[แจ้งข่าว+ปกหน้า 1 ค่ะ] •• รักเร่ •• Special Gamble (up! 06/12/13)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [แจ้งข่าว+ปกหน้า 1 ค่ะ] •• รักเร่ •• Special Gamble (up! 06/12/13)  (อ่าน 601114 ครั้ง)

ออฟไลน์ raizvita

  • Called me ZC. ' v <,,
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
เป็นนกันต์นถ เราตายไปแลัว ตายในความรู้สึก...  เท่าที่ดูตัวนายเอกทีๆิลลิ่บแบบที่ขยาดจากความรัก เพราะแผลจากรักแรก

พอเวลาผ่านไป กลับมาเผชิญหน้ากับไอ้ความรู้สึกที่เรียกว่า รัก อีกครั้งกลับมาเจอแบบนี้เนี่ยนะ

ให้ตาย ถึงอะไรๆยังคลุมเครือ แต่ไอ้ความคลุมเครือ ที่ทำให้คนๆนึงที่อุตส่าห์ยอมเปิดประตูรับความรู้สึก

จมจ่อมอยู่ในวังวนความคิด ลากตัวเองดิ่งสู่เหวความรู้สึก  โอยยยย แงงง 

สงสารกันต์อ่ะ  ขอทีเหอะ มินนี่ยังไง?  ตอนแรกทำเหมือนชอบกันต์จริงๆเลย!

แต่ไม่ใช่แค่กันต์ ทั้งเจมส์ แล้วก็พี่นิค เองก็ดูไม่ต่าง? เหมือนแคร์หมด อะไร ยังไง เรางงกับนายมากภูมินทร์

มิสเตอร์ใหญ่ฮีโร่เราบินฟิ้ววววไปแล้วซะด้วย....  เป็นกำลังใจให้กันต์ กับ ผู้แต่งค่ะ ไฟต์ติ้งนาาาา!!

ออฟไลน์ IöLIKE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-6

ออฟไลน์ evz

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
คนเขียนใจร้ายเกินไปปปป :hao5:
เพิ่งดีกันไม่ถึงตอนดีก็มีมาม่าอีกแล้ว ตอนแรกคิดว่าคุณหนิงจะเป็นมาม่าแต่ไม่ใช่สินะคะ มาม่าของจริงคือพี่นิคนี่เอง
คนที่พี่เอิร์ธไปแย่งพี่นิคมานี่คือมินใช่มั้ยคะดูท่าภูมินทร์แค้นมาก

จากหลายๆอย่างในตอนนี้นึกถึงคำพูดพี่เอิร์ธที่เคยบอกกันว่าพี่ไม่ใช่คนดีขึ้นมาเลย แต่ส่วนตัวก็เชื่อเรื่องที่พี่เอิร์ธรักกันต์อยู่ อยากให้กันต์มั่นใจในตัวพี่เอิร์ธอยากให้ไปคุยกับพี่เอิร์ธตรงๆในเรื่องที่ตัวเองไม่มั่นใจ เชื่อว่าพี่เอิร์ธจะบอกกันต์ทุกอย่างที่กันต์อยากรู้เพียงแค่กันต์ถาม

ส่วนภูมินทร์นี่หลายคดีมากแล้วนะ เพลียใจกับเธอจริงๆ เธอเป็นพี่เบิร์ดรักทุกคนเหรออออ :katai1:
ตอนมาเกาะแกะกันต์ทำกันต์ไขว้เขวนี่ก็ไม่ค่อยชอบหน้าเธออยู่แล้ว พอรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้กันต์เพราะมีพี่นิคมาเกี่ยวข้องนี่เราอยากกจับเธอหมกดินเหลือเกิน

ตอนนี้กันต์น่าสงสารเพราะเป็นคนมีแผลพอลดการป้องกันปุ๊บโดนสะกิดแผลปั๊บฝากพี่เอิร์ธให้ยาด่วนค่ะ
อยากให้เคฃียค์หันไวๆจบกันด้วยดี

คนเขียนทำงานสู้ๆค่ะ สีวนคนอ่านนอนจมกองมาม่ารอ 555 :กอด1:

ออฟไลน์ nopkar

  • เป็ด indy
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2159
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-3
นี่สินะ จุดพีคที่แท้จริงของเรื่อง...

ออฟไลน์ bangkeaw

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 566
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-4
ไอย๊ะ เหมือนกันต์จะโดนหลอก
ก็ว่ามินจะเกลียดอะไรพี่เอิร์ธขนาดนั้น มีเบื้องหลังแบบนี้นี่เอง
แล้วที่มินมายุ่งกับกันต์ก็เพราะพี่เอิร์ธใช่ป่ะ ไม่ได้รักได้ชอบอะไรเลยป่ะ แย่ว่ะ
คิดถึงใหญ่

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
อยากเมนท์ยาว ๆ กับเขาบ้าง  ต้องมาเมนท์อีกรอบกันทีเดียว
คือส่วนตัวคิดว่าพี่เอิร์ธที่เข้ามาหากันต์ครั้งแรกน่ะ  ไม่มีนัยแอบแฝง
โดยให้ขุนเป็นพ่อสื่อเพราะเห็นรูปตอนรับปริญญา  คงอยากกลับมาคบกันต์นั่นแหละ
ส่วนพฤติกรรมส่วนตัว  รักใคร คบใครที่ผ่าน ๆ มาแล้ว  ช่างหัวมันเถอะ  ก็เลิกไปหมดแล้วนี่
แต่คนสำคัญ คือ มิน (ไอ้คุณมินที่เราเคยเชียร์)  ไอ้นี่แหละที่น่าจะมีนัยแอบแฝง
เพราะตอนที่เจอกับพี่เอิร์ธครั้งแรกยังไม่อิ๊อ๊ะ  จิ๊จ๊ะ อะไรกับกันต์มากมาย
แต่ภายหลังเยอะขึ้น ๆ ๆ ๆ  ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะกันต์น่ารักด้วยแหละ (อวย)
ทีนี้เมื่อกันต์รู้ความจริงเกี่ยวกับพี่มิคเพิ่มเติม  คนที่ดูแย่มากที่สุดตอนนี้ คือ มิน
สรุปคือเมิงไม่จริงใจกับใครเลยใช่ป่ะ  เอาได้ทุกคน  ร้องไห้เพราะกันต์ เจมส์ พี่มิค
ร้องทำไม  เสียใจที่เขาไม่เลือกเหรอ  มันคืออะไร ยังงัย  จะร้องหาอะไรฟระ  ไม่เข้าใจ
ส่วนพี่เอิร์ธถ้ายังแคร์พี่มิคนักล่ะก็  ก็กลับไปกินตับกันเหมือนเดิมซะนะ
ไม่ต้องมารักคนนั้น  ห่วงคนนี้หรอก  ยังคงหมั่นไส้และไม่ไว้ใจอยู่เช่นเดิม
สรุป  กันต์ไปหาคนอื่นเถอะไป  ชีวิตไม่สิ้นไร้  ผู้ชายยังมีอีกป่ะเลอะ

janek_alo

  • บุคคลทั่วไป
 :m31: :m31: :m31:
ความจริงเปิดเผย  แต่หนูก็เชียร์หมอยาเหมือนเดิมค่ะ
เพราะไม่ชอบมินอยู่แล้ว  (บรรดาแม่ยกอย่ากระทืบหนูนะ)
หมอยามันมาเรียบๆ  แต่แอบดาร์กอ่ะ
ถูกใจ

ออฟไลน์ ka[ze]na

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-6
มาม่าให้พอ ซดผงชูรสกันให้ผมร่วงไปข้าง....

ให้ตายเหอะๆๆๆๆๆๆๆ เครียด!!!!!!!!!

ออฟไลน์ puppyluv

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2539
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2000/-20
ยุ่งขิงเหมือนๆ จะรู้จักกันหมด
พอมินโผล่มา โอยยยย
อยากให้กันต์รักตัวเองมากๆ จริง
เอาน่า ยังเชียร์พี่เอิร์ธอยู่ เพราะดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาล่ะ
กดบวกและเป็ด

ออฟไลน์ kokilolylove

  • รัก ได้ยินหรือเปล่า
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 461
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-1
กันอย่าคิดมากนะ
ไม่มีใครคิดว่ากันเป็นหมากหรอก (แต่คิดว่ากันเป็นณเดช -- อะไรนะ แป๊กหรอ5555)
ทุกคนจริงจังกับกันนั้นแหละนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






parrot pitter star

  • บุคคลทั่วไป
 :sad4: :sad4: เศร้าแทนอะโดนเหมือนตัวหมากระหว่างทั้งสองคนโดยที่เค้ารู้จักกันมาก่อนแต่ไม่บอกเรา

ออฟไลน์ mommee

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
อ่านรวดเดียวจนจบ(แบบค้างๆ) รอฟ้าใสหลังพายุหวังว่าจะรอไม่นาน 555

ก่อนอื่นต้องขอชมเชยฝีมือการเขียนของเวสซังค่ะ  เราชอบการเล่าเรื่องแบบนี้มาก ชอบมาตั้งแต่เรื่องน้องเน็ตแล้ว

เพียงแต่เรื่องนั้นค่อนข้างแน่นอนว่าพระเอกคือใครก็เลยเชียร์มันหน่อย เชียร์แบบเต็มสตรีม

แต่เรื่องนี้ไม่รู้ก็เลยค่อนข้างกั๊กๆ ความรู้สึกเวลาอ่านไว้ก่อน ไม่เข้าข้างใคร เลยไม่รู้สึกแย่อะไรถ้าเมื่อถึงตอนเฉลยพระเอกออกมาแล้วจะเป็นใครก็ตาม

มันเหมือนกับว่าเรียนรู้ไปพร้อมๆกับกันต์ ไม่มีใครถูกใครผิดในเรื่องความรัก

แต่กรณีของสามคนนี้ถ้ามองแบบกลางสุดไม่เข้าข้างใครนะ แต่ต้องบอกว่าทุกคนมีด้านมืดสุดติ่ง ที่ต้องรีบแก้ไขอย่างด่วนๆ


ติ่งแรกน้องกันต์ 

รักแรก อดีต เป็นเรื่องที่ไม่ควรดึงมาเดินไปพร้อมๆกับปัจจุบัน เพราะมันจะไม่เกิดผลอะไรเลย คนเราทุกคนมีอดีต

ถามว่าพี่เอริธ์ผิดไหม ไม่ผิดเลยในสายตาเรา ผิดอย่างเดียวคือทำให้กันต์เสียใจ และกันต์เสียใจแม่ยกก็เศร้าอะ

แต่ในตอนโน้นพี่หมอยังเด็ก ไม่แน่ใจกับการแสดงออกทางเพศของตัวเอง เรื่องแม่ สังคมรอบข้าง และอนาคต มันเป็นปัจจัยที่เด็กขนาดนั้นรับมือไม่ได้หรอก จะเอาผิดอะไรมากมายกับเรื่องสมัยเด็ก ลืมได้ก็ลืมไป อย่าไปหลงวนกับมันนักเลย ปมภายในใจหนูน่ะมันหายได้ แต่หนูก็ต้องเปิดใจ เปิดโอกาสด้วยนะ ชีวิตจะได้มีความสุข แม่ยกเอาใจช่วยนะลูก แต่ต้องเริ่มจากตัวหนูก่อน ไม่ใช่คนรอบข้าง ต่อให้พี่กันจะเป็นคนสร้างรอยแผลก็เถอะ

ส่วนเรื่องปัจจุบัน กันต์เองก็พูดบ่อยๆ ว่าตัวเองไม่เหมือนเดิม ถ้าพี่หมอจะไม่เหมือนเดิมในช่วงที่ไม่ได้อยู่กับหนูก็ไม่เห็นแปลกเลยลูก ต่างคนต่างใช้ชีวิตของกัน แค่ตอนที่เขาเจ้าชู้เขาไม่ได้คบหนูเผื่อเลือกพี่ก็ว่าเขามีสิทธิ์นะ เหมือนที่ถ้าหนูไม่คบเขาแล้วจะเจ้าชู้พี่กว่าหนูมีสิทธิ์ จบนะ อย่าง้องแง้ง หึงได้หวงได้ แต่ขอร้อง อดีตคืออดีต ถามพี่หมอซะ คุยกันให้รู้เรื่อง ไม่เข้าใจไม่ไว้ใจก็เลิก อย่ายึดติดจนต้องเจ็บทั้งสองฝ่าย

แล้วไอ้เรื่องกลัวเขาทิ้งนั่นน่ารักนะ กลัวได้ ชอบ แต่พฤติกรรมหนูก็ต้องแฟร์ด้วย บอกให้พี่เขารอ บอกให้พี่เขาพยายาม แต่ตัวหนูกลับเอาตัวไปให้คนอื่นเล่นกับความรู้สึก มันไม่ดีเลยลูก ต่อให้หนูไม่เลือกพี่หมอ การกระทำของหนูกับมินนี่ก็รับไม่ได้เลยจริงๆ  อีกฝ่ายมีแฟนแล้วจะรักไม่รัก แฟนเขาจะดีไม่ดี หนูไม่ควรไปเป็นมือที่สาม ถ้าหนูไม่ใช่นางเอกโอ๊ย โดนด่าไปนาน นี่แหละเขาถึงบอกมันไม่แฟร์ต่อนางร้ายทั้งหลาย นางร้ายแค่ชายตาให้พระเอกก็โดนด่าแย็บทั้งโคตรแล้ว แต่พอนางเอกเราสองใจ หืมมม คนเข้าอกเข้าใจกันถ้วนหน้า 5555 ไม่ค่อยเลย

แล้วไอ้เรื่องปล่อยตัวปล่อยใจน่ะ ไม่ใช่ว่าเป็นเกย์แล้วจะปล่อยกับผู้ชายที่ไหนให้จูบก็ได้นะลูก ไม่ดีๆ  ณ จุดนี้ เลยให้คะแนนคุณหมอไปหน่อยตรงที่ต้องพยายามและอดทนไม่ถอยจากหนูไปก่อน ไม่ว่าจะรักมากแค่ไหนแต่คนเราก็เหนื่อยเป็น ให้วิ่งตามสิ่งที่วิ่งหนีเราตลอดแต่เสือกเอาเชือกคล้องเราไม่ให้ยอมแพ้นี่มันโคตรแย่อะ หนูใจร้ายกว่าที่พี่หมอทำกับหนูอีกมั้งกันต์ ประมาณว่า ถ้ากล้าก็ทิ้งกูไปอีกสิ  โอ๊ยยย หมาเลยนะถ้าทิ้งไป ทั้งๆ ที่คนคนนั้นอาจจะเจ็บเจียนตายห่าเพราะบางทีหนูอาจจะไม่รักเขา หรือรักแล้วแต่ยังเปิดโอกาสให้คนอื่นด้วย แต่กูก็ทิ้งไม่ได้เพราะรับปากแล้ว แต่มันก็คนไง จะทนได้แค่ไหน เรื่องนี้เลยต้องขอบคุณพี่ใหญ่นะที่มาช่วยพูดน่ะ ไม่งั้นคงแย่ไปกว่านี้ และคนที่เจ็บน่ะจะเป็นติ่งกันต์นั่นเอง


ส่วนติ่งมิน

เห็นใจ เสียดายด้วย  เคมีดูต้องกับกันต์มากกกกกก มากกว่าพี่หมอ เพราะพี่หมอหล่อเนี้ยบเกินจนบางครั้งอยากให้พี่หมอยาเทิร์นเคะมันซะเลย 555  คือมินมีคุณสมบัติภายนอกผ่านนะ  แต่พี่ไม่แปลกใจว่าทำไมหนูเป็นได้แค่พระรอง เหอๆ  นิสัยหนูนี่ อย่างที่บอก ถ้าเป็นเรื่องที่บอกไปตามตรงว่าใครเป็นพระเอก หนูจะเป็นพระรองที่โดนกระหน่ำแน่นอนกับการกระทำสถุลๆ ของหนู ที่แม่ยกยังรัก เพราะอย่างที่บอก ก็เชียร์มาแล้วแต่ต้น เปิดตัวเสียพระเอก แต่นิสัยเหมือนโจร แม่ยกก็กลับตัวไม่ทันจ้ะ ยกใจให้ไปหมดแล้ว เพราะงั้นให้คณะแนนที่ความหล่อ แต่นิสัยเฮียๆ แบบนี้ไม่อยากให้เป็นพระเอก จบนะ คือเรื่องเจ้าชู้ มีแฟนแล้วหวั่นไหวกับกันต์ยังพอหยวนๆ มองข้ามได้ แต่ไอ้เรื่องล้ำเส้นมันเป็นอะไรที่แย่อะ ต่อให้คุณเป็นพระเอก การที่จะมาปล้ำจูบทั้งๆ ที่ตัวเองยังไม่ได้เป็นอะไรกัน มันไม่แมน เป็นเกย์ก็ไม่ได้หมายความว่าวิธีการรุกนางเอกต้องไม่แมนนิ ใช่ไหม? บังคับเขาทุกอย่าง เราแอบเห็นบางเม้นที่บอกพี่หมอชอบบังคับแล้วขำเลย แล้วไอ้ที่มินทำนี่ยังไง สมยอม?  555 บอกแล้วมิน ถ้าแกไม่ใช่พระเอกนะ โดนด่าไปแล้ว แต่ถ้าเป็นพระเอก จริง ก็หวังว่ามินจะโตเป็นผู้ใหญ่กว่านี้ เพราะมองจากจุดนี้ไม่เห็นอนาคตของทั้งสองคนเลย คนแบบมินกับกันต์เหมาะเป็นเพื่อนที่ตื่นมาแล้วพบว่าเอากันเองเพราะเมามากกว่าจะเป็นแบบที่รักและดูแลกันไปจนตลอดชีวิตอะ ติ่งทั้งคู่แล้วบั้นปลายชีวิต อนาคตจะไปทางไหน?????   ฝั่งมินไม่รู้ แต่พื้นฐานบ้านกันต์ จะเล่นๆโดยไม่มีอนาคตต่อไปได้หรือ ไม่รู้ดิ พี่หมอจะมาวินก็ภาษีดีกว่าตรงความเป็นผู้ใหญ่ หน้าที่การงาน การวางตัว ถ้าเราเป็นพ่อแม่ที่ลูกจะหันไปรักผู้ชายแล้วมีมินกับพี่หมอให้เลือกก็คงเลือกพี่หมอะ เพราะมินดูไม่รู้กาลเทสะ อะไรเลย หื่นอย่างเดียว หัวใจจั๊กจี็ก็จริงเวลามินแหย่ แต่มันกินไม่ได้ไง หึหึ


ติ่งหมอยา


นิ่งไป ทำให้ใจสั่นเป็นประปรายยามโกรธยามหึง ชอบ ไม่อยากให้นิ่งสุภาพ เพราะมาดเนี้ยบๆ เราเผลอคิดไปอยากให้กันต์กดพี่หมอทุกที 5555 คือพี่หล่อนะ แต่ในสายตาเราที่คุณเวสบรรยายมาเรารู้สึกพี่ยังไม่แมนล่ำจนทำให้หวั่นไหวได้ นั่นเป็นเหตุผลให้มินกับกันต์เคมีเข้ากัน (แต่คู่นั้นก็ล้นเกินนะ) หลายคนเลยเชียร์คู่นี้  แต่ก็อย่างที่บอก บั้นปลายของสองคนนั้นยังอีกไกล มองไม่เห็นเลย  เพราะงั้นพี่หมอในเมื่อมีโอกาสครั้งที่สองก็อยากให้พี่ทำให้ดีอย่าพลาด เราเชียร์พี่ เพราะเราคิดว่าพี่น่าสงสารกับความผิดที่ถูกกันต์และคนอ่านตราหน้าอยู่ เพราะงั้นเลิกนิ่งซะแล้วทำอะไรซะบ้าง พูดออกมาเยอะๆ มีอะไรอธิบาย ไม่ต้องให้เกิดเรื่องค่อยถาม ไอ้นิสัยเพราะเอกแบบนี้มันเรียกมาม่าแล้วคะแนนพี่จะตกขอบอก 555  เพราะงั้นถึงพี่ไม่ใช่พระเอกก็ไม่เป็นไร เพราะพี่ยังติดลบที่บุคลิกมิใช่ความผิดในอดีตแต่อย่างใด หึหึ



สุดท้าย เป็นกำลังใจให้ค่ะ ชอบ จะรออ่านต่อ รู้ว่าคนแต่งอาจจะยุ่ง แต่อย่าปล่อยให้ค้างนานเกินไปกับระเบิดที่โยนใส่หน้าคนอ่านนะคะ มาเคลียร์ด่วนๆ  แล้วถ้าพี่หมอไม่ใช่พระเอก ช่วยจับคู่กับพี่ใหญ่ได้ไหม กร๊ากกกกก





ออฟไลน์ drasil

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +95/-1
เธอมาทำให้ค้างคาแล้วก็จากไป ฮืออออ

ออฟไลน์ ไอ้หัวแห้ว

  • ยิ่งมืดเท่าไหร่ ยิ่งเห็นดวงดาวชัดเจน...
  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +568/-5
นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรกั๊นนนนนนนนนนนนนน!!!


รีบมาต่อเถิดดดดดดด

ออฟไลน์ oa_ko

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-0
แอบอ่านสปอย
รอของหวานพร้อมก่อน
ถึงจะพร้อมกลับมากินมาม่า

ป๊ะไว้ก่อนจ้า

 :mew2:

ออฟไลน์ -west-

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1393
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1875/-12
    • FACEBOOK PAGE

Dahlia 21


บ้านของนิธิกรเป็นบ้านเดียวขนาดใหญ่แถบชานเมือง ภายในรั้วบ้านมีสระว่ายน้ำและสวนรอบๆ โต๊ะหินอ่อนซึ่งตั้งห่างออกมาดูเหมือนจะเป็นแค่ไอเท็มสำหรับประดับเป็นองค์ประกอบการจัดสวนเท่านั้น สังเกตได้ไม่ยากจากสภาพใบไม้และเศษดินที่ระเกะระกะอยู่บนโต๊ะตลอดจนถึงเก้าอี้ทรงเตี้ย
ผมปีนขึ้นไปนั่งบนโต๊ะหินอ่อนที่มีตารางหมากรุกอยู่กึ่งกลาง ขณะที่จำเลยยืนพิงต้นจามจุรีที่เขียวชะอุ่มไปด้วยใบและร้องเพลงออกมาจากสายลมที่พัดโชยกิ่งก้านให้เสียดสีกันเบาๆ

เราอยู่ท่ามกลางความอึดอัด บุหรี่มวนต่อมวนถูกจุดสูบครั้งแล้วครั้งเล่า ควันขาวลอยคลุ้งราวกับดรายไอซ์ทว่าไม่อาจผ่อนคลายความรู้สึกข้างในให้บรรเทาลงได้เหมือนเคย พระเอกหนุ่มที่ไม่สมควรอยู่ตรงนี้หลับตาลง ในมือถือไฟแช็คจุดมันเล่นซ้ำๆซากๆ



“...กลับมาเมื่อไหร่?”

ผมถาม ถ่มน้ำลายที่เต็มไปด้วยสเลดลงพื้นหญ้า ยังไม่อยากมองหน้ามันตอนนี้ ภูมินทร์ตอบเสียงแผ่วว่า“สามวันก่อน” ซึ่งนั่นคือวันที่ผมเจอกับพี่เมที่สุวรรณภูมิพอดิบพอดี



“งานที่ญี่ปุ่นเสร็จแล้วหรือ?”


“เปล่า.. ลากลับมา อยากมาแสดงความยินดีให้พี่นิค”

เราถอนหายใจต่อจากกันเป็นระยะ ผมไม่แน่ใจว่าควรจะเค้นเรื่องที่มันไม่พูดออกมาหรือปล่อยให้คนที่คงบอบช้ำทางจิตใจสมานแผลตัวเองก่อนดี ทว่าไม่นานเกินรอ ภูมินทร์ก็เป็นฝ่ายพูดขึ้น “ไอ้เหี้ยเอิร์ธพามึงมาเหรอ?”

ผมพยักหน้าและได้ยินประโยคแว่วๆว่า “ระยำ” จากนั้น มือขาวกำเข้าหากัน ผมเห็นมินโมโหไม่พอใจหลายครั้ง แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่มันหงุดหงิดถึงขีดสุดทว่าสายตากับกร้าวไปด้วยความเจ็บปวด เป็นเวลายาวนานที่เรายืนอยู่ตรงนั้น ฟังเสียงเข็มนาฬิกาที่มันเดินนวยนาดดังติ๊ก ติ๊ก ไปด้วยความรู้สึกอึดอัด ผมแกะตัวลอคออกแล้วติดเข้าซ้ำๆ ซากๆให้เสียงนาฬิกาดังป๊อกแป๊กประกอบ เหมือนเป็นของเล่นเดียวที่ดึงให้สติยังอยู่ในโลกแห่งความจริง ไม่หลุดลอยฟุ้ง


ควรจะเริ่มถามจากตรงไหน ทำอย่างไรควันสีเทาที่ขมุกขมัวอยู่ในใจจึงจะหายไป..


“เมื่อก่อนพี่นิคอยู่คอนโดห้องติดพี่เม รู้จักกันมาตั้งมัธยมที่กูมาไทยแรกๆ พี่เมไม่ค่อยว่างเขาเลยชวนไปไหนมาไหนด้วยบ่อยๆ พี่นิคมีแฟนเป็นผู้ชาย กูไม่สนิทกับแฟนเขาเท่าไหร่แต่ดูดุๆ มีช่วงนึงที่พี่นิคก็หายไป กูเลยปีนระเบียงไปหา เจอเขานอนป่วยเพราะโดนแฟนตัวเองซ้อมอยู่ในห้อง....แผลอักเสบ หน้านี่เขียวไปหมด ยิ่งเป็นคนขาวๆยิ่งเห็นชัด ไข้ขึ้นไปเกือบสี่สิบองศา กูกับพี่เมช่วยกันหามส่งโรงบาลแทบไม่ทัน...”

มินพูดเบามาก เหมือนพึมพำกับตัวเองให้ผมต้องเงี่ยหูฟัง



“....ตอนนั้นกูแทบบ้า คิดตลอดว่าจะไม่ให้ใครทำร้ายพี่นิคอีกแล้ว กูจะดูแลพี่นิค เหมือนที่พี่นิคดูแลกู กูรักเขา รักมากกว่าพ่อแม่ที่ส่งกูมาไทย รักมากกว่าพี่เมที่ให้ที่ซุกหัวนอน รักกว่าตัวเองที่เป็นแค่ผู้ชายไม่เอาถ่าน รักจนยอมทำอะไรก็ได้เพื่อให้พี่นิคมีความสุข ...หลังจากวันนั้นกูก็อยู่กับเขาตลอด ขนข้าวของไปพักด้วยกัน แล้วก็ตอนไหนไม่รู้ที่นอนด้วยกัน หมายถึงมีอะไรกันน่ะนะ พี่นิคกลับมายิ้มอีกครั้ง พี่นิคมีความสุขอีกครั้ง จนวันนึง พี่นิคก็พาไอ้เอิร์ธมากินข้าวกับกูแล้วบอกว่า มันเป็นแฟนพี่นิค”

ผมเหลือบตาขึ้นมองภูมินทร์ ดวงตาสีอ่อนยังคงทอประกายความเจ็บปวดเหมือนแผลสดที่ถูกราดด้วยทิงเจอร์แม้เรื่องราวจะผ่านมาแล้วเนิ่นนาน



“กูลุกขึ้นต่อยไอ้เอิร์ธกลางร้านอาหาร พี่นิคด่ากูเสียเลยตอนนั้น วันต่อมากูมาดักรอเจอไอ้เอิร์ธที่มหาลัยมัน กูขอพี่นิคคืน กูอยากดูแลเขาเหมือนเมื่อก่อน.. ให้กูทำอะไรก็ยอม”


“แล้วพี่เอิร์ธว่ายังไง?”


“มันบอกให้กูกลับไปนอนซะ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว โคตรกวนตีน กูเลยต่อยมันไปอีกรอบ ครั้งนี้ไม่มีกรรมการห้าม ไอ้เอิร์ธมันตัวใหญ่เลยกลายเป็นกูที่คางแตกไปให้พี่เมด่าซ้ำ จากวันนั้นพี่นิคมาหากูที่คอนโด เคลียร์ แล้วก็ขอยุติความสัมพันธ์ทั้งหมด คุยกันได้สิบห้านาทีไอ้เอิร์ธก็เปิดประตูพาพี่นิคกลับไป กูเริ่มเที่ยว เริ่มมั่ว.... ทั้งโง่ ทั้งเด็ก กูเริ่มมีความสัมพันธ์ชั่วคราว กูสนุกกับชีวิตสำมะเรเทเมา ถ้ามันจะทำให้กูลืมไปว่าต่อจากวันนั้นก็เหลือแค่กูคนเดียวแล้ว กูก็จะทำ....”


“....................”


“.....แล้ววันนึงกูก็ได้ยินว่า พี่นิคถูกทิ้ง พี่นิคไม่เคยบอกว่าเรื่องอะไร กับเพื่อนๆก็ไม่รู้ มีคนนึงบอกกูว่าก่อนหน้านั้นไอ้เหี้ยเอิร์ธไปค้างที่บ้านพี่นิค ถ้าจะให้เดา คงไม่พ้นฟันแล้วทิ้ง”

ผมเงียบไปภายในใจรู้สึกบีบอัดแล่นริ้วจนต้องเม้มปากระงับอาการปลาบแปลบของความรู้สึก เสียงลมหายใจเหนื่อยหน่ายถูกทอดถอน ออกมาอีกครั้งภูมินทร์ปาบุหรี่ในมือลงพื้นแล้วขยี้ไฟสีส้มด้วยปลายเท้า



“กูกลับมาหาพี่นิค... แต่เขากลับผลักไสกูมากกว่าเมื่อก่อนเสียอีก กูเหมือนคนโง่ เหมือนคนบ้า แต่กูก็ยังตามข่าวพี่นิคกับเพื่อนเขาตลอด ยิ่งรู้ว่าพี่นิคเจ็บ กูก็เจ็บยิ่งกว่า กูไม่เคยลืมเขา แต่ก็ทำได้แค่ดูอยู่ห่างๆ จนบังเอิญได้เจอไอ้คนที่ทำให้พี่นิคทิ้งกูไปอีกครั้งที่คอนโดมึง กูก็คิดว่าจะไม่ปล่อยไอ้เหี้ยนั่นมีความสุขอีกแล้ว ถ้ามึงคือความสุขของมัน... กูก็จะแย่งมันมา”


“มึงไม่เคยชอบกูเลย?”

ครั้งนี้คำตอบคือความเงียบเชียบของอีกฝ่าย ผมข่มความรู้สึกหงุดหงิดลงต่ำด้วยการหลับตา บางทีถ้าผมจะฉุกใจบ้างว่า มันไม่เคยบอกว่าชอบผมสักครั้ง คงไม่รู้สึกเสียหลักขนาดนี้ “กูกลายเป็นของเล่นให้มึงเต็มตัวเลยสินะ”


“กันต์... ที่กูเคยบอกว่ากูห่วงมึง กูหมายถึงแบบนั้นจริงๆ กูไม่อยากให้มึงเสียใจกับมัน คนอย่างมันก็ดีได้แค่ช่วงแรกๆ ทำให้คนอื่นรัก ทำให้คนอื่นหลงหัวปักหัวปำ วันที่มันบอกเลิกพี่นิค พี่นิคแทบกราบขอร้องให้มันอยู่ มันก็ไม่อยู่... กูเคยบอกว่ามึงยิ้มสวย  ยิ้มของมึงทำให้กูลืมเรื่องเครียดๆได้ทุกเรื่องเลยนะ.. นอกจากเรื่องแก้แค้นไอ้เอิร์ธ ก็เพราะเป็นมึงที่กูแคร์กูถึงรุ่มร่ามกับมึงขนาดนั้น....”


“มิน...มันจะง่ายกว่านี้ถ้ามึงเลือกที่จะพูดกับกูตรงๆ”


“แล้วมึงจะเชื่อกูไหม? ภาพลักษณ์มันมาแบบนั้น รุ่นพี่ที่มึงเทิดทูนนักหนา..”


“แล้วมึงเคยคิดบ้างไหมว่าถ้ากูชอบมึงขึ้นมา... “


“............................”


“มึงเคยห่วงบ้างไหม เคยคิดบ้างไหมว่าถ้าเป็นแบบนั้น คนที่ทำให้รอยยิ้มที่มึงชอบหายไป จะเป็นตัวมึงเอง”

ผมจ้องหน้ามันนิ่ง เจ้าของใบหน้าหล่อเงยขึ้นสบตากับผมเล็กน้อย ดวงตาสีอ่อนหลุกหลิกก่อนเบือนหนีเหมือนเด็กๆที่กลัวความผิด ผมไม่โทษมันหรอก ผมรู้ปูมหลังนิสัยมันจากพี่เมมากพอที่จะไม่โกรธเรื่องความคิดงี่เง่าๆของมัน เพียงแต่ผิดหวัง ใช่  ภูมินทร์หักหาญน้ำใจผมโดยมองแค่ตัวเองเป็นสำคัญ มองโลกที่หมุนรอบตัวเองแล้วพิพากษาแทนทุกคน ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เมฆครึ้มไปหมดไม่มีทั้งแสงดาวและแสงจันทร์ สายลมยังคงหวีดหวิวพัดเอาปอยผมหน้าที่ยาวระลูกตาของตัวเองโบกสะบัด


‘ผลั่ก!!!’


ถ้าหากจะซื้อทุกความเจ็บช้ำได้ด้วยหมัดเดียว ผมก็ขอจ่ายมันคืนนี้ ไอ้มินเซไปตามแรงเหวี่ยงจากกำปั้น ผมยืนกำมือแน่นมองหน้ามันเขม็ง ฝ่ายถูกกระทำเพียงถ่มน้ำลายเปื้อนเลือดลงพื้นเท่านั้น ไม่โต้ตอบใดใดผมทั้งสิ้น



“กูขอโทษ.... แต่มึง.. อย่าเกลียดกูได้ไหม....”


“ทำไมมึงเรียกร้องแต่ความรักจากคนอื่น... ทั้งๆที่ทำตัวแบบนี้  มึงเรียกร้องความรักจากพี่นิค มึงเรียกร้องความรักจากเจมส์ และมึงเรียกร้องไม่ให้กูโกรธเกลียด ทั้งๆสิ่งที่มึงหยิบยื่นให้กูไม่เคยมีแม้แต่ความจริงใจเลย...”


“กูขอโทษ...”


“มึงเลิกพูดคำว่าขอโทษเถอะ กูเอียน”


“แล้วจะให้กูทำยังไง จะต่อยกูอีกครั้งไหม จะซ้อมกูก็ได้ แต่ขอร้อง ขอร้องเถอะ อย่าเกลียดกู อย่าเกลียด....”

ผมถูกคนพูดดึงเข้าไปกอดทั้งตัว ภูมินทร์รัดแน่นจนผมอึดอัด พยายามดิ้นหรือยื้อตัวออกห่างก็ไม่ส่งผลอะไรสุดท้ายก็ปล่อยให้มันกอดอยู่แบบนั้น คนตัวสูงกว่าเล็กน้อยสั่นไหว ผมสัมผัสถึงความหวาดกลัวและเหงาจับใจ และสุดท้ายก็ใจอ่อน ยกมือขึ้นมาลูบหลังภูมินทร์ป้อยเหมือนกำลังปลอบเด็กขวัญอ่อน



“แค่พี่นิคคนเดียวกูก็รับไม่ไหวแล้ว...กันต์......”


“กูไม่เข้าใจว่ะ ถ้ามึงแคร์เขาขนาดนั้นแล้วเจมส์...”


“ถ้ามึงเจอใครสักคนที่เป็นเหมือนกระจกของตัวเอง... มึงก็จะรู้สึกเหมือนที่กูรู้สึกกับเจมส์”


“แต่นั่นก็ไม่ใช่รัก?”


“กูไม่อยากเป็นคนทำร้ายเขา กูรู้ว่ามันเจ็บ”

ผมถอนหายใจริน สุดท้าย ภูมินทร์ก็เป็นเพียงคนหลงทาง คนที่หาเพียงแสงสว่าง คนที่ไขว่คว้าหาความรักเกินพอดีซึ่งนั่นพาลเพโลให้มันทำร้ายคนอื่นโดยไม่ตั้งใจ ความหวังดีของมันเปรียบเสมือนดาบสองคม ผมมองเห็นมินที่พยายามเป็นแรงยึดเหนี่ยวให้กับเจมส์ เห็นมินที่หวังดีประสงค์ร้ายกับผม และเห็นมิน ที่รักแค่พี่นิค ผู้ชายที่รักแค่พี่เอิร์ธหมดหัวใจ ซึ่งผมอดหัวเราะหยันในเรื่องตลกของฟ้าและคนบนนั้นไม่ได้ เรามักจะเจอคนที่เรารักแต่เขาไม่ได้รักเรา เรามักจะเรียกร้องความห่วงใยจากคนที่ไม่อยากจะให้ และหงุดหงิดรำคาญกับคนที่เอื้ออาทรเราเกินพอดี ทุกอย่างเป็นวงกลมอย่างไม่อาจหาจุดสิ้นสุด ทุกวันมีคนเสียใจเพราะความรัก และน้อยคนนักที่จะหันมารักคนที่รักเรา

ผมไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีหรือโชคร้าย ผมไม่รู้ว่านอกจากมินแล้ว หมากอีกตัวในเกมของโชคชะตามีคำตอบในใจเช่นไรกับเรื่องของผมกับมัน

เวลาผ่านไปพักใหญ่ ภูมินทร์คลายแขนที่รัดรึงผมออก เราสบตากันภายใต้แสงเพียงน้อยนิดจากตัวบ้าน ค่อนข้างแปลกที่ทั้งผมและมินออกมาจากงานนานขนาดนี้แต่ไม่ยักจะมีคนตามหา มินจับมือผมไว้แน่น สายตาเลื่อนลงมาเห็นว่านาฬิกาข้อต่อหลวมของตัวเองตกอยู่ที่พื้น หน้าปัดมันกระทบหินจนกกระจกร้าว บางสิ่งบางอย่างไม่อาจย้อนคืนมาได้อีก แต่เข็มนาฬิกาก็ยังเดินต่อไป



“กูเสียความรู้สึกกับมึงมากว่ะ.... แต่กูก็ไม่ยักจะโกรธเกลียดมึงเท่าไหร่...”

ผมก็ยังเป็นผมวันยังค่ำ ใจอ่อน โลเล ขี้สงสาร ยิ่งกว่านั้นคือไม่เคยโกรธใครจริงจังอย่างที่ใหญ่เคยบอก ผมมองตาช้ำๆของพระเอกหนุ่มซึ่งทอประกายวับวามออกมาเพียงน้อยนิด ไม่มีคำพูดอะไรระหว่างผมกับมัน ภูมินทร์ทำผมชอค ทำผมเสียใจ แต่ท้ายที่สุด ผมก็จะให้อภัยมัน



“กันต์......กูกับมึง.. ยังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม?”

ผมหัวเราะกับตัวเอง มันเห็นเสียงหัวเราะที่ไม่ได้เจือไปด้วยอารมณ์ตลกโปกฮา ทว่าก็ไม่ได้เศร้าโศกเสียใจ “......ทำไมกูมีแต่เพื่อนเหี้ยๆตลอดเลยวะ”

ภูมินทร์ยิ้ม มันดึงผมเข้าไปกอดอีกครั้ง เสียงกระซิบบินผ่านอากาศเพียงผะแผ่วแต่ผมได้ยินชัด คำว่า ขอบคุณของมันที่พูดซ้ำไปซ้ำมาจนผมต้องกระซิบตอบว่าพอแล้วเบาๆ







ภายในงานเลี้ยงหลังจากผมเดินกลับเข้ามาพร้อมภูมินทร์บรรยากาศเปลี่ยนไปถนัด พี่นิคปรายตามองผมกับคนใหม่แล้วเบือนหน้าหนี เพื่อนคนอื่นๆก็เช่นกัน และนั่นทำให้ผมเร่งฝีเท่าเดินไปหาคนที่พาผมมาด้วยความรู้สึกแปลกๆ
พี่เอิร์ธนั่งยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม ตอนค่ำเห็นกินแต่น้ำอัดลมไม่รู้ว่าเปลี่ยนมาดื่มแอลกอฮอล์ตอนไหน แต่ดูจากแก้มสีระเรื่อไปถึงหูแล้วก็รู้ว่าซัดไปเยอะพอตัว ผมดึงแก้วเครื่องดื่มออกจากเจ้าของมือขาวแล้วหันไปปราม



“ทำไมดื่มเยอะขนาดนี้ ตัวเองต้องขับรถไม่ใช่เหรอ?”

คู่สนทนาไม่พูดด้วย ผมถอนหายใจหนักแล้วดึงแขนใหญ่ให้ลุกขึ้น พี่เอิร์ธเซเล็กน้อยแต่ยังพอจะประคองตัวอยู่ ผมมองหาพี่นิคกะจะไปลา แต่หันไปอีกทีก็หายไปพร้อมมินอีกแล้วเลยบอกคนอื่นๆที่นั่งดื่มเบียร์กับพี่เอิร์ธแทน



“ผมพาพี่เอิร์ธกลับก่อนนะครับ ฝากลาพี่นิคด้วย”

พี่บอสพยักหน้าส่งๆ ผมควานหากุญแจรถในกระเป๋ากางเกงคนเมา พยุงพอมาถึงรถได้ก็จับนั่งข้างคนขับ เละแบบนี้ใครจะยอมให้ใช้รถ ผมจำทางเข้าบ้านพี่นิคไม่ได้แต่ลัดเลาะออกไปคงพอไหวอยู่ พี่เอิร์ธไม่พูดอะไรเลย เอาแต่มองออกไปนอกกระจกทำเอาคำถามที่จุกอกผมพลอยเป็นหมันไปด้วย พักใหญ่ รถยนต์สี่ที่นั่งก็จอดหน้าบ้านที่ร่มไปด้วยแมกไม้ ผมไขกุญแจบ้าน ประคองคนเมาขึ้นมาชั้นสองโดยไม่ให้เหยียบแมวสีขาวที่คอยพันแข้งพันขาโดยสวัสดิภาพก่อนเหวี่ยงหนุ่มแว่นลงบนฟูกยางพาราในห้องนอน พี่เอิร์ธลืมตา แต่มองเพดานฝ้าอย่างเลื่อนลอย



“เป็นอะไร...”

คำถามแรกที่ผมยิงถามคนตัวใหญ่ เภสัชกรหนุ่มไม่ตอบยิ่งทำให้ผมหัวเสีย กระนั้นก็ยังมีแรงไปรื้อผ้าเช็ดตัวผืนเล็กไปชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาคนตัวใหญ่อยู่ดี



“พี่เอิร์ธ....”


“กันต์อยากพูดอะไรกับพี่ไหม?”

ผมถอนหายใจยาว ปลดกระดุมบนให้เห็นแผงอกขาวที่มีมัดกล้ามและไรขนให้ดูเซ็กซี่ พี่เอิร์ธจับมือผมที่กำลังไล่เช็ดไปตามผิวร้อนไว้แน่น บีบจนผมนิ่วหน้า



“กันต์เจ็บ...”


“มีอะไรก็พูดมา!”

ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ในอกบีบรื้นขึ้นมาจุกคอ ผมเกลียดเวลาถูกตะคอก ยิ่งคนๆนั้นคือพี่เอิร์ธผมยิ่งเกลียด ถ้าอยากฟังคำถามผมนัก จะให้ซักตอนนี้ก็ไหว ผมสติครบถ้วน พร้อมจะฟัง และคงพร้อม ที่จะเจ็บกับมัน



“รู้จักกับมินก่อนกลับมาเจอกันต์?”

คู่สนทนากรอกตาไปมาบนฝ้าเพดาน ไม่ขยับปากแต่ตอบรับในลำคอว่า “อืม...”


“ทำไมไม่เคยเล่าให้กันต์ฟัง....”


“พี่ไม่ใช่คนดี กันต์... แต่ก็ไม่มีคนเลวคนไหนอยากพูดเรื่องแย่ๆของตัวเองให้คนอื่นฟังหรอก....”


“แต่กันต์อยากได้ยินเรื่องเลวๆของพี่จากปากพี่ ไม่ใช่คนอื่น กันต์ไม่อยากเป็นคนโง่ ไม่อยากเป็นแค่ตัวละครประกอบฉากให้พี่กับมินใช้เพื่อการแก้แค้น กันต์ไม่ใช่ตุ๊กตานะ กันต์มีความรู้สึกนะพี่เอิร์ธ!”


“ถ้ากันต์เสียใจที่มันไม่ได้รักกันต์ก็อย่ามาพาลกับพี่! พี่ไม่ใช่ไอ้มินที่มองกันต์เป็นแค่เครื่องมือ ไม่เคย....”


“แล้วทำไมต้องปิดบังกัน หรืออยากให้กันต์มองพี่เป็นเทพบุตร เป็นแค่คนโง่แล้วก็จะทำกับกันต์เหมือนที่พี่ทำกับพี่นิค ให้กันต์ยกให้พี่ทั้งตัว ทั้งใจ พอสาแก่ใจแล้วก็ไปอย่างนั้นเหรอ? กันต์มีความสำคัญกับพี่เอิร์ธแค่นั้นเหมือนพี่นิคหรือเปล่า”


“ถ้าไม่รู้ว่าทำไมพี่เลิกกับพี่นิคก็อย่ามาพูดมาก! กันต์เอาแต่ฟังลมปากของไอ้เหี้ยนั่น!”


“พี่เอิร์ธก็พูดมาสิ!”


“พี่นอนกับพี่นิคแล้วพี่เรียกชื่อกันต์ เข้าใจหรือยัง! พี่นิคอาจบอกว่าไม่เป็นไรแต่พี่รับตัวเองไม่ได้ เวลาที่พี่กอดพี่นิคพี่เอาแต่จินตนาการถึงกันต์ เข้าใจหรือยังว่าทำไมพี่ถึงต้องเลิกกับเขา! หยุดฟังคนอื่นสักที!”

เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก ผมไม่รู้ว่าตัวเองถูกกระชากลงเตียงแล้วทาบทับด้วยร่างอีกคนตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่เอิร์ธจับข้อมือทั้งสองข้างผมกางแนบกับฟูกที่นอน ตารีไร้แว่นจ้องมองตัดพ้อเจือความเสียใจออกมาชัดเจน ผมพยายามบิดข้อมือออก แต่สุดท้ายก็ได้แค่ฮึดฮัดภายใต้แรงกดทับของหมอยาเท่านั้น



“คราวนี้ฟังที่พี่จะถามบ้าง...”

พี่เอิร์ธก้มลงมาจูบผม ปอยผมเส้นใหญ่ระบนใบหน้า จมูกคมคลอเคลียไม่ห่างก่อนที่รสจูบผะแผ่วจะค่อยๆถอนออกไป ผมปรือตาเปิดมองคนด้านบนด้วยความสับสน สัมผัสที่ดูเศร้าสร้อย ผิดหวัง กับสายตาที่มองเหมือนรังเกียจกันมากกว่ารักและเอ็นดู


ทั้งหมดนั้น กำลังทำให้ผมเจ็บ



“ทำไมถึงยอมให้มันกอด...”


“.................”


 “......พี่ไม่ไหวแล้วกันต์....... พี่เหนื่อยที่ต้องทนรู้ ทนเห็นว่ากันต์กับมันคบกันแบบไหน... ถ้าไอ้มินมันไม่ชอบพี่ ไม่แปลกเลยกันต์ที่มันจะเล่าให้พี่ฟังว่าเรากับมันทำอะไรกันลับหลังพี่บ้าง...”


“.............................”


“พี่โคตรเจ็บเลย แต่มันไม่เท่ากับวันนี้ที่พี่เห็นด้วยตาตัวเองที่กันต์กับมันกอดกัน...”


“.............................”





“พี่ยอมแพ้......”



-west-



อิ่มมาม่ากันหรือยังครับ ?
พาร์ทหน้าพอแล้วเนาะ เอียนมาก ขอบพระคุณทุกคอมเมนต์มาก ตอนนี้west ก็ยังไม่สามารถถอดหมวกกันนอคได้ เม้นต์กันได้ดุเดือดจนคนแต่งปลื้มใจจริงๆ บางคอมเมนต์ยาวจนคนแต่งตกใจนึกว่ามีใครมาต่อนิยายแทนเลยแหละ (ประนมมือกราบที่ตักงามๆหนึ่งที) นี่กลับจากเชียงใหม่ก็รีบมาต่อเลย ขยันหมั่นเพียรที่สุดในโลกหล้า (แอบเสียใจขึ้นดอยอินทนนไปตอนสี่โมงเย็น ได้ข่าวว่าเมื่อคืนลูกเห็บตกเป็นหิมะเลย กรีดร้อง ฟ้าแกล้ง โฮ...) 
ปล. มีคอมเมนต์บอกอยากให้พี่เอิร์ธเป็นรับ  แหม่ ตอนนี้น่าโดนกันต์จับปล้ำซะเลยเนาะ ส่วนใหญ่นี่คุ้มค่าตัวมากครับ ออกไม่กี่ฉากมีคนเชียร์เป็นพระเอกซะแล้ว ฟินแทนนาง
ขอบคุณที่อ่านกันมาถึงตอนนี้นะครับ พาร์ทหน้าไม่ดราม่าแล้ว เก๊าก๋อโต๊ดด T__T

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
เข้ามากรี๊ดก่อนอ่าน รอมานานแล้วค่ะ โฮะๆๆ

ออฟไลน์ pemiko2012

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
สงสารใครก่อนดี  :hao4:
พูอไม่ออก บอกไม่ถูก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
เฮ้ออออออออ ดีที่ม่าม่าชามไม่ใหญ่

เราว่าแล้วว่ามินทำแบบนี้เพื่อแก้แค้น
กันต์ให้อภัยมินและเป็นเพื่อนกันไป ก็โอเคดี

พี่เอิร์ธ  :hao5:
อันนี้ก็คิดแล้วเชียว ที่เงียบๆนี่ต้องไปเห็นฉากบาดใจมาแน่ๆ
แล้วมันก็ใช่เลย เฮ้ออออออออออ
นี่ถ้ากันต์ไม่ถาม แล้วพี่เอิร์ธทนไม่ไหว
จะได้เคลียร์กันมั้ยหนอ  :katai1:

ตอนนี้สรุปกันต์ก็รู้ทุกอย่างแล้วนะ
พี่เอิร์ธ น่าสงสารนะ กำลังเข้าใจผิด กำลังเจ็บ
แต่แบบถ้ามาเห็นอะไรแบบนี้ ใครๆก็คิดสิ เจอคนที่ตัวเองรัก กอดกับคนอื่น แล้วคนอื่นยังเป็นมินอีก
แล้วยังมาบอกว่ายอมแพ้อีก ฮืออออออออออ
อย่าเพิ่งตัดใจนะพี่เอิร์ธขอร้องๆๆ ให้กันต์อธิบายก่อนพี่!!!

ดีใจที่มาม่ามีเพียงเท่านี้
อยากอ่านตอนหน้าแล้วอ่ะ มาไวๆๆน้า
ตั้งหน้าตั้งตารอ วันอาทิตย์สีแดงตลอดเลย :mew1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-05-2013 01:05:52 โดย pemiko2012 »

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
อ้าว  ท่าจะยาววะน้องกันต์

ออฟไลน์ Millet

  • `ヅ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1667
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +663/-5
แอบจุก แต่ทำไมสงสารมินก็ไม่รู้ อาจเพราะเราเอ็นดูกันมาเนาะมินเนาะ มินของป้า

อิพี่เอิร์ธ หึหึ ...


พี่ใหญ่ กลับมาได้รึเปล่าาาาา


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-05-2013 00:48:05 โดย Millet »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ กุหลาบเดียวดาย

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 812
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-2
เอาละ ทีนี้กันต์จะอธิบายความรู้สึกระหว่างกับมิน กับพี่เอิร์ธ ที่กันต์เองค้นพบคำตอบแล้ว

ให้พี่เอิร์ะฟังและยอมรับได้อย่างไร  เรื่องนี้ความเจ็บปวด เกิดขึ้นกับคนหลายคนนัก

ต้นเหตุ มาจากพี่เอิร์ธ ทีี่่โลเลในความรู้สึกและทิ้งกันต์ไปตั้งแต่มัธยมปลาย นั่นเอง


Violet Rose

  • บุคคลทั่วไป
ค้างงงงงง ต่อด่วนนนน
แต่อีพี่เอิร์ธมันก็ทำตัวเองนะ ใครมันจะไปเชื่อใจไว้ใจได้อีกหล่ะ
ส่วนกันต์ ถึงแม้จะโลเล เหมือนรักหลายคน แต่จริงๆ แล้วที่กันต์เป็นแบบนี้ก็เพราะเอิร์ธที่เคยทิ้งกันต์ไป
ทำให้กันต์กลัว กลัวคนไม่รัก กลัวจะถูกทิ้งอีก ก็เลยเผื่อรักหลายๆ คนนะ เราคิดอย่างนี้นะ
เฮ้ออออ ความรักหนอ  :undecided: :undecided:

ออฟไลน์ Zliezen

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 221
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-1
ได้โปรดรีบมาต่อ อย่าปล่อยให้ค้างคาเช่นนี้เลย พี่เอิร์ธอย่ายอมแพ้สิ สู้อีกสักนิดกันต์ก็่จะใจอ่อนแล้วแท้ๆ ทุกอย่างเกิดเพราะความไม่พูดไม่บอกกันให้เคลียร์ กันต์เคยถูกทิ้งมาก่อนก็ยิ่งระแวงเป็นพิเศษ ยิ่งมารู้จากคนอื่นที่ไม่ใช่พี่เอิร์ธก็คงยิ่งเสียใจ แล้วกอดกันก็ไม่มีอะไรสักหน่อย อย่าพึ่งทิ้งน้องไปอย่างนี้นะ ไหนบอกว่าจะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้วไง

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
ดีใจมากพอรู้ว่าพี่เอิร์ธรักกันต์จริงๆ
พออ่านบรรทัดสุดท้าย  :z3: :z3:

พี่เอิร์ธอย่ายอมแพ้สิ  :katai1:

ออฟไลน์ Windyne

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 248
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-1
    • Windyne Page on Facebook
สั้นไป๊

สมน้ำหน้าอิกันต์ หาเรื่องให้ตัวเองตลอด

aekporamai2

  • บุคคลทั่วไป
 o13ยอดมากเอิร์ธ  ดีใจที่ตัดสินใจปล่อยคนแบบกันต์ไป
ซะที

ออฟไลน์ IIIA

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 591
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
พี่เอิร์ธบอกว่ากันต์ไม่ฟังพี่เอิร์ธพูดเลย เอาแต่ฟังลมปากของมิน..... แต่เป็นพี่เอิร์ธเองที่ไม่พูดไม่บอกอะไรเลย  :angry2:

พี่เอิร์ธบอกว่ากันต์ไม่ฟังที่พี่เอิร์ธพูดเลย...แต่พี่เอิร์ธก็ไม่ฟังกันต์พูดเลย  :angry2:

บางทีพี่เอิร์ธก็ยอมแพ้ง่ายไปนะทั้งที่พยายามมาขนาดนี้   :z6: ไม่รู้หรอกว่ามินไปพูดอะไรกับพี่เอิร์ธ แต่พี่เอิร์ธก็ควรถามกันต์ป่ะว่าจริงไหม เหมือนที่พี่เอิร์ธว่ากันต์ว่าฟังแต่มินทั้งที่ตัวเองไม่พูดอะไรเลย แถมพี่เอิร์ธก็ยังฟังแต่มินแต่ไม่เปิดโอกาสให้กันต์พูดอะไรเลย  :fire:

ตกลงพี่เอิร์ธจะเอาไง นี่อินมากนะ  :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-05-2013 01:09:46 โดย IIIA »

ออฟไลน์ BitterSweet~

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 788
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0
อะไรกันเนี่ย  :katai1:

ออฟไลน์ j123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 693
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
เลิกไปทั้งคู่เลยยย  :katai2-1:

ออฟไลน์ bennnyyy

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 791
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-0
ไม่เคยฟัง ไม่เคยไว้ใจกันเลยทั้งคู่ เพลีย :เฮ้อ:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด