y_name_M anston cj อาจารย์..สีฟ้า Xeroz Manfang RN มาดามกุ้ง krappom gift_deb Solitarian ALeX
happy_icekung69 IO @#Jackie#@ สาวตัวกลม LoVeMoDe badboy_cools VitamiN Just let it be
[AaA]
สวัสดีครับ ยินดีต้นรับทุกท่านที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของผมหวังว่าเรื่องราวของผมจะทำให้ทุกท่านอ่านได้รับความสุขไปพร้อมๆหน้ากันน่ะครับ ก่อนที่จะเริ่มตอนที่ 5ขอขอบคุณ
คุณ My_name_M ขอบคุณน่ะครับที่อวยพรให้เรื่องนี้ตอนจบสมหวัง แต่จะเป็นยังไงก็ต้องติดตามกันต่อไหมน่ะครับ ขอบคุณดอกไม้น่ะครับสำหรับกำลังใจ
ส่วนคุณ@#Jackie#@ที่ว่าฉากเสียเลือดในความหมายของคุณคืออะไรอ่าครับ ผมไม่รู้จริงๆ อ่าครับ ช่วยอธิบายนิดหนึ่งนะ
ส่วนเด็กที่เจอบนรถทัวร์ เรื่องมันมีต่ออีกนิด หนึ่ง ผมเลยอยากเล่าให้ตอนที่ 5นี่แหละ ขอบคุณกำลังใจทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านกันน่ะครับ ผมนั่งอ่านรีพลายของแต่ละท่าน
แล้วมีกำลังใจเขียนขึ้นมากเลยครับ ขอบคุณจริงๆ มาเข้าสู่ตอนที่ 5เลยดีกว่า
"พี่หนึ่งๆ ตื่นได้แล้วครับ พี่เมย์ซื้อข้าวมาแล้ว"เสียงปลุกอู๋ แล้วก็เขย่าตัวผม
"อืม...ไปกินก่อนเลยอู๋พี่รู้สึกปวดๆหัว"ผมเผลอหลับไประหว่างที่อาบน้ำอยู่
"ทำไมพี่หนึ่งตัวร้อนจี้เลย ไม่สบายป่าวพี่"อู๋เอามือจับหน้าผากผม แล้วถามอาการด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรมากหรอก ปวดหัวนิดหน่อย ไปกินข้าวเถอะ"ผมไล่อู๋ไปกินข้าว
"ไม่ได้พี่ ผมว่าพี่ไปหาหมอดีกว่า พี่น่าจะมีไข้สูง"
"บอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรดิ พูดไม่รู้เรื่องหรือไงอู๋"ผมปวดหัวมากเลยตวาดอู๋ไป
"ผม ว่าพี่อย่าดื้อได้ไหมบอกว่าให้ไปหาหมอก็ต้องไป"อู๋ขึ้นเสียงใส่ผม แล้วตะโกนเรียกคนข้างล่าง ให้มาช่วยพยุงตัวผมไปโรงพยาบาลเพื่อให้หมอดูอาการ
ถึงโรงพยาบาลผมนอนอยู่บนเตียงเข้าเป็นคนไข้ฉุกเฉิน ระหว่างที่หมอเขาลากผมเข้าไปในห้องผมรู้สึกว่ามีมืออุ่นๆกุ้มที่มือผมตลอดเวลาไดยินเสียงพูดแว่วๆว่า
"พี่ หนึ่งต้องไม่เป็นอะไรนะครับ "ก่อนที่ผมจะเข้าห้องฉุกเฉินไป
ตอนนั้นผมหมดสติไปไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองตอนนั้น รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีในชุดคนไข้ พร้อมสายน้ำเกลือที่โยงติดกับแขนผมอยู่ ผมลืมตามองที่ฝาผนังมันมัวๆ
มองไปรอบๆมันมัวๆไปหมดแต่ดูเหมือนว่ามีใครมาฟุปอยู่ข้างๆแล้วกุ้มมือผมไว้ไม่ยอม ปล่อยจนเหงือ่ชุ่มมือเลย ผมเริ่มขยับตัวเพือ่จะพยุงตัวนั่งขึ้น แล้วกำลังจะขยับมือเพื่อที่จะให้ปล่อยมือออก แต่คนที่กุมมือผมยังกุมแน่นพร้อมกับกะตุก แล้วละเมอขึ้นมา ว่า"พี่หนึ่งต้องไม่เป็น นะ แข็มแข็งไว้นะ พี่บอกพี่รักอู๋ไม่ใช่หรอ พี่หนึ่งตื่นสิ ตื่นสิ"
แล้วก็เขย่ามือผม ผมเลยตะโกนไปว่า"เฮ้ยอู๋ แกแหละตื่นได้แล้วละเมอบ้า บอไรวะ" อู๋ลืมตาแล้วสะดุงตื่นขึ้นมา
"ละเมอ ไรพี่ ใครละเมอ"
"หมูมั้ง "ผมตอบ
"เฮอๆ หมูละเมอเป็นด้วยหรือพี่"
"หมูอ๋า ไง เฮอๆ"(ผวนดูน่ะครับ)
"เฮอๆ พี่ว่าผมเป็นหมาหรอ เด๋ว หายโดนดีแน่"
"โดน ดียังไงวะจะทำไร พี่ "ผมยังพูดไม่ทันขาดคำมันกะโจนมาที่ตัวผมเอามือมาบีบที่จมูก ผมแล้วบี้ๆๆ
"ทำแบบนี้ไงพี่ ดื้อดีนัก"
"เฮ้ยๆ เล่นอะไรกันวะ 2คนนี้" เสียงไอบอยเดินเข้ามา อู๋ปล่อยมือจากจมูกผมแล้วลงไปนั่งที่โซฟา
"เมย์ ซื้อข้าวต้มมาฝาก ดีขึ้นยังหนึ่ง"
"อืม ก็ค่อยยังชั่วแต่ตอนนี้เจ๊บจมูกอยู่"ผม พูดพร้อมมองไปทางเจ้าอู๋
"อ้าว จมูกไปโดนไร วะ "ป้อมถาม
"ไม่รู้วะ ละเมอเกาจมูกตัวเองเล่นมั้ง เฮอๆ"
"เออ ป้อมแล้วมึงเป็นไงมั้ง"
"ก้อ ดีกูไม่สำออยอย่างมึงหรอก"พูดเชิงประชด
"เออ ไอถึก"ผมด่ามัน
"พี่หนึ่งเด๋ว อู๋เอาข้าวต้มใส่จานให้นะ"อู๋สวนขึ้นมาแล้วเอาข้าวต้มไปใส่จาน
"หมอ ว่าร่างกายมึงช่วงนี้อ่อนแอวะ สงสัยบริจาคเลือดเมื่อคืน"เสือ พูด
"กู ก็บริจาค กูไม่เห็นจะเป็นจะตายอย่างมันเลย"ไอป้อมเริ่มกวนตีน
"เฮ้ยๆป้อมแล้วมึงจะไปว่าไอหนึ่งมันทำไมวะ ไมอยากมีคนเอาใจเหมือนมันหรอ "ไอบอยว่าไอป้อม
"มึงพูดงี้ ต๋อยดีกว่าไหมบอย"ป้อมเริ่มโมโห
"หยุดๆ จะทะเลาะกันไปทำไม ทุกคนไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"เมย์เริ่มรำคาญ
"เออ เดี๋ยวปล่อยให้อู๋ ดูแลหนึ่งไปก่อนแล้วกันพวก เราก็ไปหาไรกินดีกว่า"เสือชวน
"เฮ้ย อู๋มันยังไม่ได้กินไรแต่เช้าเลยนะ ไอหนึ่งมันมีมือก็กินได้ทำไมใต้องให้คนดูแลวะ"ไอป้อมท่าทางไม่พอใจ
"เออ ไม่เป็นไรครับพี่ มีข้าวต้ม 2ถุง ผมกินคนละถุงกับพี่ หนึ่งก็ได้"อู๋ตอบกับทุกคน
"เฮี้ย ป้อมวันนี้มึงเป็นไรกับไอหนึ่งวะด่ามันอยู่ได้"ไอบอยถามแบบกวนๆ
"ป่าวไม่มี ไรกูก็พูดไปยังงั้น"ป้อมตอบแล้วมันก็มองมาทางผม
"เออ งั้นพวกกูออกไปก่อนน่ะ เด๋วเย็นๆกูมาใหม่"เสือพูด
"เออ ตามสบายวะ" หลังจากนั้นพวกนั้นก็เดินออกไป
"พี่หนึ่งเดี๋ยว อู๋ป้อนนะ"อู๋จะป้อนข้าวผม
"เฮ้ยจะดี หรอ พี่กินเองได้ แกก้อไปกินของแก เถอะเดี๋ยวมันเย็นก่อน"
"อย่าดื้อได้ไหม บอกว่าจะป้อนก็จะป้อนไง"อ้าว มันขึ้นเสียงใส่ผม
"เออๆตามใจ"
"อ้าววว อ้าปากกกอ้าาาา อ้ากว้างๆดิ"มันให้ผมอ้ากว้างๆ
"เออ ก้อ กว้างงงง อาาา อยู่อี้ไอ"ผมก็อ้าแล้วพูดไปด้วย
"อั้มๆๆๆเคี้ยวๆแล้วค่อยกลืน" มันทำเหมือนผมเป็นทารกซะงั้น
"อร่อย เนอะถ้า ไม่ใช่อู๋ป้อนคงไม่น่ากินขนาดนี้"ผมแซวมัน
"พี่หนึ่ง เรื่องเมื่อวานที่พี่พูด อ่า"
"เรื่องไรวะ"กินไปด้วยคุยไปด้วยผมเริ่มติดคอ สะดุดคิดได้ว่าเมื่อวานผมบอกรักมันไป
"พี่กินน้ำก่อนๆ"
"เออ ค่อยยังชั่ว"
"เรื่องที่พี่พูดกับผมเมื่อคืน พี่พูดเรื่องจริงหรอ"
"พูดไรวะ จำไม่ได้ความจำไม่ค่อยดี สมองเสื่อม"ผมทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
"อยากได้เครื่องเตือนความจำไหม ครับ"มันพูดเสียงแบบน่ากัวๆ
"ไร วะเครื่องเตือนความจำ"ผมแบบงงๆ
"นี่ไง เครื่องเตือนความจำ"หลังจากที่อู๋พูดเสร็จก็กระโจนเข้ามาเอาริมฝีปากบางๆสีชมพูมาเตะที่ริมฝีปากของผมเบาๆอย่างช้าๆแล้วดูดจ๊วบบนริมฝีปากผมหนึ่งที แล้วกระซิบข้างๆหูว่า
"ตอนนี้จำได้หรือยังครับ" ตัวผมชาไปทั่งตัวเลยไอบ้าอู๋ มันรถเฉี่ยวแล้วสมองเสื่อมไปหรือปล่าววะ ทำเอาซะผมลอยเลย ผมเงียบไปสักพัก
"พี่ หนึ่งๆ เป็นไร ไม่เคยโดนจูบหรือไง"อ้าวดูมันถามผม ดิ
"เฮ้ยๆ ทำไรบ้าๆวะ"ผมขยับตัวแล้วเอามือจับปากของตัวเอง
"ก็ ทีพี่เมื่อคืนยังทำบ้าๆกับผมได้เลย" มีย้อนครับดูมัน
"...."ผมเงียบ
"ตกลง ว่าไงจำได้ยัง พูดไรไปเมื่อคืนกล้าๆรับผิดชอบคำพูดตัวเองหน่อยดิ"เด็กมันท้าคับ
"เออ จำได้ ก็หมายความอย่างที่พูดนั้นแหละ"
"จริงหรอ พี่ มันหมายความว่าไง บังเอิญผมโง่" นั้นดูมันครับ
"ก็ พี่พูดว่าอะไร มันก็หมายความว่าอย่างนั้น "
"ไม่เข้าใจอ่า พูดแบบเมื่อคืนอีกครั้งได้ป่าว" อ้าวเวงเระ
"ไม่เอา โว๊ย พูดไปเดี๋ยวแกวิ่งหนีพี่ไปอีกรอบพี่จะทำยังไง" ผมย้อนมัน
"ผมสัญญา ผมจะไม่หนีพี่ จะนั่งฟังตรงนี้" มันจับมือผมแล้วจ้องหน้าผม
"แน่ใจ นะ"
"อืมพี่.."
"พี่...รั..."
เสียงเปิดประตูห้องเข้ามา "ขอโทษนะ ค่ะ คนไข้ได้เวลาทานยาพักผ่อนแล้วค่ะ" พยาบาลมาเรียกให้ผมกินยา อู๋ปล่อยมือผมออก
"อาการดีขึ้นไหมค่ะ"พยาบาลถาม
"ก็ดีครับ"
"น้ำเกลือหมดขวดก็น่าจะกลับบ้านได้แล้วนะค่ะ"
"อืม..ครับ"ใจจริงอยากให้เวลาวันนี้มันยาวกว่านี้จัง
"เสร็จแล้วคะ พักผ่อนต่อน่ะค่ะ" พยาบาลเดินออกจากห้องไป
"เฮ้อ พยาบาลเข้ามาทำไมตอนนี้วะ"เสียอู๋ถอนหายใจแล้วบ่น
"ไมวะ ก็เขามาให้ยาพี่ จะได้รีบหาย ไม่ดีหรือไง"
"เดี๋ยวกลับกรุงเทพพรุ่งนี้ ผมก็ต้องกลับไปหาพี่ต้นแล้ว น่าเบื่อวะ"อู๋บ่นอีกรอบ
"เบื่อทำไม วะพี่ต้นเขาก็ดูแลดีนี่"
"พี่ไม่รู้อะไร หรอกว่าผมอยู่กับพี่เขาอึดอัดแค่ไหน"
"ทำไมวะ"
"คือที่ผมมากรุงเทพ คือผมทะเลาะกับที่บ้านเลยหนีมาหาไออวด เพือ่ที่จะมาอยุ่บ้านป้า แต่ป้าก็ไม่ชอบขี้หน้าผมเท่าไร อวดมันเลยเนะนำให้ผมมาอยู่กับพี่ต้น แต่ผมก็ไม่รุ้นะ..ว่าเพราะเหตุผลอะไรรู้แต่ว่าอวดบอกว่าพี่ต้นใจดีคุยง่าย ผมอยู่กับพี่ต้นประมาณ 1อาทิตย์ผมนอนกับพี่เค้าพี่เค้าก็เหมือนพยามยามจะมาจับของสงวนของผมซึ่งผมก็ไม่ชอบแต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงคือผมยังไม่มีที่ไปแล้วไม่รู้จะไปไหนด้วย ก็เลยแกล้งยอมๆให้เค้าจับไป เค้ายิ่งได้ใจจากที่จับแต่ข้างนอกเขาจะล้วงไปข้างใน วันนั้นผมเลยตื่นแล้วโทรหาพี่ แล้วก็มาที่นี่" อู๋บ่นแบบระบายความในใจ
"พี่ ถามแกจริงๆหน่อยนะว่าแกไม่รู้หรอว่าพี่ต้นเขาชอบแบบนี้" ผมถามด้วยความเป็นห่วง
"ผมก็รู้ แล้วผมก็รู้ด้วยว่าพี่ชอบผมตั้งแต่เจอผมในร้าน แต่จะให้ผมทำไงได้ละมันไม่มีที่ไปแล้วนี่"
"พี่ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพี่ต้น นี่"
"ต่างดิพี่ พี่ไม่เคยฉวยโอกาสทำแบบนั้นกับผม"
"ใจจริงก็อยากทำนะแต่ไม่กล้าวะ "ผมพูดแล้วหัวเราะไป
"เฮอๆ ไม่เอาน่าพี่ แค่เมือวานพี่บอกรักผมผมตั้งตัวไม่ทันเลย ตอนแรกผมยังคิดแลยว่าทำไม่ชีวิตผมต้องมาพัวพันกับเรื่องพวกนี้ ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้เป็นอย่างพี่"
"เป็นอย่างพี่ แล้วไงวะ"ผมถามกลับไป
"ก็ชอบผู้ชายด้วยกันไง"มันตอบตรงๆเลย
"เออ..ทำไงได้วะชอบแบบนี้นี่"
"ตอนี้ที่พี่พูดกับผมเมื่อคืน ผมสับสนกับตัวเองไปหมดเลยไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง แต่มารู้ตอนหลังที่พี่กับพี่ป้อม กำลังนอนถ่ายเลือดในห้องนั้นเพื่อผม ผมเลยกลับมาคิดว่าทำไมคน ที่พึ่งรู้จักกันถึงยอมทำให้ผมได้ขนาดนี้
" ถ้าผมจะรับรักจากพี่มันคงไม่ผิดใช่ไหมครับ พี่หนึ่ง"
"โหห พูดน้ำเน่ามากไปป่าวแก"ผมปากดีไปงั้น แต่ในใจมันดีใจแบบว่าบอกไม่ถูกเลย
"ถึงเน่า ก็ยังเห็นเงาจันทร์นะพี่"มุขเหยมากครับ
"เฮอๆ ตอนนี้พี่ว่าคิดคำตอบที่จะไปบอกพี่ต้นว่าตาแกไปโดนอะไรมาจะดีกว่าไหม"
"เออ ดิพี่ยังไม่หายเขียวเลย ทำไง "
"ไม่รู้วะ"
"พี่หนึ่ง วันนี้พี่ป้องเค้าไปอะไรดูเค้าหงุดหงิดกับพี่น่ะ"อู๋ถาม
"ป้อมมัน แบบนี้แหละอารมมันคนหงุดหงิดง่าย"
"อืมๆ...งั้นพี่นอนแล้วกันเดี่ยวผมไปที่บ้านพี่เมย์ก่อน"
"เออ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะเหม็นวะ"ผมแซวมัน
"เหม็น แล้วรักป่าวละ" มันย้อนอีก
"เออ รีบไปซะ"ผมไล่มัน
ผมหลับไปได้สักพักหนึ่งได้ยินเสียงเหมือนคนเดินเข้ามาให้ห้องผมรู้สึกตัวตื่นลืมตาขึ้น ได้ยินเสียงคนทักผม
"เฮ้ยไก่ เป็นไงบ้างวะ" ใครมาทักวะผมมไได้ชื่อไก่ผมชื่อหนึ่ง
แต่เสียงมันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน ผมเลยหันไป อ้าว น้องต่อเด็กนรถทัวร์วันที่ผมมาวันนั้นนี้ มาได้ไงนี้ น้องเขาก็มองมาที่ผมทำหน้างงๆใส่ แล้วทักผม
"อ้าว พี่..มานอนห้องนี้ได้ไงคับ"อ้าวถามผมแปลกๆ
"ก็หมอพา มาสิวะ"
"งั้นผม ก็เข้าห้องผิดดิ ผมมาเยี่ยมเพื่อนอ่ะครับ" ในใจผมคิดอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้น้องเขามาให้ชุดนักฟุตบอลทีมแมนยูด้วย โคตรสปอตแมนเลย เด็กไรน่ารักมากมาย
"พี่ว่าน้องมาผิดห้องแล้ว นะพี่เพิ่งเข้าโรงบาลเมื่อเช้าเอง"
"งั้นโทษที พี่เดี่ยวผมไปละ" มันกำลังเดินออกไปซักพักอู๋เข้ามาพอดี๊ พอดี
"เฮ้ย ๆมึงเป็นใครวะ"อู๋ถามแบบไม่มีมารยาทมากๆ
"เออ..โทษทีคับผมเข้าผิดห้อง"น้องต่อตอบด้วยเสียงนิ่มๆ
"หน้าคุ้นๆ นี่มึง"มันยังใช้คำว่ามึงอีก
"เออ..ผมไม่เคยรู้จักนายนะคับ จำคนผิดแล้ว" ต่อตอบ
"อู๋ มีเรื่องไร หรอ"ผมตะโกนไป
"พี่ ไอนี้มันมาหาพี่ทำไม" ยังไม่หยุดหยาบคาย
"น้องเขาเข้าผิดห้อง ไม่มีไรหรอก" ผมตอบแบบธรรมดา
"หรอ พี่ เออไปได้แล้วยังยืนอยู่ไมวะ"อู๋ขึ้นเสียงไล่ต่อ
"ไออู๋ แกเป็นอะไรของแก พูดจาดีๆไม่ได้หรือไง" ผมว่า
"ทำไม โกรธแทนมันหรอ" อ้าวพาลมาที่ผมอีก
"ทำไม หึงพี่หรอ "ผมแซว
"หึงบ้าหึงบอ ดิ ผมไม่ชอบขี้หน้ามันตั้งแต่เจอตอนผมไปรับพี่แล้ว"
"ทำปากดี เดี๋ยวได้แว่นใส่อีกข้างหรอก"
"พรุ่งนี้หมอบอกกลับบ้านได้แล้วนะ พี่"
"เออ เด๋วพรุ่งนี้กลับกรุงเทพเลยดีกว่า"
"กลับแล้วหรอ พี่ "อู๋ตอบน้ำเสียงเหมือนเสียดาย
"อืม พี่ต้องไปเคลียงานอีก"
"โอเค เดี๋ยววันนี้ผมนอนเป็นเพื่อนที่นี่นะ"
"อืม ตามใจ"
เช้าวันรุ่งขึ้นผมเดินทางออกจากพัทยามาพร้อมกับอู๋ ผมนั่งคิดตลอดทางเลยว่ากลับไปจะเจออะไรมั้งจะบอกกับพี่ต้นยังไงเพราะว่าเรื่องของผมกับอู๋ตอนนี้มันลงลึกเข้าไปมากกว่าที่จะถอนตัวออกมาได้แล้ว แต่เจ้าอู๋นะสิครับหลับแบบไม่สนใจโลกเลยมันคงจะเพลียมากกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา ผมถือว่ามาพัทยาทริปนี้ได้อะไรดีๆเยอะเลยขอบคุณ
กามเทพที่ผมได้เจอกับ"ความรัก"
ถึงกรุงเทพ
"อู๋จะกลับห้องพี่หรือจะไปหาพี่ต้น"ผมถาม
"พี่จะให้ผมไปที่ไหน ผมก็ไปได้หมดแหละ"ดูมันพูด
"งั้นไปหาพี่ต้นก่อนแล้วกัน พี่กลับห้องก่อน"
"คับ"
ผมแยกย้ายกับอู๋ อู๋กลับไปหาพี่ต้นพร้อมกับตาที่ยังช้ำๆอยู่ ผมกลับไปถึงห้อง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"โหล หนึ่งเกิดเรื่องแล้ววะ"บอยทำเสียงตกใจ
"เรื่องไรวะบอย กูกำลังจะนอน"
"ไอ ป้อม อ่าดิ มันเอาเรื่องทั้งหมดไปบอกกับพี่ต้นแล้วนะโว็ย" เวร
"เฮ้ย แล้วไอป้อมมันรู้เรื่องได้ไง "ผมงง
"กู ผิดเองวะ ตอนที่กูถึงพัทยา กูเล่าเรื่องมึงให้พวกนั้นฟัง กูไม่คิดว่าไอป้อมมันจะ ปากโป้งขนาดนั้น"
"ซวย แล้วมึงตอนนี้อู๋กลับไปที่ร้านพี่ต้นแล้วนะ"
"เวร แล้วมึง เคลียร์กันเองนะโว็ย กูไม่รู้เรื่อง"
"อ้าว สัด มึงขี้แล้วไม่กลบ แล้วยังถีบกูไปทับกองขี้มึง อีกหรอวะ"ผมเริ่มโมโห
"เหอๆๆมึงก้อ ขี้ข้างๆกูไม่ใช่เหรอ เรื่องที่เกิดมึงอยากชวนน้องเขาไปเองนี้" มันย้อนคำพูดผม
"ไอเชี้ย กูไปดูอู๋ก่อนแล้วกัน แค่นี้นะโว็ย"เพื่อนผม มันรักผมจริงๆดูมันทำ
"เออ"
ร้านพี่ต้น ตอนนั้นร้านยังไม่เปิด
ผมเปิดประตูเข้าไป เจอหน้าพี่ต้น ผมมองไปที่เครื่องคอมเครื่องสุดท้ายเห็นอู๋นั่งอยู่ ผมเลยทำเป็นแกล้งทักพี่ต้นทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
"พี่ต้น หวัดดีคับ"
..........เงียบ.......
"พี่ต้น อู๋กลับมาแล้วนี่ครับ "ผมก็ยังเฉยใจดีสู้เสือ
"หนึ่ง มีอะไรจะพูดไหม" พี่ต้นทำเสียงนิ่งๆ
"อะไรครับ พี่"ยังใจดีสู้อยู่ครับ
"พี่ถามอีกครั้ง ว่ามีอะไรจะพูดไหม !"เริ่มขึ้นเสียง
"แล้วพี่จะให้ผมพูดอะไรละครับ พี่ก็บอกมาสิ"ผมเริ่มขึ้นเสียงตาม
"มึงไปทำ อะไรมากับเด็กของกูมึงมา มึงคิดว่ากูโง่หรอ"
"เหอๆ ผมทำไรครับพี่"ผมพูดแบบเฉยๆ
"มึง อยากลองดีใช่ไหม"พี่ต้นพูดพร้อมกับกระชากคอเสื้อผม ระหว่างนั้นอู๋เดินเข้ามาแยกผมกับพี่ต้นพร้อมกับผลักพี่ต้นออก
"พี่ต้น จะทำไร"อู๋ ถาม
"มึงเป็น เด็กของกู มึงกล้าผลักกูหรอไออู๋ "
"ทำไมพี่ ผมเป็นเด็กของพี่ตอนไหนผมเคยพูดไหมว่าผมเป็นเด็กของพี่ พี่คิดว่าผมง่ายเหมือนไออวดหรอ พี่กับน้องมันไม่เหมือนกันน่ะครับ"
"อ้อ เด่วนี้มึงกล้าเถียงกูหรอ มันเป่าหูอะไรมึงบ้างละ มันใช้เงินฝาดหัวมึงไปเท่าไรละ คนอยากมึงกูรู้ว่ามึงกระหายเงิน" พี่ต้น ด่า อู๋กำหมัดเพื่อที่จะต๋อยพี่ต้นแต่ผมจับมืออู๋ไว้ แต่ขณะที่ผมจับมืออู๋ไว้ พี่ต้นดันสวนหมัดมาที่หน้าผมเต็มๆ ทำเอาผมฟุบไปกับพื้น แล้วพี่ต้นกำลังจะซ้ำ แต่อู๋ถีบพี่ต้นออกไป พี่ต้นล้มหัวไปชนกับโต๊ะหัวแตกเลือดไหล
"ไออู๋ มึงกล้าถีบกูหรอ ไอสัด"
"แล้วพี่มีสิท อะไรมาต๋อยพี่หนึ่ง"
"ทำไม ทำไม กูจะทำไม่ได้ มึงเป็นของกู ยังไงมึงต้องอยู่กับกู"
"พี่คิดไป เองคนเดียวหรือปล่าวพี่ต้นผมไม่ ใช่สัตว์เลี้ยงนะจะให้พี่ทำอะไรกับผมก้อได้"
"ถุย แล้วที่มึงยอมให้กูทำทุกวัน มันก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ที่มันไม่มีที่ไปหรอกวะ" คำพูดนี้แรงมาก ทำให้ผมคิดว่าพี่ต้นเขาเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอซึ้งผมไม่เคยเห็นมาก่อน
"มึงพูด แบบนี้มันมากไปแล้วนะไอต้น มึงคิดว่ากูมาอยู่กับมึงนี้คิดว่ากูอยากอยู่หรอ ที่มึงทำกับกูสารพัดที่กูยอมนี้เพราะกูเห็นน้องกูบอกว่ามึงเป็นคนดี แต่กูว่ามึงดีแต่ข้างนอกว่า ที่แท้มึงก็แค่พวกตัณหากลับเท่านั้น "สรรพนามอู๋พูดกับพี่ต้นเริ่มเปลี่ยนไป
"เฮ้ย อุ๋พูดแรงกับพี่เขาไปหรือปล่าว" ผมเตือนๆอู๋
"มันก็ยังน้อยกับที่มันทำกับผม ทั้งๆที่ผมไม่ชอบ"อู๋หงุดหงิด
"พี่ต้น ผมขอโทษครับ คือผมไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องราาวเป็นแบบนี้ คือผม..ก็ชอบน้องเขาตั้งแต่เจอแล้วครับผมไม่ได้คิดที่จะแย่งหรือจะแข่งกับพี่น่ะครับ ถ้าพี่จะโทษพี่ก็โทษที่ผมแล้วกัน " ผมพูดทั้งๆที่ยังเจ็บปากอยู่
"มึงไม่ต้องมาขอโทษ กู ตั้งแต่วันนี้กูกับมึงไม่รู้จักกัน มึงกับไอเฮี้ย นี้จะไปไหนก็ไปแต่กูบอกไว้ก่อนว่าพวกมึง ไม่ได้ไปดีแน่ ไปปปปปปปปปปปปป"
"พี่ต้นฟังผมก่อนสิ"ผมกำลังพยายามอธิบายแต่อู๋ดึงมอืผมออกไปจากร้านพี่ต้น แล้วไปที่ห้อง
ห้องผม
"พี่หนึ่งเจ็บไหม"อู๋ถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไร นิดหน่อยเอง"ผมตอบ นิ่งๆ
"พี่ไม่น่าเข้าไปตอนนั้นเลย"
"ถ้าพี่ไม่เข้าไป แก กับพี่ต้นคงจะอัดกันเละอ่าดิ"
"แล้วพี่รู้เรื่องได้ไง"อู๋สงสัย
"บอย โทรมา บอกว่าป้อมเล่าเรื่องให้พี่ต้นฟังหมดแล้ว"
"ทำไม พี่ป้อมทำแบบนั้น"อู๋ยิ่ง งง
"ไม่รู้วะ"ผมนั่งกุมขมับ
จบตอนนี้ 5แค่นี้ก่อนน่ะครับ ถึงครึ่งทางแล้วกว่าจะหาทางจบตอนที่ 5ได้นี้ลำบากน่าดูเลยว่าจะจบทิ้งท้าย ยังไงดี จบตอนที่ผมนั่งกุมขมับ แล้วกันนะตอนแรกกะจะทิ้งท้ายตอนที่ผมเดินไปร้านพี่ต้น แต่กลัวคนอ่านอยากรู้เร็วๆเลยเติมให้อีกนิด หนึ่ง ตอนนี้ชีวิตผมจะดำเนิน ต่อไปกับน้องอู๋ แล้วป้อมกับพี่ต้น จะมีแผนการอะไรอีกหรือปล่าว
จะแกล้งผม สองคนยังไงต่อไป ต้องติดตามต่อตอนที่ 6 น่ะครับ สำหรับคุณgift_debที่ว่าเสียดายมีแค่ 10ตอน ผมขอแบบน้อยๆก่อนแล้วกันน่ะครับแต่จะพยายามอัดแน่นด้วยคุณภาพ และอรรถรสแล้วกันน่ะครับ
ปล.เข้ามาอ่านกันเยอะๆน่ะครับ กำลังใจในการเขียนก็เพราะคนอ่านกับคนรีพลายนี้แหละครับ ขอบคุณครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
