หัวข้อ: - - OMG! หมดกัน..มันเอาผมเป็นเมีย - - ตอนที่40 (END) P.54 >Up.15/04/14<

[full69]

 

[Aomampapeln]

ริวกะกี้ยังโดนขนาดนี้เเล้วเหนือจะไม่โดนมากกว่านี้หรอเนี่ยริวไปรับกี้เร็วๆนะ

[liza sarin]

บ้านนี้โหดทั้งบ้าน แนนอย่าน้อยใจนะ เค้าเมนท์ทุกตอน

[hembetaro]

 

อิพี่วอดก้า...โหดมั่กอ่ะ  สงสารพี่ริว

 

แล้วอิพี่เขียนจะเป็นงัยมั่งอ่ะ ชักหนาวแทน

 

ปล.ถ้าเม้นท์ทันก็เม้นท์ให้ทุกตอนนะ

[Apple_matinie]

อ้ากกกกกกกกกกก

สงสารริววว

 

[Still_14OC]

ตีนหนักสมกับเป็นพี่คนโต ไข่แดงของตระกลูโดนเห็นไปแล้ว หนึ่ง ส่วนอีกหนึ่ง มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้า

[na-au]

คนแก่สงสารหลานทั้ง 4 คนจังเลย 

เดาว่าหลานวอดก้าตอนนี้ยังไม่รู้ว่าความรักเป็นอย่างไร

หลานคนแต่งจะส่งใครมาปราบหลานวอดก้านะ คนแก่อย่างรู้ 

คนแก่ขอเตือนหลานวอดก้าหน่อยนะ ทำใครไว้ตอนนี้

ระวังถึงทีของตัวเอง จะ   

 

[Magician]

โอ้ยๆๆๆ ไม่เอาดราม่านะ 

ปล. ตลกประโยคนี้มากเลย ''คบกับวิสกี้ต้องมีประกันชีวิตนะครับ'' 555555555 

[MunashiiSora]

สงสารพี่ริววววววว 

[Zelsy]

//ช็อค

[หมูกระต่าย]

อยากรู้ว่าไอ้คนมาตามน้องชายกลับห้องอ่ะ จะรอดจากการมีแฟนเป็นผู้ชายไหม

ปากดี ตีนหนักเข้าไป มีแฟนเป็นผู้ชายเมื่อไรขอให้มันโดนบ้าง

ไอ้ฟายยยยยยย

[koikoi]

เจอพี่เขียนจะเป็นไงนะ

[@Lucifer_Prince@]

พี่ริวโดนขนาดนี้  พี่เหนือคงไม่โดนแบบพี่ริวหรอกเนอะ  เพราะพี่เขียนเค้าคารมดี  แต่พี่เขียนเนี่ยคิดว่า  พี่แกเป็นคนมีเหตุผล  คงเข้าโรงบาลเลย  สงสารพี่ริวอ่ะ  ไปหาหมอก่อนนะ  แล้วค่อยไปหาป๊าม๊าให้ไปขอวิสกี้มัน  พี่วอดก้าแบบโหดอ่ะ  แต่ว่าอย่าให้พี่วอดก้ามีแฟนผู้ชายเลยนะพี่แนน  เดี๋ยวบ้านพี่เค้าไม่มีคนสืบสกุล  ฮ่าฮ่า  พี่แนนป่วยก็หายไวไวนะคัฟ  รอตอนต่อไป  ขอบคุณคัฟ

[m_pop91]

เจอขาโหดเข้าไปแบบนี้หมดแรงเลย

[นอนกินแรง]

สงสารริว ฮือ

วอดก้าเป็นตัวอุปสรรคทั้งสองคู่เลยนะ!!!

ใจร้ายมากเลย แง~~~~

[Silhouette]

  อีพี่วอดก้าโหดร้าย

[Magician]

รออออ 

[ไอ้หัวแห้ว]

ฮืออออออออออออออออ

[yowyow]

มาม่าเข้าขั้นเลยทีเดียว

 

[mooping-7]

ริวกะเขียน ก็หาแฟนให้พี่วอดก้าซักคน เอาที่แสบๆนะจะได้ไม่มีเวลามาตามน้อง 555

[sugarcandy]

จะสะใจมากถ้าพี่เวอร์มุทพูดใส่หน้าวอดก้าว่า "เมียกูเป็นผู้ชาย แล้วมึงจะทำไมกุ!!!"

[Chol3it-Tz]

จะสะใจมากถ้าพี่เวอร์มุทพูดใส่หน้าวอดก้าว่า "เมียกูเป็นผู้ชาย แล้วมึงจะทำไมกุ!!!"

เห็นด้วย ก๊ากกกกกกกๆ บวกเป็ดๆ 
โถ๋ กำลังฟินกับการเอาใจเมียของพี่ริวอยู่แท้ๆ 
อยากเจอช็อตพี่วอดก้ากับพี่เหนือม๊วกกกกกก 

[HanATarO]

เฮ้ยๆๆๆๆ อะไรเนี่ย

ทำไม พี่ว็อดก้า ทำแบบนี้อ่ะ

[tuktik_narak]

ตอนที่ 25

   วิสกี้ พาร์ท

   “โอ๊ยๆๆ ปล่อยกูวะทีสิโว๊ย”ผมพยายามสะบัดข้อมือออกจากมือพี่วอดก้าแต่เหมือนว่ายิ่งผมทำแบบนั้นมันยิ่งกำแน่นขึ้นจนเหมือนกระดูกผมกำลังจะแตก

   “พี่วอดก้า ไอ้เหี้ยปล่อยกูสิโว๊ยย เจ็บนะ”เหมือนคำว่าเจ็บของผมจะได้ผลนะครับ มันยอมคลายมือออกแต่ก็ยังไม่ปล่อย แต่มีหรือผมจะยอม

   ผมสะบัดมือมันทิ้งพลางลูบข้อมือตัวเองป้อยๆ เจ็บจริงๆนะครับแรงมันเยอะอย่างกับควายบีบมาทีเหมือนมือจะหลุด

   สาเหตุที่มันลากผมมาที่รถด้วยอารมณ์แบบนี้ก็คือเมื่อไม่ถึงสิบนาทีที่แล้วมันเพิ่งไปอาละวาดผมกับพี่ริวมาไง มันมาแบบไม่ให้พวกผมตั้งตัวกันเลยทีเดียว ผมไม่คิดมาก่อนด้วยซ้ำว่ามันจะรู้เรื่องนี้แล้วและดูเหมือนว่ามันจะรู้ทุกอย่างแบบหมดเปลือกและไม่ใช่แค่ผม ผมว่ามันรู้ยันเรื่องของไอ้เหนือด้วย

   ตอนนี้ผมรู้สึกห่วงคนบนห้องอย่างบอกไม่ถูก มันถูกพี่วอดก้าอัดจนน่วมผมเห็นนะว่ามันมีเลือดออกปากและกำเดาก็ไหลแต่มันยังนิ่งเหมือนว่าไม่เจ็บปล่อยให้โดนซ้อมอยู่ได้

   และที่สำคัญผมเห็นมันร้องไห้

   ผมไม่คิดว่ามันจะรู้สึกอ่อนไหวได้มากขนาดนี้นะครับ ผมได้แต่สั่ง ใช่ครับผมต้องสั่งให้มันกลับไปรับผมกลับมา ผมกลัวจริงๆกลัวว่ามันจะยอมแพ้แล้วก็ปล่อยผมไป

   ถ้าเป็นอย่างนั้น...แล้วผมจะอยู่ยังไง

   “มึงทำกูเสียใจมากนะวิสกี้ ทำไมทำตัวแบบนี้!!”

   มันหันมาตวาดผมเสียงดังลั่นลานจอดรถ ผมผงะถอยหลังไปนิดหน่อยเพราะตกใจ ผมเองก็รู้สึกผิดที่ปิดบังและทำตัวแบบนี้ แต่ก่อนเราสามคนพี่น้องมีอะไรจะพูดคุยกันตลอดถึงแม้ว่าจะไม่เคยแสดงออกว่ารักและเป็นห่วงกันก็เถอะ พอมาเจอเรื่องนี้พี่วอดก้ามันคงรู้สึกน้อยใจที่ผมไม่ยอมเล่าให้มันฟัง แล้วอีกอย่างพี่มันก็ไม่ชอบพวกลักเพศเท่าไหร่ด้วย

   แต่ก่อนผมก็เห็นด้วยกับพี่มันนะ คนเราเกิดมาหญิงควรคู่ชาย ชายควรคู่หญิง แต่มาตอนนี้ผมรู้แล้วว่ารักยังไงมันก็คือรัก เพศมันไม่ได้สำคัญไปกว่าใจคนสองคนหรอก

   แต่พี่วอดก้ามันคงยังไม่รู้ และคงพยายามที่จะกีดกันผมให้ถึงที่สุดแน่

   “ทำแบบไหน กูไม่ได้ไปฆ่าใครตายนะ”ผมตอบด้วยอารมณ์ที่ขึ้นสูงไม่น้อย

   ผมขี้โวยวายเอาแต่ใจก็เพราะมีพี่สองคนสปอยตลอด นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยมั้งที่มันโมโหผมมากมายถึงขนาดนี้

   “แต่มึงคบกับผู้ชายทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นผู้ชาย มึงบ้าหรือไง”

   “มึงนั่นแหละบ้า ก็กูบอกอยู่ว่ากูไม่ได้ฆ่าใคร ไม่ได้เป็นโจรไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วทำไมต้องขัดขวางกูด้วยเล่า!!”ผมพูดเสียงดังขึ้นๆ จนกลายเป็นตะคอก ดีหน่อยที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้น เสียงของผมดังก้องสะท้อนลั่นลานจอดรถ แต่ผมไม่มีเวลาจะไปสนใจเท่าไหร่ว่าใครจะได้ยินหรือเปล่า ผมอยากพูดผมก็จะพูด เอาให้มันเคลียร์ไปตรงนี้ก็ดีเหมือนกัน

   “ขึ้นรถ”มันบอกเสียงนิ่ง

   ปึ่ก ปั่ก

   “มึงนั่นแหละบ้า ฮึก ไม่รักกูแล้วหรือไงทำไมถึงทำให้กูเสียใจแบบนี้ ฮือ ไอ้ห่า ไอ้พี่นิสัยเสีย”ผมร้องไห้แบบไม่อายใครแล้วครับ มันออกมาเองแบบที่ผมก็ห้ามไม่ทัน

   ผมทุบตีมันเพื่อระบายความเจ็บปวด ผมอยากให้มันรับรู้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ผมเจ็บปวดแค่ไหนถึงแม้ผมจะไม่ได้เจ็บกาย แต่ผมเจ็บที่หัวใจ

   “กูไม่มีความสุขมึงรู้ไหม ฮืออ”

   “ขึ้นรถ”

   “ปึ่ก ปั่ก!”ผมไม่ฟังทุบมันอย่างเดียว ถือว่าเป็นการเอาคืนให้พี่ริวด้วยนะครับสองสามทีก็ยังดี

   หมับ!

   ผมหลุดออกจาตัวพี่วอดก้าด้วยแรงกระชากของใครบางคน รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นของคนที่ผมคุ้นเคยที่สุด ไม่ต้องเงยหน้ามองผมก็คว้าหมับเข้าที่เอวแล้วรัดแน่น

   ไม่อยากปล่อยไปเลย

   “มึงมารับกูนะ เอากูไปด้วย ฮือ”ผมพูดทั้งๆที่หน้ายังมุดอยู่กับอกของอีกคน มันกอดหลังลูบหัวเหมือนจะปลอบ

   “ร้องไห้ทำไมครับ ชวู่ ทำไมพี่ถึงทำมันร้องไห้ล่ะ”มันปลอบผมด้วยเสียงนุ่มทุ้มก่อนจะเอ่ยถามพี่วอดก้าด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง

   ผมเงยหน้ามองก็เห็นพี่ริวยืนจ้องตากับพี่วอดก้าเขม็ง

   “อยากเจ็บตัวอีกหรือไงถึงตามพวกกูลงมา”

   “ถ้าผมได้มันคืนผมก็ยอมเจ็บนะ”

   ผมผลักอกพี่ริวออก นั่นสินะ ถ้ายังคุยกันทั้งๆที่เหตุการณ์มันไปคนละทิศละทางก็มีแต่จะทำให้อารมณืขึ้นและเจ็บตัวกันเปล่าๆ ผมควรกลับไปก่อน ไม่งั้นพี่ริวเจอตีนอีกแน่

   นั่นสินะ นี่คือสิ่งที่ผมต้องทำตอนนี้

   “เอาอีกสักทีดีไหม!”

   “กลับสิ มึงจะพากูกลับก็เร็วๆเข้า”ผมตะโกนห้ามทัพเมื่อเห็นพี่วอดก้าพุ่งตัวเจ้าใส่พี่ริว

   ผมผลักอกพี่ริวออกอย่างแรง พยายามเช็ดน้ำตาให้หมดไป ผมเดินไปที่รถเพื่อรอให้พี่ชายเปิดประตู

   ทั้งสองหยุดชะงัก ผมมองไปยังผู้ชายของผมเห็นมันมองมาด้วยสายตาตัดพ้อ มันคงน้อยใจที่ผมจู่ๆก็ทำเหมือนไม่อยากอยู่กับมัน

   มันทำเพื่อผม ผมก็อยากทำเพื่อมันบ้างก็เท่านั้น

   “หึ”

   “วิสกี้”พี่ริวเรียกก่อนที่ผมจะก้าวขาขึ้นรถ

   “พี่อยู่ไม่ได้...”ผมไม่ได้หันไปมองมันหรอก ผมไม่อยากให้มันอายถ้าต้องร้องไห้ต่อหน้าผมเป็นรอบที่สองของวัน

   และมากกว่านั้นผมก็ไม่อยากให้มันเห็นผมร้องไห้เป็นรอบที่สองของวันเหมือนกัน

   “ก็ไหนสัญญาว่าจะไปรับไง ถ้าไม่ได้โดนแน่”ผมพูดเท่านั้น แล้วก็ปิดการสนทนาโดยการก้าวขึ้นรถ

   ทันทีที่ประตูรถปิดพี่วอดก้าก็ออกรถทันที รถขับผ่านหน้าผู้ชายของผมเห็นมันยืนน้ำตาไหลผมยิ่งเจ็บปวดมันจะลงมาทำไมให้ตัวเองต้องเสียใจอีกวะ

   “ยิ่งกูเห็นมึงรักมันมาก กูก็จะยิ่งทำให้มึงไม่ได้เจอมันมากขึ้นเท่านั้น”

   “ถ้าคิดว่าทำได้ก็เชิญ”ผมท้า

   แต่อย่าเรียกว่าท้าเลย เรียกว่าปล่อยให้มันทำไปเถอะ ถึงพี่ผมมันจะเด็ดขาดจริงจัง พรรคพวกเยอะแต่ผมคิดว่าพี่ริวมันก็ไม่ใช่ย่อยเหมือนกันถ้ามันรักผมมันต้องมา

   .

   .

   “วิสกี้ ทำไมตาบวมแบบนั้นลูก”เดินเข้าบ้านก็เจอม๊ายืนคุมคนงานทำความสะอาดบ้าน

   ผมพยายามทำหน้าให้เป็นปกติเรื่องนี้จะรู้ถึงหูป๊ากับม๊าไม่ได้ และพี่วอดก้าเองมันก็คงไม่ได้บอก เพราะฉะนั้นผมไม่อยากทำให้ท่านไม่สบายใจด้วยสีหน้าไม่ดีของผม

   “ม๊า ผมนอนดึก”ผมเดินเข้าไปกอด น้ำตาจะไหล รู้สึกผิดเหมือนกันที่ทำตัวแบบนี้ พอมาคิดดูจริงๆผมไม่รู้ว่าป๊ากับม๊าจะโกรธหรือเปล่าที่ลูกชายได้กลายไปเป็นเกย์

   ม๊าผมเป็นคนจีนโดยแท้ต้นตระกูลนี่จีนแบบนั่งเรือสำเภามาเลย แต่พ่อผมนี่ก็ไทยแท้เหมือนกัน บ้านผมเลยเรียกป๊าม๊าต่างจากบ้านไอ้เหนือที่เรียกพ่อกับแม่

   แต่ป๊าผมก็รับความเป็นจีนจากม๊าผมแบบเต็มๆ เขาเชื่อว่ามีลูกชายต้องมีทายาทสืยสกุลนี่คือสิ่งที่ผมได้ฟังมาตั้งแต่เด็กๆ แต่พวกผมก็ยังไม่เท่าพี่เวอร์มุธนะรายนั้นลูกคนโต พ่อหาผู้หญิงไว้ให้ตั้งแต่เด็กน้อยแล้วด้วยซ้ำ

   “ไปนอนไปครับ เดี๋ยวตอนเย็นค่อยลงมากินข้าว”ม๊าผมเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกเสมอ

   “วอดก้าล่ะ ทำไมมากับน้องได้ไปเจอกันที่ไหน แล้วไหนว่ามีงานที่เสม็ด”กำลังก้าวขึ้นบันไดแต่ได้ยินสองคนเขาคุยกัน อดไม่ได้ที่จะแอบฟัง

   เสม็ดเหรอ?

   “กำลังจะไปครับ แต่ไปเช้าเย็นก็กลับแล้ว”มันไม่ตอบม๊าคำถามแรก คงเลี่ยงไม่ตอบมากกว่า

   “อ้าว ม๊านึกว่าลูกจะไปพักผ่อนด้วยนี่ก็ว่าจะให้พาวิสกี้ไปด้วยเห็นทำงานเหนื่อยไม่ค่อยได้กลับบ้านมานอน”

   ผมสะดุ้งตอนม๊าบอกว่าผมไม่ค่อยกลับบ้าน เหมือนเป็นการเติมไฟให้พี่ชายผมโหมกระหน่ำขึ้นไปอีก ผมได้ยินแต่เสียงจึงไม่รู้ว่าตอนนี้มันทำหน้ายังไง

   “คราวหลังละกันครับ ผมไปธุระแปปเดียว ไม่น่าจะเกินสี่ทุ่มคงกลับถึงบ้าน”มันบอก

   ธุระอะไรทำไมเช้าเย็นกลับ เสม็ด?

   เสม็ด เหนือกับพี่เขียนก็อยู่เมส็ดนี่หว่า

   ห๊ะ! หรือว่า...

   “โอเคครับ ไปเลยหรือเปล่า ม๊าไปส่งที่รถนะ”กว่าผมจะตั้งสติได้ก็ตอนที่ม๊าผมเดินไปส่งพี่วอดก้าขึ้นรถแล้วครับ ม๊าเดินกลับเข้ามาในบ้านผมก็วิ่งสวนออกไป

   “พี่วอดก้า!!”

   “หึ แอบฟังกูคุยกับม๊ามารยาททราม”มันด่าผม เห็นแบบนี้มันก็ปากจัดไม่แพ้พี่มดดำเลยทีเดียว

   “มึงไปเสม็ดเพราะจะไปตามไอ้เหนือใช่ไหม”ผมถามตรงๆ

   “แสดงว่ามึงก็รู้สินะว่าไอ้เหนืออยู่เสม็ด”มันเดินมาใกล้ผม

   “มึงจะทำอะไร”

   “รอกูกลับมามึงทั้งสองคนได้รู้เรื่องแน่ไม่ต้องห่วง”มันยิ้มแบบคนเหนือกว่า

   ผมกำมือแน่น ผมโดนเองผมไม่ว่าแต่ทำไมมันต้องลามปามไปถึงไอ้เหนือด้วยรู้ว่ารักเหมือนน้องแท้ๆแต้ยังไงก็ไม่ใช่ ซวยที่ผมคนเดียวก็พออย่าเอาซวยไปลงที่คนอื่นอีกเลย

   “ยุ่งกับชีวิตกูก็พอแล้วจะไปยุ่งกับไอ้เหนือมันทำไม”ผมกัดฟันแน่น

   “เอาฮาเหรอ มึงกับไอ้เหนือก็น้องกูทั้งคู่ กูไม่มีทางปล่อยให้พวกมึงสองคนเดินไปทางที่ผิดหรอก”

   “โดยที่มึงไม่คิดเลยสินะว่ากูจะเสียใจแค่ไหนกับการหวังดีของมึง”

   “สักวันมึงต้องขอบคุณกู”

   “แต่กูจะขอบคุณมากถ้ามึงไม่ไปยุ่งกับไอ้เหนือ”ผมไม่ยอมให้มันไปทำลายความสุขไอ้เหนือแน่ๆ แต่ดูท่าผมจะทำไม่ได้

   “ไม่ทันแล้วล่ะ”

   “อ้อ! กูขอโทรศัพท์มึงมาด้วยกันไว้ดีกว่าแก้ ส่วนกุญแจรถอยู่กับกูทุกดอก”

   “ถ้ากูไม่ให้ล่ะ”ผมลองหยั่งเชิง
   
   “ถ้าไม่อยากให้ม๊ากับป๊ารู้เรื่องอย่าทำตัวมีปัญหา”อีกครั้งที่มันยิ้มอย่างคนเหนือกว่า

   ไม่รอให้ผมตอบมันก็เดินมาหยิบโทรศัพท์ไปจากกระเป๋ากางเกงผม

   “ส่วนมือถืออีกเครื่องของมึงกูจัดการล้างเบอร์และทุกอย่างออกเรียบร้อย กูรู้ว่ามึงจำเบอร์ใครไม่ได้แน่ๆ กูไม่อยากยึดเพราะอย่างน้อยก็เอาไว้ให้มึงเล่นเกมส์แก้เซ็ง”

   ผมมองมันขับรถออกไป ใช่แล้วผมจำเบอร์ใครไม่ได้แม้กระทั่งเบอร์ตัวเองผมมีโทรศัพท์สองเครื่องแต่จะมีประโยชน์อะไรถ้าอีกเครื่องไม่มีเบอร์ใครเลย

   ผมอยากจะนั่งร้องไห้ถ้ารู้ว่าการจำเบอร์ใครสักคนได้มันจะมีประโยชน์อย่างนี้ผมคงทำไปแล้ว
   


NEXT50%


นักเขียนขอเม้าาาาา


ขอโทษค่าหายไปนาน

นักเขียนไม่ค่อยสบาย T^T

พอดีกับช่วงที่ผ่านมาตรงกับวันเกิดหยุดยาว

ครอบครัวเลยพาไปเที่ยวด้วย

แหะๆ

 

[Nano PL]

จิ้ม

พี่วอดโหดสาสสสส

[ioohja]

  พี่ว๊อดก้า แกจะโหดไปไหนห๊ะ 

[mild-dy]

เฮ้ออออออ

[Aomampapeln]

ดราม่ามาแบบเต็มสตีมเลยริวอย่ายอมแพ้นะเอากี้กลับมาให้ได้นะไฟท์ติ้ง!!!
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

[@Lucifer_Prince@]

ครึ่งตอนที่เหลือก็คือการไปตามเหนือสินะ  พี่เขียนจะว่ายังไงน้อ  แล้วป๊าม๊ารู้จะว่ายังไง  เหนือก็เหมือนกันถ้าพ่อรู้พ่อแม่จะว่ายังไงนะ  งานนี้ต้องมีขบวนขันหมากมาสู่ข่อนะเว้ยจะได้จบๆ  เออพี่เวอร์มุธอ่ะ  ออกมาช่วยน้องๆหน่อยก็ดีนะ  บางทีคิดว่าวอดก้าอาจจะรู้เรื่องพี่เวอร์มุธด้วยก็ได้  เอาใจช่วยพี่เขียนกะพี่ริวนะ  ยังไงพี่แนนก็ดูแลสุขภาพด้วยเน้อ  รอตอนต่อไปคัฟ^^

[tong_pub]

เซ็งวอดก้า...จากใจ





 








รอคอยตอนพิเศษของเวอร์มุธ