ตอนที่ 5ใส่ชุดตระเวนราตรี เตรียมท่องแดนแสงสีอยู่ในบีทีเอส มาช้านิดหน่อยมัวแต่เซ็ตผม เสือกไม่เป็นทรงเลยต้องแก้ ไอ้ฮิมโทรมาจิกเหมือนแม่ไก่ออกไข่ตั้งแต่เย็นบอกว่าเจอกันกี่โมงตรงประตูไหนอะไรยังไง ละเอียดจนแทบหลงไม่ได้ สิ่งที่เพิ่งรู้คือ.. เบอร์ของพี่เทมหายไป อย่างไร้ร่องลอย งงโคตรตอนมีเบอร์แปลกโทรมาแต่พอคุ้นเสียงพี่เทมเลยต้องเมมใหม่ ใครไม่รู้เม่งลบ ..
แต่..เหมือนกูจะรู้..ทำเป็นไม่รู้ดีกว่า
แต่ที่งงมากกว่านั้นคือ เบอร์ไอ้ฮิมที่โทรเข้า เม่งเขียนโคตรจะอาโนเนะเขียนว่า พี่ฮิม พร้อมอีโมหัวใจต่อท้าย ตอนอ่านแทบจะอ้วกแต่ไม่ได้แก้อะไร เม่งโคตรจะกล้าไม่เข้ากับหน้าตาอย่างแรง
“ โย่ว แมน! “ ทักทายมัน เห็นแต่มุมปากยิ้มๆกับการพยักหน้านิดหน่อย วันนี้มันโคตรจะดูดี เม่งถ้าเป็นผู้หญิงหัวใจคงเต้นเหมือนกลอง เสื้อยืดธรรมดานี่เหละ กางเกงยีนส์บ้านๆ แต่ทำไมมันหล่อจังว่ะ ตามันมั้ง จมูกมัน แสงรึเปล่าว้า..
“ ไปไงว่ะ ไหนรถมึง "
“ จำเป็นเหรอว่ะ แท็กซี่มี "
“ โด่เอ้ยย กูคิดว่า ที่มึงบอกว่าจะพากูไปคือ ขับรถพากูไป "
“ ทำไม กูไม่มีพอร์ช " มันเดินนำท่าทางหงุดหงิดกระทันหัน อะไรของมันว่ะ
“ แล้วทำไมต้องพอร์ช โตโยต้า ฮอนด้าเม่งก็รถอะ เจอไฟแดงรถติดเหมือนกัน มึงพูดเหมือนพอร์ชเหาะได้ ทำไม เมียมึงคนก่อนเลิกกันมึงเพราะมึงไม่ขับพอร์ชเหรอ "
“ มึงรู้มั๊ย ว่าเอกมัยซอยไหน " มันถามเงียบๆ
“ ไม่รู้ กูมากับมึง กูใว้ใจมึงอะ "
“ หึ " แอบเห็นมันยิ้ม บรรยากาศเลยผ่อนคลายขึ้นนิดนึง
“ ฮิม..” มันหันมามอง " หอกูอยู่ สุขุมวิทตรงเก้าเจ็ดอะ สถานีบางจาก "
“ แล้วไงว่ะ อ่อยกูเหรอ " อยากเอาตีนลูบหน้า
“ อ่อยห่าไร เผื่อกูเมา มึงแบกกลับด้วย "
“ ถ้ามึงเมา กูมีทางที่ง่ายกว่านั้นมากว่ะ.. “ เรียกเท็กซี่ไม่ได้เถียงอะไรต่อลืมทุกอย่างไป ยิ่งเจอไอ้บอท ไอ้ไฟ ก็ลืมคำถามทุกอย่าง
งานวันเกิดไอ้บอทให้ของขวัญตั้งแต่มหาลัยแล้ว ไม่ต้องหิ้วมาเหมือนมันจะจองให้คนมาเยอะ มีเพื่อนม.ปลาย เพื่อนมหาลัย เยอะแยะ แต่ที่แปลกกว่านั้น หนึ่งในเพื่อนของมันเป็นรุ่นน้องคณะเดียวกันกับไอ้ฮิม เอ้ยยยย โลกมึงกลมไปป่ะ
“ มึงพาใครมาว่ะ .. “
“ อ้ออ เพื่อนกู ไอ้ฮิม นี่ไอ้บอท เจ้าของวันเกิด แล้วก็ไอ้ไฟ เพื่อนกู " แนะมันมันให้รู้จักกัน พอบอกว่าเป็นเพื่อนรุ่นพี่ ยกมือไหว้กันใหญ่
“ สุขสันต์วันเกิด " มันบอกไอ้บอทที่เม่งก็ยิ้มๆแล้วบอกให้ตามสบาย มันเดินไปหารุ่นน้องของมัน อยากจะเดินตามไป แต่โดนคว้าคอไว้ก่อน
“ ทำไมมึงพาผู้ชายมาว่ะ แรดว่ะ สัด ใจแตกเหรอมึง "
“ แซวห่าไรกูบอกเพื่อนกู กูมีเมียแล้วพวกมึงก็รู้ "
“ ดูแล้วเหมือนมันไม่ใช่ " ไอ้บอทเหล่ไอ้ฮิมใหญ่ " บรรยากาศรอบตัวมึงกับมันบอกกู "
“ อะไรกันว่ะ งั้นบรรยากาศรอบตัวกูกับมึงละครับ "
“ แดกตีนกูป่ะ ? “ มันยักคิ้ว อยากจะบอกว่าแดกแต่กลัวโดนจริง " เต็มที่มึง ไม่อั้นๆ ตังค์พ่อกู "
“ คร๊าบบบบผม "
ไปนั่งกินใกล้ๆไอ้ฮิมสาวๆเบียดมันกันอย่างอบอุ่นใส่ชุดรักนมจะปลิ้นนั่งอยู่อีกข้างของมัน เหล่มองจนตาเคล็ด เหมือนมันจะรู้เลยหันมากระซิบ
“ อยากแดกนมละสิ "
“ เออ " ตอบมันเบาๆ ได้เห็นแต่ยิ้มมุมปาก กินเหล้าไปเรื่อยๆ ก่อนจะเป่าเค้กนิดหน่อย เพื่อนๆมันอวยพร ไม่มีการปาเค้กรถมันแพงเดี๋ยวเลอะ คำขอร้องจากเจ้าของวันเกิดโดนซัดไปเต็มๆปากโทษฐานพูดมาก จากไอ้เชี่ยฟายยยยย เต็มๆหน้า
รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมึน สมองมันเคว้งไปหมด แทบจะหงายไปข้างหลัง สะอึกอยู่หลายทีจะต้องฟุบลงกับโต๊ะ เหมือนได้ยินเสียงคนกระซิบ
“ มึงเมาแล้ว "
“ อื้อ กูรู้ " ตอบมัน ไม่ต้องเดาก็น่าจะรู้ว่าใคร คนที่นั่งข้างๆนั่นละ หันมองหน้ามันทั้งๆที่ยังฟุบอยู่เห็นมันใกล้แค่ปลายจมูก หล่ออะไรแบบนี้ว่ะ อิจฉาจนอยากจะอ้วกใส่หน้า " ฮิม ทำไมมึงถึงอยากให้กูเรียกมึงว่าพี่นักว่ะ "
“ มึงรู้ได้ไงว่ากูอยาก "
“ มึงเมมชื่อมึง ว่าพี่ฮิม "
“ ก็กูเป็นรุ่นพี่มึง มึงต้องเรียกกูพี่สิว่ะ มันจะแปลกอะไรว่ะ "
“ แต่กูไม่อยากเรียก มีไรป่ะ " ยิ้มกว้างๆให้มัน เห็นมันยิ้มตาม ยกมือขึ้นลูบผมอยากจะนอนมันตรงนี้ไม่รู้ทำไม แต่รู้สึกเหมือนลมร้อนๆรดตรงแก้มเลยทำใจหลับไม่ได้ ใครเอาอะไรมาจิ้มแก้มกูว่ะ
ได้ยินเสียงมันบอกลาเพื่อนๆให้ก่อนจะถูกดึงให้ลุกจากที่นั่ง กี่โมงเข้าไปแล้วว่ะ เดินมามึนๆครึ่งหลับครึ่งตื่นเซไปขวาทีซ้ายที จนไอ้ฮิมต้องคว้าไว้ให้หยุดเดิน มันย่อตัวลงข้างหน้า
“ หยุดทำไมว่ะ " อยากจะนอน สายตาของผมหรือแม้แต่เสียงก็เหมือนกำลังหลับ
“ ขึ้นมา "
“ ไปไหน "
“ ขึ้นบนหลังกูมา ..เร็วๆ " เหมือนมันรำคาญแต่ก็ง่วงเต็มทีแล้วเอาตัวพาดหลังมันหมดแรงไร้เหตุผล ท่าทางมันจะหนักเห็นยกขึ้นหลายที ขอโทษทีนะ กูน้ำหนักน้อยกว่ามาตรฐานอีกมึงอย่าบ่น ไม่ได้กอดมันแค่จับแขนเสื้อมันไว้
ลมเย็นพัดเข้ามาใส่หน้า กรุงเทพ เงียบขนาดนี้เลยเหรอ กำเสื้อมันแน่นขึ้น กลิ่นของกรุงเทพตอนกลางคืนมันอุ่นขนาดนี้เลยรึไงว่ะ กลิ่นเหงื่ออ่อนๆผสมกับน้ำหอมสักยี่ห้อ เอื้อมมือไปกอดคอมันเอาไว้ ตัวมึง อุ่นไปรึเปล่าว่ะ สูดลมหายใจเข้าปอดไปลึกๆ พร้อมมือที่ยิ่งกอดแน่น
.........................................................................
ที่ไหนว่ะ ลืมตามองเพดานสูงที่ไม่คุ้นเคย ได้กลิ่นเหล้าจางๆจากตัว แต่ปวดหัวจนไม่อยากจะลุกไปไหน ซุกลงใต้ผ้าห่ม กลิ่นไม่คุ้นแต่โคตรอุ่นเลยหลับตาแน่น อยากหลับอีกครั้งแต่รู้สึกข้างกายขยับ กูไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกเหรอ
“ ตื่นแล้วเหรอว่ะ " เสียงคุ้นๆ เลยลืมตาข้างเดียวขึ้นมอง
“ ไอ้ฮิม..” เห็นหัวนมดำของมัน กับขอบบล๊อคเซอร์จากผ้าห่ม " เห็นระเบียงมีตึกสูงๆ วิวจากผ้าม่านไม่คุ้นตา " กูอยู่ไหนว่ะเนี้ย "
“ บ้านกู "
“ ก็กูบอกให้มึง พากูกลับหอด้วยไงว่ะ ถ้ากูเมานะ สัดเอ้ยย " สถบทั้งๆที่ยังปวดหัวบิดขี้เกียจบนเตียงมันก่อนจะหลับต่อ " เตียงมึงเม่งโคตรจะนุ่มอะ ยี่ห้อเดียวกับเตียงบ้านกูแน่ "
“ อะไรของมึง "
“ ไม่อยากจะตื่นเลยว่ะ "
พูดแบบนั้นก่อนจะตื่นตามาอีกทีตอนบ่ายโมง เหลือบมองนาฬิกาหัวเตียง มองไปรอบๆห้อง เกาพุงที่ไม่ได้ใส่เสื้อเหลือแต่บล๊อคเซอร์ โชคร้ายที่เสือกใส่ไอ้ย้วยมา ขอบไร้ยางที่แทบต้องเอายางมาผูก ห้องมันโคตรเรียบ สีดำเทา แมนสัดๆแบบโคตรจะเท่ห์ ได้กลิ่นอาหารบังคับเท้าให้เดินออกไปดู
“ ทำอะไรว่ะ "
“ หาอะไรแดกดิว่ะ " มันตอบใส่ชุดอยู่บ้าน ท่าทางจะอาบน้ำเรียบร้อย เกาพุงสองสามทีเดินเข้าไปหา " มึงไม่คิดจะอาบน้ำก่อนรึไงว่ะ "
“ กูหิวแล้วอะ "
“ อะ กูทำเผื่อ " มองไข่เจียวสลับกับหน้าคนทำ ไม่ต่างอะไรกันมาก หน้าตาดีโคตรๆ " กินดิ มองแล้วจะอิ่มป่ะว่ะ "
“ กูก็แค่งง ว่ามึงทำอาหารได้ด้วยเหรอว่ะ "
“ ทำไมจะทำไม่ได้ กูทำได้ทุกอย่างอะ " แหมมมม มึงปฎิเสธหน่อยก็ได้
“ แล้วทำไมทำให้กูกินแค่ไข่เจียว "
“ กูขี้เกียจ " แบะปากใส่มัน ก้มลงกินข้าวไข่เจียวอร่อยกว่าที่เคยกินมา เงยหน้ามองมันอีกครั้ง ดูเหมือนมันรู้ตัวเลยยิ้ม
“ อร่อยละสิ "
“ กูยังไม่ได้พูด " สายตากูบอกขนาดนั้นเลยเหรอ สัด คิดเข้าข้างตัวเองไปป่ะ
“ มึงรู้มั๊ย ทำไมกูต้องทำข้าวไข่เจียว " เลิกคิ้วถามมัน ไม่ได้พูดออกไป " เพราะกูทำอร่อยที่สุด "
กินจนหมดจานข้าวไม่เหลือสักเม็ด อร่อยจริงๆ ไม่เกินราคาคุยของมันหรอก เหมือนมันคงใส่อะไรสักอย่างที่ทำให้อร่อยกว่าที่เคยกินมา กินน้ำตามเข้าไปแก้วใหญ่ เอาจานไปให้มันล้างพร้อมกระทะ สังเกตดูว่าห้องมันมีตั้งสามห้องนอนเป็นแบบคอนโดสามห้องนอนสี่ห้องน้ำ แถมห้องครัว และห้องนั่งเล่น นี่มันแทบทั้งชั้นของคอนโดเลยนี่หว่า
“ คอนโดมึงอยู่แถวไหนว่ะ ฮิม.. “ มองออกไปริมระเบียง เห็นแมวตัวสีขาว หน้าตาคุ้น เหมือนว่ากูเคยเห็น เอียงหน้าหันมองมัน
“ เอกมัย "
“ เอ้ยยย กูนึกออกแล้ว " ตะโกนบอกมันวิ่งเข้าไปหาเหมือนเด็กตื่นเต้นได้ของเล่นใหม่ " นี่มันหอติดบีทีเอสเอกมัยนี่หว่า เหี้ยยย อย่างหรูอะสาดดด แล้วมึงอยู่กับใครว่ะ "
“ น้องสาว "
“ มึงมีน้องสาวด้วยเหรอ " มันมองไปที่ภาพข้างทีวี เลยเดินเข้าไปใกล้ รูปถ่ายครอบครัวของมัน น่าจะต่างประเทศ " เอ้ย หน้าตาน่ารักดีนี่หว่า "
แตกต่างกับไอ้ฮิมมากครับ น้องสาวมันดูเป็นเด็กใสๆ หน้าตาหมวยๆตัวเล็กๆ ในภาพผูกผมโชว์หัวเหม่งยิ้มแทบไม่เห็นตาเลย " ชื่ออะไรว่ะ ไอ้ฮิม "
“ เฮอร์ "
“ อ๋ออ ฮิมกับเฮอร์เหรอว่ะ เอาดด ช่างตั้งว่ะ พ่อแม่มึง เข้ากันสาดด ว่าแต่ พ่อแม่มึงไปไหน "
“ อยู่เมกา "
“ ทำไรว่ะ "
“ ทำงานดิ " ไม่มีเสียงน้ำให้ได้ยิน รู้สึกแค่มือชื้นๆ มาเช็ดอยู่ตรงก้น
“ สาดด กางเกงกูไม่ใช่ผ้าขี้ริ้วนะเหี้ย "
“ ต่างกันตรงไหนว่ะ ตอนกลางคืนมันจะหลุดตั้งหลายที ยางที่มึงรัดมาขาด กูเลยต้องลุกไอ้เอายางผูกถุงแกงมารัดให้ อุบาตสัด " มาแบบเห็นภาพ ขมวดคิ้วมองมันที่พูดเหมือนเรื่องปกติ
“ แล้วมึงไม่เหงาเหรอว่ะ กูมาอยู่นี่บางทียังเหงาเลยมึง "
“ กูชิน " มันไม่ได้โกหกหรอก สายตามันบอก " พ่อแม่กูทำงานอยู่นู้นตลอดตั้งแต่กูเด็กๆละ พอเข้าม.สาม พ่อกูได้งานวิศวะที่เมกา ก็ไปทำ หลังๆ พาแม่กูไปด้วย เค้ามีร้านอาหารที่นู้น รับเด็กไทยที่ไปเรียนเมกามาทำงาน กูก็ดูแลน้องกูมาตลอด "
“ ห่างกันกี่ปีว่ะ "
“ สี่ปี "
“ อยากได้น้องเขยดีๆป่ะมึง " หันไปแซวมันครับ
“ ใครก็ได้ที่ไม่ใช่มึงอะ " หัวเราะเสียงดังเลยครับ มันตบหัวผมไล่ให้ไปอาบน้ำเพราะกลิ่นเหล้ายังหึ่ง วันนี้วันปกติครับน้องเฮอร์คงไปเรียน ไม่ได้เจอ แอบเสียดายอะ อยากเจอตัวจริง จะน่าร๊อคแค่ไหนหนออ
ออกมาจากห้องน้ำใส่เสื้อผ้าตัวเมื่อวานเตรียมตัวกลับ เห็นไอ้ฮิมยังไม่แต่งตัว เสื้อบอลกางเกงบอลของมันครบชุด เคยบอกไปรึยังครับว่าไอ้ฮิมเม่งสูงมาก กะจากสายตานี่กูเตี้ยโคตรอะ หัวผม ไหล่มันได้มั้ง อนาจจิต
“ มึงอะ "
“ กูอะไร "
“ ครอบครัวมึง "
“ อ้ออ I'am the only child ครับผม แม่ขายเค้กอยู่ในภูเก็ต พ่อเป็นวิศวะสร้างคอนโด บ้านอะไรพวกนั้นอะมึง ที่ภูเก็ต ไม่มีอะไรหรอก "
“ แล้วมึงไม่เหงาเหรอไง อยู่คนเดียวนะ "
“ ไม่อะ กูมีดอทเอเป็นเพื่อน ฮ่าๆ ว่าแล้วก็ขอกลับไปหาเมียรักก่อนนะ ไม่อยากห่างน้องดอทนาน ไปๆ ไปส่งกู "
“ ไปส่ง ? “ มันย้อนถาม พยักหน้าให้ " มึงแค่ลงลิฟท์แล้วเดินออกจากลิฟท์ตรงไป มีทางเชื่อม เดินเข้าบีทีเอส กลับบ้าน มึงทำไม่ได้เหรอไง "
“ ใช่ เดี๋ยวกูหลง " ได้ยินเสียงมันถอนหายใจเลยเข้าไปกอดคอ เขย่งเท้าหน่อยนึง เห็นมันแอบขำ
“ เหี้ยเตี้ยสัดหมาอะ "
“ ถึงความเตี้ยกูจะแพ้ใครหลายคน แต่ความหล่อหน้าทน ของกูก็ไม่เคยแพ้ใคร "
“ ถุย หล่อตายอะสัด "
พ่นคำด่าสักพักมันก็ยอมเดินออกมาส่ง ทั้งชุดนอนของมันนั่นละ เห็นมันหยิบกระเป๋าตังค์มันติดมาแค่ใบเดียว แวะร้านกาแฟก่อน ร้านสีเขียวมีนางเงือกที่ไม่เกี่ยวเหี้ยอะไร กับชื่อร้านในความคิดแรกที่เห็น ได้ยินคาปูชิโน่อะไรสักอย่าง สำเนียงอิ้งริดเว่อร์ๆ พ่อคุณ
“ มึงเอาไรเปล่า " ส่ายหน้าบอกมัน ได้สินค้าออกมายืนหน้าร้าน " มึงกลับไปดิ ลงบันไดเลื่อนไป เลี้ยวขวา เจอทางออกเชื่อมบีทีเอส "
“ มึงไปส่งกูหน่อยดิว่ะ มึงก็ลงมาถึงตรงนี้แล้วอะ ก็แค่ทางเชื่อม เงาทางเชื่อมก็ได้มึงครับ นะ "
“ แล้วถ้ามึงไม่หัดทำอะไรคนเดียวมันจะเป็นป่ะ หยุ่น ใครจะดูแลมึงไปได้ตลอดว่ะ "
“ อย่างกูมีคนอยากดูแลเพียบ หรือมึงไม่คิดแบบนั้น " ยักคิ้วให้มัน แต่มันกลับทำหน้าตึงทันที อะไรของมึง แก้วที่ดูดอยู่มียาเปลี่ยนสันดานเรอะ!
มันคว้ามือผม เดินจ้ำออกไปจนถึงบีทีเอส แต่ไม่หยุดอยู่แค่นั้น " เอ้ยๆ แค่นี้พอกูกลับเองได้ "
“ กูจะไปส่ง "
“ ส่งไหนมึง "
“ ส่งมึงที่บางจากหอมึงอะ "
“ ไม่ต้องงงงงงงงงงงงงงงงงง " ไม่รู้เหตุผลอะไรที่มันพาผมมา ได้ยินแต่เสียงบ่นของมันว่า อะไรเทมๆเคยมา อะไรแต่มันยังๆ ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะเม่งแดกน้ำอยู่ ไม่อยากให้มันลงมาจะได้ไม่ต้องเสียตัง ดูท่ามันไม่ยอมเพราะอยากเห็นหอผมขนาดหนัก โชคดีที่บนบีทีเอสก็เห็น ชี้ให้มันดู หลอกไปว่าห้องอยู่ติดกับฝั่งบีทีเอสที่มึงมองเห็นนี่เหละ มันถึงยอมกลับไป
เดินเข้ามาในหอ ไม่ค่อยมีคนเหมือนเดิม เห็นคนหน้าคุ้นๆกับรถที่เหมือนจะคุ้นและไม่คุ้น ยิ้มมุมปากก่อนจะเดินเข้ามาใกล้
“ อ้าว ไอ้พี่เทม มาได้ไงว่ะ "
“ กูโทรหามึงไม่ติด " ยื่นโทรศัพท์ออกมาให้มันดูดับสนิทจนมันถอนหายใจ " กูก็โทรไปเถอะ "
“ แล้วพี่มาทำไมว่ะ "
“ ผ่านมาเลยแวะมาหา คิดว่ามึงอยู่ "
“ อ๋ออ เมื่อคืนไปงานวันเกิดเพื่อนมาว่ะ เมื่อคืนเมาเลยนอนบ้านไอ้ฮิม แล้วนี่พี่มารอนานปะว้าา ผมขอโทษๆ"
“ สักสิบนาทีมั้ง " แต่ดูจากเหงื่อ น่าจะนานกว่านั้น " ไอ้ฮิม วิศวะโยธาปีสองอะนะ เดือนวิศวะปีแล้ว "
“ ใช่แล้ว "
“ แล้วทำไม มึงไม่เรียกมันพี่ "
“ ก็สนิทกันอะ " พูดแบบไม่ใส่ใจ
“ งั้นมึงก็ไม่ต้องเรียกกูพี่ " ท่าทางมันจริงจังจนขมวดคิ้วให้
“ ได้ไงว่ะ ก็รุ่นพี่อะ อีกอย่างผมถนัดปากไปแล้วว่ะ แล้วพี่มาหาผม มีไรว่ะ "
“ ไม่มีว่ะ " อ้าว แล้วมาหาพ่องรึไงว่ะ " กูหิวว่ะ ไปกินข้าวเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ เดี๋ยวกูเลี้ยง "
“ เอ้ย เอาดิ "
................................TBC.......................................
เรายังไม่ได้บอกนะ ว่าใครเป็นพระเอก
เอาเป็นว่าลุ้นกันไปก่อนดีกว่าาา อยากให้เรื่องนี้อ่านกันแบบเรื่อยๆ
แต่ว่าที่เก็บไว้จะหมดละ เอิ้กกกก อ่านกันไปเพื่อความสนุกสนาน เห็นคนอ่านแล้ว หยุดตัวไม่ให้อัพไม่ได้
แต่แต่งไปแต่งมาชักรักพี่ฮิม
หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91 (อ่าน 1198960 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก