สุดที่นรักฝากมาลงครับบ
อ่านโลด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แม่คับ พรุ่งนี้โบ๊ทไปหอแล้วนะ จะเปิดเทอมแล้ว” ผมพูดกับแม่
“เทอมสุดท้ายแล้วหนิ ตั้งใจเรียนนะ”
“คับแม่” ผมรับคำแม่ เทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้ว.....กับชีวิตในมหาวิทยาลัยของผม ผมจะได้เป็นบัณฑิตออก
จากรั้วแห่งนี้.....
ผมเฝ้าคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับที....ผมยังไม่อยากจะเชื่อเลย
ว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นกับชีวิตของผม การที่ผมได้รู้จักกับผู้ชายธรรมดาคนนึง
แล้วผมได้รักเค้า.....มีความรู้สึกดีๆ ให้เค้า.....ตามตื้อสารพัด......แต่สิ่งที่ได้มานั้น
ไม่คุ้มค่ากับการลงทุนเลยเลย........เพราะผมเคยได้สัมผัสถึงความรู้สึกดีๆ ที่ทีมีให้ผม
ได้ไม่กี่ครั้ง......นอกจากนั้นก็เป็นการรังเกียจ ขยะแขยง การขับไสไล่ส่ง และสิ่งที่
ทำร้ายจิตใจผมสารพัด.......
กับเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น......ถ้าจะมองในมุมของที....ทีก็คงไม่ผิด เพราะทุกสิ่งที่
ผมได้ทำลงไปนั้น มันก็เป็นเพียงสิ่งที่ตอบสนองหัวใจผมเท่านั้น โดยที่ไม่ได้มองใน
มุมของที.......
แต่จะให้ผมทำอย่างไรได้......เพราะในเมื่อผมรักที......ผมต้องการที......ผมอยากอยู่ใกล้ๆที
อยากมีกันและกันตลอดไป........
“ที ตอนนี้เราเหลือเวลากันอีกเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้ว ทีทนอีกหน่อยนะ ทนให้เรา
ตื้อที ทนให้เราตามที.....ทีทนเบื่อ ทนขยะแขยงเราเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายเถอะนะ
เพราะเดี๋ยวเราสองคนก็จะต่างคนต่างจบ ต่างไปทำงานของตัวเอง....นายก็คงกลับจังหวัด (บ้านนอก5555) นาย
ส่วนเราก็กลับบ้าน (กทม 555) ไปหางานทำ.....ทนหน่อยนะที” ผมพูดกับตัวเอง พลางน้ำตาไหลไป
เพราะคิดไปถึงวันที่ผมจะไม่ได้เห็นทีอีกต่อไป......
วันต่อมาผมเดินทางไปที่หอพักของมหาวิทยาลัย เมื่อผมไปถึงก็จัดการเก็บข้าวของเครื่องใช้
รวมทั้งจัดห้องและทำความสะอาด จนกระทั้งตอนบ่ายผมจัดการห้องเรียบร้อยทุกอย่าง...
ก็เลยโทรศัพท์ไปหาที......
“ที มาถึงหอยัง” ผมถาม
“ถึงแล้ว กำลังจัดของอยู่” ทีตอบ
“มาถึงนานหรือยัง” ชวนคุยไปเรื่อย ไม่รู้จะคุยอะไร
“ก็สักชั่วโมงกว่าๆ หน่ะ”
“เรามาถึงแล้วตอนนี้เพื่อนๆ ห้องเรายังไม่มาเลย สงสัยจะมาค่ำๆ”
“แล้ว???”
“เราเหงา เราคิดถึงทีอ่า” ผมบอก
“...................”
“เพื่อนๆ ทีมาหรือยัง” ผมถาม
“ยังอ่ะ มันยังไม่มากันหรอก แต่ละตัวแม่งจะมาอาทิตย์หน้ากัน”
“อ้าว ไมอ่า”
“ก็มันบอกอาทิตย์แรก ไม่มีไร เลยขี้เกียจมา” ทีบอก
“คิดถึงนะ”
“จะบอกอะไรกันนักหนา เห้อ”
“ขอโทษ ก้อเราคิดถึงหนิ ทีคิดถึงเราไม๊”
“................” ถอนหายใจแทน
“เรารักที เราแคร์ที เราไม่เคยคิดทำร้ายทีเลยนะ แค่นี้นะ ไว้เราโทรหาใหม่” ผมพูด
ประโยคสุดท้ายที่พูดกับทีก็เพื่อจะบอกให้ทีรู้เป็นนัยๆ ว่า ผมไม่เคยเอาเรื่องระหว่าง
เราไปพูดที่ไหน.....แล้วก็ต้องรีบวางสายก็เพราะว่า ทีอาจจะโกรธได้......สู้รีบวางสาย
ไปเองจะดีกว่า.......
อย่างที่ใครๆ รู้นะว่าสัปดาห์แรกๆ เนี่ย อาจารย์บางคนก็จะสอนแบบไม่ค่อยเครียด
สัปดาห์นี้ก็เลยเรียนกันแบบชิวชิว.....
ในความรู้สึกของผมตอนนี้.....ผมรู้สึกว่าทีเริ่มดีกับผมบ้างแล้ว....แต่เหมือนกับว่า
ทียังโกรธผมในเรื่องนั้นอยู่ ซึ่งผมคิดว่าอีกไม่นาน....ทีก็คงจะลืมเรื่องนั้นไปแล้วกลับ
มาดีกับผมเหมือนเดิม ก่อนที่จะถึงวันปิดเทอม......ผมก็ได้แต่ภาวนาให้สิ่งที่คิด
เป็นจริง..........
“ที เราคิดถึงที เราอยากกอด” ผมโทรหาทีตอนค่ำๆ
“.........”
“เรามาเจอกันหน่อยได้ไม๊” ผมถาม
“ที่ไหน”
“ห้องเราว่าง ตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลย”
“ไม่เอา จากหอนอกไปหอใน มันไกลกันจะตาย ลำบากจะตาย” ทีบอก
“แล้วเอาไงดีอ่า เราอยากเจอทีจริงๆ นะ”
“งั้นมาเดินมาเจอกันที่ภาควิชาของเราละกัน” ทีเสนอ
“ได้ๆ กี่โมงดีหล่ะ”
“2 ทุ่ม ละกัน”
“งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ” ผมพูดแล้วก็วางสาย......
ผมเหลือบไปมองเวลา ตอนนี้ก็ 1 ทุ่มเศษๆ เหลือเวลาอยู่ไม่ใช่น้อย.....เลยไปอาบ
น้ำอาบท่าเพื่อที่ว่า ตอนเจอทีจะได้ตัวหอมๆ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ.......ผมเหลือบมองเวลา ซึ่งก็เหลือเวลาอีกไม่มาก
ผมเลยรีบออกจากหอเพื่อเดินไปที่ตึกเรียนตามที่ได้นัดกับทีไว้.........
พอถึงตึกภาคของที...... ก็ใกล้สองทุ่ม ตามเวลานัด..
ผมก็นั่งรอ.......รอ ...... และรอ จนสามทุ่มสิบห้า ทีก็ยังไม่มา
หรือเราจะโดนทีหลอกอีแล้วหว่า.............
แต่หลังจากคิดได้ไม่นาน ร่างคนที่ผมรอมาตลอดเวลาก็ปรากฏขึ้น
ผมมองตาทีก็รู้แล้วครับว่าต้องทำอะไร ผมเดินนำไปยังห้องอาบน้ำอย่างรู้งาน
ก่อนที่ทีจะเดินตามเข้ามา แค่มองตาก็รู้แล้วครับว่าทีต้องการอะไร
ผมจึงไม่รอช้าที่จะก้มลงไป “ใช้ปาก” กับน้องชายของที ซึ่งแข็งรอตั้งแต่เมื่อไหร่รู้
แต่จู่ๆ ทีก็ถามขึ้น “ทำไมวันนี้ไม่กอดเรา?”
ผมทำหน้า งงๆ แล้วตอบไปว่า “เดี๋ยวทีจะรำคาญเราเปล่าๆ”
แต่เหตุการร์ที่ผมนึกไม่ถึงก็เกิดขึ้น ทีครับ ทีดึงผมขึ้นมากอด จำได้ว่าตอนนั้น หน้าแดงเลยครับ
นี่เป็นครั้งแรก ครั้งแรกจริงๆ ที่ที กอดผม โดยที่ผมไม่ได้ร้องขอ
ผมก็ได้แต่งงและตกใจกับการกระทำของที แต่.... ทีก็คงแค่สงสาร ผมคิดในใจ
หลักจากกอดได้ซักพัก ทีก็ผลักผมออกจากที ........ ไม่ต้องให้บอกครับ หน้าที่ที่ต้องทำ หน้าที่ที่ทีไม่เคยเยกร้องต้องการ
ผมก้มลงไปใช้ปากกับน้องชายของทีอย่างรู้งาน นานเท่าไหร่ไม่รู้ จนทีปล่อยเสียงครางออกมาเป็นช่วงๆ
จนทีกระตุก ถึงจุดสุดยอด........ ผมกลืนกินน้ำของทีด้วยความรัก ความรัก ที่ไม่คิดว่าจะได้ถูกรักตอบ
จากนั้นก็เหมือนเป็นหนังม้วนเดิม ทีเสร็จ ก็ได้เวลาที่เราสองคนกลับห้องใครห้องมัน
ผมมองตมหลังทีตาละห้อยย ......... คงเป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ ทีก็แค่ สงสาร สมเพช เวทนา ที่ยอมมากอด
แต่ทำไงได้ครับ ผมไปเสนอตัวให้เค้าตั้งแต่แรกนี่
แต่............... อยู่ดีๆ ทีก็หยุดเดิน แล้วหันกลับมา
ทีกำลังเดินมาหาผม ผมงงเล็กน้อย คิดไปว่าทีลืมของอะไรไว้รึเปล่า....
ผมก็เลยถามออกไปครับ “ทีลืมไร”
ทีเดินมาประชิดตัวผม แล้วหอมแก้มผม........
สิ่งที่ทีทำ ทำให้ผมหยุดนิ่งไปชั่วขณะ.......
จนทีบอกว่า ก้อลืมหอมแก้มนายไง.......
จากนั้น.........ทีเดินกลับออกไปอย่างรวดเร็ว
ทิ้งความคาใจไว้ให้ผมอย่างมากมายยยยยยยยยย
ที่นายทำ หมายความว่าไง?
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คงใกล้จบภาคแรกเต็มที่แล้วครับ เป็นส่วนที่โบทเขียน คงจบก่อนโบทไปเรียนต่อแน่นอนครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
