stolen heart
รักนิดๆ แต่รักนานๆ
18 (ผู้) จัดการ
[ออออออดดดดดดด] ออดพักเที่ยง 12.00 น. วันจันทร์
"ไปเว้ย กินข้าว" อั๋น ว่านและเพื่อนในแก๊งลุกทันทีที่อาจารย์สั่งเลิกคลาส
"เฮ้ยกริช ได้ข่าวมึงอาละวาดพี่อ้อแอ้เมื่อวานเหรอวะ" มังกรหันมาหาผมโดยไว เมื่อเช้ามาสาย ต่างคนต่างวิ่งเข้าห้องเรียนจึงไม่ได้คุยกันก่อน
"ไม่ตอบก็รู้ว่าชัวร์ พี่อ้อแอ้โทรไปเล่ากูเองเลยนะเว้ย ฟ้องใหญ่ว่ามึงไปมาคุใส่แกจนต้องเปลี่ยนมาถ่ายพอร์ทแถวนี้แทน เจ๋งมากสหาย 555" แฮงค์พูดถึงพี่กะเทยเอเจนซี่ของตัวเองเช่นกัน สองคนนี้รับงานถ่ายแบบ เพิ่งจะซาลงเมื่อต้นเทอมปลายนี่เอง
"ดาน่ากับป้าหยาดทำเรื่อง" ผมสบถ
"พี่ดาน่าไลน์บอกกูแล้ว เป็นไงล่ะทีนี้ น้องหน้าตาดี เด่นมากด้วย ทิ้งไว้เดี๋ยวแมวมองคนอื่นก็ต้องเห็น โชคดีที่เป็นบริษัทพี่อ้อแอ้" มังกรถนัดอัดซ้ำไม่เคยเกรงใจ
"รับงานกับน้องเลยซิวะกริช ไหนๆ ก็ไหนๆ" แฮงค์
"ช่าย ใช้โอกาสในวิกฤติ สนับสนุนเต็มที่เพื่อน 555" อั๋นเชียร์
"งงว่ะอั๋น วิกฤติในโอกาสไม่ใช่เหรอ" ว่าน
"เหมือนกันนั่นแหละไอ้ว่าน ทำงงเดี๊ยะ" ในกลุ่มคุยกันเอง
ผมปวดหัวลึกๆ อยากประท้วงเต็มแก่ ปมด้ายยุ่งขิงจากคนตัวเล็ก น้องรูปร่างหน้าตาดีเกินไป จะเก็บไว้ดูคนเดียวก็ไม่ได้อีก ซวยจริง
"กูได้ข่าวมากกว่านั้น พวกมึงอยากรู้มั้ย" มังกรตัวปากสว่างยังจะฟื้นฝอยหาตะเข็บ
"ว่า?"
"เฮ้ย ว่ามา กูอยากรู้"
"ให้ไวมังกร"
"ที่ต้องย้ายมาเก็บพอร์ทร้านแถวนี้เพราะเด็กฝรั่งมีรอยแดงเต็มตัว ฮิ้ววววววว" สิ้นคำจากปากมังกร
"เฮ้ยๆๆๆ ได้กันแล้วเหรอวะ โอ้ววววววว"
"อ๊า เชรี่ยกริช งุบงิบไม่บอกวะ ทีงี้ล่ะด่วนชิบหาย"
"พ่อกามนิตหนุ่มที่พวกกูรอคอย ขอกรี๊ดที วู้ๆๆๆ"
"555 อย่างนี้ต้องฉลอง ฮิ้วววววว" แต่ละตัว
"หึหึ โอ๊ย เบาๆ" ผมวิ่งหลบตุ๊บตั๊บหลายที อย่าให้บรรยายว่าถูกประเคนอะไรบ้าง เพื่อนแก๊งนรกวิ่งตามอวยพรจนอ่อม ณิชน้อยช่วยพี่กริชด้วยคร้าบ
ยิ้มไม่หุบรับสมอ้าง ฝีมือกูเอง สาเหตุหลักที่ล่มงานพี่อ้อแอ้จากฝั่งนครให้มาถ่ายรูปทำพอร์ทโฟลิโอร้านโฟโต้หน้าปากซอยคอนโดเรา
เป็นคนโทรแจ้งยกเลิก ไปไม่ได้เพราะเด็กป่วย พี่อ้อแอ้บอกมีธุระอยู่ฝั่งนี้ กำลังจะแวะเอาเอกสารอีกชุดไปให้เซ็นพอดี พอเห็นตัวน้องเท่านั้นก็กรี้ดลั่น ยามมาเคาะนึกว่าไฟไหม้ ไม่น่าพาลงไปคอฟฟี่ชอปข้างล่างเลย ถูกลากไปถ่ายรูปเข้าแฟ้มจนได้
"กูไม่เก็บข้าวให้นะเว้ย ไปหากินกับเชฟมึงเองละกัน"
"ต้องบอกว่ามันกำลังจะไปกินเชฟเป็นอาหารดีกว่าว่ะมังกร ฮิ้ว"
"บ่ายสองอาจารย์สรุปแนวข้อสอบนะเว้ย ไม่มากูไม่ให้ด้วย"
"ห้าม-ทำ-เด็ก-ลุก-ไม่-ขึ้น-อีก" แฮงค์ตบหลังอั่กๆ ตามคำ จะตายคาโคเวอร์เวย์อยู่แล้วเพื่อน
"ไอ้พวกสาระเลว..."
ผมถูกซ้อมจนพอใจก่อนปล่อยให้มารับตัวณิชที่ตึกฟู้ด น่าจะสอบวิชาแรกเสร็จแล้ว เห็นยืนรอฟังอาจารย์เชฟวิจารณ์ผลงานอยู่
ประตูครัว 1 ใกล้กันเปิดออกก่อน ภาคฟู้ดเฮโลออกมา เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อชื่อกล้วยชะงักปะทะเห็นผมยืนอยู่พอดี...จ้องตาคู่อริไม่พลาด
"..." รุ่นน้องขมวดคิ้วยุ่งก่อนยอมก้มหัวให้
"..." ผมพยักหน้าตอบ กูจะดูแลณิชเองไม่ต้องห่วง
---
สักพักครัว 4 ก็เปิด เด็กพุ่งออกมาคนแรก
"เดี๋ยวณิช ยืมเลคเชอร์ก่อน จะรีบไปไหนนั่น" เพื่อนรั้งจากข้างใน
"ไอ้ซุปมีซีร็อกซ์ เอาจากมันละกัน"
"อ๊า พี่แว่นเซเลปนี่หว่า มาหาใครวะ จะไปไหนไอ้ณิช เฮ้ยๆๆกลับมานี่ ไปกับพี่เค้าทำม้ายยยย"
"ยุ่ง! น้ำ กลับหอ"
"เชรี่ยเชียง! เห็นเปล่า ไอ้ณิชๆๆๆ วาณิชเพื่อนกูขึ้นรถไปแล้วววววว" เพื่อนสนิทของน้องโดนลากจากไปโดยไส้ศึกลับๆ ชื่อเชียง ตัวเล็กเดินเร็วมาหาผม ท่าก้าวยังแปลกจนอดขำไม่ได้ ฝีมือกูจริงๆ เว้ยเฮ้ย
---
-----
12.20 น. ยี่สิบนาทีต่อมา...ในห้องคอนโดเรา
"ณิชช้า วางจาน 11 โมงครึ่ง แกะผักไม่เสร็จไอ้น้ำเลยม้วนมะเขือเทศใส่ไปแทน กลุ่มเราเลยรอด มะรืนสอบเดี่ยวไม่มีคนช่วย ตายแน่" เด็กบ่นอุบ
"ไหนดู หายไข้ยัง" ผมไม่สน ตามไปกอดเอวพลางดึงหมวกแก๊ปออกให้
ก้มหน้าผากชนหน้าผากวัดอุณหภูมิความร้อน เห็นเหงื่อซึมไรผมน่าจะทุเลาอาการไข้บ้างแล้ว
ยกแขนพาดบ่าปล่อยผมลูบเอวช่วยนวดแผ่นหลังให้ เราขยับเต้นรำช้าๆ นิ่มนวล
"อือ...ดีจัง" ซบอกผม ครางเป็นแมว
"หึหึ"
"พี่กริชเรียนอีกทีกี่โมง รีบกลับดีกว่าครับ ณิชอยู่ได้"
"ไม่มี" ดูดมุมปากช่างจำนรรจา กดจมูกหอมแก้มฟอดใหญ่
"ไม่มีได้ไง พี่แฮงค์ไลน์มาบอกบ่ายโมง พี่มังกรก็บอกมีสอบ ตกลงอะไรกันแน่"
"ไปเชื่อมัน"
"อ้าว"
"555" ขำหน้าตาลูกแกะ นึกด่าเพื่อนจอมเสือกอยู่ในใจ กลับไปกูจะฆ่ามัน
"หิว กินข้าวดีกว่า" ผมเทข้าวลงจาน อยากร่วมมื้อเที่ยงกับคนน่ารักครับ กินเสร็จจะได้บังคับให้กินยาแล้วนอนพัก
"หิวๆๆ"
"555"
"ดีเลยจะได้ตัวสูงไวๆ พี่วิทย์บอกอยู่ว่าตอนเด็กอาจจะโภชนาการไม่ดี เตี้ยไปหน่อยแต่กินตอนนี้ยังทัน" จิ้มข้าวโพดอ่อนเข้าปากเคี้ยวกรุบกรอบ
"พี่วิทย์ไหน?"
(ณิชบอกผมภายหลังว่าพี่กริชถามได้กระชากไส้มาก นัยน์ตาคมกริบจ้องไม่วางอีกต่างหาก เมื่อครู่ยังหวานเชื่อมจะจมโหลน้ำผึ้งตายอยู่แท้ๆ น้องอยากมุดโต๊ะหนีกันเลยทีเดียว 555 ผมดุขนาดนั้นเชียว)
"พี่วิทย์ วิชชี่ช่างแต่งหน้าบริษัทพี่อ้อแอ้ไง เจ้าของร้านบิวตี้ที่คุณแม่ไปวันก่อน จองณิชจะให้เป็นพรีเซนเตอร์ที่ร้านนั้นด้วย"
"เฮ้ย! ได้ไง?"
"ได้ซิ กองประกวดถ่ายแค่เสื้อผ้า ที่เหลือก็รับงานได้หมด คุยกันแล้วโอเคครับ ว่างี้"
ถุงสารพัดกองพะเนิน โทรฟี่เอย รางวัลของสมนาคุณเอย ไม่รวมสินบนถูกใจคุณนายแก้วกุสุมา คุณป้าหยาดแม่ยกอีกตรึม ไม่ได้สนใจตั้งแต่วันนั้นแล้ว
"ไปบอกเลิก พี่ไม่ให้ณิชทำ!"
"อ้าว รับเงินมัดจำเรียบร้อย พี่ดาน่ายังพาไปเปิดบัญชีให้เลย" พองแก้มป่องเป็นมนุษย์ปลาทอง ลุกเก็บจานไปล้าง โชคดีที่เปิดเรื่องหลังกินเสร็จ มิเช่นนั้นอาจมีล้มโต๊ะชัวร์
โมโหฉิบหาย เรื่องของเราเพิ่งเคลียร์ไปหมาดๆ ดันมาใหม่ให้กลุ้มใจอีกจนได้ เห็นน้องก้มหน้างุดหันหลังยืนล้างจานเงียบฉี่ คงเสียใจที่โดนดุ ผมเข้าข้าง โอบเอวหลังวางคางเกยไหล่
'ฟอด...' เอากำไรไว้ก่อน "พี่ขอโทษ ไม่โกรธนะครับ"
"..." ง่วนเปิดน้ำล้าง
"พี่ล้างเอง ณิชเอาเบอร์พี่อ้อแอ้กับพี่วิทย์มาดีกว่า พี่คุยเอง...จุ๊บ" ไซ้ปากนัวเนียจุดอ่อนหลังคอ
"อย่าดิ จั๊กกะจี้ 555"
ข้อดีของคนนี้ งอแงบ้างแต่พูดรู้เรื่อง หัวเราะเก่ง ช่างจั๊กจี๋ง่ายด้วย
"ต้องลงโทษ ปล่อยห่างสายตาไม่กี่วัน แอบทำอะไรก็ไม่รู้ ดาน่าก็เหลือเกิน" พี่สาวนั่นล่ะตัวดี
"เซอร์ไพรส์ไงครับ" เด็กยังปั้นหน้าทะเล้นอีก
"ใช่ เซอร์ไพรส์มาก" สารภาพว่าผมอึ้งสุดๆ ฟังป้าหยาดเล่า (แบบใส่ไข่ตีแตก) แล้วยังหัวเสียไม่หาย
"555" กอดหอมนัวเนียเด็กน้อยจนหลุดหัวเราะ จานเกือบแตกหลายใบเพราะผมรังแกน้องไม่หยุด
การสอบของภาคฟู้ดผ่านไปด้วยดี เซอร์ไพรส์อย่างไม่น่าเชื่อคือการสอบเดี่ยวที่ว่ายากนักหนา ณิชกลับผ่านฉลุยเพราะอาจารย์เชฟหญิงผู้คุมสอบตาดีเห็นชอปของ SiS จากสาขาที่ไหนซักแห่ง ภาพณิชถือถ้วยรางวัลกลายเป็นสติกเกอร์ติดกระจกรอบร้าน
ตามติดเป็นลูกโซ่อย่างรวดเร็วในบ่ายวันนั้นทันทีก็คือ น้องถูกกิจกรรมนักศึกษาเรียกพบ จะให้ถ่ายแบบชุดคณะลงเว็บของวิทยาลัย ไอ้กริชกุมขมับทรุดของจริง กำลังจะได้ฤกษ์บล็อคทุกโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คคืนนี้อยู่แล้วเชียว ตายแน่งานนี้
---
-----
ณ สตูดิโอถ่ายแบบในกรุงเทพมหานคร ช่วงพักเบรค
"ไม่ยักรู้ว่าต้องใส่เจลเยอะขนาดนี้ เส้นผมแข็งโป๊กเลยดูซิ" น้องสะบัดหัวหนามทรงเกาหลีเล่น
"อืม..." จงใจก้มใกล้ จมูกปากแตะหน้าผากเด็กหล่อใส
"แอ่ะ แล้วดมอะไรณิชน้อยคร้าบ"
"เจลยี่ห้อไหนจะได้รู้"
"แอะ คนเต็มเลย"
"นั่นแหละ พยานเยอะดี"
"อ๋อย" ยิ้มกว้าง แก้มแดงหน้าฟัด
"555"
กริชจัดเต็ม ท่ามกลางสตาฟนี่ล่ะของถนัด จะได้รู้ของใครเป็นของใคร ไอ้คนตัวสูงรองแชมป์ที่แอบแต๊ะอั๋งเด็กกูจะได้ถอยห่างไปซะ
แค่สอบเสร็จ เสาร์อาทิตย์ต่อมาก็ต้องพาเด็กมาถ่ายแบบเสื้อผ้าของ SiS ตามข้อตกลง สอดส่องทุกๆ อย่างที่เกี่ยวกับเด็กน้อย พี่อ้อแอ้ผู้ดูแลไว้ใจได้ด้วยสนิทสนมและเคยร่วมงานกันมาก่อน ผมเองก็ผ่านงานนายแบบมาบ้างจึงเข้าใจสภาพดี แต่กับคนนี้...ปล่อยไม่ได้จริงๆ กูหวงครับพี่น้อง
เล่นโน้ตบุ๊ค มาสเตอร์เกมผ่านเน็ต อ่านชีทไปพลางๆ อีกไม่กี่วันผมจะเริ่มสอบไล่ จะจบแล้วจำเป็นต้องใส่ใจเต็มที่
พยายามปิดหัวสมองไม่ใส่ใจคลื่นรบกวน พี่อ้อแอ้มากระซิบกับผมเมื่อครู่ ได้รับอนุญาตจากอาจารย์ภาคฟู้ดของเด็กว่าไม่ต้องไปเป็นสตาฟงานสัมมนาแล้ว ช่วงเวลาทองต้องกอบโกย จะพาไปเปิดตัว รับงานให้ว่อน ผมแย้งให้รอปิดเทอมก็ไม่ยอม ไอ้กริชกำหมัดสะกดกลั้นเกือบต่อยกะเทยตาย
---
18.00 น. ในรถ พากลับทันทีที่สั่งคัต
"ว้าว! พี่ดาน่าถึงลอนดอนแล้วเหรอ ห้องสวยจัง มีเฟอร์บี้ด้วย 555" เด็กตาโตจ้องมือถือตาไม่กะพริบ ดาน่ากลับไปอังกฤษแล้ว ถึงที่หมายจึงไลน์มาส่งข่าว นี่ก็อีก โมเมเลี้ยงต้อยเด็กผมตลอด
"..." ไม่พูดเพราะกำลังขับแคปติว่าคันใหญ่
"สติกเกอร์อันไหนดี...โอเคออกสื่อได้ ส่ง 555" เด็กน้อยเล่นสนุก
"สนุกใหญ่ กินนี่ก่อน พี่หิว" ผมจอดรถร้านอร่อยใกล้คอนโด กินให้เสร็จจะได้ไม่ยุ่งยากอีก
"โย่! บะหมี่หยก อยากกินๆ อ้อ เกือบลืม พี่กริชว่างบ้างมั้ย อยากเอาอีดำไปเลี้ยงบ้านพี่ซักวัน โทรขอคุณแม่แก้วแล้วเมื่อบ่าย" เด็กลงจากรถ รอผมจับมือพาเดินเข้าร้าน
"พรุ่งนี้เช้า ไม่งั้นก็รอเรียนจบ ไฟน่อลเสร็จโน่น"
"ไปพรุ่งนี้เลยได้ไหม ดำนอนข้างถนนเพราะหมาบ้านนั้นกัดมัน ป้าแกโทรมาบอก เขาเอาเข้าบ้านก็ไม่ยอม มุดหนีทุกที...นะครับนะ"
"โอเค ปลุกพี่ด้วย" ใจอ่อนตรงนะครับนี่เอง
"เย้! ขอบคุณคร้าบ ณิชเลี้ยงเต็มที่ บอสอยากกินอะไรยกเว้นไข่"
"หึหึ" ผมอารมณ์ดีขึ้นทันตา
เป็นมื้อที่ผมลืมไม่ลง ต้มกระดูกหมู กะหล่ำปลีผัดน้ำปลา เกี๊ยวทอด และก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กหมูต้มยำ ชั่วโมงกว่าๆ ต่อมาเราก็มีเลิฟซีนที่โซฟา
เที่ยงวันรุ่งขึ้นน้องตื่นด้วยอาการงอนแง่นง่อนบวกโอดครวญน้ำตาเล็ด บ่นอุบว่าจะจำบะหมี่ร้านนั้นจนวันตาย ผมไม่รู้จะขำหรือสงสารดี เวลาแวะกินด้วยกันอีกครั้งต้องบังคับไม่ให้เด็กสั่งต้มยำอีก ขับรถผ่านทีไรได้หัวเราะอารมณ์ดีทุกทีครับ ความลับเล็กๆ ของเรา
ดำกลายเป็นแม่เจ้าข้าวเหนียวดำ พันทางตัวติดกับโดเบอร์แมนไม่ห่าง เข้ากันได้ดีกับโกลเด้น 3 ตัวไม่มีปัญหา มีความสุขทั้งคนทั้งหมา บางครั้งน้องมีงานแถวนั้นจะแวะไปกอด สุนัขร่าเริงและสุขภาพดีเรียกว่ากลายร่างเป็นตัวใหม่กันเลยทีเดียว
ขณะเด็กมีนัดทำงานวงการทุกวัน ถึงว่างก็ถูกนัดออกไปเข้าชอปบิวตี้เสริมออร่าร่างกาย ส่วนพวกผมยุ่งจะจบการศึกษา
---
-----
"ได้ข่าวน้องพ่อค้ากูได้โฆษณาอันนั้นเหรอวะ จะลันช์วันไหน" มังกรก่อนใคร
"ออร่ากระจายใหญ่แล้วนะมึง เอาอยู่เหรอวะ" แฮงค์
"กูกลบทุกวัน เครียดอยู่เนี่ย" ผม
"ทำใจเพื่อน คนมันจะดังอะไรก็ฉุดไม่อยู่ หายากอยู่นะได้งานเยอะขนาดนี้ แมวมองขยันด้วยล่ะกูว่า" มังกรอินไซด์ด้วยรักชอบถนนสายบันเทิงอยู่เหมือนกัน
"พี่อ้อแอ้เชื่อมือได้อยู่หรอกกริช อย่าคิดมากไปเพื่อน" แฮงค์ตบบ่า
"เด็กเองด้วย ฟังๆ มาว่าน้องสงบกว่าที่คิด ปกตินิวเฟซมักจะล้นไม่พอดี หนูเล่นได้ หนูทำเอง หนูว้อนท์พรีเซนต์นั่นนี่ แต่ณิชเป็นตัวของตัวเอง นิ่งมาก นี่จากปากเอเจนซี่กูเลยนะเว้ย"
"เออ" ผมยังบีบนวดหัวตาอยู่ดี บังคับให้เลิกงานอย่างช้าสุด 2 ทุ่มห้ามเกินนั้น เด็กถึงวงแขนไอ้กริชภายใน 4 ทุ่มทุกวันก็โอเควะ
"เอาน่า สอบเสร็จกูรับงานเดียวกับน้องเอง ช่วยดูให้" มังกร
"กูด้วย" แฮงค์อีกคน
"แทงกิ้ว อ้อ เด็กมึงเป็นไงบ้างวะแฮงค์?" ผมถามเพื่อน
"เออว่ะ ไอ้ผมยาวตกลงว่ายังไง เจ้านายพ่อกูจะเซ็นอนุมัติทุนอยู่แล้วนะเว้ย คำเดียวบอกมา จะเอาไม่เอา" มังกรพูดทวง
"ดื้อชิบหาย กูจะทุบหัว ลากคอไปกินบนขอนไม้เปียกรู้แล้วรู้รอด วันก่อนไปเดินสยาม เจอแมวมองเข้ามาทาบทาม...จะบ้า" แฮงค์โอดหวงคนของตน
ผมนึกออกบัดนี้เองว่าทุนอาทิตย์กรุ๊ปที่ว่ามาจากนามสกุลของพี่เหยี่ยว 'อาทิตย์ชิงดวง' คนรู้จักนี่หว่า
"พาไปหาพี่อ้อแอ้เลยซิวะ ไม่แน่เจ้ดันคู่น้าหลานเป็นโมเดลให้หมด ไอ้กริชจะได้หายห่วงไปเปลาะ มีคนช่วยดูเด็กอีกทาง ดีซะอีก" มังกรเสนอทางเลือก
"เอาเข้าไป" ผมไม่อยากเดาหายนะล่วงหน้า
"กูได้ผูกคอตายแทนมันน่ะซิ" แฮงค์ส่ายหน้าลูกเดียว
"555" มังกรอารมณ์ดี รู้ว่าแฮงค์หึงหวงออกนอกหน้า ส่วนผมก็ใช่ย่อย ตามประกบดูแลไม่ห่าง ไม่แกล้งเพื่อนก็ไม่รู้จะแกล้งหมาตัวไหน
สรุปสุดสัปดาห์ต่อมา มังกรทำอีท่าไหนไม่ทราบ พาเจนบุกถึงถิ่นบริษัทแมวมองของพี่อ้อแอ้ เจนยุทธกลายเป็นนายแบบหน้าใหม่ในสังกัดอีกราย เจนดี๊ด้าเพราะค่าแรงมากกว่างานเขียนแบบชนิดไม่เห็นฝุ่น ตกลงว่าสอบปลายภาค รอเรียนจบในอีกไม่ถึงเดือนจะเริ่มงานเต็มเหนี่ยว
แฮงค์เกือบบีบคอเพื่อนเกาหลีตายคามือ กว่าจะผมจะงัางไอ้เลือดร้อนออก มังกรกัณฐ์กลายเป็นกิ้งกือเรียบร้อย
ณิชกลายเป็นที่รู้จักในเวลาอันรวดเร็วจากโฆษณาของ SiS ต่อจากนั้นไม่กี่วันคือสินค้าขนมขบเคี้ยวยี่ห้อหนึ่ง แค่ปล่อยสปอทออกครั้งแรกก็ถูกโทรตามตัวจ้าละหวั่น บริษัทพี่อ้อแอ้ไชโยโฮ่หิ้วกันมาก
'สมกับเป็นเพชรเม็ดงามจริงๆ' พี่อ้อแอ้ปลาบปลื้มชมไม่หยุดปาก
ภาคฟู้ดของวิทยาลัยเราก็พลอยโด่งดังตามไปด้วย มีจำนวนผู้คลิกดูเว็บไซด์ที่เด็กพรีเซนเตอร์ของภาควิชามากเป็นประวัติการณ์ สร้างบรรยากาศการสมัครและการเรียนการสอนคึกคักอักโข
ทุกคืน...ผมได้แต่กุมขมับหาวิธีปิดกั้นเวิร์ดไวด์ไม่ให้ถึงตัวยากขึ้นทุกที
พอๆ กับเจนสร้างชื่อจากการเดินแบบกางเกงยีน แฮงค์อาละวาดจะล่มงานนั้นเพราะสไตลิสต์ขอให้เปลือยท่อนบน สุดท้ายยังไงไม่ทราบ เจนสวมเสื้อกล้ามดำออกไปแทน แฮงค์ประกาศกร้าว
'แพ็คคู่เท่านั้น!' ถ้าเจนรับงานที่ไหน มันต้องได้งานนั้นด้วย เหตุการณ์นั้นทำเอาพี่ในบริษัทและบุคคลที่เกี่ยวข้องหัวหดกันหมด
ดีอย่างคือผมไม่ต้องเป็นห่วงมาก ณิชถูกแฮงค์กับเจนแท็คทีมลากไปงานเดียวกันตลอด จึงวางใจว่าถ้าไม่ว่างไปนั่งเฝ้า เด็กน้อยจะอยู่สายตาหลายชั้นแน่นหนา
ส่วนผมมีเวลาเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบเข้า ม.K ทำชีทสรุปข้อสอบให้พวกมัน พอๆ กับงานในอินเตอร์เน็ตรุมเร้า โชคดีได้สองเซียน Mikky Voodoo และ Wizard Jazz ร่วมทำเว็บบล็อกให้ใหม่ สมาชิกเข้ามาตรึม ชีวิตเพิ่มสีสันสนุกสนาน
(ทั้งคู่ส่งไวรัสตัวเจ๋งๆ ให้ผมไว้แฮกเว็บด้วย อันนี้โปรดสุด วะฮะฮ่า!)
ทุกอย่างหมุนวนเพื่อคนนี้เพียงคนเดียว เราจะก้าวไปด้วยกันในทุกช่วงโมเม้นต์ของชีวิต ทั้งวันเวลาที่ผ่านมาและต่อจากนี้ไปอีกนานเท่านาน...วาณิช
ผมแอบยิ้มกว้าง จูบหน้าผากน้องเบาๆ ทุกคืน
http://www.youtube.com/v/CNYYFhTgEiU[ไม่ธรรมดา; ศิลปิน เบล สุพล พัวศิริรักษ์]
...
มันช่างคุ้ม คุ้มกับการรอคอย
เหนื่อยไม่น้อย ที่คอยเฝ้าเจอตั้งนาน
แต่ในนาทีแรกที่ได้เห็นหน้ากัน
นาทีนั้นรู้เลยว่าคุ้มที่รอ
จบแล้วที่เสาะหา ได้มาพบตัวจริงซะที
ชีวิตต่อจากนี้ คงจะดีถ้ามีแต่เธอ
ก่อนจะนอนอยากเจอเธอเป็นคนสุดท้าย
คนแรกของเช้าถัดไป ฉันก็อยากเห็นเธอ
เช้าก็มีแต่เธอ ค่ำก็มีแต่เธอคนเดียวเท่านั้น
อยากทำตัวติดเธอไม่ต้องห่างไปไหน
ไม่ว่าจะทำอะไรก็อยากทำด้วยกัน
ทุกลมหายใจเข้าออก ทุกเวลาของฉัน
โว้ โอ โอ อยากจะใช้กับเธอ
**************
edit : 12/8/2013 ช่วยแก้คำผิดโดย tuckky ขอบคุณมาก
เฮโล, เซอร์ไพรส์
หัวข้อ: Re: Stolen Heart :รักนิดๆ จบ (P.25) 24/12/2014 (อ่าน 217002 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก