หัวข้อ: [เรื่อง(โคตร)สั้น] ในวันที่มี.....ฝนดาวตก [part 4] END 13/1/56

[~ณิมมานรฎี~]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 

เรื่อง[โคตร]สั้น

เกริ่น.....แบบสั้นๆ

เมื่อยามที่เห็นดาวตก  ผมมักจะคิดถึง 'เขา' อยู่เสมอ.......





จะรอนะ..............นานเท่าไหร่ก็จะรอ....................

ขอสารภาพค่ะ  ว่าเรื่องนี้.........
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
v
.................เป็นความคิดชั่ววูบค่ะ 55555+

[~ณิมมานรฎี~]

บทนำ





'อ๊ะ ....   อ๊ะ .....   อะ อื้ออ'




'อึอ ...... อืออ'




'ตะ........ ตรง.....นั้น.......ร แรง..... อีก....'




 เสียงหวานครางกระเส่าภายใต้ร่างสูงกำยำ




'อ่ะ  อืมม  ตรงนี้...รู้สึก ดีใช่ไหม.....'



ร่างเล็กคลี่ยิ้มหวาน ก่อนรั้งคอคนข้างบนลงมาจุมพิตแผ่วเบา


'อึ๊.........อื้มมมมม'



ร่างสูงขยับเร่งแรงกระแทกลงบนเนื้อนิ่ม  อ่า........   กลิ่นกาย......ของคนใต้ร่างนี้ช่างหอมเหลือเกิน....



ผิวพรรณที่เนียนละเอียด  ราวกับผิวเด็กทารก   ไม่ว่าจะสัมผัสตรงไหนก็นุ่มนิ่ม ลื่นมือไปหมด.............



'พี่.....พี่..ฮะ...ผม ผมจะเสร็จแล้ว   อ่ะ  อ๊ะ!'



'อ่ะ.......อืมมม........พร้อมกับพี่นะ   ครับ.....'


เสียงทุ้มครางตอบรับ   






จากนั้นไม่นาน ธารน้ำสีขาวขุ่นจำนวนมาก ถูกปลดปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนตามหน้าท้องที่แบนราบ    ร่างสูงกระแทกตามไปอีกเพียงไม่กี่ครั้ง ก็เสร็จกิจตามไปติดๆ   



'พี่ฮะ......วีคิดถึงพี่.....คิดถึงที่สุด...'

ร่างเล็กพึมพำแผ่วเบาออกมา  ก่อนจะหลับเข้าสู่ห้วงนิทรา   เขาเหนื่อยเกินไปสำหรับกิจกรรมในคืนนี้ 


'พี่ก็คิดถึงวีนัส............คิดถึง........คิดถึงมากเหลือเกิน........'


ร่างสูงจุมพิตที่หน้าผากมน   เขารั้งร่างเล็กมากอดไว้ข้างกาย   เขาไม่อยากจะหลับตา  เพราะกลัว   กลัวเหลือเกิน  กลัวว่าตื่นขึ้นมา  แล้วพบว่าคนข้างกายของเขา จะหายไปอีก


'ผมไม่ไปไหนอีกแล้วฮะ  พี่กาย.......'





**********************************
เพิ่งเคยเขียน ฉากอะไรอย่างนี้ครั้งแรกเลยนะ  >////<



อ่านติดขัดยังไงก็ติชมได้จ้ะ  ^^


เอิ่มมม ต่ออีก ตอนนึง รึ สองตอนเนี่ยแหล่ะ จบล่ะ5555++

ก็นะเรื่องโคตรสั้นไง  ^[]^

[~ณิมมานรฎี~]

Part 1

“เฮ้ยกาย.....คืนนี้มีฝนดาวตก  นายจะออกมาดูป่าว?”    เพื่อนสนิทเพียงไม่กี่คนโทรมาถาม


“ไม่ล่ะ.....กูจะอ่านหนังสือ”   เขาเพียงแค่ตอบปัดๆไป
 อันที่จริงเขาไม่ต้องการออกไปพร้อมพวกนั้น   เพราะเขาโดนกักบริเวณอยู่ในบ้าน ถ้าคิดจะออกไป  ก็คง...อีกพักใหญ่....



“เออๆ จะดูเผื่อแล้วกัน   วันนี้ฟ้ามืดด้วย  ดาวสวยนะเว้ย จะถ่ายรูปมาเผื่อ”
เขาได้แต่รับคำเออ ออ กลับไปก่อนวางสาย



‘เฮ้อ....น่าเบื่ออีกแล้ว’   เขาเป็นแค่คนขี้เหงา  แต่ก็เบื่อกับการพบปะกับเพื่อน  และสาเหตุที่โดนกักบริเวณ เพียงแค่ กลับบ้านไม่ตรงเวลา.... มันช่างเป็นกฎระเบียบที่ล้าสมัยชะมัด


      อยากไปดูฝนดาวตกเหลือเกิน    ลึกๆภายในใจของเขามันช่างเรียกร้องให้เขาออกไป   ทำไมกันนะ.....เหมือน...มันเหมือนมีคนรอเขาอยู่....และเขา...ต้องออกไป........



      เขาตัดสินใจออกจากบ้าน   เขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการทำไม่ให้เกิดเสียงดัง   ‘ประตูลับ’  คือสถานที่ที่เขาใช้ในคืนนี้ 



       เขาเดินเรื่อยๆ มาจนถึงริมฝั่งแม่น้ำ เป็นแม่น้ำสายหลักในเมืองเล็กๆแห่งนี้  อากาศเย็นลง   คืนนี้เป็นคืนเดือนมืด  ดวงดาวบนท้องฟ้าจึงได้กระจ่างใสนัก   ‘บ้านนอก’ มันก็ดีอย่างนี้แหล่ะ  แสง สี เสียง ที่เป็นอุปสรรคในการดุดาวก็ไม่มีรบกวน  มันจึง  ‘เหมาะ’ กับเขา  ใช่  เขาชอบดูดาว มากพอๆกับเขาไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับใคร  เขากลับบ้านช้า เพียงเพราะเพลิดเพลินกับธรรมชาติที่นี่   หิงห้อย แมลงตัวน้อย  และต้นไม้   ธรรมชาติที่หาได้ยากในตัวเมือง



     เขาล้มตัวลงนอนกับพื้นหญ้า  ที่แห่งนี้ไม่ค่อยมีใครกล้ามานอนเล่น  ไกลจากถนน  ไกลจากแสงไฟ และไกลจากผู้คน




แซ่ก......แซ่ก......




“...............”


ตึก  ตึก  ตึก



‘เสียงอะไร?’   เขาค่อยๆ ปรือตาขึ้น ก่อนจะพบกับดวงตากลมโตตรงหน้า



“อ๊ะ!”    เสียงอุทานเล็กๆ  “ขอโทษฮะ......... ผมไม่คิดว่า.......”
เขาลุกขึ้นนั่ง เพื่อที่จะได้เห็นคนตรงหน้าได้ถนัด   แสงเพียงน้อยนิดจากตะเกียงที่เขาใช้ ส่องกระทบใบหน้า ที่ประดับด้วย  ตาโตๆนั่น  บวกกับแก้มใสๆ ปากนิด จมูกหน่อย   น่ารักชะมัด!




“...........”



“เอ่อ.......คือ   ผม ผมมาดูฝนดาวตกฮะ”  เด็กน้อยตรงหน้าพูดพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ



นี่อาจเป็นค่ำคืนที่เขามีความสุขที่สุด.......ตั้งแต่ที่อยู่ที่นี่มา


เเหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า........




ดวงดาวมากมายที่พราวระยังประดับอยู่บนผืนฟ้าสีดำมืด......




อีกไม่นานภาพตรงหน้าคงเปลี่ยนไป..........




และแล้วช่วงเวลาที่เขา และคนข้างๆ ที่รอคอยก็มาถึง......




ดวงดาวมากมายที่ประดับประดาบนผืนฟ้าต่างเทลงมาราวกับหยาดฝน......




ดั่งอัญมณีที่เลอค่า.......หากแต่จับต้องไม่ได้......




เหมือนดั่งเช่นภาพที่จิตรกรสรรสร้างขึ้นมา........




ฝนดาวตกดวงแล้วดวงเล่า....




ต่างตกลงสู่เบื้อล่างไม่ขาดสาย......




ไม่รู้จุดจบ.......และปลายทาง......




เป็นสิ่งที่สวยงามเกินจินตนาการได้........




ธรรมชาตินั้นช่างงดงามจริง...จริง..............




แต่ทว่าภาพเหล่านี้อาจสวยน้อยลง.....ถ้าหากไม่มีเพื่อนใหม่ที่นั่งอยู่ข้างๆเขาในตอนนี้......





“พรุ่งนี้    เรามาเจอกันอีกได้รึป่าวฮะ...”   คำถามที่คาดหวังคำตอบรับ






“อืม.......ได้สิ.....”   คำตอบที่เรียกร้อยยิ้มกว้างกับเพื่อนใหม่ที่ช่างจ้อของเขา






“แล้วผมจะรอนะ ^^”
   







TBC





สั้นเนอะ   

[zodiacniing]

ฉากแรกก็... แล้วหรือนี่

ชอบการบรรยายค่ะ มาต่อไวๆน้า

[-Blackcloud-]

เกิดอารมอยากดูฝนดาวตก

เพราะคนเขียนเเท้ๆ


รอๆๆๆค่ะๆ

[~ณิมมานรฎี~]

Part 2

" ฮึก.....พ....พี่กาย......วี......อึก...วีต้องไปแล้วฮะ..."




เขารวบตัวเด็กน้อยตรงหน้า......ที่ยังคงร้องไห้อย่างน่าสงสารไว้......




เขาอยากจะปลอบประโลม.....ให้มากกว่านี้....




อยากจะเป็นที่พึ่งพิง...ให้ได้มากกว่านี้.....




"แล้ว....วีจะไปไหน...."




ร่างเล็กได้แต่ส่ายหน้าไปมาบนอกเขา.....ก่อนจะช้อนดวงตาที่กลมโตรื้นไปด้วยน้ำตาขึ้นมามอง.....




"พี่กายฮะ....พี่กายรอวีได้ไหม....วีสัญญา...ฮึก....สัญญาว่าจะกลับมา....."




"........"




"อึก...ฮึก......ฮือ...."    เมื่อไม่ได้คำตอบจากเขา 'เด็กน้อย' ก็เตรียมตั้งท่าจะร้องไห้อีกรอบ.....




หยาดน้ำตา....ที่ไหลอาบเต็มแก้มใสทั้งสองข้าง....




หยาดน้ำตา....ที่ยังคงไหลรินไม่มีทีท่าว่าจะหยุด.......




และยังเป็นหยาดน้ำตา....ที่ไม่ว่ายังไง.....ก็ยังคงงดงามราวกับแสงของดวงดาวเสมอ....




แต่ว่าภายในใจของเขา....ก็ไม่ปราถนาที่จะให้มันหลั่งรินออกมา......จากดวงตาคู่สวย...คู่นี้....




เขาค่อยๆ....ใช้นิ้วมือเกลี่ยรอยน้ำตาแผ่วเบา....




ใจกลัวจะทำให้หน้าใสนี้เป็นรอย......




ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากรอ.......แต่ว่าเขาไม่อยากให้ไปไหนเลยต่างหาก.........




"พี่ไม่บอกว่าพี่จะรอ...."




".........."




"แต่.....ต้องรีบกลับมา.....นะ..."




เป็นอีกครั้งที่คำตอบของเขาทำให้ร่างเล็กตรงหน้าฉีกยิ้มอีกครั้ง......




ยิ้มที่มาพร้อมน้ำตา.........




เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้.....เรียกว่าอะไร.........




ห่วงหา........




ผูกพัน..........




ห่วงใย.........




อยากเก็บไว้เป็นของเขาเพียงแค่คนเดียว........




คนเห็นแก่ตัวอย่างเขา.....มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องอะไรได้......อย่างนั้นหรือ.....




"วีจะต้องกลับมา......กลับมาหาพี่กายฮะ....."




รอยยิ้มน่ารัก....ที่ยังคงสดใส....ส่งมาให้เขา...




คืนนี้...........ท้องฟ้าที่ประดับด้วยอัญมณีประเมินค่าไม่ได้...ก็ยังคงงดงาม.....




แต่ทว่าฝนดาวตก.........




มันอีกนานแค่ไหน...............




ถึงจะวนกลับมาให้เขาได้เฝ้าดูมันอีกสักครั้ง............




อีกนานแค่ไหน...........กันนะ..........




คำถาม.....ที่ไร้คำตอบ...........




แต่ไม่ว่าฝนดาวตก.....จะกลับมาอีกสักสิบครั้ง.........




ความงดงาม....จะเท่ากับครั้งนี้ที่เขาได้ดูกับเด็กน้อยในอ้อมกอดรึป่าว..........




ธรรมชาติยังเป็นธรรมชาติที่ดูสวยงามอยู่ไหม.............




เขาเองก็ไม่รู้...................




ไม่รู้เลยจริงๆ................





TBC



แต่ว่าอีกตอนนึงก็จบล่ะ จุ๊บๆ

 

เม้นบอกเค้ามั่งสิ   

เผื่อจะได้เอาไปปรับปรุงจ้าาา

 

[~ณิมมานรฎี~]

part 3

มันนานแค่ไหนแล้วนะ......ที่วีนัสหายไปจากชีวิต...เขาได้แต่พร่ำถามกับตัวเอง


เมื่อวันที่วีนัสได้บอกลาไป....ในเช้าวันรุ่งขึ้น  ข่าวจากนิตยสารชื่อดังที่เขาไม่สนใจเท่าไหร่...ถ้าไม่ใช่...


รูปที่ขึ้นหน้าปกเป็นเด็กน้อยของเขา...กับครอบครัว...


.......รัชทายาทองค์เล็ก...ที่หายตัวไป...ได้หาพบแล้ว...แล้วจะเดินทางกลับประเทศ...


เขาได้แต่ตกใจกับข่าวนั้น....เด็กน้อยของเขาเป็นองค์รัชทายาท...


แล้วอย่างนี้....เขาต้องเฝ้ารอต่อไปหรือเปล่า...เขาจะต้องคอยอยู่ใช่ไหม ?


ถึงแม้ในใจของเขากับความเป็นจริงที่แทบเป็นไปไม่ได้ที่เด็กน้อยจะกลับมาหาเขาอีกครั้ง


แต่ก็ยังอยากจะเชื่อ...และมั่นใจในคำนั้น...ที่บอกว่าจะกลับมาหา...




แล้ว ณ ตอนนี้...เขาไม่ได้นับวันเวลาที่ผ่านเลยไป...


รู้แค่เพียงว่า เขาเรียนจบแล้ว...และไม่ได้ย้ายไปไหน...


พ่อกับแม่และพี่น้องคนอื่นต่างย้ายไปตามแหล่งที่ทำงาน...


เว้นแต่เขาที่ยังขออยู่บ้านหลังนี้     ขอร้องพ่อกับแม่ไม่ให้ขายไป


เขาได้แต่วนเวียนไปยังที่ที่เคยเจอ.....ความทรงจำที่ยังหลงเหลือ...


ถึงจะเป็นช่วงระยะเวลาหนึ่ง   แต่มันก็มีคุณค่าสำหรับเขา...


หลายคำถามที่เกิดขึ้นในใจ   


ว่าทำไมถึงยังเฝ้ารอ....เขางมงายใช่ไหม...


เขาได้แต่หัวเราะให้กับตัวเอง


ไม่ใช่ว่าเขาหาใครไม่ได้    แต่ความรู้สึกที่ยังคงอยู่


คำพูดก่อนจากไป...มันยังคงฝังแน่นทุกความทรงจำ...


"วีจะต้องกลับมา......กลับมาหาพี่กายฮะ....."


คำนี้หรือเปล่านะ   ที่เปรียบเสมือนน้ำที่ยังคงหล่อเลี้ยงให้เขามีความสุข....


และสนุกกับการรอคอยใครสักคน...ที่จะใช้ชีวิตด้วยกัน...


แบ่งปันความทุกข์ และ สุข ด้วยกัน...


มันคงมีค่ามากมายที่การรอคอยนั้นสิ้นสุด...โดยที่คนที่เขารอกลับมา....




ตอนนี้เขามีพร้อมทุกอย่าง ทั้งหน้าที่การงาน   ทั้งเงินทอง


เขาพร้อมที่จะใช้ชีวิตกับอีกคน....กลับมาไวๆนะ  วีนัส



TBC
**********


สั้นๆ อีกแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไร นอกจาเวิ่นเว้อของพระเอก

[-Blackcloud-]

สนุกค่ะๆๆ ชอบคำบรรยายามากกกก

รอตอนต่อไปค้า 

[~ณิมมานรฎี~]

part 4

เฮ้อ........เขาระบายลมหายใจออกมา  พร้อมกับล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้า


เมื่อหวนนึกไปถึงคราวที่เขาเจอเด็กน้อยของเขาครั้งแล้วก็ตลก...


ดวงตาใสแจ๋วที่จ้องมองมา....ทำไมเขาถึงติดใจนักนะ....


แต่เขาคงไม่สนิทใจขนาดนั้น  หากไม่ใช่ระยะเวลาเพียงน้อยนิดที่อยู่ด้วยกัน


ความสดใส   ร่าเริง  ที่ทำให้เขามีความสุข....


เขาปล่อยให้ความคิดวิ่งวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปยังอดีตในวัยเด็ก....เสียงหัวเราะ  เสียงตะโกนถึงความแปลกใหม่...


และเสียงงอแงยามขัดใจของเด็กน้อย.....


เขายังคงเฝ้าแวะเวียนมาสถานที่แห่งนี้....เพื่อที่จะมารอใครซักคน....ที่สัญญาไว้...




และวันนี้.....ยังเป็นวันที่มีฝนดาวตกวนเวียนมาอีกครั้ง....





"พี่กาย!!!"     เสียงตะโกนแหวกความคิดขึ้นจนเขาสะดุ้ง    เขาค่อยๆปรือตาขึ้นมารู้สึกถึงแรงกอดรัด


"ฮึก.....ผมคิดถึงพี่ที่สุดเลย..."     ร่างเล็กที่นอนทับเขาตอนนี้สะอื้นอย่างหนัก  กลิ่นหอมของผิวกายเหมือนเด็กอ่อนที่คุ้นเคย   


ความอบอุ่นที่หายไป.....




สิ่งที่ขาดหายไป.....



เขาได้เจอแล้ว....





การรอคอยที่แสนทรมานของผม....


......ได้สิ้นสุดลง....แล้วครับ......

Special  ทิ้งท้าย

"พี่กายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"


เสียงคนตัวเล็กที่ตะโกนอยู่ข้างหูผมตอนนี้มันช่าง



"อืมมมม  อะไรครับ"


ผมลืมตาขึ้นมอง  ทั้งๆทีง่วงเต็มแก่


"พี่กายสัญญาแล้วนะว่าจะไปเยี่ยมเสด็จพ่อของเขาอ่ะ"


คนตรงหน้าบอกพร้อมทำแก้มป่องที่เห็นแล้วอยากจะฟัดให้หายหมันเขี้ยว


"ครับๆ   พี่สัญญาแล้วครับ พี่ไม่ลืมหรอก  แต่ว่าตอนนี้เรามาฮันนี่มูนกันอยู่ไม่ใช่หรอ"


ฟังไม่ผิดหรอกครับ ก็ตอนนี้ผมกับวีนัสเราแต่งงานกันแล้ว 


หลังจากวีนัสกลับมาหาผมตามสัญญา   เขาได้บอกว่าระหว่างที่อยู่ที่นั่นเขาบอกเสด็จพ่อกับเสด็จแม่แล้วว่าเขามีคนรักและอยากอยู่ด้วย    แต่พวกท่านคงคิดว่าเป็นความคิดในวัยเด็ก   เลยได้แต่รอเวลาเท่านั้น     และแล้วความแน่วแน่ ของวีนัสก็เป็นผล


พวกท่านตามสืบประวัติผมได้ไม่ยาก   และเมื่อทุกอย่างลงตัว 


เราจึงได้แต่งงานกัน    ช่วงนั้น    งานแต่งของเรา  ข่าวใหญ่เลยล่ะ   หึหึ


"ก็ได้ๆ   แต่อย่าลืมนะ"   ไม่วายหันมาถามย้ำ   คงคิดถึงบ้านล่ะสิ


"ครับผม   แต่ว่าตอนนี้ เรามาผลิตทายาทตัวน้อยกันก่อนไหม   เสด็จแม่จะได้มีหลานไว้อุ้ม"


สายตากรุ้มกริ่มที่ส่งให้   เรียกเลือดให้วิ่งขึ้นบนใบหน้าของคนตรงหน้าได้ดีทีเดียว 


"บ้า!  ผู้ชายท้องได้ที่ไหนกันเล่า..."


"งั้นก็ทำจนกว่าจะท้องเลยสิ...หึ หึ"



เอาล่ะครับ   ผมขอจัดการไปผลิตทายาทตัวน้อยก่อน      ถึงแม้จะเช้าอยู่ก็เถอะ  แต่เวลาหาใช่ปัจจัยสำคัญ

ต้องนี่เลย      หน้าที่เริ่มขึ้นสีก่ำเหมือนมะเขือเทศ  ริมฝีปากเล็กๆ น่ารัก กลิ่นกายที่หอมกรุ่นหลังจากอาบน้ำมาหมาดๆ


แถมด้วยชุดวาบหวิวตรงหน้านี้   ปัจจัยหลักแบบสุดๆเลยล่ะ



END


จบๆ  จ้า   และก็นั่งคอยการตอบรับ   

[ListeL]

อ่านไม่ขัดจ้า  น่ารักดี><  เรื่องสั้นมากจริงๆ555
ชอบกายจังเลยอ่ะกอดกาย

[jilantern]

โฮยยยยยยย น่ารักไม่อยากให้จบเลยยยยยย

[yeyong]

น่ารักดีค่ะ โดยเฉพาะวีนัส ดูใสๆ

[SaJung13]

ชอบๆๆๆๆๆอ่ะ
กดไลท์ล้านครั้ง น่ารัก แล้วก็ซึ้งดีอ่ะ   

[Tassanee]

ชอบค่ะ 
อยากเขียนเรื่องสั้นให้ได้ใจความ ครบอารมณ์ความรู้สึกแบบนี้จังเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

[Singleman]

อ๊ายยยยร้อนแรงมากกกก

[ชัดเจนกาบ]

ดีที่ตอนจบไม่เศร้า

[yuyie]

เป็นเรื่องที่มาสั้นๆ แต่น่ารักดีค่ะ

อ่านแล้วอบอุ่นใจ 

[everlastingly]

  ชอบนะ สั้นแต่โอเค

[จีเวลจ้า]

lสมกับเป็นเรื่องสั้น 555+ ใจความครบถ้วนดี ที่สำคัญ สนุกมากกกกก ^ ^

ชอบพี่กาย ผู้ชายอะไร จะแมนขนาดนี้ > < 

[phai]

 

[iammz]

น่ารักจังค่ะ พี่กาย&น้องวีนัส

ขอบคุณนะคะ

 

[MK]

น่ารักดี 

ถึงจะบอกว่าเป็นอารมณ์ชั่ววูบ แต่ก็ทำออกมาได้ดีนะ

[KawaYuuMI]

น่ารัก >< อยากได้NCจัดเต็มตอนสุดท้ายจุง -..- ฮ่าๆๆๆ