวาด
“ชิ ไปหาเอาข้างหน้า”
“อ้าว...”
“....”
“โกรธไรเนี่ย”
ค้อนงามๆไปทีนึง
“เอาข้างหน้า แล้วอย่ามาเอาข้างหลังหล่ะ”
เฮีย...
หงายเงิบ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
nc
ช้าๆ
ชัดๆ
ใจเย็นๆ
ค่อยๆเสริฟ
เดี๋ยวจุก
ครับผม
หัวข้อ: รักจริงยิ่งกว่านิยาย ...Happy End......พฤติกรรมการกิน..ตอนต่อ (14/10/58) (อ่าน 639233 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก