ตอนที่ 20
สิ้นปี ในเดือนธันวาคม วันที่ 30 ทุกคนทั่วโลกแน่นอนว่าต้องรอคอย Count Down ที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ต้องรับปีใหม่และเป็นปี ม้า ปี 2014 อย่างไรล่ะ
“ปาร์ตี้ โทรศัพท์ ใครโทรมาไม่รู้ ”
“หรอ อืมๆ ขอบใจนะเกี๊ยว ”
เพล้ง!
“อุ้ย ขอโทษทีนะ เกี๊ยว ฉันไม่ทันระวัง แหะๆ จานหมูปิ้งนายหล่น แล้วก็…”
“แตก! เออช่างเถอะ ไปรับโทรศัพท์โน่นไป ทางนี้ฉันเก็บเอง เดี๋ยวอีกหน่อยก็เข้าบ้านแล้ว บอลฉันกำลังเริ่ม พลาดไม่ได้ทุก
วินาที”
“ขอบใจนะ ไปรับโทรศัพท์แล้วนะ”
“อ้าว ก็ไปสิ ปัดโถ่ ”
“สวัสดีครับ ”
“ปาร์ตี้ นี่พี่เองนะ”
“พี่? ใครกันครับ”
“แหม หายหน้าไปไม่กี่ปี ลืมพี่แล้วสินะ พี่เอง ยอร์ช!”
“พี่ยอร์ช อืม พี่เปลี่ยนเบอร์ใหม่หรอครับ”
“อืม เปลี่ยนนานแล้วแหละ โทษทีนะที่พี่ต้องทำแบบนี้ เพราะพี่แค่อยากไปให้พ้นๆจากสภาพเดิมๆน่ะ”
“เอ่อ ผมขอโทษนะครับพี่”
“เฮ้ยไม่เป็นไร พี่สบายดี พี่รับได้แล้วแหละ อืม ธุระที่พี่โทรมาก็คือ พี่จะไปต่างประเทศแล้ว และคิดว่าคงจะอีกนานกว่าจะ
กลับ ดีไม่ดีอาจจะไปอยู่ที่นั่นเลย พี่ก็เลย อยากโทรมาบอกปาร์ตี้ไว้เท่านั้น”
“จริงหรอครับ แล้วพี่จะไปที่ประเทศอะไรครับ”
“พี่บอกปาร์ตี้ไม่ได้หรอกนะครับ พี่ต้องการไปอย่างเงียบๆ ไม่ต้องมีใครรู้ไม่ต้องมีใครเห็น พี่คิดว่ามันคงจะดี”
“อย่างน้อยๆก็น่าจะบอกกันบ้างนะครับ”
“ป่าวประโยชน์ ปาร์ตี้มีความสุขในปัจจุบันพี่ก็ถือว่าดีแล้ว อย่าเอาเรื่องของพี่ไปเก็บไว้เป็นความทรงจำที่แย่ๆในหัวสมองทำไม
จริงไหม”
“พี่ยอร์ช! แล้วนี่พี่จะไปตอนไหนครับ”
“เอ่อ วันนี้ เวลา 2 ทุ่มครับ”
“อ้าว ตายจริง ทำไมไม่โทรมาบอกก่อนซัก 3 4 ชั่วโมงหล่ะครับ”
“โทษทีนะพี่ไม่อยากให้ปาร์ตี้คิดมาก และพี่คิดว่าไม่ต้องการให้ปาร์ตี้เดินทางเพื่อมาส่งพี่หรอก เอาหล่ะ อีก 15 นาที เที่ยวบินจะ
ออกแล้ว พี่ไปเตรียมตัวก่อนนะ”
“เอ่อ เดี๋ยวครับพี่ยอร์ช!”
“ครับว่าไง”
“พี่ไปแล้ว พี่จะโทรหาผมอีกไหม ไม่สิไม่สิ มีทางไหนที่ผมจะติดต่อพี่ได้บ้าง”
“ฮ่าๆ คิดมาก เดี๋ยวพี่โทรหานะ อืม เอาล่ะ พี่ไปแล้ว”
“ดะ เดี๋ยวครับ!”
“ว่าไง ปาร์ตี้”
“ผมคิดถึงและจะรักพี่ตลอดไปนะครับ พี่ชายของผม”
“ครับ สุดท้ายพี่ก็เป็นได้แค่พี่ชาย โชคดีครับ ปาร์ตี้”
“เหมือนกันนะครับพี่ยอร์ช ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะครับ”
“ครับ พี่ไปแล้วนะ”
สิ้นเสียงของปลายสาย หนุ่มลูกครึ่งอย่างยอร์ช แทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ความพยายามของเค้ามันจบลงแล้ว เส้นทางข้าง
หน้ายังอีกยาวไกล ให้ชายหนุ่มคนนี้ออกตามหารักแท้ที่อยู่เหนือกาลเวลาแบบ ปาร์ตี้ โปเลย์ ให้ได้
“ลาก่อนนะปาร์ตี้ พี่คงไม่ได้ติดต่อนายไปอีกแล้วแหละ พี่ตัดสินใจแล้ว บ้ายบายครับ อุ้ย ขอโทษครับที่ผมไม่ทันระวัง”
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ นี่คุณกำลังไปเที่ยวบินเดียวกันสินะครับ”
“อ้อ เอ่อ ครับ ผม ยอร์ชครับ ”
“ยินดีครับ ผมชื่อ ทิว ผมต้องการไป อิตาลี่ ไปหารักแท้ ใครๆเค้าก็ว่าผมเป็นคนที่ไม่เข้าใจคำว่ารัก ทำให้ผมต้องออกตามหา
มัน แล้วคุณหล่ะครับ”
“เอ่อ ผม ผมอกหัก และต้องการไปอิตาลีไปหารักแท้เหมือนกันกับคุณนั่นแหละ”
“จริงหรอครับ หน้าตาอย่างคุณผมนึกว่าจะมีแฟนไปแล้วซะอีก”
“ผมมันไม่ได้เรื่องเองครับ ไปเถอะครับเดี๋ยวไม่ทันกันพอดี”
“เอ่อ ยอร์ช ผมขอโทษนะ ผมไม่ได้ตั้งใจ ไม่แน่นะ คุณอาจจะเจอรักแท้แล้วก็ได้”
“ใครครับ”
“ไม่รู้สินะ ผมแค่รู้สึกเฉยๆ ไปกันเถอะครับ อิตาลีรอเราอยู่ ว่าแต่คุณอายุเท่าไหร่แล้ว ยอร์ช”
“25 ครับ ถามทำไมหรอ”
“ป่าวครับพี่ยอร์ช ฮ่าๆ ผมแค่ต้องการวางตัวให้ถูกเฉยๆ”
“ร้ายนะเรา ”
“เบาะๆครับ ถ้าพี่ยอร์ชรู้จักตัวผมจริงๆแล้ว ผมร้ายกว่านี้อีก ฮ่าๆ ”
“นั่นสินะ พี่ชักจะอยากรู้ตัวตนของน้องทิวเสียแล้วหล่ะ”
“จริงหรอ ว่าไปเถอะ ถ้าได้เห็นแล้วจะกลัวเอานะ”
“ในชีวิตพี่ พี่เห็นความน่ากลัวมานับไม่ถ้วน กับน้องทิวไผ่ พี่ไม่คิดจะกลัวหรอก”
“ทิวไผ่?”
“ฮ่าๆ พี่ตั้งให้เองแหละ คิดว่ามันน่าจะเหมาะกับน้องทิวดี เพราะทั้งซนท ทั้งดื้อ ร่าเริง แล้วก็…”
“แล้วก็อะไรครับ ทิวอยากรู้”
“ไม่บอก”
“ไม่เอา อย่างขี้โกงสิพี่ยอร์ช บอกทิวมาเร็วๆ เข้า”
“อ่ะๆ บอกแล้วๆ อย่าเกาะแขนดึงพี่อย่างนี้สิ คนเค้ามองหมดแล้ว”
“ก็ได้ อ่ะ ทิว ปล่อยแล้ว”
“น่ารัก ไง”
“หูย หยอดอีกนี้เลยหรอ เขินดีไหมเนี่ย ไม่เอา ไปเขินบนเครื่องดีกว่า ”
“เดี๋ยวๆ ทิวไผ่ พี่พุดจริงๆนะ”
“รู้แล้วน่า ย้ำอยู่ได้ หน้าทิวไม่ได้หนานะครับ”
“ไปกันเถอะ พี่ชักคิดว่า สวรรค์ส่งมาถูกคนแล้ว”
“ส่งอะไรครับ?”
“ป่าว ไม่มีอะไร”
“พี่ยอร์ช บอกทิวมาสิ แกล้งอำอยู่ได้”
“ไม่บอกฮ่าๆๆ เอาไว้ถึงอิตาลีพี่บอกเลยครับ ”
“จริงๆนะ ผมจะจำไว้ ว่าแต่พี่ไปถึงแล้วพี่จะไปพักที่ไหนครับ”
“พี่มีบ้านพักตากอากาศที่ซื้อไว้นานแล้ว ที่ใจกลางกรุงโรมครับ”
“ว้าววิเศษณ์ไปเลยครับ ส่วนผมนะ บลาๆๆๆ”
การเดินทางครั้งใหม่ของยอร์ชดูท่าแล้วจะมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง และเค้าก็ต้องเชื่อมั่นแล้วว่าการตัดสินใจครั้งนี้ของเค้านั้นมันคุ้มแล้วแหละ ชีวิตใหม่ที่ดีกว่า ดีไม่มีคนๆนี้ยอร์ชอาจจะคิดว่า ใช่ สำหรับเค้าแล้วก็เป็นได้
“ปาร์ตี้ คุยกับใครครับ ทำไมนานจัง”
“อ้อ กับเพื่อนเก่าหน่ะครับ ทำไมหรอ”
“ป่าว ก็เห็นคุยแล้วก็อมยิ้มดีใจไป พี่ตกใจนะรู้รึเปล่า”
“คิดมากครับพี่โปเลย์ อุย ปล่อยสิครับ จะกอดผมทำไม”
“ไม่ปล่อย บอกมาก่อนว่า คุยกับใคร”
“อืมถ้าผมไม่บอกหล่ะครับ”
“ไม่บอกก็โดนแบบนี้ไง จุ๊บ เป็นไง ยอมบอกรึยัง”
“บอกไปแล้วไงครับว่าเพื่อน”
“จุ๊บ สองครั้ง จะยอมบอกไหมว่าเพื่อนอ่ะ เพื่อนคนไหนกัน ผู้ชายรึว่าผู้หญิง”
“ผู้ชาย”
“ฮะ แล้วคนนั้นเป็นใครกันครับ หล่อกว่าพี่รึเปล่า”
“พี่โปเลย์ คิดมากไปแล้วนะครับ”
“อ้าวบอกมาก่อนว่า หล่อกว่าพี่รึเปล่า”
“ก็น่าจะพอๆกันครับ”
“ไม่เอา บอกมาต้องเลือกต้องตัดสินใจสิ”
“พี่โปเลย์ก็รู้อยู่แล้วหนิครับ”
“พี่รู้อะไร เปล่าซะหน่อยพี่ยังไม่รู้ บอกก่อนสิ พี่ถึงจะรู้”
“ก็พี่โปเลยืแหละครับ หล่อที่สุดในโลกแล้ว”
“ไม่เอาอย่างนี้ ต้องบอกด้วยว่าหล่อที่สุดในดวงใจปาร์ตี้”
“อืม ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น”
“ฟอดดดด น่ารักจังแฟนใครเนี่ย”
“นั่นสิครับแฟนใครนะ”
“อ้าว ปาร์ตี้หมายความว่าไงครับ เดี๋ยวพี่ฟ้องคุณพ่อเลย”
“ครับๆ แฟนพี่โปเลย์ครับ คนเดียวและคนเดียวเท่านั้น”
“อย่างนี้ค่อยเคลียร์หน่อย เอาแหละ ไปกินหมูปิ้งเถอะ เกี๊ยวปลาปิ้งไว้ให้นานแล้ว เดี๋ยวจะเย็นหมด”
“ครับ”
“กินไปได้ไง แล้วใครให้มา กลับไปบ้านเลยนะ ไปๆๆๆ”
“โหยซานหง พี่ตี๋เล็ก เพิ่งจะมาเองนะ ไล่แล้วหรอ ”
“ไม่ได้ไล่ ก็ดูสิ นี่ของปาร์ตี้กับพี่โปเลย์เค้า ของพี่ๆต้องไปปิ้งเองสิ”
“มีอะไรกันหรอ เกี๊ยว”
“แกก็ดู ไอ้พี่ใจเจ๊งนี่สิ กินหมูปิ้งของแกไปหมดแล้ว บ้าจริงๆเลย”
“นี่ก็พี่ไม่รู้หนิ ซานหง ขอโทษนะ พี่ไปปิ้งใหม่ก็ได้”
“อืมดี ไปปิ้งเลยไป”
“นี่ๆ เกี๊ยว ไปทำแบบนั้น ไม่สงสารพี่ใจเจ๋งเลยหรอ”
“ช่างสิ ปาร์ตี้ก็อย่ามาดราม่าหน่อยเลย ฉันเอียน”
“ป่าวดราม่า ความรักมันต้อง ใจเย็น พูดจาหวานๆ ถึงจะเรียกว่าคู่กัน”
“เอาหล่ะ ต้องการให้ฉันทำอะไรว่ามาเลยดีกว่า พ่อคนจิตใจอ่อนโยน”
“ไปพูดกับพี่เค้าดีๆ สงสารพี่เค้า พี่เค้ารักนายมากนะ คนแบบนั้น ยอมที่จะหยุดทุกอย่างเพื่อนายคนเดียวนะเกี๊ยว”
“เออๆ รู้แล้วๆ ฉันจัดการเอง นายก็ไปนั่งกินหมูปิ้งกับพี่โปเลย์โน่นไป”
“พี่ตี๋ หมูไหม้หมดแล้ว ทำไมไม่พลิกหล่ะครับ”
“อ้าวไหม้แล้วหรอ โทษทีนะพี่ปิ้งไม่ดี มันเลยไหม้หน่ะ”
“เฮ้อ เลิกพูดคำว่าโทษที ได้แล้วครับ ไม่เป็นไร มายี่เดี๋ยวซานหงปิ้งให้ นี่มันต้องอย่างนี้ เห็นรึเปล่า”
“อ้อ อืมๆ พี่เข้าใจแล้ว ”
“ขอบใจมากนะ”
“เล็กน้อยน่า พี่ตี๋เล็ก เอ่อ พี่ตี๋เล็กครับ”
“หือ ว่าไง”
“ผมขอโทษนะ ที่พูดไม่ดีเท่าไหร่ ใช้แต่อารมณ์”
“คิดมากหน่า เป็นตัวของซานหงแหละพี่ตี๋คิดว่ามันดีที่สุด”
“พี่ไม่รำคาญ ไม่น้อยใจหรอ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ พี่จะทนอยู่ที่นี่ ตรงนี้ กับ ซานหงทำไมกันหล่ะครับ”
“พี่ตี๋เล็ก ขอบคุณครับ ขอกอดหน่อยนะ”
“เฮ้ย ซานหง ทำไรเนี่ย พี่เขินนะ เดี๋ยวหมูปิ้งก็ไหม้อีกหรอก”
“ถ่างมันเถอะ ขอแค่ได้กอดพี่ตี๋ก็พอแล้ว กอดพี่แล้วผมว่ามันอุ่นดีออก ”
“อุ่นจริงหรอ”
“มากๆๆๆ”
“ไม่เชื่อ”
“อ้าวทำไมไม่เชื่อหล่ะครับ”
“หอมแก้มพี่ก่อน”
“ฟอดดดด”
“เฮ้ยไม่ลังเลด้วย”
“ลังเลทำไม แก้มของพี่ ผมหอมได้คนเดียวเท่านั้นนะ คนอื่นอย่าคิด”
“ฮ่าๆๆๆ หวงด้วยแฮะ ไปเอาท่าทางน่ารักๆ คำพูดอ้อนๆแบบนี้มาจากไหน”
“ป่าว มันมาเอง feeling อ่ะ เข้าใจป่าวครับ”
“ไม่เข้าใจครับ เพราะซานหงทำให้พี่เริ่มไม่มั่นใจเสียแล้วว่า ใช่ซานหงตัวจริงรึเปล่า”
“อ้าว ก็นึกว่าชอบซะอีก ผมว่าผมเป็นแบบเก่าดีกว่าเนาะ”
“เฮ้ยๆ ไม่เอาๆ เอาแบบนี้แหละ แฟนอ้อนเก่งๆ แบบนี้พี่ชอบจะตายนายก็รู้”
“หรอ ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย ฮ่าๆๆ”
“อ้าว อย่างนี้มันน่าจะจับกดซะตรงนี้ดีไหม”
“ไม่ดีครับ เพราะ ผมไม่ชอบตรงสนามหญ้า”
“หรอ งั้นดีเลย คืนนี้นอนด้วยกันที่เตียงนุ่มๆ รับรอง”
“พอเลยครับพอเลย ผมแค่พูดหยอกนิดหน่อย ฝันเป็นตุเป็นตะเชียวนะ บอลผมจะมาแล้ว สนใจไปดูเป็นเพื่อนกันไหม”
“เอาสิ พี่ชอบอยู่แล้ว ว่าแต่เราเชียทีมไหนอ่ะ”
“ผมหรอ ผมก็เชียร์…”
สองคนคุยกันลื่นคอ จะว่าไปแล้ว คู่นี้ก็น่ารักดีออก ถึงจะกัดกันมากไปหน่อยก็เถอะ แต่ดีที่ใจเจ๋งไม่ทิ้งเกี๊ยวปลาไปไหน แค่นี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว
“ดีจังเลยนะครับพี่โปเลย์ ที่สุดท้ายสองคนนี้ก็คุยกันแบบดีๆเหมือนคนอื่นๆเค้าบ้าง เฮ้อ กว่าจะถึงวันนี้ไม่ง่ายเอาซะเลย”
“ถ้าคิดแล้วมันปวดหัว ก็อย่าไปคิดเลยครับ เราอยู่มาถึงจุดนี้ได้พี่ว่ามันก็สุดคุ้มแล้ว ขอแค่มีปาร์ตี้ ที่ไหนๆพี่ก็ไปด้วย”
“จริงรึเปล่าครับ อย่าพูดให้ผมดีใจนะ”
“จริงสิ พี่จะโกหกทำไม พี่มีความสุขที่สุดแล้วที่ปาร์ตี้เลือกพี่ และพี่ก็ดีใจที่สุดที่ได้เกิดมาเป็นคู่ชีวิตของปาร์ตี้ พี่สัญญานะว่าพี่…”
“อย่าสัญญาครับ คนโบราณเค้าถือ เอาเป็นว่า พี่โปเลย์ทำหน้าที่ในปัจจุบันให้ดีที่สุดเป็นพอ แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้วหล่ะ
ครับ ”
“ครับ พี่รับปาก อืมเสาร์นี้ พี่ไม่ได้ทำงานพอดี พี่ว่าจะพาปาร์ตี้กลับบ้านที่จันทบุรี ไปเยี่ยมคุณพ่อเป็นไง อีกอย่างก็ไปเยี่ยม
เพื่อนๆ ที่นั่นด้วย”
“ดีครับ ผมพร้อมเสมอ ว่าแต่ว่า ทัวร์ของข้าวตูกับพี่สแกนนี่ไปถึงไหนกันแล้วนะ ไม่เห็นส่งข่าวคราวกันเลย”
“นี่ๆๆ ข้าวตู พี่ว่าพวกเราหลงทางกันแน่ๆเลย เดินมาตั้งไกลแล้ว ไม่มีวี่แววว่าจะเห็นบ้านคนเมืองคนเลยนะ”
“นั่นสิครับพี่สแกน ตอนนี้ผมก็เหนื่อยแล้วด้วย 3G ก็ดันใช้ไม่ได้อีก คลื่นโทรศัพท์ก็ฮ่วยแตกที่สุดบ้าชะมัด ”
“พี่บอกแล้วว่าให้เดินตามกลุ่มนักท่องเที่ยวก้ไม่เชื่อ เห็นไหม เพราะเจ้ากระต่ายป่าตัวเดียวทำให้เราพลัดหลงเข้ามาในป่าลึก
ขนาดนี้”
“ขอโทษครับ ก็ผมไม่นึกว่าจะหลงทางเอาได้นี่นา พี่สแกน เหนื่อยไหม”
“ถ้ามีคนเช็ดเหงื่อให้ พี่ก็คงไม่กล้าเหนื่อยแล้วแหละ”
“อ่ะ หลับตาครับ เช็ดให้ก็ได้”
“ว่าง่ายจังอย่างนี้ขอจูบปากหน่อยดิ”
“จะบ้าหรอ กลางป่าเขาแบบนี้ เกรงใจเจ้าป่าเจ้าเขาบ้าง”
“อ้าว ก็ไม่เห็นเป็นไรหนิ ก็คนเป็นแฟนกัน ไม่ผิดหรอก อีกอย่างนะ ไม่เห็นจะมีใครอีกด้วย”
“แต่ว่า อุ๊บ!”
“อืมยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ ปากข้าวตูนี่พี่โคตรฟิน”
“ตลกแล้วๆ ทีเผลอตลอดเลย”
“แล้วชอบไหมหล่ะครับ”
“ไม่รู้สิ”
“จะตอบดีๆไหม ไม่งั้นพี่จูบปากอีกทีนะเอ้า”
“อืมชอบครับ ชอบมากๆ เพราะพี่สแกนน่ารักที่สุดในโลก และหล่อที่สุดในจัรวาล โอเคยัง”
“ที่สุด ก็แหงแหละ พี่ระดับเดือนคณะนิติศาสตร์เชียวนะ”
“อดีตเถอะครับ กี่ปีแล้วก็ไม่รู้ โม้จนอายุ 25 26 ปี”
“อ้าวเค้าเรียกว่าหล่อระดับตำนานครับ อิอิ”
“อ้าว คุณสองคน มานั่งทำอะไรตรงนี้ ไปได้แล้วครับ นี่ก็จะค่ำแล้ว เดี๋ยวสัตว์ป่าจะออกหากินแล้ว อันตรายมากนะครับ โดยเฉพาะช้างป่า”
“ขอบคุณครับ คุณเจ้าหน้าที่ป่าไม้ ถ้าไม่ได้คุณพวกเราคงได้พักแรมที่ป่าแน่ๆๆ”
“ไม่เป็นไรครับ ไปเถอะ เดี๋ยวผมจะมากลับที่พัก ว่าแต่คุณเป็นนักท่องเที่ยวที่เค้าแจ้งว่าหลงทีมทัวร์ป่าหรือเปล่า”
“ใช่ครับ!”
“ดีแล้วแหละ ในที่สุดก็เจอตัว ไปครับ เดี๋ยวจะมืด”
“นี่พี่สแกน ผมมีอะไรจะบอก”
“ว่า…”
“ผมรักพี่นะ”
“เนื่องด้วยอะไรหล่ะ คำนี้พี่ได้ยินบ่อยแล้ว”
“อ้าวก็บอกรักปิดท้ายนิยายไง ถึงเราจะจบไม่สวยหรูเหมือนคู่อื่นก็ตาม แต่จบแบบท่ามกลางธรรมชาตินี่แหละเจ๋งสุดๆแล้ว”
“อ่ะๆ ก็ได้ พี่ก็รักข้าวตูครับ ”
“และที่สำคัญ…” สแกนและข้าวตูมองหน้ากันแล้วยิ้ม หันหน้ามาทางจอกล้องพร้อมพูดว่า
“นิยาย น้องปีหนึ่งสุดซ่ากับพี่นักศึกษาสุดเท่ห์ จบแล้วครับ ฮ่าๆๆๆ กิ้วๆๆ”
จบบริบูรณ์
หัวข้อ: >>>@@@ น้องปี 1 สุดซ่ากับพี่นักศึกษาสุดเท่ห์ @@@<<< จบแล้ว up 23 03 57 (อ่าน 32004 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก