เหตุเกิดจากเสียง...ตอนพิเศษ
[อยู่ไหน] เสียงเข้มกรอกมาตามสาย
“อยู่โรงอาหาร” ผมตอบมือก็ตักข้าวเข้าปาก ไอ้เมทำท่าจะตักกุ้งในจานผม ผมเลยต้องต่อสู้กับมันเพื่อรักษาเอกราชของกุ้งตัวโตไว้ให้จงได้
[สตางค์! ฟังที่พี่พูดไหมเนี่ยหะ!]
“อ๊ะ! อะไรนะพี่” สะดุ้งเลยครับ และแล้วข้าศึกก็บุกโจมตีฐานทัพ บุกชิงตัวน้องกุ้งอวบอ้วนไปได้ แล้วน้องกุ้งยาหยียอดดวงใจของผมลอยเข้าปากไอ้เมไปอย่างหน้าตาเฉย
“โว้ยยยย กุ้งกู!” ผมโวยวายใส่ไอ้เมที่หัวเราะร่าเนื่องจากแกล้งผมได้
เดี๋ยวก่อนเถอะ กูจะให้ไอ้พี่แซมมันจัดการมึง
[โวยวายอะไร รอด้วย เดี๋ยวเดินไปหา]
ติ้ด!
แล้วสายก็ตัดไป ผมยังไม่ทันจะได้พูดอะไรเลย แล้วพี่แซมมันโทรมาทำไมกันนะ ช่างเถอะ ผมกำลังอารมณ์ไม่ดี น้องกุ้งที่รักของผม
“ดูทำหน้าเข้า อ่ะเอาไป กูให้” ไอ้โอ๊ตมันตักกุ้งจากจานมันใส่จานผม ทีนี้ผมยิ้มออกเลยครับแล้วก็ตักกุ้งเข้าปาก...
ถุย!!!
ผมพ่นกุ้งออกจากปากแทบไม่ทัน เศษกุ้งนี่กระจายทั่วโต๊ะ เค็มเชี่ยๆเลย! ผมคว้าน้ำมาล้างปากแทบไม่ทันไอ้โอ๊ตและไอ้เมขำผมกันอย่างสนุกสนาน แต่ไอ้นิวนี่ทำหน้าปรงตกเพราะมันคงกินข้าวต่อไม่ได้ จะกินได้ไง ผมพ่นใส่จานพวกแม่งหมด แกล้งกูกันดีนักไอ้เพื่อนไม่รักดี
“โอ๋ๆ พวกกูแค่หยอกเล่นน่า” ไอ้โอ๊ยมันเอื้อมมือมาขยี้หัวผม แต่ผมเบี่ยงตัวหนี กูงอนเว้ย! ผมเลยหันไปมองไอ้นิว มึงต้องช่วยกูนะเพื่อนรัก กระทืบมันสองตัวเลย!
“นู้น สุดที่รักมึงมานู่นแล้ว ไม่ต้องสั่งกูทางสายตาแบบนั้น”
ไอ้ฉลาดนิ ว่าแต่..ใครมานะ?
ผมหันหลังกลับไปดูก็เจอไอ้พี่แซมและเพื่อนของมันสามสี่คนเดินตรงมาทางนี้
“ไง เป็นอะไร ทำหน้าบูด มันเป็นอะไร” ไอ้พี่แซมนั่งลงข้างๆผม เมื่อผมไม่ตอบมันเลยไปคาดคั้นกับไอ้เพื่อนคนอื่นๆแทน
“พวกผมแค่แกล้งมันเล่นเองพี่” พวกมันตอบยิ้มๆ
ทำไมวะครับ ทุกคนถึงชอบแกล้งผม ผมไม่เข้าใจเลย ผมทำผิดอะไรไว้อย่างนั้นเหรอ ><;
“แล้วมึงไปแกล้งมันทำไม เดี๋ยวกูจะแกล้งพวกมึงคืนบ้าง” มันว่าเสียงเข้ม ผมนี่ถึงกับยิ้มกริ่มในใจ โดนแน่พวกมึง หึหึ
“โหยเฮีย นิดๆหน่อยๆน่า” พวกมันโอดครวญกัน ว่าแต่ ทำไมพวกมันถึงดูสนิทกับไอ้พี่แซมจัง เพราะก่อนหน้านี้มีแค่ผมคนเดียวที่โดนไอ้พี่แซมแกล้ง นอกนั้นนี่แทบจะไม่เคยคุยกับพี่มันเลยด้วยซ้ำ
“ป่ะสตางค์ ลุกขึ้น” ไอ้พี่แซมมันจับที่ต้นแขนผมดึงให้ลุกขึ้น
“ไปไหนอ่ะ” ผมถามครับ แต่ก็ลุกตามมันแต่โดนดี
“ไปนั่งกับพี่ที่โต๊ะ” ว่าแล้วมันก็เดินนำเลยครับ แถมยังจูงมือผมด้วย ผมดึงมือตัวเองออก แต่ไอ้พี่แซมมันกลับจับแน่นกว่าเดิม
“พี่ ปล่อยก่อนดิ” ผมกระซิบบอกมัน ก้มหน้าก้มตาเดิน
พี่มึงครับ เห็นไหมครับว่าเค้ามองกันใหญ่แล้ว
“ทำไม” เสียงมันนิ่งเลยครับ
“อายเขา พี่ไม่อายหรือไงเล่า!”
“ไม่อาย”ไอ้หน้าด้านนนนน!
สุดท้ายผมก็ยอมให้มันเดินจูงมือมาที่โต๊ะที่เพื่อนมันนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“อ่ะ กินเข้าไป” ไอ้พี่แซมมันเลื่อนข้าวผัดกุ้งที่มีกุ้งเรียงรายอยู่เป็นสิบๆตัว ผมเลยหน้ามองมันที่ก้มหน้าก้มตากินข้าว เหมือนมันจะรู้ว่าถูกจ้องเลยเงยหน้าขึ้นมามองผม
“อะไร กินเข้าไปสิ”
“ทำไมกุ้งเยอะล่ะ” ผมถาม ปกติผมสั่งจะได้แค่สามตัวเองนะ
“ไม่ดีเหรอไง กินๆเข้าไป ถามมากจริงๆ”
“เชอะ!”
ผมตักกุ้งเข้าปากช้าๆ อ๊า...มีความสุขจริงๆ
“มึงนี่เอาใจเมียจังเลยนะ” ข้าวแทบพุ่งครับ เพื่อนไอ้พี่แซมแม่งพูดบ้าอะไรวะ ใครเมียใคร ฮุ่ย!
“ทำไม กูจะตามใจเมียกูแล้วผิดเหรอไง”
“ไม่ผิดหรอก กูแค่หมั่นไส้”
“หาดิ แล้วไม่ต้องมองมันด้วยสายตาแบบนั้นเลย ของกู!”ผมไม่รู้หรอกครับว่าไอ้เพื่อนพี่แซมมันมองผมด้วยสายตาแบบไหน แต่ตอนนี้ผมอายจนแทบจะรวมร่างกับน้องกุ้งในจานอยู่แล้ว
น้องกุ้งจ๋า พี่สตางค์อยากตาย!
พอกินข้าวเสร็จผมและไอ้พี่แซมก็แยกย้ายกันไปเรียนช่วงบ่าย แต่เดี๋ยวตอนเย็นมันจะมารับผมกลับหอ
ผมกับไอ้พี่แซมคบกันมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว นึกถึงวันนั้นแล้วผมก็หน้าร้อนขึ้นมา...
คืนวันแรกที่คบกัน...ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน...!!!
ตายแน่ๆไอ้สตางค์เอ้ยยยย
รอยยิ้มจอมมารทำให้ผมขนลุกซู่ บรรยากาศรอบตัวดูมืดมน สัตร์ร้ายกำลังเยื้องกายเข้ามาใกล้ผม ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา ผมเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ หัวใจสั่นระรัว จนขาผมชนเข้ากับขอบเตียงแล้วก็ล้มหงายหลังลงไปกับเตียง ไอ้พี่คนเขียน ฉากนี้มันน้ำเน่าไปไหมฮะ! (พี่คิดไม่ออกน้อง เล่นๆไปเถอะ : ริริ)
ก็ได้!
ผมค่อยๆกระเถิบตัวไปข้างหลัง แต่แล้วผมก็มาสุดทางตัน ใครก็ได้ช่วยผมด้วย ผมหลับตาปี๊เมื่อหน้าเข้มเลื่อนเข้ามาใกล้
จุ๊บ!
อ๊ากกกกก
ผมจะดิ้นหนีมันก็ล๊อคผมไว้ทุกทาง
“พี่แซม ผมไม่เล่นนะ” ผมบอกมันเสียงสั่นเลยครับ อะไรวะ ผมก็ผู้ชายนะ ทำไมถึงสู้มันไม่ได้ล่ะ
“พี่ก็ไม่ได้เล่นนิ” ว่าแล้วมันก็ก้มหน้าลงมาจูบผม ความเชี่ยวของไอ้พี่แซมคอยหลอกล่อให้ผมทำตามที่มันสั่ง ผมอยากขัดขืนแต่ผมก็พอใจในจูบที่ไอ้พี่แซมมอบให้ ทำไม...ผมถึงชอบจูบของมันจังเลยนะ >//<
ไอ้พี่แซมละริมฝีปากออก แลบลิ้นเลียที่มุมปากผมเบาๆ ทำเอาผมสะท้าน มันจ้องตาผมนิ่ง แววตาของมันทำให้ผมไม่กล้าสู้หน้า อายครับ
“ชอบไหม” มันถาม
“อะไร”
“จูบน่ะ ชอบไหม” ผมอึ้งแดก พี่แม่งโครตหน้าด้านเลย ถามแบบนี้แล้วจะให้ผมตอบว่าไง
“ไม่รู้...” ใครจะไปกล้าบอกว่าชอบกัน
“เหรอ งั้นอีกทีแล้วกันนะ” ว่าแล้วมันก็จูบผมอีก หลายต่อหลายครั้งจนในที่สุดผมต้องยอมมัน
“อืม พอแล้ว อ๊ะ!” ผมสะดุ้งเพราะไอ้พี่แซมล้วงมือเข้ามาในเสื้อผม แถมยังลูบที่หน้าท้องผมเล่นอีก มันเสียวนะเว้ย!
“ว่าไง ชอบไหม”
“ชอบ ผมชอบ!”
ฮือออ อายจะตายอยู่แล้วโว้ยย!!
“ชอบก็ดี พี่จะได้จูบบ่อยๆ” 
ห๊า!!! ทำไมผมต้องตกหลุมพลางมันบ่อยๆด้วยนะ ไอ้สตางค์ไม่เข้าใจเลย!!
พอไอ้พี่แซมได้คำตอบที่หน้าพอใจ มันก็เริ่มเล่นงานผมจนในที่สุดร่างกายก็ไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้น ในขณะที่พี่มันเหลือแค่กางเกงใน
“พี่..อ๊ะ!” ผมเรียกพี่มันพร้อมกันคว้ามือของมันที่จับสตางค์น้อยไว้เป็นตัวประกัน
“อะไร” ผมถามเสียงแหบ มือมันก็ขยับรูดขึ้นรูดลงไปด้วย ผมนี่สติสตางค์แทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ผมยังไม่พร้อมอ่ะ” ผมบอกมันเสียงสั่น กลัวครับ
“แล้วไง” มันถามผมแต่ก็ไม่ยอมหยุดมือ
ผมแทบทนไม่ไหว และในที่สุดผมก็ไปถึงจุดหมายปลาอยทาง มันดันตัวขึ้นมาจูบไปทั่วใบหน้าผม ก่อนจะจบลงที่ริมฝีปาก
“รู้หรอกน่า รอแปบ เดี๋ยวมาเช็ดตัวให้”
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อหรือไม่ เพราะผมหลับไปแทบจะทันที แต่ตอนเช้าตื่นมาผมก็อยู่ในอ้อมกอดของมัน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผมรู้สึกดีมากๆ อาทิตย์กว่าๆที่ผมเครียดจนแทบบ้า ตอนนี้เหมือนฟ้าเปิด พายุหาย ความรู้สึกมันเต็มตื้นในอกจนผมอยากจะร้องไห้ด้วยความดีใจ แต่ผมเป็นลูกผู้ชายนะ ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งและอดทน พ่อผมสอนไว้ ^^
และคำพูดในเช้าวันนั้นของพี่แซม ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ที่เลือกจะยอมรับความรู้สึกของตัวเอง
“พี่ขอโทษที่ที่ผ่านมาพี่แกล้งเรา แต่ถ้าพี่ไม่รักพี่ไม่ทำหรอกนะ”
“....” ผมได้แต่นอนฟังเงียบๆ
“วันข้างหน้าพี่ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ขอให้สตางค์จำไว้ พี่หวานไม่เป็น พี่ก็เป็นของพี่แบบนี้แหละ แต่พี่ไม่มีทางทิ้งเราเด็ดขาด ถ้าวันไหนที่เราเลิกกัน มันจะมาจากการที่สตางค์ขอเลิกพี่เอง” “ผม...”
“เพราพี่ให้สิทธ์สตางค์เลือกนะ ถ้าไม่รักกันก็บอกพี่ดีๆ”
“พี่แซม”
“เข้าใจไหม”
“ครับ”
“แล้วอย่าแอบไปมีชู้ ล่ะ ไม่งั้นพี่เอาตายทั้งคู่”>_<!
เป็นไงล่ะพี่มัน สุดยอดเลย คิดได้ไงวะว่าผมจะไปมีชู้
แต่ยังไงวันนี้ผมก็รักมันมากที่สุดล่ะ อ่อ รองจากพ่อแม่นะ อย่าไปบอกพี่มันล่ะ เดี๋ยวผมโดนแกล้งอีก
แล้วก็นะ...ทุกคนอย่าแกล้งผมอีกเลยนะ ผมขอร้อง!!! 
---------------------------------------------
แต่งออกมาเป็นไงบ้างไม่รู้ เพราะยังมึนและเมาค้าง 
ทั้งๆที่ยังสอบไม่เสร็จ จากเก้าตัวเหลืออีกสอง แต่ก็ยังสะเล่อไปกินเหล้ากับเพื่อน 
ไม่มีอะไรพูดแล้ว คิดไม่ออก ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอีกครั้งค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
