หัวข้อ: โดนเพื่อนหักหลังฯ ตอนพิเศษ เมื่อพี่แม็คมีเค้าจะ.. จบ25/11/54 หน้า 167.

[huimei]

 :z13:จิ้มมิกกี้^^

ดีใจอ้ะได้จิ้มคนน่ารัก
แอร๊ยยย

อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะค่ะ
รออยุน้าาาา

[aim]

มิกกี้จัง คิดถึงนะ จะรอตอนพิเศษต่อไปเรื่อย ๆ 

[Hunter]

ตอนพิเศษ   รักไม่มีเปลี่ยนแปลง






           สวัสดีครับ  ห่างหายไปนานเหมือนกันกับเล้า แต่ไอ้เตี้ยก็เข้าบ่อย บอกหลายครั้งว่าจะลงตอนพิเศษให้อ่านแต่ก็ไม่เคยลงสักที ติดที่ว่ามันขี้เกียจพิมพ์เอามากๆ  เตี้ยผมก็เลยขอร้องเขียนตอนพิเศษให้ที อยากเล่าอะไรก็เล่าไป  ให้ผมลงตอนพิเศษ และให้เล่าเรื่องที่ผมอยากเล่า !!  มันมีอยู่เรื่องเดียวนั้นแหละครับที่ผมอยากเล่า หึหึ     เดาถูกกันจริงๆ  แค่มองตากูก็เห็นไส้ติ่งแล้ว  ไม่ครับวันนี้ขอเล่าเรื่องธรรมชาติๆ  ธรรมชาติขิงผมนะครับ  ไร้ซึ่งเรท 11  ปราศจาก เรท ท ทุกวัย   ชอบกันอีกล่ะสิ ครับ หื่นๆกันทั้งนั้น  แต่วันนี้  ขอเล่าเรื่องวันวานแล้วกัน จะเรทไม่เรทก็แล้วแต่อารมณ์ผมนะครับ


                       

                     ปลายเดือนมีนาคม 2553  เป็นการปิดภาคเรียนของพวกผม นักศึกษาปีที่ 4  พวกผมทั้ง 4 คนเรียนจบแล้วครับ
งานวิจัยเรียนร้อยเกรดออกแล้วดูดีมาก พอใจกับเกรด แต่ไอ้เตี้ยนี่ถูๆไถๆจบได้ก็บุญ  วันที่เราจะแยกย้ายกันกลับ ผมกับเตี้ยมิกบอกให้คนที่บ้านมารับพร้อมๆกับรถขนของ
ของพวกเรากลับบ้าน เรียกได้ว่าบ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่งเลยครับ ของเยอะมาก โดยเฉพาะของไอ้เตี้ย เยอะเป็นพิเศษ  วันที่คนที่บ้านมารับ 
ครอบครัวผมมารับหลายคนเพราะถือโอกาสมาเที่ยวด้วย ส่วนไอ้เตี้ยมาแต่พี่แม็คกับไอ้บื้อ(ผมไม่อยากเรียกชื่อมัน) คนที่ผมไม่ชอบหน้าและเสียง และสารรูปมัน สรุปผมไม่ชอบมันเลยสักอย่าง 
ไอ้เตี้ยมีเรื่องกับมันและมันถือโอกาสบรีฟไอ้เตี้ยผม ขอมารับมันด้วยถ้าไม่ให้มาจะฟ้องพ่อกับพี่มันว่าไอ้เตี้ยมีแฟนเป็นผู้ชาย เหม็นขี้หน้ามันมาก 
“มึงไม่น่ายอมมันเลยว่ะ”  ผมบอกกับไอ้เตี้ยเซ็งๆตอนจัดของลงกล่องพลาสติก มันทำหน้าหน่ายจิตกว่าผมแก 
“แล้วมึงจะให้กูทำไงว่ะ  ให้มันบอกพ่อกูอ่ะไงว่ากูมีผัวห๊า  ไอ้บ้า มรดกพ่อกูเยอะอยู่นะเฟ้ยยังไม่อยากถูกตัดออกจากกองเดี๋ยวไอ้พี่แม็คมันกินคนเดียว” 
มันก็ยังไม่วายงกเหมือนเดิม
“เออ แล้วไงว่ะ มีผัว มันไม่ดีตรงไหน”  ผมย้อนถามกวนๆมัน
“ก็ผัวอยากมึงไง”
“อย่างกูมันทำไมห่ะไอ้เตี้ยหมาตื่น พูดไม่สวยเดี๋ยวเจ็บนี้อีกนานนะ” ผมขู่มันพร้อมยกนิ้วกลางทำท่าทแยงตูดมัน
“เชี่ยยยยยยยย” มันด่าผมแถมถีบอีกด้วย  เท้าป้อมๆเล็กๆอย่างเตี้ยถีบไม่เจ็บหรอก
“เตี้ย ทำไมไม่ยอมๆบอกพ่อไปเลยล่ะ”
“ก็อยากบอกเหมือนกันแต่ไม่กล้าไว้กูทำงานก่อนว่ะ เลี้ยงตัวเองได้ก่อนค่อยบอก”
“อืม ก็ได้ อย่าลืมบอกนะ กูจะได้รีบไปขอ ฮ่าๆๆๆๆ”  ผมกอดไอ้เตี้ยจุ๊บแรงๆที่ท้ายทอยจนมันร้องอึ๋ยๆ
“เอาหน้ามึงออกไปหนวดมึงนะปักคอกูจั๊กกี๋ไปหมดแล้ว” 
“ม่ายเอา”  ผมซุกยิ่งกว่าเดิมซะอีก เอาหนวดเกลือกกลั้วไปทั่วท้ายทอยไอ้เตี้ยมิก  จนได้รับศอกเป็นการเตือน
“เตี้ยอ่ะ พรุ่งนี้พี่ๆก็จะมากันแล้ว ไม่รีบๆทำไว้เดี๋ยวเตี้ยคิดถึงรสสัมผัสนะ” ผมว่ามือก็ลูบท้องปอยๆ  ไอ้เตี้ยมิกยกเท้าให้ทันทีแถมแยกเขี้ยวให้ด้วย
“ไม่มีทาง..”
“ที่จะปฏิเสธ”  ผมต่อให้  ยักคิ้วให้หนึ่งที  มือรวบเอวไอ้เตี้ยมากอดเต็มๆ ซุกหน้าลงแก้มหอมแก้มเสียงดังให้มันได้ยิน
“ไอ้บ้าปล่อยเลย จะหื่นไปไหนห๊า”  ไอ้เตี้ยด่าผมยือก็ยกมาดันหน้าผมออก  ไม่มีทางที่จะออกหรอกเตี้ย  จวยเข้าปากไหนเลยกูจะคาย หึหึ   
ผมเดินผลักไอ้เตี้ยนอนลงที่เตียงแล้วก็จัดการกินให้เรียบร้อยไม่ให้เหลือ  เสื้อผ้ากระจายไม่เสียเวลาละเมียดละไมถอดให้วุ่นวาย 

ไอ้เตี้ยมิกนอนมองผมตาปริบๆกับความรวดเร็วของผมปิ๊กกาจู๊น้อยชูขู่ผมน่าเลียชิบผมอดไม่ได้
เลยต้องก้มลงไปดูดให้หายอยากเสียก่อน ไอ้เตี้ยร้องครางยังกับจะขาดใจให้ได้เลยก็คนมันเก่งเนอะเตี้ย
ผมดูดแค่พอเสียวใกล้แตกก็เลิก
"อยู่เฉยๆอย่าดิ้นนะเตี้ยไม่งั้นล่ะคืนนี้จะเอาให้ลุกไม่ไหว พี่แม็คมาจะได้เห็นไปเลย หึหึ”
"อืม ไอ้บ้าสาดดดดดดดดโต๋มึงจะบ้าเหรอว่ะ"
“งั้นเตี้ยอยู่เฉยๆสิครับ”  ไอ้เตี้ยซุกหน้าลงหมอนไม่ยอมต่อปากอีก  เฮ้ยแปลกว่ะทุกทีต้องด่าให้ตายไปข้างนี่หว่า
มันว่าง่ายยังกับเด็ก หน้ามันแดงก่ำน่ารักจริงๆผมก้าวขึ้น
ไปขึ้นคร่อมแล้วก้มลงไซ้หน้าท้องแบนราบไอ้เตี้ย  ไต่ระดับปลายลิ้นลงมาเรื่อยๆ จนถึงช่องทางที่ผมคุ้นเคยกำลังเต้นตุบๆ
เป็นจังหวะเชิญชวนให้ผมเข้าไป
“เฮ้ยให้ตายสิว่ะ  โดนกดขี่ข่มเหงตลอดเลยมึงอ่ะ  คอยดูวันหลังกูจะเอาคืน”
ไอ้เตี้ยว่าพลางยี้หน้าทรมานปนเสียว ไม่รู้ว่ามันปลอบใจตัวเองหรือขู่ ผมกันแน่
ผมค่อยๆแหวกก้นเจ้าเตี้ยแล้วค่อยๆชำแรกเข้ามาอย่างช้าๆ
โอย...ทั้งแน่นทั้งคับแน่นไปหมด  ยังเหมือนเดิมเหมือนวันแรกที่ผมกอดเจ้าเตี้ยยังไงยังงั้นเลย
"ซี๊ดดดด....อูย.....อา....."
ไม่ได้แกล้งครางเสียงหวานแน่นะเตี้ยปกตินี่ ไอ้สัด ๆ ไอ้เชี่ย   ๆ ตลอด แต่มันคงคิดเหมือนผมอีกหน่อยก็ไม่ค่อยมีเวลาอยู่ใกล้ๆกันแล้วจริงๆ
ก็ครั้งแรกของผมนะที่เห็นไอ้เตี้ยครางได้น่าเจี๊ยะแบบนี้ หึหึ    และมันคงเสียวบ้างแหละครับ  ก็ของผมมันย่อมซะที่ไหน

"อูย....เตี้ย...มันดูดปี๊กกาจู๊กูเสียวมากเลยเลยซี๊ด"  ผมแกล้งว่าหื่นๆใส่มั้ง  โดนไอ้เตี้ยตบอักเข้าที่แผ่นตุบๆเลย

ผมกลั้นใจแทบตายกว่ามันจะผลุบส่วนหัวเข้าไปได้   และความอดทนเริ่มจะหมดเพราะสีหน้าไอ้เตี้ยนี่แหละ
จับผมพลิกลงมานอนตะแคง ยกขาอีกข้างพาดบ่า

"ไอ้โต๋อย่า....โอ๊ย....โอ๊ย....โอ๊ย..."
ผมขยับสะโพกเด้งเต็มแรง  ไอ้เตี้ยที่รักร้องครางเสียงดังเลย
แรง ซอยสะโพกไม่กี่ที่ก็เข้าไปหมด ไอ้เตี้ยมิกผมร้อง กูจุกๆ แทบตายแต่ต้องทนไว้เพราะไม่งั้น จะโดนผมลงโทษหนักๆ
ผมกดแช่ไว้สักพักก็เริ่มขยับสะโพกอีก แต่คราวนี้ผมเอาขาไอ้เตี้ยที่พาดลงมาที่แขนแทน
 อีกมือก็คอยสาวว่าวให้เตี้ยมิกไปด้วย ให้มันได้ยังงี้ซิวะ   
"ซี๊ด...ไอ้มิกกี้...สุดยอดเลยว่ะ"
"โอยยยย  อะ..ไอ้บ้าโต๋  อย่ากระแทกแรงเซ่!!"
"ซู๊ด....อา....เตี้ยมึงรู้ไหมว่ากูช๊อบ ชอบ เวลามึงด่า "
ดูเหมือนไอ้เตี้ยผมจะยิ่งสติแตกอารมณ์ นอย ที่ด่าผมแล้วไม่สะเทือนเวลาที่ผมพูดแบบนี้
กะมันแล้วมันหื่นๆชอบกล ผมเร่งสะโพกโยกย้ายรัวดังพั่บๆๆ
“ไอ้หื่น   บ้ากาม  โรคจิต อ๊ะ ...อ๊ะๆๆๆ” ครางลั่นเลยล่ะครับเพราะผมไม่ปล่อยให้ร่ายยาวกว่านี่แน่
มือผมกำปิ๊กกาจู๊มิกกี้แน่นซอยถี่ยิก พร้อมๆกับที่ผมก้มลงมาจูบปากมิกด้วย ปลายลิ้นละเลงไปทั่วแลกน้ำลายกันและกันโอ้....เตี้ยครับที่รัก 
    โต๋โคตรรักเตี้ยเลย
"ซี๊ด...โต๋..กู...กู..ไม่ไหวแล้ว เสียวววววว อ๊าๆๆ"  มิกกี้ร้องครางลั่นผมว่าห้องข้างๆถ้าเกิดไม่เปิดทีวีดูนะต้องได้ยินแน่ๆเลย 
หรือว่า การเอา  ตอนนี้ของผมมันเร้าใจไอ้เตี้ยน้อยๆเหลือเกิน  หรือ ผมเก่งขึ้น??
“อ๊าๆๆๆ ...จะออกแล้วเหรอเตี้ย?"
"ใช่...อ๊ะ ฮึก  แรงๆ........" เสียงเบาๆดังข้างหูผม
หืม.. ไอ้เตี้ยว่าไงนะ
“ว่าไงนะครับเตี้ย โต๋ไม่ได้ยิน”
“แรงๆ........”  เสียงอ้อมแอ้มตอบปนกระเส่าในลำคอของมิกกี้
“อีกทีสิไม่ได้ยิน”  ผมแกล้ง ไม่ได้ยินอีก
“ไอ้เชี่ยยยยยยยย”  เสียงด่าลากยาวฟ่อๆใส่ผม
“ชัดเลย” หึหึ เนี่ยสิไอ้เตี้ยของผม
ผมถอนท่อนเนื้อออกจนสุดแล้วกระแทกเน้นๆดังตั้บๆไข่ตีกระทบก้นเบาๆเป็นจังหวะ โอย...ผมเสียวลืมตายเลย
"เตี้ยจะออกแล้ว...ซี๊ด...ดดดดดดดดดดด"
"อ๊า อื้อออออออ” 

ผมก้มลงจูบปากมิกกี้อย่างเร่าร้อนปลายลิ้นต่างเกียวกระหวัดของกันขณะที่ผมบรรจงเกระแทกก้นมิกกี้ถี่ยิบ
น้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้ามาไปในก้นมิกกี้ไม่ขาดสายพร้อมๆกับที่มิกกี้พ่นน้ำสีขาวขุ่นใส่หน้าท้องของผม มัน
เหมือนผมได้ยินมิกกี้บอกรักผมตลอดเวลาที่เรามีความสุขร่วมกัน  เตี้ยครับน่ารักที่สุดเลย อยากกอดนานๆไม่อยากให้พรุ่งนี้มาถึงเลยครับ 
เตี้ยของผมนอนหอบหายใจแฮ่กๆ  ส่งตาขู่ฟ่อๆมาที่ผม


“เพราะมึงคนเดียวเลยจัดของไม่เสร็จ”  มิกกี้บ่นๆเสียงเหนื่อยมาให้ เหงื่อผุดเต็มหน้า ผมนอนลงเคียงข้างพลางนอนเท้าแขน
ยกมือซับเหงื่ออกให้หมาน้อยเอาแต่ใจ
“อะไรไม่ต้องมาโทษกันเลย ใครน้า ที่บอกว่า แรงๆ แรงๆ หึหึ”  ผมล้อเจ้าเตี้ย ไอ้ผลครับศอกประเคนมาที่ท้องอีกครั้ง
“ไม่ต้องมาล้อ”  มิกกี้หน้าแดง ก้มหน้าซุกหมอนแล้วก็หลับไป  ผมถอนกายออก หยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดๆคราบออกทั้งของผมกะของมิกเต็มไปหมด
  ถ้าไม่รีบทำความสะอาด พี่ไอ้เตี้ยผมได้หัวใจวายแน่ๆงานนี้




         



               วันต่อมาพี่ไอ้เตี้ยก็มา พ่วงไอ้เพื่อนเวรเจ้าเตี้ยมาด้วย  เห็นแล้วน่าหมั่นไส้อยากเอาเท้าไปถีบหน้ามันจริงๆ มันยิ้มกวนๆให้เจ้าเตี้ย 
แล้วส่งตาที่บ่งบอกชัดเลยว่ามันไม่ชอบขี้หน้าผมเหมือนๆกันมาให้ผม  ผมว่านะถ้าพี่แม็คเผลอเมื่อไหร่ละก็มันโดนผมยำเละแน่  จะเอาให้ลืมชื่อตัวเองไปเลยละครับ
“สวัสดีครับพี่แม็ค” ผมสวัสดีพี่ไอ้เตี้ย ที่รู้จักกันดี แต่พี่มันยังไม่รู้ว่าผมมีศักดิ์เป็นน้องเขยแค่นั้นเอง
“หวัดดีโต๋ เก็บของกันเสร็จยังเนี่ย”  พี่แม็คถามตาก็มองไปรอบๆห้องพักของพวกผม  พี่แม็คเป็นคนรูปร่างผอมนิดๆ สูง แต่เตี้ยกว่าผม
สัก 170 กว่า  อายุ เกือบ 28 -29 แล้ว  นิสัยผมว่าคล้ายเจ้าเตี้ยนะ  แต่จะเป็นผู้ใหญ่กว่า ที่สำคัญโสด ไม่ใช่ไม่มีแฟน
แต่โดนหักอกชนิดที่เรียกว่าสาหัสสากันเลยครับ  ผิวสีแทนไม่ขาวเท่าไหร่แต่เนียน
ตอนนี้รู้สึกจะมาจับผิดผมยังไงไม่รู้  หรือไอ้เพื่อนเวรของเจ้าเตี้ยไปเป่าหูอะไรมา          ที่แน่ๆคือผมขอต่อยมันสักหมัดแน่นอน
“พี่กลับวันไหนอ่ะ วันนี้ป่ะ หรือพรุ่งนี้”   เจ้าเตี้ยถาม พลางยื่นขวดน้ำให้ ไม่แม้แต่สบตาไอ้เพื่อนเวรมันเลย สมน้ำหน้าว่ะ
“พรุ่งนี้ดีกว่า  พี่เหนื่อยว่ะ แล้วตอนนี้ก็หิวด้วย”   พี่แม็คว่า มือก็ลูบท้อง 
“มิคไม่เจอมึงนานโคตรคิดถึงเลยว่ะ” ไอ้บื้อ มันว่า กระโดดกอดเจ้าเตี้ยซะงั้น  มันโดนไอ้เตี้ยถีบเข้าให้
“เหรอ แต่กูอ่ะ เซ็งโคดๆเลยว่ะ มึงมาไม”  ไอ้เตี้ยพาลครับ
“ทำไมพูกะเพื่อนแบบนั้นล่ะมิก”  พี่แม็คดุเบาๆ  แต่ไม่สนใจมาก คิดว่าเพื่อนหยอกกันแต่ไอ้เตี้ยเราพูดจริงครับ
“ไม่รู้ ไม่สน ใครหอบมันมาดูมันเองด้วย  แล้วพี่แม็คก็ไปเปิดห้องอยู่เลยที่โรงแรมนู้น”
“อ้าวๆๆๆ  ไหงงั้น พี่จะนอนที่นี่”
“ไม่ให้นอน” ไอ้เตี้ยเถียงคอยาว ไม่อย่างเดียวเห็นแล้วอยาดฟอดสักดอกให้รางวัล หึหึ








ไว้เจอวันหน้าครับไม่ยาวๆ

[huimei]

 

คิดถึงทั้งคู่เลยอ่ะ 
หายไปนานเรย
มิกกี้ยังน่ารักเหมือนเดิม

...โต๋ก็ยังหื่นเหมือนเดิม   

 

[Classical]

   กอดโต๋ที่รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


เตะบักหมาไป 1 ดอก(ร้องเอ๋ง เลย )


ไปอ่านก่อนเด๊วมาเม้นให้ใหม่












อ่านละ    โอ๊ยยยยยยยยยยยยย


จินตนาการตรูนี่ล้ำเลิศจริงๆ ฮ่าๆๆๆ


อ่าว แต่ตอนนี้เพ่แม็คก็รู้แล้วนิ เหลือพ่อกะแม่  

อีก ด่านเดียวอ่ะ โต๋ เด๊วก็ได้ไปสู่ขอ ฮ่าๆๆๆ

[alive]

     

นิดหน่อยไม่มากมาย

ก็ยังน่าร๊ากกกกก กันเหมือนเดิม

แต่ก็นะ มิกก็ให้ทันโต๋หน่อยจิ

ไม่งั้นก็โดนตลอดปายยยยย

        

[┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰]

แหมมานิดเด่วเอง....แต่ก็น่ะ....น่าร๊ากกกกกก...

ติดถึงพี่มิก......อร๊ายยยย...คิดถึง

[luvY]

น้องโต๋ ความหื่นไม่เคยลดเลยนะ
คิดถึงทั้งสองคนเลย

[subaru]

น้องโต๋มาต่อด่วน 

[MaeMoo]

สมกับเป็นโต๋จริงๆ

อย่าลืมมาเล่าให้จบนา มันค้างอ่ะ

[anajulia]

น้องโต๋มา กร้ากกกกกกกกกกกกกกส์
ไม่เปลี่ยนไปเลย แรงดีไม่มีตกเหมือนเดิม โฮะๆๆๆๆๆๆๆ

[bbyuqin]

โห.....คิดถึงคู่นี้อย่างแรง...
นานๆๆมากลับมาทีนี่เรียกเลือดได้เยอะเลยน้องโต๋...

คิดถึงมิกกี้..โดนโต๋หื่นใส่อีกแล้วว คิกคิก 

รออ่านต่อนะจ๊ะ

[┗◎┗◎]

กลับมาต่อให้หายคิดถึงแล้ว 
มิก  โต๋ ยังน่ารักเหมือนเคย

ฮามิกตลอดเลย หมาน้อยน่ารัก 
โต๋เขียนดีเหมือนเคย ฮาาาาาาาาาาาาา

[crosa]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
เฮียโต๋กลับมาแล้ว
หื่นไม่เปลี่ยนเลย หุหุ
น่าจะพาพี่มิกมาด้วย อิอิ

[archi_10_001]

ฮุ ๆ มาต่อเลย โต๋ หลอกให้อยากแล้วจากไป แง่มๆ

[[Y][J] SARANG~]

หึหึ  มันช่างสมกับคำการันตีของมิคเจรงๆ 

ตามมาอ่านแล้วนะคับ หลอกให้มา แล้วก้หายไปปปปปปปปป มานยังไปจบเลยยยยย

พรุ่งนี้เจอจะหยิกแก้มให้บวมแข่งกะก้นรุยยยย 

[kitty]

 

[shockoBB]

คิดถึงมิก+โต๋จังเลย 

[MiTo™]

 

[pay-it-forward]

อร๊ายยยย...น้องโต๋มากี่ทีไม่เคยทำให้คนอ่านผิดหวังเลยจริงๆ
 
มาบ่อยๆนะจ้ะคิดถึงทั้งคู่เลย
ปล.ความหื่นไม่เคยตกจริงๆ

[Hunter]

ตอนพิเศษ รักไม่มีเปลี่ยนแปลง





               ผมขับรถพาพี่แม็คและไอ้เพื่อนเวรเจ้าเตี้ยไปกินข้าวร้านประจำ ไอ้เตี้ยไปพร้อมกับไอ้บอลไอ้เปรม
บนรถเงียบกริบไปตลอดทางแต่สัมผัสได้ถึงไอร้อนจากสายตาของไอ้เพื่อนเวรไอ้เตี้ย   ผมปรายตาโหดไปไปที่กระจกหลังบ่อยๆ
ไม่ได้ฆ่ามันด้วยมือก็ขอฆ่าด้วยสายตาก็แล้วกัน   กว่าจะกินข้าวเสร็จก็เกือบๆเย็นมากแล้ว  และครอบครัวผมจะมาถึงตอนเย็นๆของวันนี้พอดี
 ต้องรีบกลับห้อง
      



           ครอบครัวผมมากันหลายคนเพราะฉะนั้นเขาเลยยกโขยงกันไปนอนโรงแรม  ส่วนไอ้เตี้ยไม่อยากให้ไอ้บื้อนั้นนอนร่วมห้องก็พยายามขอร้องให้พี่ไปนอนโรงแรม  พี่แม็คก็ไม่ไปจำต้องสุมหัวนอนที่ห้องด้วยกันตามเดิม  ไอ้บื้อแม่งได้ใจใหญ่ คอยกระแซะเจ้าเตี้ยตลอด ผมโมโหครับแต่ทำอะไรไมได้คอยก่อนเถอะมึง กูจะอัดให้น่วม  แล้วในที่สุดนาทีของผมก็มาถึง  พี่แม็คอาบน้ำผมเลยจัดการลากมันออกมาที่หน้าห้อง
“เฮ้ยมึงจะทำอะไรว่ะ”มันโวยเสียงดัง ผมไม่ปล่อยให้โวยวายนานหรอกครับ ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องไปซะ 3 ดอก จนมันจุกงอตัวเป็นกุ้งเลยทีเดียว
“ไอ้..สัด  มึงต่อยกูทำไมว่ะ”  มันยังมีหน้ามาถามผมอีก
“กูต่อยเพื่อมิตรภาพไงว่ะ  อย่างมึงอ่อนหัดแบบนี้เป็นมิตรกับกูยาก”  ผมกระชากคอเสื้อมามันชิดกระซิบเสียงแข็งๆลงไป  
“ กูขอบอกไว้ก่อนนะ ถ้ามึงยังไม่เลิกมาตอแยกับไอ้เตี้ย  มึงจะดวงกุด เหมือนคว...มึง  จำไว้  และกูบอกให้อีกอย่างเอาบุญ  
เพื่อนกูที่ ม.ฯ มึงนะ เกลื่อนเลยว่ะ มึงอยากได้ผัวสักคนสองคนมั้ยว่ะ กูไม่ขัดมึงหรอกนะ” ผมผลักอกมันออกไปชนผนัง
มันมองสายตาดูหวาดกลัวกว่าครั้งแรก
“มึงคิดว่ากูจะเชื่อมึงรึไง ตลกว่ะ” มันเอามือคลำท้องมัน ยังปากดีอีกนะมึง
“มึงไม่ต้องมาเชื่อ  กลับไป ม.ฯ มึงเมื่อไหร่ก็รู้เอง”  ผมเตะเข้าที่หน้าแข้งมันอีก หมั่นไส้ว่ะ
“เดี๋ยว...”  มันจับแขนผมไว้  ท่าที ดูเหมือนจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“มึงนะรักมิกกี้เหรอ”  
“แล้วมึงคิดว่าไงล่ะ”  ผมตอบกวนๆมันไป  มันชะงักไปนิดนึงก่อนจะพูดต่อ
“กู...รักมัน แต่กูไม่กล้าบอก”  มันก้มหน้ามองพื้น  
“ถ้ามึงรักมัน มึงจะไม่ทำอย่างที่แล้วๆมา  ที่มึงบอกว่ารักนะไม่ใช่หรอก มึงเห็นแก่ตัวว่ะ” ผมพูดจบก็เดินเข้าห้อง มีเสียงมันตอบไล่หลังมา
“ไม่ใช่  กูรักมันจน...ไม่อยากให้ใครได้มันต่างหาก”
“นั้นแหละที่เขาเรียกว่าเห็นแก่ตัว” ผมปิดประตูลง เห็นไอ้เตี้ยมายืนแอบฟังข้างๆ
“แอบฟังเหรอเตี้ย”  ผมหยิกแก้มมันไปหนึ่งที ไอ้เตี้ยตีเพี๊ยะเข้าที่มือผม
“คุยเรื่องกูไม่ให้กูฟังจะให้หมาฟังเหรอว่ะ”  มันตอบกวนมาก  ผมดีดหน้าผากมันไปทีแทนคำด่า
“มันไม่เข้ามาเหรอ” ไอ้เตี้ยถาม มือลูบหน้าผากปอยๆ  หน้าก็ชะโงกไปที่ประตู
“ปล่อยมันไปเดี๋ยวก็เข้ามาเอง คราวหลังอย่าอ่อนข้อให้ใครแบบนี้นะ ตอบโต้แม่งเลยเห็นแล้วแม่งอยากต่อยอีกว่ะ กูไปต่อยมันอีกดีกว่า”
  ผมทำท่าจะเดินออกไป แต่โดนขัดขาก่อน
“มึงนี่ก็ใจร้อนเกิน พอได้แล้วมันช้ำในตายมึงจะบาปเอานะเฟ้ย”  ไอ้เตี้ยว่ามือก็เก็บของเข้ากระเป๋าต่อไป  
ผมแอบหอมแก้มเจ้าเตี้ยฟอดใหญ่ก่อนที่พี่แม็คจะออกมา
“ไอ้บ้าทำไรว่ะ”  มิกกี้ผลักหน้าผมออก
“หึหึ ก็สะสมแต้มไงเตี้ยเดี๋ยวก็ไม่ได้หอมบ่อยๆแล้ว ต้องรีบๆเก็บ”
“ไอ้หื่นแค่นี่ก็จะเอา” ไอ้เตี้ยหน้าแดง
“งั้นแปลว่า อยากให้มากกว่านี่อะดิ”  ผมยิ้มเจ้าเล่ห์
“ไม่เว้ย ไปไกลๆเลยพี่จะออกมาแล้ว”
“กลัวไรแค่พี่แม็ค หึหึ”
“พี่แม็คไม่กลัวแต่กูกลัวมึงเนี่ย ไอ้สาดดดดดดด”  มันก้มหน้าด่างุดๆ เขินเหรอเนี่ยเตี้ย


                

            วันใหม่พวกผมขนของขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อย  ตอนเช้าๆก็พากันไปเที่ยวดูนั้นดูนี่บ้าง และกำลังจะกลับบ้านใครบ้านมันกัน  
ของไอ้เปรมก็มาสมทบกับไอ้เตี้ยกลับพร้อมกัน 4 คนคือ ไอ้เตี้ย พี่แม็ค ไอ้เปรม ไอ้บื้อ  ส่วนผมก็กลับกับครอบครัว  
กว่าจะถึงบ้านก็เกือบเช้านั่งรถจนเมื่อย  ช่วงที่ผมกลับมาบ้านโทรหาเจ้าเตี้ยตลอด  มันบอกผมว่าตอนนี้ที่อุดรร้อนมากๆ
 (ชนบทอุดรติดหนองคายบ้านมัน ส่วนหนองคายบ้านยาย ไม่ไกลกันเท่าไหร่) กทมก็ร้อนว่ะ  เตี้ยว่ามันตัวดำลงมากๆเลย
ตากแดดทุกวันไปไร่ไปทุ่งบ่อย แถมยังขับมอไซต์ตากแดดอีกด้วย  มันชวนให้ผมไปเที่ยวสงกรานต์ที่บ้านมันเพราะแถวนั้นก็มีที่เที่ยวเยอะ  โ
ขงน้ำแห้งอย่างนั้นจะไปเล่นที่ไหนว่ะ  
“ไอ้เตี้ย มึงเข้าใจไรผิดป่าวว่ะน้ำโขงมันแห้งโว้ย”
“ไม่แห้งที่เยอะๆก็มีมาเหอะ งั้นก็ไปเที่ยวที่อุดรกัน ที่หนองอะคนเยอะนะมึงหนุ่มสาวอุดร ตี๋ๆหล่อๆ ใสๆทั้งนั้น น่าเจี๊ยะที่สุด”  
ไอ้เตี้ย ดูมึงพูดกับสามีมึงนะ
“จะหล่อสวยใสสู้ กรุงเทพฯได้ไงว่ะที่นี่น่าเที่ยวกว่าตั้งเยอะ”
“ไม่เอาม๊อบเยอะกลัวตายอะ รีบๆมาเด้อกูรออยู่”  เจ้าเตี้ยหัวเราะเสียงใส ดูมีความสุขน่าดู
“ครับๆ คิดถึงจนทนไม่ไหวล่ะสิ หึหึ”  
“มั่ววววววววว” (คำที่ติดปากไอ้เตี้ย)  
“รู้นะเว้ยแอบเขินอยู่ล่ะสิ คิดถึงก็บอกมาเหอะน่า  ....เตี้ย....”  ผมเปลี่ยนเสียงเป็นกระซิบแทน
“อาราย”  เสียงยานคางตอบกลับ
“วันนี้ช่วยตัวเองยัง”
“อะ...ไอ้สาดดดดดดดดด  กูไม่คุยกับมึงแล้วจะไปเล่นกับน้องภูมิแล้ว.....”
ตู๊ดๆๆๆ  เสียงตัดไป ผมคิดหน้าไอ้เตี้ยออกทันทีเลยครับ ก้มหน้า หน้าแดง ปากก็บ่นด่าผม ถ้าอยู่ใกล้ๆป่านนี้ผมจับหอมแก้มไปแล้ว   ……………คิดถึงวะเตี้ย

วันที่ 11 เมษา  ก่อนสงกรานต์ผมขับรถไปที่หนองคายชายแดนอุดรบ้านไอ้เตี้ย ถึงประมาณเช้าๆคนที่บ้านไอ้เตี้ย ตอนนี้มีแม่ไอ้เตี้ยครับ  แม่ยายรักและเอ็นดูผมที่สุด  ส่วนพ่อไอ้เตี้ยลงไประยองดูงานกับเพื่อนกลับหลังสงกรานต์  พี่แม็คขับรถกำลังจะถึงบ่ายนี้แน่นอนพี่ม่อนไอ้เตี้ยอยู่กรุงเกพฯกลับพรุ่งนี้เช้า  
“บักเจิดดดดดดดดดดดดดดดดดด”  มันเรียกกูซะ  ไอ้เตี้ยเดินมาที่รถผมจอดหน้าบ้านมัน
“ไอ้เตี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมก็ลากเสียงซะจะได้ไม่แพ้มัน ประจานกูซะ  
“เฮ้ย!!! บักบอลมึงก็มาเหรอว่ะ”   ไอ้บอลสะโหลสะเหลลงมาจากรถ ไม่ใช่ว่ามันเมารถนะครับ มันเมาเหล้าแฮ้งเมื่อคืน ผมไปลากมันมาจากผับมาบ้านไอ้เตี้ยด้วยกัน  กะจะให้มันช่วยขับรถหน่อยที่ไหนได้ว่ะกูดันจนถึงชายแดนอุดร
“เออกูเอง  บ้านมึงนี่แม่งไกลสัด  ไหนอ่ะไอ้เปรม”  มาถึงก็ถามหาคู่หูซะงั้น
“แหมๆๆ  ไม่หายจวยหายคอเลยนะมึง คิดถึงเมียล่ะสิ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้เตี้ยล้อให้ โดนตบหัวไปที
“มึงตบกู กูไม่เรียกมันมาให้ด้วย” ไอ้เตี้ยว่างอนๆ ถีบก้นไอ้บอลแก้แค้น
“พูดมากเดี๋ยวกูสั่งลูกน้องเก็บมึง”  มันกัดกันแต่สายตาก็มองหาเมียมันตลอด
“ใครลูกน้องมึงวะ” ผมถาม ดึงกระเป๋าสะพายขึ้นไหล่
“มึงไง” มันพยักหน้าให้ผม
“เชี่ยๆอย่างมึง กูไม่เอามาเป็นลูกพี่หรอก” ผมเบิ๊ดกะโหลกมันไป เดินเข้าบ้านตามก้นได้เตี้ย
“ฮ่าๆๆ  อยู่บ้านกูนะระวังไว้นะมึงไอ้บอล เจอสมุนเตี้ยสั่งเก็บจะหนาว” ไอ้เตี้ยว่าพลางทำท่าประกอบ  ไอ้นี่ก็เตี้ยไม่เจียม  ถ้าจะประมาณไอ้เตี้ยกับไอ้บอลก็เหมือนหมาชิวาว่า กับลาบาดอร์ล่ะครับ
“เด็กอายุ 11 12 ขวบล่ะสิสมุนมึง ฮ่าๆๆๆ” ไอ้บอลตอบกลับ ทิ้งตัวลงนั่งโซฟาในบ้าน
“ไอ้สาดดดดดดดดดด”  มันก็ปากเร็วเหมือนเดิม แจกสาดบ่อยไปแล้วว่ะ
“คนที่บ้านไปไหนหมดว่ะ” ผมถาม นั่งลงข้างไอ้เตี้ย ซึ่งกำลังสนใจการ์ตูนในทีวี
“แม่ไปบ้านยายกับพี่สาวยังไม่กลับ พวกมึงหิวข้าวยังว่ะ”
“หิวแล้ว” ไอ้บอลตอบ มือแย่งรีโมทมาครอง
“งั้นแป๊ปนึง กูโทรหาสมุนกูส่งข้าวมาให้พวกมึงกิน”  ไอ้เตี้ยคว้ามือถือขึ้นกดโทรออก  ใครว่ะสมุนมัน
“โหล สมุนกู มึงอยู่ไหน กูสั่งข้าวหน่อย เอาส้มตำป่าโคราช  ป่าทะเล  ไข่ปิ้ง2 ไม้  ผัดหมี่ หมูน้ำตกใส่หอมเยอะๆ  
 แล้วก็หนมจีน แค่นี้พอ มาเก็บตังค์กะสามีมึงเลย”  น่านกูรู้แล้วใครสมุนมัน
“เฮ้ย  มึงสั่งใครว่ะ” ไอ้บอลยัง งงๆอยู่
“เมียมึงไง” ไอ้เตี้ยว่ายิ้มเผล่ให้ไอ้บอล
“ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดด มึงต้องจ่ายสิว่ะ เจ้าบ้านต้องเลี้ยงแขกสิเว้ย”
“บ๋อแบ๋ๆ ไม่มีในพจนานุกรมฯกู”  ไอ้เตี้ยเบ้ปาก วิ่งหนีลูกถีบไอ้บอลไปในครัว
“ไอ้เตี้ย มึง งงงงงงงงงง  เสี้ยงกูเลย  มึงด้วยไอ้โต๋”  เกี่ยวไรกะกูว่ะ
“มึงจะแดกมั้ยข้าว พูดมากกูฟ้องเมียมึงจะหนาว”  ผมว่าให้มันบ้างก่อนจะวิ่งหนีลูกถีบมันอีกคน
แกล้งไอ้บอลมีความสุขที่สุดเพราะมันโมโหง่าย หายเร็วควรค่าแก่การแกล้งที่สุด
“ให้ตายเถอะพวกมึง กวนตรีนกูชิบ” เสียงโวยวายมันดังเข้ามาในครัว
“เตี้ยคิดถึงที่สุดเลย” ผมกอดเจ้าเตี้ยแน่นๆทางด้านหลัง พร้อมจับหน้ามิกกี้ให้หันมาหา ผมจูบที่ริมฝีปากเบาๆปลายลิ้นหยอกเอินกับลิ้นมิกกี้
 ปลายลิ้นค่อยๆรุกเร้าเข้าไปแลกเปลี่ยนเอนไซส์ของกัน
“อืออออ”  เสียงครางเบาๆของมิกกี้ดังลอดลำคอออกมา  พลิกตัวเข้ามากอดผมเบาๆ ผมจูบแตะแต้มไปตามแก้มลำคอและใบหูด้วยความคิดถึง
 มือทั้งสองข้างโอบกอดกระชับแน่น
“อื้ออออ” มิกกี้ยังครางเสียงหวาน เมื่อผมเม้มใบหูเบาๆลิ้นร้อนดูดเม้มจนแดงเรื่อ  อา.... โต๋น้อยผมมันเริ่มออกอาการแล้วสิครับ
“เฮ้ย พวกมึง อดยากมาจากไหนว่ะ อายกูมั้งเซ่ยืนหัวโด่อยู่เนี่ย” ไอ้บอลยืนอยู่ประตูครัว หน้าค่อนข้างแดงแต่ยังปล่อยออกหมามาวิ่งเล่นสบาย
“แล้วมึงเสือกเดินตามกูมาทำไมว่ะ ไปแช่ตูดมึงที่โซฟานู้นไป”ผมกัดมันให้อะไรว่ะกูกำลังจะได้อารมณ์ ขัดกูประจำ
“ก็กูคิดว่าพวกมึงมาหาของกินนี่หว่าก็เลยจะมาช่วย”
“งั้นมึงจะช่วยกูกินมั้ยล่ะ”ผมว่าพยักหน้ามาที่ไอ้เตี้ยตอนนี้หน้าแดงไปแล้ว
“กินไม่ได้เดี๋ยวติดคอ 555” มันทิ้งมวนวิ่งแผล่วออกไปรอที่ข้างนอก
“มันไปแล้วต่อกันเหอะเตี้ย”  ผมว่า มือกอดเข้าที่เอวมิกกี้
“ไม่อาวววววววว” ไอ้เตี้ยวิ่งตามไอ้บอลออกไป เห๊อะ  คิดว่าต่อหน้าไอ้บอลแล้วกูจะไม่กล้าทำเหรอว่ะเตี้ย  ผมคิดยิ้มๆ เดินตามออกไป


              




                    กว่าจะได้กินก็นานเหมือนกัน ไอ้เปรมแบกของกินมาซะเยอะ  ที่บ้านมันเป็นร้านขายอาหารอีสานครับ  อร่อยมากๆ  
ไอ้เตี้ยเป็นลูกค้าประจำไปช่วยขายก็บ่อยส่วนมากไปจับใส่ถุงกะเก็บตังค์ อย่าให้มันปรุงอาหารเลยครับลูกค้าจะพาลหนีหมด หึหึ
 ไอ้เปรมหอบของลงจากฟีโน่สีชมพูมา แถมผลไม้ถุงใหญ่พอไอ้เปรมมาไอ้บอลก็หน้าบาน กุรีกุจอไปช่วยเมียมันแกะของใส่จานมาประเคนพวกผมถึงที่
 จ่ายตังค์มัยมันไปเรียบร้อยไม่ต้องทวงให้ยาก
“เห๊อะ เหมือนหมาได้เพดดีกรีเลยว่ะมึงว่างั้นม่ะบักเจิด” เจ้าเตี้ย พยักพเยิดให้ดูไอ้บอลที่ดูร่าเริงเกินเหตุ  มันนั่งแทบจะยกไอ้เปรมมานั่งตักอยู่ร่อมร่อแล้ว
“อือ  กูว่างั้นล่ะ  เตี้ยมึงเตรียมห้องให้มันเหอะเก็บตังค์ด้วย ฮ่าๆๆ”  
“ไอ้เชี่ยยย กูได้ยิน” มันแยกเขี้ยวให้ผมสองคน  ไอ้เปรมก็ก้มหน้างุด อายตามเคยล่ะครับ


                    บ่ายแก่ๆ พี่แม็คก็มาถึง แม่ไอ้เตี้ยก็มาแล้วอุ้มน้องภูมิมาด้วย พวกก็ได้เวลาแกล้งเด็กครับ น้องภูมิหลานไอ้เตี้ย อายุ ขวบกว่า เกือบ 2 แล้ว
 กำลังเดินเก่งคุยเก่ง  ชวนแต่ไอ้เตี้ยไปเอา พู่ๆ
(ชมพู่ครับ)
“เอาพู่ๆๆๆ” ตลอด เอาขี่หลังบ้าง จนติดใจหลังไอ้เตี้ย ไอ้เตี้ยนี่ต้องเป็นควายเกือบทั้งวัน  กำลังซนได้ที่เลย  บ้านพี่สาวกับพี่เขยก็อยู่ใกล้ๆ
พี่แม็คขนปลาหมึกแช่แข็งมาเยอะ เอามาย่างกินจนกลิ่นหอมฟุ้งพวกผมก็อดไม่ได้ที่จะย่างกินกันอีกรอบ อืม ท้องชักตึงๆแล้วสิ    
เชื่อมั้ยครับเวลาคนเรากำลังรอให้อะไรกำลังดีขึ้น รอให้มันไปด้วยดีก็มักจะมีอะไรที่มันคอยขัดขวางเสมอ
 คนเรา ก่อนที่จะมีความสุขก็มักจะมีความทุกข์ก่อนเสมอ .....

    

                    4 โมงเย็นของวันนั้นพวกผมนอนเล่นกันอยู่ที่แคร่ข้างบ้านเจ้าเตี้ย  แม่กำลังทำอาหารให้ครัว เสียงกรีดร้องดังออกมาเหมือนคนเจ็บปวด
 พวกผมสะดุ้งรีบวิ่งเข้าไปในบ้านเห็นแม่มิกกี้นั่งน้ำตาไหลพรากอยู่ที่ประตูห้องครัวในมือถือโทรศัพท์แนบหู
มิกกี้ยืนถือของฝากของพี่แม็คเต็มมือเดินมาหยุดที่ด้านหลังผมแทรกตัวผ่านไปหาแม่ทันที
“แม่ๆๆเกิดอะไรขึ้น ร้องไห้ทำไมแม่”  มิกกี้ร้องถามเสียงดังเรียกสติแม่
“เล็ก พ่อเขา....พ่อเขาวูบ....ช๊อคตัวแข็งไปแล้วเล็ก”  แม่ร่ำร้องออกมาฟังแทบไม่รู้เรื่อง ผมปราดเข้าไปใกล้ จับมือมิกกี้ไว้ มือเย็นชืด
 มิกกี้หน้าซีด
“ใครๆแม่ ใครโทรมาบอก”  มิกกี้จับมือแม่กุมไว้บีบมือแม่ไว้เพื่อเรียกกำลังใจ
“น้าโทรมาเมื่อกี้....เล็กพ่อช๊อกตัวแข็งทำยังไงแม่.. แม่คิดอะไรไม่ออกจริงๆแม่กลัว”  แม่พูดทั้งน้ำตาหน้าสูงวัยดูซีดเผือด
  ผมกุมมืแม่ไว้อีกคน
“เตี้ยกูว่าโทรหาน้าอีกครั้งเร็วเถอะ กูจะไปบอกพี่แม็คมึงรออยู่นี่  ไอ้บอลไอ้เปรมมาดูแม่เร็วเดี๋ยวจะเป็นลมไปอีกคน”  
ผมพยายามทำอะไรก็ได้ที่สามารถช่วยเจ้าเตี้ยได้ในขณะนี่ มิกกี้กดเบอร์โทรออก   ผมรีบเดินไปที่บ้านของพี่สาวมิกไม่ยอมให้เสียเวลาเปล่า
ทุกอย่างมันเริ่มโกลาหล ทุกคนต่างโทรไปที่เพื่อน ญาติที่ระยองหมดเพื่อสอบถามอาการของพ่อมิกกี้
ทันทีที่พี่แม็คและพี่สาวทราบข่าวก็รีบมาที่บ้านแม่ทันที  
แม่ที่เกือบจะเป็นลมนั่งรอฟังข่าวจากมิกกี้ซึ่งถือมือถือไว้ตลอด  คอยโทรเช็คว่าทางนั้นเป็นอย่างไร  
เพื่อนพ่อกำลังพาพ่อส่งโรงพยาบาล น้ามิกกี้ก็ตามไปด้วย  ในตอนแรกผมคิดว่าพอถึงโรงพยาบาลก็จะไม่มีอะไรแล้ว
ทุกอย่างกำลังดีขึ้นพ่อไอ้เตี้ยได้สติกลับมาแล้วแต่ยังขยับไม่ได้โรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ๆ รับตัวไว้ หมอบอกว่าพ่อมิกกี้เป็นอัมพาตครึ่งซ้าย
 พ่อมิกกี้ไม่สามารถขยับตัวได้  ได้แต่เพียงเคลื่อนไหวสายตาเท่านั้นตอนนี้   ประมาณ4ทุ่มกว่า น้าโทรมาอีกบอกว่าอาการไม่ดีต้องส่งรพ .ศูนย์ระยอง
 แม่นั้นร้องไห้โฮเลยครับ
ส่วนมิกกี้แทบจะไม่ห่างแม่  พี่แม็คเตรียมรถลงไประยองอีกรอบ พี่ม่อนโทรมาบอกว่าตอนนี้ถึงตัว
รพ .ศูนย์เพื่อรอรับพ่ออยู่ที่นั้น ทุกคนต่างมีความรู้สึกเดียวกันคือ กังวล เป็นห่วง กลัวสูญเสียคนที่รัก และมิกกี้แทบจะพูดอะไรไม่ออก  
นั่งน้ำตาไหลตลอดเวลาเพราะเป็นห่วงพ่อ  ในตอนนี้ผมทำได้แค่ให้กำลังใจและปลอบใจ  
    5 ทุ่มกว่าๆแม่เตรียมของเสร็จ กำลังจะขึ้นรถไประยอง  ทุกคนญาติพี่น้องต่างมาอยู่เป็นเพื่อนนั่งให้กำลังใจแม่และพี่น้องมิกกี้
 มีโทรศัพท์จากพี่ม่นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้พี่แม็คเป็นคนรับออกไปคุยข้างนอก  ไม่นานก็เดินกลับด้วยสีหน้าไม่ดี
“แม่ครับ แม่ฟังแม็คดีๆนะ ทำใจดีๆนะแม่... หมอบอกว่า  พ่อไม่รอด....เหลือแค่ถอดอ๊อกซิเจนออก”  
 เสียงร้องของคนที่หมดหวังมันกรีดลงใจของผม  ผมไม่เคยต้องสูญเสียใครแต่ผมรับรู้ได้ทุกความรู้สึกของคนในบ้านหลังนี้  
 คนที่รักเสาหลักของบ้านกำลังจะจากไป  น้ำตาผมไหลลงมาช้า กอดกระชับมิกกี้เพื่อปลอบใจ  น้ำตาอุ่นร้อนเปื้อนเต็มอกของผม
 มิกกี้กำลังเสียใจ ความเสียใจที่ผมรับรู้มันได้ดีที่สุด  พี่แม็ครีบบ่ายหน้าสู้ระยองพร้อมแม่พี่สาว และญาติผู้ใหญ่พี่เขย ส่วนมิกกี้แม่ขอร้องให้รอที่บ้าน
 ช่วยดูแลทุกอย่างแทนแม่  ...

  “มิกกำลังจะเรียนจบ อีกไม่กี่เดือนมิกก็จะรับปริญญาทำไม.... รออีกหน่อยไม่ได้เหรอพ่อ  รอก่อนไม่ได้เหรอพ่อ   ทำไมล่ะ  ส่งมิกจบพ่อก็จะไปฉยๆอย่างงั้นเหรอ มิกยังไม่ได้ขอบคุณพ่อเลยนะ”   นี่เป็นคำพูดที่มันทำให้ผมสะอื้น  ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่าเวลาคนที่รักร้องไห้เสียใจ มันถึงได้หน่วงในหัวใจแบบนี้ มิกกี้นั่งพิงอกผมร้องไห้ไม่หยุดตั้งแต่พี่แม็คไปจนเกือบ ตี4 กว่าถึงได้หลับไปทั้งน้ำตาเลอะแก้ม ตาที่บวมช้ำและหัวใจที่ถูกเฉือนไปครึ่งหนึ่ง  ผมรู้ว่าสักวันหัวใจดวงนั้นมันต้องถูกเติมเต็ม  ............แต่เมื่อไหร่ล่ะ







ติดตามตอนต่อไป..........................คนเรามักจะมีความทุกข์ก่อนความสุขเสมอ        
  

[huimei]

 ::ง่าา

  สงสารมิกกี้อ่ะ
เข้มแข็งไว้น้าา

[alive]

     

เหมือนที่คุยกันแหล่ะมิก

พี่เสียใจด้วยจริงๆ  เรื่องดีๆ กำลังจะเกิด  แต่ก็มีเรื่องร้ายๆ เข้ามา

มิกก็สู้ๆ  นะ 

มิกยังเหลือแม่ที่รัก พี่แม็ค พี่ม่อน โต๋ แล้วก็อีกหลายๆ คนที่รักมิกนะ

[DEMON3132]

เห็นชื่อเรื่องคิดว่าจะมีแต่สิ่งดี ๆ เข้ามา แต่ก็ยังมีเมฆหมอกเข้ามาเป็นอุปสรรค
เอาใจช่วยน้องมิกกี้นะ น้องโต๋ก็ต้องคอยเป็นกำลังใจให้แก่น้องมิกกี้และคนทางบ้านด้วย
ขอให้ผ่านพ้นสิ่งร้ายไปได้อย่างรวดเร็วและจะได้มีกำลังใจที่จะต่อสู้โลกต่อไป
+1 เป็นกำลังใจให้น้องทั้งสองคน 

[gumrai3]

 

มีทุกข์ก่อนสุข...ทุกข์อีกนานไมค่ะ  เป็นเหตการณที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย เสร้า

+1 ค่ะพี่โต๋ พี่มิก

[Me_kame_nishi]

ทุกอย่างคงต้องให้เวลาเป็นตัวช่วยประสานใจแล้วล่ะ เข้มแข็งไว้น่ะ

[pay-it-forward]

ตอน 2 ให้ความรู้สึกแตกต่างจากตอนแรกสุดขั้วเลย
ไม่เป็นไรนะมิคกี้ เข้มแข็งนะจ้ะ
โต๋...ดูแลหมีกี้ดีๆนะ
 
 

[Pra2]

คิดถึงพี่ทั้งสองคนจัง
หลังจากซุ่มอ่านมานาน

ดีใจมากที่มาเจอพี่โต๋ลงตอนพิเศษให้

ดันมีเรื่องร้ายๆเข้ามา   
ถึงแม้เรื่องมันจะผ่านมาแล้ว
ก็เป็นกำลังใจให้พี่มิคน่ะค่ะั  เข้มแข็ง  สู้ๆๆ 

[RealReal]

แปะ ๆ แวะมาแปะไว้ก่อน ยังมะได้อ่าน แต่ที่ผ่านตามีเล่าถึงไอ่เพื่อนเวงนั่นด้วย ถ้ามันทำไรอีกบอกด้วย จะไปช่วยถีบหน้ามันอีกคน แต่ก่อนจะถีบ ช่วยจับมันนอนลงพื้นด้วยนะ พอดีหนักขาตัวเอง ครี่เกียก ยก 

เด๋วจะมาอ่านละเอียดอีกที ตอนนี้ดูแลกันดี ๆ ขอให้ได้งานกันไว ๆ นะเด็ก ๆ โชคดี ๆ

ป.ล. 

[jaaeyboy]

เสียใจด้วยน่ะค่ะ น้องมิคกี้

น้องโต๋  ฝากดูแลมิคกี้ด้วยน่ะจ๊ะ