/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เป็นช่วงเวลาที่มิวถอยหลังอย่างหวาดกลัว อย่างหนักทำให้สะดุดก้อนหินบริเวรนั้นเสียหลัก ล้มลงพอดี มีดป้าอ่อนจึงพลาดเป้าไป
“ โอ้ยยย..ซี้ดดด !!”มิวรู้สึกเจ็บแปล๊บที่มือขวา เขา พลิกฝ่ามือขึ้นมาดูพบว่า มือบางนั้นบาดเศษแก้วอย่างจัง เลือดข้นๆไหลออกปานเปิดก๊อกน้ำ คงเป็นพวกคนงานมาแอบกินเหล้าที่นี้เสียแล้วกระมัง
“ ฉันจะฆ่า แก ..แกมันตัวซวย !!! ” ป้าอ่อนพุ่งเข้าตรงร่างมิว แล้วลงมาทับมิวหมายจะแทงให้ไส้ทะลัก
“ ป้าอ่อ น..อย่าทำอะไรบ้าๆนะ ”มิว จับมืออูมนั้นไว้พอดั้งสอยื้อแย่งกันไปมา
“ ใครบ้า มึงสิบ้า มึงตายยยย ฮาๆๆ” ป้าอ่อนหัวเราะออกมาอย่างไร้สติ มิวนึกไม่ออกว่าอะไรทำให้ป้าอ่อนกลายสภาพเป็นอย่างนี้ไปได้ หรือว่าความกดดัน ความกลัว ทำให้คิดมากจนกลายเป็นสติไม่สมประกอบ ก็เป็นได้
“ อึ้บบบบบ !!”มิวตัดสินใจใช้ขาข้างนึงที่กำลังจะหมดแรงเตะบั้นท้ายป้าอ่อนอย่างแรง พร้อมกับเสียงฟ้าผ่าดังมาแต่ไกล บัดนี้ฝนเริ่มลงเม็ดเสียแล้ว มืดก็มืด มองก็ไมเห็นมิวได้แต่งมหาทางกลับบ้าน
“ อร๊ายยยยยยยยยย...อีบ้า..มึงถีบกูเหรออ !!!”ป้าอ่อน ตั้งหลักได้ช่วงเวลาที่มิวคลานหนีหล่อนจึง ใช้เท้า เหยียบไปที่ขาอ่อน มิวอย่างแรงก่อนจะบดขยี้ให้กระดูกแตกไปอย่างสะใจ
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกก !!!”มิวร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด
“ เพราะ...ถ้าแกไม่เข้ามาป่านนี้ ไร่ไพศาลก็คงอยู่อย่างมีความสุข เพราะแก..อีสารเลว หึ้ยยย !!!”ป้าอ่อน โกรธแค้น ก่อนจะเห็นเป้าหมายถัดไป คือมือบอบบางที่มีแผลฉกรรจ์นั้น
ตุบบบบ !!
“ อ๊ากกกกกกกกกก..... !!!”ปิงร้องเสียงหลง บัดนนี้เรี่ยวแรงที่มีอยู่ไม่รู้มันหายไปไหนหมดคล้ายกับว่าร่างกายเป็นอัมพาตครึ่งซีก เสียนั้น
“ อ่อ...อ่อย อู้ อ่อย เอิก เอ้ !!!”ขากรรไกรเริ่มแข็งเริ่มขยับตัวไม่ได้มิวรู้สึกทรมานอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาพยายามที่จะฝืนมันให้ได้
“ หึ..ยาคงออกฤทธิ์แล้วซี่นะ ... แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ มึงจะตายอย่างช้า ๆ แต่ไม่ทรมานนานหรอก ฮึๆ ! ”ป้าอ่อนนึกไปถึงสมุนไไพรพิษที่ตนแอบใส่ไว้ในแก้วนมสดที่ตนเอาไปให้อย่างพอใจ ฤทธิ์ของมันจะทยอยออกมาอย่างช้า เริ่มคือ จะรู้สึกปวดเมื่อยไม่มีแรง แล้วจากนั้นก็จะกลายเป็นอัมพาต แล้วหัวใจล้มเหลวตายไปในที่สุดโดยที่ไม่สามารถรู้ได้เลยว่า ผู้ที่กินเข้าไปจะโดนวางยา ป้าอ่อนหัวเราะให้กับความเจ้าปัญยาของตนอย่างพอใจ
“ ป้า..อ่อน..ทำ อย่างนี้ทำไม ! รู้ไหมถ้าผมตาย พ่อผมไม่เอาป้าไว้แน่! ป้าจะต้องตายอย่างอนาถในคุกขี้ไก่ ไม่ได้ตายดีแน่ ”เสียงบางเบาครางออกมาอย่างเจ็บปวด ในสติมิวนึกขึ้นได้กับนมสดแก้วนั้น ที่ป้าอ่อนเอามาให้ตน รองท้องก่อนไปงานเลี้ยง
“ หึ 5 5 5หุบปาก...ใกล้ตายแล้วยังปากมากอีก กูไม่สนอะไรทั้งนั้น..ถ้าหากจะแพ้ ก็แค่ตาย แต่ถ้ากูตาย กูต้องเห็นมึงตายไปต่อหน้าเสียก่อน ฮ่าๆ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนโง่ย่อมเป็นเหยื่อของคนฉลาด...ถ้าไม่มีแก ไร่ไพศาลจะสงสุขเสียที !! 5 5 ”ป้าอ่อนหัวเราะออกมาอย่างสาแก่ใจ
“ ทำไม ป้าอ่อนจึงเกลียดผมนัก..ฮือๆๆๆ ”
“ เพราะ...มึงมันตัวซวยมันทำให้กูตกอยู่สภาพนี้ ไง ฮือๆ ๆ ” ป้าอ่อนตะโกนแข่งกับสายลมฝน มิวตั้งสติก่อนร่างกายจะแข็งทื่อไปมากกว่านี้เขาตัดสินใจ ถีบร่างอ้วนถ้วมออกไปแล้วรีบคลานลนลานออกไปอย่างน่าเวทนา
ตุ๊บบบบบบบบบ !!
“ กรี้ดดดดดดดดดด...ไอ้บ้า มึงถีบกูเหรอ!!! ” ป้าอ่อนกรีดร้องออกมาด้วยความแค้นใจ
“ ช่วย ..อ้วยยยย ช่วย อ้วยยยยย !!!”มิงตะโกนออกมาสุดเสียงแข่งกับสายฝนพร้อมกันกับรีบคลานออกมาอย่างรวดเร็ว
“ แกจะหนี ไปไหน..มาให้ฉันฆ่าดีดี..ออกมา!!! ” มิวซุกกายไว้ใต้พุ่มไม้อย่างหวาดกลัว เนื้อตัวมอมแมมจากการโดนกิ่งหนามบาดไปทั้งตัว มือขวาเลือดออกเจ็บจนด้านชา ปวกเริ่มเบี้ยว สายตาพร่ามัวมองอะไรแทบไม่เห็น มันช่างเป็นวิบากกรรมเสียกระไร
“ ฮือๆๆ... ”มิวนั่งไปนานเท่าใดไม่ทราบ เขาหนาวเข้าจับใจ จากการเสียเลือดไปนานพอสมควร กอปรกับฝนที่เทลงมาอย่างหนัก ได้บินเสียงป้าอ่อนแว่วมาแต่ไกล อย่างกับฆาตรกรโรคจิตในหนังฝรั่ง มันร้องออกมาอย่างบ้าคลั่งแข็งกับสายฝนและเสียงฟ้าร้องเหมือนกับปีศาจอย่างไรอย่างนั้น
“ไอ้มิว...ออกมา !!!” :hao7:ป้าอ่อนควงมีดปลายแหลมไปมาอย่างคนไร้สติ
“ ฮือๆๆ.. ”มิวนั่งกอดเข่าตัวสั่นงันงก
“ อยู่นี้เองเหรอ.. !!!”ป้าอ่อนจิกหัวมิวขึ้นมาระดมตบแล้วความแค้น
หมับ !!
เพี้ย !
เพี้ย!
“ อ้อยยยยยยยยยยยยยย อย่า อาไร อม เอย ”มิวร้องไห้อ้อนวอนขอชีวิตจากป้าอ่อน
“ ถึงกับขากรรไกรแข็งเลยรึ..เด็กน้อย สมุนไพรพิษทีกูใส่ไปนมให้มึงดื่มเนี่ยชั้นเริ่ดเสียจริง..หึ ”ป้าอ่อนแกว่งมีดไปมาพร้อมกับยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ
“ ฮือๆๆๆ.. ”มิวยกมือไหว้อ้อนวอนป้าอ่อนอย่างเวทนา
“ กราบตีนกูสิ กราบ !!!”ป้าอ่อนยังโครมเข้าร่างบอบบางของมิวอย่างแรง ก่อนจะเตะซ้ำ
“ อุกกกกกกกกกกกก !!! ”มิวจุกจนพูดไม่ออก
“ นี่..โทษฐานที่มึง ถีบกู อีสัตว์ หึหึ.. !!!!”ป้าอ่อน จิกหัวมิวขึ้นมาก่อนจะใช้ฝ่ามือฟาดลงที่ใบหน้างามนั้นอย่างแรง จนมิวแทบจะสลบ
เปรี้ยงงงงงงงง!!! เสียงอสุนีฟาดลงต้นไม้ใหญ่บริเวณนั้นจนกิ่งไม่หักโค่น
จากนั้นป้าอ่อนจิกหัวมิวที่ยังสะลืมสะลือไม่ได้สติจากแรงตบ ขึ้นมาก่อนจะใช้มีดปลายแหลมที่ลับมาอย่างดี บรรจงกรีดไปที่บริเวณลำคอมิว อย่างช้า ๆ พร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างสาแก่ใจ ท่ามกลางสายฝนเทกระหน่ำท้ายไร่ไพศาล
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
หลังจากร่วมหลับนอนด้วยกันแล้ว อาร์ตี้ รู้สึกสำนึกผิดในสิ่งที่กระทำกับดินไปเมื่อครู่ เขาไม่ต้องการให้เรื่องมันเป็นเช่นนี้ ก็เพราะอาร์ตี้คนเดียวที่ ดื้อด้านไม่ยอมฟังอะไรเลย เขาจึงต้องแต่งเรื่องราวขู่ออกไป
“ ดิน ๆ..ไหวไหม ”อาร์ตี้ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนลง
“ ไปให้พ้น ไอ้สารเลว !! ”ดินกัดฟันแน่นด้วยความแค้น เขาเจ็บปวดสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างเพราะมันคนเดียว ลูกไอ้ขี้คุก เขาเกลียดเข้าไปถึงกระดูก
“ อืม.. เฮ่อ..”อาร์ตี้ถอนหายใจอย่าง เซ็ง จึงลุกเดินออกมาเพื่อสูดอากาศภายนอก ทำให้เขาพบบางสิ่งบางอย่างในกางเกงยีนส์ของอีกฝ่าย
“ อะไร..!”อาร์ตี้ก้มหยิบกระดาษขาวแผ่นนึงขึ้นมาก่อนจะบรรจงอ่านทีละบรรทัด
.................................
.................
.............
เมื่ออาร์ตี้ อ่านหมดแล้วตกใจอย่างมากมาย นี่ดินคิดจะปล่อยมิวเป็นอิสระตามที่พูดไว้หรือนี่ เขาช่างไม่เฉลียวใจสักนิด นึกแต่เพียงการแก้แค้นเท่านั้น
“ ดิน..ตื่นๆๆ ”อาร์ตี้เขย่าร่างหนาของดิน พบว่าตัวร้อนราวกับไฟ้
“ ชิบหาย แล้ว.. !!”อาร์ตี้ออกไปข้างนอก เพื่อสั่งการลูกน้องทันที
“ เสร็จแล้วหรือครับ ลูกพี่ ทีนี้ตาพวกผมแล้วใช่ไหม !!”
“ หุบปาก!!...พวกมึงไปหา ยาแก้ไข้ ยาทา ยาอะไรก็ได้มาด่วนเลย !!”
“ เกิดอะไรขึ้นครับ !!”
“ อย่าถามนา เร็วๆๆ ”
“ เอ่อ...ครับๆ ”ลูกน้องสามสี่คนบึ่ง...รถมอเตอร์ไชต์ออกไปทันที
...............................................................
ครู่ต่อมา อาร์ตี้ ใช้ผ้าชุบน้ำ บรรจงเช็ดร่างดินอย่างทะนุทนอม เพราะกลัวว่าดินจะเจ็บตัวไปมากกว่านี้
“ อือ... !”ดินครางต่ำเพราะรู้สึกว่าเจ็บปวดไปทั้งร่างราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“ ดิน.. !”
“ ไอ้ชั่ว..ปล่อยกู โอ้ยซี้ด !!”อาร์ตี้ลืมตาขึ้นเห็นร่าง มัน เขารีบลุกขึ้น แล้วยันร่างหนา ล้มลงจะเตียงดังโครม
ตุ๊บบบบบ ดินตกใจถีบอาร์ตี้ลงจากเตียงไม้เก่านั้นอย่างแรง
“ โอ้ยยยย..ดิน มึงเป็นบ้าเหรอ !!”
“ มึงจะ ทำอะไรกูอีก จะต้องการอะไรจากกูอีก !!”
“ กูไม่ได้ต้องการอะไรจากมึง..กูรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว !!”
“ อะไรนะ ?”
“ จากจดหมาย ที่เหนบไว้เอวไง กูเห็นมันล่นตอนที่เรา มีเซ็กซ์กัน ”
“ อะไรนะ..นี่มึง !!”
“ อืม ถ้าเป็นจริงอย่างที่มึงพูด..กูดีใจด้วยที่มึงตัดใจจากมิวซะ !!”
“ อืม...ทีนี่ปล่อยกูไปได้ยัง ”ดิน พูดน้ำเสียง หนักแน่น
“ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว กูจะปล่อยให้มึงเป็นอิสระ.. ”
“ หา..อะไรนะ ”
“ แต่.. ”
“ อะไร ?”
“ ห้ามไปแจ้งตำรวจว่ากูดักฉุดมึงไปข่มขืนไม่งั้น..คลิปลงยูทูปแน่ ”อาร์ตี้ชี้หน้าดินก่อนจะยกกล้องวิดีโอขึ้น
“ ไอ้ชั่ว..เอาคลิปมานะ ”
“ ไว้เป็นอนุสรณ์ระหว่างเราดีกว่า ฮ่าๆ รับรองกูไม่ปล่อยให้หลุดหรอก..กูจะรักษาไว้อย่างดี ใกล้เช้าแล้วกูว่ามึงนอนเสีย..ร่างกายมึอ่อนแอมากต้องการการพักผ่อน เอ้านี่ ยา กินยาทา กูซื้อมาให้ ” เขาพูดโดยไม่รู้สึกสะทกสะท้านกับคำพูดนั้นแม้แต่น้อย
“ ขอบใจ..ถ้ามึงไม่ทำชั่วกะกูก็คงไม่เป็นเช่นนี้ ”ดินตอเสียงห้วนอย่างไม่สบอารมณ์
“ เออ..กูขอโทษในสิ่งที่ทำลงไป เอาเป็นว่า อโหสิให้กูนะ ”
“ หึ.. ” ดิน มิงร่างหนา อย่างรังเกียจก่อนกินอย่างแล้วนอนอย่างรวดเร็ว เพราะตอนเช้าจะเป็นวันงานแต่งของหินกับมิว ตนจะได้ไปสนามบิน ตามแผนกำหนดการเดิมคือไปเรียนต่อต่างประเทศพร้อมกับเริ่มต้นชีวิตใหม่ กับใครสักคนเพื่อให้ลืมเรื่องราวในอดีต พอแผลในหัวใจ ดีขึ้นเขาจึงจะกลับมาบริหารไร่ไพศาลตามที่สญญาไว้กับ บิดามารดาอย่างแน่นอน
ติดตามต่อไปนะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ
รักคนอ่านที่เม้นคราบบบบบ อิอิ ส่วนคนอ่านที่ไม่เม้นก้อรักครับแต่รรักครึ่งเดียว คริๆ
เอาใจช่วยมิวๆ ด้วยน๊าาาาา นิยายผมอะไรก็เกิดขึ้นได้นะจ๊ะ
ทักทายกันในเพจได้นะคร๊าบบบ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า 2 //DramaSM [12/08/2556] รักเธอ..นิรันดร์.. จบแล้ว !! (อ่าน 143068 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก