ในที่สุด วันที่นัดกับอาร์ทไว้ก็มาถึง ฉันรู้สึกตื่นเต้นชะมัด ก็ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันตั้งกี่ปีแล้วล่ะ มันก็ออกจะเขินๆ อยู่เหมือนกันนี่
เสียงโทรศัพท์มือถือของฉันดังขึ้น ในช่วงสาย ๆ ของวันนั้น ฉันรับมัน
"ฮัลโหล จืดใช่มั้ย"
"อืม จืดเอง"
"คือว่า.... จืด วันนี้ เอ่อ.... เรา" เอ๋.... ทำไมเสียงเป้นแบบนี้ล่ะ
"อะไรเหรออาร์ท วันนี้อาร์ทจะมากี่โมงเหรอ"
"จืด อาร์ทขอโทษนะ วันนี้อาร์ทมีธุระสำคัญน่ะ คงไปรับไม่ได้"
"เอ๋.... มีธุระ อย่างนั้นเหรอ"
"จืดไม่เป็นไรนะ ไว้คราวหน้า เราค่อยนัดเจอกันอีกก็ได้นี่" นั่นสินะ คราวหน้าก็ได้
"จ้ะ ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าละกัน อาร์ทไปทำธุระเถอะนะ" ฉันก็บอกเขาไปแบบนี้ล่ะ ทำไงได้ คนมันมีธุระนี่
"ขอโทษจริง ๆ นะ จืด" จะมาขอโทษทำไมนะ
"ไม่เห็นต้องขอโทษเลย แล้วเจอกันนะอาร์ท หวัดดี"
"หวัดดี แล้วเจอกัน" อาร์ทวางสายไปแล้ว
แปลกที่ใจฉันมันรู้สึกจี๊ด ๆ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเพราะอะไร อาจจะเป็นเพราะไม่สมหวังหรือเปล่า หรือมันอาจจะมีอะไรมากกว่านั้นก็ได้ ใครจะไปรู้
++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากนั้นไม่ถึงอาทิตย์ ฉนก็ไปสมัครงานที่หนึ่ง ซึ่งเขากำลังขาดคนอยู่ ฉันก็เลยไปสมัคร แล้วก็ได้ เป็นแผนกบัญชี ตอนนั้นฉันตัดผมไปตั้งเยอะแน่ะ เสียดายเหมือนกัน แต่ทำไงได้ ที่ไหนๆเขาก็ไม่ค่อยรับหรอก กะเทยผมยาวน่ะ เอาไว้เข้าไปก่อนแล้วค่อยไว้ก็ได้นี่
วันแรกที่เข้าไปสมัครนะ ก็ตื่นเต้นแทบแย่ จะอะไรก็ผู้ชายในที่ทำงานน่ะสิ เพียบเลย แล้วมีแต่หนุ่ม ๆ ทั้งนั้น เฮ้อ..... แล้วเราจะไม่เกร็งแย่เหรอ แต่ก็ผ่านมันไปได้ ตกเย็นก็โทรไปบอกอาร์ทว่าได้งานแล้วนะ เขาก็ดีใจด้วย บอกว่าจะพาไปเลี้ยงเนื้อย่างเกาหลี
แต่ก็ไม่อยากรบกวนอ่ะเนาะ หุ แต่อาร์ทก็ชวนไปจนได้ วันนั้นเราสองคนเลยนั่งกินกันจนอิ่มแปล้ไปเลย เหตุการณ์ตอนนี้เหมือนจะดูดี แต่บอกแล้ว เรื่องของฉันมันพลิกแพลงอยู่เสมอ อยากรู้ใช่มั้ยล่ะ ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น
.......................แล้วเจอกัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
