หัวข้อ: - - OMG! หมดกัน..มันเอาผมเป็นเมีย - - ตอนที่40 (END) P.54 >Up.15/04/14<

[seaz]

พี่ว้อดก้าทำอะไร?

[Still_14OC]

วอดก้า พาเพลิน จะมากับความวอดวาย รึเปล่า น้า

[นอนกินแรง]

อุปสรรคมาอีกแล้วสินะ

เรื่องยัยพิมอุตส่าห์จบไปแล้ว

นี่มาพี่วอดก้าอีก เฮ้อ~

สู้ๆนะจ๊ะคนเขียน

[thanza1970]

งานเข้าแล้วไง

 

[MunashiiSora]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง 

[m_pop91]

โดนจับได้ซะงั้น

[tuktik_narak]

ตอนที่24

   ริว พาร์ท

   “วิสกี้ วิสกกกกกกกกกกกี้”ตะโกนหาเมียจนลั่นห้อง เข้าซอกนั้นออกมุมนี้ก็ไม่ยักกะเห็นหน้าที่รักของผม

   “ไปไหนวะ”เริ่มหงุดหงิด คิดถึงไงคิดถึงตื่นเช้าขึ้นมาแล้วไม่เห็นหน้าเนื้อนวลนี่จะลงแดงตายครับ

   ทุกคนคงจะสงสัยล่ะสิว่าผมเป็นโรคเกลียมัว กลัวเมีย โรคติดเมีย โรคขาดเมียไม่ได้อะไรสารพัดที่คนเราจะนึกได้ ผมจะบอกให้ว่าใช่ครับ ผมขาดวิสกี้ไม่ได้

   กร๊ากกก

   แหมะ แต่ผมก็ไม่เคยคิดนะว่าผมจะอาการหนักขนาดนี้อ่ะ เคยโลดโผนมาเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะมาหยุดนิ่งที่คนๆเดียวได้ แถมยังเป็นผู้ชายอีกต่างหากแหนะ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมรักมันได้มากขนาดนี้

   อยากตื่นมาเห็นหน้ากันทุกเช้า

   อยากกินข้าวด้วยหันทุกมื้อ

   อยากจับมือเดินไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน

   และรักกัน รักกัน ทุกเวลา

   ผมเพ้อเหรอ โอเคผมหยุดก็ได้

   “วิสกกกกกกกกกกกกกกกกกกกี้”ลองตะโกนเรียกอีกรอบ

   เงียบกริบ

   ใจผมเริ่มไม่ดีละ หรือว่ามันจะหนีกลับบ้าน หรือว่าโจรขึ้นบ้านแล้วลักพาตัวเมียผมไป แต่ไม่ใช่หรอกครับผมคิดมากไปเอง เพราะว่าเดินออกมาหามันที่ระเบียงก็เจอมันนอนหลับที่เปลผ้าใบแถมยังเอาหูฟังเสียบคาไว้อีก ถึงว่าไม่ได้ยิน

   ผมย่องไปหามันเงียบๆ เพิ่งแปดโมงเองแล้วมันมานอนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ผมนั่งลงข้างๆเปล เปลนี้ผมซื้อมาเองครับเก็บง่ายไม่เกะกะ ถ้าเป็นเก้าอี้อาจจะลำบากถ้าเกิดว่าต้องการใช้พื้นที่ตรงระเบียงทำอะไรสักอย่าง

   แล้วดูเหมือนว่าวิสกี้มันจะชอบมากเลยนะ เผลอแล้วมาตอนตรงนี้บ่อยๆ เคยแกล้งมันเอาเปลไปซ่อนมันเดินหน้าหงิกหาทั่วห้อง ไม่พอยังรื้อของในห้องผมซะกระจุยกระจาย หลังจากนั้นผมเข็ดเลยครับไม่กล้าเอาอะไรไปซ่อนอีกเลย

   ผมขี้เกีขจตามเก็บทีหลังอ่ะครับ T.T

   “อื้อ”มันขยับตัวเล็กๆคงจะเมื่อยนั่นแหละ ตอนแรกคิดว่ามันจะตื่นแล้วที่ไหนได้ เปล่าครับแค่ขยับเปลี่ยนท่า

   ผมนั่งกอดเข่ามองหน้ามันอย่างมีความสุข เหมือนคนบ้าเลยครับแอบมองหน้าคนนอนหลับแล้วยิ้ม ถ้าเพื่อนผมสักคนมาเห็นคงว่าผมเป็นบ้า

   ปากนิด จมูกหน่อย ขนตานี่เป็นแพเชียว ตามันก็โตมากเลยนะแต่ดุไปหน่อย หน้าก็ขาวสิวฝ้านี่ไม่มีสักเม็ด ผมชอบใบหูมันสุดๆเลยจุดอ่อนวิสกี้มันเลยครับ เพราะถ้ามันเขินผมหูมันจะแดง หึหึ ปิดบังพี่ไม่ได้หรอกน้อง

   คิดไปคิดมารู้สึกว่าอยากจูบมันมากๆ ปากผมไวกว่าความคิดครับ ตอนนี้มันแนบไปกลีบปากบางของวิสกี้เรียบร้อยละ

   อร่อยเหมือนเดิม

   ขนาดว่าผมไม่ได้รุกล้ำนะ แต่ก็ทำผมเกือบอดใจไว้ไม่ไหว หวาน หวาน หวาน! สดชื่นชะมัด

   O_O!

   กำลังจะถอนปากตัวเองออก แค่ลืมตามองเท่านั้นแหละเกือบลืมหายใจ

   วิสกี้มันตื่นมองผมตั้งแต่เมื่อไหร่

   พลั่ก!

   “โอยยย”ผมร้องลั่น เจอเมียถีบเข้าสีข้างเต็มๆตีน

   “ลามปามใหญ่แล้วนะ”มันว่าเสียงเรียบแต่ก็ยังนอนตะแคงข้างหันหน้าเข้าหาผมเหมือนเดิม

   ผมกุมท้องไม่เจ็บหรอกครับ ร้องโอเว่อร์ตอแหลไปอย่างนั้นเองแบบว่าเผื่อมันเห็นใจไรงี้

   “อยากอ่ะ”

   เอาจริงๆเลยนะแค่เห็นหน้ามันความหื่นก็ทะลุปรอทแล้วครับ คือจะโทษผมก็ไม่ได้นะต้องโทษมันด้วยที่เสือกทำให้ผมรัก หลง งมงายกับมันทำไม ถ้ามันไม่เกิดมาน่ารัก เร่าร้อน ผมก็จะไม่หลงมันแบบนี้

   “ตลกหรอ เมื่อคืนมึงยังไม่พอใช่ไหม”มันถาม

   ผมยิ้มแหยๆ เขยิบเข้าไปกอดเอวซบหน้ากับท้องแบนๆของมันอย่างเอาใจ รู้สึกดีว่ะไม่ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันจริงๆจังๆแบบนี้มาเกือบๆสองอาทิตย์ได้ ผมก็งานเยอะ มันก็งานเยอะนี่ก็เพิ่งผ่านพ้นช่วงสอบมหาปลัย กับช่วงส่งงานมาแบบเลือดตกยางออก

   “อยากได้อีก ทุกเวลาเลยไม่เคยอิ่มสักที”ผมบอกแต่ก็ยังซบหน้ากับหน้าท้องมันเหมือนเดิม

   เพียะ!

   “อื้อ กวนตีนกูละ”มันตบผมมาเต็มมือ ผมเงยหน้าขำเพราะเมื่อกี้แอบแหย่ลิ้นเข้าไปในหลุมสะดือ สงสัยคงจะเสียวมั้งเมื่อกี้เห็นครางด้วยเล็กๆ

   ฮ่าๆๆๆๆๆ


   “หิวป่ะ”ผมถาม คือผมเริ่มหิวละเลยถามมันดู

   “มากกกกกก จะแดกควายอยู่แล้ว”หิวแล้วทำไมต้องบิดหูผมด้วย

   “เจ็บๆๆๆ”มันยอมปล่อย แต่เห็นนะว่าเมื่อกี้มันหัวเราะชอบใจอ่ะ อ่ๆยอมก็ได้เห็นว่าเมียมีความสุขหรอกนะ ถึงจะมีความสุขบนความทุกข์ของกูก็เหอะ

   ริวจะไมยุ่ง T.T

   “อยากกินข้าวผัด”มันบอกตอนที่เราเดินกลับเข้ามาข้างใน

   มันตรงดิ่งไปนั่งที่โซฟา สบายเหลือเกินปล่อยผมทำ แต่ก็เอาครับจะใครทำก็พอกันสกิลความอร่อยไม่เกินห้าทั้งอ่ะ

   “เจียวไข่ให้ด้วยนะ”

   เจ้านายเขาตะโกนสั่งการเข้ามา ขี้ข้าอย่างผมก็ได้แต่ทำตาม ใครจะสบายเกินวิสกี้ของผมนี่ไม่มีแล้วนะครับ

   ผมจัดการเตรียมของออกมาจัดวางไว้บนโต๊ะ ไม่ได้เก่งแล้วคล่องเหมือนมืออาชีพแต่ก็พอจะทำได้บ้างนิดหน่อย คนอยู่หอนี่ครับก็มีบ้างที่หัดทำเอง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่อร่อยเลยสักอย่างแต่ก็ต้องจำใจกินๆมันเข้าไป

   ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยพอดีกับที่รักผมเดินเข้ามาในครัวเหมือนว่าคุณชายเขาจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเรียบร้อยด้วยนะน่ะ

สบายจริงเมียกู

“เสร็จยัง”มันถาม

“อืม ลุกมาตักข้าวครับ”ให้มันทำบ้างไม่งั้นจะขี้เกียจเกิน

มันก็ว่าง่ายนะลุกขึ้นเดินมาตักข้าวผัดในกระทะแถมยังใจดีตักเผื่อผมอีกจานด้วยแหนะ ผมรินน้ำเย็นๆมาวางไว้สองแก้วแล้วต้องรินนมให้มันด้วยนะ มันเป็นโรคติดนมต้องกินหนึ่งแก้วตอนเช้าแต่จะไม่ยอมกินตอนกลางคืนมันบอกว่าปากจะเหม็น

ผมขำพรืดไม่เห็นจะมีกลิ่นเลยผมพิสูจน์แล้ว

“อร่อยป่ะ”แกล้งถามไปงั้นแหละ เพราะคำตอบคงเป็นแบบว่า

แดกได้ไม่ตาย

อร่อยกว่าข้าวหมานิดนึง

ถ้าไม่หิวก็ไม่กิน

อะไรเทือกๆนั้น แต่คราวนี้ดูหมือนคำตอบที่ได้รับจะต่างจากความคาดหมายไปเยอะ

“ก็อร่อยดี”บร๊ะๆ

“จริงอ่ะ”ผมถามด้วยความไม่เชื่อล้วนๆ ลองตักชิมเข้าปาก เอ๊ะ!จะว่าไปมันดีกว่าทุกๆครั้งนะ อื้มๆพัฒนา พัฒนา!


NEXT 60%


นักเขียนขอเม้าาาา

ติชมกันได้นะคะ มาอัพเรื่อยๆ

จะพยายามไม่หายไปนานๆ

แต่ใกล้สอบแล้วก็ไม่อยากจะสัญญาอะไรมาก

เอาเป็นว่าจะพยายาม

ตอนนี้เป็นริวกี้ ตอนหน้าไม่แน่ใจอาจจะเป็นริวกี้อีก

รรักคนอ่านมากๆ

 

[@Lucifer_Prince@]

ตอนนี้ริวกี้ตอนหน้าใครมาก็ได้  เพราะริวกี้ก็หวานซ้า  ส่วนเขียนเหนือ  คู่นี้มันค้างอ่ะ  สรุปคู่ไหนก็ได้  ฮ่าฮ่า  ตอนนี้ทั้งสองคนน่ารักมาก  ดูกี้สิ  คำตอบตอนกินข้าวอ่ะ  ตอบตรงๆด้วย  แสดงว่าฝีมือริวของเราพัฒนาจริงๆ  ยังไงก็ขอให้คู่นี้หวานๆกันตลอดไปนะ  แอบคิดว่าอีก60%  พี่วอดก้าต้องมาหาริวแน่ๆเลย  ขอบคุณและรอที่เหลือนะคัฟพี่แนน^^

[Zelsy]

คู่นี้เขาน่ารัก คู่นู้นกะลังเครียด

[snowboxs]

ริวกับวิสกี้ เขาหวานแบบโหดๆ เนอะ

[MunashiiSora]

แวะมาอ่านคู่ของคนเกลียมัวค่ะ 

[Nano PL]

พี่ริวหื่นอ่ะ

[Aomampapeln]

เอาคู่นี้มาดับความเครียดอีกคู่

[liza sarin]

แล้วสรุปแว่พี่วอดก้าเป็นอะไรอ่ะ

[mooping-7]

55555 พี่ริวเป็นสามีที่ดินะอยู้ในโอวาส วิสกี้ตลอดๆ

[Silhouette]

  สนุกดีจังค่ะ อ่านรวดเดียวเลย

[yowyow]

 

[tong_pub]

ตามอ่านตั้งแต่ก่อนรับปริญญา ชอบทั้งสองคู่เลย
ประเด็นคือ..ขอคู่เวอรมุธด้วยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
คนเขียนอย่าทำร้ายแบบนี้...ฮืออออออออออออออออออออ
ชอบง่ะ...อบอุ่น แต่อิพี่ริวนี่...หื่นจริง พูดมาได้ อยากอ่ะ...เออ ตรงดี =/////=!!!

ปล.อัพเร็วๆเลยนะคะ คนอ่านไม่อยากรอนานจนเหี่ยวแห้ง

[na-au]

ชอบจริง ๆ ไอ้คู่รักหรรษาคู่นี้ 

 

[heart mind and soul]

    ตามอ่านทันเเล้ว 

[koikoi]

หลงเมีย555

[aoaer]

พี่วอดก้า  จะมาแรงสมชื่อปะนิ เง้อๆๆๆ ถ้าแรงนิกลัวอิพี่เขียนซ้ำใจตายจังเลย


 

[tuktik_narak]

ต่อครึ่งหลังงง



“กูโม้มั้ง”อ้าว หลอกกูดีใจเหรอเมีย ผัวเพลียนะครับ

“ไปข้างนอกกันไหม”กูอยากสวีทบ้างแต่ช่วงที่ผ่านมาเวลาไม่ได้เอื้อำนวย ช่วงนี้ว่างๆจัดไปสักวัน เห็นไอ้เขียนพาเหนือไปเที่ยวก็รู้สึกอิจฉา อยากมีรูปคู่อย่างเขา

“ไปไหน”

“ตามใจวิสกี้เลยครับ”สปอยสักหน่อย

“งั้นกูอยู่ห้องนอนเนี่ยแหละ เหนื่อย”ดูมันดิ

ผมมองมันเซ็งๆ อะไรวะกะจะโชว์ความหวานซะหน่อยแต่เมียกูดันเกิดติสแตกอะไรตอนนี้ครับ มึงช่วยหน้าผัวนิดนึงว่ามันต้องการอยากไปมากแค่ไหน

ผมหน้าบึ้งรอมันง้อ แต่ดูเหมือนมันจะจดจ่ออยู่กับจานข้าวไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเลยสักนิดว่ากูหงิกจนยับไปกี่พับแล้ว

“อะไร เป็นไร หน้าเป็นส้นตีน”น่ารักนะครับ คำพูดเมียผม เพราะสุดในสามโลก

แต่ก็แอบดีใจนิดนึงนะอย่างน้อยมันก็ยังสังเกตว่าหน้าผมผิดปกติถึงแม้ว่าคำพูดมันจะไพเราะเกินมนุษย์ธรรมดาเขาจะพูดกันก็เหอะ

“ไม่ไปเที่ยวกันจริงอ่ะ”หยั่งเชิงอีกสักรอบ

คบกับวิสกี้ต้องมีประกันชีวิตนะครับ เพราะไม่รู้จะโดนซ้อมจนต้องเข้าโรงบาลไปหยอดน้ำข้าวต้มเมื่อไหร่ หาจุดปลอดภัยไม่ค่อยมีเลยครับ

แต่ก็นะผมมันพวกชอบความท้าทาย

กล้าได้กล้าเสียในความเสี่ยง

อุวะฮะฮ่า

“เอาไงแน่ ก็มึงบอกให้กูเลือกไม่ใช่ไง”มันทำหน้าหงุดหงิด เอ่อ ที่รักจ๊ะอย่าเพิ่งพิโรธ

“แฮ่ๆ ก็นึกว่าตัวเองจะไปกับเค้านิ”โหมดอ้อนตีน

“กูจะอ้วก อย่ามาเค้าตะเองให้ได้ยินอีกอ่ะ”มันไม่ชอบเลยครับอะไรที่มาแบ๊วๆเนี่ย แค่ผมเรียกมันว่าที่รักนี่ก็กล้ำกลืนฝืนทนยอมฟังแบบจะเป็นจะตายแล้วครับ มันบอกให้ได้แค่คำนี้คำเดียวเท่านั้น

“ฮ่าๆๆๆ ไม่ฮาเหรอ”

“ไม่เลยสักนิด”

“แล้วสรุปไปป่ะเนี่ย”ย้ำอีกรอบเดี๋ยวมันเปลี่ยนเรื่อง

“ก็แล้วมึงจะเลือกหรือให้กูเลือกล่ะ ถ้าให้กูเลือกกูก็จะไปนอนแต่ถ้ามึงเลือกกูก็จะได้ไปอาบน้ำ”มันพูดนิ่งๆพอดีกับข้าวหมดจาน

ส่วนผมนี่อมยิ้มในใจละ กูว่าแล้วว่ามึงต้องรักกูมากไงวิสกี้ ตามใจพี่ไว้น้องทรัพย์สิน มรดกทุกอย่างกูยกให้หมดเลยเนี่ย

“ตามใจพี่นะ”

“เออๆๆ กูไปอาบน้ำละ”มันว่าจบก็ลุกเดินเข้าห้องไปอย่างสบายใจเฉิบ

ส่วนเรื่องเก็บล้างอย่าหวังว่าคุณนายเขาจะทำนะ เดี๋ยวน้ำยาล้างจานกัดนิ้ว เขาไม่ยอมเอาตัวเองเข้ามาแปดเปื้อนหรอกครับ

ผมเก็บล้างของไปผิวปากฮัมเพลงไปตามประสาคนมีความสุข วันนี้รู้สึกตัวเองมีความสุขแบบแปลกๆ ขนาดว่ามันด่าผมยังมีความสุข แต่ไม่อยากสนใจอะไรมากครับคนเรามีความสุขก็ดีอยู่แล้วป่ะ จะไปมัวนึกอะไร ทำไม ให้มันเสียเวลาเอาเวลามาทำอะไรให้มันมีค่าดีกว่า อย่างเช่นการรับใช้เมียสำหรับผม หรือพูดให้ถูกว่าสำหรับมันนี่เป็นเรื่องที่มีค่าและจำเป็นมากครับ

‘พี่ริว กางเกงในกูล่ะ’

‘ริว มึงไปหยิบน้ำให้กูหน่อย’

‘ไอ้ห่าริวววว รับโทรศัพท์ดิใครไม่รู้โทรมาอ่ะ กูรำคาญ!!!’

‘พี่ริว กี้อยากกินไส้กรอกชีส’

สามอันแรกมันพูดเองจริงนะครับตามแต่อารมณ์คุณชายเขาเลย อารมณ์ดีหน่อยก็เรียกพี่ อารมณ์เสียหน่อยก็เรียกชื่อ แต่ถ้าโมโหมากๆจัดคำนำหน้ามาให้แบบไม่ซ้ำกันเลยนะครับ ส่วนอันสุดท้ายนี่เป็นคำพูดในตำนาน

จะเล่าให้ฟังก็ได้คือผมอ่ะแบบอยากได้ยินมันเรียกหวานๆสักครั้งไง เพ้อมากจนเก็บเอาไปฝันว่ามันอ้อน เชื่อป่ะตื่นมาผมเป็นไข้เลยรู้สึกมันไม่ใช่ ถ้าต้องมาแทนตัวเองว่ากี้หรือวิสกี้ เค้า อะไรแบบนั้นอ่ะผมว่าให้มันเป็นแบบเดิมเนี่ยแหละดีละครับ ผมชอบมันแบบนี้มากกว่า

ดิบๆ แต่โดน

“เสร็จแล้ว”มันตะโกนมาจากในห้อง ไอ้นี่ก็รีบร้อนจังกูยังล้างกระทะไม่เสร็จเลย

ผมรีบๆล้างคว่ำไว้ เช็ดโต๊ะให้สะอาดก็เดินเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง

“อื้อหืออ ใครให้ใส่เสื้อตัวนี้เนี่ย”กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำแต่มาหยุดที่คนหน้าโต๊ะกระจกซะก่อน

อารมณ์หึงหวงมาเต็มมาก เสื้อกล้ามแบบแขนลึกมากอ่ะครับคล้ายๆเสื้อนักบาสอ่ะกับกางเกงเท่าเข่า มึงจะโชว์ไปไหนเข้าใจว่าคนอื่นใส่เยอะแยะแล้วมันก็เป็นผู้ชายผมก็ไม่ได้หวงอะไรขนาดนั้นแค่ไม่อยากให้ใครมาสังเกตนมมันก็แค่นั้นเอง

“เดี๋ยวมีเสื้อคลุมอีกตัว”มันตอบ เออหัดกลัวกูซะบ้าง

“มึงเป็นคนขี้ร้อนวิสกี้ ใส่ไปเดี๋ยวก็อ้างหาเรื่องถอด”จริงครับ ขนาดว่านอนห่มผ้าเนี่ยต่อให้กลางคืนพันตัวดีแค่ไหน ทั้งยัดทั้งห่อจนจะเป็นดักแด้สุดท้ายตื่นมาก็ไปกองที่ข้างเตียงอยู่ดี

“อยากใส่อ่ะ!”เด็กน้อยกำลังดื้อ ผมจะตามใจไม่ได้

ตอนนี้มันมีสามีแล้วจะมาแต่งเสื้อผ้าล้อเสือล่อไอ้เข้ไม่ได้อีกแล้วครับ ผมหวงแล้วก็หึงแรงมาก ผมจะเก็บอาการไว้ไม่อยู่เวลาหน้ามืดมากๆเข้า

“พี่พูดให้รู้ฟัง อย่าเอาแต่ใจตัวเอง”ไม่บ่อยนะครับที่ผมจะทำเสียงแบบนี้ใส่มันอ่ะ แล้วมันก็ไม่ชอบด้วยมันจะตกใจมากถ้าผมเปลี่ยนมาเป็นบุคลิกนี้

“ก็จะใส่!!”เถียงไม่ได้ก็แหกปากสินะ เต็มหูกูเลย

“วิส กี้”กดเสียงต่ำเน้นย้ำทีละคำช้าๆ

แอบสงสารมันไม่ชอบจริงๆนะครับเมื่อกี้เหมือนเห็นมันทำหน้าจะร้องไห้แต่ยังไม่ร้อง แบบตาแดงๆดวงตาสั่นไหวไรงี้

“ไปเปลี่ยนซะ”

“เออแม่ง!”

สุดท้ายก็ได้ผล ผมว่าต่อให้ตามใจขนาดไหนแต่เมื่อถึงคราวต้องจริงจังเราก็ต้องใจแข็งเข้าสู้ตามใจบ้างโหดใส่บ้างผมว่ามันโอเคกว่าตามใจจนเหลิงกับโหดใส่จนขาดความหวาน

ปิ๊งป่อง

ผมอาบน้ำอยู่ครับตอนนี้แต่เหมือนได้ยินเสียงใครมากดกริ่งหน้าห้อง ไม่สนใจครับเพราะวิสกี้มันอยู่ข้างนอกนิเดี๋ยวมันก็ไปเปิดเอง

“พี่ริวมึงอาบเสร็จยังออกไปเปิดหน่อย”ผมส่ายหัวนี่ขนาดว่ากูอาบน้ำอยู่นะมึงยังใช้กูเลย

แต่มันไม่เคยแคร์นะครับมันบอกว่าถ้าไม่ได้นัดแสดงว่ามาหาเองงั้นก็รอต่อไปถ้าเจ้าของห้องไม่พร้อมจะออกไปเปิดประตู ดูมัน

“แปปๆ”ผมบอก คือเสร็จพอดีอ่ะครับออกไปเปิดเลยก็ได้

วิสกี้มันต้องเสร็จพร้อมทุกอย่างนะครับถึงจะยอมเอาหน้าไปเจอคนอื่น นอกจากคนในครอบครัวก็ไม่เคยมีใครได้เห็นมันในสภาพดูไม่ได้เลยนอกจากผมผู้เป็นสามี

ปิ๊งป่องๆๆๆๆๆ

“มารยาทไม่มีเหรอวะแม่ง”มันบ่นหงุดหงิดครับ มันไม่ชอบมากๆถ้ามีคนมาทำตัวไม่มีมารยาทใส่ ทั้งๆที่มันก็ไม่ใช่คนมีมารยาทอะไรมากมายนะ

คนหน้าห้องดูเหมือนจะสนุกนะครับกดซะถี่ยิบเลย ผมต้องรีบใส่เสื้อใส่กางเกงลวกๆไปก่อนครับ กริ่งกูพังแล้วมั้ง

“ไปแล้วๆๆ”

“อยากเห็นหน้าคนกดถ้าเป็นเพื่อนนะกูจะยันโครมให้”แหมะโหดจริง

ผมรีบเดินมาเปิดประตู หูกูจะแตก

แกร๊ก

“มาหาใครครับ”ผมเปิดประตูออกไปเจอผู้ชายคนหนึ่งหล่อมาก แบบหล่อเว่อร์ผมเป็นผู้ชายยังพูดเลยว่าคนๆนี้หล่อแต่คือผมไม่รู้จักแล้วเขามาหาใครหรือว่าจะมาหาผิดห้องวะ

“หึหึ ห้องนี้จริงๆสินะ”ผมงง อะไรวะมาหากูเหรอแต่กูไม่เคยรู้จักใครแต่งตัวดีแบบนี้นะ

เป๊ะมากใส่เชิ้ตสีกรมยัดเข้าในกางเกงรองเท้าหนังมันเรียบ ผมเซ็ตทรงมาอย่างดียิ่งทำให้มีออร่า แต่ที่สะดุดนะผมว่าสายตากับใบหน้าของผู้ชายคนนี้เนี่ยแหละครับ มันดูแบบน่ากลัวแปลกๆ ผมใจเต้นเลยไม่ได้ตื่นเต้นหรือตกใจนะแต่ผมรู้สึกว่าสายตาคนตรงหน้ากำลังกดดันผมอยู่

อึดอัดเหมือนจะหายใจไม่ออก

“พี่ริว ใครวะ”วิสกี้ตะโกนออกมาถาม ไม่รู้จะตอบยังไงเพราะยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

“เอ่อ...คือ...ใครครับ มาหาผมเหรอ”

“ทำนองนั้น มาหานายและน้องชยฉันที่อยู่ในห้องด้วย”ผมกำลังประมวลผล

น้องชาย

แกร๊ก

ยังประมวลผลไม่เสร็จเลยที่รักผมมันก็เดินอกมาจากห้องพอดี กำลังจะหันไปถามง่ารู้จักคนๆนี้หรือเปล่า แต่ดูเหมือนว่าผมจะได้คำตอบแล้ว

“ใครวะ....พะ...พี่วอดก้า”

หืม วอดก้า

“พี่วอดก้า?”ผมทวนคำอย่างงุนงง

“ว่าไงน้องชาย จะไม่ให้พี่เข้าไปหน่อยเหรอ”ผมรู้สึกกลัวคนๆนี้อย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายผมก็ต้องเบี่ยงตัวหลบยอมให้เขาเข้ามาในห้องตามที่เขาพอใจ

ผมเดินไปหาวิสกี้ที่ยืนตัวแข็งสายตาก็มองแต่พี่ชายตัวเองนิ่ง ในขณะเดียวกันคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายก็เดินสำรวจห้องของผม

ผมแอบประหลาดใจอยู่บ้างที่คนๆนี้เป็นพี่ชายวิสกี้ ผมรู้ว่ามันมีพี่สองคนคนโตคือพี่เวอร์มุธหรืออาจารย์เวอร์มุธของคณะวิศวะกรรมศาสตร์ ส่วนคนรองนี่ผมไม่เคยเห็นหน้าเลยครับได้แฃยินแต่ชื่อว่าชื่อวอดก้ากับดีกรีความหวงน้องเป็นที่หนึ่งขนาดพี่เวอร์มุธยังต้องยอมให้

เขาเป็นขาโหดขนาดนี้แล้วผมจะเอาอะไรไปสู้ล่ะครับ

“อยู่กันมานานหรือยัง”หลังจากเงียบไปพักใหญ่ พี่วอดก้าก็หยุดยืนที่ด้านหน้าพวกผมแล้วถามขึ้น ช่างเป็นคำถามที่ตรงเสียเหลือเกิน แสดงว่าที่ผ่านมาเขาตามสืบมาตลอดสินะว่าน้องชายของเขาทำอะไร กับใคร ที่ไหนบ้าง

“พี่วอดก้า อะไรของมึงเนี่ย!”ผมเพิ่งรู้นะว่าวิสกี้มันก็เรียกแบบนี้กับพี่ชายเหมือนกัน

“ตอบกูวิสกี้”คนๆนี้สยบที่รักผมได้อยู่หมัดแค่คำพูดเดียว

ผมจับมือมันไว้ สั่น นี่คือสิ่งที่ผมรับรู้ตอนนี้ เราสองคนเหมือนเด็กที่กำลังโดนทำโทษเพราะถูกจับได้ว่าทำความผิดก็ไม่ปาน แต่เราผิดตรงไหนล่ะ เราแค่รักกันไม่ใช่เหรอ

“..............................”คนข้างตัวผมเงียบ

“เก็บของกลับบ้านกับพี่”

“ไม่ได้นะครับ!”
อันนี้เป็นเสียงผมเองครับ วิสกี้มันยืนก้มหน้าผมรู้ว่ามันกำลังกลัว กังวล กดดันและลำบากใจ เหตุการณ์แบบนี้ผมควรต้องปกป้องมันสิ

“เหตุผล?”พี่เขานิ่งมากจริงๆ

“วิสกี้เป็นแฟนผม เรารักกันนะครับ”

“รักเหรอ อย่ามาพูดอะไรที่มันดูทุเรศหน่อยเลย”

“ผม.....”ยังไม่พูดไม่จบเลยครับ โดนอีกฝ่ายแทรกซะก่อน

“รักจริง เขาไม่ทำเรื่องข้ามหน้าข้ามตาผู้ใหญ่แบบนี้หรอกรู้ไว้ซะ แล้วไอ้รักแบบชายชายเนี่ยมันจะจริงจังกันสักแค่ไหน นายตอบได้ไหมว่านายรักหรือแค่แปลกที่วิสกี้ไม่เหมือนคนอื่น”

“ผม.....”แปลกเหรอ

ไม่นะผมมั่นใจผมคิดกับตัวเองมาตลอดว่าวิสกี้คือคนที่ใช่ แต่ว่านั่นสิทำไมผมถึงไม่ไปหาพ่อแม่มันล่ะ ถ้ารักจริงๆแล้วทำไมผมถึงขี้ขลาดไม่กล้าไปเผชิญหน้าล่ะ

วิสกี้ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ผมก็ไม่เคยพูดเราคบกันเหมือนคนหลบๆซ่อนๆ

นั่นสินะ

“นายกล้ามากนะที่ท้าทายคนอย่างฉัน ไม่ว่ายังไงวันนี้ทุกคนไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ วิสกี้ด้วยเรามีเรื่องต้องคุยกัน”

“อย่าทำอะไรวิสกี้ ผมผิดเองที่บังคับให้น้องมาอยู่ด้วย”ผมพูดจบตอนนี้มันบีบมือผมแน่นจนเจ็บไปหมดแต่ผมไม่สน มันยังเป็นสิ่งเดียวที่ยืนยันได้ว่าเรายังมีกันและกัน

“ถ้าไม่อยากให้วิสกี้ลำบาก ปล่อยมือจากน้องชายฉันซะ”

“ผมทำไม่ได้ถึงผมจะไม่ได้จับมือคู่นี้ แต่ผมก็ปล่อยหัวใจมันกลับไปไม่ได้”

“หึหึ น้ำเน่าดีนะนายว่าไหม”

ผมทำอะไรไม่ได้ ยังไงซะวันนี้ผมก็คงต้องปล่อยให้วิสกี้กลับบ้านไปใช่ไหม

“ผมก็แค่รักมันมาก รักมากกว่าชีวิตซะอีก”ไม่รู้ว่ารักมันเท่าไหร่ รู้แต่ว่าผมยอมให้มันได้ทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตตัวเอง

พลั่ก!

“งั้นมาให้กูซ้อมขำๆหน่อยได้ไหม”

พลั่ก

“อั่ก!”โดนเต็มๆที่หน้าและกลางลำตัว

ขนาดว่าผมตัวใหญ่กว่าพี่วอดก้านิดหน่อยแต่แรงเขากลับมีแบบมหาศาลมาก เจ็บจนจุกจริงๆครับแค่สองทีผมยังแทบทรุดถ้ามีอีกผมคงเข้าโรงพยาบาลจริงๆ

แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมมีแรงยืนก็คงเป็นมือบางๆคู่นั้นที่ผมกุมเอาไว้ ตลอดเวลาเราจับมือกันไม่ปล่อย ผมไม่ปล่อย มันไม่ปล่อย อย่างน้อยก็ทำให้ผมรู้แหละว่ามันก็รักผม

“ผม อึก รักวิสกี้ โอย!”

พลั่ก

“รักตัวเองก่อนดีไหม”เขาพูดยิ้มๆ

“อ๊าก”เขาต่อยเข้าที่แผลเดิม เจ็บกว่าโดนต่อยทีแรกอีก

“หยุดๆ พอซะที พี่วอดก้ามึงจะพากูกลับบ้านไม่ใช่เหรอไง ไปสิ”

“วิสกี้”ผมครวญ ผมจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีมัน ผมอยู่ไม่ได้จริงๆ

ผมทรุดลงนั่งกับพื้น มันเดินมานั่งยองๆข้างๆผม

“คิดถึงก็ไปตามกูสิ สัญญาสิว่าจะไปรับกูกลับมากูไปกูก็ไม่ได้เอาของไปเห็นไหมล่ะ”ผมร้องไห้แล้วครับ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นล่ะ ผู้ชายร้องไห้ไม่ได้แต่ใช่ว่าจะร้องไม่เป็นนี่ครับ

เรากอดกันพักเดียววิสกี้ก็โดนพี่ชายตัวเองกระชากกลับขึ้นไปยืน

“อย่าพร่ำเพ้อให้มันมาก กลับ”

นั่นคือคำพูดสุดท้าย ก่อนที่ผมจะนอนหมดแรงอยู่ตรงที่เดิม

ผมสัญญาว่ายังไงผมก็ต้องไปตามมันกลับมาให้ได้

“ฮึกๆ วิสกี้”


TBC__________________



นักเขียนขอเม้า


ติชมกันหน่อยน้าาา เม้นบ้างแนนน้อยใจ T^T

ไม่สบายยังมาอัพเลยน้าา ฮือออออออ

เสียใจ #กอดเข่าร้องไห้อยู่ในมุมอับเงียบๆ

v
v

ไปกดไลค์เพจกันได้ที่นี่เลยค่าาาา

https://www.facebook.com/nanznnyaoi

[harumi]

 

[rmlab]

แล้วคู่เหนือจะเป็นยังไงเนี่ย 

[mild-dy]

ป๊าดดดดด เริ่มเครียดดดดด

[wikawee]

ชอบดห็นผู้ชายร้องไห้อ่ะ     

[Nano PL]

พี่ริวยังโดนขนาดนี้ 

[tuek]

ดราม่ามาแล้ว
เขียนจะโดนเหมือนริวไหมเนี่ย
คนเขียนหาคู่ให้พี่วอคก้าหน่อย

[sukaz]

งานงอกกกกกก